Οι γείτονες και φίλοι μας, οι Τούρκοι, ομολογουμένως είναι άφθαστοι στην διπλωματία και στην πολιτική.
Απίστευτη είναι η ικανότητά τους, να ανακατεύουν και να μπερδεύουν τα πράγματα, να δημιουργούν γεγονότα που τους κάνουν συμπαθείς στους απέναντι τους και συγχρόνως με άλλες ενέργειές τους να παγώνουν τις καταστάσεις, να προκαλούν και να γίνονται απειλητικοί, εχθρικοί, και αντιστρόφως.
Πρόσφατο τρανό παράδειγμα τα τουρκικά ναυτικά «σουλάτσα» μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην περιοχή του Καστελόριζου και αλλού και την επόμενη η εγκάρδια οικογενειακή, από την πλευρά του, συνάντηση στη Ρόδο, του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, του πάντοτε χαμογελαστού αλλά σκληρού συνομιλητή κ. Νταβούτογλου, με τον έλληνα ομόλογό του κ. Δρούτσα και το συνοδευόμενο από φιλοφρονήσεις γεύμα που ακολούθησε.
Μετά από 48 ώρες όμως οι Τούρκοι επανέλαβαν τις προκλήσεις τους αναγκάζοντας τον κ. Δρούτσα να δηλώσει από την ακριτική Ρω, ότι «στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν χωρούν κουτοπονηριές και προκλήσεις».
Οι Τούρκοι ωστόσο έδειξαν και πάλι τον καλό τους εαυτό και τις καλές τους προθέσεις, την καλή τους προαίρεση, επιτρέποντας την λειτουργία στην ιστορική Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας, ύστερα από 88 χρόνια, προεξάρχοντος μάλιστα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και συλλειτουργούντων του βοηθού του Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου, του Επισκόπου κ. Τείχωνος και του Πόντιου τη καταγωγή Μητροπολίτου Δεάμας κ. Παύλου, εκπροσωπούντος την Εκκλησία της Ελλάδας.
Χιλιάδες πιστοί από την Ελλάδα, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τις Βαλκανικές χώρες και γενικά απ’ όλο τον κόσμο συνέρρευσαν στην Παναγία Σουμελά και στον ευρύτερο χώρο της Τραπεζούντας, λόγω του αδιαχωρήτου της περιοχής της Μονής, για να προσκυνήσουν και να δεηθούν.
Οι τουρκικές αρχές επέτρεψαν την τοποθέτηση, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γιγαντοοθονών για να παρακολουθήσουν όλοι τη θεία λειτουργία και έλαβαν αυστηρά μέτρα ασφαλείας των χριστιανών και προστασία τους από εξτρεμιστικά στοιχεία.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος πριν να ξεκινήσει από την Κωνσταντινούπολη για την Παναγία Σουμελά, δήλωσε ότι πηγαίνει στην Τραπεζούντα «ως κήρυκας ειρήνης»
Ήταν ένα βαρυσήμαντο ιστορικό γεγονός.
Ανάλογες χειρονομίες καλής θέλησης κάνουν οι τούρκοι και στο θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, υπό την πίεση βέβαια των χριστιανών ολόκληρης της υφηλίου που απαιτούν να επαναλειτουργήσει η Ορθόδοξη αυτή Σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην οποία σπούδαζαν και ελπίζουμε ότι σύντομα θα αρχίσουν πάλι να σπουδάζουν, ιερωμένοι λειτουργοί του Πατριαρχείου και γενικά της Ορθόδοξης εκκλησίας μας.
Η κυβέρνηση Ερντογκάν φαίνεται πως έχει αποφασίσει να άρει την απαγόρευση της λειτουργίας της Σχολής, εν όψει μάλιστα και της προόδου των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της γείτονος στην Ε.Ε.
Ενθαρρυντικό στοιχείο για την πρόοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι και η επιστροφή του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, έπειτα από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Υπεράνω όλων όμως είναι όσα ο τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε για τις σχέσεις των χωρών μας κατά την πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα και όσα καλά δηλώνει σε κάθε ευκαιρία
Ιδιαίτερα πρέπει να υπογραμμισθεί η δήλωσή του, ότι ο όρος Οικουμενικός για τον Πατριάρχη μας, δεν τον ενοχλεί καθόλου.
Η οικουμενικότητα του Πατριαρχείου, δεν τον ενοχλεί, άρα είναι αποδεκτή!
Ο υπογράφων αυτό το άρθρο έχει κατ’ επανάληψιν γράψει, ότι η Ελλάδα και η Τουρκία είναι καταδικασμένες να είναι γειτόνισσες, να μοιράζονται περίπου την ίδια γεωγραφική περιοχή, άρα και να διατηρούν όχι εχθρικούς "δεσμούς", ει δυνατόν φιλικούς.
Αυτή ήταν η άποψη και ενός μεγάλου Έλληνα πολιτικού και πατριώτη, του αείμνηστου Γεωργίου Μαύρου που ελάμπρυνε την πολιτική ζωή της χώρας μας για πολλές δεκαετίες.
