ΡΗΜΑΖΕΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ!

Είσθε καταχραστές της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού, κύριοι κοινοβουλευτικοί!
Δεκαετίες ολόκληρες εκμεταλλεύεσθε την καλοπροαίρετη ψήφο μας για να οδηγήσετε, δήθεν, την χώρα, τον λαό και τη δημοκρατία, σε δρόμους προόδου και ανάπτυξης, σε δρόμους ευημερίας, κι εσείς μαχαιρώνετε πισώπλατα (όχι όλοι βέβαια), την πατρίδα, το έθνος, τους απλούς πολίτες που έχουν πλέον φθάσει στα όρια της ανέχειας, που υποφέρουν, και ενδιαφέρεσθε μόνον για... ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε  κι ό,τι αρπάξει ο ----- σας... (και πάλι, όχι όλοι, αλλά και η πλειοψηφία των "όχι όλων", με την ανοχή, τη σιωπή και την αδράνειά της, γίνεται συνένοχος).
Η δημοκρατία μας, η δημοκρατία που γεννήθηκε και ανδρώθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, σ' αυτόν τον τόπο, το ιδανικότερο και πιο δίκαιο πολίτευμα που ο άνθρωπος δημιούργησε, μέρα με την ημέρα ρημάζεται, δολοφονείται ύπουλα, οδηγείται στην καταστροφή, από τους ίδιους τους λειτουργούς της (όχι όλους βέβαια), οι οποίοι περιμένουν να μοιρασθούν τα ιμάτιά της και... επί τον ιματισμόν της να βάλουν κλήρον!
Το πράγμα έχει παραγίνει...
Κάθε μέρα κι ένα νέο σκάνδαλο διαφθοράς, απάτης, διαπλοκής...
Κάθε μέρα και μια νέα δυσώδης αποκάλυψη...
Κάθε μέρα κι ένας νέος βούρκος...
Κάθε μέρα και μια νέα προδοσία της Ελλάδας και του λαού της, απ' εκεί που κανείς δεν το περιμένει...
Τρίβαμε τα μάτια μας, ιδιαίτερα μάλιστα εμείς οι δημοκρατικοί, οι δήθεν σοσιαλιστές, οι πασόκοι, όταν  ο παρά λίγο πρωθυπουργός μας, ο ταγός του κόμματος, ο μέγας και πολύς Άκης Τσοχατζόπουλος, ο... ωραίος Μπρούμελ, αποδείχθηκε κοινός κλέφτης του δημόσιου χρήματος, του ιδρώτα και του αίματος του ελληνικού λαού...
Δεν θέλαμε να το πιστέψουμε, αλλά αυτός αποδεικνύεται χωμένος και μάλιστα οικογενειακώς, όλο και πιο βαθιά στα κόπρανα της διαφθοράς, στις ακαθαρσίες του... τσεπώματος του δημόσιου χρήματος, του προερχόμενου μάλιστα από τους εθνικούς και ιερούς σκοπούς των αμυντικών μας δαπανών, από τα όπλα της φρούρησης της πατρίδας και της αποτροπής και απόκρουσης κάθε κινδύνου γι' αυτήν οπονθεδήποτε προερχομένου!

