Τα χρήματα της ΕΡΤ πετάνε με... σοσιαλιστικά φτερά

Φθάσαμε λοιπόν σε σημείο απίστευτο!
Φθάσαμε σε σημείο που δεν έχουν φθάσει ούτε υπανάπτυκτες αφρικανικές χώρες και δικτατορίες!
Που φθάσαμε λοιπόν;
Είναι απίστευτο, αλλά αληθινό πέρα για πέρα.
Ο υπουργός Ενέργειας Περιβάλλοντος κλπ. κ. Παπακωνσταντίνου, γνωστός για άστοχες, ακατανόητες και άσκοπες ενέργειές του στο θέμα της οικονομικής μας κρίσης και για το «χαντάκωμά» μας, αναπτύσσει τώρα ανάλογη δραστηριότητα και στο νέο υπουργείο που, ατυχώς, του ανατέθηκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου συνεχίζοντας την πολιτική της προκατόχου του κ. Μπιρμπίλη (της κυρίας με το σακίδιο), στο «καπέλωμα» των συνεργατών του υφυπουργών και στην απραξία, αφού επί μια διετία «ξεχαρβάλωσε» τη νοσούσα ήδη σοβαρά από την εξαετή λαίλαπα της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Αλογοσκούφη οικονομία μας, ανέλαβε τώρα, από τη νέα του θέση, να διαλύσει την ΕΡΤ, εκτελώντας, κατά κάποιον τρόπο, τον… θεάρεστο και…. φιλολαϊκό σχεδιασμό, τον εμπνευσμένο σχεδιασμό του αλήστου μνήμης Ηλία Μόσιαλου!
Και να εξηγηθούμε.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου παίρνει τα χρήματα της ΕΡΤ, τις ανταποδοτικές συνδρομές που πληρώνουμε όλοι, μέσω της ΔΕΗ, που πληρώνουν ακόμη και τα αντλητικά συγκροτήματα των αγροτών και των ξωμάχων, για να τα… επενδύσει, να τα διαθέσει παράνομα, στην… Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.
Μάλιστα, ο κ. Παπακωνσταντίνου, υπουργός της κυβέρνησης του κ. Λουκά Παπαδήμου, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, παίρνει τα λεφτά με τα οποία εμείς, ο λαός, χρηματοδοτούμε ανταποδοτικά την ΕΡΤ, το δικό μας δημιούργημα, για να τα δώσει στην Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, παραβιάζοντας, όχι μόνον τους ελληνικούς νόμους αλλά και το ευρωπαϊκό δίκαιο!
Για να γίνουμε σαφέστεροι μεταφέρουμε αυτούσια την παράγραφο 2 της εξώδικης δήλωσης της ΠΟΣΠΕΡΤ, δευτεροβάθμιας οργάνωσης των εργαζομένων στην ΕΡΤ της 27/12/2011, προς την κυβέρνηση, τη διοίκηση της ΕΡΤ, τα κόμματα και κάθε αρμόδιο, η οποία έχει ως εξής :


«Ακρογωνιαία οικονομική, κοινωνική αλλά και νομική υποχρέωση της ΕΡΤ α.ε. ήταν και παραμένει η δεσμευτικά ορισθείσα από τον Νόμο 1730/1987 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, όπως αυτή αποτυπώνεται στο άρθρο 14 παρ. 2 (Πόροι – Απαλλοτριώσεις) : « Οι ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ-ΑΕ αποβλέπουν στην εκπλήρωση των στόχων της Δημόσιας Υπηρεσίας, εξυπηρετούν τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας και αποτελούν παράγοντας της διασφάλισης της πολυφωνίας. Στην ΕΡΤ - Α.Ε. επιβάλλεται η υποχρέωση κάλυψης του συνόλου του πληθυσμού της χώρας, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό τον κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό. Τα ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα της ΕΡΤ-Α.Ε. απευθύνονται σε όλα τα τμήματα του πληθυσμού, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες ειδικών κοινωνικών κατηγοριών, χωρίς να επηρεάζονται από το βαθμό θεαματικότητας και ακροαματικότητας των εκπομπών που προορίζονται γι΄ αυτές. Ως αντιπαροχή για το δικαίωμα λήψης των παραπάνω εκπομπών ορίζεται και εισπράττετε από την ΕΡΤ- ΑΕ, στην οποία και περιέχεται ανταποδοτικό τέλος (εισφορά).»



Δυστυχώς, ο χώρος δεν επιτρέπει την δημοσίευση ολόκληρης της εξώδικης δήλωσης, η οποία περιλαμβάνει ατράνταχτα στοιχεία για την πολιτική και τον τρόπο διοίκησης της ΕΡΤ και για την κατάσταση που αυτή βρίσκεται τώρα.
Ωστόσο, αξίζει να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα από την επιστολή της εκπροσώπου των δημοσιογράφων της ΕΡΑ κ. Βασιλείας Ζερβού, στον υπουργό Επικρατείας αρμόδιο για την ΕΡΤ, συνάδελφό κ. Παντελή Καψή.
Η επιστολή στάλθηκε στις 27/12 /2011 και μεταξύ άλλων τονίζει :



«Να που φτάσαμε στα Χριστούγεννα, στην Πρωτοχρονιά και ακόμα βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν το καλοκαίρι. Τότε που ο προκάτοχός του κ. Καψή έκανε εκείνες τις περιβόητες ανακοινώσεις για την τύχη της ΕΡΤ.
Και τι έγινε από τότε; Έγιναν στάσεις, έγιναν απεργίες 24ωρες, 48ωρες, έγινε και διάλογος, έγιναν συναντήσεις με τα κόμματα, γράφτηκαν τροπολογίες, υπογράφτηκαν οι τροπολογίες από 150 βουλευτές που συμφωνούσαν με τα αιτήματά μας.
Μέχρι και ο υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Ε. Βενιζέλος «πείστηκε» και έφερε μια άλλη τροπολογία στη Βουλή.
Δεν πέρασε όμως ούτε μια ώρα και την πήρε πίσω. Γιατί την πήρε πίσω; Μεγάλο κεφάλαιο και αυτό.»



Και πιο κάτω :



"Πραγματικά η εντολή είναι εκτέλεση της ΕΡΤ και του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Τα ξέρετε καλύτερα κύριε Υπουργέ και από τον ΔΟΛ, και το άλλο το συγγενικό συγκρότημα τον ΠΗΓΑΣΟ, και στην Ελευθεροτυπία, και τον ΑΛΤΕΡ, ότι δεν έχει τελειωμό, η σφαγή. Όμως αν χτυπηθεί η ΕΡΤ, αν εκτελεστεί η ΕΡΤ, η σφαγή στα υπόλοιπα θα γίνει πιο ομαλά. Αυτό είναι τελικά το σχέδιο;
Εσείς αυτό το όνειρο έχετε για την καριέρα σας; Να εκτελέσετε και να σφαγιάσετε τον χώρο που υπηρετήσατε; Με αυτή την ιστορία θα γράψετε τον επίλογο της καριέρας σας;"


Και καταλήγει :



«Σας μεταφέρω και τον τρόμο που ζουν κάποιοι συνάδελφοι που βρίσκονται στην ηλικία μεταξύ των 53-55 και οι οποίοι θα βγουν ταπεινωμένοι σε «αχρηστία» με την εθελουσία.
Παρεμπιπτόντως Σ’ αυτή την ηλικία δεν πρέπει να βρίσκεστε και εσείς κ. Υπουργέ;
Και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Παπαδήμος;
Θα σας μεταφέρω και την αγωνία όλων μας για όλα αυτά που θα εφαρμοστούν σε λίγες ημέρες. Το Ενιαίο Μισθολόγιο, η κατάργηση των ΣΣΕ. Και θα επισημάνω ότι, επί των ημερών σας, θα το γράψει η ιστορία, πως οι Δημοσιογράφοι έγιναν Δημόσιοι Υπάλληλοι.
Ζητάμε διάλογο να ακούσετε αυτά που έχουμε να σας πούμε. Για το πώς η ΕΡΤ θα γίνει πραγματικά Δημόσια Τηλεόραση. Αν έχετε και εσείς κάποια σκέψη στο μυαλό σας καλέστε μας να την κουβεντιάσουμε.»



