Αυτή τη φορά ο
ηγέτης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κ. Αλέξης Τσίπρας, δεν υπονομεύεται από τις ανοησίες και
τις ανευθυνότητες των εκπροσώπων των συνιστωσών του κόμματος, των
<μαζεμάτων>, όπως εγώ τα χαρακτηρίζω, αλλά από κάποιον άλλο σοβαρότερο
πολιτικό παράγοντα, τον Μέντορά του, τον Αλέκο Αλαβάνο που τον επέλεξε, τον
ανέδειξε και του <χάρισε> το κόμμα που τότε βέβαια ήταν... απόκομμα και ο
νέος ηγέτης του κατάφερε να το φθάσει στη δεύτερη θέση, στην αξιωματική
αντιπολίτευση!
Προφανώς, ο κ.
Αλαβάνος μετανιωμένος για την στήριξη και προώθηση του κ. Τσίπρα ή, πιθανόν,
απογοητευμένος από τις πολιτικές κινήσεις και ενέργειες του προστατευόμενού του
πάνω σε θέματα στρατηγικής, δείχνει να διαφωνεί ριζικά με την οικονομική του
σχεδίαση, κυρίως δε με την <συμφιλίωσή> του με το ευρώ και τα έστω και
δειλά του βήματα προς την Ε.Ε. και τις Η.Π.Α. που, κατά την άποψή του, δεν
βοηθούν την παράταξη στην επίτευξη του στόχου της να ηγηθεί μιας ισχυρής
αριστεράς, η οποία θα ήταν δυνατόν να περιλάβει στους κόλπους της και άλλα
αντιμνημονιακά στοιχεία μη συμπαθούντα την ενωμένη Ευρώπη και την Αμερική. Αντίθετα,
ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ διαπιστώνει ότι τα σχέδια εκείνα βαδίζουν προς
οριστικό ναυάγιο.
Κατόπιν όλων
αυτών, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος δεν έχει παραιτηθεί από τον πολιτικό του
ρόλο και δεν παραλείπει ευκαιρία για να υπογραμμίζει την παρουσία του στα
δημόσια πράγματα, δείχνει να καλοβλέπει το παλιό εθνικό μας νόμισμα και
απροκάλυπτα κλείνει προς την πλευρά μιας
φιλοδραχμικής κίνησης που με ορισμένες προϋποθέσεις, όχι μόνο δεν θεωρεί
καταστροφική, αλλά αντίθετα την καλοδέχεται, διότι πιστεύει, όπως άλλωστε και
αρκετοί άλλοι, ότι το ευρώ και η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική δεν οδηγούν την
χώρα στη σωτηρία, αλλά αντίθετα την βάζουν στο δρόμο της πλήρους καταστροφής.
Δημιουργείται
λοιπόν ένα νέο φιλοδραχμικό κόμμα της αριστεράς, ένα κόμμα αντίθετο με τις
πολιτικές της Ε.Ε κυρίως της Γερμανίας και των λοιπών πλούσιων καπιταλιστικών
χωρών που, κατά την γνώμη του ιδρυτή του, καταπιέζουν τις φτωχότερες χώρες του
Νότου, στις οποίες συνεχώς κάνουν αφαιμάξεις για το δικό τους όφελος.
Οι προθέσεις
του προηγούμενου ηγέτη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, είναι σαφείς και φανερές, παραμένει
ωστόσο άγνωστος ο χρόνος που αυτός θα επιλέξει ως καταλληλότερο για να επανέλθει
στην πολιτική κονίστρα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα, θα εξαρτηθεί από το
ενδιαφέρον κομμάτων ή πολιτικών ομάδων ή ακόμη και μεμονωμένων πολιτικών
παραγόντων, ιδιαίτερα της αριστεράς, χωρίς να αποκλείεται να υπάρξουν και άλλοι
αντίθετοι στη φιλοευρωπαϊκή πολιτική, της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Άγνωστος είναι επίσης ο χρόνος της φανερής σύγκρουσης
προστάτη και προστατευόμενου, Αλαβάνου
και Τσίπρα...
Το νέο κόμμα, που θα είναι ένας... αντιτσιπρικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα αποτελεί το αντίβαρο στις <κωλοτούμπες> του Τσίπρα που ήδη έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα, βάζοντας μπόλικο νεράκι στο πάλαι ποτέ μπρούσκο και αψύ κρασί του!
Να σημειωθεί
τέλος, πως η τύχη των σχεδίων Αλαβάνου θα εξαρτηθεί και από τα αποτελέσματα της
εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής του μνημονίου μέσα στο προσεχές χρονικό
διάστημα που θεωρείται πολύ κρίσιμο.
