Οι δυό μας...

Τελικά, όπως συνήθως γίνεται, μείναμε οι δυο μας να πορευόμαστε στον δύσκολο δρόμο της σωτηρίας και της οικονομικής ανόρθωσης.

Η μητέρα πατρίδα, η Ελλάδα και η αγαπημένη μας Κύπρος. Εμείς, οι ελλαδίτες και οι αδελφοί μας ελληνοκύπριοι.

Την Κύπρο και τον ελληνισμό  πρόδωσαν κατά τρόπο που αποφεύγω να χαρακτηρίσω για λόγους ευπρέπειας, οι:

1. Η ΕΕ, ολόκληρη η Ευρώπη, με τους εκβιασμούς των πλουσίων χωρών και την σιωπή των φτωχότερων.

2. Οι ομόθρησκοί μας υποκριτές Ρώσοι που παρίσταναν τους φίλους της Κύπρου από την εποχή του αείμνηστου Μακάριου. Οι Ρώσοι παραδοσιακοί, αλλά... άσπονδοι φίλοι του ελληνικού έθνους.

3. Οι Βρετανοί με την συνηθισμένη ερμαφρόδιτη πολιτική τους  που δεν έβγαλαν τσιμουδιά υπέρ της μαρτυρικής Κύπρου, η οποία, σημειωτέον, ανήκει στη Βρετανική κοινοπολιτεία!

4. Ο ανύπαρκτος και ουσιαστικά νεροκουβαλητής της κ. Μέρκελ πρόεδρος της Γαλλίας κ. Φρανσουά Ολάν, ο οποίος συμφωνεί απόλυτα με την γερμανίδα καγκελάριο και μάλιστα επαυξάνει, με την εν γένει αδράνειά του, το ανθελληνικό και αντικυπριακό εξοντωτικό μένος της.

Προφανώς, ο κ. Ολάν δεν έχει ακούσει τίποτα για το «Ελλάς- Γαλλία συμμαχία», ούτε έχει διδαχθεί από την εξωτερική πολιτική του προκατόχου του κ. Σαρκοζί και τα αισθήματά του για το ελληνικό έθνος.

Μείναμε λοιπόν οι δυο μας, Ελλάδα και Κύπρος, να δίνουμε ακόμη μια μάχη ύπαρξης, την οποία είναι βέβαιο πως θα κερδίσουμε.

Ήδη τα υποκαταστήματα στην Ελλάδα των δύο μεγάλων Κυπριακών τραπεζών απορροφήθηκαν από την Τράπεζα Πειραιώς και η ρευστότητά τους εξασφαλίσθηκε με θυσίες για την νοσούσα ελληνική εθνική οικονομία  και γενικώς κλείσθηκαν τα πολιτικάντικα  στόματα κάποιων στοιχείων που για ψηφοθηρική κερδοσκοπία δεν δίσταζαν να μιλούν αδιάντροπα για εγκατάλειψη της Κύπρου από την Ελλάδα.

Την κατηγορηματική  απάντηση έλαβαν από τον ίδιο τον πρόεδρο της Κύπρου, από την κυβέρνησή του, από τους παράγοντες της μεγαλονήσου και το κυριότερο από τον Κυπριακό ελληνισμό.

Ντροπή τους...

H εστίαση

Για μια ακόμη φορά η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 23% σε 13%, πήρε το δρόμο που οδηγεί στο χρονοντούλαπο της οριστικής ματαίωσης!

Οι εκπρόσωποι της Τρόικας δεν αντιλαμβάνονται ή δεν επιθυμούν να αντιληφθούν ή είναι ανίκανοι να αντιληφθούν, άρα «σκράπες», πως η μείωση σε 13%, θα αποβεί συμφέρουσα πρωτίστως για τον δημόσιο κορβανά, διότι θα αυξήσει την κατανάλωση προϊόντων και υπηρεσιών εστίασης, άρα και τα δημόσια έσοδα. 