Κλείνοντας όμως το θέμα, παραθέτουμε μερικές αράδες από κείμενο του συναδέλφου κ. Γιώργου Παπαζαχαρίου για τον περίφημο εξορθολογισμό της ΕΡΤ :



«Τα μάθατε τα νέα; Ο Εξορθολογισμός στην ΕΡΤ συνεχίζεται !!! Αυτό ισχυρίστηκε την περασμένη Πέμπτη στην βουλή ο πρώην συνάδελφος στο ΔΟΛ και νυν Υπουργός Επικρατείας Παντελής Καψής . Τί σημαίνει κατ΄αυτόν εξορθολογισμός; Η μείωση του αριθμού των συμβασιούχων,την οποία η κυβέρνηση δεν την χρεώνεται ως απόλυση αλλά ως λήξη της συνεργασίας. Η μείωση των μισθών των εργαζομένων στην Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, που εάν εφαρμοσθεί το ενιαίο μισθολόγιο θα αγγίξει τα όρια του στραγγαλισμού... Η προσπάθεια μεταφοράς του πλεονάσματος της ΕΡΤ-που αιμοδοτείται από τους πολίτες μέσω του ανταποδοτικού τέλους -στην μάυρη τρύπα του Υπουργείου Οικονομικών, για να επικαλούνται εκ των υστέρων την συρρίκνωση της Δημόσιας Τηλεόρασης, λόγω των ... ελλειμμάτων της.
Αυτό δεν είναι νοικοκύρεμα κύριε Καψή , αυτό είναι συνειδητή απαξίωση της Δημόσιας Ραδιοτηλέορασης εν καιρώ κρίσης ...»



Σ’ αυτό το χάλι έφεραν την ΕΡΤ, οι δήθεν σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επί δύο χρόνια, αντί να διορθώσουν το «μπάχαλο» της ΝΔ, εξάρθρωσαν τα πάντα, κατά τρόπον… σοσιαλιστικό!!
Κι εμείς (μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων) που τους είχαμε πιστέψει, τι κάνουμε τώρα;
Τι άλλο να κάνουμε, από το να ζητήσουμε συγγνώμη πρώτα, από όλους όσους υφίστανται τα… σοσιαλιστικά δεινά και μετά από τον εαυτό μας!

ΕΥΧΕΣ

Καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένα για όλες και όλους και ένα νέο χρόνο, ει δυνατόν, χωρίς τα βάρη και τις δυσκολίες αυτού που φεύγει।
ΥΓΕΙΑ - ΕΥΤΥΧΙΑ - ΧΑΡΑ σε όλους και όλες!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ
Δημοσιογράφος

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

Γιώργος Τσιούνης

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.



ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηνταδύο (62) χρόνια.
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.

Ο αγώνας για την ελευθεροτυπία και την ενημέρωση

Σε αγώνα επιβίωσης έχουν αποδυθεί οι Έλληνες δημοσιογράφοι τον τελευταίο καιρό.

Ιδιαίτερα, το 2011 που λήγει σε λίγες ημέρες, υπήρξε για τον κλάδο, η χειρότερη χρονιά της μεταπολεμικής περιόδου.

Μέσα στο 2011 που φεύγει, οι δημοσιογράφοι δεχτήκαμε πολλά και επώδυνα χτυπήματα κάτω από την μέση, τόσο από την πολιτεία (διάβαζε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) όσο και από τους μεγιστάνες των ΜΜΕ, δηλαδή τους γνωστούς και μη εξαιρετέους καναλάρχες (εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους δημόσιων έργων, μεγαλοεπιχειρηματίες,… μεγαλοτσαρλατάνους) και τους εκδότες εφημερίδων, παλιούς και νέους, με τις ευλογίες πάντοτε της κυβέρνησης που προαναφέρθηκε και ευτυχώς μας έχει απαλλάξει από την παρουσία της, αφήνοντας όμως πίσω της τις μεγάλες ζημιές που προκάλεσε στα δύο χρόνια της ζωής της.

Ζημιές ολέθριες που έχουν διαλύσει κυριολεκτικά την οικονομία της χώρας, έχουν καλλιεργήσει την ύφεση και την ανεργία, έχουν κόψει περίπου στο μισό μισθούς και συντάξεις, έχουν προκαλέσει καίρια πλήγματα σε επαγγελματίες και εμπόρους και άλλα πολλά!

Ας επανέλθουμε όμως στους δημοσιογράφους που τώρα παλεύουν σκληρά, αγωνίζονται τον υπέρ όλων αγώνα.

Οι εργοδότες, πολλοί από τους οποίους με διαπλεκόμενα συμφέροντα, εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες που τους προσφέρουν οι νόμοι και οι αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, μειώνουν μισθούς, εκβιάζουν με απειλές απολύσεων, δεν εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και απαιτούν ατομικές με μειώσεις μισθών που φθάνουν και το 30%.

Ιστορικές εφημερίδες καθυστερούν πολλούς μήνες να πληρώσουν ενώ άλλες απειλούν να πετάξουν στο δρόμο το προσωπικό τους, αν οι τράπεζες δεν τις δανειοδοτήσουν.

Και όλα αυτά δεν ισχύουν μόνον για τους δημοσιογράφους, αλλά και για όλο το προσωπικό των επιχειρήσεων, για τους διοικητικούς υπαλλήλους, τους λογιστές, τους τεχνικούς, τους εργάτες, όλους.

Υπάρχουν εφημερίδες και κανάλια που έχουν να πληρώσουν το προσωπικό τους δέκα μήνες και πάνω ενώ οι τρίμηνες καθυστερήσεις αποτελούν κυρίαρχο φαινόμενο!

Κάθε μέρα έχουμε και νέες απολύσεις δημοσιογράφων και υπαλλήλων που υπερασπίζουν τα νόμιμα δικαιώματά τους και αρνούνται να υπογράψουν εξευτελιστικές και επονείδιστες ατομικές συμβάσεις με μεγάλες μειώσεις αποδοχών, με μισθούς πείνας!

Κάθε μέρα έχουμε και νέα κανόνια από κανάλια και εφημερίδες!

Τηλεοπτικοί σταθμοί που νεκρώνονται από τις δίκαιες απεργίες του προσωπικού, άλλοι που μεταδίδουν προγράμματα «κονσέρβες» για τον ίδιο λόγο.

Ανάλογη κατάσταση και στο ραδιόφωνο. Επίσης εφημερίδες που σήμερα εκδίδονται και αύριο όχι ή ίσως εκδοθούν!

Και με την ΕΡΤ τι γίνεται;

Η ΕΡΤ ζει μια τραγωδία. Βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Την έχουν καταδικάσει οι αμελέτητες, ανάλγητες, άσκοπες και άστοχες ενέργειες της κυβέρνησης Παπανδρέου, κυρίως δε ο τελευταίος υπουργός της Επικρατείας κ. Ηλίας Μόσιαλος, ο οποίος, εκτός από τα άλλα δεινά που της προκάλεσε, επιχείρησε να την ακρωτηριάσει, να την ευνουχίσει, καταργώντας την ΕΤ1 (την μητέρα της τηλεόρασης στην Ελλάδα) και ακόμη 10 από τους 19 ραδιοφωνικούς της σταθμούς!

