Ο Τύπος

Στην δύσκολη περίοδο που διανύουμε τα τελευταία χρόνια, στην οικονομική κρίση αλλά και κρίση θεσμών και αξιών, δεν θα μπορούσε ο τύπος να αποτελέσει εξαίρεση.

Ο τύπος μάλιστα (μιλάμε βέβαια για τον πραγματικό τύπο, τις εφημερίδες και τα περιοδικά που γέννησαν και γεννούν δημοσιογράφους, για τις μητέρες των δημοσιογράφων), περνάει την τέταρτη μεγάλη κρίση της τελευταίας εξηκονταετίας.

Οι τρεις πρώτες, δηλαδή η πρώτη των αρχών της δεκαετίας του 1950, όταν δημοκρατικές εφημερίδες εγκατέλειψαν έστω και για λίγο την κεντρώα παράταξη για να ταχθούν στο πλευρό του «Ελληνικού Συναγερμού» του Παπάγου, η δεύτερη στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, δηλαδή του 1960, με την «προδοσία» του Γέρου της Δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου από μερίδα του λεγόμενου δημοκρατικού τύπου, η οποία τάχθηκε ή επιχείρησε ανεπιτυχώς να ταχθεί με το μέρος των αποστατών και η τρίτη το 1988 – 1989, όταν κάποιες «δημοκρατικές» εφημερίδες δεν δίστασαν να θεωρήσουν κλέφτη τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Και όπως είναι γνωστό, ο πρώην πρωθυπουργός δικάσθηκε «ωσεί παρών» από το ειδικό δικαστήριο, αθωώθηκε πανηγυρικά και επανεξελέγη νικητής και τροπαιούχος πρωθυπουργός, με ισχυρή κυβέρνηση.

Και ο… άπιστος τύπος τι;

Απλώς κατάπιε τα σάλια του και ξεδιάντροπα τάχθηκε πάλι στο πλευρό του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ (!!) και ξανάρχισε το… λιβάνισμα.

Λοιπόν οι τρεις αυτές «παρασπονδίες» μερίδας του «δημοκρατικού» τύπου, προκάλεσαν ισχυρές, σεισμικές θα έλεγα κρίσεις εμπιστοσύνης στις σχέσεις τύπου και αναγνωστών.

Οι κυκλοφορίες κλονίσθηκαν για να αποκατασταθούν εν μέρει, κατά κάποιο ποσοστό, όταν οι γενιές που έζησαν τα γεγονότα αυτά άρχισαν να φεύγουν και ήλθαν οι νεότερες που τα αγνοούσαν ή δεν τα γνώριζαν επαρκώς.

Η τέταρτη κρίση στον τύπο είναι αυτή που τώρα γνωρίζουμε και είναι, προφανώς η σοβαρότερη, η χειρότερη από τις τρεις προηγούμενες.

Πρόκειται για την έντονη ελληνική και παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία έχει βέβαια αντίκτυπο στον τύπο που ήδη έχει σημαδευτεί από τις άλλες των δεκαετιών του 1950, του 1960 και του 1980.

Οι εκδότες, οι οποίοι πλέον στην πλειοψηφία τους αναπτύσσουν και διάφορες άλλες επικερδείς δραστηριότητες, όπως αναλήψεις μεγάλων δημόσιων έργων, πράγμα που δίνει λαβές σε όσους τους κατηγορούν για διαπλεκόμενα συμφέροντα, χρησιμοποιούν τον τύπο που ελέγχουν, για την εξυπηρέτηση των εξωδημοσιογραφικών συμφερόντων τους.

Εκτός αυτού, οι εκδότες στρέφονται, ορισμένοι στράφηκαν ήδη, παράλληλα προς το διαδίκτυο, το οποίο τους προσφέρει «ασυλία» ως προς το αγγελιόσημο των διαφημίσεων, ασυδοσία πλήρη στις αποδοχές των εργαζομένων και έξοδα μειωμένα στο ελάχιστο.

Κατά συνέπειαν το εκδοτικό κατεστημένο δεν μπορεί να έχει καμιά δικαιολογία για τις απολύσεις δημοσιογράφων και άλλων υπαλλήλων, για τις μειώσεις μισθών και για τους άμεσους ή έμμεσους εκβιασμούς του σε βάρος του προσωπικού των εφημερίδων του.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι οι μεγάλες εφημερίδες διατηρούν υψηλές κυκλοφορίες τα Σαββατοκύριακα με ανάλογες διαφημίσεις.

Ο τοπικός τύπος

Το δράμα είναι με τον τοπικό τύπο, τις μικρές επαρχιακές εφημερίδες, καθημερινές, εβδομαδιαίες ή δεκαπενθήμερες που αποτυπώνουν τη ζωή των περιοχών τους, που αναδεικνύουν τα τοπικά θέματα και γενικά που πληροφορούν για όσα συμβαίνουν στις πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά που καλύπτουν.

Ο ρόλος του επαρχιακού τύπου είναι πολύ σημαντικός, ιδιαίτερα στην επίλυση των προβλημάτων των διαφόρων περιοχών της χώρας, τα οποία δεν φτάνουν μέχρι τις αθηναϊκές εφημερίδες και τις εφημερίδες των άλλων μεγάλων πόλεων που άνετα μπορούν, από κάθε πλευρά, να συγκριθούν με τις αθηναϊκές και να τις συναγωνισθούν μια και τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν απ’ αυτές, σε πλούτο ειδήσεων, σε ενημέρωση, σε ποιότητα δημοσιογραφικής γραφής, σε εμφάνιση, σε εκτύπωση κλπ.

Ο επαρχιακός τύπος, οι μικρές εφημερίδες εκδίδονταν πάντοτε με θυσίες, τόσον των εκδοτών τους, όσον και των συντακτών, καθώς και του λοιπού προσωπικού τους.

Πάντοτε αντιμετώπιζαν τεράστια προβλήματα οικονομικά, τεχνικά κλπ, ενώ η προσφορά τους ήταν και είναι μεγάλη στους τομείς της ενημέρωσης και της προβολής των τοπικών θεμάτων τα οποία είναι πολλές φορές ζωτικής σημασίας για την επαρχία.

Το κακό παράγινε με την οικονομική κρίση, η οποία πλήττει την Ελλάδα, αλλά τελευταία και την Ευρώπη και άλλες, εκτός αυτής χώρες.

Φυσικά θα έπρεπε οι ελληνικές κυβερνήσεις, να εξετάσουν με προσοχή τα προβλήματα του επαρχιακού τύπου, αναγνωρίζοντας τον ρόλο του στην ανάπτυξη και την πρόοδο, όχι μόνον των επαρχιακών περιοχών και της υπαίθρου, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας. Θα έπρεπε να δείξουν στοργικό ενδιαφέρον για τον τύπο της επαρχίας.

Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε και οι επαρχιακές εφημερίδες, αφέθηκαν στην τύχη τους, όχι μόνον αβοήθητες αλλά αντίθετα και με την επιβολή εις βάρος τους σκληρών μέτρων και αποφάσεων που κατέστησαν την έκδοσή τους λίαν προβληματική έως αδύνατη.

Πολλές τοπικές εφημερίδες, αδυνατώντας πλέον να πληρώνουν ακόμη και τα ταχυδρομικά τέλη για την προώθησή τους, άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη!

Κλείνουν ιστορικές επαρχιακές εφημερίδες που συνέδεσαν την έκδοση και την πορεία τους με τη ζωή των περιοχών που κάλυπταν. Εφημερίδες που σφράγισαν το πέρασμα του χρόνου και τα γεγονότα. Προσωπικά γνωρίζω δύο επαρχιακές εφημερίδες που έγραψαν ιστορία, πρόσφατα όμως αναγκάστηκαν να διακόψουν την έκδοσή τους. Υπήρξα για δεκαετίες συνεργάτης τους. Η μία ήταν περίπου 70 ετών και η άλλη πάνω από 60 και εκδίδονταν σε διαφορετικά διαμερίσματα της χώρας.

Μια άλλη, στην οποία συνεργαζόμουν μέχρι την αναστολή της έκδοσής της, ήταν εβδομαδιαία και είχε κυκλοφορία, περίπου 3.000 φύλλα!

Έκλεισε κι αυτή γιατί οικονομικά δεν τα έβγαζε πέρα!

Γνωρίζω ακόμη αρκετές μικρές αλλά αξιόλογες επαρχιακές εφημερίδες που ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο, λόγω της αναλγησίας της πολιτείας που δεν θέλει να αντιληφθεί τα προβλήματά τους και να δώσει χείρα βοηθείας.

Η ζημιά που δημιουργείται με το θάνατο του επαρχιακού τύπου, είναι μεγάλη, κυρίως για την επαρχιακή Ελλάδα και γι’ αυτό, έστω και αργά, πρέπει να ληφθούν σωτήρια μέτρα.

Οι μικρές εφημερίδες των επαρχιών μας, βοηθούν στην ανάπτυξη και πρόοδο ολόκληρης της χώρας, προβάλλοντας τα τοπικά προβλήματα και μαχόμενες για την λύση τους.

Γι’ αυτό πρέπει να βοηθηθούν και να σωθούν.

Ας το καταλάβουμε αυτό καλά, όλοι μας.

Ανακοίνωση

Τα άρθρα και τα πάσης μορφής κείμενα του χώρου αυτού, μπορούν να δημοσιεύονται ή
να αναρτώνται ελεύθερα, με την προϋπόθεση να αναφέρονται η προέλευσή τους και τα στοιχεία του συντάκτη τους।

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(παλαίμαχος)

e-mail : gtsioun@otenet.gr
gtsiounis@yahoo.gr

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

Γιώργος Τσιούνης

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.



ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηνταένα (61) χρόνια।
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.

Η κατάληψη της «Αργούς»

Οι «καταλήψεις», έστω και συμβολικές, δεν ήσαν ποτέ μεταξύ των επιλογών μου.

Δεν τις ενέκρινα ακόμη κι αν ήσαν ειρηνικές και σε κάθε περίπτωση τις αποδοκίμαζα.

Αυτά μέχρι την Κυριακή που μας πέρασε… Μέχρι χθες…

Μέχρι που έγινε η συμβολική κατάληψη από τους κατοίκους της Νέας Κίου Αργολίδας, των… πάλαι ποτέ δημοτικών κτιρίων του ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ, στα οποία από την ίδρυσή της το 1984 και τη λειτουργία της στις αρχές του 1990, στεγάζεται η επιχείρηση ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων, η οποία από το 2006, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ονομάσθηκε «Αργώ».

Το δημοτικό αυτό ξενοδοχειακό συγκρότημα διαθέτει 32 δωμάτια με 64 κλίνες, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ασανσέρ, επιπλώσεις και εξοπλισμό άριστης ποιότητας και πολλά άλλα, τα οποία το αναδεικνύουν ως πρότυπο στο είδος του και για το λόγο αυτόν θεωρείται κόσμημα και καμάρι της περιοχής.

Η «ΑΡΓΩ» όπως και όλα τα κτίρια της κεντρικής πλατείας της Νέας Κίου έγιναν με θυσίες των κατοίκων της και με κόπους και πολύ μεγάλες προσπάθειες των κοινοτικών και δημοτικών συμβουλίων της.

Η πραγματική τους αξία είναι τεράστια και η λειτουργία τους στο κέντρο της Νέας Κίου, στην πλατεία δημάρχου Κατριλιώτη, δίνει ζωή, ομορφιά μοναδική και κίνηση έντονη στην κωμόπολη.

Δυστυχώς, το σχέδιο «Καλλικράτης» του κ. Ραγκούση, το οποίο ουσιαστικά προκάλεσε την εξάρθρωση, καταστροφή και διάλυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, έπληξε καίρια και την «ΑΡΓΩ», όπως και τα άλλα δημοτικά κτίρια, τα οποία μαζί με ολόκληρη τη Νέα Κίο υπήχθησαν στο Δήμο Άργους – Μυκηνών, όχι βέβαια ότι ο «Καλλικρατικός» αυτός δήμος και οι δημοτικοί του άρχοντες μας είναι αντιπαθείς ή ανάξιοι, το αντίθετο μάλιστα, αλλά διότι τα δημιουργήματα και τα έργα των κατοίκων της Νέας Κίου, έπαυσαν να είναι δικά τους και πέρασαν σε ξένα χέρια που τα διαχειρίζονται και τα διοικούν κατά το δοκούν.

Έτσι :

1) Η έδρα της «Αργούς» μεταφέρθηκε από τη Νέα Κίο στο Άργος!

Γιατί;

Γιατί έτσι ήθελαν κάποιοι!!

2) Διορίσθηκε νέο Δ.Σ. της δημοτικής επιχείρησης και χορηγήθηκε στους πρόεδρο και αντιπρόεδρο του, έντιμους και καθ’ όλα άψογους πολίτες και δημόσιους υπαλλήλους, αντιμισθία συνολικού ύψους 22.000 ευρώ το χρόνο, την οποία δεν απαίτησαν, αλλά τους προσφέρθηκε!!

Να σημειωθεί ότι για την προηγούμενη διοίκηση επί ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ δεν υπήρχε ούτε και προεβλέπετο η παραμικρή αμοιβή.

Γιατί έγινε αυτό;

Γιατί έτσι ήθελαν κάποιοι, οι οποίοι κάποιοι, προφανώς δεν ζήτησαν σχετική γνωμάτευση της νομικής υπηρεσίας του Δήμου Άργους - Μυκηνών ή της προϊσταμένης αρχής!!