Επίσης, θα αποβεί ευεργετική για τον τουρισμό, διότι θα κάνει την Ελλάδα φθηνότερη και ως εκ τούτου πιο ελκυστική και ανταγωνιστική από άλλες χώρες, γειτονικές και πιο μακρινές που έχουν πολύ χαμηλότερο ΦΠΑ, ακόμη και 8% και τέλος, θα ωφελήσει οικονομικώς πρώτον τους Έλληνες καταναλωτές που θα ξαναγυρίσουν στα φθηνότερα πλέον φαγάδικα και στα σουβλατζίδικα και δεύτερον θα ανακουφίσει δεινοπαθούντες επαγγελματίες του κλάδου και τις επιχειρήσεις που εξαρτώνται απ’ αυτούς, διότι μερικοί θα δουν την πελατεία τους να αυξάνεται, ενώ άλλοι που ήδη απορροφούν τον υψηλό ΦΠΑ, θα πάρουν μια ανάσα.

Κλείνοντας ωστόσο θα πρέπει να εκφράσω την έντονη δυσαρέσκειά μου για την ανικανότητα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, να πείσει την… παρέα του ξινού και δύστροπου κ. Τόμσεν  για την ορθότητα του μέτρου, χτυπώντας έστω και την γροθιά στο τραπέζι, όταν μάλιστα η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση απετέλεσε και προεκλογική υπόσχεση του κ. Σαμαρά, η οποία επανελήφθη πολλές φορές και κατά την πρωθυπουργία του, μέχρι και προ ημερών ακόμη. 

Η τουριστική περίοδος αρχίζει κύριοι της κυβέρνησης και η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση πρέπει να γίνει τώρα, αμέσως, ακόμη και χωρίς την έγκριση του κ. Τόμσεν που παριστάνει το αφεντικό μας με τρόπο θρασύτατο. Ή μήπως είναι; Εγώ δεν το πιστεύω ή δεν θέλω να το πιστέψω! 

Να μάθουμε την αλήθεια για τα χρυσωρυχεία

 Να μάθουμε, επιτέλους, όλη την αλήθεια για τα ορυχεία χρυσού της Χαλκιδικής και της Θράκης.

Ο ελληνικός λαός δικαιούται να έχει επίσημη, λεπτομερή και υπεύθυνη ενημέρωση για το όλο θέμα που, δυστυχώς, έχει διχάσει τους κατοίκους ολόκληρων περιοχών και για τις ακριβείς συνέπειες, αν βέβαια προβλέπονται από τις σχετικές μελέτες, στο περιβάλλον, στη ζωή των κατοίκων και στην υγεία τους.

Επιβάλλεται να μάθουμε όλη την αλήθεια, όχι βέβαια από τις τρομοκρατικές ενέργειες που πρόσφατα σημειώθηκαν, από τους εμπρησμούς και την κακοποιό δραστηριότητα λίγων εγκάθετων, από τις βιαιότητες, τους τραμπουκισμούς, τους λαϊκισμούς και τους αστήρικτους, αβάσιμους και ψευδείς ισχυρισμούς διαφόρων ανεύθυνων στοιχείων.

Οι κάτοικοι των περιοχών της Χαλκιδικής που επηρεάζονται από την δραστηριότητα της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», έχουν χωρισθεί σε δύο παρατάξεις και ήδη οι αντίθετοι στις εξορύξεις από την μια πλευρά και οι υπέρμαχοι τους από την άλλη, εκδηλώνουν εχθρικές διαθέσεις εναντίον αλλήλων. 

Οι εργαζόμενοι στο χρυσωρυχείο (1.200 προς το παρόν που, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις της εταιρείας, σύντομα θα αυξηθούν σε 2.000), αγωνίζονται για τη δουλειά τους και το ψωμί των οικογενειών τους και οι άλλοι, οι αντίθετοι για την ίδια την ύπαρξή τους και την σωτηρία του τόπου τους από την καταστροφή, όπως υποστηρίζουν.

Οι δύο παρατάξεις άρχισαν να αλληλομισούνται και συγγένειες, φιλίες και συντροφιές που είχαν στεριωθεί χρόνια τώρα, διαλύονται!

Πρόκειται για ένα είδος εμφυλίου πολέμου που τελικώς αποβαίνει σε βάρος των  πολιτών, όλων των πολιτών της περιοχής, σε βάρος των ανθρώπινων σχέσεων, σε βάρος της εθνικής οικονομίας την κρίσιμη αυτή εποχή που η πατρίδα αναζητά επενδύσεις που θα την βοηθήσουν αποφασιστικά να βγει από την ύφεση και να πατάξει την ανεργία, οποία παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις και μας απειλεί με εθνικό αφανισμό.