Ο Μόσιαλος για την ΕΡΤ ήταν ο μοιραίος άνθρωπος που, ευτυχώς, ο καλός Θεός κι ο καλός λαός δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει και να συμπληρώσει το καταστροφικό του έργο, την κατεδάφιση δηλαδή της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Τον εξωπέταξαν και ελπίζουμε πως δεν θα τον ξαναδούμε στην πολιτική σκηνή.

Ωστόσο, οι πληγές που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην ΕΡΤ, είναι μεγάλες και δύσκολα θα επουλωθούν, όπως μεγάλες είναι και οι ζημιές στα δημοσιογραφικά ασφαλιστικά ταμεία.

Είναι η απαξίωση που βέβαια είχε αρχίσει επί κυβέρνησης ΝΔ με το «αλαλούμ» και τις εξωφρενικές σπατάλες του δημοσίου χρήματος από την τότε διοίκηση που ήδη έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.

Έτσι, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση ανέλαβε να… αποκαταστήσει το κρατικό αυτόν φορέα και να τον… αποτελειώσει με :

1)Την «υπαλληλοποίηση», δημοσιοϋπαλληλοποίηση του προσωπικού της ΕΡΤ , του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και των δημοτικών ραδιοφωνικών σταθμών.

2)Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

3)Την συρρίκνωση των προαναφερόμενων φορέων.

4)Την ομηρία των συμβασιούχων.

5)Την κατάργηση θέσεων εργασίας.

6)Την εφαρμογή των ρυθμίσεων του ενιαίου μισθολογίου – βαθμολογίου στους δημοσιογράφους και λοιπούς.

7)Την εγκατάλειψη της προστασίας του αγαθού της δημόσιας ενημέρωσης.

8)Την απαξίωση της δημοσιογραφικής προσφοράς.

Οι δημοσιογράφοι και οι διοικητικοί υπάλληλοι των δημόσιων μέσων ενημέρωσης, έχουν δεχτεί μια άνευ προηγουμένου, μια σκληρή επίθεση τα δύο τελευταία χρόνια, μια επίθεση εξοντωτική και είδαν καθαρά το χειρότερο πρόσωπό της κυβέρνησης που δια των διαφόρων σοσιαλιστών (!) αξιωματούχων της, ιδιαίτερα δε του κ. Μόσιαλου τους έθεσε υπό απηνή διωγμό, με αποτέλεσμα να προκαλέσει και τεράστιες ζημιές στις υπηρεσίες που εργάζονται και ήδη υπολειτουργούν.

Τώρα με τη νέα κυβερνηση Παπαδήμου, πάνω από εκατόν πενήντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ και ανεξάρτητοι, υπέβαλαν τροπολογία στη Βουλή, με την οποία κατά κάποιο τρόπο, θα διορθώνόταν η κατάσταση και θα σταματούσε ο «διωγμός» των δημοσιογράφων της δημόσιας ενημέρωσης που έχουν ήδη δει τις αποδοχές τους να μειώνονται σε μεγάλο ποσοστό!

Δυστυχώς η τροπολογία απεσύρθη από τον αντιπρόεδρο Βενιζέλο, ο οποίος έφερε, μια δική του που θεωρήθηκε απαράδεκτη και επίσης απεσύρθη από τον ίδιο για να κατατεθεί σήμερα – αύριο μια καλύτερη, όπως είπε.

Ας ελπίσουμε, ότι θα υπάρξει σύντομα βελτίωση στις συνθήκες δουλειάς και αμοιβής των δημοσιογράφων, γενικώς, που διέρχονται μια εξοντωτική κρίση μεγάλης διάρκειας.

Ας ελπίσουμε…

Oι λιποθυμίες…

Οι Έλληνες μπορεί να έχουμε πολλά ελαττώματα και συχνά να τα κάνουμε θάλασσα ζημιώνοντας τους εαυτούς μας και τη χώρα μας, έχουμε όμως και πολλά προτερήματα, έμφυτα, ενστικτώδη, τα οποία μας ανεβάζουν παγκόσμια στην πρώτη θέση.

Ποια είναι;

- Είναι το φιλότιμο

- Είναι η γαλαντομία, δηλαδή το κουβαρνταλίκι

- Είναι η συγγνώμη που δίνουμε εύκολα, συγχωρώντας ακόμη και αυτούς που μας έσφαξαν (Οι Κρητικοί συγχώρησαν τους γερμανούς που τους εκτελούσαν και τους δέχονται, υπέργηρους πλέον, τους φιλοξενούν και τους περιποιούνται.)

- Είναι ο ανθρωπισμός και ο αλτρουισμός.

- Είναι η καλή μας καρδιά

- Είναι η αγάπη

- Είναι η αξιοπρέπεια

- Είναι το δάκρυ για τον πόνο του άλλου

- Είναι η αυταπάρνηση

- Είναι η προθυμία να βοηθήσουμε οποιονδήποτε έχει ανάγκη

- Είναι η καλοσύνη

- Είναι η τήρηση της ρήσης του Χριστού μας : «ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα» (καθαρά σοσιαλιστική)

- Είναι… Είναι… Είναι…

Μόνον κορόιδα δεν είμαστε οι έλληνες. Δεν πιανόμαστε κορόιδα. Δεν περνούν σε μας οι κοροϊδίες και δεν «μασάμε» τα ψέματα, όταν μάλιστα αυτά προέρχονται από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους καναλάρχες και από τα μίσθαρνα όργανά τους, από τους πρόθυμους αβανταδόρους για την προώθηση των συμφερόντων των αφεντικών.

Λοιπόν, τελευταίως κάποια κανάλια δια των πλουσιοπάροχα αμειβόμενων μεγαλοδημοσιογράφων όπως μερικοί τους θεωρούν ή τους χαρακτηρίζουν, πιπιλίζουν την καραμέλα των δήθεν λιποθυμιών μαθητών, από την πείνα στα σχολεία τους!

Μα που, σε ποιους και για ποιόν σκοπό, τα λέτε αυτά, κύριοι;

Στην Ελλάδα, είναι βέβαιο, ότι λόγω της κατάστασης, υπάρχει ανέχεια σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν άνεργοι που αδυνατούν να διαθέσουν και το παραμικρό ποσόν για να αποκτήσουν ακόμη και τα στοιχειώδη για την συντήρηση των οικογενειών τους, και για την απαιτούμενη διατροφή τους, σε βαθμό ικανοποιητικό. Αυτό είναι βέβαιο και αδιαμφισβήτητο.

Όμως είναι βέβαιο πως στην Ελλάδα, υπάρχει και η «διπλανή πόρτα», η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ελεημοσύνη.

Όχι, δεν είναι ελεημοσύνη.

Είναι η κατανόηση των προβλημάτων του συνανθρώπου, η αγάπη γι’ αυτόν και η πρόθυμη παροχή βοήθειας, χωρίς μάλιστα να έχει ζητηθεί.

Μην μας λέτε ότι υπάρχουν μαθητές που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, γιατί θα σας απαντήσουμε ότι δίπλα στους μαθητές αυτούς, είναι οι συμμαθητές τους, είμαστε όλοι και ότι αυτά τα παραπλανητικά που μεταδίδετε, είναι εκ του πονηρού!

Τα μεταδίδετε επειδή πουλάνε στη δική σας πιάτσα.

Επειδή προσελκύουν πελατεία, ανεβάζουν τις θεαματικότητες και τις ακροαματικότητες και, κατά συνέπειαν, τα έσοδα από τις ρεκλάμες!

Αυτή είναι η αλήθεια.

Όλοι μας, οι γείτονες, οι φίλοι, ακόμη και οι ξένοι είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε και βοηθούμε τους έχοντες ανάγκη βοήθειας.

Η εκκλησία με παροχή τροφής, οι δήμοι, κρατικές υπηρεσίες και άλλοι βοηθούν κατά δύναμιν.

