ΓΟΛΓΟΘΑΣ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο μαρτυρικός δρόμος του Γολγοθά οδήγησε στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, στην Ανάσταση της αγάπης που αυτός δίδαξε και γι’ αυτήν θυσιάστηκε, στην Ανάσταση του δικαίου και στην λύτρωση.

Ο ίδιος δρόμος προς την λύτρωση και την απαλλαγή από κάθε φύσης δεσμά, βάσανα και τις επώδυνες, τις αφόρητες καταστάσεις που βιώνουν η Ελλάδα και η Κύπρος και οι μαρτυρικοί λαοί τους, οδηγεί ήδη φέτος την Μεγάλη Εβδομάδα, στην Ανάσταση της μητέρας πατρίδας και της αγαπημένης μας (της δικής μας) Κύπρου.

Λέω (της δικής μας) γιατί η Κύπρος δεν θεωρείται μόνο Ελλάδα, αλλά είναι η ίδια η Ελλάδα, βασανισμένη και μαρτυρική και οι ελληνοκύπριοι αδέλφια μας γνήσια με πανάρχαιους και ακατάλυτους δεσμούς αίματος.

Η Ανάσταση του έθνους πλησιάζει.

Αυτό είναι βέβαιο.

Ο Ιησούς Χριστός είναι κοντά μας. Δίπλα στον περιούσιο λαό του.

Ας ετοιμασθούμε όλοι και όλες να υποδεχθούμε την Ανάσταση μας, την Ανάσταση και την λύτρωση της Ελλάδας, της Κύπρου, του ελληνικού έθνους!

Αργοπεθαίνει ο Τύπος

 

Η κακοδαιμονία του ελληνικού Τύπου έχει τις ρίζες της στις αρχές του δευτέρου ημίσεος του εικοστού αιώνα, στις αρχές της δεκαετίας του 1950,  όταν παραδοσιακές δημοκρατικές εφημερίδες,  «σημαίες» του κεντρώου χώρου,  άλλαξαν παράταξη, «αποσκίρτησαν» θα έλεγα, για να ταχθούν στο πλευρό του Ελληνικού Συναγερμού του Αλέξανδρου Παπάγου και του Σπύρου Μαρκεζίνη.

Βέβαια, σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, οι 2 – 3 κεντρώες εφημερίδες επανήλθαν στις πολιτικές παρατάξεις που τις είχαν γεννήσει, η κρίση όμως εμπιστοσύνης μεταξύ τους και του αναγνωστικού κοινού, είχε αφήσει τα σημάδια της. Το γυαλί είχε ραγίσει και τις συνέπειες του ραΐσματος φορτώθηκε δυστυχώς ολόκληρος ο Τύπος, ο οποίος κλονίστηκε από την ασυνέπεια και παρασπονδία των 2 – 3 κεντρώων οργάνων του, έστω κι αν αυτή υπήρξε ολιγόχρονη και ακολούθησε… έμπρακτη μετάνοια!

Δεύτερη έκρηξη κρίσης εμπιστοσύνης μεταξύ του Τύπου και του αναγνωστικού κοινού, σημειώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπου η μαχητικότερη εφημερίδα του κέντρου, η «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», εγκατέλειψε το κόμμα του Γέρου της  Δημοκρατίας, του αειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, για να ακολουθήσει τους λεγόμενους αποστάτες και τους αυλόδουλους του αλήστου μνήμης βασιλιά Κοκού, που ανέτρεψαν την λαοπρόβλητη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου και στήριξαν το βασιλικό πραξικόπημα και τους υπηρέτες του. 

Την εποχή εκείνη, εκτός της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» έδειξε πρόθυμο να υπηρετήσει βασιλιά και αποστάτες και άλλο ισχυρό κεντρώο δημοσιογραφικό συγκρότημα, το οποίο όμως έκανε πίσω, όταν χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες μπλοκάρησαν και έκαψαν τα πρώτα δέματα με τα τυπωμένα «φιλοαποστατικά αντιπαπανδρεϊκά» φύλλα της μεγάλης κυκλοφορίας απογευματινής του εφημερίδας. 

Αυτή η κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ του αναγνωστικού κοινού, των πολιτών και του Τύπου, ήταν εντονότερη και επώδυνη για τις εφημερίδες.

Το ξήλωμα είχε αρχίσει…

Ωστόσο, η τρίτη και περισσότερο σοβαρή για τον Τύπο κρίση, ήρθε περίπου 25 χρόνια αργότερα, όταν εφημερίδες κεντρώες πάντοτε, δεν δίστασαν να στραφούν κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, να τον ταυτίσουν με τον Κοσκωτά και να συμμαχήσουν ενθέρμως με εκείνους που τον παρέπεμψαν στο ειδικό δικαστήριο με βαριές και ατιμωτικές κατηγορίες, για να αθωωθεί πανηγυρικά «ωσεί παρών» και να επανέλθει στην εξουσία με την ψήφο του λαού.

Και τότε, η μερίδα του Τύπου που στράφηκε κατά του Ανδρέα, εγκαταλειφθείσα από τους περισσότερους αναγνώστες της, κατάπιε τα σάλια της (!) και ξαναέγινε φιλοανδρεϊκή!

Τι εξευτελισμός αλήθεια…

Έτσι λοιπόν άρχισε η πτώση του Τύπου για την οποία πλήρη και απόλυτη ευθύνη φέρει ο ίδιος ο Τύπος ή τουλάχιστον μερίδα του Τύπου, μερικές εφημερίδες μεγάλης μάλιστα κυκλοφορίας.

Στο μεταξύ, η τηλεόραση με τη ζωντάνια της και το ραδιόφωνο με την αμεσότητά του, έκαναν καλά τη δουλειά τους!

Έδωσαν στο κοινό μια ενημέρωση πολύπλευρη και σφαιρική, ανάλογα με τις τοποθετήσεις τους, τα συμφέροντά τους και τα περιθώρια που τους άφηναν οι διαπλοκές τους!

Πάντως, σε καμιά περίπτωση τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, δεν κατάφεραν να πάρουν τη θέση του Τύπου, να τον υποκαταστήσουν, δεδομένου ότι αφενός ο προφορικός λόγος δεν μένει, είναι «μπαινάκης – βγαινάκης» (Verba volant, scripta manent – τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν) και αφετέρου στερούνται αρθρογραφίας, σχολίων, αναλύσεων κλπ.

