Σχολιασμοί…

Επιτέλους, τα κανάλια αποφάσισαν πριν από μερικές ημέρες, να πουν για μια φορά, ίσως την πρώτη, την αλήθεια, εγκαταλείποντας τα ψέματα που… πουλάνε για να ικανοποιούν κάποιες πολιτικές παρατάξεις και κάποιους «συνδικαλιστές» που πρόσκεινται σ’ αυτές τις παρατάξεις ή σκοπεύουν αλλού…

Είναι ίσως η πρώτη φορά, επαναλαμβάνω, που τα κανάλια ενημέρωσαν σωστά τους τηλεθεατές και ακροατές τους, γιατί άλλωστε δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά (όποιος έχει μάτια, βλέπει), ότι τα τελευταία συλλαλητήρια και οι πορείες, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις, υστερούσαν εμφανώς σε σύγκριση με το παρελθόν.

Με άλλα λόγια είχαν λιγότερο κόσμο και πολύ λιγότερο παλμό.

«Υπάρχει απεργιακή κόπωση» μας είπαν τα κανάλια και είχαν απόλυτο δίκιο, για πρώτη φορά, διότι για πρώτη φορά είπαν την αλήθεια.

Το θέμα όμως είναι αν την αλήθεια αυτήν την έχουν αντιληφθεί οι «συνδικαλιστές», οι οποίοι οργανώνουν και πραγματοποιούν αδιέξοδες απεργίες και πορείες που το μόνο αποτέλεσμά τους είναι να χάνουν άδικα οι εργαζόμενοι τα μεροκάματά τους και μάλιστα σε μια εποχή λιτότητας, περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, σε μια εποχή ύφεσης και ανεργίας.

Πέραν αυτού, οι πορείες και τα συλλαλητήρια νεκρώνουν τους κεντρικούς δρόμους, κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολιτών, ταλαιπωρούν τους πολίτες που φθάνουν στα όριά τους και δίνουν ευκαιρίες στα κακοποιά στοιχεία να καταστρέφουν περιουσίες του Δημοσίου και ιδιωτών.

Την αντιλαμβάνονται λοιπόν την αλήθεια αυτήν οι αδίστακτοι «συνδικαλιστές» ή καλύτερα, έχουν αποφασίσει να την αντιληφθούν και να παραδεχθούν τα αποτελέσματα της τακτικής που εφαρμόζουν;

Της τακτικής που είναι ολέθρια για τους δυστυχείς «υπηκόους» τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, επαγγελματίες, εμπόρους κλπ., αλλά και για την προσπάθεια που γίνεται για να ορθοποδήσουμε οικονομικώς, να συνέλθουμε.

Οι αγώνες, τους οποίους αποφασίζουν οι «συνδικαλιστές» δεν είναι δυνατό να φέρουν κανένα αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν περιθώρια για το παραμικρό αποτέλεσμα και αυτό το γνωρίζουν καλά οι υποκινητές τους και τα δύο κόμματα που τους ενθαρρύνουν. Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι μονόδρομος.

Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουν καθηγητές και δάσκαλοι που βγάζουν κάθε τόσο τα παιδιά στους δρόμους. Χάνουν μαθήματα και γίνονται καταστροφές. Ντροπή τους!

Ο διάλογος πάνω στα διάφορα θέματα, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν αποφασισθεί και νομοθετηθεί από την πολιτεία με βάση τις συμφωνίες με τους δανειστές μας, με τρόπο πιο ομαλό και λιγότερο οδυνηρό. Θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν κάποιες συμφωνίες, προς όφελος των εργαζομένων.

Εκτός από τις συνεχείς απεργίες, τις στάσεις εργασίας, τις πορείες, τα συλλαλητήρια και το «μπάχαλο» που δημιουργείται καθημερινά σχεδόν, με συνέπειες ολέθριες για όλους, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για την, κατά το δυνατόν, βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.