Ακόμη και πακέτα με τρόφιμα και φαγητά στέλνονται στα σπίτια των μη εχόντων, όπως μαθαίνουμε.

Όσον αφορά τους μαθητές, οι συμμαθητές δίνοντας παράδειγμα αλτρουισμού, κατανόησης και καλοσύνης, δίνουν το μισό από το δικό τους σάντουιτς, όταν αντιληφθούν ότι κάποιος συμμαθητής τους δεν έχει χρήματα για να αγοράσει από το κυλικείο. Και οι δάσκαλοι βοηθούν.

Είναι οι χρυσές ελληνικές καρδιές.

Είναι η χρυσή μας νεολαία που μας κάνει υπερήφανους και στηρίζει γερά την κοινωνία και την πατρίδα.

Τις προάλλες, δάσκαλος επιβεβαίωσε δημόσια, μπροστά στο φακό, όσα αναφέρθηκαν για το σάντουιτς…

Άλλωστε, η προθυμία των μαθητών να προσφέρουν από το υστέρημά τους, είναι σε όλους γνωστή.

Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, όταν εγώ, ο γέρος, πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, όσοι είχαμε από το σπίτι κολατσιό, το μοιράζαμε με τους συμμαθητές μας που δεν είχαν, γιατί και τότε υπήρχε ανέχεια.

Ούτε τότε λοιπόν κύριοι ψευταράδες, δεν είχαμε… λιποθυμίες από πείνα.

Θα εξαιρέσω την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής που οι άνθρωποι μεγάλοι και μικροί πέθαιναν από την πείνα και τους κουβαλούσαν με τα καροτσάκια για να τους θάψουν όπως – όπως.

Τότε όμως έτρωγαν μόνον οι κατακτητές και οι προδότες συνεργάτες τους, οι ασυνείδητοι μαυραγορίτες, οι χαφιέδες, οι δωσίλογοι και μερικά άλλα καθάρματα!

Οι άλλοι υποφέραμε, πεθαίναμε, γιατί το ψωμί μας το άρπαζαν από το στόμα τα προαναφερόμενα σκυλιά.

Η βαθιά οικονομική κρίση έφερε στην Ελλάδα στερήσεις και μεγάλες δυσκολίες σε πάρα πολλά νοικοκυριά, όμως δεν έφερε λιποθυμίες μαθητών στα σχολεία από ασιτία, ούτε θανάτους από πείνα.

Όσοι διαδίδουν το αντίθετο, απλώς είναι επονείδιστοι ψεύτες και προσβάλλουν την ελληνική αξιοπρέπεια και το ελληνικό φιλότιμο!

Σχολιασμοί…

Επιτέλους, τα κανάλια αποφάσισαν πριν από μερικές ημέρες, να πουν για μια φορά, ίσως την πρώτη, την αλήθεια, εγκαταλείποντας τα ψέματα που… πουλάνε για να ικανοποιούν κάποιες πολιτικές παρατάξεις και κάποιους «συνδικαλιστές» που πρόσκεινται σ’ αυτές τις παρατάξεις ή σκοπεύουν αλλού…

Είναι ίσως η πρώτη φορά, επαναλαμβάνω, που τα κανάλια ενημέρωσαν σωστά τους τηλεθεατές και ακροατές τους, γιατί άλλωστε δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά (όποιος έχει μάτια, βλέπει), ότι τα τελευταία συλλαλητήρια και οι πορείες, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις, υστερούσαν εμφανώς σε σύγκριση με το παρελθόν.

Με άλλα λόγια είχαν λιγότερο κόσμο και πολύ λιγότερο παλμό.

«Υπάρχει απεργιακή κόπωση» μας είπαν τα κανάλια και είχαν απόλυτο δίκιο, για πρώτη φορά, διότι για πρώτη φορά είπαν την αλήθεια.

Το θέμα όμως είναι αν την αλήθεια αυτήν την έχουν αντιληφθεί οι «συνδικαλιστές», οι οποίοι οργανώνουν και πραγματοποιούν αδιέξοδες απεργίες και πορείες που το μόνο αποτέλεσμά τους είναι να χάνουν άδικα οι εργαζόμενοι τα μεροκάματά τους και μάλιστα σε μια εποχή λιτότητας, περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, σε μια εποχή ύφεσης και ανεργίας.

Πέραν αυτού, οι πορείες και τα συλλαλητήρια νεκρώνουν τους κεντρικούς δρόμους, κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολιτών, ταλαιπωρούν τους πολίτες που φθάνουν στα όριά τους και δίνουν ευκαιρίες στα κακοποιά στοιχεία να καταστρέφουν περιουσίες του Δημοσίου και ιδιωτών.

Την αντιλαμβάνονται λοιπόν την αλήθεια αυτήν οι αδίστακτοι «συνδικαλιστές» ή καλύτερα, έχουν αποφασίσει να την αντιληφθούν και να παραδεχθούν τα αποτελέσματα της τακτικής που εφαρμόζουν;

Της τακτικής που είναι ολέθρια για τους δυστυχείς «υπηκόους» τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, επαγγελματίες, εμπόρους κλπ., αλλά και για την προσπάθεια που γίνεται για να ορθοποδήσουμε οικονομικώς, να συνέλθουμε.

Οι αγώνες, τους οποίους αποφασίζουν οι «συνδικαλιστές» δεν είναι δυνατό να φέρουν κανένα αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν περιθώρια για το παραμικρό αποτέλεσμα και αυτό το γνωρίζουν καλά οι υποκινητές τους και τα δύο κόμματα που τους ενθαρρύνουν. Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι μονόδρομος.

Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουν καθηγητές και δάσκαλοι που βγάζουν κάθε τόσο τα παιδιά στους δρόμους. Χάνουν μαθήματα και γίνονται καταστροφές. Ντροπή τους!

Ο διάλογος πάνω στα διάφορα θέματα, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν αποφασισθεί και νομοθετηθεί από την πολιτεία με βάση τις συμφωνίες με τους δανειστές μας, με τρόπο πιο ομαλό και λιγότερο οδυνηρό. Θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν κάποιες συμφωνίες, προς όφελος των εργαζομένων.

Εκτός από τις συνεχείς απεργίες, τις στάσεις εργασίας, τις πορείες, τα συλλαλητήρια και το «μπάχαλο» που δημιουργείται καθημερινά σχεδόν, με συνέπειες ολέθριες για όλους, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για την, κατά το δυνατόν, βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.

Ας το καταλάβουν αυτό καλά οι «συνδικαλιστές» και οι πάτρωνές τους.

Οι Η.Π.Α.

Ανακοινώθηκε επίσημα εσχάτως, ότι το 50% των αμερικανών ζει σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας.

Αυτή είναι η αλήθεια για την πιο ισχυρή και την δήθεν, ευημερούσα χώρα του κόσμου, η οποία, παρά τα χάλια της, επιμένει να αστυνομεύει ολόκληρη την υφήλιο και να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα σε όλο τον κόσμο.

Κάποτε, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Η.Π.Α., με τα διάφορα σχέδια που είχαν εκπονήσει, στήριζαν πολλές χώρες στην προσπάθειά τους να συνέλθουν από τα δεινά του πολέμου και πολλές άλλες για να τους κλείσουν το δρόμο που οδηγούσε στις αγκάλες του κομμουνισμού και την σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. «Στείλε κι άλλα θείε Τρούμαν…» φωνάζαμε!

Με την πάροδο του χρόνου και όταν η απειλή της κομμουνιστικοποίησης εξέλιπε, οι Η.Π.Α. χωρίς να φείδονται αίματος και χρήματος, έστελναν τα παιδιά τους να μάχονται, στις διάφορες χώρες, να πολεμούν όσους τολμούσαν να εναντιωθούν στις απόψεις και τα συμφέροντά τους.