Τα τελευταία χρόνια, στον χώρο της ενημέρωσης μπήκε δυναμικά το διαδίκτυο, το οποίο προσφέρει μεγάλες δυνατότητες όχι μόνο στην πληροφόρηση και στην ενημέρωση αλλά και στην κοινωνική δικτύωση,  καθώς και στις διαπροσωπικές επαφές.  

Το νέο αυτό μέσον αποδεικνύεται εκτελεστής, δήμιος του τύπου και ευεργέτης των διαφόρων μικρών και, δυστυχώς, μεγάλων εκδοτών και λοιπών επιχειρηματιών της ενημέρωσης, οι οποίοι… παίζουν πλέον στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο και κερδίζουν τόσο από τις αφορολόγητες διαφημίσεις και από τη μη επιβολή αγγελιοσήμου, όσο και από την εκμετάλλευση των εργαζομένων στους ιστοτόπους, τα πορτάλς, τις  ηλεκτρονικές εφημερίδες, δημοσιογράφων και άλλων, οι οποίοι αμείβονται με πενταροδεκάρες και μένουν χωρίς ασφαλιστική και συνδικαλιστική κάλυψη!   

Τα θύματα

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης και της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα τα τελευταία τριάμιση χρόνια είναι ο αργός οδυνηρός και παρατεταμένος θάνατος του Τύπου που είναι και ο περισσότερο ευαίσθητος, ο περιορισμός των δαπανών στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, η δραματική μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσιογράφων και γενικά των λειτουργών του Τύπου και της ενημέρωσης και η ανεργία στον κλάδο που ανήλθε και ανέρχεται συνεχώς και ήδη έχει φθάσει σε επίπεδα τραγικά. 

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, την τελευταία τριετία 2009 – 2012, χάθηκαν περίπου 4.800 θέσεις εργασίας μόνον από τις εισηγμένες εταιρείες ΜΜΕ.

Έκλεισαν τρία συγκροτήματα και δύο τηλεοπτικοί σταθμοί (ALTER, 902) και οι εργασιακές συνθήκες λίγο απέχουν από συνθήκες σκλαβοπάζαρου. 

Αργά αλλά  σταθερά βουλιάζουν οι κυκλοφορίες των εφημερίδων...

Το Μάρτιο του 2013, οι εφημερίδες πλησίασαν ακόμη περισσότερο το συμβολικό όριο του 1 εκατ. φύλλων, πουλώντας κατά μέσο 1.078.925 φύλλα (-166.577) σημειώνοντας νέα μείωση της τάξης του 15%. Συνολικά στο πρώτο τρίμηνο του 2013 οι απώλειες της κυκλοφορίας είναι στο 11%, με μέσο όρο πωλήσεων τα 1.091.539 φύλλα.

Η κατάσταση έχει ως εξής το Μάρτιο του 2013. Οι κυριακάτικες εφημερίδες έχασαν 73.737 φύλλα, πουλώντας κατά μέσο όρο 672.869. Οι λοιπές εβδομαδιαίες διατήρησαν το θετικό πρόσημο με 121.620 φύλλα (39.085) και αύξηση της τάξης του 47%. Αντιθέτως, οι πολιτικές έχασαν το 21% της κυκλοφορίας τους, με πωλήσεις 102.166 φύλλων και οι εβδομαδιαίες προγνωστικών έπεσαν στα 62.204 φύλλα (-36.153) καταγράφοντας μείωση κατά 37%. Οι εβδομαδιαίες αθλητικές υποχώρησαν στα 54.617 φύλλα (-25.348) και οι ημερήσιες αθλητικές στα 45.780(-14.254) Οι εβδομαδιαίες οικονομικές μείωσαν τη δύναμή τους στα 8.629 φύλλα(-6.291) και οι ημερήσιες οικονομικές στα 3.850 φύλλα(-594). Οι πρωινές πολιτικές εφημερίδες, χωρίς την κυκλοφορία της «Καθημερινής» η οποία και δεν δημοσιεύεται, είχαν μέσο όρο 7.188 φύλλα. 

Στις κυριακάτικες, το «Θέμα» με απώλειες 20.662 φύλλων διατήρησε το Μάρτιο του 2013 την πρώτη θέση με μέσο όρο κυκλοφορίας τα 148.192 φύλλα. Δεύτερο με άνοδο το «Βήμα της Κυριακής» με 120.633 φύλλα (5.112) και τρίτο το «Έθνος της Κυριακής» με 106.966 φύλλα (-7.993) . Η κυκλοφορία της «Καθημερινής» δεν δημοσιεύεται, αλλά εκτιμάται πως υποχώρησε κάτω από τα 100 χιλ. φύλλα. Απώλειες και για τη «Real News» κατά 19% στα 84.642 φύλλα (-19.792). Ο «Τύπος της Κυριακής» πούλησε 25.332(-6.608) η «Κυριακάτικη Δημοκρατία» 25.194 (33.932) και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 21.094. Ο «Ριζοσπάστης της Κυριακής» 19.199(-2.874) η «Αυγή της Κυριακής» 6.900 (2.346), το «Π» 5.215 (-2.697) και το «Χωνί» 5.069 (-9.925).Στις λοιπές εβδομαδιαίες και το Μάρτιο του 2013 τα «Παραπολιτικά» είναι στην τρίτη θέση με 27.685 φύλλα, δεύτερη η «Χρυσή Ευκαιρία» με 17.391 και τρίτος ο «Επενδυτής» με 15.152 φύλλα.

Στις ημερήσιες πολιτικές εφημερίδες, τα «Νέα» παραμένουν στην πρώτη θέση με 29.423 φύλλα (-9.785) δεύτερο το «Έθνος» με 20.290 (-7.198). Για την Τρίτη θέση μονομαχούν ο «Ελεύθερος Τύπος» με 16.247 φύλλα (1.186) και η «Espresso με 16.135 (-3.856). Η «Εφημερίδα των Συντακτών» με 8.307 φύλλα, πέρασε την «Ελευθεροτυπία» η οποία υποχώρησε  με 6.781 φύλλα.

Την τριετία 2009-2012 έκλεισαν οι εφημερίδες «Απογευματινή», «Αδέσμευτος», «Εξέδρα», «Φίλαθλος», «Ελεύθερος», «Score Live», ο ημερήσιος «Αγγελιοφόρος», η «Veto», οι «Αποκαλύψεις», η «Ελευθεροτυπία», η οποία επανεκδόθηκε πρόσφατα και η ημερήσια έκδοση του «Βήματος». Κυκλοφόρησαν κυρίως εβδομαδιαία φύλλα, η «Κυριακάτικη Δημοκρατία», τα «Παραπολιτικά», η «Εργασία Τώρα», οι «6 μέρες», και οι ημερήσιες «Εφημερίδα των Συντακτών» και «Ελευθεροτυπία», όπως και η «Ελλάδα αύριο». Οι θέσεις που δημιουργήθηκαν ήταν ελάχιστες.

