Η «Ελευθεροτυπία»

Mε ιδιαίτερη, με μεγάλη θλίψη παρακολουθώ τα συμβαίνοντα στην «Ελευθεροτυπία» τον τελευταίο καιρό. Η θλίψη και η απογοήτευση βέβαια δεν είναι συναισθήματα μόνον δικά μου, αλλά και όλων των παλαιών συντακτών της εφημερίδας αυτής, των «ιδρυτικών» συντακτών θα έλεγα αν μου επιτρέπεται, που εργάστηκαν σκληρά από την πρώτη μέρα της ζωής της το καλοκαίρι του 1975, μέχρι την συνταξιοδότησή τους, για την καθιέρωση της, για την αναγνώρισή της από το αναγνωστικό κοινό, ως έγκυρο και έντιμο δημοσιογραφικό όργανο, ταγμένο στον δημοκρατικό προοδευτικό χώρο, το οποίο δημιούργησε σχολή στον ελληνικό τύπο και πρόσφερε τόσο στους λειτουργούς του, όσο και στους αναγνώστες του, ένα πραγματικό «ελεύθερο βήμα» για να εκθέτουν τις απόψεις τους, αποκλείοντας και απορρίπτοντας πάντοτε τους «κιτρινισμούς», τις προσβολές και τις λοιδορίες προσωπικοτήτων καθώς και ύβρεις και συκοφαντίες εις βάρος οποιουδήποτε ή οποιασδήποτε.

Η «Ελευθεροτυπία» που δυστυχώς φέτος μετά από 32 χρόνια ιστορικής διαδρομής έχει διακόψει την έκδοσή της, προσωρινά, όπως ελπίζουμε όλοι οι δημοσιογράφοι και περισσότερο όσοι την υπηρετήσαμε, παλιοί, νέοι και νεότεροι, είχε πετύχει υψηλές κυκλοφορίες κατά τη διαδρομή της, τόσο στην ημερήσια όσο και στην Κυριακάτικη έκδοσή της.

Θυμάμαι σα να είναι τώρα τη χαρά όλων μας για κάθε νέο κυκλοφοριακό άλμα και τα σχετικά ανοίγματα πολλών μπουκαλιών σαμπάνιας για να το γιορτάσουμε!

Ιδρυτής της ο Κίτσος, ο Χρήστος Τεγόπουλος, αγαπητός απ’ όλο το προσωπικό που εκτιμούσε την απλότητά του, τα δημοκρατικά του αισθήματα και βέβαια την «απλοχεριά» του όσον αφορά τις αμοιβές, τη συνέπειά του και την αυστηρή τήρηση του χρόνου των πληρωμών. Δεκατρία χρόνια υπηρέτησα στην «Ε» σε διάφορες υπεύθυνες δημοσιογραφικές θέσεις και η καταβολή των αμοιβών μου, όπως και των αμοιβών όλου ανεξαιρέτως του προσωπικού, δεν βράδυνε ούτε μία ώρα.

Ακόμη, θα πρέπει να αναφέρω, ότι η «Ε» την εποχή της έκδοσής της και για πολλά χρόνια μετά εθεωρείτο και είχε την ονομασία «εφημερίδα των συντακτών», λόγω α) της ελευθερίας όλων των συντακτών να γράφουν ενυπόγραφα τις απόψεις τους και β) της υπόσχεσης του εργοδότου για διανομή μέρους των κερδών στο προσωπικό.

Εδώ πρέπει να κάνω γνωστό, ότι για μία και μόνη φορά, όταν η εφημερίδα παρουσίασε τα προβλεπόμενα από τον ιδρυτικό της κανονισμό κέρδη, ο Κίτσος κατέβαλε στους συντάκτες ένα έκτακτο 15νθήμερο, τηρώντας την υπόσχεσή του.

Η έκτακτη αυτή καταβολή δεν επαναλήφθηκε, λόγω της ανυπαρξίας κερδών που θα άφηναν περιθώρια για τη συνέχισή της.

Ήταν η χρυσή εποχή της εφημερίδας με τον Τεγόπουλο στην προεδρία της εταιρίας, τον Αλέκο Φιλιππόπουλο στη δημοσιογραφική διεύθυνση και με ένα λαμπρό επιτελείο συντακτών.

Δυστυχώς, τόσο ο Κίτσος, ο Χρήστος Τεγόπουλος, όσο και ο Φιλιππόπουλος που με τις δημοσιογραφικές του ικανότητες, το δημοσιογραφικό του δαιμόνιο, στέριωσαν και επέβαλαν την «Ελευθεροτυπία», έχουν φύγει από τη ζωή.

Τον Φιλιππόπουλο που είχε αποχωρήσει από την εφημερίδα, εξαιτίας κάποιων διαφωνιών με την ιδιοκτησία, για να αναλάβει τη διεύθυνση του «Έθνους», ο τίτλος του οποίου είχε αγορασθεί από τον κ. Γιώργο Μπόμπολα, διαδέχθηκε στη διεύθυνση της «Ε» ο συνάδελφος Σεραφείμ Φυντανίδης, ο οποίος άσκησε με απόλυτη επιτυχία τα καθήκοντά του και κράτησε υψηλά την εφημερίδα.

Ο θάνατος του Κίτσου προφανώς άλλαξε πολλά πράγματα στην «Ε» και δυστυχώς τα άλλαξε προς το χειρότερο, όπως ήδη έχει αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος.

Με τη διάδοχη κατάσταση και για διάφορους λόγους είδαν την πόρτα της εξόδου, ο διευθυντής Φυντανίδης και άλλα καταξιωμένα στελέχη δημοσιογραφικά, διοικητικά, οικονομολογικά κλπ.

Έτσι άρχισε η παρακμή.

Έτσι άρχισε ο κατήφορος, η «κατρακύλα» μιας ιστορικής εφημερίδας που υπήρξε για πολλά χρόνια πρότυπο καλής λειτουργίας, καλής δημοσιογραφικής ενημέρωσης και καλής οικονομικής κατάστασης.

Η «κατρακύλα», η μεγάλη πτώση πήρε τραγικές διαστάσεις και ξεπέρασε κάθε όριο. Έφθασε στο απίστευτο σημείο να οφείλει η «Ε» σε όλο το προσωπικό της μισθούς πολλών μηνών και τα ανάλογα δώρα! Το ταμείο άδειασε και οι τράπεζες αρνούνται δανειοδοτήσεις.

Η κατάσταση αυτή ισχύει βέβαια και στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» η οποία κάποτε κρατούσε τα κυκλοφοριακά σκήπτρα.

Τα χειρότερα τα άφησα για το τέλος γιατί και μόνο που τα σκέπτομαι ανατριχιάζω.

Ποια είναι τα χειρότερα;

Είναι ότι το άλλοτε αξιοζήλευτο δημοσιογραφικό συγκρότημα του Κίτσου, το συγκρότημα της «Ελευθεροτυπίας» αργεί. Αποφεύγω τις λέξεις «έκλεισε» και «τέλος» γιατί θέλω να πιστεύω ότι η «δική» μας εφημερίδα θα ξαναζωντανεύσει και θα ξαναπορευθεί στο δρόμο που χάραξαν ο Κίτσος, ο Αλέκος Φιλιππόπουλος και συνέχισε ο Φυντανίδης κι εμείς οι παλιοί και οι νεότεροι.

Τέλος χαιρετίζω τις προσπάθειες του απλήρωτου προσωπικού για την έκδοση απεργιακού φύλλου που ήδη εκδόθηκε δύο φορές.