Ας το καταλάβουν αυτό καλά οι «συνδικαλιστές» και οι πάτρωνές τους.

Οι Η.Π.Α.

Ανακοινώθηκε επίσημα εσχάτως, ότι το 50% των αμερικανών ζει σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας.

Αυτή είναι η αλήθεια για την πιο ισχυρή και την δήθεν, ευημερούσα χώρα του κόσμου, η οποία, παρά τα χάλια της, επιμένει να αστυνομεύει ολόκληρη την υφήλιο και να παίζει το ρόλο του χωροφύλακα σε όλο τον κόσμο.

Κάποτε, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Η.Π.Α., με τα διάφορα σχέδια που είχαν εκπονήσει, στήριζαν πολλές χώρες στην προσπάθειά τους να συνέλθουν από τα δεινά του πολέμου και πολλές άλλες για να τους κλείσουν το δρόμο που οδηγούσε στις αγκάλες του κομμουνισμού και την σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Μεταξύ αυτών και την Ελλάδα. «Στείλε κι άλλα θείε Τρούμαν…» φωνάζαμε!

Με την πάροδο του χρόνου και όταν η απειλή της κομμουνιστικοποίησης εξέλιπε, οι Η.Π.Α. χωρίς να φείδονται αίματος και χρήματος, έστελναν τα παιδιά τους να μάχονται, στις διάφορες χώρες, να πολεμούν όσους τολμούσαν να εναντιωθούν στις απόψεις και τα συμφέροντά τους.

Έτσι έχουμε επεμβάσεις απόλυτα παράνομες σε ξένα κράτη, λουτρό άφθονου αίματος, στο οποίο κολυμπούν τόσον τα αμερικανόπαιδα, οι στρατιώτες των αμερικανών, όσον και οι πολίτες των χωρών στις οποίες η Ουάσιγκτον βίαια και, εκτός πάσης λογικής, επιχειρεί με κάθε τρόπο ακόμη και με βομβαρδισμούς και εν πάση περιπτώσει με τα αποτελεσματικά όπλα που διαθέτει σε αφθονία.

Έχουμε με άλλα λόγια, συνεχή αιματοκυλίσματα και διάθεση τεράστιων χρηματικών πιστώσεων.

Όταν κλείνει το ένα μέτωπο, ο ένας πόλεμος που κάνουν οι Η.Π.Α. σε ξένες χώρες, οι αμερικανοί ανοίγουν άλλο μέτωπο, προκαλούν νέο πόλεμο σε άλλη χώρα!

Με την τακτική αυτή, με την πολιτική που εφαρμόζουν οι Η.Π.Α. που θεωρούν τον εαυτό τους υποχρεωμένο να κάνει τον χωροφύλακα και να επεμβαίνει στρατιωτικώς για να… αποκαταστήσει την τάξη, όπου αυτή διασαλεύεται κατά τη γνώμη τους, όπου εμφανίζεται η κοινή γνώμη κάποιας χώρας ή τουλάχιστον μερίδα της κοινής γνώμης, αντίθετη προς τις θελήσεις και τα συμφέροντα τους, έχουν προκαλέσει συμφορές σε όλο τον κόσμο και τον έχουν στρέψει εναντίον τους.

Αυτή είναι η πάγια τακτική και πολιτική των Η.Π.Α., που άνευ λόγου και χωρίς άλλη αντίπαλο αξιόλογη δύναμη, δεν διστάζουν να επεμβαίνουν με τα όπλα, σε ξένα εδάφη, να σκοτώνουν και να σκοτώνονται, να ρημάζουν και να οργιάζουν στην πραγματικότητα σε βάρος των εθνών και των λαών.

Έφθασε λοιπόν η μοναδική υπερδύναμη σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.