3) Οι πρόεδρος και αντιπρόεδρος δεν αποποιήθηκαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, την αντιμισθία, η οποία τους εκθέτει άδικα. Άποψη του υπογράφοντος είναι να την αποποιηθούν, χωρίς καθυστέρηση, και να επιστρέψουν τα εισπραχθέντα, αν βέβαια έχουν εισπράξει οποιοδήποτε ποσόν.

Προσωπικά δεν αμφιβάλλω, ότι θα το κάνουν, διότι η εντιμότητα, η καθαρότητα και η σωφροσύνη, είναι αρετές που τους κοσμούν σε όλο τους τον βίο, δημοσιοϋπαλληλικό και μη.

4) Προσελήφθηκαν δύο νεαρές υπάλληλοι. Μία από τη Νέα Κίο και μία από το Άργος. Μπράβο, σιδεροκέφαλες, με το καλό. Καλώς δόθηκε δουλειά σε νεαρές. ΜΠΡΑΒΟ.

Θα μάθουν και οι δύο από την αρχή τη δουλειά του ξενοδοχείου, ενώ υπάρχει και άλλη νεαρή από τη Νέα Κίο που έχει εργασθεί με πλήρη επιτυχία για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην «ΑΡΓΩ» και πολύ καιρό τώρα βρίσκεται εκτός.

Γιατί την αγνόησαν αυτή την κοπέλα;

Γιατί έτσι ήθελαν!!

Αυτά για την «ΑΡΓΩ».

Έχουμε ωστόσο και άλλα θέματα που απασχολούν τη Νέα Κίο και τους κατοίκους της.

Και είναι :

1) Το αίτημα των ενοικιαστών των δημοτικών καταστημάτων της πλατείας δημάρχου Κατριλιώτη, για κάποια μείωση των ενοικίων, προκειμένου να αποφύγουν την χρεοκοπία και το κλείσιμο στη δύσκολη αυτή περίοδο.

2) Η απόφαση για αύξηση της τιμής του νερού που ήδη εφαρμόσθηκε και δεν ανακλήθηκε παρά τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις του δημάρχου κ. Καμπόσου.

Γιατί;

Γιατί, προφανώς, ο κ. δήμαρχος λησμόνησε την υπόσχεση – δέσμευσή του!!

Ας προσπαθήσει να τη θυμηθεί…

3) Η καθαριότητα, η οποία επί ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ, πριν τον «Καλλικράτη» ήταν άψογη, ενώ τώρα είναι… «άρπα κόλλα»!

4) Ο δημοτικός φωτισμός το ίδιο…

Τι άλλο να πω;

Μόνο να ευχηθώ και να παρακαλέσω τον κ. δήμαρχο και τους δημοτικούς άρχοντες να δείξουν ενδιαφέρον και στοργή για τη Νέα Κίο και όχι να την ξεγυμνώνουν και να την ξεδοντιάζουν!!

Η ελληνική υπερηφάνεια

Αντί για άρθρο δικό μου, παραθέτω σήμερα, δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ» της 22ας Νοεμβρίου τ.έ.

Πρόκειται για κείμενο της κ। Δέσποινας Δημότση, γνωστής από την αρθρογραφία της στον τοπικό τύπο. Ιδού :

Η απάντηση μιας περήφανης Ελληνίδας στο channel 4

Τη δική της απάντηση έστειλε στο Βρετανικό κανάλι «4» που παρουσίασε ριάλιτι με θέμα την Ελλάδα।

(Η παρακάτω επιστολή στάλθηκε 9/11/2011 στο Κανάλι 4)

Αγαπητοί μου κύριοι του καναλιού 4,

Πληροφορήθηκα αυτές τις ημέρες, όπως και άλλοι Έλληνες, την προβολή του νέου σας ριάλιτυ το οποίο μας προσβάλει πάρα πολύ.

Επειδή είσθε αγενείς, και δεν μπορώ να σας κατηγορήσω γι’ αυτό διότι ως λαός δεν έχετε ποτέ προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα (πέρα από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις) αλλά όλα τα πήρατε από εμάς, θα είμαι και εγώ όσο πιο ευγενική μπορώ διότι όπως βλέπετε ως Ελληνίδα δεν θα μπορούσα ποτέ να πέσω στο επίπεδο σας!

Πως θα σας φαινόταν φίλοι μου αν εμείς ξεκινούσαμε ένα ριάλιτι με ονομασία «Go British for a week» ; Θα είχαμε πολλά να δείξουμε εκεί.

Προπάντων το φέρσιμο σας όταν πίνετε όταν πάτε σε μία ξένη χώρα, ξεχνώντας βεβαίως την ευγένεια σας και τους νόμους σας.

Σας σέρνουν λιπόθυμους από το ποτό στα σπίτια σας.

Θα μπορούσαμε να δείξουμε επίσης, την εγκληματικότητα και τον χουλιγκανισμό που έχετε άφθονο. Τις έννοιες οικογένεια και ηθικές αξίες που σας είναι άγνωστες και τις έχετε προ πολλού καταπατήσει.

Και να μην ξεχάσω την εμμονή σας με την συνεύρεση που έχετε αναγάγει σε «εθνικό σπορ» ανάμεσα στα άτομα του ιδίου φύλου. Ειδικά το τελευταίο είναι η εθνική σας ξευτίλα παγκοσμίως. Και πριν σκεφτείτε για τα ψεύδη περί αρχαίας Ελλάδας, ανοίξτε κάποιο βιβλίο να πληροφορηθείτε περί του θέματος (από σοβαρές πηγές).

Αλλά δεν θα το κάνουμε (το ριάλιτι). Και ξέρετε γιατί;

Γιατί είμαστε περήφανοι ως λαός και όχι κομπλεξικοί.

Γιατί όλα μα όλα ξεκίνησαν από αυτόν τον ιερό τόπο.

Γιατί η ιστορία μας είναι η σημαντικότερη και η πιο μακρά παγκοσμίως.

Γιατί μετράμε τους περισσότερους ήρωες καθώς και επιστήμονες από την αρχαιότητα ως σήμερα παγκοσμίως.

Γιατί εμείς σας «ξελασπώσαμε» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχετε την κα Μέρκελ… καγκελάριο από την άλλη μεριά του καναλιού….

Γιατί, πολύ απλά, αν δεν υπήρχαμε εμείς το πολύ - πολύ να ήσασταν ακόμα ή σε καμιά σπηλιά ή πάνω στα δέντρα. Και τέλος :

Γιατί εμείς ότι και να συμβεί θα επιβιώσουμε…!!! Και θα συνεχίσουμε την ένδοξη ιστορία μας ως ΕΛΛΗΝΕΣ.

Προσωπικά, δεν έχω κάτι με τη χώρα σας. Την έχω επισκεφθεί στο παρελθόν, θα την ξαναεπισκεφθώ στο μέλλον και φυσικά θα την σεβαστώ. Διότι έχω τρόπους και δεν είμαι πίθηκος όπως είστε εσείς.

