Αναδρομή ρήσεων…

Γεώργιος Παπανδρέου

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
(Εξόριστη Κυβέρνηση εως 18 Οκτώβρη 1944)

Θητεία
26 Απριλίου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945 Προκάτοχος Σοφοκλής Βενιζέλος Διάδοχος Νικόλαος Πλαστήρας

Πρωθυπουργός της Ελλάδας

Θητεία
8 Νοεμβρίου 1963 – 30 Δεκεμβρίου 1963 Προκάτοχος Στυλιανός Μαυρομιχάλης Διάδοχος Ιωάννης Παρασκευόπουλος

Θητεία
18 Φεβρουαρίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965 Προκάτοχος Ιωάννης Παρασκευόπουλος Διάδοχος Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας

Προσωπικά στοιχεία

Γέννηση 13 Φεβρουαρίου 1888 (1888-02-13)
Καλέντζι Αχαΐας Θάνατος 1 Νοεμβρίου 1968 (80 ετών)
Καστρί Αττικής Εθνικότητα Ελληνική

Για τρομοκράτηση των τρομοκρατών μίλησε στη Βουλή, πριν από λίγες ημέρες, ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, ο οποίος, όπως είναι γνωστό, διακρίνεται για την σοβαρότητα, την απλότητα και την θετικότητα του λόγου του.

Δεν θα μπω στην ουσία της ομιλίας και των απόψεων του βουλευτού.

Άλλος είναι ο σκοπός του σημερινού μου σημειώματος.

Είναι η υπενθύμιση στους παλιούς και η ενημέρωση στους νέους, σχετικώς με ρήσεις, τόσο στη Βουλή όσο και εκτός αυτής, ενός από τους πλέον διακεκριμένους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας ενός ηγέτη που με τους αγώνες του για την δημοκρατία και με την ρητορική του δεινότητα σημάδεψε την πολιτική ιστορία του τόπου.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον πατέρα του Ανδρέα και παππού του σημερινού πρωθυπουργού, τον θρυλικό Γέρο της Δημοκρατίας, όπως τον ονόμαζε ο ελληνικός λαός και κυρίως η νεολαία, λόγω του ανένδοτου αγώνα του κατά της βίας και νοθείας, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1960 τον έφερε στην εξουσία δύο φορές, με μεγάλη πλειοψηφία την δεύτερη, και του άμεσου ανακουφιστικού για τον λαό κυβερνητικού του έργου, το οποίο διακόπηκε από την επάρατη αποστασία και τις αντιλαϊκές φασιστικές ενέργειες του ανεκδιήγητου τέως, του κ. Κοκού δηλαδή, στον οποίο τα πλήθη κραύγαζαν στους δρόμους : «Δεν σε θέλει ο λαός παρ’ τη μάνα σου και μπρος»

Αποτέλεσμα;

Αποστάτες και βασιλιάς άνοιξαν τον δρόμο στην εγκληματική χούντα!

Προχθές λοιπόν ο κ. Χαλβατζής μίλησε για «τρομοκράτηση των τρομοκρατών» και μας θύμισε την περίφημη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, κατά τον ανένδοτο αγώνα, όταν η τότε κυβέρνηση απαγόρευε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις ή προσπαθούσε να τις περιορίσει απειλώντας τους πολίτες με τους παρακρατικούς.

«Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες», διακήρυσσε ο Γέρος της Δημοκρατίας στις μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, παντού!

Και πράγματι, οι τρομοκράτες τρομοκρατήθηκαν και λούφαξαν.

Ο κ. Χαλβατζής λοιπόν, μιλώντας στη Βουλή για «τρομοκράτηση των τρομοκρατών», ακούσια βέβαια, δανείσθηκε, επανέλαβε ιστορική ρήση, αστού πολιτικού ηγέτη, αντίθετου στις δικές του απόψεις και στις απόψεις του κόμματός του.

Θυμίζω ακόμη, ότι όταν μία από τις κυβερνήσεις των αποστατών απαγόρευσε συγκέντρωση αμέτρητων χιλιάδων οπαδών της Ένωσης Κέντρου και δεν διετίθετο κανένα μπαλκόνι του κέντρου της Αθήνας για την ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Γέρος αποφάσισε να μιλήσει στον λαό από τον εξώστη της Λέσχης των Φιλελευθέρων στην πλατεία Καρύτση, απέναντι από το παλαιό κτίριο των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα».

Οι «αρχές» όμως απέκλεισαν τους γύρω δρόμους περικυκλώνοντας την περιοχή στην οποία μερικές μόνο χιλιάδες πολιτών κατάφεραν να διεισδύσουν, για να ακούσουν και να επευφημήσουν τον αρχηγό.

Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, ο Γεώργιος Παπανδρέου, άρχισε τον λόγο του με την παραίνεση : «Περικυκλώστε Αθηναίοι και Αθηναίες αυτούς που επιχειρούν να μας περικυκλώσουν!»

Και ω του θαύματος.

Εκατοντάδες χιλιάδες λαού δημιούργησαν ένα τεράστιο κλοιό από το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους, μέχρι την περιοχή της Ομόνοιας!

Η περικύκλωση είχε συντελεσθεί!

Αλλά ας αναφερθώ και σε άλλες ιστορικές ρήσεις του Γέρου της Δημοκρατίας.

«Και ισχύει πάντοτε ο λόγος του Λιβάνου. Η Ελλάς δεν κάμνει επιλογήν Τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν»

Ο Γεώργιος Παπανδρέου έκανε αυτή τη δήλωση που άφησε εποχή τον Μάιο του 1944, στο συνέδριο του Λιβάνου, στο οποίο αποφασίσθηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας, υπό την προεδρία του με συμμετοχή όλων των πολιτικών παρατάξεων.

Το πρωί της 21^ης Απριλίου 1967, ένας νεαρός λοχαγός με συνοδεία στρατιωτικού τμήματος, χτύπησε την πόρτα του Γέρου της Δημοκρατίας στο Καστρί.

Ο Παπανδρέου είχε ξυπνήσει νωρίς και περίμενε την σύλληψή του.

Ο λοχαγός ήταν αμήχανος, είχε «τρακ» και έχανε τα λόγια του, όταν του είπε ότι πρέπει να τον ακολουθήσει.

Ο Παπανδρέου τον κοίταξε στα μάτια και του είπε : «Μη χάνεις την ψυχραιμία σου παιδί μου. Μείνε ήρεμος όπως εγώ που έχω γνωρίσει την ίδια περιπέτεια και «περιποίηση» και άλλες φορές, με άλλους δικτάτορες που με συνέλαβαν και με φυλάκισαν. Έχω συνηθίσει πλέον.»

Λίγα λεπτά αργότερα, ο λοχαγός του είπε: «Κύριε πρόεδρε παρακαλώ συντομεύετε την ετοιμασία σας. Αργούμε…»

Και ο Παπανδρέου : «Μην ανησυχείς παιδί μου. Θα μας δεχθούν έστω και καθυστερημένους!»