Η γειτονία μας με την Τουρκία είναι υποχρεωτική τόσο για εμάς όσο και για τους Τούρκους και είμαι βέβαιος, ότι μπορεί να οικοδομηθεί, αν υπάρχει καλή θέληση και πίστη, και μια ειλικρινής φιλία σαν εκείνη που οικοδόμησαν οι δύο μεγάλοι άνδρες, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ και μάλιστα μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και σε περιόδους σκληρές, άγριες, μεταπολεμικές.
Τον τελευταίο καιρό με τον Ερντογκάν στην εξουσία, μπορεί κανείς να διακρίνει ελπίδες για ουσιαστική βελτίωση και ισχυροποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Αν και φανατικός μουσουλμάνος ο Τούρκος πρωθυπουργός δείχνει να έχει ξεπεράσει τις αναχρονιστικές προκαταλήψεις για τους «γκιαούρ» (άπιστους), ενώ επιπροσθέτως έχει καταφέρει να επιβληθεί κάπως στα «κοράκια», τους μοντερνιστές στρατιωτικούς κυρίως μεν στους οπαδούς της δημιουργίας ενός κράτους μη συνδεδεμένου άμεσα και αναγκαστικά με την θρησκεία, τον ισλαμισμό, ενός κράτους κοσμικού και σύγχρονου θα έλεγε κανείς, αλλά ταυτόχρονα προσηλωμένους σε πολιτικές προκλήσεων και επεκτατικές, σε πολιτικές έντασης που μόνο ζημιογόνες είναι, ιδίως για την Τουρκία.
Οι τούρκοι στρατηγοί, πολλοί από τους οποίους έχουν «τσουβαλιαστεί» από τον Ταγίπ Ερντογκάν, βλέπουν την επιρροή τους να μειώνεται, τώρα μάλιστα που πολλοί απ’ αυτούς, εν ενεργεία και απόστρατοι, είναι υπόδικοι για συνωμοσίες με στόχους εθνικιστικούς ή καλύτερα σωβινιστικούς.
Ωστόσο μένει να αποδειχθεί αν οι πολιτική που εφαρμόζει η Τουρκία, είναι ειλικρινής πολιτική φιλίας ή πρόκειται απλώς για μια «επίθεση φιλίας» με απώτερους σκοπούς και στόχους όχι και τόσο… αγαθούς.
Επίσης μένει να φανεί αν οι τελευταίες τουρκικές ενέργειες, ευχάριστες ή δυσάρεστες για την Ελλάδα, αποτελούν εφαρμογή της πολιτικής «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»!
Αυτά γράφονται με την ελπίδα πως όλα θα πάνε καλύτερα και για τις δύο χώρες, τους δύο λαούς μας, διότι υπάρχουν πολλά κακά προηγούμενα. Έχουμε πικρή πείρα από την μέθοδο της Άγκυρας να ανακατεύει το καλό με το κακό, την «μέθοδο μίξερ», για να βγάζει έστω και μακροπρόθεσμα κάποιο κέρδος.
Εύχομαι και, θα το έλεγα, πιστεύω ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα.
Υ.Γ. 1ο Ήταν μια ιστορική ημέρα για την ορθοδοξία, τον ελληνισμό, τον ποντιακό ελληνισμό, τον παγκόσμιο χριστιανισμό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Πατριαρχική Λειτουργία της Παναγίας Σουμελά της Τραπεζούντας, έπειτα από 88 χρόνια.
Επίσης ήταν μια ιστορική ημέρα για τις σχέσεις και την απ’ όλους επιθυμητή και αναμενόμενη ειλικρινή πρόοδο και ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των δύο λαών και την συνεργασία της Αθήνας με την Άγκυρα…
Μακάρι…
Υ.Γ. 2ο Ο Ερντογκάν άρχισε να ανησυχεί για την καθυστέρηση της λύσης του Κυπριακού, διότι το θέμα, κατά την άποψή του γίνεται πλέον διαφορά Τουρκίας – Ε.Ε.
Είναι πιθανόν να έχουμε εξελίξεις, μέχρι και λύση, μέσα στο 2010.
Υ.Γ.3ο Η Τουρκική κυβέρνηση σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες προχωρεί στην κατάργηση του παλιού «μυστικού συντάγματος», το οποίο είχαν επιβάλει οι στρατιωτικοί και την δημιουργία ενός νέου που δεν θα περιλαμβάνει το περίφημο “casus belli” (αφορμή πολέμου) στην περίπτωση που η Ελλάδα θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως άλλωστε έχει δικαίωμα από το δίκαιο της θάλασσας που ισχύει για όλες τις χώρες του κόσμου.
Θα είναι και αυτό, αν γίνει, μια πολύ καλή εξέλιξη. Η άρση του “casus belli” μπορεί να στηρίξει μια νέα περίοδο ελληνοτουρκικής φιλίας.