Και ο ελληνικός λαός, ουσιαστικά παραμένει αδιαφώτιστος σχετικά με το σοβαρό αυτό θέμα. Αγνοεί την πραγματικότητα, η οποία διαστρέφεται, παραμορφώνεται από  ανεύθυνους λαϊκισμούς, υπερβολές και οργανωμένες καταστάσεις από τους έχοντες συμφέροντα, τις οποίες ελαφρά τη καρδία ή αμελέτητα και χωρίς σκέψη, προβάλλουν ορισμένα (όχι όλα) Μ.Μ.Ε.

Με τον τρόπο αυτόν, φυσικά η κατάσταση δεν ομαλοποιείται, αλλά αντίθετα χειροτερεύει, όταν μάλιστα είναι αρκετοί και εκείνοι που επιμένουν ότι πίσω από την όλη κατάσταση κρύβονται πολιτικά συμφέροντα, που αποσκοπούν στην ψηφοθηρία, πράγμα εντελώς απαράδεκτο, διότι τα εθνικά θέματα, όπως είναι οι επενδύσεις δεν προσφέρονται για πολιτικές κερδοσκοπίες. Οι κατηγορίες ωστόσο αυτές δεν επιβεβαιώνονται με στοιχεία ακλόνητα.

Η ίδια δυσάρεστη κατάσταση άρχισε να διαμορφώνεται και στη Θράκη και γι’ αυτό υπάρχει πλέον αδήριτη ανάγκη για πλήρη διαφώτιση και ενημέρωση των άμεσα ενδιαφερομένων και γενικά του ελληνικού λαού, για άπλετο φως στο όλο θέμα.

Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να δώσει άμεσα στη δημοσιότητα τις περιβαλλοντολογικές μελέτες για τις εξορύξεις και τις γνωματεύσεις των αρμοδίων επιστημόνων Ελλήνων και ξένων, για τις συνέπειες στη ζωή και στην υγεία των κατοίκων των περιοχών.

Ακόμη, για να πεισθούν οι πάντες είναι αναγκαίο να υπάρξουν σαφείς και κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις κράτους και επενδυτή, ότι δεν θα προκληθεί η παραμικρή ζημιά στο φυσικό περιβάλλον, στη γεωργία, στις καλλιέργειες τώρα και στο μέλλον, στην κτηνοτροφία και στον τουρισμό και δεν θα στερηθεί ο πληθυσμός των περιοχών των εξορύξεων της επάρκειας του νερού που τώρα υπάρχει, όταν λειτουργήσουν τα προβλεπόμενα από τις συμβάσεις εργοστάσια και οπωσδήποτε δεν θα επηρεασθεί δυσμενώς η ποιότητα και η καταλληλότητα της ύδρευσης ,τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για την άρδευση, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι από τους αντίθετους στις εξορύξεις, παράγοντες.

Επί πλέον να υπάρξουν πλήρεις και υπεύθυνες διαβεβαιώσεις ειδικών επιστημόνων του κράτους και των επενδυτών πως το έδαφος και το υπέδαφος δεν πρόκειται να υποστούν ζημιές και βέβαια οι περιουσίες των κατοίκων.

Τα ίδια, εξυπακούεται πως είναι απαραίτητο να ισχύσουν και για τα «ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΑ ΘΡΑΚΗΣ».

Τέλος, να δοθούν στη δημοσιότητα οι υποχρεώσεις των επενδυτών των δύο εταιρειών, του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ» της Χαλκιδικής  και της Θράκης, για τις θέσεις που ήδη υπάρχουν και θα δημιουργούνται στις  διάφορες φάσεις προόδου των έργων.

Μόνο τότε, μόνο όταν γίνουν όλα αυτά, θα ηρεμήσουν οι κάτοικοι και θα παύσουν να αντιμάχονται οι υποστηρικτές των εξορύξεων με τους αντίθετους που ανησυχούν  και  επιδιώκουν να τις καταργήσουν.

Και το κυριότερο θα τερματισθεί η πολιτική εκμετάλλευση του θέματος, αν είναι αλήθεια πως υπάρχει, διότι  έργα επενδυτικά και ωφέλιμα για την εθνική μας οικονομία και την πάταξη της ύφεσης και της ανεργίας, δεν είναι δυνατόν να γίνονται αντικείμενα της οποιασδήποτε σπέκουλας.

ΕΞ ΟΙΚΕΙΩΝ ΤΑ ΒΕΛΗ... Η ΔΡΑΧΜΗ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ!

