Οι συνδικαλιστές…

Μάρτυρες ενός φαινομένου έντονης συνδικαλιστικής δραστηριότητας, που σαφέστατα αποβαίνει σε βάρος των εργαζομένων, έχουμε γίνει τους τελευταίους μήνες ή καλύτερα τον χρόνο που πέρασε. Διαμαρτυρίες, στάσεις εργασίας, απεργίες, συλλαλητήρια, πορείες, συγκρούσεις με την αστυνομία και άλλα πολλά, που τα αποτελέσματά τους είναι :

· Να χάνουν οι εργαζόμενοι τα μεροκάματά τους.

· Να αδυνατούν οι διάφορες υπηρεσίες και οργανισμοί να εξυπηρετήσουν το κοινό που αγανακτεί βέβαια για τα κατορθώματα των συνδικαλιστών.

· Να ταλαιπωρείται απερίγραπτα το κοινό. Να βασανίζονται αγρίως οι έλληνες πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα, λόγω των αλόγιστων, κατά το πλείστον απεργιών, να επιλύσουν ζωτικά τους προβλήματα.

· Να αδυνατούν οι εργαζόμενοι να πάνε στις δουλειές τους και γενικώς οι πολίτες να μετακινηθούν και να υποβάλλονται σε έξοδα για ταξί, αν βέβαια καταφέρουν να βρουν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των απεργιών και στάσεων εργασίας στις συγκοινωνίες.

· Το χειρότερο να μένουν οι ασθενείς χωρίς φάρμακα και να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές εξαιτίας των πολυήμερων και κυλιόμενων απεργιών των φαρμακοποιών και να σέρνονται υπερήλικες και ανήμποροι άνθρωποι, στις ατέλειωτες ουρές έξω από τα διημερεύοντα και διανυκτερεύοντα φαρμακεία, πολλά από τα οποία δεν διαθέτουν φάρμακα, στα οποία υπάρχουν ελλείψεις! Άλλο αυτό. Τι απάνθρωπο παιχνίδι να παίζεται άραγε σε βάρος των ασθενών και ποιοι πρωταγωνιστούν στο παιχνίδι αυτό; Αναμφίβολα θα πρέπει να εκδηλωθεί εισαγγελική επέμβαση, για τα φάρμακα και τα φαρμακεία.

Αυτή, με λίγα λόγια, είναι η κατάσταση που έχουν δημιουργήσει κάποιοι συνδικαλιστές, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους, αντί να προωθήσουν τα θέματα που απασχολούν τους εργαζόμενους του κλάδου τους, τα καταβαραθρώνουν και αντί να σταθούν αρωγοί στις προσπάθειες της κυβέρνησης για οικονομική ανόρθωση της χώρας, τις σαμποτάρουν.

Αυτή είναι η μόνη και καθαρή αλήθεια.

Όπως αλήθεια είναι ότι τις κινητοποιήσεις, κυρίως δε τις πορείες και τα συλλαλητήρια εκμεταλλεύεται ορισμένα κακοποιά στοιχεία που σπάζουν, ρημάζουν, λεηλατούν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αναπτύσσουν εγκληματική δράση.

Κατά το πρόσφατο παρελθόν μάλιστα είχαμε και ανθρώπινα θύματα, όπως οι τρεις τραπεζικοί που κάηκαν ζωντανοί από βόμβες «μολότωφ» που μασκοφόροι εκτόξευσαν στο γραφείο τους.

Οι συνδικαλιστές όμως συνεχίζουν χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες των αποφάσεων τους για τις άστοχες και άσκοπες κινητοποιήσεις που αποτέλεσμα τους είναι, εκτός από τις οικονομικές ζημιές που προκαλούν στις τάξεις των εργαζομένων, τις οποίες εκπροσωπούν, να επιβραδύνουν και πολλές φορές, να σαμποτάρουν την επάνοδο της χώρας στην δημοσιονομική ανάκαμψη και ομαλότητα.

Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την χαώδη κατάσταση που κληρονόμησε και να αποτρέψει την χρεοκοπία που απειλούσε τη χώρα, αναγκάσθηκε να ζητήσει βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δ.Ν.Τ. και ανέλαβε υποχρεώσεις για την εξασφάλιση της εξόφλησης των 110 δις ευρώ που δανεισθήκαμε.

Ανέλαβε υποχρεώσεις που ρητά αναφέρονται στο περίφημο «Μνημόνιο», τις οποίες πρέπει να εκπληρώσει και για τον λόγο αυτόν λαμβάνονται τα μέτρα που, ομολογουμένως, είναι οδυνηρά, αλλά αναγκαία.

Ας το καταλάβουν αυτό, ας το χωνέψουν οι πάσης φύσεως συνδικαλιστές.

Ας αντιληφθούν επιτέλους ότι τίποτα, για την ώρα, δεν μπορεί να αλλάξει και ας βοηθήσουν να αποκατασταθούν τα πάντα το ταχύτερο δυνατόν, αντί να επιχειρούν συνεχώς να δυναμιτίζουν τα αναγκαία και απαραίτητα μέτρα που λαμβάνονται.

Ας σεβασθούν τις θυσίες του ελληνικού λαού, που εξακολουθεί να στηρίζει με μεγάλη διαφορά τον Γιώργο Παπανδρέου.

Υ.Γ. Έχω μερικές απορίες και ερωτήματα :

α) Ποιος πληρώνει τα μεροκάματα των ατέλειωτων απεργιών και στάσεων εργασίας, στους εργαζόμενους;

β) Πως ζουν οι απεργοί και οι οικογένειες τους χωρίς μεροκάματο;

γ) Μήπως τα πληρώνουν τα ταμεία των συνδικαλιστών ή κάποιων κομμάτων; Όχι βέβαια.

δ) Ποιος απαξιώνει και διαλύει τον ΟΣΕ που μέρα παρά μέρα ακινητοποιείται από τις απεργίες;

ε) Ποιος απαξιώνει και διαλύει τον προαστιακό, το «τραμ», τους Η.Σ.Α.Π., τα λεωφορεία, το ΜΕΤΡΟ;

Κάποιος πρέπει να απαντήσει. Μάλλον οι συνδικαλιστές που προσπαθούν να διαλύσουν το κράτος, εκτελώντας διαταγές των γνωστών πολιτικών παρατάξεων.

Τέλος, είναι δίκαιο να πληρώνει ο προϋπολογισμός, δηλαδή το σύνολο του ελληνικού λαού, ακόμη και οι κάτοικοι των επαρχιών, τα ελλείμματα των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας και της Θεσσαλονίκης;

Αυτό για την αύξηση της τιμής των εισιτηρίων.