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν γνωστός ως αριστοτέχνης ρήτορας και ετοιμόλογος ευφυολόγος. Αυτός έπλασε τη φράση «Μέγα πλήθος μέγα πάθος», που χρησιμοποιείται και σήμερα για μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις. Εδώ παρατίθενται μερικές από τις ρήσεις του :

· Παραφράζοντας το σύνθημα του δικτατορικού καθεστώτος, «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» έκανε λόγο για Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων»

· Για τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, είπε το κλασικό : Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος»

· Σε μία κοινοβουλευτική συζήτηση, ακούγοντας μία ύβρη προς το πρόσωπό του, ρώτησε «Ποιος το λέει αυτό;» για να απαντήσει, μόλις ο υβριστής απάντησε «εγώ», «Τότε δεν έχει καμία σημασία!»

· Ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα

· Τέλος να πω κάτι που λίγοι γνωρίζουν : Κατά την πρωθυπουργία του 26/4/44 – 3/1/45 μια αντιπροσωπεία του ΕΑΜ, στην οποία μετείχε και ο πολύ γνωστός τότε κομμουνιστής συνδικαλιστής Θέος, ζήτησε αιφνιδίως άμεση ακρόαση για κάποιο σοβαρό, όπως ανέφερε, θέμα. Ο πρωθυπουργός δεν είχε χρόνο γιατί τον περίμεναν ξένοι διπλωμάτες, δέχθηκε όμως την αντιπροσωπεία στο γραφείο του, την ώρα που ο κουρέας τον ξύριζε.

Ο Θέος έκανε βηματισμούς γύρω από τον ξυριζόμενο Παπανδρέου και ανέπτυσσε το θέμα του, το οποίο προφανώς δεν εύρισκε σύμφωνο τον πρωθυπουργό.

Σε μια στιγμή που ο Θέος βρισκόταν πάνω από το κεφάλι του, ο Παπανδρέου έπιασε το χέρι του κουρέα που κρατούσε το ξυράφι, σταμάτησε το ξύρισμα, σήκωσε το κεφάλι του, είδε τον Θέο και του είπε : «Άκου Θέο, εγώ θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου τον Θεό και όχι τον Θέο…»

Αυτά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…

Καλλικράτης - Το δικό μου δράμα

Της συνεργάτιδάς μου Σούλας Χαβιαρά


Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό που γίνεται τον τελευταίο καιρό, με τους Αγανακτισμένους, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τον ανασχηματισμό, την κοροϊδία και την ξεφτίλα της πολιτικής (αλλά και της ποδοσφαιρικής μας) πραγματικότητας, μέσα από παράπονα, διαμαρτυρίες, φωνές, επεισόδια, ανεργία, πείνα, κλοπές και φόβο (από τους τσιγγάνους που δρουν ανεξέλεγκτα αλλά και από τους άνεργους αλλοδαπούς που έχουν μαζευτεί στην περιοχή και παλεύουν να επιβιώσουν παραβιάζοντας τα σπίτια και τις περιουσίες μας), εγώ ζω το δικό μου... δράμα! Και το δράμα μου έχει συγκεκριμένο όνομα : Καλλικράτης.
Το τι "μπινελίκια" του "χώνω" σε καθημερινή βάση δεν μπορείτε ούτε να το φανταστείτε. Επιτέλους για πρώτη φορά στη ζωή μου έχω απέναντι μου έναν ξεκάθαρο εχθρό για να του ρίχνω το φταίξιμο για κάθε τι στραβό και να ξεσπάω τα νεύρα, το θυμό και την οργή μου πάνω του...
Όχι πως ιδρώνει τ' αυτί του... Ούτε του Καλλικράτη, ούτε του φωστήρα που τον εμπνεύστηκε, ούτε των κακόμοιρων (και μάλλον καταδικασμένων σε αποτυχία) αυτοδιοικητικών που προσπαθούν να τον εφαρμόσουν...
Το θέμα μου είναι και προσωπικό και τοπικιστικό. Αρχίζοντας από το δεύτερο, ζητώ συγνώμη από τους δημοτικούς μας άρχοντες, αλλά η Νέα Κίος αργοπεθαίνει μέσα στο Δήμο Άργους - Μυκηνών. Δεν κατηγορώ κανένα παρά μονάχα την κακή την ώρα και την κακή την έμπνευση του Ραγκούση και της παρέας του που μας "έκαψαν τη γούνα". Θα μπορούσα να κάνω "μόκο" και να τρώγομαι από μέσα μου, αλλά δεν μπορώ... Τούτο τον τόπο τον λατρεύω κι αυτή τη λατρεία για τη Νέα Κίο (που μου την ενέπνευσε ο αείμνηστος Δήμαρχος Γιώργος Κατριλιώτης) θα μπορούσα να την δείξω με πολλούς τρόπους και το έχω κάνει στο παρελθόν... Το παρόν όμως, δυστυχώς, μου έχει δέσει τα χέρια... (εδώ, όπως καταλάβατε μπαίνει και το προσωπικό θέμα...)
Θέλω να βλέπω τον τόπο μου να αναπτύσσεται κι όχι να προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανός.
Θέλω να βλέπω τον τόπο μου να προχωράει μπροστά κι όχι να παλεύει με νύχια και με δόντια για να διατηρήσει απλώς τα κεκτημένα του.
Θέλω να βλέπω τον τόπο μου όπως τον ήξερα τόσα χρόνια. Νοικοκυρεμένο. Όχι επαίτη...


Ίσως αυτά που λέω κάποιους να ενοχλήσουν. Ίσως αύριο το πρωί να... "φάω μια κλωτσιά" και να πάω στο σπίτι μου... Ίσως ο τεράστιος μισθός των 228 € που παίρνω από την αρχή του χρόνου από το Δήμο Άργους - Μυκηνών και που τώρα κόπηκε, να μην ξαναέρθει ποτέ στα χέρια μου... Όμως, έτσι κι αλλιώς, ούτε μ' αυτά μπορούσα να ζήσω κι αυτοί που με ξέρουν και ξέρουν πως δουλεύω, ξέρουν πως η δουλειά που κάνω δεν πληρώνεται.. Γιατί πάνω και πέρα απ' όλα είναι κατάθεση ψυχής για τούτο τον τόπο, κι η ψυχή, ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται...
Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι αυτή ειδικά την εποχή έχω ανάγκη από δουλειά, έχω ανάγκη από χρήματα... Μα πάνω απ' όλα έχω ανάγκη από την αξιοπρέπειά μου... Αυτή την αξιοπρέπεια που ο Καλλικράτης μου στέρησε μετά από 8 χρόνια σκληρής δουλειάς στο Δήμο Νέας Κίου. Κι όταν μιλάω για σκληρή δουλειά, μιλάω για ατέλειωτες ώρες μέρας και νύχτας την εποχή των εκδηλώσεων, μιλάω για Σαββατοκύριακα, για γιορτές, για αργίες που τις πέρασα πληκτρολογώντας, δημιουργώντας και εκτυπώνοντας δελτία τύπου, προσκλήσεις, αφίσες, προγράμματα, ανακοινώσεις, ομιλίες, ή προλογίζοντας και φωτογραφίζοντας εκδηλώσεις ή ανακοινώνοντας με τη "ντουντούκα" πρωί και απόγευμα την εκδήλωση της ημέρας...
Ο μισθός μου ήταν πάντα "συμβολικός" σε σχέση με τη δουλειά που έκανα... Αλλά ήταν αξιοπρεπής και μου έδινε τη δυνατότητα να ζήσω ανθρώπινα. Αυτά επί Δήμου Νέας Κίου. Και μετά... ήρθε ο Καλλικράτης. Και οι υπηρεσίες μου, κατόπιν παρεμβάσεων πολλών ανθρώπων που ειλικρινά τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, κρίθηκαν απαραίτητες για τη Δημοτική Κοινότητα Νέας Κίου, αλλά η αμοιβή μου όχι... 5 μεροκάματα το μήνα. Αυτά μπορούσαν να μου δώσουν. Μέχρι τώρα. Γιατί τώρα κόπηκαν κι αυτά, επειδή ο νόμος άλλαξε, επειδή η ηγεσία του υπεύθυνου υπουργείου άλλαξε, επειδή κάτι άλλαξε και κάποιοι πρέπει να πληρώσουν την αλλαγή...
Τώρα είμαι στην αναμονή... τι περιμένω; Μακάρι να ήξερα... Το τέλος του Καλλικράτη ίσως...