Απίστευτη είναι η πτώση της κυκλοφορίας των πάλαι ποτέ μεγάλων ημερήσιων εφημερίδων η οποία φθάνει ακόμη και το 60 – 70% πανελλαδικά σε ορισμένες περιπτώσεις.

Είναι λοιπόν φανερό, ότι ο Τύπος αργοπεθαίνει με πολύ δυσάρεστες συνέπειες για την διακίνηση των ιδεών και των απόψεων, την ελευθεροτυπία και αυτή την ίδια τη δημοκρατία.

Δεν ξαναβλέπουμε ούτε και θα ξαναδούμε ποτέ, τον εφημεριδοπώλη φορτωμένο με εφημερίδες και περιοδικά, να περνάει αξημέρωτα σχεδόν και να ρίχνει στις πόρτες των σπιτιών τα έντυπα.

Ούτε θα ξαναδούμε τα πρωινά τους αναγνώστες πηγαίνοντας στη δουλειά, όρθιους επί το πλείστον, στοιβαγμένους στα λεωφορεία να «ρουφούν» την εφημερίδα τους και βέβαια το ίδιο επιστρέφοντας το μεσημέρι στο σπίτι, με την απογευματινή εφημερίδα που κυκλοφορούσε στις 12.

Τέτοιες εικόνες ενός ζωντανού Τύπου δεν πρόκειται να ξαναδούμε, γιατί ο Τύπος είναι ετοιμοθάνατος.

Ο Τύπος ξεψυχάει και μαζί του η υγιής διατήρηση των ιδεών και των απόψεων, η ελευθεροτυπία κατά μια έννοια.

Χάνουμε τον Τύπο και μαζί του χάνουμε ένα ισχυρό στήριγμα της ελευθερίας και της δημοκρατίας μας!

Τέλος, δραματικές είναι και οι συνέπειες στον κλάδο των δημοσιογράφων και των λοιπών λειτουργών του Τύπου, οι οποίοι καθημερινά βλέπουν να αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων σε επίπεδα απελπιστικά. 

ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Δεν αλλάζουν μυαλά με τίποτα, οι συνδικαλιστές...

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ συνεχίζει τις στάσεις εργασίας και τα συλλαλητήρια, διαμαρτυρόμενη προφανώς για την απομάκρυνση των επίορκων, των διεφθαρμένων, των κοπανατζήδων, των τεμπέληδων <δημόσιων λειτουργών> και για την επιχειρούμενη ανανέωση και εξυγίανση της κρατικής μηχανής!

Οι συνδικαλιστές πάσης κατηγορίας και παντός τύπου, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Γ.Σ.Ε.Ε και της Α.Δ.Ε.Δ.Υ, συμπεριφέρονται σα να μην είχαν ποτέ αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης και συνεχίζουν ακόμη και τώρα που τα πράγματα κάπως βελτιώνονται, την ίδια τακτική, η οποία αφ ενός μεν τορπιλίζει την προσπάθεια για την οικονομική μας ανάκαμψη, αφ ετέρου δε ζημιώνει τα μέγιστα τούς ίδιους τους εργαζόμενους και τον λαό που αντί να εξυπηρετηθεί ταλαιπωρείται αφάνταστα.

Αντί να υπάρξει ένταση των προσπαθειών και υπερεργασία, οι συνδικαλιστές το ρίχνουν στις απεργίες και στάσεις εργασίας που αποτελούν ανάσχεση στον αγώνα του έθνους για καλύτερες ημέρες.

Στάσεις εργασίας οι εκπαιδευτικοί, το ίδιο όλοι γενικώς οι δημόσιοι υπάλληλοι, απεργίες βασανιστικές για το ταξιδιωτικό κοινό, ιδιαίτερα για τους νησιώτες, τους ακρίτες μας, τα προϊόντα τους που κινδυνεύουν να χαθούν και καταστροφικές για τον τουρισμό, οι ναυτεργάτες, στάσεις εργασίας ο αμαρτωλός Ο.Σ.Ε, οι υπάλληλοι του οποίου τον οδηγούν στον όλεθρο αντί να βοηθήσουν στη διάσωσή του!

Και όλα αυτά ή τουλάχιστον τα περισσότερα υποκινούνται από τα γνωστά πολιτικά κέντρα, τα αδίστακτα πολιτικά κέντρα, τα οποία μάλιστα φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν, μετερχόμενα κάθε μέσον και αδιαφορούντα για τις συνέπειες!

Αλίμονό μας...

Στο μεταξύ, οι εργαζόμενοι που δύσκολα τα βγάζουν πέρα, λόγω της οικονομικής κατάστασης και οι άνεργοι που υποφέρουν και τρέχουν στα συσσίτια για να ταΐσουν τους εαυτούς και τις οικογένειές τους και περιμένουν καλύτερες ημέρες, χάνουν συνεχώς μεροκάματα και έσοδα από μικροδουλίτσες, εξ αιτίας της ανευθυνότητας των συνδικαλιστών που, όπως δείχνουν οι ενέργειές τους, έχουν διαφορετικούς στόχους.

Οι καλές προθέσεις και ο αγώνας του Ανδρέα Παπανδρέου για την καθιέρωση ενός σοσιαλιστικού συστήματος διακυβέρνησης της χώρας και τα οράματά του για περισσότερο εκδημοκρατισμό και συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση με την μέθοδο των κοινωνικοποιήσεων, δυστυχώς απέτυχαν και έφεραν ένα συνδικαλιστικό κατεστημένο που αντί να υπηρετήσει τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό και να στηρίξει τη δημοκρατία, ζήμιωσε και εξακολουθεί να ζημιώνει τους ανθρώπους του μόχθου και δημιουργεί κινδύνους για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Απογοητευτικά είναι τα συμπεράσματα της δραστηριότητας, εν γένει, του συνδικαλιστικού μας κινήματος τα τελευταία χρόνια.

Γνωρίσαμε και γνωρίζουμε συνδικαλιστές ανάλγητους που με τις αποφάσεις τους ταλαιπωρούν το κοινό και ουσιαστικά αφαιρούν τα μεροκάματα φτωχών εργαζομένων και καταδικάζουν σε πείνα τις οικογένειές τους.

