Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

ΕΙΔΑΜΕ... ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ...

Είδαμε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών…
Είδαμε παραβιάσεις θυρών πανεπιστημίων και καταλήψεις με πρωτοφανή βιαιότητα…
Είδαμε «υποστολή» (γκρέμισμα καλύτερα)της ελληνικής σημαίας από τον ιστό του Πανεπιστημίου, καταρράκωση και πυρπόληση της, και ανέβασμα της… αναρχικής σημαίας.
Είδαμε πρύτανη χτυπημένο στο κεφάλι και με καρδιακή προσβολή, στην εντατική…
Είδαμε «γιάφκες» πυριτιδαποθήκες και εργαστήρια κατασκευής εγκληματικών βομβών «μολότωφ» με εύφλεκτα υγρά για το…άναμμα θερμαστρών (!) όπως ισχυρίσθηκαν και δεκάδες μπουκάλια για… ανακύκλωση (!), αντιασφυξιογόνες μάσκες, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και άλλα φονικά όργανα…
Είδαμε Ιταλούς, Ισπανούς, Αλβανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Άγγλους και άλλους αλλοδαπούς άρρενες και θήλεις και βέβαια δικούς μας αναρχοκακοποιούς, αντιεξουσιαστές να εκδηλώνουν την μανία του βανδαλισμού από την οποία διακατέχονται, σε βάρος περιουσιών, αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ…
Είδαμε φωτιές, βιαιότητες, καταστροφές, αντεθνικές ενέργειες και άλλα πολλά…
Και τι δεν είδαμε…
Και όλα αυτά βέβαια, με την ανοχή κάποιου πολιτικού αποκόμματος…
Ευτυχώς, δεν είδαμε την κατάσταση να παίρνει τις περυσινές διαστάσεις. Ευτυχώς!
Και όλα αυτά που είδαμε, ήταν για να τιμηθεί η μνήμη του αθώου θύματος Αλέξη Γρηγορόπουλου που έχασε πέρυσι τη ζωή του από δολοφονική σφαίρα αστυνομικού που δικάζεται σε λίγες ημέρες στην Άμφισα…
Ναι, έτσι κάποιοι που μερικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες ονομάζουν… νεαρούς, τιμούν τη μνήμη του δυστυχισμένου παιδιού που δέχθηκε την σφαίρα του αστυνομικού!
Σαν δε ντρέπονται όλοι τους!
Και η αστυνομία, οι αρχές;
Αυτή τη φορά, πρέπει να το τονίσουμε αυτό, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., έκαναν τη δουλειά τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους αστυνομικούς.
Δηλαδή :
1) Τα επεισόδια και η ένταση δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις.
2) Το δόγμα «μηδενική ανοχή» εφαρμόσθηκε επακριβώς. Έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις και παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία πάρα πολλά άτομα, ταραξίες και κακοποιοί. Δεν απομένει παρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη.
Από τα φετινά γεγονότα, τις παραβατικές δηλαδή ενέργειες αναρχικών και κακοποιών, τις καταστροφές ακόμη και τις εγκληματικές δραστηριότητες ορισμένων στοιχείων (περίπτωση τραυματισμού του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από βάρβαρα χτυπήματα στο κεφάλι από εισβολείς στο Πανεπιστήμιο), βγαίνει και κάτι καλό.
Δρομολογείται όπως όλα δείχνουν και μια θετική εξέλιξη. Άνοιξε ο δρόμος για την ρύθμιση, επί τέλους, του θέματος του περίφημου ασύλου.
Οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και γενικότερα οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και η πλειονότητα των φοιτητών, αντιλήφθηκαν, συνειδητοποίησαν, επί τέλους, ότι το «άσυλο» που μόνο στη χώρα μας ισχύει, υπάρχει για την διακίνηση και μόνον, ιδεών της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι για την «κάλυψη» της κακοποιού δραστηριότητας κάποιων στοιχείων ξένων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το «άσυλο» δεν αποτελεί ασπίδα της παραβατικότητας ούτε και «προστασία» των παραβατών από τα όργανα της τάξης και από την δικαιοσύνη.
Οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κατάλαβαν ότι το «άσυλο» έτσι όπως ισχύει, δεν αποτελεί μόνον όργανο γι’ αυτούς που λεηλατούν και ρημάζουν τα πάντα, ακόμη και τα ιδρύματα που με το «άσυλο» τους προστατεύουν, αλλά, επιπλέον, αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα και γι’ αυτήν την ίδια τη ζωή των πανεπιστημιακών.
Ίσως τώρα να έφθασε η ώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Μουντζούρης, να αντιληφθεί πως πρέπει να δώσει ένα τέλος και στην λειτουργία της ιστοσελίδας εξωπανεπιστημιακών στοιχείων στο χώρο του ιδρύματος.
Ίσως να έφθασε αυτή η ώρα, γιατί η πρόσφατη δήλωση – δικαιολογία του κ. Μουντζούρη «περί διακίνησης ιδεών», μόνον παιδαριώδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί…
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι και τα παιδιά με τις «κουκούλες» που προφανώς θα εξακολουθήσουν να αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο σε παράνομες πράξεις μετά τα γεγονότα της 6ης και 7ης Δεκεμβρίου, είναι και δικά μας παιδιά. Είναι παιδιά του ελληνικού λαού που κι αυτά, αν και φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο, αγαπούν και πονούν την πατρίδα, την Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό, έχουμε ύψιστη υποχρέωση, όλοι εμείς, αρχές και απλοί πολίτες, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα ξαναφέρουμε στο σωστό δρόμο, κοντά μας.
Κλείνοντας όμως θα πρέπει να πούμε ένα ΜΠΡΑΒΟ στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη, την ηγεσία της αστυνομίας και στις χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΑΣ. για τον αγώνα που έδωσαν με αυταπάρνηση, γενναιότητα και φρόνηση υπέρ των πολιτών, από τους οποίους άλλωστε προέρχεται.