Έφθασε στο σημείο να θρηνεί δικά της παιδιά που πέφτουν άδικα, σε πολέμους επίσης άδικους, οι οποίοι αποσκοπούν στο πνίξιμο στο αίμα αυτών που έχουν αντίθετες απόψεις και λένε ΟΧΙ στα συμφέροντά τους, όπως άλλωστε έχουν δικαίωμα.

Έφθασε επίσης στο σημείο η μοναδική υπερδύναμη, να αντιμετωπίζει σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα και να έχει το 50% των πολιτών της σε απόλυτη φτώχεια!

Έτσι τα καταφέρνουν οι εκάστοτε κυβερνήτες – πρόεδροι των Η.Π.Α., Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι.

Όλοι, ακόμη και ο τωρινός, ο κ. Ομπάμα, ο οποίος πολλά είχε τάξει στον λαό, στο αμερικανικό έθνος και σ’ όλο τον κόσμο, αλλά έκανε τα αντίθετα.

Έκανε ό,τι έκαναν οι προηγούμενοι ηγέτες και, δυστυχώς, όπως προβλέπεται, ό,τι θα κάνουν και οι επόμενοι.

Κι αυτό, διότι η αμερικανική πολιτική είναι πάγια, όπως άλλωστε προαναφέρθηκε, τα συμφέροντά της είναι πάντοτε ίδια και οι τρόποι αντιδράσεων και επεμβάσεων, δυστυχώς και πάλι, ίδιοι.

Υ।Γ. 1 Για μια ακόμη φορά ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπάιντεν ζήτησε από την Τουρκία την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης. Ο κ. Μπάιντεν είχε θερμή συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι, στον οποίο εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη της Ουάσιγκτον.

Υ.Γ. 2 Οι συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ πλακώθηκαν στο ξύλο μεταξύ τους!

Στη συνέχεια, πιθανόν για να εκτονωθούν ή ίσως για να ξεχάσουν τα γρονθοκοπήματα, για να συνέλθουν και να… διασκεδάσουν το ρεζίλι τους, κήρυξαν μια 48ωρη ανεργία (!), την οποία αργότερα ανέστειλαν, κάτω από τη γενική κατακραυγή και οργή.

Κατάφεραν δηλαδή να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών…

Αυτή, δυστυχώς, είναι η ποιότητα του συνδικαλισμού μας!!

Όσον αφορά αυτούς του ΜΕΤΡΟ, να τους θυμίσουμε, ότι για να προσληφθούν στη δουλειά, δεν δίσταζαν να κάνουν τεμενάδες για να μην πω κάτι χειρότερο…

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ…

Ο συνδικαλισμός πρέπει να στηρίζει τη δημοκρατία και να αγωνίζεται γι’ αυτήν και βέβαια όχι να την υπονομεύει, ούτε να την δυναμιτίζει. Που οδηγούν λοιπόν τον συνδικαλισμό; Στην καταστροφή;

Δεν βλέπουν σε τι χάλια τον έχουν φέρει;

Και πάλι ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ…

Υ.Γ. 3 Ενώ η χώρα, ο λαός μας, αγωνίζονται για την ανόρθωση της εθνικής μας οικονομίας και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ύφεσης και της ανεργίας, υπάρχουν, δυστυχώς, έλληνες (;), οι οποίοι σαμποτάρουν την όλη προσπάθεια.

Πρόσφατα ενημερώθηκα, ότι κάποιο άτομο τηλεφωνεί σε συμπατριώτες μας του εξωτερικού με σκοπό να τους συστήσει και να τους πείσει να αποσύρουν τα χρήματα που έχουν σε ελληνικές τράπεζες και να τα βγάλουν στο εξωτερικό.

Ο κύριος αυτός που δεν είναι ο μόνος, εκτός της ζημιάς που προξενεί στην ελληνική οικονομία, καλλιεργεί οικονομικό πανικό μεταξύ των ομογενών.

Βεβαίως, ο εισαγγελέας πρέπει να ασχοληθεί, γενικώς, με το θέμα αυτό.