Παίρνουν τη σειρά τους στη συνέχεια, οι πολιτικοί που λαδώνονται (όχι όλοι βέβαια), για να "βοηθήσουν" διάφορους μεγιστάνες, να μας πιουν το αίμα, για να εργασθούν ουσιαστικά σε βάρος των συμφερόντων του λαού και ασφαλώς δεν υστερούν ανώτατοι και ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι για να κάνουν το αυτονόητο, για να προωθήσουν δίκαια και νόμιμα αιτήματα πολιτών, πολλά από τα οποία θα απέφεραν αγλαούς καρπούς για το κράτος και την νοσούσα οικονομία του, απαιτούν εκβιαστικά "λάδωμα", το... ποσοστό τους, διαφορετικά "γιοκ"!
Οι άνθρωποι αυτοί, οι ίδιοι και οι ίδιοι πάντοτε, προφανώς... έχουν την ασυλία τους. Παραμένουν ατράνταχτοι στις θέσεις τους για να συνεχίζουν επιτυχώς το φιλολαϊκό έργο τους, παρά τις "εκκαθαρίσεις" που ισχυρίζονται ότι κάνουν και τα μέτρα πού παίρνουν οι κατά καιρούς προϊστάμενοί τους υπουργοί, διότι απλούστατα, έχουν πανίσχυρους προστάτες, όχι μόνον μεταξύ των υψηλά ισταμένων φυσικών προσώπων, αλλά και τα ίδια τα... γελοία πειθαρχικά συμβούλια και, επί πλέον, κάποιους νόμους!
Έτσι, φθάσαμε στο σημείο, ανώτατο στέλεχος του Ε.Ο.Τ., ο ειδικός σύμβουλος του παντοδύναμου γενικού γραμματέα, να "αποσπά" από την αρμόδια υπηρεσία του οργανισμού, "μπλοκ" επιταγών και λογιστικά - οικονομικά δημόσια έγγραφα, να πλαστογραφεί υπογραφές και να εκδίδει εικονικά τιμολόγια και με την βοήθεια συνεργών του, να επιχειρεί να εισπράξει από την Τράπεζα της Ελλάδος 147.000 ευρώ, δήθεν για να πληρωθούν οφειλές του τουρισμού μας σε ξενοδοχείο της Σύρου,το οποίο είναι κλειστό και ο ιδιοκτήτης του, από το εξωτερικό όπου τώρα βρίσκεται, να δηλώνει πώς ο Ε.Ο.Τ δεν του χρωστά δεκάρα!
Αυτά βέβαια είναι μικροπράγματα, πταίσματα μπροστά στο τελευταίο "σκάνδαλο των σκανδάλων" που φέρει την ονομασία "λίστα Λαγκάρντ". Εκεί η διαφθορά ξεχειλίζει και απειλεί να  πνίξει την χώρα ολόκληρη...
Εκεί είναι που ένας υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, "ο τσάρος της οικονομίας", ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο αρχιτέκτονας και πρώτος εφαρμοστής του σκληρού και επώδυνου "μνημονίου", αφαιρεί από την ηλεκτρονική δισκέτα με τα 2.062 ονόματα καταθετών που απέσυραν τα χρήματα τους από τις ελληνικές τράπεζες και τα έβγαλαν στο εξωτερικό, τους μεγάλους λογαριασμούς δύο κυριών, εξαδέλφων του εξ αίματος και των συζύγων τους, θυγατέρων του μακαρίτη πολιτικού και θείου του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, για να αποφευχθεί ο έλεγχος των αρμοδίων αρχών σχετικά με την φορολόγησή τους ή, πιθανόν, την απαλλαγή τους από την όποια φορολόγηση, μικρή η μεγάλη...
Με άλλα λόγια είχαμε βάλει τον... λύκο να φυλάει τα πρόβατα!
Εκεί μας φτάσατε κύριοι κοινοβουλευτικοί (όχι όλοι) που σας εμπιστευτήκαμε τις τύχες της πατρίδας, τις τύχες μας...
Αφήνω πια τον "έγκλειστο" ήδη αξιοπρεπέστατο και εντιμότατο κύριο Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ιδιοκτήτη της ΠΡΟΤΟΝ ΜΠΑΝΚ, που έφαγε τον άμπακο!
Και τώρα ;
Τώρα τι γίνεται;
Ποιός θα μας σώσει από τους διεφθαρμένους, από την διαφθορά, από τους αδίστακτους τύπους που απειλούν, με τις πράξεις τους, την χώρα και την δημοκρατία μας;
Μήπως ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, με την πανάκεια της δραχμής;
Το ελιξίριο αυτό έχει ήδη γελοιοποιηθεί, όπως άλλωστε όλες οι εφευρέσεις των αλχημιστών...
Ποιός;
Οι ξένοι με την σκληρή σιδερένια οικονομική τους μέγγενη;
Ποιος;
Δυστυχώς, στην εποχή μας δεν υπάρχει ένας Νικόλαος Πλαστήρας και το Γουδί, πλέον χρησιμοποιείται αλλέως...
Δυστυχώς...
Άντε και χρόνια πολλά και ελπίδες για μια καλύτερη χρονιά.

Δημοσιογραφικές αναμνήσεις «Να βάλουμε τα παπούτσια μας»

  

Τις γιορτινές ημέρες, σαν καλή ώρα, αλλά και άλλες, ιδίως τα Σάββατα που οι εφημερίδες της επομένης κλείνουν νωρίς το απόγευμα, οι συντάκτες αντιμετώπιζαν έλλειψη ειδήσεων, ρεπορτάζ και γενικώς ύλης. Τα πάντα ήσαν στεγνά.

Μιλάμε βέβαια για εποχές παλαιότερες, για τις δεκαετίες του 1950, του 1960 και μισής της 1970 και πιο παλιά.

Κλείναμε τις σελίδες των 12σέλιδων και 16σέλιδων εφημερίδων (μεγάλου σχήματος) με αγωνία και άγχος και με τη βοήθεια «κονσερβών» όπως ονομάζαμε την ύλη που είχαμε στο τυπογραφικό «μάρμαρο», ύλη που άντεχε κάπως στο χρόνο και πάντοτε είχαμε έτοιμη για ανάλογες περιπτώσεις.

Ένας άλλος τρόπος για να κλείσουμε και να πέσει το φύλλο στο πιεστήριο, ήταν οι… ψεύτικες διαφημίσεις. Δηλαδή, διαφημίσεις που είχαν ήδη δημοσιευθεί και πληρωθεί και επαναλαμβανόταν η δημοσίευσή τους, δωρεάν φυσικά.

Ακόμη, οι αδημοσίευτες επιστολές αναγνωστών, αν υπήρχαν, βοηθούσαν την κατάσταση.

Σε περιπτώσεις που έλειπαν μεγάλα θέματα, στην τελευταία κυρίως σελίδα, καταφεύγαμε στην «κατασκευή», η οποία βέβαια δεν αποτελούσε ψευδόλογα κατεβατά, ούτε αβάσιμες και ασύστατες φημολογίες. Αντίθετα ήταν σύνθεση γεγονότων, συνδεομένων μεταξύ τους και παρουσίασή τους με μια νέα μορφή, μια εκδοχή πιο εξελιγμένη, πιο προχωρημένη, αλλά πάντως όχι αβάσιμη ή ασύστατη.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι υπήρχαν συνάδελφοι που είχαν την ικανότητα, όταν χρειαζόταν, να γράφουν μόνοι τους ακόμη και μία – δύο σελίδες (μεγάλου σχήματος βέβαια), τους οποίους οι διευθυντές, οι αρχισυντάκτες και οι επί της ύλης, έσπευδαν να επιστρατεύσουν…

Ένας απ’ αυτούς είναι, καλή του ώρα, ο άριστος συνάδελφος και φίλος μου Δημήτρης Ζανίδης, πολυσύνθετο δημοσιογραφικό και καλλιτεχνικό ταλέντο.

Άλλος, ο μακαρίτης, επίσης καλός φίλος μου και συνάδελφος Σταμάτης Τσούτης που έφυγε από τη ζωή σχετικώς πρόωρα.