Έτσι έχουμε επεμβάσεις απόλυτα παράνομες σε ξένα κράτη, λουτρό άφθονου αίματος, στο οποίο κολυμπούν τόσον τα αμερικανόπαιδα, οι στρατιώτες των αμερικανών, όσον και οι πολίτες των χωρών στις οποίες η Ουάσιγκτον βίαια και, εκτός πάσης λογικής, επιχειρεί με κάθε τρόπο ακόμη και με βομβαρδισμούς και εν πάση περιπτώσει με τα αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει σε αφθονία.

Έχουμε με άλλα λόγια, συνεχή αιματοκυλίσματα και διάθεση τεράστιων χρηματικών πιστώσεων.

Όταν κλείνει το ένα μέτωπο, ο ένας πόλεμος που κάνουν οι Η.Π.Α. σε ξένες χώρες, οι αμερικανοί ανοίγουν άλλο μέτωπο, προκαλούν νέο πόλεμο σε άλλη χώρα!

Με την τακτική αυτή, με την πολιτική που εφαρμόζουν οι Η.Π.Α. που θεωρούν τον εαυτό τους υποχρεωμένο να κάνει τον χωροφύλακα και να επεμβαίνει στρατιωτικώς για να… αποκαταστήσει την τάξη, όπου αυτή διασαλεύεται κατά τη γνώμη τους, όπου εμφανίζεται η κοινή γνώμη κάποιας χώρας ή τουλάχιστον μερίδα της κοινής γνώμης, αντίθετη προς τις θελήσεις και τα συμφέροντα τους, έχουν προκαλέσει συμφορές σε όλο τον κόσμο και τον έχουν στρέψει εναντίον τους.

Αυτή είναι η πάγια τακτική και πολιτική των Η.Π.Α., που άνευ λόγου και χωρίς άλλη αντίπαλο αξιόλογη δύναμη, δεν διστάζουν να επεμβαίνουν με τα όπλα, σε ξένα εδάφη, να σκοτώνουν και να σκοτώνονται, να ρημάζουν και να οργιάζουν στην πραγματικότητα σε βάρος των εθνών και των λαών.

Έφθασε λοιπόν η μοναδική υπερδύναμη σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Έφθασε στο σημείο να θρηνεί δικά της παιδιά που πέφτουν άδικα, σε πολέμους επίσης άδικους, οι οποίοι αποσκοπούν στο πνίξιμο στο αίμα αυτών που έχουν αντίθετες απόψεις και λένε ΟΧΙ στα συμφέροντά τους, όπως άλλωστε έχουν δικαίωμα.

Έφθασε επίσης στο σημείο η μοναδική υπερδύναμη, να αντιμετωπίζει σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα και να έχει το 50% των πολιτών της σε απόλυτη φτώχεια!

Έτσι τα καταφέρνουν οι εκάστοτε κυβερνήτες – πρόεδροι των Η.Π.Α., Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι.

Όλοι, ακόμη και ο τωρινός, ο κ. Ομπάμα, ο οποίος πολλά είχε τάξει στον λαό, στο αμερικανικό έθνος και σ’ όλο τον κόσμο, αλλά έκανε τα αντίθετα.

Έκανε ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι ηγέτες και, δυστυχώς, όπως προβλέπεται, ό,τι θα κάνουν και οι επόμενοι.

Κι αυτό, διότι η αμερικανική πολιτική είναι πάγια, όπως άλλωστε προαναφέρθηκε, τα συμφέροντά της είναι πάντοτε ίδια και οι τρόποι αντιδράσεων και επεμβάσεων, δυστυχώς και πάλι, ίδιοι.

Υ।Γ. 1 Για μια ακόμη φορά ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπάιντεν ζήτησε από την Τουρκία την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Ο κ. Μπάιντεν είχε θερμή συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι, στον οποίο εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της Ουάσιγκτον.

Υ.Γ. 2 Οι συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ πλακώθηκαν στο ξύλο μεταξύ τους!

Στη συνέχεια, πιθανόν για να εκτονωθούν ή ίσως για να ξεχάσουν τα γρονθοκοπήματα, για να συνέλθουν και να… διασκεδάσουν το ρεζίλι τους, κήρυξαν μια 48ωρη ανεργία (!), την οποία αργότερα ανέστειλαν, κάτω από τη γενική κατακραυγή και οργή.

Κατάφεραν δηλαδή να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών…

Αυτή, δυστυχώς, είναι η ποιότητα του συνδικαλισμού μας!!

Όσον αφορά αυτούς του ΜΕΤΡΟ, να τους θυμίσουμε, ότι για να προσληφθούν στη δουλειά, δεν δίσταζαν να κάνουν τεμενάδες για να μην πω κάτι χειρότερο…

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ…

Ο συνδικαλισμός πρέπει να στηρίζει τη δημοκρατία και να αγωνίζεται γι’ αυτήν και βέβαια όχι να την υπονομεύει, ούτε να την δυναμιτίζει. Που οδηγούν λοιπόν τον συνδικαλισμό; Στην καταστροφή;

Δεν βλέπουν σε τι χάλια τον έχουν φέρει;

Και πάλι ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ…

Υ.Γ. 3 Ενώ η χώρα, ο λαός μας, αγωνίζονται για την ανόρθωση της εθνικής μας οικονομίας και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας, υπάρχουν, δυστυχώς, έλληνες (;), οι οποίοι σαμποτάρουν την όλη προσπάθεια.

Πρόσφατα ενημερώθηκα, ότι κάποιο άτομο τηλεφωνεί σε συμπατριώτες μας του εξωτερικού με σκοπό να τους συστήσει και να τους πείσει να αποσύρουν τα χρήματα που έχουν σε ελληνικές τράπεζες και να τα βγάλουν στο εξωτερικό.

Ο κύριος αυτός που δεν είναι ο μόνος, εκτός της ζημιάς που προξενεί στην ελληνική οικονομία, καλλιεργεί οικονομικό πανικό μεταξύ των ομογενών.

Βεβαίως, ο εισαγγελέας πρέπει να ασχοληθεί, γενικώς, με το θέμα αυτό.

Ο Παντελής Καψής

Μέσα από τα σπλάχνα της ελληνικής δημοσιογραφίας έχει βγει ο νέος υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο διακεκριμένος συνάδελφος Παντελής Καψής.

Εγγονός δημοσιογράφου που τίμησε το λειτούργημά μας σε Σμύρνη και Αθήνα, γιος επίσης άξιου δημοσιογράφου που πρόσφερε πολλά από υψηλές θέσεις και, μάλιστα, ασχολήθηκε επιτυχώς με την πολιτική και διετέλεσε βουλευτής και υπουργός, ακόμη, αδελφός έστω και νεότερου σε ηλικία δημοσιογράφου που διαπρέπει ως έγκυρος πολιτικός συντάκτης και σχολιαστής σε ειδησεογραφικές τηλεοπτικές εκπομπές, ο Παντελής Καψής, κλήθηκε από την πολιτεία να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη χώρα.

Ο δημοσιογράφος Παντελής Καψής, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, ανέλαβε κυβερνητικό έργο σ’ ένα επίσης πολύ δύσκολο τομέα. Στον τομέα της ενημέρωσης, των ΜΜΕ, κυρίως δε της πολύπαθης κρατικής ραδιοτηλεόρασης, της ΕΡΤ, την οποία, ως γνωστόν, προσφάτως, ο ομόλογός του της προηγούμενης κυβέρνησης κ. Μόσιαλος, επιχείρησε να διαλύσει, καταργώντας το πρώτο τηλεοπτικό κανάλι, την ΕΤ1 και 10 από τους 19 ραδιοφωνικούς σταθμούς, μεταβάλλοντας τους δημοσιογράφους σε δημοσίους υπαλλήλους, περικόπτοντας άγρια τις αποδοχές των εργαζομένων σε όλους γενικώς τους τομείς, καταργώντας εκπομπές, ρημάζοντας τα πάντα.