Γνωρίσαμε και γνωρίζουμε συνδικαλιστές όργανα πολιτικών παρατάξεων που κρατούσαν βίαια εκτός δουλειάς, εκατοντάδες εργαζομένους που είχαν βουτηχθεί στην ανέχεια και την πλήρη εξαθλίωση και όταν με απόφαση της πολιτείας άνοιξαν οι πόρτες για το μεροκάματο, επιχείρησαν, με την ενεργό συνεργασία και συνεπικούρηση στελεχών των γνωστών πολιτικών παρατάξεων, να τις κλείσουν και να εμποδίσουν εργάτες και υπάλληλους να πιάσουν δουλειά, αλλά απέτυχαν και γελοιοποιήθηκαν από τις αντιδράσεις των εξαθλιωμένων από την εννεάμηνη βίαια απεργία και την κοινή κατακραυγή.

Γνωρίσαμε και γνωρίζουμε συνδικαλιστές που κουνούν απειλητικά το δάχτυλο στον ίδιο το λαό και από το άλλο χέρι  τα πιάνουν χοντρά, με διάφορους τρόπους, από τον εργοδότη και να ζουν <μπέικα>.

Γνωρίσαμε και γνωρίζουμε τέλος, συνδικαλιστές που έφθασαν να κάνουν απεργίες ακόμη και χρονιάρες μέρες, νεκρώνοντας πλήρως τις αγορές που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα και στερώντας ανακούφιση και κάποιες μικροχαρές από τον φτωχό λαό, κυρίως δε από τα παιδάκια.

Ακόμη, γνωρίσαμε και γνωρίζουμε συνδικαλιστές που νέκρωναν και νεκρώνουν ολόκληρη τη χώρα και με τον τρόπο αυτό μποϊκοτάρουν τη δημοκρατική λειτουργία  και την ασφάλειά της, δίνοντας ευκαιρίες σε κακοποιά στοιχεία, να καίνε, να σπάνε, να ρημάζουν, να καταστρέφουν, ακόμη και να σκοτώνουν όπως έγινε στην περίπτωση της MARFIN.

Ο συνδικαλισμός στη χώρα μας έχει καταστεί εργατοπατερισμός και οι συνδικαλιστές έγιναν εργατοπατέρες, με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις τις τελευταίες δεκαετίες.

Το κακό παράγινε και τώρα τα τελευταία χρόνια, το λεγόμενο συνδικαλιστικό κίνημα έχει τελείως εκτροχιασθεί και κατάντησε, με τις αποφάσεις και τις ενέργειές του να υπονομεύει τη δημοκρατία μας, την οποία εμείς, ο λαός, με μπροστάρηδες τους εργαζόμενους αποκαταστήσαμε και στηρίζουμε, αντί να αποτελεί θεμέλιο ισχυρό γι’ αυτή τη δημοκρατία και τις λαϊκές κατακτήσεις.

Φάγαμε τον γάιδαρο...

Έπειτα από τρία και πλέον χρόνια λιτότητας, στερήσεων και οικονομικών ταλαιπωριών, φαίνεται κάποιο ελπιδοφόρο φως στο βάθος του τούνελ.

Είναι η πρώτη φορά που οι σκληροί εκπρόσωποι της «τρόικας», συμφώνησαν με την ελληνική κυβέρνηση και είναι η πρώτη φορά που οι ίδιοι αυτοί ανάλγητοι τροϊκανοί, δια του σκληρότερου όλων, του γνωστού και μη εξαιρετέου, λίαν αντιπαθούς στο λαό μας κ. Τόμσεν, δηλώνουν επίσημα ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα συνεπής στις «μνημονιακές» της υποχρεώσεις και πλέον δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για νέες περικοπές μισθών, νέες φορολογίες κλπ. 

Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός μας, ο κ. Αντώνης Σαμαράς, με την σύμφωνη γνώμη των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη, που στηρίζουν την κυβέρνηση, με σύντομες αλλά καθαρές, χωρίς περιστροφές κουβέντες, μας έκανε γνωστό, ότι πλησιάζουμε στο τέλος του «μνημονίου» και ότι σύντομα θα απαλλαγούμε απ’ αυτόν τον βραχνά.

Ο πρωθυπουργός, αφού ανέφερε τις κάποιες ελαφρύνσεις στα «χαράτσια» και τις ρυθμίσεις στην εξόφληση των οφειλών προς το δημόσιο κ.τ.λ. με πολλές και μικρές κατά το πλείστον δόσεις, βεβαίωσε τον ελληνικό λαό, ότι τέρμα στα μέτρα λιτότητας και τέρμα στους φόβους για το τι μας επιφυλάσσει το αύριο, αν δηλαδή θα έχουμε νέα μείωση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων, νέους απίθανους φόρους και άλλα τινά, με την φοβέρα των οποίων είχαμε μάθει να ζούμε εδώ και πολύ καιρό.

Να προστεθεί και η επίσημη πλέον δήλωση του κ. Σαμαρά, ότι τον Ιούνιο που θα μας επισκεφθούν και πάλι οι απεσταλμένοι της «Τρόικας», θα προωθηθεί και η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 23% σε 13%. Θα είναι βέβαια κατά κάποιον τρόπο… κατόπιν εορτής, διότι μέχρι τότε η τουριστική περίοδος που ήδη αρχίζει, θα έχει προχωρήσει αρκετά.

Αλλά ας είναι… Κάλλιο αργά παρά ποτέ…

Η μείωση αυτή του ΦΠΑ στην εστίαση θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα : 

1^ο. Στον τουρισμό μας που θα διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό και θα τον κάνει ανταγωνιστικό απέναντι στις άλλες χώρες, κυρίως στις γειτονικές. 

2^ο. Στους Έλληνες καταναλωτές, τους οποίους θα ανακουφίσει οικονομικά.

3^ο. Στα κρατικά έσοδα, τα οποία θα αυξηθούν, λόγω της αύξησης της κατανάλωσης αγαθών. Με άλλα λόγια ο κοσμάκης θα τρώει περισσότερο και φθηνότερα κατά 10%.

4^ο. Στους εστιάτορες, τις επιχειρήσεις εστίασης, τα φαγάδικα που διέρχονται πολύ καιρό τώρα δεινή κρίση και πολλά απ’ αυτά κλείνουν και χάνονται θέσεις εργασίας.

