Ελληνικά προϊόντα; Για ξανασκεφτείτε το, παρακαλώ !

Γράφει η εξαιρετική ηθοποιός
και καλή φίλη Γωγώ Ατζολετάκη

Σ’ αυτή την υστερο…ελλαδική περίοδο που διάγετε και διάγω, αγαπητοί Συνέλληνες και Συνελληνίδες, περίοδο όπου…

Άνθρωποι φουντάρουν από ψηλούς ορόφους για ν’ απαλλαγούν από τα χρέη που τους καταδιώκουν…

Όπου παιδιά λιποθυμούν στα διαλείμματα των σχολείων, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν να τους δώσουν γάλα το πρωί…

Όπου σε πολλές πολυκατοικίες οι ένοικοι συναποφάσισαν ν’ ανάβουν τα καλοριφέρ μόνο στα μεγάλα κρύα…

Όπου άπειροι ομοεθνείς μας παραπέμπουν ενοίκια και κοινόχρηστα μηνών στις καλένδες…

Σ’ αυτή την ίδια χώρα που ζείτε και ζω, καταφθάνουν συνεχώς στον υπολογιστή μου μηνύματα ευαισθητοποίησης προς τα προϊόντα ελληνικής παραγωγής.

Ότι ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ όλοι να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα, με σκοπό την τόνωση της ελληνικής παραγωγικότητας και για τον περιορισμό – στο μέτρο του δυνατού – των εισαγωγών. Μηνύματα που με γεμίζουν ιερή αποφασιστικότητα ν’ αγωνιστώ κι εγώ – στο μέτρο του δικού μου δυνατού – για την ανάπτυξη και της απογείωση της ελληνικής οικονομίας.

Για να εξασφαλίσω θέση εργασίας όχι στον Hans από τη Γερμανία, αλλά στον Γιάννη από τα Τρίκαλα. Και για να γεμίσω τα ταμεία όχι της πρώτης τυχούσας πολυεθνικής, αλλά του δικού μου χειμαζόμενου παραγωγού, της δικιάς μου αναγκεμένης πατρίδας.

Όλ’ αυτά μέχρι που φτάνω στο σούπερ μάρκετ. Γιατί εκεί με περιμένουν οι μεγάλες αποκλίσεις και τα τεράστια ερωτηματικά.

Να προτιμήσουμε τα ελληνικά προϊόντα… Βεβαίως ! Όμως πώς;… Άμα ο κακομοίρης Έλληνας και η κακομοίρα Ελληνίδα έχουν στο πορτοφόλι τους 50 ευρώ για να βγάλουν τα μήνα, και λαχταρούν κι αυτοί λίγο τυράκι – έστω 300 γραμ. – τολμούν να κοιτάξουν τα τυριά της Ηπείρου των 12 και 13 ευρώ το κιλό;

Ή τις γραβιέρες των 11 και 14 ευρώ… όταν δίπλα τους ακριβώς βρίσκεται το edam και το gouda των 7 ευρώ ;

Με 50 ευρώ στην τσέπη για να βγάλεις το μήνα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να… ονειρεύεσαι ότι τρως ελληνικό τυρί!

Το ίδιο έργο προβάλλεται με πρωταγωνιστή το ελληνικό γάλα. Που σε μερικές περιπτώσεις έχει διαφορά 30 και 40 λεπτά από αντίστοιχη ποσότητα εισαγόμενου γάλακτος.

Κι όσο προχωρώ στις σκέψεις, τόσο διευρύνονται και διογκώνονται τα ερωτηματικά: Πώς είναι δυνατόν το ελληνικό γάλα να είναι πιο ακριβό από γάλα που μας έρχεται από τη Γερμανία ή την Ελβετία;

Το δικό μας το γάλα έρχεται από δω κοντά, από τα μέρη μας. Μικρή η απόσταση. Δεν επιβαρύνεται ούτε από καύσιμα μεγάλων αποστάσεων, ούτε από πολυήμερη απασχόληση υπαλληλικού προσωπικού για τη μεταφορά. Δεν διασχίζει το δικό μας γάλα τις Άλπεις, ούτε διανύει ατέλειωτα χιλιόμετρα στις Autobahn. Την παραδίπλα ραχούλα καβαλά και τσουπ ! σκάει στο σούπερ μάρκετ της γωνίας.

Γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο ακριβό ;

Όσο για τον 5 20 (ο ενδεικτικός barcode αριθμός για τα ελληνικά προϊόντα), που και γι’ αυτόν μας ενημερώνουν επισταμένως – να προσέχουμε, αν δεν ξεκινά ο barcode από 5 20, ούτε που να τ’ αγγίζουμε το προϊόν – εδώ για σωρεία προϊόντων υπάρχει μεγάλη μπλόφα.

Διότι αν κοιτάξετε προσεκτικά την ετικέτα σε ορισμένες συσκευασίες… ας πάρουμε κάποιους ξηρούς καρπούς… θα δείτε μεν το 5 20, όμως μόνο η συσκευασία είναι ελληνική. Αυτό καθ’ αυτό το προϊόν είναι εισαγόμενο. Γράφει: Αμύγδαλα – χώρα προέλευσης Αργεντινή. Ή: Φυστίκια – χώρα προέλευσης Τουρκία.
Άλλο φοβερό ερώτημα: Είναι ελληνικό ένα προϊόν που απλώς συσκευάζεται στην Ελλάδα;

Μην τρελαθούμε τελείως, ρε παιδιά!

Αντί για όλες αυτές τις κορώνες περί προτίμησης των ελληνικών προϊόντων, που εν πολλοίς είναι έπεα πτερόεντα, αυτό που πρέπει να κάνουμε και που πραγματικά θα βοηθήσει την οικονομία μας, είναι ν’ αγωνιστούμε – ατομικά ή συντεταγμένα – για να πετύχουμε ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ των ελληνικών προϊόντων. Γιατί ο ενδεής καταναλωτής δεν κοιτά πλέον τα προϊόντα. Τις τιμές κοιτά. Και θα επιλέξει να πάρει το πιο φτηνό. Και δυστυχώς το πιο φτηνό δεν είναι το ελληνικό. Τα ελληνικά προϊόντα ΟΦΕΙΛΟΥΝ να γίνουν ανταγωνιστικά προς τα κάτω. Το προς τα πάνω μάς τελείωσε!

Και για να ενημερώσω όσους δεν γνωρίζουν… Πρόσφατα εμφανίστηκε στα σούπερ μάρκετς η σειρά καλλυντικών προϊόντων GREEN LINE, όπου η κρέμα ημέρας προσώπου τιμάται 1.99 ευρώ (!) Χώρα παραγωγής, ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Την ποιότητα της κρέμας δεν την γνωρίζω, όμως η συσκευασία είναι αξιοπρεπέστατη, και μάλιστα πάνω στο βαζάκι γράφει στα βουλγαρικά ότι… «Το 5% του κόστους αυτού του προϊόντος θα διατεθεί για την αναδάσωση της Βουλγαρίας».

Έως και βαφές μαλλιών (επίσης βουλγαρικής παραγωγής) εμφανίστηκαν με 2 ευρώ το κουτί. Με άλλα λόγια πλημμύρισε η αγορά με φτηνά βουλγαρικά προϊόντα για τους φτωχούς Έλληνες.

Και για να σας ταράξω ακόμα πιο πολύ, θα σας μεταφέρω μερικά από τα πρόσφατα λόγια του υπουργού οικονομικών της Βουλγαρίας Συμεών Ντιάνκοφ: «Ευτυχώς σχεδόν 2.000 επιχειρήσεις έχουν φύγει από την Ελλάδα και λειτουργούν στη Βουλγαρία. Επίσης πολλοί Έλληνες έχουν τα χρήματά τους σε βουλγαρικές τράπεζες. Υπολογίζεται ότι το ύψος της εισροής κεφαλαίων από την Ελλάδα ανέρχεται στο 1 δισεκατομμύριο ευρώ, που είναι πολλά λεφτά για τη Βουλγαρία».

Και για την Ελλάδα είναι πια πολλά, κύριε Ντιάνκοφ। Πάρα πολλά λεφτά… και να δούμε πώς και πότε θα επαναπατριστούν!