Αυτή τη φορά ο ηγέτης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κ. Αλέξης Τσίπρας, δεν υπονομεύεται από τις ανοησίες και τις ανευθυνότητες των εκπροσώπων των συνιστωσών του κόμματος, των <μαζεμάτων>, όπως εγώ τα χαρακτηρίζω, αλλά από κάποιον άλλο σοβαρότερο πολιτικό παράγοντα, τον Μέντορά του, τον Αλέκο Αλαβάνο που τον επέλεξε, τον ανέδειξε και του <χάρισε> το κόμμα που τότε βέβαια ήταν... απόκομμα και ο νέος ηγέτης του κατάφερε να το φθάσει στη δεύτερη θέση, στην αξιωματική αντιπολίτευση!

Προφανώς, ο κ. Αλαβάνος μετανιωμένος για την στήριξη και προώθηση του κ. Τσίπρα ή, πιθανόν, απογοητευμένος από τις πολιτικές κινήσεις και ενέργειες του προστατευόμενού του πάνω σε θέματα στρατηγικής, δείχνει να διαφωνεί ριζικά με την οικονομική του σχεδίαση, κυρίως δε με την <συμφιλίωσή> του με το ευρώ και τα έστω και δειλά του βήματα προς την Ε.Ε. και τις Η.Π.Α. που, κατά την άποψή του, δεν βοηθούν την παράταξη στην επίτευξη του στόχου της να ηγηθεί μιας ισχυρής αριστεράς, η οποία θα ήταν δυνατόν να περιλάβει στους κόλπους της και άλλα αντιμνημονιακά στοιχεία μη συμπαθούντα την ενωμένη Ευρώπη και την Αμερική. Αντίθετα, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ διαπιστώνει ότι τα σχέδια εκείνα βαδίζουν προς οριστικό ναυάγιο.

Κατόπιν όλων αυτών, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος δεν έχει παραιτηθεί από τον πολιτικό του ρόλο και δεν παραλείπει ευκαιρία για να υπογραμμίζει την παρουσία του στα δημόσια πράγματα, δείχνει να καλοβλέπει το παλιό εθνικό μας νόμισμα και απροκάλυπτα  κλείνει προς την πλευρά μιας φιλοδραχμικής κίνησης που με ορισμένες προϋποθέσεις, όχι μόνο δεν θεωρεί καταστροφική, αλλά αντίθετα την καλοδέχεται, διότι πιστεύει, όπως άλλωστε και αρκετοί άλλοι, ότι το ευρώ και η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική δεν οδηγούν την χώρα στη σωτηρία, αλλά αντίθετα την βάζουν στο δρόμο της πλήρους καταστροφής.

Δημιουργείται λοιπόν ένα νέο φιλοδραχμικό κόμμα της αριστεράς, ένα κόμμα αντίθετο με τις πολιτικές της Ε.Ε κυρίως της Γερμανίας και των λοιπών πλούσιων καπιταλιστικών χωρών που, κατά την γνώμη του ιδρυτή του, καταπιέζουν τις φτωχότερες χώρες του Νότου, στις οποίες συνεχώς κάνουν αφαιμάξεις για  το δικό τους όφελος.

Οι προθέσεις του προηγούμενου ηγέτη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, είναι σαφείς και φανερές, παραμένει ωστόσο άγνωστος ο χρόνος που αυτός θα επιλέξει ως καταλληλότερο για να επανέλθει στην πολιτική κονίστρα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα, θα εξαρτηθεί από το ενδιαφέρον κομμάτων ή πολιτικών ομάδων ή ακόμη και μεμονωμένων πολιτικών παραγόντων, ιδιαίτερα της αριστεράς, χωρίς να αποκλείεται να υπάρξουν και άλλοι αντίθετοι στη φιλοευρωπαϊκή πολιτική, της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Άγνωστος  είναι επίσης ο χρόνος της φανερής σύγκρουσης προστάτη και προστατευόμενου, Αλαβάνου και Τσίπρα...

Το νέο κόμμα, που θα είναι ένας... αντιτσιπρικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα αποτελεί το αντίβαρο στις <κωλοτούμπες> του Τσίπρα που ήδη έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα, βάζοντας μπόλικο νεράκι στο πάλαι ποτέ μπρούσκο και αψύ κρασί του!

