Η πενία τέχνας κατεργάζεται…

Η εξυπνάδα του Έλληνα, το δαιμόνιο της φυλής μας, δεν έχουν προηγούμενο.

Τα προνόμια αυτά του λαού μας, του έθνους μας θα έλεγα ακριβέστερα, εκδηλώνονται, αναδεικνύονται πολύ συχνά, ακόμη και σε περιόδους συμφορών ή κρίσεων, όπως αυτή που η χώρα και μαζί της ολόκληρος ο ελληνισμός γνωρίζουν την τελευταία περίοδο.

Οι Έλληνες, παρά την φτώχεια, παρά την γενικευμένη ανέχεια και παρά τα βάσανά τους βρίσκουν πρακτικούς τρόπους για να αντιδράσουν για να την… βγάλουν καθαρή ή αντιμετωπίζουν την κατάσταση με χιούμορ, με σαρκασμούς, με ευφυΐες κάθε λογής!

Αφορμή για το σημερινό θέμα μου έδωσε η προσπάθεια, τον τελευταίο καιρό, κάποιων, όχι λίγων, νέων κυρίως ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, να βρουν συγκάτοικο στο σπίτι που μένουν ή να συγκατοικήσουν με άλλους ή άλλες που διαθέτουν στέγη, την οποία επιθυμούν να μοιρασθούν με άλλα άτομα.

Και όλα αυτά για να πετύχουν οικονομία που θα τους επιτρέψει να τα φέρουν βόλτα, έπειτα από την αβάστακτη πλέον μείωση μισθών, ημερομισθίων και γενικώς εισοδημάτων και την ανεργία, η οποία φουντώνει από μέρα σε μέρα.

Μερικοί που νοικιάζουν σπίτια ευρύχωρα, μεγάλα, ζητούν τώρα συγκατοίκους, όχι επινοικιαστές, για να βοηθηθούν, τόσο στο ενοίκιο όσο και στα υπόλοιπα έξοδα, όπως κοινόχρηστα, λειτουργικά, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.

Άλλοι, ιδιοκτήτες μικρών, μεγαλύτερων ή μεγάλων σπιτιών που αδυνατούν πλέον, λόγω της κρίσεως, να τα κουμαντάρουν, προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημά τους με κάποιον ή κάποια συγκάτοικο.

Οι τοιχοκολλήσεις αγγελιών για συγκατοίκους από μεγάλα σπίτια, αρχοντικά και διαμερίσματα μέχρι γκαρσονιέρες ή δωμάτια όλο και πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό.

Και βέβαια για το αντίθετο.

Είδαμε ακόμη στις τηλεοράσεις ζωντανά, πολλά άτομα, άνδρες και γυναίκες, νέους και νέες κατά το πλείστον, που ζητούσαν να μοιρασθούν τα έξοδα της στέγης τους, με τη μέθοδο της συγκατοίκησης.

Η όλη υπόθεση μοιάζει με την τακτική των φοιτητών και των φοιτητριών που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια τους, σε άλλες πόλεις ή στο εξωτερικό με περιορισμένα οικονομικά, λόγω αδυναμίας των οικογενειών τους να τους παρέχουν ποσά, τα οποία θα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες τους.

Οι νέοι και οι νέες αυτής της κατηγορίας μοιράζονται όχι μόνον τα έξοδα της στέγης, το ενοίκιο, το ρεύμα, την ύδρευση, το τηλέφωνο, το internet, τα κοινόχρηστα κλπ. αλλά και τις δουλειές του κοινού τους σπιτιού, την καθαριότητα, τη λάτρα και σε πολλές περιπτώσεις αναλαμβάνουν με τη σειρά την σίτιση των συγκατοίκων τους, μαγειρεύοντας, παρασκευάζοντας το… συσσίτιο, τα υλικά του οποίου βέβαια αγοράζουν με έρανο μεταξύ των συγκατοίκων.

Λοιπόν η κρίση, που μαστίζει τη χώρα από το Νοέμβριο του 2009, οι μειώσεις μισθών, ημερομισθίων, συντάξεων και γενικώς των εισοδημάτων, αναγκάζουν πολλούς συμπατριώτες και συμπατριώτισσές μας, να μιμούνται, να αντιγράφουν τις μεθόδους των φοιτητών και των φοιτητριών που σπουδάζουν μακριά από τα σπίτια και τις οικογένειές τους.

Είναι όμως και οι νοικοκυρές, ιδίως οι πιο παλιές και πιο έμπειρες γενικώς, οι οποίες παίρνουν επάνω τους διάφορες ανάγκες της οικογένειας για τις οποίες χρειάζονται χρήματα για να γίνουν έξω, από επαγγελματίες.

Οι νοικοκυρές που μπορούν βέβαια και έχουν γνώση ραπτικής αναλαμβάνουν τις διορθώσεις και τις συμπληρώσεις των ρούχων των παιδιών ή και δικών τους, επίσης δε πολλές ράβουν οι ίδιες τα παιδικά ρούχα.

Εντάσσονται και αυτές οι περιπτώσεις στο δαιμόνιο της φυλής μας, στην εξυπνάδα μας, κυρίως στην εξυπνάδα των ελληνίδων γυναικών, των νοικοκυρών.

Γράφοντας αυτά θυμήθηκα την μακαρίτισσα την μάνα μου, η οποία στην κατοχή, επιδέξια και έξυπνη, όπως ήταν και με τις άπειρες γνώσεις που είχε, έκανε τα πάντα, από το διάβασμά μας μέχρι ράψιμο των ρούχων μας και μπάλωμα των παπουτσιών μας, διόρθωμα των «μανσετών» και… αλλαγή «καβάλων» στα παντελόνια του δημοσίου υπαλλήλου πατέρα μας!

Η πενία τέχνας κατεργάζεται…

Αυτή είναι η ευφυΐα, η ικανότητα και το δαιμόνιο της ευλογημένης ελληνικής φυλής, η οποία πάντοτε, από αρχαιοτάτων χρόνων καταφέρνει να ξεπερνά τις δυσκολίες της και όπως είναι βέβαιο, θα τις ξεπεράσει και τώρα…