Σούλα Χαβιαρά

Η νέα προσπάθεια

Αποφεύγω να πω, ότι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων, περιοριζόμενος στην διαπίστωση, στο γενικό συμπέρασμα, πως υπήρξαν ανίκανες να συλλάβουν σε όλο της το μέγεθος την κρισιμότητα της κατάστασης.

Γι’ αυτό κυρίως δεν υπήρξε και η πολυπόθητη συναίνεση για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, κυβέρνησης οικουμενικής ίσως, η οποία, με την συμμετοχή και την ενίσχυση εξωκοινοβουλευτικών προσωπικοτήτων κύρους και τεχνοκρατών θα ήταν δυνατόν να βγάλει την χώρα από την δύσκολη, την κρίσιμη οικονομική κατάσταση και να ανακουφίσει τον ελληνικό λαό, ο οποίος περίπου 18 μήνες τώρα κάνει θυσίες, χωρίς, δυστυχώς, να βλέπει να πιάνουν τόπο οι θυσίες του αυτές, αλλά αντίθετα βρίσκεται καθημερινά αντιμέτωπος με νέα σκληρά μέτρα, δυσβάστακτα, αβάστακτα μέτρα που εφαρμόζονται ή εξαγγέλλονται.

Οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν κατάφεραν να συναινέσουν, διαψεύδοντας τις προσδοκίες τόσο του ελληνικού λαού όσο και των εταίρων μας στην Ε.Ε.

Επιπλέον, η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος αντιμετώπισε αμφισβήτηση μέρους της κοινοβουλευτικής της ομάδας και έντονο κλίμα εσωστρέφειας.

Η χώρα βρέθηκε για λίγο στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής.

Η πέμπτη δόση του δανείου κινδύνευσε σοβαρά, εξαιτίας της υστέρησης των εσόδων που είχαν προϋπολογισθεί, με αποτέλεσμα οι «ελεγκτές» της «Τρόικας» να είναι περίπου αρνητικοί.

Οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί αδυνατούσαν να μαζέψουν τα οφειλόμενα, από τους έχοντες και κατέχοντες. Αποδείχθηκαν ανίκανοι να εκτελέσουν το έργο τους, με αποτέλεσμα τα δημόσια ταμεία να… αραχνιάζουν!

Στα μέσα Ιουλίου η κυβέρνηση θα αδυνατούσε να πληρώσει και αυτούς ακόμη τους μισθούς, των δημόσιων υπαλλήλων!

Η αγορά νεκρή!

Μαύρη μαυρίλα από παντού.

Ο κόσμος στις πλατείες αγανακτισμένος!

Το Κ.Κ.Ε. και ο Τσίπρας το βιολί τους. Διώχτε την «Τρόικα». Σχίστε το «μνημόνιο»…

Μόνο για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο δεν μας έλεγαν…

Ο Σαμαράς να θέλει να μας σώσει χωρίς συνταγή και χωρίς να παίρνει υπεύθυνες θέσεις. Κρίμα για τον Αντώνη που μαζί με τον συνεργάτη του Μιχελάκη, βάλθηκαν να μας τρελάνουν.

Τώρα όλοι, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, ζητούν εκλογές που, προφανώς, κατά την άποψή τους θα τις κερδίσουν αυτοί και ως δια μαγείας θα γεμίσουν τα ταμεία με εκατομμύρια εκατομμυρίων ευρώ.

Η Ελλάδα βρισκόταν πλέον λίγα βήματα πριν τη χρεοκοπία, την πτώχευση, το ρεζίλεμα, την ολοκληρωτική καταστροφή!

Και αυτοί, από την άκρα αριστερά και τον… ουραγό της Τσίπρα, μέχρι τον Σαμαρά, το βιολί τους!

Ο ανασχηματισμός λοιπόν ήταν αναπόφευκτος και αποφασίσθηκε από τον πρωθυπουργό, ο οποίος κατάφερε να ηρεμήσει την κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος, προς το παρόν τουλάχιστον, και να φτιάξει μια κυβέρνηση πιο δυναμική και πιο ευέλικτη.

Κάποια στελέχη βρέθηκαν εκτός του νέου σχήματος, ορισμένα ίσως άδικα, ενώ άλλα παρέμειναν επίσης, ίσως άδικα!

Πάντως, η μεγάλη, η εντυπωσιακή ανατροπή έγινε με την ανάθεση του οικονομικού τομέα στον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος ως γνωστόν δεν είναι οικονομολόγος, αλλά είναι κάτι καλύτερο, είναι έμπειρος και άριστος πολιτικός και δυναμικός με σοβαρότητα και συνέπεια.

Ο προηγούμενος, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ομολογουμένως δούλεψε σκληρά, χωρίς επιτυχίες πλην της μείωσης του ελλείμματος, παρέμεινε στην κυβέρνηση, στο υπουργείο της κ. Μπιρμπίλη, η οποία δεν κατάλαβε κανείς για ποιο λόγο είχε υπουργοποιηθεί.

Πιθανόν για να μην λυθεί το θέμα των αυθαιρέτων και για να μην εισπράξει τα «πρόστιμα» το δημόσιο ταμείο!

Εκεί οδηγούσε τα πράγματα η τέως υπουργός, όχι βέβαια εκούσια ούτε με πονηρούς σκοπούς, αλλά για να έχει ήσυχη την οικολογική της συνείδηση!

Η κ. Μπιρμπίλη είναι αρίστη οικολόγος – πράσινη, αλλά δεν μας έκανε στην παρούσα ιδίως περίσταση.

Σοβαρή απώλεια θα μπορούσε να χαρακτηρίσω την παραμονή εκτός κυβέρνησης της διακεκριμένης οικονομολόγου κ. Λούκας Κατσέλη, του Τηλέμαχου Χυτήρη, αλλά όχι και του κ. Δρούτσα, ο οποίος ήδη έγινε ευρωβουλευτής στη θέση του νέου υπουργού Εξωτερικών κ. Λαμπρινίδη.