Εξάλλου, δεν έχω κάτι να ζηλέψω, εδώ τα έχουμε όλα. Αν δεν τα είχαμε δεν θα ασχολιόσασταν όλοι μαζί μας.

Όταν κάποιος ασχολείται με «κάτι» σημαίνει ότι αυτό το «κάτι» τον καίει. Και επειδή ο καθένας στο τέλος παίρνει αυτό που του αξίζει, πραγματικά χαίρομαι που δεν θα είμαι στη θέση σας στο προσεχές μέλλον.

Υ.Γ. Είναι τυχαίο που όσοι μας διασύρουν μας χρωστάνε και από κάτι; Επί την ευκαιρία μπορείτε να μας στείλετε πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα καθώς και αρκετά χρήματα που βγάλατε ως χώρα από την έκθεση τους τόσα χρόνια.

Δημότση Δέσποινα

Αρθρογράφος

Η Νέα Κίος και ο «Καλλικράτης»

Έχω απόλυτο και βαθύτατο σεβασμό στους θεσμούς και επίσης σ’ αυτούς που τους εκπροσωπούν, ιδιαίτερα δε αν αυτοί δεν είναι δοτοί, αλλά εκλεγμένοι από τον κυρίαρχο λαό.

Αυτούς, τους τελευταίους εκπροσώπους των θεσμών, τους εκλεγμένους, τους σέβομαι ακόμη περισσότερο.

Κατά συνέπειαν με απόλυτο σεβασμό θα απευθυνθώ σήμερα στο δήμαρχο Άργους - Μυκηνών κ. Καμπόσο για να του διατυπώσω μερικά παράπονα, όχι μόνον δικά μου, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Νέας Κίου, η οποία ανησυχεί σοβαρά για την υποβάθμιση του τόπου τους, του χωριού τους, που ήταν και είναι, κατά κοινή ομολογία, κόσμημα και καμάρι της Αργολίδας.

Ακόμη, θα επιθυμούσα να εκθέσω στον κ. δήμαρχο και ορισμένες σκέψεις και απόψεις, γενικώς για το έργο του, την πολύ σκληρή δουλειά που κάνει για να διοικήσει τον τεράστιο «Δήμο – κράτος» και τις ευθύνες που έχει αναλάβει για την εύρυθμη λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών και μάλιστα χωρίς επαρκή οικονομικά μέσα, στη δύσκολη αυτή περίοδο, με σκοπό την πλήρη εξυπηρέτηση του συνόλου των δεκάδων χιλιάδων δημοτών του απέραντου δήμου.

Να σημειωθεί, ότι ο δήμος Άργους – Μυκηνών, όπως και οι περισσότεροι «Καλλικρατικοί» δήμοι, μπορούμε να πούμε, ότι συμπίπτουν απόλυτα με τα αρχαία κράτη του ελληνικού χώρου!

Έτσι, οι «Καλλικρατικοί» δήμαρχοι ουσιαστικά έγιναν «κυβερνήτες» περιοχών και φορτώθηκαν, χωρίς το απαιτούμενο προσωπικό και τις απαραίτητες πιστώσεις, έργα και ευθύνες τεράστιες.

Έχω υπ’ όψιν μου Δήμο που οι «επαρχίες» του απέχουν από το κέντρο 80 – 100 χιλιόμετρα, και μάλιστα, λόγω της φύσης του εδάφους χρειάζονται 2 – 3 ώρες για να τις προσεγγίσεις.

Λοιπόν, ο αγαπητός κ. Καμπόσος, ο δήμαρχος Άργους – Μυκηνών, αποτελεί στην ουσία και αυτός θύμα του «Καλλικράτη» του κ. Ραγκούση μια και φορτώθηκε ευθύνες και δουλειά χωρίς την απαιτούμενη υποστήριξη με μέσα και χρήμα!

Αυτή είναι η αλήθεια που πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε.

Ερχόμαστε όμως τώρα στα δικά μας.

Τι γίνεται με τη Νέα Κίο;

Τα παράπονα είναι πολλά και έντονα.

Τις τελευταίες ημέρες ανέκυψε θέμα με το ξενοδοχειακό συγκρότημα ενοικιαζομένων διαμερισμάτων «ΑΡΓΩ», το οποίο δημιουργήθηκε με πολλούς κόπους και θυσίες από τους κατοίκους της Νέας Κίου, όταν η Νέα Κίος ήταν Δήμος αυτόνομος.

Το συγκρότημα αυτό εγκαταστάθηκε στα πάλαι ποτέ δημοτικά κτίρια της κεντρικής πλατείας που και αυτά έγιναν με κόπους και θυσίες από τους Κιώτες, επί εποχής «ανεξαρτησίας» της τότε κοινότητας Νέας Κίου.

Τώρα όλα αυτά περιήλθαν, ελέω «Καλλικράτη», στο Δήμο Άργους – Μυκηνών, ο οποίος μια και τα βρήκε όλα έτοιμα εφαρμόζει άνετα τη δική του πολιτική στη διοίκηση και διαχείρισή τους.

Έτσι, αφού πριν από καιρό προσέφερε (χωρίς να του ζητηθεί), αντιμισθία στους νέους πρόεδρο και αντιπρόεδρο του Δ.Σ. της «Αργούς», η οποία, κατά τις υπάρχουσες έγκυρες πληροφορίες είναι του συνολικού ύψους των 22.000 € το χρόνο, άλλαξε πρόσφατα τα μέλη της διοίκησης και μετέφερε την έδρα της στο… Άργος!

Δηλαδή πήρε το κέντρο της επιχείρησης από τον τόπο της λειτουργίας της, στον οποίο ανήκε και τον εγκατέστησε στην έδρα του δήμου, σε εκτέλεση, συγκεντρωτικού συστήματος, που είχε προαποφασισθεί!

Η «ΑΡΓΩ» λοιπόν δεν ανήκει πλέον στη Νέα Κίο. Διοικείται από το Άργος, από Αργείους και βέβαια δημιουργείται κατάσταση «αλλού ο παπάς και αλλού τα ράσα του»!!

Μπράβο. Συγχαρητήρια σε όσους είχαν και έχουν τέτοιες φαεινές ιδέες για πράγματα που δημιούργησαν άλλοι, για πράγματα στα οποία αυτοί δεν πρόσφεραν το παραμικρό και τώρα τα απολαμβάνουν, τα νέμονται!

