ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ... ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΙΣΜΟΣ

Στην χώρα μας, στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα και να μπουν στη θέση τους άλλα, πάρα πολλά, αν θέλουμε - και βέβαια θέλουμε - να δούμε καλύτερες μέρες από κάθε πλευρά.

Ένα απ' αυτά είναι ο... επαγγελματικός εργατοπατερισμός, η δήθεν συνδικαλιστική <δραστηριότητα>, η οποία αφ' ενός μεν ταλαιπωρεί το κοινό, τον ελληνικό λαό, αφ' ετέρου δε στερεί τους εργαζόμενους από μεροκάματα ζωής, το εμπόριο και τους επαγγελματίες από σωτήριες ανάσες και την εθνική μας οικονομία από την, <αιμοδοσία>, που την επαναφέρει στη ζωή.

Με λίγα λόγια, οι εργατοπατέρες, όπως λειτουργούν τώρα, αλόγιστα και με στόχους που μόνον αυτοί και οι συν αυτοίς γνωρίζουν, αντί να εξυπηρετούν τους εργαζόμενους και τον λαό, εξυπηρετούν στην πραγματικότητα αλλότρια συμφέροντα. Αντί να αυξάνουν τον εθνικό μας πλούτο, τον εκμηδενίζουν.

Εκτός αυτού, είναι πλέον πασιφανές πως εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα παρατάξεων πού επιδιώκουν να κερδίσουν ψηφαλάκια, να επωφεληθούν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους και για τις τεράστιες ζημιές που προκαλούν στα δημοσιονομικά μας και στον εργατικό κόσμο.

Και το εξωφρενικό είναι, ότι στις  περισσότερες περιπτώσεις, οι τωρινοί συνδικαλιστές εκπροσωπούν μόνο μικρές και ακραίες σκληροπυρηνικές μειοψηφίες των διαφόρων κλάδων!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Να θυμηθεί την 9μηνη απεργία στη <ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ> που μερικοί, λίγοι, εκβιαστικά και με τσαμπουκά, εμπόδιζαν εκατοντάδες εργατοϋπαλλήλους να δουλέψουν και να κερδίσουν το μεροκάματο για την συντήρηση των οικογενειών τους, των παιδιών τους ή να θυμηθεί την πρόσφατη (αλλά και τις προηγούμενες απεργίες από την πρωτοχρονιά) του ΜΕΤΡΟ και την ταλαιπωρία των εκατομμυρίων πολιτών, από τους συνδικαλιστές εκπροσώπους μιας μικρής μερίδας εργαζομένων της εταιρείας που, εκτός του συνόλου του προσωπικού, συμπαρέσυραν, ανάγκασαν σε αποχή από την δουλειά και τα μεροκάματα τους υπαλλήλους του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ και του ΤΡΑΜ;

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;;;

Ας ερωτηθούν οι ανήκοντες στην Γ.Σ.Ε.Ε και στην Α.Δ.Ε.Δ.Υ εργαζόμενοι, αν θέλουν τις απεργίες ή όχι... Ας ερωτηθούν κύριε Παναγόπουλε και κύριε Τσικρικά...

Αλλά τα χειρότερα έρχονται με τον κ. Φωτόπουλο που μας απειλούσε με <μπλακ άουτ> και τώρα έβαλε πλώρη για πρόεδρος της Γ.Σ.Ε.Ε.

Παρά ταύτα, οι συνθήκες για αλλαγή του νόμου για τις απεργίες, δεν είναι ούτε ώριμες, ούτε κατάλληλες.

Θα ήταν λάθος, αν τώρα γινόταν κάτι τέτοιο.

Ιδιαίτερα, απαράδεκτη θεωρείται η επαναφορά της ανταπεργίας των εργοδοτών, του αλήστου μνήμης και επαχθούς <λοκ άουτ>, το οποίο αποτελεί μέτρο καταπιεστικό, καταναγκαστικό, εκβιαστικό και φασιστικό που κυριολεκτικά πνίγει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Είναι ένα μέτρο που ποτέ δεν πρέπει να ισχύσει στην Ελλάδα.

Είναι πάντως αλήθεια, ότι για τον σημερινό εργατοπατερικό εκτραχηλισμό, υπεύθυνα  είναι, τα δύο, μέχρι χθες, μεγάλα κόμματα εξουσίας, τα οποία κυβέρνησαν τη χώρα κατά την μεταπολιτευτική περίοδο, ιδιαίτερα δε το... σοσιαλιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ που καθιέρωσε και επέβαλε, ξεφεύγοντας από τους πραγματικούς στόχους του, ανάλογες συνθήκες και καταστάσεις και εξέθρεψε στους κόλπους του πρόσωπα που τώρα αποδεικνύονται μοιραία για τους ανθρώπους του μόχθου και δημιουργούν ζημιογόνες για την χώρα, καταστάσεις.

Για την ώρα θέμα αλλαγής του νόμου για τον συνδικαλισμό και την κατάχρηση των αλόγιστων απεργιών, καθώς και για την περιφρόνηση των δικαστικών αποφάσεων δεν υπάρχει, αλλά οπωσδήποτε το καμπανάκι χτύπησε και οι εργατοπατέρες ας το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους...

Ωστόσο, για να είμαι δίκαιος, πρέπει να τονίσω ιδιαίτερα πως υπάρχουν και συνδικαλιστές πραγματικοί, σωματεία σωστά και ενώσεις επίσης σωστές που κάνουν δίκαιες, έντιμες και καθαρές απεργίες για την ικανοποίηση των δικαίων αιτημάτων και διεκδικήσεων των μελών τους. Μεταξύ αυτών είναι και η δική μας, η δημοσιογραφική συνδικαλιστική εκπροσώπηση που αγωνίζεται αγώνα σκληρό, για το δημοσιογραφικό λειτούργημα που αφανίζεται τόσο από το κράτος, όσο και από εκδότες και καναλάρχες.

Εκατοντάδες συνάδελφοί μας είναι άνεργοι και, το χειρότερο, κάθε μέρα πληθαίνουν.

Οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στα δημόσια μέσα αντιμετωπίζουν το μέλλον, την αυριανή μέρα, με τρόμο και τα ασφαλιστικά μας ταμεία αδειάζουν από την κρατική, κάθε είδους καταλήστευση!

Αυτή είναι η αλήθεια και μην μου πείτε πως... ευλογώ τα γένια μου, γιατί θα με αδικήσετε κατάφωρα...