Ευτυχώς ο κ. Μόσιαλος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το καταστροφικό και απεχθές έργο του, το οποίο περιέργως ουδείς επιχείρησε να εμποδίσει!

Ουδείς, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος προφανώς ενέκρινε τα καμώματα του εκλεκτού του, ούτε οποιοσδήποτε άλλος από την κυβέρνησή του αντέδρασε στα σχέδια Μόσιαλου για την καταστροφή, την κατεδάφιση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, η οποία «κτίσθηκε» με τον ιδρώτα και τις θυσίες του ελληνικού λαού και ανήκει στο λαό.

Είναι κτήμα του λαού, από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να την αποσπάσει.

Αν τα σχέδια του Μόσιαλου για την ΕΡΤ ευδοκιμούσαν, στην ουσία θα επρόκειτο για ένα πλούσιο δώρο στους ιδιώτες καναλάρχες, οι οποίοι θα υποδέχονταν με ενθουσιασμό τις διαφημίσεις της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Μάλιστα άρχισαν να «ακονίζουν» τα δόντια τους για να… μασήσουν τις σάρκες της ΕΡΤ.

Ο νέος υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Παντελής Καψής καλείται τώρα να αποκαταστήσει τις «ζημιές» που έκανε ο προκάτοχός του και να αποτρέψει τις περαιτέρω συνέπειες τους.

Ο κ. Καψής έχει υποχρέωση πρωτίστως να «εμφυσήσει» ζωή στην ΕΡΤ, να αποκαταστήσει το κύρος της και να κάνει πραγματικές οικονομίες, όχι βέβαια σε βάρος της έγκυρης ενημέρωσης και του πολιτιστικού και μορφωτικού της ρόλου, αλλά ελέγχοντας αυστηρά την κατασπατάληση των χρημάτων της που είναι χρήματα του ελληνικού λαού και επίσης ελέγχοντας τις προνομιακές παροχές σε ημέτερους τεμπελχανάδες!

Αλόγιστες δαπάνες, σπατάλες και παροχές απίστευτων ποσών σε ημετέρους, που είχε κάνει η διοίκηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης επί ΝΔ, είναι απολύτως απαράδεκτες και γι’ αυτό άλλωστε η δραστηριότητα της διοίκησης εκείνης, έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.

Ο κ. Καψής πρέπει και να εξετάσει τα δίκαια αιτήματα των συναδέλφων του δημοσιογράφων, οι οποίοι ήδη αντιμετωπίζουν μεγάλη ανεργία, εκβιασμούς των εργοδοτών, μειώσεις αποδοχών, συνεχείς απολύσεις και άλλα πολλά που η ΠΟΕΣΥ και η ΕΣΗΕΑ έχουν θέσει ήδη υπ’ όψιν του.

Τέλος, θα πρέπει να τον απασχολήσει η κατάσταση στα δημοσιογραφικά ασφαλιστικά ταμεία, στα οποία παρατηρείται μεγάλη απώλεια πόρων, ενώ έχουν τεράστιες υποχρεώσεις, λόγω της ανεργίας και των συνεχών απολύσεων.

Τα ταμεία αυτά συνεχώς βλέπουν τα έσοδά τους, τους πόρους τους, να μειώνονται και εξαιτίας των «τζαμπατζήδων», των «αετονύχηδων» δήθεν εκδοτών και ιδιοκτητών των portals, των ηλεκτρονικών εφημερίδων και των ενημερωτικών ιστοσελίδων, οι οποίοι νέμονται παράνομα το αγγελιόσημο που έχει αντικαταστήσει την εργοδοτική εισφορά και επί πλέον αμείβουν τους συντάκτες τους με ποσά εξευτελιστικά.

Ευχόμαστε όλοι οι δημοσιογράφοι, καλή δύναμη και καλή επιτυχία στο έργο σου, συνάδελφε Παντελή Καψή.

Βρετανική «επίθεση φιλίας» Πρώτη στον κόσμο η Σαντορίνη μας

Σπανίως η Αγγλία παίρνει με ειλικρίνεια, θέσεις υπέρ της Ελλάδας!

Αυτό είναι σε όλους γνωστό, όπως σε όλους γνωστή είναι η βρετανική κακότητα και υποκρισία, που συχνά φτάνει μέχρι το σημείο να διαβάλει, να υποσκάπτει, να υπονομεύει την Ελλάδα, κάθε ελληνική ενέργεια και τέλος πάντων κάθε τι ελληνικό, κάθε τι που θα μπορούσε να ωφελήσει και να ανεβάσει τη χώρα μας. Η «γηραιά αλβιών» τορπιλίζει συνήθως τις ελληνικές επιτυχίες και τα ελληνικά συμφέροντα, παρά το γεγονός, ότι έχει πολεμήσει μαζί με την Ελλάδα για τα ιδανικά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας και για τους αγώνες αυτούς η Ελλάδα έχει κάνει θυσίες δυσανάλογες με το μέγεθος και τις δυνατότητές της.

Μια ματιά στην ιστορία αρκεί για να αποκαλυφθούν οι υπουλότητες της Αγγλίας στις σχέσεις με την Ελλάδα.

Οι Βρετανοί, οι οποίοι δια του πρωθυπουργού τους και «πατέρα της νίκης» Ουίνστον Τσώρτσιλ μας έπλεκαν εγκώμια και μας… λιβάνιζαν για τις πολεμικές μας αρετές και τον ρόλο μας κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την εθνική μας αντίσταση που συνέβαλαν πάρα πολύ στη νίκη των συμμάχων, υποσχόμενοι κατά τη διάρκεια του πολέμου, ότι μετά τη νίκη θα «τρώμε με χρυσά κουτάλια»(!), έφθασαν στο σημείο να οδηγούν στην κρεμάλα τα παλικάρια μας του αγώνα για την ελευθερία της Κύπρου και την ένωση του ελληνικού αυτού νησιού με τη μητέρα πατρίδα!

Εμείς δώσαμε στους συμμάχους την πρώτη νίκη κατά του άξονα και αυτοί, αντί για ευχαριστώ, έπνιγαν στο αίμα τον αγώνα της Κύπρου, του κυπριακού λαού, για λευτεριά και αυτοδιάθεση.

Επέμεναν να κρατούν την Κύπρο στη σκλαβιά, με τα όπλα και με την διάπραξη φρικιαστικών εγκλημάτων.

Την εποχή του κυπριακού αγώνα και των βαρβαροτήτων των βρετανών αποικιοκρατών, των ειδεχθών εγκλημάτων τους σε βάρος αθώων πολιτών που διψούσαν για λευτεριά, εκδηλώθηκαν έντονες αντιδράσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο για το ανθελληνικό βρετανικό όργιο.

Χαρακτηριστικά, ο διακεκριμένος αείμνηστος συνάδελφος Νίκος Δεληπέτρος (Ασμοδαίος), υπενθυμίζοντας τους κοινούς αγώνες Ελλάδας - Βρετανίας και τους δεσμούς αίματος των δύο χωρών, που δημιουργήθηκαν κατά τους πολέμους που κάναμε ο ένας δίπλα στον άλλο, έγραφε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Ακρόπολις» που είχε τότε, ιλιγγιώδη κυκλοφορία, τους στίχους :

Δύο τάφοι

δεν μου βγαίνουν απ’ το νου

Ιωάννης Ιωάννου

Κι ένα βήμα παραπάνω

ένας τάφος δεκανέα βρετανού…

Οι άγγλοι, οι βρετανοί και η Βρετανία σαν κράτος, η επίσημη Βρετανία, τηρούν πάντοτε με υποκρισία και υπουλότητα, μια στάση υπονόμευσης της Ελλάδας.