5^ο. Στην αγορά στο σύνολό της που θα κινηθεί με πιο έντονους ρυθμούς. 

Έχουμε λοιπόν τα πρώτα ευχάριστα μηνύματα, τόσο από την πλευρά της «τρόικα» όσο και από την κυβερνητική πλευρά.

Ο δρόμος για την εκταμίευση 8,8 δις ευρώ μέχρι τον Μάιο, έχει ανοίξει, όπως ανοιχτός είναι και ο δρόμος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η οποία ήδη συντελείται.

Ένα άλλο ευχάριστο νέο είναι η επίσημη αναγγελία της συνέχισης των έργων στους 4 μεγάλους οδικούς άξονες της χώρας, τα οποία είχαν διακοπεί. Τώρα ξαναρχίζουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην απασχόληση εκατοντάδων εργαζομένων και στην οικονομική κίνηση.

Βέβαια, τα δύσκολα δεν πέρασαν ακόμη, όπως είπε και ο κ. Σαμαράς, αλλά τα πρώτα ευχάριστα σημάδια για την οικονομική μας ανάκαμψη είναι πλέον ορατά. 

Κουράγιο λοιπόν… Κουράγιο για λίγο ακόμη… 

«Φάγαμε τον γάιδαρο και μένει η ουρά», όπως λέει ο λαός μας…

Προσβάλουν την αξιοπρέπεια μας

Προσβλητική για τη αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, της Ελλάδας και ολόκληρου του ελληνικού έθνους, είναι η συμπεριφορά των υπαλλήλων της «τρόικα» που κάθε μήνα μας επισκέπτονται για να ελέγξουν τον τρόπο που η ελληνική κυβέρνηση διαχειρίζεται τα δανεικά που μας δίνουν οι «φίλοι» και οι εταίροι μας στην ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ.

Άκρως προσβλητικές οι ενέργειες και οι εν γένει δραστηριότητες των κυρίων αυτών που δίκην ελεγκτών, επιτρόπων, κομισαρίων, αρμοστών, ανθυπάτων, επιβάλλουν τις δικές τους θελήσεις, όπως ακριβώς έγινε χθες με την αναστολή της συνένωσης των δύο τραπεζών που πριν από λίγο καιρό οι ίδιοι είχαν ζητήσει να ενωθούν(!) και τους δικούς τους ρυθμούς στην διακυβέρνηση της δικής μας πατρίδας, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια, το σύνταγμα, τους νόμους, τις κυβερνητικές αποφάσεις ενός ελεύθερου και ανεξάρτητου κράτους και ενός υπερήφανου λαού.

Οι κύριοι αυτοί που, δυστυχως, έχουν καταστεί ο τρόμος και ο φόβος των εκλεγμένων κυβερνητών μας, συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σα να είναι χώρα υπό κατοχήν ή αποικία πλουτοκρατών μεγιστάνων και σ’ εμάς τους Έλληνες σα να είμαστε δουλοπάροικοι.

Προσβάλλουν την αξιοπρέπεια ενός υπερήφανου έθνους και παίζουν με τα νεύρα ενός γενναίου λαού, τον οποίο υποχρεώνουν να.... χορεύει στους ρυθμούς που αυτοί χτυπούν στα τύμπανά τους, όπως ακριβώς έκαναν οι παλιοί αρκουδιάρηδες για να χορεύουν οι ψωραλέες, νηστικές και θλιβερές αρκούδες τους, των οποίων τη θέση, κατά την άποψή τους, έχουμε τώρα πάρει εμείς, οι Έλληνες!

Αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί άλλο. Δεν είναι δυνατόν να μας εξευτελίζουν λέγοντας και ξελέγοντας, διατάσσοντας και αναιρώντας, όπως λ.χ. έγινε με το θέμα των τραπεζών Εθνικής και EURO.

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπουμε σ’ αυτούς να ορίζουν ακόμη και την τιμή του φαγητού μας, την τιμή του σουβλακιού ή του σάντουιτς των παιδιών μας με το  ΦΠΑ 23% , την μείωση του οποίου σε 13% αρνούνται να εγκρίνουν, αδυνατώντας να αντιληφθούν ότι η μείωση αυτή που αποτελεί μάλιστα προεκλογική υπόσχεση - δέσμευση του κ. Σαμαρά, δεν θα μειώσει τα κρατικά έσοδα, αλλά αντίθετα θα τα αυξήσει διότι απλούστατα θα αυξηθεί η κατανάλωση, θα λειτουργήσουν με άνεση οι επιχειρήσεις εστίασης και θα δημιουργηθούν πολλές θέσεις εργασίας.

Δεν είναι δυνατόν αυτοί οι υπάλληλοι των ανελέητων δανειστών μας να αποφασίζουν αυτοί για την τουριστική μας πολιτική που σχετίζεται άμεσα με την εστίαση, ευνοώντας με τον τρόπο αυτό τους γείτονές μας και τούς ανταγωνιστές μας.

Βέβαια, για την οικονομική μας σωτηρία δεχθήκαμε τα «μνημόνια», σε καμιά περίπτωση όμως δεν ξεπουλήσαμε την εθνική μας κυριαρχία, δεν μεταβληθήκαμε εθελοντικά σε δουλοπάροικους, σε παρίες, σε υπόδουλους και δεν ανακηρύξαμε αφεντικά μας εκείνους που πριν από επτά δεκαετίες, με την δύναμη των όπλων, μας έσφαξαν, μας έκλεψαν, μας λήστεψαν και συστηματικά επιχείρησαν να μας εξαφανίσουν, να μας σβήσουν από τον χάρτη. Δηλαδή τους ναζί!

Η χώρα αυτή, η Ελλάδα, έχει θεσμούς, έχει Βουλή, έχει κυβέρνηση και δεν αποτελεί δεσποτάτο ή προτεκτοράτο ουδενός. Δεν είναι αποικία Βρετανικού τύπου που κυβερνάται από αντιβασιλείς.

Αναμφίβολα, η κυβέρνηση Σαμαρά με την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ εργάσθηκε σκληρά για την πλήρη εφαρμογή των «μνημονίων», χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρξαν και δεν εξακολουθούν να υπάρχουν αρρυθμίες, όπως αυτή της ολοκληρωτικής πάταξης της διαφθοράς κυρίως στον δημόσιο τομέα, όπου ακόμη βρίσκονται στις θέσεις τους και πληρώνονται από τον δημόσιο κορβανά, οι επίορκοι υπάλληλοι, οι καταχραστές, οι κοπανατζήδες, οι κατεγάρηδες που ζητούσαν  και εισέπρατταν μίζες για να εφαρμόσουν τους νόμους και να εξυπηρετήσουν τους πολίτες.