Πιστεύω ότι ο κ. Ραγκούσης δεν θα σκαρώσει κανένα νέο «Καλλικράτη» και στο υπουργείο Υποδομών που «μετατέθηκε» για να μην απομακρυνθεί όπως θα έπρεπε!

Κλείνω σημειώνοντας με θλίψη κόντρες και διαξιφισμούς στη Βουλή κατά την συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης:

Σαμαράς προς Κατζαφέρη : «Είσθε τα εξαπτέρυγα της ανάγκης του ΠΑΣΟΚ»

Καρατζαφέρης προς Σαμαρά : «Προτιμώ τα εξαπτέρυγα από τα χερουβείμ της ανοησίας» και

«Σας συνιστώ να διαβάσετε το μυθιστόρημα της γιαγιάς σας (Πηνελόπη Δέλτα) «Ο Τρελαντώνης».

Αυτά είναι δυσάρεστα και δεν αρέσουν στους πολίτες. Κατά τα λοιπά ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε πως το νέο κυβερνητικό σχήμα θα αποδώσει και βέβαια θα είναι πολύ καλύτερο του προηγούμενου.

Ο κίνδυνος του «καπελώματος»

Ειρηνικές, ευτυχώς, παραμένουν οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» πολιτών στις πλατείες.

Ειρηνικές ήσαν, είναι και όλοι ελπίζουμε και ευχόμαστε να παραμείνουν οι δίκαιες αυτές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των συμπατριωτών μας που στην μεγάλη τους, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, νέοι και νέες, στους οποίους αντί για όραμα και μεροκάματο, προσφέρουμε στερήσεις, απογοήτευση, απελπισία…

Είναι και οι άνθρωποι της δουλειάς, οι αγωνιστές, οι βιοπαλαιστές που βλέπουν μέρα με την ημέρα τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται και διαπιστώνουν, ότι αυτοί, μόνον αυτοί κάνουν θυσίες για να σωθεί η χώρα από τον όλεθρο, την καταστροφή.

Ωστόσο, άρχισαν να εκδηλώνονται κάποιες κινήσεις από ορισμένες πολιτικές παρατάξεις για την χειραγώγηση των «άχρωμων», των υπερκομματικών συγκεντρώσεων στις πλατείες, όπως επίσης άρχισαν να εκδηλώνονται και υποκινούμενες από γνωστά πολιτικά κέντρα, τάσεις για βίαιες και παντελώς απαράδεκτες ενέργειες, οι οποίες είναι δυνατόν αφενός να πάρουν ανεξέλεγκτες εξελίξεις και διαστάσεις και αφετέρου να εκφυλίσουν και αυτό το ίδιο το «κίνημα της πλατείας» νοθεύοντας τις ειρηνικές προθέσεις και επιδιώξεις του και μετατρέποντας το σε ορμητικό χείμαρρο βιαιοτήτων καταστροφικών για την χώρα και τους πολίτες και κατεδαφιστικών ακόμη και των υγιών θεσμών και αξιών.

Διαφαίνονται λοιπόν προθέσεις κάποιων κέντρων γνωστών και μη εξαιρετέων, εχθρικές για την ίδια τη δημοκρατία μας.

Πολιτικό κοινοβουλευτικό κόμμα, δια της ηγεσίας του, μίλησε ήδη καθαρά για την «ανάληψη» των «αγανακτισμένων» από τον συνδικαλισμό, από τα σωματεία, τα συνδικάτα. Την μεταφορά των πλατειών στις συντεχνίες!

Δηλαδή, με άλλα λόγια να αναλάβει την προώθηση των επιδιώξεων των πολιτών που κάθε απόγευμα συγκεντρώνονται στις πλατείες, το ΠΑΜΕ κυρίως, και βέβαια με ουραγούς την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ των οποίων οι ηγεσίες κάθε άλλο παρά τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους υπηρετούν και κάποιων άλλων που έχουν φθάσει στο σημείο να εισπράττουν από τον εργοδότη τους που είναι το δημόσιο, ο ελληνικός λαός, τεράστια ποσά για λόγους και σκοπούς που ποτέ δεν μας διευκρίνισαν ούτε μας δικαιολόγησαν και τον τρόπο της διάθεσης των μεγάλων αυτών ποσών.

Να σημειωθεί βέβαια, ότι η είσπραξη των ποσών αυτών από τον δημόσιο κορβανά γίνεται νόμιμα και σύμφωνα με τις συμβάσεις και τους κανονισμούς!

Αλλά για ποιόν λόγο;

Δεν γνωρίζω άλλωστε συνδικαλιστικά σωματεία άλλων κλάδων να επιδοτούνται από τους εργοδότες τους.

Εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω, πιθανόν όμως να υπάρχουν.

Και το εξοργιστικό είναι ότι οι συνδικαλιστές «εισπράκτορες» των επιδοτήσεων αυτών, απειλούν το λαό, τον εργοδότη τους που τους παρέχει (νόμιμα πάντοτε) τεράστια ποσά, με «μπλακ άουτ»

Και βέβαια τους αμείβουμε με πανύψηλους μισθούς. Το παίζουν αφεντικά στην δική μας περιουσία!

Εκεί φθάσαμε απ’ αυτούς που, κατά την άποψη κάποιας πολιτικής παράταξης, πρέπει να γίνεται η διαχείριση και η χειραγώγηση των «αγανακτισμένων πολιτών».

Έχω γράψει πολλές φορές και το ξαναγράφω σήμερα ότι ο συνδικαλισμός, ο οποίος πρέπει να αποτελεί θεμέλιο και βάση της δημοκρατίας μας, έχει από τους «εργατοπατέρες» μεταβληθεί σε υπονομευτή και σε δυναμιτιστή της δημοκρατίας.

Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι συνδικαλιστές, οι οποίοι το πηγαίνουν από απεργία σε απεργία και στερούν από τους… υπηκόους τους εργαζομένους μεροκάματα (αυτοί δεν έχουν ανάγκη. Έχουν τον τρόπο τους). Έχουν γεννηθεί από το ΠΑΣΟΚ, έχουν γαλουχηθεί από το ΠΑΣΟΚ, έχουν ανδρωθεί στο ΠΑΣΟΚ και ουσιαστικά εναντίον του ΠΑΣΟΚ ενεργούν!

Και το ΠΑΣΟΚ μένει ατάραχο.

Θα υπενθυμίσω την πρόσφατη πολυήμερη ταλαιπωρία των πολιτών Αθήνας – Πειραιά – Προαστίων, όταν οι αστικές λεωφορειακές συγκοινωνίες, με πρόεδρο των εργαζομένων τον κ. Κουλαμπαρίτση, είχαν ακινητοποιηθεί ή σε ορισμένες περιπτώσεις έσπαζαν τα νεύρα του κόσμου με το δουλεύω – δεν δουλεύω (είχαν φθάσει στο σημείο να σταματούν για στάση εργασίας και να κατεβάζουν τους επιβάτες στο πουθενά).