Ακόμη και τώρα διακηρύσσουν, ότι η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει 100%, προσπαθώντας να ακυρώσουν τη βοήθεια της «τρόικας», ενώ στην πραγματικότητα, αυτοί είναι από καιρό χρεοκοπημένοι και εντέχνως το κρύβουν!

Σε ανύποπτο χρόνο, πριν από πολλά χρόνια, όταν στην Ελλάδα η οικονομική κατάσταση δεν ήταν άσχημη, είδα με τα μάτια μου, στο Λονδίνο, φτωχούς ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια!

Κάτι παρόμοιο δεν είχα δει ποτέ στην Ελλάδα.

Μερικοί μάλιστα από τους «σκουπιδοφάγους» του Λονδίνου έψαχναν και για άδεια κουτιά κόκα κόλας (τότε στην Ελλάδα δεν υπήρχε το αναψυκτικό αυτό σε κουτιά) για να συνοδεύσουν το… φαγητό τους με τυχόν υπολείμματα του ποτού στα κουτιά αυτά!

Αυτή είναι η κατάσταση και απόλυτα γνωστή και ανεξήγητη είναι η έχθρα της Βρετανίας για την… φίλη και σύμμαχό της Ελλάδα, όπως συχνά τονίζει, η οποία ήταν και είναι πάντοτε ειλικρινής στις σχέσεις της με τους φίλους της και ουδέποτε κινήθηκε εχθρικά εναντίον τους , ουδέποτε ανέπτυξε υπόγεια δραστηριότητα σε βάρος τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, με έκπληξη ακούσαμε και διαβάσαμε οι έλληνες, ότι το βρετανικό BBC, το οποίο συχνά χύνει δηλητήριο κατά της Ελλάδας, έπειτα από επισταμένες έρευνες και δημοσκοπήσεις σε όλο τον κόσμο, ανακήρυξε την Σαντορίνη μας, ως το πιο όμορφο νησί της υφηλίου.

Πράγματι η Σαντορίνη μας είναι νησί μοναδικής, εξαιρετικής ομορφιάς και γραφικότητας, πλην όμως δεν περιμέναμε να το μάθουμε αυτό, μαζί με πλήθος εγκωμίων, επαίνων και εξάρσεων της καλλονής της, από το εχθρικό BBC, το οποίο δεν παραλείπει ευκαιρία για να δυσφημεί και να συκοφαντεί τη χώρα μας και τον τουρισμό μας για τα όργια που κάνουν μεθύστακες, ναρκομανείς και αλήτες βρετανοί δήθεν τουρίστες στην Κρήτη, στη Ρόδο και σε άλλες τουριστικές μας περιοχές, αντί να ζητά συγγνώμη!

Έκπληξη λοιπόν μας προκάλεσε η φιλελληνική αυτή ενέργεια, η «επίθεση φιλίας» του BBC που συνήθως αφιερώνει μόνον δυσμενή σχόλια για τη διαμονή την εξυπηρέτηση των τουριστών στην Ελλάδα, για τις τιμές κλπ.

Με δίκαιη δυσπιστία ως εκ τούτου, ακούσαμε τα τόσο καλά λόγια του βρετανικού BBC για την Σαντορίνη μας.

Με δυσπιστία για τις πραγματικές προθέσεις των βρετανών και για τις επόμενες ενέργειές τους, δεδομένης της ανθελληνικής πολιτικής της Βρετανίας και των ανθελληνικών αισθημάτων μεγάλης μερίδας του λαού της.

Αυτά, χωρίς να αναφερθεί κανείς στα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα που οι Βρετανοί κρατούν παράνομα!

Τα δάνεια, οι πτωχεύσεις και οι έλεγχοι των ξένων

Αγωνιζόμαστε, κάνουμε θυσίες και στερούμεθα ακόμη και τα απαραίτητα πολλές φορές, για να καταφέρει η χώρα να αποφύγει την ολέθρια πτώχευση και να ορθοποδήσει οικονομικώς, με την κερδοσκοπική και καπιταλιστική βοήθεια της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, της «Tρόικα» δηλαδή. Ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες και γι’ αυτό επιμένουμε στη λιτότητα και βέβαια, αν οι προσπάθειές μας φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε την τακτική της ευδαιμονίας του παρελθόντος που μας έφερε στην κατάσταση που τώρα ζούμε.

Δεν θα πρέπει να επαναλάβουμε το σύστημα «ξοδεύουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να διαθέσουμε, απ’ όσα βγάζουμε», που μας κατάστρεψε.

«Μαζί τα φάγαμε» είπε προσφάτως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, παλιάς και νέας, κ. Θόδωρος Πάγκαλος, και είχε απόλυτο δίκιο, κατά την άποψή μου!

Ήταν μια σοφή κουβέντα που οι ανόητοι παρερμήνευσαν και την χρησιμοποίησαν για να ειρωνευτούν, να εξευτελίσουν, να λοιδορήσουν τον αντιπρόεδρο.

«Μαζί τα φάγαμε»!

Και βέβαια μαζί θα τα πληρώσουμε, συμπληρώνω εγώ!

Μαζί εμείς οι πολίτες, οι ανάξιες και οι άχρηστες κυβερνήσεις, οι φαγάνες και αιματορουφήχτρες τράπεζες και οι τραπεζίτες, καθώς και οι μεγιστάνες, οι οποίοι, δυστυχώς, συνεχίζουν το βιολί τους της αρπαχτής και της μη πληρωμής των φόρων και των λοιπών υποχρεώσεων τους στο Δημόσιο. Πρέπει και αυτοί, επιτέλους, να υποχρεωθούν να πληρώσουν, έστω και μέσα από τις φυλακές. Κυρίως όμως οι ανάξιες κυβερνήσεις που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να βάλουν τάξη στην οικονομία μας.

Σκοπός του σημερινού άρθρου είναι, να ριχθεί φως στην οικονομική ιστορία της νεότερης Ελλάδας, μέσα από τις πτωχεύσεις, τα δάνεια από τους ξένους τοκογλύφους εκμεταλλευτές και τους ελέγχους που αυτοί οργανώνουν και εκτελούν με σκληρότητα σε βάρος μας, σε βάρος του λαού μας, της Ελλάδας και του ελληνικού έθνους.

Ιδού λοιπόν :

Οι φόβοι και οι άσχημες προβλέψεις που εκφράστηκαν και εκφράζονται τελευταίως για ενδεχόμενη πτώχευση και στάση πληρωμών της Ελλάδας, δεν αποτελούν κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα μας.

Αντίθετα τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα χειρότερες, γιατί οι πτωχεύσεις και οι στάσεις πληρωμών είχαν γίνει πραγματικότητα, γνώρισαν η Ελλάδα και οι Έλληνες άλλες τρεις φορές!

Ήτοι :

1)Το 1827 ενώ το ελληνικό κράτος ακόμη δεν είχε επίσημα αναγνωρισθεί, οι τοκογλυφικές και ανάλγητες Αγγλικές τράπεζες, μας… πρόσφεραν δάνειο 2.800.000 λιρών, δήθεν για να συνέλθουμε οικονομικώς από τον αγώνα του 1821.

Επρόκειτο για το δάνειο που οι Άγγλοι το ονόμασαν «δάνειο της ανεξαρτησίας».

Οι όροι του δανείου αυτού ήταν επαχθείς και αξιοσημείωτο είναι, ότι μόνον ένα μικρό ποσόν του συνολικού δανείου διατέθηκε για τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν από την επανάσταση, ενώ τα υπόλοιπα χρήματα δαπανήθηκαν :

α)Για την αποπληρωμή τόκων και προμηθειών! και

β)Για παραγγελίες πολεμικού υλικού που… ποτέ δεν έφθασε στη χώρα μας!