Την κατάσταση αυτή επικρίνουν και καυτηριάζουν δριμύτατα στη Βουλή, ακόμη και κυβερνητικοί βουλευτές.

Τις κυβερνητικές αυτές αδυναμίες εκμεταλλεύονται οι υπάλληλοι των δανειστών μας για να κωλυσιεργούν, να ζητούν όλο και περισσότερα και ουσιαστικά να υπονομεύουν τις προσπάθειες για την ανάκαμψη της οικονομίας μας.

Όμως, ως εδώ και μη παρέκει... Τα κόλπα και τα τερτίπια της παρέας των τροϊκανών απεσταλμένων πρέπει να σταματήσουν. Και για να γίνει αυτό, δύο τρόποι  υπάρχουν:

Ο πρώτος είναι να τούς πετάξουμε έξω με τις κλωτσιές, πράγμα ανέφικτο αδύνατο, αδιανόητο και ασύμφορο, διότι θα κοπεί αυτομάτως η χρηματοδότηση μας.

Ο δεύτερος τρόπος  είναι ο πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς να ηγηθεί των κυβερνητικών εταίρων και εθνικής αντιπροσωπείας, εθνικού συμβουλίου κατά το πρότυπον της  Κύπρου, αν είναι δυνατόν, και να επισκεφθεί τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Νέα Υόρκη και να μιλήσει με καθαρή γλώσσα με τους εταίρους και… προστάτες μας της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Να μιλήσει με την κυρία Μέρκελ που θέλουμε δεν θέλουμε έχει καταφέρει να αναδειχθεί ηγέτιδα της Ευρώπης, τον κ. Μπαρόζο, ακόμη και με τον ανύπαρκτο κ. Ολάν που κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να υποβαθμίσει την υπερηφάνεια, την δύναμη και την ισχύ του Γαλλικού έθνους και να το υποτάξει στην γερμανική παντοκρατορία.

Τον κ. Ολάν, ο οποίος με την τακτική της υποταγής που ακολουθεί και εφαρμόζει, υποβαθμίζει το Γαλλικό μεγαλείο, την Γαλλική αποφασιστικότητα και γενναιότητα και μαζί υποβαθμίζει τον εαυτό του, καθώς και τον θεσμό της ιστορικής λαμπρής δημοκρατίας μιας λαμπρής και κραταιάς χώρας στενής φίλης της Ελλάδας και των Ελλήνων που τώρα αναλογίζονται με νοσταλγία τις προεδρίες Ντε Γκωλ, Ποπιντού, Μιτεράν, Ζισκάρ Ντ Εσταίν ακόμη και Σαρκοζί.

 

Ας αποφασίσει λοιπόν ο κ. Σαμαράς. Ίσως έτσι μας απαλλάξει από τους συνεχείς εξευτελισμούς 3-4 υπαλλήλων των δανειστών μας που μας έχουν γίνει βραχνάς.

Ταράξτε τα νερά

Απελπιστική για να μην πω εξοργιστική, είναι η βραδύτητα των κινήσεων της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ενώ η χώρα εξακολουθεί να είναι βυθισμένη στην ύφεση που ολοένα βαθαίνει και ο λαός αντιμετωπίζει κάθε μέρα και νέα προβλήματα, η τριμερής κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, κινείται διστακτικά, με δειλά και αργά βήματα, άτολμη και δέσμια, όχι μόνο των σκληρών όρων των μνημονίων που έχει αποδεχθεί, αλλά και των συνεχών νέων απαιτήσεων της «τρόϊκας» που, προφανώς, μας οδηγούν στην πλήρη εξαθλίωση.

Επί πλέον, το υποτονικό και περιορισμένο κυβερνητικό έργο, αντιμετωπίζει κάθε λίγο και λιγάκι, τα... ανασχετικά όσο και άδικα πυρά της αντιπολίτευσης, αλλά και τις αντιρρήσεις και γκρίνιες των ίδιων των εταίρων της Μαξίμου, κυρίως δε της ΔΗΜ.ΑΡ του κ. Κουβέλη που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, παίζει σε δύο ταμπλώ, φιλοδοξώντας να πορευθεί προς τους χώρους δραστηριότητας της αριστεράς ή της ψευδοαριστεράς για να κερδίσει ψηφαλάκια σε προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο κ. Κουβέλης και συνεργάτες παράγοντες του κόμματός του, προκαλούν συνεχώς αναταράξεις και τριγμούς στην κυβέρνηση, στην οποία μετέχουν, με τις απειλές τους για καταψήφιση στη Βουλή διαφόρων νόμων ή μέτρων που οι ίδιοι έχουν αποδεχθεί κατά το παρελθόν και έχουν συμφωνήσει για την αναγκαιότητά τους!

Πρόκειται περί κωμικών ενεργειών και αστείας ανακόλουθης και ασυνεπούς συμπεριφοράς, την οποία ωστόσο εγκαταλείπουν την κρίσιμη ώρα και αυτογελοιοποιούνται με το να συμφωνούν απόλυτα, σα να μην συμβαίνει τίποτα, με την κυβερνητική γραμμή!

Από την άλλη πλευρά των συνιστώντων του κυβερνητικού «τρίο», το ΠΑ.ΣΟ.Κ παρά τα εσωτερικά του προβλήματα που βέβαια έχουν μειωθεί τελευταία, αλλά οπωσδήποτε κάποια υπάρχουν ακόμη, προσπαθεί δια του προέδρου του κ. Βενιζέλου, να διατηρήσει μια ισορροπία στην κυβέρνηση, ζητώντας ανασχηματισμό, έστω και ανεπίσημα, με την ελπίδα, αφενός της ενδυνάμωσης, της ενίσχυσης και του φρεσκαρίσματος του κυβερνητικού έργου με την ανανέωση του υπουργικού συμβουλίου, για την καλύτερη αντιμετώπιση των συνεχών απαιτήσεων των δανειστών μας, καθώς και για την επίλυση των προβλημάτων που αναφύονται ή δημιουργούνται.

Εξ αιτίας όσων προαναφέρθηκαν, η κατάσταση έχει σχεδόν αποτελματωθεί και ο πρωθυπουργός έχει άμεση υποχρέωση να ταράξει τα βαλτωμένα νερά και να κινήσει την κυβερνητική μηχανή με πιο έντονους και δραστικούς ρυθμούς.