Για να κλείσουν οι σελίδες στο κάτω μέρος, όταν έμενε κενό μερικών χιλιοστών ή ενός – δύο πόντων το πολύ, βάζαμε διαφημίσεις σε μορφή μικρών αγγελιών, γιατρών κυρίως σεξολόγων – δερματολόγων, που πλήρωναν με τον μήνα και έμπαιναν όταν οι σελιδοποιοί είχαν ανάγκη των… υπηρεσιών τους.

Εκείνο ωστόσο που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι η κραυγή των προϊσταμένων της σύνταξης και της έκδοσης, όταν τα Σάββατα, περνούσε η ώρα και δεν είχαμε κλείσει και οι πιεστές φώναζαν, ότι θα αργήσουν να βγουν φύλλα και θα χάναμε, αεροπλάνα, πλοία και άλλα μέσα μεταφοράς και τις εν συνεχεία ανταποκρίσεις :

«Παιδιά, να κλείσουμε. Να βάλουμε και τα… παπούτσια μας… Να κλείσουμε… Θα χάσουμε την προώθηση στην επαρχία…»

Αυτά οι νέοι συνάδελφοι που και άξιοι και καλοί είναι, αλλά οι περισσότεροι μόνον ηλεκτρονικοί, δεν τα γνωρίζουν!

Εγώ, με τα 81 χρόνια μου και την 63χρονη δημοσιογραφική μου πείρα, στον τύπο αλλά και στο κρατικό ραδιόφωνο, ένα έχω να τους πω και ας μην πικραθούν.

Η δημοσιογραφία, διδάσκεται πρωτίστως και μαθαίνεται στις εφημερίδες, στον τύπο, τον έντυπο τύπο. Εκεί βγαίνουν και διακρίνονται οι καλοί και άξιοι «γραφιάδες» …

Αποφεύγω να αναφέρω ονόματα που μάλιστα έχουν μείνει στην ιστορία και όλοι τα γνωρίζουμε.

Βάση και μητέρα της δημοσιογραφίας, είναι η εφημερίδα. Αυτή γεννά δημοσιογράφους που όπλο τους είναι η ισχυρή γραφίδα. Αυτή είναι το κύριο όπλο των δημοσιογράφων.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους, συναδέλφους, φίλους παλιούς και νέους και όλο τον κόσμο.

ΣΜΥΡΝΗ: ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ, ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή στα γεγονότα που οδήγησαν στην Μικρασιατική καταστροφή, δίνει με τα τεκμηριωμένα κείμενά του, ο καλός και άξιος συνάδελφος Βενιζέλος Λεβεντογιάννης, ο οποίος ανήκει στις νεώτερες γενιές δημοσιογράφων και διαθέτει ταλέντο και δυνατότητα γραψίματος με άρτια <αρχιτεκτονική>, ζωντάνια, ειλικρίνεια και βέβαια, είναι φανερό, ότι έχει μελετήσει σε βάθος τα ιστορικά γεγονότα του 1922.

Ο Λεβεντογιάννης περιγράφει απλά και ολοζώντανα την τραγωδία, δίνει στον αναγνώστη, στον αγνοούντα κυρίως νέο σε ηλικία, τα δραματικά ιστορικά συμβάντα. Εξηγεί τους λόγους που η Ελλάδα έχασε την Ιωνία και... "αποφάσισε να μείνει μικρά και πτωχή".

Ο υπογράφων, αν και κατά το ήμισυ Μικρασιάτης και ως εκ τούτου μελετητής της ιστορικής εθνικής μας συμφοράς, της απώλειας δηλαδή του οράματος του εθνάρχου Ελευθερίου Βενιζέλου για μια πατρίδα "δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών", έμαθε πολλά από το πόνημα του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη, γραμμένου με σκοπό να ριχθεί πλήρες και καταυγάζον φως στο όλο θέμα, έστω και με καθυστέρηση 90 χρόνων, για να παύσουν οι διάφοροι την συνέχιση της απαράδεκτης αντεθνικής πολιτικής και τακτικής της δεξιάς και των κομμουνιστών για... "συνωστισμούς στην προκυμαία της Σμύρνης"!

Τέλος, ευχαριστώ τον συνάδελφο για την ιστορική μελέτη που μου έστειλε και τον παρακαλώ να με περιλαμβάνει πάντοτε στους αποδέκτες των έργων του.

Γιώργος Τσιούνης
Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηντατρία (63) χρόνια.
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.

ΚΡΑΤΟΣ ΑΣΥΝΕΠΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟ

Όταν την προπερασμένη Κυριακή, οι συνάδελφοι της πρωινής εκπομπής του MEGA ασχολούμενοι με το θέμα της αύξησης του ηλεκτρικού ρεύματος, έβγαλαν κάποιον συνδικαλιστή της παρέας του Φωτόπουλου που, ως γνωστόν, παριστάνει το μεγάλο αφεντικό της ΔΕΗ και κάθε λίγο και λιγάκι, κουνώντας το δάκτυλο, μας απειλεί με "μπλακ άουτ", ο οποίος ανέλυσε και δικαιολόγησε, παραδόξως, τις επικείμενες αυξήσεις στο ρεύμα, υπήρξε άμεση αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Κεδίκογλου, ο οποίος τόνισε και διαβεβαίωσε, ότι ουδεμία αύξηση πρόκειται να γίνει!

Κι εμείς ησυχάσαμε... Μόνο που επικρίναμε τους συναδέλφους για την επιλογή τους να συζητήσουν το θέμα της τιμής του ρεύματος με ένα συνδικαλιστή της επιχείρησης και όχι με την διοίκηση της ΔΕΗ.