Όταν στο ΠΑΣΟΚ κάποτε συγκινήθηκε και ευαισθητοποιήθηκε η συνδικαλιστική του οργάνωση ΠΑΣΚΕ διέγραψε τον μέγα και πολύ κ. Κουλουμπαρίτση και η κατάσταση ομαλοποιήθηκε.

Τα λεωφορεία κινήθηκαν.

Εκτελούν κανονικά τα δρομολόγιά τους.

Μήπως πρέπει να διαγραφούν και οι επίσης «Πασοκοτραφείς» κ.κ. Παπασπύρος της ΑΔΕΔΥ, Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ και προπάντων ο Φωτόπουλος που μας απειλεί με κλείσιμο του… μαγαζιού του και «μπλακ άουτ», για να γλυτώσουν οι εργαζόμενοι από τις απώλειες ημερομισθίων και όλοι μας από τις ατελέσφορες απεργίες, τα συλλαλητήρια, και τα χειρότερα που είναι οι ζημιές, οι λεηλασίες, οι εμπρησμοί και τόσα άλλα που διαπράττουν οι κάθε λογής κακοποιοί, οι οποίοι βρίσκουν ευκαιρίες να αναμιχθούν με τα πλήθη και να αναπτύξουν την κακοποιό τους δραστηριότητα;

Έτσι, θα απομονωθεί και το ΠΑΜΕ που κάθε λίγο και λιγάκι ξεγελά και ξεσηκώνει, με την βοήθεια του ΚΚΕ, εκούσια ή ακούσια, φτωχούς εργαζόμενους, τους τραβάει από την δουλειά και τους βγάζει στους δρόμους μόνο και μόνο για να δείξει τη δύναμη και την δυναμική του (;) και να βγάλει στο σεργιάνι τις κόκκινες παντιέρες ενός συστήματος που κατέρρευσε οριστικά κάτω από την οργή των λαών, στους οποίους πρόσφερε τυραννία, δυστυχία, ανέχεια και πείνα!

Αποτέλεσμα : οι εργαζόμενοι χάνουν μεροκάματα και βυθίζονται στην ανέχεια. Η κ. Παπαρήγα μιλάει τώρα για βαρβαρότητα και πτωχεύσεις, πράγματα δηλαδή που αποτελούσαν αποκλειστικότητα των κομμουνιστικών καθεστώτων!

Και να ήταν μόνο αυτά…

Ο ελεύθερος κόσμος παρακολουθούσε με αποτροπιασμό και φρίκη, τις Σταλινικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, τα καταναγκαστικά έργα, τις δολοφονίες και πολλά άλλα ανατριχιαστικά που οι κομμουνιστικές ηγεσίες, διέπρατταν σε βάρος των λαών για το καλό των λαών!!

Ο Στάλιν, ο Μπέρια και οι συνεργάτες τους δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Μόνον η κ. Παπαρήγα και οι σύντροφοί της στην ηγεσία του Περισού τους έχουν ξεχάσει.

Το «κίνημα των πλατειών» , των «αγανακτισμένων» πρέπει να παραμείνει ως έχει, αγνό, πατριωτικό, υπερκομματικό, αχρωμάτιστο και κυρίως χωρίς βιαιότητες και μερικές άσχημες χειρονομίες και κραυγές.

Χωρίς μούτζες, χωρίς απειλές, χωρίς αποκλεισμούς και βέβαια χωρίς απαράδεκτα και καταδικαστέα μηνύματα ανεγκέφαλων ατόμων για εκδηλώσεις μίσους, για έκτροπα και για χαρακτηρισμούς που αρμόζουν μόνον σ’ αυτούς που ηλεκτρονικά τους εκτοξεύουν!

Οι επίτροποι και ο «μπάστακας»

Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν πρόκειται για επιτρόπους, συμβούλους, βοηθούς υπουργούς, υπερυπουργούς ή «μπάστακες» έξω από τα γραφεία των υπουργών, όπως άφησε να εννοηθεί πως υποψιάζεται ο υπουργός Γεωργίας Κώστας Σκανδαλίδης.

Γνωρίζω όμως πολύ καλά δυο πράγματα :

1) Ότι εμείς, δηλαδή οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης, αποδείχθηκαν ανίκανοι να εισπράξουν από τους φοροφυγάδες και τους φοροκλέφτες, τα ποσά που οφείλουν χρόνια και χρόνια τώρα, τα οποία θα μπορούσαν μια χαρά να μας ξελασπώσουν οικονομικά και να μην έχουμε ανάγκη από τα δάνεια που μας παρέχει η περίφημη «Τρόικα».

Και αυτοί οι φοροκλέφτες και φοροφυγάδες είναι γνωστοί, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερο γνωστοί, αν η κυβέρνηση Παπανδρέου θα επαναλάμβανε κάτι που είχε κάνει η χούντα στα πρώτα χρόνια της επάρατης δικτατορίας.

Κάτι που απετέλεσε την μοναδική της εύστοχη ενέργεια.

Αν δηλαδή εξέδιδε ένα ογκώδη τόμο, ο οποίος θα περιλάμβανε όλους τους υπόχρεους υποβολής δηλώσεων, όλους τους φορολογούμενους και δίπλα στο όνομά τους τις δραστηριότητές τους, τα εισοδήματα που δηλώνουν και τους φόρους που τους έχουν καταλογισθεί.

Μόνον έτσι θα ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν οι φοροφυγάδες και οι φοροκλέφτες, οι οποίοι με την βοήθεια κάποιων ασυνείδητων φοροτεχνικών και λογιστών, ακόμη και νομικών, καταφέρνουν να παρουσιάζονται πένητες και να πληρώνουν ελάχιστα ή τίποτα και να μας κοροϊδεύουν, να μας βγάζουν την γλώσσα.

Η κυβέρνηση μας περιορίζεται σε υποσχέσεις για αναρτήσεις στο διαδίκτυο ονομάτων και φόρων, λες και όλοι οι Έλληνες διαθέτουν Η/Υ και Internet και έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για να ψάχνουν…

2) Αυτοί που μας δίνουν τα λεφτά τους, αυτοί που μας δανείζουν με το αζημίωτο βέβαια και τοκογλυφικά, η Ε.Ε. (οι λαοί της Ευρώπης), η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η «Τρόικα» με άλλα λόγια, θέλουν οπωσδήποτε να πάρουν τα χρήματά τους πίσω.

Η βοήθεια στην Ελλάδα παρέχεται για να αποκαταστήσει την δημοσιονομική ευστάθεια και όχι για λόγους «ανθρωπιστικούς» ή «φιλανθρωπικούς» (αυτό βέβαια θα το απέκρουε και οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση), αλλά και για να ωφεληθούν οι δανειστές μας, οι οποίοι παράλληλα θέλουν να εξασφαλίσουν την επιστροφή των χρημάτων τους και μάλιστα με κέρδος.

Έτσι είναι. Ακριβώς έτσι.

