Οι τέσσερις νεαροί…

Τέσσερις νεαροί, έφηβοι θα έλεγα, σχεδόν παιδιά, είναι οι συλληφθέντες (υπάρχουν και άλλοι ασύλληπτοι) ληστές της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης και επίσης οι τρομοκράτες της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς. 

Τέσσερις νεαροί που κανονικά θα έπρεπε να σπουδάζουν και τώρα να ετοιμάζονται για την εξεταστική περίοδο ή να βοηθούν, τουλάχιστον να προσπαθούν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, να τα βγάλουν πέρα με τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι. 

Τέσσερα παιδιά μόνον 20 - 24 χρόνων που προτίμησαν να βουτηχτούν μέχρι τον λαιμό στην παρανομία, στις ένοπλες ληστείες και στην εγκληματική τρομοκρατία, γυρίζοντας περιφρονητικά την πλάτη στην κοινωνία ή καλύτερα στρεφόμενα εναντίον της κοινωνίας, εναντίον όλων μας, εναντίον του λαού, τον οποίον απειλούν με "καλάσνικοφ", με βόμβες, με φωτιά!

Βεβαίως, οι τέσσερις δεν εκπροσωπούν την άξια, την δημιουργική ελληνική νεολαία των γραμμάτων, της διανόησης, της προόδου και των ειρηνικών κατακτήσεων. Τη νεολαία των αγώνων και της ευγενούς άμιλλας. 

Τέσσερα νεαρά άτομα από τον Χολαργό, το Μαρούσι, την Αθήνα, ξεστρατισμένα επέλεξαν για ιδανικά τους την παρανομία, την αντικοινωνικότητα, τις ένοπλες ληστείες και την τρομοκρατική δραστηριότητα. 

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Που οφείλεται το ανησυχητικό φαινόμενο; 

Πρόκειται περί ανωμάλων και εγκληματικών τύπων ή μήπως για δημιουργήματα κάποιων άλλων καταστάσεων;

Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις των ειδικών επιστημόνων, αλλά υπάρχουν και οι απόψεις των απλών ανθρώπων του λαού, των φιλήσυχων και φιλόνομων πολιτών, οι οποίες είναι ξεκάθαρες και σαφείς.

Δηλαδή, τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν κάπου μεταξύ οικογένειας και σχολείου αφενός και αφετέρου κάποιων άλλων που για τους δικούς τους λόγους, για το δικό τους συμφέρον, επιδίδονται στο χάϊδεμα των αυτιών των αναρχικών και κουκουλοφόρων, κάποιων που απέφευγαν να αποδοκιμάσουν ευθέως και σαφώς αυτούς και τις δραστηριότητές τους και εν μέρει αποφεύγουν και τώρα ακόμη.

Υπάρχουν ερωτήματα καίρια πρώτον για τις οικογένειες των νεαρών αυτών που έφθασαν στο έσχατο σημείο των ενόπλων ληστειών και της τρομοκρατίας.

Τι έκαναν οι γονείς, οι οικογένειες; Δεν ασκούσαν επιμέλεια στα παιδιά τους; Δεν ασκούσαν κανένα έλεγχο; Δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα; Δεν είχαν ανησυχήσει για τις κινήσεις τους και την εν γένει συμπεριφορά τους;

Δεν ενδιαφέρονταν για το που πάνε, με ποιους συναναστρέφονται, που περνούν τις ώρες και τις ημέρες τους;

Τι γονείς, τι οικογένειες ήταν αυτές τέλος πάντων;

Και το σχολείο;

Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές που έχουν κι αυτοί παιδιά, ποια διαπαιδαγώγηση προσέφεραν;

Κάποιες άλλες εποχές οι δάσκαλοι έσπευδαν να ειδοποιήσουν τους γονείς, τις οικογένειες των μαθητών τους για το επίπεδο της προόδου τους, όταν μάλιστα αυτό ήταν αρνητικό ή μη ικανοποιητικό, για την συμπεριφορά τους στο σχολείο, για την διαγωγή τους και να συστήσουν, να ζητήσουν συνεργασία για την βελτίωση των μαθητών.

Τώρα;

Τώρα, το σχολείο, δυστυχώς, είναι διαφορετικό και οι απεργίες και στάσεις εργασίας, δικαιολογημένες ή μη, έχουν πάρει πρωτεύουσα θέση στη σχολική δραστηριότητα!

Και μια παραστρατημένη μικρή, πολύ μικρή, μια ελάχιστη μειοψηφία παιδιών, νεαρών που δεν έτυχαν δυστυχώς, του οικογενειακού και εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος, ενθαρρυνόμενη από την ανοχή ή την μη καταδίκη των πράξεων της από επίσης κάποιους λίγους, συνεχίζει και ενισχύει και επαυξάνει την παραβατικότητα της, την κακοποιό δράση της!

Έτσι, φθάσαμε στις ληστείες του Βελβεντού από παιδιά αναρχικά και μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς, που μισούν την κοινωνία εναντίον της οποίας στρέφονται, αλλά στην ουσία, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, μισούν και τους εαυτούς τους, τους οποίους οδηγούν στην καταστροφή!

Πριν κλείσω να απευθυνθώ στους υποκριτές που ενδιαφέρονται περισσότερο για το αν είχαν μώλωπες στα πρόσωπά τους, οι τέσσερις συλληφθέντες νεαροί και προβληματίζονται από το αν οι μώλωπες έγιναν κατά την συμπλοκή ή μετά τη σύλληψή τους, από το αυτό καθαυτό γεγονός της διπλής ένοπλης ληστείας και της φρικιαστικής τρομοκρατίας, για να τους πω, ότι προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην κοινωνία και τους ενόχους που ήδη οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη για να δώσουν λόγο των πράξεων τους.

Οι υποκριτές αυτοί επιχειρούν να στραφούν κατά της αστυνομίας, η οποία είχε μια μεγάλη επιτυχία και να την αποθαρρύνουν…

Είναι ντροπή…

Τέλος, ο Νικήτας Κακλαμάνης, όταν χθες το πρωί, στο MEGA, άκουσε να λένε για κακοποίηση των συλληφθέντων από την αστυνομία, είπε : «Στην τρομοκρατία δεν υπάρχουν άλλοθι»!

Όσον αφορά τη μητέρα του ενός που δήλωσε πως είναι υπερήφανη για το γιο της, εκφράζω τη λύπη μου. Τον έχει ξεγράψει…