Εδώ ωστόσο πρέπει να τονισθούν ιδιαίτερα, τα ακόλουθα:

1) Τόσον ο νέος Αργείος πρόεδρος και ο Κιώτης αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της «Αργούς» που πλέον μισθοδοτούνται, ενώ κατά παρελθόν οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους, οι οποίοι μάλιστα εργάσθηκαν σκληρά για τη δημιουργία και το στέριωμά της, ήσαν άμισθοι απολύτως, είναι πολίτες εντιμότατοι, άψογοι καθ’ όλα και άξιοι κάθε τιμής με λαμπρή, έντιμη και πεντακάθαρη δημοσιοϋπαλληλική σταδιοδρομία και προσφορά. Είναι άξιοι και εκλεκτοί δημόσιοι υπάλληλοι. Οι δύο αυτοί κύριοι, είναι βέβαιο δεν ζήτησαν, δεν καταδέχτηκαν να ζητήσουν ούτε ένα ευρώ για την προσφορά τους στην «Αργώ» ούτε ήταν δυνατόν να ζητήσουν. Δεν ήταν δυνατόν. Η αντιμισθία τους προσφέρθηκε και θα έπρεπε να την αποποιηθούν.

2) Το θέμα του νερού έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στη Νέα Κίο. Ο «Καλλικρατικός» δήμος Άργους – Μυκηνών, παρά το γεγονός, ότι το υδρευτικό δικτύο του μακαρίτικου Δήμου Νέας Κίου είναι νέο και χωρίς φθορές που απαιτούν έξοδα αποκατάστασης ζημιών κλπ., αποφάσισε και διέταξε την παράλογη και σημαντική αύξηση της τιμής του νερού. Αύξηση σε εποχή δύσκολη, σε εποχή μείωσης αποδοχών, σε εποχή φόρων επί φόρων, σε εποχή οικονομικής καχεξίας. Νέα επιβάρυνση απόλυτα αδικαιολόγητη, αυτή τη φορά, από τη δημοτική αρχή, στους ατυχείς κατοίκους της Νέας Κίου.

3) Οι δημοτικές υπηρεσίες, κυρίως δε η καθαριότητα, ο φωτισμός κλπ, χωλαίνουν στη Νέα Κίο. Πρόσφατα είχαμε φτάσει στο σημείο, να μένουν στις γωνίες των δρόμων, στα σταυροδρόμια, όγκοι διαφόρων αντικειμένων που δεν μπαίνουν στους κάδους, ένα ολόκληρο δεκαπενθήμερο ενώ γενικώς οι εργασίες της καθαριότητας γίνονται με το σύστημα… «άρπα – κόλλα»! Ανάλογη είναι η κατάσταση με τον δημοτικό φωτισμό, που περιμένει να καούν πολλοί λαμπτήρες για να γίνει… μια και καλή η αντικατάστασή τους (!) ενώ πριν η αντικατάσταση ήταν άμεση.

4) Η Νέα Κίος μέρα με την ημέρα εγκαταλείπεται όλο και περισσότερο, απογυμνώνεται όλο και περισσότερο, ξεδοντιάζεται όλο και περισσότερο! Αδικείται όλο και περισσότερο! Απαξιώνεται όλο και περισσότερο!

Στο κλείσιμο του σημερινού άρθρου, θα πρέπει να τονισθούν με έμφαση τα ακόλουθα :

· Κύριοι υπεύθυνοι για το χάλι της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ο κ. Ραγκούσης και ο «Καλλικράτης» του που διέλυσαν τα πάντα.

· Ο δήμαρχος Άργους - Μυκηνών κ. Καμπόσος αγωνίζεται νυχθημερόν για την όσο το δυνατόν καλύτερη εξέλιξη των θεμάτων και των προβλημάτων του τεράστιου δήμου του, για καλύτερες λύσεις, χωρίς τα απαιτούμενα μέσα και χωρίς τις απαραίτητες πιστώσεις। Οι καλές προθέσεις του δημάρχου και των συνεργατών του, η ειλικρίνεια, και η εντιμότης τους, δεν είναι δυνατόν να τεθούν εν αμφιβόλω. Έχουν μάλιστα όλοι την «έξωθεν καλήν μαρτυρίαν» και βέβαια, μεταξύ αυτών και ο φίλος αντιδήμαρχος της περιοχής της Νέας Κίου κ. Δημήτρης Κρίγγος, ο οποίος κάνει ό,τι είναι δυνατόν αλλά προσκρούει σε εμπόδια ανυπέρβλητα.

Ποικίλα, σοβαρά, ευτράπελα, τραγικά και φρικιαστικά…

1.Ο εμπνευστής και δημιουργός του «δολοφονικού» για την τοπική αυτοδιοίκηση «Καλλικράτη» κ. Ραγκούσης, είχε την… γενναιότητα, για να μην πω κάτι άλλο, να εμφανιστεί στη ΝΕΤ (20/11/2011 ώρα 09.30) για να δικαιολογήσει την, ευτυχώς αποτυχούσα, ανεξήγητη και αδέξια δραστηριότητα του, κατά την αλήστου μνήμης «θητεία» του στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, στο θέμα της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ταξιτζήδων, η οποία μας αναστάτωσε και προκάλεσε τεράστιες ζημιές στη χώρα, σε πολλούς τομείς, κυρίως όμως στον τουριστικό τομέα, ο οποίος επλήγη πολύ σοβαρά.

Όχι βέβαια πως οι ταξιτζήδες είναι και τα καλύτερα παιδιά, αγγελούδια… Kάθε άλλο…

Ο κ. Ραγκούσης υποβιβάσθηκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

Πάντως είναι αξιοπερίεργη η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, απλώς να τον υποβιβάσει και να του «προσφέρει» μια καρέκλα αναπληρωτή σε υπουργείο, τα θέματα του οποίου αγνοεί και στο οποίο αυτοσχεδιασμοί αδεξιότητας και… εξυπνάδες δεν περνούν, αντί να τον εξωπετάξει!

Τον αχρήστευσε ουσιαστικά, αλλά τον έχει στην κυβέρνηση συναίνεσης του κ. Λουκά Παπαδήμου, έστω και σαν «διακοσμητικό στοιχείο»

Τέτοια διακόσμηση καλύτερα να μας έλειπε…

Έτσι οι ταξιτζήδες, κατά κάποιο τρόπο προσωρινά σώθηκαν, κέρδισαν χρόνο και ελπίζουν σε μια ομαλότερη προσγείωση με τον άριστο νομικό και άψογο κοινοβουλευτικό κ. Μάκη Βορίδη.

Αυτοί, οι ταξιτζήδες, έχουν κάποιες ελπίδες.

Αλίμονο στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία κυριολεκτικά «κατεδαφίστηκε» από τον «οδοστρωτήρα» του κ. Ραγκούση και στηρίζει τις ελάχιστες ελπίδες της για την ανατροπή του καταστροφικού «Καλλικράτη» στη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του Φεβρουαρίου του 2012, στην οποία ο κ. Ραγκούσης δεν θα έχει καμία θέση, ελπίζουμε μάλιστα να μην έχει και έδρανο στη νέα Βουλή. Μακάρι…

Το θέμα «Καλλικράτης» είναι τραγικό για την τοπική αυτοδιοίκηση.