Ωστόσο, παραξενευτήκαμε με τα λεγόμενα του Φωτοπουλικού συνδικαλιστή, τα οποία εμμέσως πλην σαφώς δικαιολογούσαν την ΔΕΗ για την επερχόμενη αύξηση... και ανέλυαν τα κόστη της παραγωγής του ρεύματος.

Ήταν η πρώτη φορά που η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, δεν διαφωνούσε με τις αυξήσεις, δεν παρίστανε τον προστάτη -πατέρα των καταναλωτών. Δεν έβγαλε τσιμουδιά, δεν έκανε καμιά κατάληψη κτιρίου γραφείων και κινητοποίησε τους εναερίτες για να κρεμάσουν πανό σε μπαλκόνια και προσόψεις... Μόνο, μετά από αρκετές ημέρες ανακοίνωσε, ότι θα μπλοκάρει, γενικώς, τις διακοπές ρεύματος των οφειλετών.

Δεν είχαν περάσει ούτε 48 ώρες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαψεύσθηκε κατηγορηματικά "αδειάσθηκε" και εκτέθηκε...

Απορώ πως ακόμη μένει στη θέση του και δεν έχει παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας και αξιοπρέπειας!

Έτσι λοιπόν θα έχουμε από την 1η Ιανουαρίου 2013 αύξηση στο οικιακό ρεύμα από 14,5% μέχρι 48,7% σε τρεις δόσεις, Ιανουάριο, Μάιο και Ιούλιο. Μεσοπροθεσμική αύξηση 24,9%.

Με γεια μας και με χαρά μας και χαιρετίσματα στον κ. Κεδίκογλου και τον "καταναλοπατέρα" κ. Φωτόπουλο, τον προστάτη μας. Και βέβαια,χαιρετίσματα στην... εξουσία την ασυνεπή, την ανέντιμη!

Τώρα θυμήθηκα και τις υποσχέσεις του κ. Σαμαρά για την μείωση του υπερβολικού ποσοστού του Φ.Π.Α. στην εστίαση που τις πήρε το... ποτάμι και τις κουκούλες που θα κατέβαζε, αλλά καλά κρατούν και συνεχίζουν... την εθνοσωτήρια και φιλολαϊκή δραστηριότητά τους!

Θυμήθηκα ακόμη και τις φιλοδοξίες του κ. Φωτόπουλου να γίνει(θεός φυλάξοι), πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε για να σώσει, μαζί με τον κ. Τσικρικά της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. τους εργαζομένους...

ΤΟ ΝΕΡΟ

Η ΕΥΔΑΠ δια του προέδρου της κ. Στυλιανού Σταυρίδη, ανακοίνωσε ότι το δημόσιο και οι δήμοι της χρωστούν συνολικά 880 εκατ. ευρώ (540 το δημόσιο και 340 οι δήμοι).

Πάντως, πρόσθεσε ο κ. Σταυρίδης, δεν πρόκειται να γίνει καμιά αύξηση στο νερό. Μακάρι...

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι οικονομικοί εισαγγελείς ασχολούνται ήδη με τούς δήμους που εισέπρατταν την αξία του νερού από τους καταναλωτές και δεν απέδιδαν τα χρήματα στην ΕΥΔΑΠ!

ΤΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΤΗΣ Ε.Ρ.Τ.

Θα γίνει και αυτό...

Τα στούντιο της ΕΡΤ (πρώην Υ.ΕΝ.Ε.Δ) στην Μεσογείων και Κατεχάκη, στα οποία σημειωτέον, δούλεψα 18 ολόκληρα χρόνια, ως συντάκτης, υπεύθυνος και προϊστάμενος ύλης και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων, θα στεγάσουν παράνομους λαθρομετανάστες...

Όχι θεέ μου... Όχι...

Τα κτίρια και τα στούντιο που πρόσφατα εκσυγχρονίστηκαν και θεωρούνται τέλεια, θα γεμίσουν από τους ασιάτες παράνομους, πολλοί από τους οποίους είναι κακοποιοί και εγκληματίες...

Πριν από λίγες ημέρες κατέστρεψαν έναν άλλο καταυλισμό στην επαρχία, έσπασαν τις τουαλέτες, έκαψαν τα στρώματά τους, γιατί το φαγητό που τους προσεφέρετο... δεν ήταν αρκετά νόστιμο για τα γούστα τους!

Εκεί φθάσαμε...

Εκεί μας έφθασαν οι παριστάνοντες τους αντιρατσιστές που θέλουν να τους δώσουν και την ελληνική ιθαγένεια και οργανώνουν μάλιστα εκδηλώσεις, συναυλίες και συλλαλητήρια, στις 19 του μηνός, στην Ομόνοια.

Προφανώς θέλουν να τους παραδώσουμε την πατρίδα μας... την Ελλάδα μας...

Όχι λοιπόν.

Μια μόνον λύση υπάρχει.

Όλοι οι σατανάδες, έξω...

ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Διάλυση βάρεσε το μαγαζάκι του κ. Καμμένου.

Ήταν αναμενόμενο. Με πομφόλυγες και θεατρινισμούς δεν πας μπροστά κύριε Πάνο... Ούτε με διπλοπροσωπίες και "non paper"

ΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

Ας αφήσει, τέλος πάντων, κατά μέρος τις... εμφυλιοπολεμικές εκρήξεις του ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος, πρόεδρος του ψυχορραγούντος ΠΑΣΟΚ και ας φροντίσει να εξοφληθούν τα δεδουλευμένα των 10 μηνών που είναι απλήρωτοι οι υπάλληλοι του... αποκόμματος του.

Ας τους πληρώσει από την τσέπη του.

Άλλωστε χρήματα έχει άφθονα και περιουσία τεράστια.