Ο κ. Σαμαράς πρέπει τώρα, χωρίς χρονοτριβή να κινηθεί δραστήρια προς κάθε κατεύθυνση για την αντιμετώπιση της κατάστασης και την ανακούφιση των λαϊκών τάξεων, των επαγγελματιών, των εμπόρων, των επιχειρηματιών, όλων τέλος πάντων.

Οι τράπεζες, οι οποίες ήδη ανακεφαλαιοποιούνται από τα δανεικά που παίρνουμε σαν χώρα και σαν λαός, έχουν υποχρέωση να πρωταγωνιστήσουν στον αγώνα κατά της ύφεσης και της ανεργίας, ρίχνοντας ρευστό, τροφοδοτώντας την αγορά που πνέει τα λοίσθια και χρειάζεται νέες δυνάμεις για να αναζωογονηθεί.

Τα φορολογικά βάρη που συνεχώς φορτώνονται στον λαό, έχουν καταστεί ασήκωτα και κυριολεκτικά γονάτισαν τους έλληνες πολίτες, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τούς μη προνομιούχους, χωρίς, δυστυχώς, να επιφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα στην οικονομία για τον απλούστατο λόγο της αδυναμίας πληρωμής των «χαρατσιών» κάθε είδους και μορφής που σκαρφίζονται οι εγκέφαλοι της «τρόϊκας».

«Ουκ αν λάβοις παρά του μή έχοντος» λέει ο λαός μας από αρχαιοτάτων χρόνων και συμπληρώνουμε εμείς οι νεώτεροι: «Πιάσε το αυγό και κούρευτο»!

Η επιβάρυνση λ.χ. της εστίασης με Φ.Π.Α 23% έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Δηλαδή αντί να αυξήσει τα κρατικά έσοδα, τα μείωσε διότι τόσο οι έλληνες όσο και οι αλλοδαποί καταναλωτές έχουν περιορίσει τις δαπάνες τους στην εστίαση, πράγμα που αδυνατούν να αντιληφθούν οι υπάλληλοι των δανειστών μας αρνούμενοι να εγκρίνουν την μείωση και την επαναφορά στο 13% που ήταν και προεκλογική υπόσχεση, δέσμευση του κ. Σαμαρά.

Έχουμε όμως και το μεταρρυθμιστικό έργο, την αναδιάρθρωση των δημόσιων, των κρατικών υπηρεσιών, την πάταξη της διαφθοράς, της φαυλότητας και της διαπλοκής, την εύρυθμη και ταχεία λειτουργία της κρατικής μηχανής... χωρίς να απαιτούνται τα γνωστά μας λαδώματα και πλείστους άλλους τομείς που χρειάζονται πλήρη ανανέωση και εκσυγχρονισμό, στους οποίους δεν έχει γίνει τίποτα ή σχεδόν τίποτα.

Η ανανέωση λοιπόν της κυβέρνησης, η οποία τώρα καρκινοβατεί, είναι απόλυτα αναγκαία.

Νέο αίμα, νέα στελέχη, νέα δύναμη χρειάζεστε και χρειαζόμαστε κύριε πρωθυπουργέ για να βαδίσουμε με μεγάλα και σταθερά βήματα στο δρόμο που οδηγεί στην εξυγίανση και την οικονομική ανάκαμψη του κράτους.

Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλο, έφθασε στα όριά του.

Προχωρήστε, μη διστάζετε να λέτε και κανένα ΟΧΙ στον κ. Τόμσεν και στην παρέα του, στην Ε.Ε, στην κομισιόν, στο Δ.Ν.Τ, στην κυρία Λαγκάρντ.

Εαυτούς να αιτιώμεθα

Απερίγραπτα και λίαν απογοητευτικά είναι τα χάλια που έχουν περιέλθει τα δημοσιονομικά τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου.  Ο ελληνικός λαός, οι ελλαδίτες, εδώ και τρία χρόνια αισθάνονται το βραχνά της «τρόικας», την θηλιά του στραγγαλισμού να σφίγγει στο λαιμό τους.  

Τώρα, από περίπου τρεις εβδομάδες, το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο. Στους ελληνοκύπριους.

Ο Ελληνισμός βρίσκεται σε δύσκολη, πολύ δύσκολη θέση.

Διέρχεται περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης με όλα τα επακόλουθά της.

Στην Ελλάδα ύφεση, ανεργία, στερήσεις, συνεχείς μειώσεις εισοδημάτων, υψηλές φορολογίες και πλείστα όσα δεινά οδηγούν το λαό μας στην πλήρη ανέχεια και ένδεια.

Δυστυχώς, η κρίση, με κάπως διαφορετική μορφή και διαφορετικά αίτια, άρχισε να πλήττει και τους αδελφούς μας  Ελληνοκυπρίους.

Ευχή όλων μας είναι η κυπριακή οικονομική κρίση να μην πάρει τις διαστάσεις και την έκταση της ελλαδικής.

Να είναι, και πιστεύω πως θα είναι, πιο ήπια και βέβαια συντομότερη. Τα αίτια της κρίσης εδώ, στην Ελλάδα, είναι γνωστά και έχουν εκτεθεί και αναλυθεί από ειδικούς πάρα πολλές φορές.

Αξίζει ωστόσο να αναφέρω, ότι πριν από 20 χρόνια περίπου, το ΔΝΤ, παρόλο που δεν είχε επίσημη αρμοδιότητα τότε, είχε προειδοποιήσει συμβουλευτικά την ελληνική κυβέρνηση, ότι η οικονομία μας οδεύει προς την καταστροφή. Αυτό το μήνυμα δεν το έλαβαν μόνο οι αρμόδιοι αλλά δημοσιεύτηκε και στον Τύπο.

Αν τα ανωτέρω δεν είναι γνωστά, εκείνο, που ασφαλώς θα θυμούνται όλοι είναι ότι όταν ο κ. Σημίτης, ως πρωθυπουργός, ζήτησε την βοήθεια των καθηγητών φίλων του Σπράου και Γιαννίτση, αυτοί του συνέστησαν δραστικά μέτρα περικοπών. Δυστυχώς, για λόγους άγνωστους, ο πρωθυπουργός δεν πείσθηκε από τις συμβουλές τους και δεν τις εφάρμοσε.