2.Με τελεσίγραφα, δίκην ναζιστικών χιτλερικών μεθόδων, η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ επέβαλε την αύξηση από 21% σε 23% του ΦΠΑ της Ιρλανδίας και ο υπουργός της των οικονομικών κ. Σόιμπλε, προσβάλλοντας βάναυσα την εθνική μας αξιοπρέπεια και υπερηφάνια, δήλωσε ξερά ότι η 6^η δόση του δανείου χωρίς τις υπογραφές όλων των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν πρόκειται να εκταμιευτεί.

Μάλιστα κ. Σόιμπλε για να μην αναφέρουμε κάποιο άλλο φρικιαστικό όνομα. Μάλιστα, ό,τι διατάξετε…

Προσέξτε…

Έχετε κάνει πάλι πολλούς εχθρούς που σας μισούν, όπως τότε, και τα φιλιά της κ. Μέρκελ στο Γάλλο πρόεδρο κ. Σαρκοζί, δεν θα σας σώσουν…

Το καμπανάκι άρχισε να χτυπάει και για εσάς!

Προσέξτε γιατί έρχεται και η σειρά σας…

3.Οι αναλυτές και σχολιαστές των διεθνών γεγονότων, διακρίνουν, ως απώτερο σκοπό των κινήσεων και των ενεργειών του Βερολίνου, τη δημιουργία ενός νέου γερμανικού υπερκράτους στην Ευρώπη που θα έβαζε τη σφραγίδα του σε ό,τι αφορά την ΕΕ.

Και φυσικά ανακύπτει το ερώτημα :

Θα επιτραπεί στην κ. Μέρκελ και στην παρέα της, να δημιουργήσουν ένα πιστό αντίγραφο του τρίτου Ράιχ, όμοιο εκείνου που είχε δημιουργήσει ο Χίτλερ;

Ας ελπίσουμε, ΟΧΙ.

Αυτό δεν είναι ούτε σοβαρό, ούτε ευτράπελο.

Είναι φρικιαστικό!

4.Σε εφαρμογή των αποφάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης, η ΕΡΤ, το ΑΠΕ η Γ.Γ.Τ., οι ΔΕΚΟ κλπ. μεταφέρουν στη δημοσιοϋπαλληλική τάξη, τους δημοσιογράφους που εργάζονται στις υπηρεσίες τους!

Θέλουν δηλαδή να κάνουν τους δημοσιογράφους δημόσιους υπαλλήλους, προφανώς για να τους ελέγχουν απόλυτα και για να κουρέψουν εκ νέου τις ήδη κουρεμένες αποδοχές τους!

Αυτό παραείναι ευτράπελο και… κουτοπόνηρο μαζί!

Η Νέα Κίος που αγωνίζεται…

Της συνεργάτιδάς μου Αναστασίας Χαβιαρά

Λαϊκή Συνέλευση πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή στις 11 το πρωί στο Πνευματικό Κέντρο Νέας Κίου.

Η Συνέλευση αυτή ακολούθησε τις προηγούμενες συνελεύσεις που είχαν γίνει στην Πλατεία Δημάρχου Κατριλιώτη με θέμα τα χαράτσια που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες της Νέας Κίου.

Γιατί, στη Νέα Κίο, πέρα από το χαράτσι της ΔΕΗ, υπάρχει και το χαράτσι του νερού που επιβάλλει ο Καλλικράτειος Δήμος Άργους - Μυκηνών, ένα ακόμα χαράτσι που σύσσωμη η κοινωνία της Νέας Κίου δεν αποδέχεται...

Δυστυχώς ο "Καλλικράτης" μόνο προβλήματα φαίνεται πως δημιουργεί στον πρώην Δήμο Νέας Κίου που βρισκόταν σε τροχιά ανάπτυξης και προόδου...

Η Νέα Κίος "αργοπεθαίνει" καθώς χάνει σιγά - σιγά όλα όσα με κόπους, πολλή δουλειά και θυσίες είχε αποκτήσει.

Μέσα στους 11 μήνες της νέας αυτοδιοικητικής πραγματικότητας, η Νέα Κίος του Πολιτισμού έχει γίνει η Νέα Κίος της μιζέριας και της κατάντιας...

Η πρώην Δημοτική Επιχείρηση Τουριστικής Ανάπτυξης που μετατράπηκε σε Α.Ε., μια επιχείρηση που οι Κιώτες την έστησαν με το "αίμα της καρδιάς" τους, πέρασε στη δικαιοδοσία του νέου Δήμου, άλλαξε έδρα, άλλαξε και... νοοτροπία.

Οι πελάτες του ξενοδοχείου "ΑΡΓΩ" που είχαν μείνει και παλαιότερα στην περιοχή, βλέπουν τις διαφορές και ξαφνιάζονται δυσάρεστα.

Μια υγιής και βιώσιμη επιχείρηση έχει αρχίσει να... παραπαίει...

Το Πνευματικό Κέντρο για την κατασκευή του οποίου έβαλαν όλοι οι Κιώτες "ένα χεράκι" κινδυνεύει να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλέον από τους Κιώτες αφού ήδη υπήρξαν πολλές αντιδράσεις για τη σημερινή λαϊκή συνέλευση.

Η απειλή της περαιτέρω υποβάθμισης της Νέας Κίου δεν είναι απλώς ορατή. Έχει πάρει σχήμα και μορφή...

Ο μόνος τρόπος αντίστασης σ' αυτή την απειλή είναι η αντίδραση ΟΛΩΝ των κατοίκων της Νέας Κίου σε όσα συμβαίνουν, η διαρκής επαγρύπνηση, η παρέμβαση προς κάθε κατεύθυνση, η ενότητα όλων των κατοίκων της κωμόπολης ανεξάρτητα από κόμματα και παρατάξεις.

Η Νέα Κίος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ.

Η Νέα Κίος ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ. ΑΓΡΥΠΝΑ και ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.

Αναστασία Χαβιαρά

Ποικίλα, σοβαρά και ευτράπελα…

«Ειλικρινείς και όχι καταστροφολόγοι πρέπει να είμαστε», δήλωσε ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος, απευθυνόμενος σε υπουργούς, βουλευτές, πολιτικούς παράγοντες, δημοσιογράφους (υποθέτω κυρίως στους τελευταίους), στους πάντες.

Η έκκληση αυτή του προέδρου της κυβέρνησης, ο οποίος εκλήθη από τα τρία κόμματα και την συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και του λαού για να βάλει τάξη, μέσα σε περιορισμένο χρόνο, στην άσχημη οικονομική μας κατάσταση και να ωθήσει τα δημοσιονομικά μας, σε τροχιά ανόδου, ώστε να αποδεσμευθεί η περίφημη 6^η δόση και να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση των 110 δις ευρώ, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία των στόχων μας.