Ιδού και η σχετική είδηση με την ανακοίνωση των ενδεών υπαλλήλων του πάλαι ποτέ πανίσχυρου κινήματος που μας κυβέρνησε δυο δεκαετίες:

"Πουλήστε τις βίλες και τα κότερα!"

Τετάρτη, 12 Δεκέμβριος 2012

Του Αιμίλιου Περδικάρη

Στα όσα προβλήματα αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ, επανέρχεται στην επικαιρότητα αυτό των απλήρωτων εργαζομένων του. Με ανακοίνωσή τους, αποκαλύπτουν ότι είναι χωρίς μισθό εδώ και 10 μήνες και συστήνουν στα κομματικά στελέχη να... πουλήσουν τις βίλες και τα κότερά τους!

Στην ανακοίνωση υποστηρίζουν ότι έκαναν «ανακωχή» τους προηγούμενους μήνες για να μην κατηγορηθούν ότι παίζουν πολιτικά ή εσωκομματικά παιχνίδια και χαρακτηρίζουν «ανησυχητικά επιεική» την απόφαση των πολιτών να δώσουν 12% στο ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.

Για την ουσία, αναφέρουν ότι το 2012 πήραν μόλις 500 ευρώ έναντι για τους μισθούς Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου, το δώρο του Πάσχα και το επίδομα αδείας και τώρα οι αρμόδιοι του κόμματος διαρρέουν ότι θα δώσουν στους εργαζομένους μόνο το δώρο Χριστουγέννων, για να μην υπάρξουν νομικές εμπλοκές και παραπομπή τους στο αυτόφωρο.

Ζητούν, επίσης, είτε να απολυθούν, για να μπορέσουν να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας, είτε να πληρώνονται κανονικά και όχι με «έναντι».

«Δηλώνουμε ότι η τρομοκρατία που ασκούν νέοι σωτήρες του κόμματος, ώστε να κάτσουμε στα αυγά μας, γιατί δεν θα πάρουμε ούτε σεντ δεν θα τους βγει σε καλό», λένε χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι και συνεχίζουν: «Θα θέλαμε να πούμε στα νέα-παλιά μεγαλοστελέχη, όταν μας μιλούν για κατανόηση, να σκεφθούν ότι αυτοί και οι οικογένειές τους είναι χορτάτοι. Και κάτι άλλο: επειδή μας ρωτούν για το πού θα βρουν τα λεφτά να μας πληρώσουν, έχουμε απάντηση: πουλήστε τις βίλες και τα κότερα που φτιάξατε».

Η υποκρισία της Γερμανίας

  

Σχετικά με την οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας και τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την εξασφάλιση δανείων για να ορθοποδήσουμε και να ξαναγίνει η οικονομία μας βιώσιμη και ανταγωνιστική, αντί άρθρου, αναδημοσιεύω σήμερα συνέντευξη του διακεκριμένου γερμανού καθηγητή της ιστορίας της οικονομίας κ. Albert Ritschl, στο περιοδικό  SPIEGEL.

Πρόκειται για ένα πραγματικό καταπέλτη σε βάρος της υποκρισίας των Γερμανικών κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών κύκλων και κάτι πολύ παραπάνω από συνηγορία, ένας αληθινός ύμνος, για το  δίκιο της Ελλάδας, το οποίο στοιχειοθετείται με πολύ οξυδέρκεια. 

Είναι εντυπωσιακό επίσης, το πώς ο Albert Ritschl τεκμηριώνει τις δίκαιες και ανεκπλήρωτες ελληνικές αξιώσεις επί της Γερμανίας για πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο!

Το ένα χιλιοστό από όσα διακηρύσσει ο Γερμανός καθηγητής, αν διεκδικούσε η ελληνική επίσημη πολιτική τάξη, θα ήταν αρκετά διαφορετική η μοίρα αυτού του τόπου!

Ολόκληρη η αποκαλυπτική συνέντευξη του Albert Ritschl έχει ως ακολούθως:

«Spiegel: Κύριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτή η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του «γερμανικού μεταπολεμικού» θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποια θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα «Haircut», που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανιών θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ’ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.»

Για την  αντιγραφή

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

(παλαίμαχος)

ΣΟΒΑΡΕΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΕΥΘΕΙΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ

Καιρός δεν είναι να σοβαρευθεί και να λογικευθεί η συνδικαλιστική ηγεσία των δημοσίων υπαλλήλων, η Α.Δ.Ε.Δ.Υ;

Ως πότε με τις απεργίες που κηρύσσει κάθε λίγο και λιγάκι, θα κάνει οικονομική αφαίμαξη, θα "αφαιρεί" τα μεροκάματα, θα "μειώνει" ακόμη περισσότερο τις μειωμένες δραματικά από το "μνημόνιο" αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων και ως πότε θα κατεβάζει τους νοικοκυραίους στους δρόμους, δίδοντας στους "κουκουλοφόρους" ευκαιρίες, να σπάζουν, να ρημάζουν, να λεηλατούν, ακόμη και να σκοτώνουν αθώους υπαλλήλους, όπως στη Marrfinbank;

Ως πότε θα κλείνει δρόμους, θα ταλαιπωρεί τον κόσμο και θα νεκρώνει την ελάχιστη εμπορική και οικονομική κίνηση;

Δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη ο κ. Τσικρικάς και η παρέα του, ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί μονόδρομο και όποια μικρή βελτίωση είναι δυνατόν να γίνει, δεν θα γίνει με τις συνεχείς και εκβιαστικές απεργίες που κάνουν τους δημόσιους υπαλλήλους αντιπαθείς στο σύνολο του ελληνικού λαού;

Πότε θα καταλάβουν οι "άρχοντες" της Α.Δ.Ε.Δ.Υ, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι λειτουργοί του κράτους, το οποίο έχουν υποχρέωση να βοηθήσουν για να βγει από τα δύσκολα;

Πότε θα αντιληφθούν και θα αναλογισθούν το μέγεθος των ευθυνών τους απέναντι στην πατρίδα και στο λαό;

Οι δημόσιοι υπάλληλοι, μέχρι τώρα και σε πολύ πιο δύσκολες εποχές, ακόμη και στην κατοχή και στην μετακατοχική περίοδο και στον εμφύλιο, στήριξαν το κράτος, το βοήθησαν να σταθεί στα πόδια του.