Για το ψευτοδάνειο αυτό, οι δανειστές απαίτησαν και πέτυχαν υποθήκες σε κτήματα που οι τούρκοι προύχοντες είχαν εγκαταλείψει φεύγοντας από την Ελλάδα.

Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας ζήτησε και νέο δάνειο και όταν οι δανειστές αρνήθηκαν, οδηγηθήκαμε στην πρώτη πτώχευση.

2)Το 1832 το καθεστώς του Όθωνα έφερε μαζί του και νέο δάνειο 60 εκ. γαλλικών φράγκων, το οποίο ουσιαστικά αποτελούσε τμήμα του προηγούμενου δανείου του 1827, που για διάφορους λόγους δεν είχε εκταμιευθεί.

Και βέβαια, για δεύτερη φορά εισπράξαμε πολύ μικρότερο ποσόν, το οποίο δαπανήθηκε για ανάγκες του στρατού και για οργάνωση της διοίκησης.

Ο Όθωνας και οι βαυαροί συνεργάτες του, για να αντιμετωπίσουν την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, προχώρησαν σε περικοπές μισθών και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, πράγμα που άλλωστε γίνεται και τώρα. Στο μεταξύ, στο Λονδίνο οι «δανειστές» μας συγκρότησαν επιτροπή ελέγχου της ελληνικής οικονομίας, με αυστηρούς όρους για να εξασφαλίσουν την εξόφληση των κουτσουρεμένων δανείων που μας έδωσαν.

Έτσι γεννήθηκε ο πρώτος έλεγχος της ελληνικής οικονομίας από τους τοκογλύφους της Ευρώπης, κυρίως της Αγγλίας.

Μια άλλη Επιτροπή Διεθνούς Ελέγχου δημιουργείται το 1857 από τους αγγλογάλλους και τους ρώσους, με σκοπό την εξεύρεση πόρων για την αποπληρωμή των δόσεων του δανείου του 1832.

Ήταν ο δεύτερος έλεγχος των ιμπεριαλιστών.

Το 1881 την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο Χαρίλαος Τρικούπης και τον ίδιο χρόνο προσαρτώνται στην Ελλάδα, η Θεσσαλία και η Άρτα, ενώ τα χρέη της χώρας στο εξωτερικό όλο και αυξάνονται, δεδομένου ότι πρέπει να καταβληθούν αποζημιώσεις στην Τουρκία για την παραχώρηση των περιοχών αυτών.

Ο Άλκης Αντωνιάδης γράφει στο www.iskra.gr, ότι :

«Από το 1879 ως το 1890 η χώρα δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της. Ο κρατικός προϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναι μονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιο πληρωμών αρνητικό. Τη δεκαετία του 1880 υπάρχει ραγδαία πτώση στις εξαγωγές του κύριου εξαγωγικού προϊόντος, της σταφίδας, εξαιτίας και της ανάκαμψης των γαλλικών εξαγωγών. Η ελληνική οικονομία φτάνει στην κατάρρευση καθώς τα έσοδα από την εξαγωγή της σταφίδας διοχετεύονταν στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό « Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν».

Επρόκειτο δηλαδή για την δεύτερη πτώχευση.

Απότοκες της χρεοκοπίας αυτής ήσαν απεργίες και γενικώς εργατικές κινητοποιήσεις, όπως εκείνη των μεταλλωρύχων του Λαυρίου, το 1896.

Ακολουθεί η εξέγερση της Κρήτης και η αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων το Φεβρουάριο του 1897, όταν οι μεγάλες δυνάμεις παίρνουν ουσιαστικά το μέρος της Οθωμανικής διοίκησης της Κρήτης και προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό του νησιού.

Η μεγάλη ήττα της Ελλάδας από την Τουρκία το Μάιο του 1897, έφερε τον τουρκικό στρατό στην περιοχή της Λαμίας, έξω από την πόλη και τους τούρκους να απαιτούν από την Ελλάδα πολεμικές αποζημιώσεις ύψους 4 εκατομμυρίων τουρκικών λιρών.

Έτσι, συγκροτείται ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, ο οποίος είχε συμφωνηθεί στην συνθήκη ειρήνης της 20^ης Σεπτεμβρίου 1897.

Ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος και διαρκέστερος έλεγχος. Για την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημοσίου χρέους, εκχωρήθηκαν στον Δ.Ο.Ε., οι ακόλουθες πηγές εσόδων :

1.Μονοπώλια άλατος, πετρελαίου σπίρτων, παιγνιοχάρτων, σμυρίδος Νάξου

2.Φόρος κατανάλωσης καπνού

3.Τέλη χαρτοσήμου

4.Δασμοί τελωνείου Πειραιώς.

Η Δ.Ο.Ε. είχε επίσης την εποπτεία των δημοσίων υπηρεσιών που ήταν αρμόδιες για την είσπραξη των υπεγγύων προσόδων. Ένα μεγάλο μέρος των παραπάνω εσόδων συλλέγονταν από την «Εταιρία Διαχειρίσεως Μονοπωλίων», η οποία ήταν εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Ο βίος του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα, κράτησε 81 (ογδόντα ένα) ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 1978, οπότε έπαψε να λειτουργεί και το γραφείο του στην Αθήνα, στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, στο Κολωνάκι!!

Ας ελπίσουμε πως δεν θα γίνει το ίδιο και τώρα…

3)Η τρίτη πτώχευση - χρεοκοπία έγινε το 1932, εξαιτίας της αποσύνδεσης της δραχμής από τον «κανόνα χρυσού», λόγω της υποτίμησης της στερλίνας και της κατάρρευσης των παγκόσμιων αγορών και η σύνδεσή της με το αμερικανικό δολάριο, το Σεπτέμβριο του 1931.

Η αλλαγή αυτή προκάλεσε πανικό και φυγή 3.600.000 δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες, στο εξωτερικό.

Την άνοιξη του 1932 ο Ελευθέριος Βενιζέλος αναγκάζεται να υποτιμήσει τη δραχμή και να ανακοινώσει επίσημα πτώχευση και στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους. Αυτή ήταν η τρίτη πτώχευση.

Αργότερα, μετά το 1936, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς, αφού συνομολόγησε δύο νέα δάνεια με δυσβάστακτους και απεχθείς όρους, από την Αγγλία και τη Γερμανία, επανέλαβε την αποπληρωμή του εξωτερικού μας χρέους με δυσμενείς πάλι συνέπειες για τα εισοδήματα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και γενικότερα των ασθενών και μεσαίων τάξεων.

Έχουμε λοιπόν τρεις πτωχεύσεις και επιτηρήσεις των δανειστών μας με κορυφαία εκείνη του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, έζησε 81 χρόνια.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η οικονομική περιπέτεια της Ελλάδας κατά τη νεότερη ιστορία της από την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση, μέχρι σήμερα που, κατά την άποψη ορισμένων, κινδυνεύουμε με νέα πτώχευση, την τέταρτη, την οποία απευχόμαστε, ενώ η νέα επιτήρηση, ο νέος έλεγχος αποτελεί ήδη γεγονός.

Ας ελπίσουμε ότι οι Κασσάνδρες της πτώχευσης δεν θα επαληθευθούν.

Κλείνοντας αυτό το άρθρο, αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα «Δυνατή Ελλάδα» τα ακόλουθα πολύ διαφωτιστικά και ενδιαφέροντα :

«Λόγος πολύς περί χρεοκοπίας της χώρας τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ τα παραδείγματα των χρεοκοπιών κρατών είναι αρκετά (η ισχυρή Γερμανία πτώχευσε δύο φορές, στο μεσοπόλεμο και μεταπολεμικά, το ίδιο και η Μ. Βρετανία το 1945 -6, η Ρωσία και η Αργεντινή πιο πρόσφατα)»