Το… ξαναπέταγμα του «Πελαργού»

O «Πελαργός»… ξαναπέταξε τις ημέρες αυτές στη μνήμη και στην φαντασία των κατοίκων της Νέας Κίου και της περιοχής της, παλιών, νέων και νεότερων, με τα «φτερά» του βιβλίου του γιου του δημιουργού του Γεράσιμου Καραμέλη, του κ. Τάσου Καραμέλη, ο οποίος διετέλεσε και διευθυντής της βιομηχανίας, από το 1951, μετά το θάνατο του πατέρα του.
Ο «Πελαργός», του οποίου η πορεία από το 1930 που ιδρύθηκε μέχρι την πώλησή του, το 2000 στην ΕΛΑΙΣ, περιγράφεται λεπτομερώς από τον κ. Τάσο Καραμέλη, στο βιβλίο του «Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ της Νέας Κίου» (Ναυπλιακή Εταιρεία Κονσερβών - Ανώνυμος Εταιρεία - Έδρα εν Ναυπλίω), υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες κονσερβών της Ελλάδας, με ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τοματοπελτέ, αλλά και στην κονσερβοποίηση μπάμιας, αγκινάρας, φρέσκων φασολακιών, κληματόφυλλων, κομποστών, μαρμελάδων κλπ.
Ο συγγραφέας παραθέτει επίσημα στοιχεία, σχετικά με την διαδρομή της βιομηχανίας, η οποία ίδρυσε και λειτούργησε και δεύτερη αδελφή της στη Γαστούνη, ενώ επί δεκαετίες πραγματοποιούσε μεγάλες εξαγωγές και κέρδιζε βραβεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για την άριστη ποιότητα των προϊόντων της.
Ακόμη, ο Τάσος Καραμέλης, θυμάται και παραθέτει τα ονόματα (και φωτογραφίες), όχι μόνο των κυρίων επιτελικών και εργατικών στελεχών του «Πελαργού», αλλά και απλών εργατών που ανέδειξαν τη βιομηχανία με την φιλότιμη εργασία τους.
Και αυτό είναι προς τιμήν του.
Τέλος, παραθέτει φωτογραφίες των κτιριακών εγκαταστάσεων των δύο εργοστασίων, της Νέας Κίου και του θυγατρικού της Γαστούνης και των απολύτως σύγχρονων, για την εποχή τους, μηχανημάτων.
Ο «Πελαργός»… πέταξε πάλι, με μορφή οράματος, με τα φτερά που του έδωσε για μια ακόμη φορά, ο γιος του ιδρυτή και δημιουργού του, ο ηλικιωμένος πλέον και αξιοσέβαστος κ. Τάσος Καραμέλης!



Υ.Γ. Δεν συνηθίζω να γράφω κριτικές για πονήματα διαφόρων, διότι πιστεύω πως ενας «γραφιάς» όπως εγώ, δεν πρέπει να κρίνει δουλειές άλλων… «γραφιάδων».
Σήμερα κάνω παρουσίαση ενός βιβλίου που έχει μόνον ενδιαφέρον για την πορεία μιας ιστορικής βιομηχανίας της Νέας Κίου και βέβαια δεν διεκδικεί περγαμηνές λογοτεχνικού έργου.
Γι’ αυτό γράφω δυο λόγια.