Ο αείμνηστος πατέρας μου δημόσιος υπάλληλος και συνδικαλιστής, πρότυπο υπαλλήλου εντίμου, αφοσιωμένου στο καθήκον με αξιοζήλευτη υπαλληλική συνείδηση δεν εκάμφθη ούτε από την ανέχεια, ούτε από τον καθημερινό αγώνα για την συντήρηση της οικογένειάς του.

Τότε, οι δημόσιοι υπάλληλοι, έδιναν καθημερινά τη μάχη, πολεμούσαν κρατώντας στο ένα χέρι την πένα και στο άλλο το τουφέκι!

Ήταν υπάλληλοι, όπως ο πατέρας μου, που πολεμούσαν για την πατρίδα στη Μικρά Ασία και σε άλλους πολέμους, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή τους.

Ήταν οι υπάλληλοι που απεργούσαν, όταν και όποτε έπρεπε και δεν υπολόγιζαν και αυτές τις πολιτικές επιστρατεύσεις, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στα κρατητήρια!

Αλλά όχι κάθε τρεις και λίγο απεργίες που μόνον κακό κάνουν στον κλάδο.

Αυτά όμως, δυστυχώς, είναι ψιλά γράμματα για τους σύγχρονους συνδικαλιστές της Α.Δ.Ε.Δ.Υ που έχουν κηρύξει νέα απεργία για τις 19 του μηνός και στο μεταξύ έχουν σχεδόν διαλύσει την τοπική αυτοδιοίκηση προκαλούντες μεγάλη ταλαιπωρία στους πολίτες και μεγάλη ζημιά στην εθνική μας οικονομία.

Σοβαρευθείτε και λογικευθείτε, επί τέλους, κύριοι συνδικαλιστές της Α.Δ.Ε.Δ.Υ και εργασθείτε για τα συμφέροντα του κλάδου που εκπροσωπείτε, της χώρας και του λαού.

Αναλογισθείτε τις τεράστιες ευθύνες σας, απέναντι στους νομοταγείς και έντιμους δημόσιους λειτουργούς που βγάζετε συνεχώς στους δρόμους, για να μπερδευτούν με τα κάθε λογής περιθωριακά και κακοποιά στοιχεία πού επιδιώκουν την καταστροφή της Ελλάδας.

ΜΑΣ "ΚΟΥΡΚΟΥΤΙΑΖΟΥΝ"

"Κουρκούτι" κάνουν το μυαλό του κοσμάκη τα Μ.Μ.Ε, ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά με όσα μεταδίδουν σαν γεγονότα ή σαν εικασίες για τις οικονομικές εξελίξεις και τις συνέπειές τους.
Κομφούζιο πληροφοριών που, κυριολεκτικά κάνουν τον δεινοπαθούντα λαό μας, να παραμιλάει και να πανικοβάλλεται περισσότερο!
Και βέβαια, την μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση έχει η κυβέρνηση, η οποία δεν σπεύδει με σαφείς, κατηγορηματικές, έγκυρες και αξιόπιστες ανακοινώσεις της, να... αποκαταστήσει την ειδησεογραφική τάξη.
Τουλάχιστον, ένα δίμηνο τώρα, μας βομβάρδιζαν τα Μ.Μ.Ε με πληροφορίες για αυξήσεις των τιμολογίων της Δ.Ε.Η από την 1η Ιανουαρίου του 2013, χωρίς βέβαια να έχουν καμιά επίσημη και έγκυρη πληροφορία.
Μέχρι που στην πρωινή εκπομπή του MEGA, την περασμένη Κυριακή 2/12/2012 βγήκε συνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για να αναλύσει και να... δικαιολογήσει τις αναμενόμενες, σε λίγες μέρες, αυξήσεις!
Φάνηκε περίεργο, άνθρωπος της παρέας του περίφημου Φωτόπουλου, του... εργατοπατέρα και του παριστάνοντος τον... προστάτη των καταναλωτών, να δικαιολογεί αυξήσεις του κόστους παραγωγής και πώλησης του ρεύματος!!
Την επομένη, την Δευτέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, διέψευσε τα πάντα.
Δεν υπάρχει θέμα, αύξησης, είπε!
Συμπέρασμα, ο συνδικαλιστής του Φωτόπουλου, έπαιξε το γνωστό παιχνίδι της δυσφήμησης και πρόκλησης πανικού στο κοινό.
Άγνωστος ο απώτερος σκοπός...
Πιθανόν να ετοιμάζεται η καλλιέργεια κατάλληλου κλίματος για την άντληση και νέων εκατομμυρίων ευρώ από την Δ.Ε.Η για τα ταξίδια στο εξωτερικό και
την διαμονή στις σουίτες των πολυτελών ξενοδοχείων των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...
Ας είναι λοιπόν λίγο πιο προσεκτικά τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε και ας παύσουν να δοκιμάζουν τα ήδη σμπαραλιασμένα νεύρα μας με εικασίες και φήμες, όπως το πολύ υψηλό ποσοστό φορολόγησης τους εισοδήματος, την μείωση του αφορολόγητου για τα παιδιά και άλλα πολλά που διαψεύδονται κατηγορηματικά την επομένη και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Ο κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
------------------------
Τιμώ τον κ, Ευάγγελο Βενιζέλο σαν άνθρωπο και σαν κορυφαίο νομικό επιστήμονα, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και σαν πολιτικό με πείρα και προσφορά.
Όμως, ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη, τον παρακαλώ να επιτρέψει σε μένα, ένα παλιό δημοσιογράφο, να του κάνει μια σύσταση, μια μονολεκτική συμβουλή που είναι: ΠΡΟΣΟΧΗ.
Αυτή τη δύσκολη για την πατρίδα περίοδο, οι πολιτικοί μας πρέπει να ζυγίζουν καλά τα όσα λένε και τα όσα κάνουν, γιατί οι συνέπειες κάποιων λόγων και πράξεων μπορεί να αποβούν ολέθριες. Περισσότερα δεν χρειάζεται να πω. Ο νοών νοείτω...
ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ.