Ο κ. Παπαδήμος, αφ ενός μεν απευθύνεται στον πολιτικό κόσμο και ιδιαίτερα στη μερίδα εκείνη των βουλευτών, η οποία τόσο διά των δύο κομμάτων της αριστεράς που είναι ενταγμένη, όσο και σε μερικούς ανεξάρτητους και λοιπούς «γυρολόγους» και «περιπλανώμενους» εκπροσώπους του λαού, αφ ετέρου δε στα ΜΜΕ (τύπο και ηλεκτρονικά, συμπεριλαμβανομένου και του διαδικτύου), που συστηματικά καταστροφολογούν, διακηρύσσουν ότι δεν θα πετύχουμε τίποτα, ότι είμαστε χαμένοι σαν χώρα και σαν λαός!

Πρόκειται για τρομολάγνους και τρομοκράτες του λαού μας, οι οποίοι… προφητεύουν την καταστροφή με σκοπό το κομματικό κέρδος, το κέρδος με άλλα λόγια λίγων ψήφων που θα προστεθούν στις ασήμαντες, τις μηδενικές δυνάμεις που διαθέτουν.

Με προπαγάνδα απαισιοδοξίας, καταστροφολογίας και τρομοκρατίας που υπονομεύουν το συμφέρον της χώρας και του ελληνικού έθνους για άγρα ψήφων!

Υπονομεύουν τον τιτάνιο, τον δύσκολο αγώνα του λαού μας που κάνει θυσίες για να έχουν αυτοί πολιτικό κέρδος.

Είναι όμως και οι φωστήρες της κοινής γνώμης οι δημοσιογράφοι κυρίως μερικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών καναλιών που… κατ’ επάγγελμα κατ’ εξακολούθησιν και εκ συστήματος, καλλιεργούν στους θεατές και ακροατές τους την απαισιοδοξία, την απογοήτευση την απελπισία για την πορεία της χώρας και για τα οικονομικά της!

Για ποιο λόγο άραγε εφαρμόζουν αυτή την τακτική;

Δεν είναι δύσκολη η απάντηση.

Ιδού :

1. Η τακτική αυτή, η τακτική των δεινων που θα πολλαπλασιαστούν, η τακτική του… «χανόμαστε», πουλάει!

2. Προωθεί τα συμφέροντα των καναλαρχών και των μεγιστάνων των ΜΜΕ, τα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους!

3. Λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο εκβιαστικά προς τους κυβερνώντες, τους κρατούντες, οι οποίοι αναγκάζονται να παρεμβαίνουν για να πουν τα δικά τους, με το αζημίωτο βέβαια…

4. Αναδεικνύει τους κάποιους δημοσιογράφους, τα κάποια πρόσωπα που βγαίνουν στο γυαλί, έστω και κατά τρόπον, θα έλεγα «αρνητικό», κατά τρόπο προφητικό της καταστροφής που δήθεν έρχεται, που πλησιάζει!

Καλλιεργείται δηλαδή η καταστροφολογία και η κατατρομοκράτηση των πολιτών για ένα μαύρο αύριο. Η «μαυρίλα» οπωσδήποτε κάποιους καιροσκόπους εξυπηρετεί.

Τώρα τα ευτράπελα

Ακούστε ανοησίες, θαυμάστε ανοησίες:

1. Ο υφυπουργός κ. Άδωνις Γεωργιάδης (δεν τον γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο) που είναι και βουλευτής του ΛΑΟΣ, είναι φασίστας, κατά κάποιους, διότι τόλμησε να βάλει στην πόρτα του γραφείου του, ταμπέλα, η οποία είναι γραμμένη όχι με το μονοτονικό αλλά με το πολυτονικό σύστημα. Έχει δηλαδή τόνους, πνεύματα κλπ. που εμείς, οι παλιότεροι έχουμε διδαχτεί στο σχολείο. Είμαστε λοιπόν όλοι οι παλιοί φασίστες! Όλοι… Κι εγώ φασίστας είμαι που γράφω έτσι στα χειρόγραφα μου.

2. Ο βουλευτής κ. Ψαριανός μας είπε ότι ο υπουργός Μεταφορών, Υποδομών κλπ. κ. Βορίδης, ήταν φασίστας, αλλά τώρα προσπαθεί να ανανήψει!! Και πρόσθεσε ο κ. Ψαριανός πως τα τελευταία χρόνια και τα κόμματα της αριστεράς λειτουργούν φασιστικά. Ευτυχώς κατάλαβε έστω και αργά τον κόκκινο φασισμό που είναι εξίσου τυραννικός και απεχθής με τον μαύρο, ίσως και χειρότερος, ο κ. Ψαριανός και αποστασιοποιήθηκε.

Και να εξηγούμεθα. Όταν λέμε κόμματα αριστεράς εννοούμε το ΚΚΕ και το… απόκομμα ΤσιπροΣΥ.ΡΙΖ.Α., γιατί υπάρχουν κι άλλοι αριστεροί που δεν ασπάζονται τον κόκκινο φασισμό και είναι αγνοί και ειλικρινείς δημοκράτες.

3. Το θέμα του χαρατσιού με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, τις λογικές αντιδράσεις κλπ., τείνει να γίνει νούμερο για θεατρικές επιθεωρήσεις!

Μας έχει κάνει νοικάρηδες στα ίδια μας τα σπίτια!

Είναι να γελάμε και να κλαίμε μαζί για μερικά από τα… κατορθώματα της κυβέρνησης Παπανδρέου με στόχο το ξεζούμισμα του λαού, κατορθώματα που δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε στους υποτελείς λαούς του μεσαίωνα ή της τουρκικής σκλαβιάς.

Αυτά…

Ελληνικά προϊόντα; Για ξανασκεφτείτε το, παρακαλώ !

Γράφει η εξαιρετική ηθοποιός
και καλή φίλη Γωγώ Ατζολετάκη

Σ’ αυτή την υστερο…ελλαδική περίοδο που διάγετε και διάγω, αγαπητοί Συνέλληνες και Συνελληνίδες, περίοδο όπου…

Άνθρωποι φουντάρουν από ψηλούς ορόφους για ν’ απαλλαγούν από τα χρέη που τους καταδιώκουν…

Όπου παιδιά λιποθυμούν στα διαλείμματα των σχολείων, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν να τους δώσουν γάλα το πρωί…

Όπου σε πολλές πολυκατοικίες οι ένοικοι συναποφάσισαν ν’ ανάβουν τα καλοριφέρ μόνο στα μεγάλα κρύα…

Όπου άπειροι ομοεθνείς μας παραπέμπουν ενοίκια και κοινόχρηστα μηνών στις καλένδες…

Σ’ αυτή την ίδια χώρα που ζείτε και ζω, καταφθάνουν συνεχώς στον υπολογιστή μου μηνύματα ευαισθητοποίησης προς τα προϊόντα ελληνικής παραγωγής.