Κατά συνέπειαν η «Τρόικα» δεν θα ήταν παράξενο να τοποθετήσει ανθρώπους της σε καίρια υπουργεία για να παρακολουθούν την είσπραξη των οφειλομένων στο δικό μας κράτος και την εφαρμογή των συμφωνηθέντων για την στήριξη της εθνικής μας οικονομίας και φυσικά για την εξόφληση των ποσών που μας δίνουν, με την προϋπόθεση να έχουν ρόλο συμβουλευτικό, τεχνοκρατικό μόνον. Τώρα, αν αυτοί οι άνθρωποι της «Τρόικα», είναι επίτροποι, σύμβουλοι, τεχνοκράτες, ανθύπατοι «μπάστακες» ή κάτι άλλο, θα το δούμε.

Η κυβέρνηση διαψεύδει με οργή τις πληροφορίες περί επιτρόπων, αλλά δεν παίρνει ακόμη τα μέτρα, τα αυστηρά μέτρα που απαιτούνται για την πάταξη της διαφθοράς, την τιμωρία των ενόχων των σκανδάλων, παλαιών και νεότερων και φυσικά την είσπραξη των οφειλομένων στο κράτος.

Έτσι, έχουμε φθάσει στο σημείο οι πιο σίγουροι πελάτες των εφοριών και οι πιο καλοπληρωτές να είναι οι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και οι συνταξιούχοι, οι κατηγορίες πολιτών δηλαδή που δεν κρύβουν ούτε ένα ευρώ από τα εισοδήματά τους. Άλλωστε και να το ήθελαν δεν θα μπορούσαν να κρύψουν το παραμικρό ποσόν.

Το θέμα ωστόσο είναι, ότι οι κυβερνήσεις μας και η τωρινή στάθηκαν ανίκανες να εισπράξουν τα οφειλόμενα και γι’ αυτό, πιθανόν, η βοήθεια των ξένων και η τεχνογνωσία τους, να καταστεί ευεργετική.

Επιβεβλημένος όμως είναι και ένας ευρύς κυβερνητικός ανασχηματισμός με την απομάκρυνση των αποτυχόντων και την είσοδο στις θέσεις τους υπερκομματικών αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων, τεχνοκρατών διεθνούς κύρους που διαπρέπουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Είναι επιβεβλημένος ο ανασχηματισμός για την περαιτέρω ορθή διαχείριση των δανείων της χώρας και το συμμάζεμα, το νοικοκύρεμα των δικών μας εσόδων και εξόδων.

Τάδε έφη Ιωάννης Καποδίστριας

Κλείνοντας παραθέτω βαρυσήμαντη δήλωση του Ιωάννη Καποδίστρια στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση γιατί πιστεύω, ότι είναι πολύ χρήσιμη για πολλούς (όχι μόνον υπουργούς αλλά και νέους και παλιούς βουλευτές και άλλους μεγαλόσχημους).

Το μήνυμα που μας στέλνει ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας από τον τάφο, είναι το εξής :

«Ελπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει
μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.

Εφόσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας

Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος,

προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση (Άργος 1829)

ΦΥΣΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ!

Ανακοίνωση

Τα κείμενα του ηλεκτρονικού αυτού χώρου, μπορούν να δημοσιεύονται και
να αναρτώνται από οποιονδήποτε, με την προϋπόθεση να αναφέρονται η προέλευσή τους και τα στοιχεία του συντάκτη τους.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(παλαίμαχος)

e-mail : gtsioun@otenet.gr
gtsiounis@yahoo.gr
gtsıoun@gmail.com

www.gtsiounis.blogspot.com

Οι «αγανακτισμένοι»

Φυσικά και έχουν δίκαιο, απόλυτο δίκαιο οι χιλιάδες χιλιάδων «αγανακτισμένοι» συμπατριώτες μας, αλλά και των άλλων χωρών, που κάθε απόγευμα και μέχρι τη νύχτα και τα ξημερώματα κατακλύζουν τις πλατείες των πόλεων για να διαμαρτυρηθούν για την άθλια κατάσταση που μας έχουν φέρει κάποιοι από τους «άρχοντες», δικοί μας και ξένοι.

Φυσικά και έχουν δίκαιο οι «αγανακτισμένοι» πολίτες που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες κακοδιαχειρίσεων και κομπιναδόρικων ενεργειών εκλεγμένων επίορκων σπεκουλαδόρων, εδώ στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο.

Οι πολίτες που ξενυχτούν στις πλατείες έχουν δίκαιο γιατί αντιμετωπίζουν:

1. Ανεργία σε υψηλά ποσοστά (στην Ισπανία είναι 50% και σ’ εμάς, η επίσημη 15%).

2. Μείωση σοβαρή των αποδοχών και των εισοδημάτων τους.

3. Απολύσεις, μειώσεις αμοιβών, ακρίβεια, έλλειψη κρατικής φροντίδας και πρόνοιας και γενικά απόγνωση που φέρνει ο οικονομικός κρατικός, οικογενειακός και ατομικός προϋπολογισμός, ο οποίος έχει εκτροχιασθεί.

4. Κρίση πρωτοφανή στην ιστορία της μετακατοχικής Ελλάδας και της μεταπολεμικής ανθρωπότητας.

Έχουν απόλυτο δίκιο οι «αγανακτισμένοι».

Είμαι μαζί τους και αν μου το επέτρεπε η ηλικία μου και γενικά η κατάστασή μου, θα ξενυχτούσα κι εγώ στην πλατεία για να διαμαρτυρηθώ.

Αξιοσημείωτο είναι, ότι οι «αγανακτισμένοι» που πραγματοποιούν κάθε απόγευμα μεγάλες συγκεντρώσεις, δεν ρυπαίνουν τις πλατείες και μόνοι τους, οι ίδιοι φροντίζουν την καθαριότητά τους.

Πρόκειται για υπεύθυνους, νομοταγείς και ευσυνείδητους πολίτες.

Δυστυχώς όμως άρχισαν τα παρατράγουδα, όχι βέβαια από τους απλούς πολίτες που δίκαια διαμαρτύρονται, αλλά από υποκινούμενους από τα γνωστά κέντρα, τα οποία προκαλούν κάθε τρεις και λίγο έκτροπα, καίνε, ρημάζουν, λεηλατούν, τραυματίζουν και άλλα χειρότερα, με σκοπό να φέρουν αναταραχή και αναρχία για να επωφεληθούν.

Το χειρότερο είναι ότι οι λίγοι, οι πολύ λίγοι αυτοί ταραξίες που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας, έχουν και πολιτική κάλυψη άμεση ή έμμεση.

Και να ήταν μόνο αυτό;

Προφανώς υπάρχουν και τα φαντάσματα ή καλύτερα οι…επίγονοι των φαντασμάτων, της δικτατορίας της χούντας, οι θαυμαστές και θιασώτες του έργου των συνταγματαρχών επίορκων και προδοτών της επταετίας που κατέστρεψαν την Ελλάδα, οι οποίοι… νοσταλγούν την μαύρη εκείνη περίοδο και επιδιώκουν να δημιουργήσουν ανωμαλία, να πλήξουν τη δημοκρατία με την ελπίδα ότι θα φανούν πάλι στους δρόμους τανκς, όπως στις 21 Απριλίου 1967. Το ακούσαμε κι αυτό…

Οι ηλίθιοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε στο 2011 και ότι ο ελληνικός λαός, ενωμένος φρουρεί μέρα και νύχτα την δημοκρατία που κέρδισε με τους αγώνες, με το αίμα του.