Ποιός είμαι

Γιώργος Τσιούνης
Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηνταδύο (62) χρόνια.
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Δεν κατηγορώ κανέναν, πολύ περισσότερο δεν κατηγορώ, ούτε επικρίνω και ούτε καν κριτικάρω δημοσιογράφους.

Απλώς θέλω να παρατηρήσω στους δύο διακεκριμένους συναδέλφους της πρωινής εκπομπής του Σαββατοκύριακου του MEGA,ότι για το κόστος της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δεν ρωτά κανείς τους συνδικαλιστές της Δ.Ε.Η, την παρέα του περίφημου κ. Φωτόπουλου, αλλά την διοίκηση της επιχείρησης, όπως άλλωστε τους είπε και ο έτερος των προσκεκλημένων της εκπομπής (Κυριακή 2-12-2012), καθηγητής του πανεπιστημίου της Κύπρου, και σε δεύτερη φάση, αν οι απαντήσεις δεν είναι πειστικές, ζητούνται οι απόψεις των συνδικαλιστών.

Εξ άλλου, όταν ο συνδικαλιστής που είχαν καλέσει, μίλησε για απάτη 400.εκατ. ευρώ από τους συλληφθέντες και προφυλακισθέντες ήδη... μεταπωλητές ενέργειας των εταιρειών <μαϊμού> ΕNERGA και HELLAS POWER, προσθέτοντας πως το τεράστιο αυτό ποσόν που τσέπωσαν οι απατεώνες θα το πληρώσουν οι καταναλωτές, οι δημοσιογράφοι ζητούν λεπτομέρειες, τον ξεψαχνίζουν, τον πιέζουν να τα κάνει λιανά, γιατί πρόκειται για χρήμα του δεινοποθούντος ελληνικού λαού, για τον ιδρώτα μας, και δεν κλείνουν την κουβέντα!

Αυτά από ένα παλιό συνάδελφο που απορεί για τις παραλείψεις αυτές των δυο καλών και έμπειρων δημοσιογράφων.

Οι εχθροί της Παιδείας

Είναι απίστευτο,αλλά αληθινό πέρα για πέρα...

Μάλιστα, υπάρχουν φοιτητές, αυριανοί επιστήμονες και ταγοί του έθνους, οι οποίοι, αντί να αφοσιώνονται στη μελέτη, στις σπουδές τους, συμβάλλουν αποφασιστικά σε μεταβολή των πανεπιστημίων τους σε... απερίγραπτες χωματερές και δυσώδεις κοπρώνες, και κυκλοφορούν αυτοί, οι συνάδελφοι και οι δάσκαλοί τους, στις αίθουσες και τους διαδρόμους μαζί με τρωκτικά και να αφοδεύουν πάνω στα έδρανα του μεγάλου αμφιθεάτρου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης!!

Γιατί κι αυτό έγινε, δυστυχώς,από κάποιους υπανθρώπους που φιλοδοξούν αύριο να ασκήσουν επιστημονικό έργο προς όφελος της πατρίδας που επενδύει σ αυτούς, των οικογενειών τους και της κοινωνίας...

Τα νεαρά αυτά άτομα δεν συγκινούνται ούτε από την ασθένεια συναδέλφων τους πού προκλήθηκε από την μόλυνση των πανεπιστημιακών χώρων και την σαπίλα των σκουπιδιών και τάσσονται αλληλέγγυοι με τους καταληψίες του πανεπιστημίου πού βέβαια δεν είναι υπάλληλοί του, αλλά υπάλληλοι του εργολάβου καθαριότητος και για να λύσουν τις διαφορές τους μ αυτόν, εμποδίζουν την λειτουργία του Α.Ε.Ι, το οποίο βυθίζουν στα σκουπίδια, στη σαπίλα, στα μικρόβια και τον μεταβάλλουν σε παράδεισο των ποντικιών!

Εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση "δεν μπορούν να χτυπήσουν το γάιδαρο και χτυπούν το... σαμάρι". Υπάρχουν αναμφίβολα κάποιοι λίγοι φοιτητές που μισούν το σχολείο τους, συμμαχούν με τους εχθρούς του και επιδιώκουν να διαλύσουν την ανώτατη εκπαίδευση, αφού πάρουν εκβιαστικά τα πτυχία τους, χωρίς να παρακολουθούν μαθήματα και χωρίς να διαβάζουν.

Υπάρχουν και φοιτητές της κατηγορίας αυτής που κανείς δεν αμφιβάλλει για τον πολιτικό τους προσανατολισμό και για τα κέντρα που τους καθοδηγούν...