Ότι ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ όλοι να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα, με σκοπό την τόνωση της ελληνικής παραγωγικότητας και για τον περιορισμό – στο μέτρο του δυνατού – των εισαγωγών. Μηνύματα που με γεμίζουν ιερή αποφασιστικότητα ν’ αγωνιστώ κι εγώ – στο μέτρο του δικού μου δυνατού – για την ανάπτυξη και της απογείωση της ελληνικής οικονομίας.

Για να εξασφαλίσω θέση εργασίας όχι στον Hans από τη Γερμανία, αλλά στον Γιάννη από τα Τρίκαλα. Και για να γεμίσω τα ταμεία όχι της πρώτης τυχούσας πολυεθνικής, αλλά του δικού μου χειμαζόμενου παραγωγού, της δικιάς μου αναγκεμένης πατρίδας.

Όλ’ αυτά μέχρι που φτάνω στο σούπερ μάρκετ. Γιατί εκεί με περιμένουν οι μεγάλες αποκλίσεις και τα τεράστια ερωτηματικά.

Να προτιμήσουμε τα ελληνικά προϊόντα… Βεβαίως ! Όμως πώς;… Άμα ο κακομοίρης Έλληνας και η κακομοίρα Ελληνίδα έχουν στο πορτοφόλι τους 50 ευρώ για να βγάλουν τα μήνα, και λαχταρούν κι αυτοί λίγο τυράκι – έστω 300 γραμ. – τολμούν να κοιτάξουν τα τυριά της Ηπείρου των 12 και 13 ευρώ το κιλό;

Ή τις γραβιέρες των 11 και 14 ευρώ… όταν δίπλα τους ακριβώς βρίσκεται το edam και το gouda των 7 ευρώ ;

Με 50 ευρώ στην τσέπη για να βγάλεις το μήνα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να… ονειρεύεσαι ότι τρως ελληνικό τυρί!

Το ίδιο έργο προβάλλεται με πρωταγωνιστή το ελληνικό γάλα. Που σε μερικές περιπτώσεις έχει διαφορά 30 και 40 λεπτά από αντίστοιχη ποσότητα εισαγόμενου γάλακτος.

Κι όσο προχωρώ στις σκέψεις, τόσο διευρύνονται και διογκώνονται τα ερωτηματικά: Πώς είναι δυνατόν το ελληνικό γάλα να είναι πιο ακριβό από γάλα που μας έρχεται από τη Γερμανία ή την Ελβετία;

Το δικό μας το γάλα έρχεται από δω κοντά, από τα μέρη μας. Μικρή η απόσταση. Δεν επιβαρύνεται ούτε από καύσιμα μεγάλων αποστάσεων, ούτε από πολυήμερη απασχόληση υπαλληλικού προσωπικού για τη μεταφορά. Δεν διασχίζει το δικό μας γάλα τις Άλπεις, ούτε διανύει ατέλειωτα χιλιόμετρα στις Autobahn. Την παραδίπλα ραχούλα καβαλά και τσουπ ! σκάει στο σούπερ μάρκετ της γωνίας.

Γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο ακριβό ;

Όσο για τον 5 20 (ο ενδεικτικός barcode αριθμός για τα ελληνικά προϊόντα), που και γι’ αυτόν μας ενημερώνουν επισταμένως – να προσέχουμε, αν δεν ξεκινά ο barcode από 5 20, ούτε που να τ’ αγγίζουμε το προϊόν – εδώ για σωρεία προϊόντων υπάρχει μεγάλη μπλόφα.

Διότι αν κοιτάξετε προσεκτικά την ετικέτα σε ορισμένες συσκευασίες… ας πάρουμε κάποιους ξηρούς καρπούς… θα δείτε μεν το 5 20, όμως μόνο η συσκευασία είναι ελληνική. Αυτό καθ’ αυτό το προϊόν είναι εισαγόμενο. Γράφει: Αμύγδαλα – χώρα προέλευσης Αργεντινή. Ή: Φυστίκια – χώρα προέλευσης Τουρκία.
Άλλο φοβερό ερώτημα: Είναι ελληνικό ένα προϊόν που απλώς συσκευάζεται στην Ελλάδα;

Μην τρελαθούμε τελείως, ρε παιδιά!

Αντί για όλες αυτές τις κορώνες περί προτίμησης των ελληνικών προϊόντων, που εν πολλοίς είναι έπεα πτερόεντα, αυτό που πρέπει να κάνουμε και που πραγματικά θα βοηθήσει την οικονομία μας, είναι ν’ αγωνιστούμε – ατομικά ή συντεταγμένα – για να πετύχουμε ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ των ελληνικών προϊόντων. Γιατί ο ενδεής καταναλωτής δεν κοιτά πλέον τα προϊόντα. Τις τιμές κοιτά. Και θα επιλέξει να πάρει το πιο φτηνό. Και δυστυχώς το πιο φτηνό δεν είναι το ελληνικό. Τα ελληνικά προϊόντα ΟΦΕΙΛΟΥΝ να γίνουν ανταγωνιστικά προς τα κάτω. Το προς τα πάνω μάς τελείωσε!

Και για να ενημερώσω όσους δεν γνωρίζουν… Πρόσφατα εμφανίστηκε στα σούπερ μάρκετς η σειρά καλλυντικών προϊόντων GREEN LINE, όπου η κρέμα ημέρας προσώπου τιμάται 1.99 ευρώ (!) Χώρα παραγωγής, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Την ποιότητα της κρέμας δεν την γνωρίζω, όμως η συσκευασία είναι αξιοπρεπέστατη, και μάλιστα πάνω στο βαζάκι γράφει στα βουλγαρικά ότι… «Το 5% του κόστους αυτού του προϊόντος θα διατεθεί για την αναδάσωση της Βουλγαρίας».

Έως και βαφές μαλλιών (επίσης βουλγαρικής παραγωγής) εμφανίστηκαν με 2 ευρώ το κουτί. Με άλλα λόγια πλημμύρισε η αγορά με φτηνά βουλγαρικά προϊόντα για τους φτωχούς Έλληνες.

Και για να σας ταράξω ακόμα πιο πολύ, θα σας μεταφέρω μερικά από τα πρόσφατα λόγια του υπουργού οικονομικών της Βουλγαρίας Συμεών Ντιάνκοφ: «Ευτυχώς σχεδόν 2.000 επιχειρήσεις έχουν φύγει από την Ελλάδα και λειτουργούν στη Βουλγαρία. Επίσης πολλοί Έλληνες έχουν τα χρήματά τους σε βουλγαρικές τράπεζες. Υπολογίζεται ότι το ύψος της εισροής κεφαλαίων από την Ελλάδα ανέρχεται στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, που είναι πολλά λεφτά για τη Βουλγαρία».

Και για την Ελλάδα είναι πια πολλά, κύριε Ντιάνκοφ। Πάρα πολλά λεφτά… και να δούμε πώς και πότε θα επαναπατριστούν!