Ας επανέλθουμε όμως στους δίκαια «αγανακτισμένους» έλληνες, για να τους βοηθήσουμε να απομονώσουν, να απομακρύνουν και να εξουδετερώσουν τα κακοποιά στοιχεία που απεργάζονται ανώμαλες λύσεις.

Να τους βοηθήσουμε να κόψουν, να αποβάλλουν τα ελάχιστα καρκινώματα που απειλούν το υγιές «κίνημά» τους.

Επισημαίνουμε λοιπόν:

· Οι μούτζες στο κοινοβούλιο, οι κραυγές «κλέφτες – κλέφτες» ουσιαστικά στρέφονται κατά της ίδιας της δημοκρατίας για τον απλούστατο λόγο ότι αν υπάρχουν κάποιοι κλέφτες και κάποιοι επίορκοι και προδότες μεταξύ των εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι είναι άτιμοι, ρεμάλια και κλέφτες. Όχι όλοι συλλήβδην στο ίδιο τσουβάλι.

· Υπάρχουν πολιτικοί που βγήκαν φτωχότεροι ή ακόμη και κατεστραμμένοι από τον πολιτικό στίβο, όπως υπάρχουν και άλλοι που έκαναν «αρπαχτές» συνεχώς και έφυγαν βουτηγμένοι στη χλιδή και στο χρυσάφι.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος λ.χ. διέθεσε – ξόδεψε την μεγάλη περιουσία της συζύγου του Έλενας, στην πολιτική, ενώ μερικές δεκαετίες πριν από τώρα, όταν τα όργανα της χούντας, ένα πρωινό συλλαμβάνανε τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, γύρισε και είπε στην

οικονόμο του :

«Έχω στο συρτάρι του γραφείου μου ένα πεντοχίλιαρο (δραχμές), πάρτο να περάσεις λίγες ημέρες… Δεν έχω άλλα…»

Αυτές ήταν οι οικονομίες του ανυποχώρητου, του αδιάλλακτου ηγέτη του ανένδοτου αγώνα!

· Οι ύβρεις, οι αποκλεισμοί βουλευτών, οι επιθέσεις εναντίον τους, τα πετροβολήματα και οι άλλες ασχήμιες, στρέφονται κατά της Δημοκρατίας και μόνον εναντίον αυτής.

Το ίδιο και οι απειλές και οι προστυχιές εναντίον του κοινοβουλίου, του ιερού χώρου της Δημοκρατίας μας που στεριώσαμε με αγώνες, θυσίες και αίμα.

· Οι κλέφτες, οι προδότες και αυτοί που τους κάλυψαν και τους

καλύπτουν είναι καταδικαστέοι και πρέπει να πάνε φυλακή. Η

πολιτική και η νομική τους κάλυψη αποτελεί συνενοχή. Πρέπει να

πάνε φυλακή και αν τα καταφέρουν να μην πάνε, να παραδοθούν οι

κατάπτυστοι στην λαϊκή περιφρόνηση που αποτελεί την χειρότερη

τιμωρία, χειρότερη και από τα ισόβια δεσμά.

· Το πετροβόλημα δικών μας βουλευτών που δεν έχουν καμιά

ανάμιξη σε σκάνδαλα και ξένων επισκεπτών – προσκεκλημένων μας

βουλευτών, άσχετων με όσα συμβαίνουν εδώ, οι βρισιές και η

φυγάδευσή τους δια θαλάσσης στην Κέρκυρα, το λιγότερο

προσβάλλουν την όμορφη πατρίδα μας και τον φιλόξενο λαό μας.

Ακόμη πλήττουν καίρια τον ανερχόμενο τουρισμό μας σε μια

εποχή που περιμένουμε απ’ αυτόν οικονομική αιμοδοσία.

Έφθασαν στο σημείο οι άθλιοι δήθεν «διαμαρτυρόμενοι» να

πετάξουν μεγάλες πέτρες – κοτρόνες, μια από τις οποίες παραλίγο

να χτυπήσει άσχημα ένα παιδάκι εξήμιση χρόνων, υπαλλήλου του

Συμβουλίου της Ευρώπης!

Απορώ πως αυτά τα πράγματα συνέβησαν στην Κέρκυρα με το

υψηλό πολιτιστικό επίπεδο και τους ευγενείς και φιλόξενους

κατοίκους της.

Είναι απορίας άξιο. Είναι απίστευτο και πρέπει να θεωρείται βέβαιο,

ότι οι δράστες ήταν τραμπούκοι που οργανώθηκαν από τον γνωστό

πολιτικό χώρο.

· Την επομένη έχουμε νέα επεισόδια από εγκάθετους και τραμπούκους σε βάρος του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Πεταλωτή, ο οποίος προπηλακίσθηκε και έγινε στόχος γιαουρτωμάτων και αυγολέμονου, καθώς και δεσμίδων «λέιζερ» κατά την ομιλία του στο ΚΑΠΗ της Αργυρούπολης. Ο κ. Πεταλωτής έκανε και ορθώς, ξεκάθαρες και επώνυμες καταγγελίες για τον πολιτικό χώρο που οργανώνει ενέργειες κατά της Δημοκρατίας. Ο ίδιος ανεγκέφαλος χώρος, τα ίδια κάνει παντού, στο εσωτερικό και εξωτερικό (Βερολίνο, Παρίσι).

Μίλησε για το κόμμα που εκπροσωπεί (αν εκπροσωπεί) μια μικρή έως ανύπαρκτη μειοψηφία.

Οι «αγανακτισμένοι» πρέπει να περιφρουρήσουν αυστηρά τον δίκαιο αγώνα τους, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν οι τραμπούκοι, οι οποίοι επιδιώκουν μόνον ταραχές, αποσταθεροποιήσεις, καταστροφές και άλλα χειρότερα με απώτερο στόχο και σκοπό να κάνουν την Ελλάδα ζούγκλα, κόλαση.

Οι γνήσιοι, οι σωστοί «αγανακτισμένοι» ας ψάξουν ανάμεσά τους να βρουν τους σιχαμένους προβοκάτορες και κακοποιούς που είναι εχθροί τους και εχθροί όλων μας. Εχθροί της πολύτιμης Δημοκρατίας μας.

Υ।Γ. Ά ρε φίλε Αλέκο Αλαβάνο με τις επιλογές σου έβαλες τη χώρα και τον λαό σε σοβαρούς μπελάδες και καταστράφηκες πολιτικά και ο ίδιος. Τώρα που μετάνιωσες είναι ίσως αργά. Ωστόσο βγες να ομολογήσεις καθαρά τα λάθη σου και να καταγγείλεις επίσης καθαρά τις αθλιότητες των διαδόχων σου! Κάνε μια προσπάθεια να ξαναγυρίσεις, μήπως τους ξεφορτωθούμε!