Να σημειωθεί τέλος, πως η τύχη των σχεδίων Αλαβάνου θα εξαρτηθεί και από τα αποτελέσματα της εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής του μνημονίου μέσα στο προσεχές χρονικό διάστημα που θεωρείται πολύ κρίσιμο.

H παρακμή του Τύπου

Δυσάρεστη ήταν η έκπληξη που μου προκάλεσαν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων, τις οποίες έπειτα από πολύ καιρό αναζήτησα.

Είμαι <παιδί> του τύπου, επαγγελματικό <γέννημα και θρέμμα> του έντυπου τύπου, των εφημερίδων και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στις εφημερίδες και στην πορεία τους, που βέβαια έχει άμεση σχέση με την πορεία του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, με την ελευθεροτυπία, τη δημοκρατία, την άνετη και ελεύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων και, εν πάση περιπτώσει, με την ίδια τη ζωή όλων ημών των δημοσιογράφων παλιών και νέων, εν ενεργεία και συνταξιούχων, αλλά πάντοτε μαχίμων και πάντοτε ενεργών δημοσιογραφικά, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, πέρα για πέρα, γιατί, όπως έχω πει επανειλημμένως και επαναλαμβάνω τώρα, οι δημοσιογράφοι δεν παροπλίζονται, ούτε και αποστρατεύονται.

Παραμένουν ισοβίως δημοσιογράφοι... 

Αξιοσημείωτη είναι οπωσδήποτε και η θητεία μου στον ηλεκτρονικό τύπο, στο δημόσιο ραδιόφωνο, με μόνη τη διαφορά πως την όλη μου επαγγελματική σταδιοδρομία, έχουν σημαδέψει ο καθεαυτού τύπος, ο έντυπος τύπος, οι εφημερίδες, η μυρωδιά, το... άρωμα θα έλεγα του τυπογραφικού μελανιού και του ανθυγιεινού αντιμονίου!

Είμαι, επαναλαμβάνω, αφοσιωμένο παιδί του... χειρογράφου, της σελιδοποίησης, του τυπογραφείου με το παραδοσιακό μάρμαρο, των λινοτυπικών μηχανών που τώρα παραχώρησαν τη θέση τους στη φωτοσύνθεση, διώχτηκαν από την φωτοσύνθεση, και των παλιών πιεστηρίων...

Γνώρισα εφημερίδες μικρές, μέτριες και υψηλής κυκλοφορίας, ανάλογα με τις πολιτικές τους τοποθετήσεις και το δημοσιογραφικό <προϊόν> που πρόσφεραν στο αναγνωστικό κοινό.

Γνώρισα και δούλεψα σε αρκετές απ’ αυτές τις εφημερίδες, όπως γνώρισα και τον τρόπο λειτουργίας τους, τους στόχους τους και κυρίως την οικονομική τους κατάσταση, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν καθόλου ανθηρή, με άμεσες επιπτώσεις στα... δικά μας οικονομικά, στα οικονομικά των λειτουργών τους.

Γνώρισα ακόμη και δούλεψα σε εφημερίδες ημερήσιες και εβδομαδιαίες, με κυκλοφορίες μεγάλες, ιλιγγιώδεις για τη χώρα μας και την εποχή τους, με εσωτερική λειτουργία απόλυτα δημοκρατική, αμοιβές αξιοπρεπείς και καλή μέχρι άψογη μεταχείριση του προσωπικού τους, γενικώς.

Τώρα, με θλίψη, όχι μόνο για το χάλι του τύπου, αλλά και για τον αντίκτυπό του, τις συνέπειες του στη δημοσιογραφική οικογένεια και την ελευθεροτυπία, διαπιστώνω μια απίστευτη και άνευ προηγουμένου πτώση των κυκλοφοριών και, κατ’ επέκταση, ασφαλώς των διαφημίσεων και γενικώς των εσόδων του έντυπου τύπου. Πρόκειται για παράπλευρες απώλειες. Πρόκειται για στέρεψη των αιμοδοτικών πηγών των εφημερίδων, η οποία προφανώς, ελάχιστα ενδιαφέρει τους περισσότερους μεγιστάνες εκδότες τους που στοχεύουν σε άλλες καταστάσεις, σε άλλα συμφέροντα…

Οι τωρινές κυκλοφορίες των εφημερίδων θα ήταν δυνατόν να συγκριθούν με αυτές των επαρχιακών πόλεων, άλλων εποχών.