Άλλωστε, το Κ.Κ.Ε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και το Π.Α.ΜΕ ήδη πήραν θέση υπέρ των καταληψιών και των αλληλέγγυων φοιτητών.

Οι ίδιοι αυτοί φοιτητές του Αριστοτελείου,γνωστοί πλέον στους πάντες, εμποδίζουν, ξυλοκοπούν και τραυματίζουν συναδέλφους τους και καθηγητές τους που προσπαθούν αυτοί να μαζέψουν τα σκουπίδια και να καθαρίσουν τους χώρους του πανεπιστημίου. Έχουν ταχθεί στο πλευρό μιας μικρής μειοψηφίας εργολαβικών καθαριστών, με την ενθάρρυνση των αδίστακτων πολιτικών κέντρων πού προαναφέρθηκαν, που εκβιαστικά υποχρεώνουν την πλειοψηφία των συναδέλφων τους να απεργούν εδώ και περίπου 75 μέρες, χάνοντας τα μεροκάματα και βυθίζοντας στην ανέχεια, στην ένδεια, στην πείνα, εκατοντάδες οικογένειες.

Αυτά για να εξυπηρετηθούν τα πολιτικά συμφέροντα και οι στόχοι των γνωστών παρατάξεων.

Με εντολή και παρουσία του εισαγγελέα, η αστυνομία τα ξημερώματα της Παρασκευής, εισέβαλε αστραπιαία στο κτιριακό συγκρότημα του Αριστοτελείου, συνέλαβε 11 καταληψίες που περιφρουρούσαν την κατάληψη και απεργία... σε χώρους ξένους προς τον εργοδότη τους εργολάβο καθαριότητας, οι οποίοι θα δικασθούν την Δευτέρα,από το Αυτόφωρο.

Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον δεν θα υπάρξουν παρόμοια φαινόμενα και αν υπάρξουν θα αντιμετωπισθούν κεραυνοβόλα από τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ;;

Καλόπιστοι και καλοπροαίρετοι φίλοι, νεαροί αλλά και μεγαλύτερων ηλικιών, σχολιάζοντες την αρθρογραφία μου για την εκταμίευση της δόσης των 43,7 δις ευρώ, διατυπώνουν τις αντιρρήσεις και τις αντιθέσεις τους  για τα γραφόμενά μου και αναπτύσσουν τις “αντιμνημονιακές” και αντικυβερνητικές απόψεις τους.

Σεβαστές απόλυτα και συζητήσιμες όλες οι απόψεις, αλλά υπάρχουν πρωτίστως, τα αδήριτα ερωτήματα:

Ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο ;

Ποιός θα γεμίσει τα άδεια δημόσια ταμεία ;

Ποιός θα πληρώσει μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και άλλα πολλά, έστω και κουτσουρεμένα ;

Ποιός θα βοηθήσει για να μπει το τσουκάλι στην φουφού ;

Μήπως ο κ. Τσίπρας ;

Μήπως ο κ. Σκουρλέτης ;

Μήπως ο κ. Λαφαζάνης ;

Μήπως ο κ. Βούτσης ;

Μήπως η κ. Παπαρήγα ;

Μήπως ο κ. Παφίλης ;

Μήπως ο κ. Μενδρέκας ;

Ποιός η Ποιά απ' όλους και όλες που μας σερβίρουν αοριστίες αβάσιμες και μας πουλάνε... φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες;

Αναμένουμε απαντήσεις γιατί πρέπει να ετοιμασθεί το λιτό έστω, φαγητό της οικογένειας, των παιδιών...

ΟΙ  ΑΣΥΛΙΕΣ

------------------

Καθημερινά σχεδόν διατυπώνονται κατηγορίες, δίκαιες η άδικες δεν εξετάζω, εναντίον βουλευτών της "Χρυσής Αυγής" για βιαιοπραγίες κατά αλλοδαπών λαθρομεταναστών, εξυβρίσεις αστυνομικών οργάνων κ.τ.λ.

Για όλα αυτά τα αδικήματα οι εισαγγελείς στέλνουν τις δικογραφίες στη Βουλή για τα περαιτέρω, δηλαδή για να αποφασίσει την άρση ή μη της ασυλίας των κατηγορουμένων βουλευτών, πράγμα που έχει γίνει ήδη και μάλιστα με την θέληση των ίδιων των κατηγορουμένων, στις μέχρι τώρα περιπτώσεις.

Έχω όμως μια απορία και ένα ερώτημα:

Αν, όπως πάμε, κατηγορηθούν όλοι, δηλαδή και οι 18 βουλευτές του κόμματος αυτού ή έστω και μερικοί απ’ αυτούς και αρθεί η ασυλία τους, τι θα επακολουθήσει;

Το αυτονόητο είναι πως θα εφαρμοσθούν οι νόμοι, οι βουλευτές θα δικασθούν και αν βρεθούν ένοχοι, πράγμα πιθανόν, θα εκτίσουν τις ποινές τους, όπως άλλωστε όλοι οι πολίτες της χώρας μας.

Και τότε;

Τότε τι προβλέπεται από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής;

Οι βουλευτές θα χάσουν την έδρα τους για να βγουν στη θέση τους άλλοι, επιλαχόντες δηλαδή, για να ξαναρχίσει η ίδια διαδικασία ή το κόμμα θα παραμείνει με κουτσουρεμένη κοινοβουλευτική δύναμη σε αναντιστοιχία με την εκλογική του δύναμη ή πολύ πιθανόν κι αυτό θα  είναι κοινοβουλευτικό κόμμα  άνευ βουλευτών;;

Αυτά για τις βουλευτικές "αταξίες" και τις πιθανές συνέπειές τους.