Με ποιους κ. πρωθυπουργέ;

Παρακολουθούμε τον αγώνα και αντιλαμβανόμαστε την αγωνία του πρωθυπουργού, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει με το περιβόητο «μνημόνιο» για να πετύχει την ομαλή ροή της βοήθειας της «Τρόικα» με την οποία η οικονομία της χώρας μας θα ανακάμψει και θα μπει και πάλι σε κανονικούς ρυθμούς.

Ο αγώνας του πρωθυπουργού και, ομολογουμένως, μερικών συνεργατών του, βασίζεται στις θυσίες του ελληνικού λαού και κυρίως των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων επαγγελματιών, των φτωχών, των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, των μεροκαματιάρηδων, οι οποίοι στερούνται ήδη και βασικών αγαθών και υπηρεσιών για να επιτευχθεί η ανακούφιση όλων και στη συνέχεια, η πορεία προς την ευημερία.

Οι άλλοι, οι έχοντες και κατέχοντες, οι πλούσιοι, οι μεγιστάνες, οι «πισινάδες» (εννοώ αυτούς που έχουν πισίνες στις επαύλεις τους, οι οποίες έχουν αεροφωτογραφηθεί, αλλά μας έμειναν οι φωτογραφίες!), τι κάνουν; Τι προσφέρουν;

Τίποτα απολύτως!

Απλώς μας κοροϊδεύουν και γελάνε εις βάρος του πρωθυπουργού, της κυβέρνησης και του αγωνιζόμενου λαού που παλεύουν για την βελτίωση των δημοσιονομικών μας.

Οι μεγάλοι, οι πλούσιοι, οι μεγιστάνες, κρύβουν συστηματικά τα πραγματικά τους τεράστια εισοδήματα και, επιπλέον (άκουσον – άκουσον) αρνούνται να πληρώσουν και τη μικρή φορολογία που αναλογεί σ’ αυτά που δηλώνουν, δηλαδή στα ψεύτικα!

Πως το κάνουν;

Έχουν τον τρόπο τους. Έχουν τους λογιστές τους και τους ειδικούς νομικούς συμβούλους τους, έχουν κάποιες «συνεργασίες» με κάποιους επίορκους υπαλλήλους, μερικοί, λίγοι από τους οποίους, κατά καιρούς αποκαλύπτονται και δίνουν λόγο των πράξεων τους, των παρανομιών τους.

Αυτή είναι η αλήθεια.

Και το κράτος, η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι υπουργοί και οι αρμόδιες φοροεισπρακτικές υπηρεσίες, τι κάνουν;

Απλώς περιορίζονται στο ξεζούμισμα των φτωχών και αδύνατων που δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα, που άλλωστε και να ήθελαν δε μπορούν να τα κρύψουν.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, τα ποσά των παλιών και νέων φόρων που οφείλονται στα δημόσια ταμεία, να αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο και να μην πληρώνονται ούτε αυτά που έχουν βεβαιωθεί οριστικά ή έχουν τελεσίδικα καταλογισθεί δικαστικά.

Και η κυβέρνηση, οι αρμόδιοι υπουργοί της και οι λοιποί παράγοντες, αδρανούν και περιορίζονται να παρακολουθούν αμήχανα την κατάσταση!

Πρόκειται περί πρωτοφανούς ανικανότητας ή πρωτοφανούς αδιαφορίας;

Μήπως και τα δυο μαζί;

Είναι βέβαιο, ότι εάν οι ανάξιες οικονομικές μας υπηρεσίες είχαν εισπράξει και μέρος ακόμη των τεραστίων ποσών που οφείλονται στο κράτος, αν είχαν πατάξει τη φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή, η αγωνία του λαού και του πρωθυπουργού για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων μας, θα ήταν πολύ μικρότερη, ίσως να μην υπήρχε καν και ο αγώνας του Γιώργου Παπανδρέου, θα ήταν λιγότερο σκληρός και δύσκολος.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί.

Εδώ είναι η απορία που ο Γιώργος Παπανδρέου, πρέπει να μας λύσει :

· Με ποιους κ. πρωθυπουργέ;

· Με ποιους θα προχωρήσετε;

· Με ποιους θα πάτε μπροστά;

· Με ποιους θα ανταποκριθείτε στις υποχρεώσεις μας στο ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ;

Με αυτούς που έχετε στην κυβέρνηση, κυρίως στα αρμόδια οικονομικά υπουργεία και με αυτές τις κρατικές υπηρεσίες που βρίσκονται σε κακό χάλι, αποκλείεται.

Ενάμιση χρόνο τώρα δεν κατάφεραν οι οικονομικοί υπουργοί σας ούτε τους οικονομικούς εφόρους (Δ.Ο.Υ.) να βγάλουν από την αδράνεια, να τους δραστηριοποιήσουν.

Ενάμιση χρόνο λόγια, λόγια και μόνον λόγια…

· Με ποιους λοιπόν θα μαζέψετε τα λεφτά;

· Με ποιους θα σκοτώσετε το σαράκι της ύφεσης;

· Με ποιους θα κάνετε τις αποκρατικοποιήσεις;

· Με ποιους θα αξιοποιήσετε την δημόσια περιουσία;

· Με ποιους θα «ξεμπροστιάσετε» τους αποχαλινωμένους, τους εκτροχιασμένους εργατοπατέρες που κυρίως εσείς και το κόμμα σας εκθρέψατε και αποθρασύνατε σε σημείο που να νομίζουν ότι το κράτος είναι δικό τους ή καλύτερα το κράτος είναι αυτοί; Ονόματα να μη λέμε γιατί είναι γνωστά σε όλους.

· Με ποιους και με ποιες κ. Γιώργο Παπανδρέου;

Για σκεφθείτε…

Μήπως έφθασε η ώρα μηδέν;

Μήπως έφθασε η ώρα της ριζικής κυβερνητικής αναδόμησης (έτσι ονόμαζε τον ανασχηματισμό ο μακαρίτης ο πατέρας σας, ο μέγας Ανδρέας).

Μήπως οι παταγωδώς αποτυχόντες, αυτοί που έδωσαν εξετάσεις και πήραν μηδέν σε όλα τα θέματα, πρέπει να φύγουν;

Μήπως αυτοί που έφασκαν και αντέφασκαν, αυτοί που έψαχναν ευκαιρίες για να «καρφώσουν» συναδέλφους τους, αυτοί που ακόμη και τώρα δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και δεν διαισθάνονται το βάρος των ευθυνών τους, πρέπει να απομακρυνθούν για να αν αναπαυθούν μια και… πάρα πολύ κουράσθηκαν στο καθισιό, στην αδράνεια και στην κοροϊδία του λαού;

Μήπως κ. πρωθυπουργέ ήλθε η ώρα να πάρουν τα ηνία άξιοι και ικανοί συνεργάτες σας ή και κάποιοι άλλοι δυναμικοί τεχνοκράτες εκτός κομμάτων;

Σκεφθείτε και πράξτε κ. πρωθυπουργέ.

Η 5^η δόση του δανείου οπωσδήποτε θα μας δοθεί, με ποιους όμως θα την διαχειριστείτε;

Αυτό πρέπει να αποφασίσετε.

Με τους παλιούς αποτυχόντες ή θα ψάξετε για νέους ικανούς;