Εξάλλου, στις 22 Μαΐου 1986, ο τότε διευθυντής του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» κ.  Γιάννης Μαρίνος, σε άρθρο του με τον τίτλο «Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;» σχολιάζοντας την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Δημ. Χαλικιά, υπογράμμισε τους κινδύνους κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας,  συνιστούσε και με σαφήνεια υπεδείκνυε την λήψη των αναγκαίων μέτρων για την σωτηρία της και κατέληγε :

«Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.

Αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται…»

Έτσι, φθάσαμε στην καταστροφή που μας έπληξε καίρια το 2009 και τώρα παλεύουμε, αγωνιζόμαστε τον υπέρ όλων αγώνα, για να σωθούμε.

Και θα σωθούμε οπωσδήποτε διότι τώρα, εδώ και τρία χρόνια, με την οδυνηρή, την  καταπιεστική, την βασανιστική, την δεσποτική μέχρι εξευτελισμού πολλές φορές, «βοήθεια» της «τρόικας», αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τους τρόπους που λειτουργούν τα σύγχρονα κράτη και οι σύγχρονες κοινωνίες. Αρχίσαμε, επιτέλους, να βάζουμε μυαλό και να λειτουργούμε σωστά, έστω και με εξοργιστική βραδύτητα πολλές φορές.

Τώρα, η Κύπρος μας, η ελληνική Κύπρος, θύμα και αυτή, όπως άλλωστε και η μητέρα πατρίδα, η Ελλάδα, πρωτίστως των λαθών των αρμοδίων παραγόντων, της επιπολαιότητάς τους και της επιμονής τους να αγνοούν υποδείξεις και συστάσεις τόσο από  παράγοντες του εσωτερικού, όσο και του εξωτερικού, θύμα κατά δεύτερο λόγο της ανικανότητά τους να διακρίνουν και να εκτιμήσουν τον επερχόμενο κίνδυνο και ακόμη, θύμα μιας «αχαλίνωτης ευημερίας», μιας ευμάρειας και ενός ευδαιμονισμού της κοινωνίας της, έφθασε σε πολύ δύσκολη  οικονομική κατάσταση.  

Οι Τράπεζες της Κύπρου με τα υψηλά τους επιτόκια σε συνδυασμό με την χαμηλή φορολογία «φούσκωσαν» από τον αέρα του χρήματος που προσέλκυαν, κυρίως για ξέπλυμα, από ανατολή και δύση και μαζί τους «φούσκωσαν» και τα μυαλά των τραπεζιτών, μηδέ του κεντρικού τραπεζίτη εξαιρουμένου, που τώρα (τι αστείο αλήθεια), παριστάνουν τους τιμητές!

Στην Κύπρο δημιουργήθηκαν ολόκληρες παροικίες με ανθούσες επιχειρήσεις Ρώσων, οι οποίοι έβλεπαν τη μεγαλόνησο σαν  φορολογικό και επιτοκιακό παράδεισο και τώρα, στα δύσκολα οι φίλοι και ομόθρησκοί μας συμπατριώτες του Πούσκιν, άρχισαν να λακίζουν!

Έχουμε όμως και την κακή διαχείριση των «φουσκωμένων» τραπεζικών λογαριασμών, όπως και τα παράνομα χαριστικά θαλασσοδάνεια σε ημετέρους πολιτικούς και συγγενείς και φίλους πολιτικών που αποκαλύφθηκαν από το «ΕΘΝΟΣ»  την περασμένη Παρασκευή, καθώς και τα τεράστια ποσά που οι Κύπριοι τραπεζίτες άφησαν, ελαφρά τη καρδία να φυγαδευτούν στο εξωτερικό εν μέσω της κρίσης και των μέτρων της «τρόικας», επιτρέποντας τη λειτουργία των τραπεζικών Κυπριακών υποκαταστημάτων, στη Μόσχα και στο Λονδίνο! Ακόμη, και τη σκανδαλώδη φυγάδευση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ λίγο πριν το κούρεμα.

Πρόκειται για ανευθυνότητα και επιπολαιότητα στον υπέρτατο βαθμό. Πρόκειται επίσης για ενέργειες εγκληματικές κάποιων που πρέπει να βρεθούν και να πληρώσουν για τις πράξεις τους. Το κωμικό της  υπόθεσης είναι ότι οι υπεύθυνοι για την κατάρρευση παράγοντες, προσπαθούν τώρα να αποσείσουν τις ευθύνες, να βγάλουν την ουρά τους από το κατάντημα και να ζητούν και τα ρέστα!

Ακούστηκαν υπεύθυνοι υπουργοί Οικονομικών της προηγούμενης κυπριακής κυβέρνησης και τραπεζίτες, καθώς και άλλα πρόσωπα της οικονομικής διαχείρισης, να ρίχνουν τις ευθύνες σε άλλους, σαν οι άλλοι να μην είχαν κανένα έλεγχο και να έπρατταν κατά τη δική τους βούληση.

Για παράδειγμα φέρνω την περίπτωση του κ. Βγενόπουλου, τραπεζίτη της «Λαϊκής», τον  οποίο μόνον από την τηλεόραση γνωρίζω φυσιογνωμικά και βέβαια δεν τον θεωρώ… άγγελο, στον οποίο ρίχνουν τα βάρη για την χρεοκοπία της τράπεζας, σα να μην υπήρχε κυβέρνηση να τον ελέγχει, σα να μην υπήρχε υπουργός Οικονομικών, σα να μην υπήρχε διοικητής - πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου που ρυθμίζει τα των τραπεζικών κινήσεων και ενεργειών.

Τα οικονομικά λοιπόν της Κύπρου τα διηύθυνε ο κ. Βγενόπουλος; Είναι πραγματικά αστείο.

Η αλήθεια είναι, ότι η Κύπρος έμεινε με μόνο στήριγμα την Ελλάδα, μείναμε οι δυο μας στην κυριολεξία, όπως αλήθεια είναι, ότι ευτυχώς η Ελλάδα έσωσε τα τραπεζικά κυπριακά υποκαταστήματα στην επικράτεια της και γλύτωσε τις οικονομίες των δύο χωρών από μεγαλύτερες ζημιές.

Αυτή είναι η αλήθεια που κάποιοι άφρονες ανεγκέφαλοι, θέλουν να αμφισβητούν καλόπιστα ή το πιθανότερο, κακόπιστα.

Ας αιτιώνται λοιπόν εαυτούς οι αδελφοί μας της Κύπρου, όπως αιτιώμεθα κι εμείς οι ελλαδίτες εαυτούς, για το οικονομικό μας κατάντημα, που είναι χειρότερο από το δικό τους.