Θυμάμαι, πριν από κάποιες δεκαετίες, την δεκαετία του 1970 ή πιθανόν του 1980, στη μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα που τότε εργαζόμουν, ανοίγαμε σαμπάνιες για να γιορτάσουμε το <σπάσιμο του κυκλοφοριακού φράγματος> των 100-110.000 φύλλων μόνο στην Αθήνα και τον Πειραιά. Άλλα τόσα περίπου στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Τώρα ο αθηναϊκός τύπος που βρίσκεται από πλευράς κυκλοφορίας;

Βρίσκεται σε χάλι απερίγραπτο!

Η πρώτη σε κυκλοφορία ιστορική εφημερίδα πουλάει πανελλαδικά 28-30.000 φύλλα ημερησίως και οι άλλες βρίσκονται πολύ πιο κάτω με μερικές να έχουν κυκλοφορία 200,300,500 φύλλων ημερησίως, όσα δηλαδή αγοράζουν οι αρχές για την ενημέρωσή τους!!

Άλλες πάλι, πρώην μεγάλες και ιστορικές εφημερίδες, δεν δίνουν στη δημοσιότητα το κυκλοφοριακό τους δελτίο για να μην αποκαλυφθεί η κατρακύλα τους.

Μόνο οι κυριακάτικες εκδόσεις και για να κυριολεκτήσω, οι τέσσερις πρώτες απ’ αυτές, έχουν κυκλοφορία από 150.000 φύλλα η πρώτη μέχρι περίπου 100.000 η τέταρτη, παρά τις πλούσιες προσφορές τους σε δίσκους, δισκάκια, βιβλία και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Οι υπόλοιπες κυριακάτικες; Από 28.000 μέχρι 1.200-1.300 φύλλα..

Με άλλα λόγια, οι περισσότερες δεν καλύπτουν ούτε την αξία του χαρτιού που τυπώνονται.

Τα αίτια ας αναζητηθούν πρωτίστως στους ίδιους τους εκδότες, οι περισσότεροι από τους οποίους χρησιμοποιούν τον τύπο σαν εργαλείο για την εξυπηρέτηση των διαπλεκομένων συνήθως συμφερόντων τους, πράγμα που έχει γίνει αντιληπτό από το αναγνωστικό κοινό, το οποίο δεν τρώει πλέον κουτόχορτο, διότι γνωρίζει καταστάσεις και έχει πάψει να θεωρεί όργανό  του τον αλλοτριωμένο τύπο.

Είναι όμως και ο λεγόμενος ηλεκτρονικός τύπος, τηλεόραση, ραδιόφωνο και τώρα το διαδίκτυο που οδηγούν τον έντυπο τύπο στο γκρεμό, στην καταστροφή, χωρίς ασφαλώς και ο ηλεκτρονικός να μπορεί να θεωρηθεί αθώα περιστερά για τα συμφέροντα των αφεντικών του, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά.

Εσχάτως το διαδίκτυο θεωρείται και είναι ασφαλές και ανέξοδο καταφύγιο μεγάλης μερίδας του τύπου και διαφόρων άλλων ηλεκτρονικών εκδόσεων, το οποίο πληρώνει με μεροκάματα πείνας τους λειτουργούς της κατηγορίας αυτής και απαλλάσσει από το αγγελιόσημο, την οιονεί αυτή εργοδοτική εισφορά, τους… εξυπνάκηδες επιχειρηματίες εργοδότες.

Αθώα θύματα της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και επικρατεί στον τομέα του τύπου, είναι:

1. Οι λειτουργοί του τύπου (δημοσιογράφοι και λοιποί υπάλληλοι) που ήδη σε πολλές περιπτώσεις μένουν απλήρωτοι η κακοπληρώνονται με παράνομες και εκβιαστικές απειλές για απολύσεις.

2.Η σωστή, ελεύθερη και έντιμη διακίνηση των ιδεών και των απόψεων.

3.Η προβολή και η ανάδειξη των λαϊκών συμφερόντων και διεκδικήσεων.

4.Η ελευθεροτυπία και αυτή η ίδια η δημοκρατία.

Το μέλλον είναι αβέβαιο για να μην πω ζοφερό για τον έντιμο τύπο και τους λειτουργούς του.

Φοβούμαι ότι σύντομα θα υπάρξει αδυναμία για την προβολή και ανάδειξη των ζωτικών θεμάτων που αφορούν τη χώρα και το λαό μας.

Μακάρι να διαψευσθώ...