Οι… μπαρμπέρηδες της Ευρώπης!

Tα… «κουρέματα» του υψηλού χρέους μας, την περασμένη εβδομάδα, μας φέρνουν στο νου την περίφημη κωμική όπερα του Τζοακίνο Αντόνιο Ροσίνι «Ο κουρέας της Σεβίλλης» (Il Barbiere di Siviglia), η οποία εδώ και περίπου δύο αιώνες παίζεται με μεγάλη επιτυχία στις όπερες των πολιτισμένων χωρών.

Υπάρχουν ωστόσο τρεις σημαντικές διαφορές μεταξύ του υπέροχου καλλιτεχνικού δημιουργήματος του Ροσίνι και των δικών μας «κουρεμάτων», οι οποίες είναι:

· Η όπερα γράφτηκε το 1816 (πριν 195 χρόνια) και τα δικά μας «κουρέματα» γίνονται τώρα, το 2011.

· Η όπερα είναι κωμική, πρόκειται δηλαδή για κωμωδία, ενώ τα δικά μας «κουρέματα» έχουν όλα, μα όλα τα στοιχεία της τραγωδίας!

· Στο έργο του Ροσίνι ο κουρέας είναι ένας και κάνει ό,τι δουλειά περνά από το χέρι του, ό,τι μπορεί για να τα φέρει βόλτα, όπως άλλωστε συνήθιζαν οι παλιοί και πολύ παλιοί «μπαρμπέρηδες», από μουσική μέχρι τοποθέτηση βδελλών, γιατροσόφια, συμβουλές, πολιτική, κουτσομπολιό και άλλα πολλά, ενώ οι δικοί μας είναι πολλοί, σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη, 27 χώρες - μέλη της Ε.Ε. και κυρίως αυτές της ευρωζώνης, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η «τρόικα» και άλλα… παλικάρια που δραστηριοποιούνται με ιδιαίτερη ζέση σε μία μόνο δουλειά, στο «κούρεμά» μας δηλαδή, που, πιθανόν, θα μας δώσει μια οικονομική ανάσα, αλλά θα μας κρατά αιχμαλώτους για πολλά χρόνια.

Αυτές λοιπόν είναι οι διαφορές μεταξύ της κοσμαγάπητης κωμικής όπερας του Ροσίνι και της κατάστασης που βρίσκονται σήμερα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός.

Οι «μπαρμπέρηδες της Ευρώπης» καθοδηγούμενοι από το… αταίριαστο δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί, με άλλα λόγια δύο γειτονικών χωρών, οι οποίες κατά το παρελθόν στερούντο ειλικρινών και φιλικών σχέσεων και «γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε» (Μητσοτάκιος ρήση) εχωρίζοντο από αίμα, από ποταμούς αίματος, αποφάσισαν να μας «κουρέψουν» σε ποσοστό 50% για να μας φέρουν… στον ίσιο δρόμο!

Ας ελπίσουμε :

1. Το «κούρεμα» θα αποβεί τελικώς προς όφελός μας και δεν θα ψωνίσουμε καμία νέα ψύξη… στο κεφάλι.

2. Οι δύο ηγέτες που τώρα ενεργούν εν «αγαστή συμπνοία» ενδιαφέρονται για την επάνοδό της Ελλάδας στην οικονομική ομαλότητα και όχι για τα δικά τους και μόνον συμφέροντα.

Προσωπικά πιστεύω στην ειλικρίνεια της συμπάθειας του προέδρου της Γαλλίας ο οποίος έχει κάποιους δεσμούς με τη χώρα μας, αλλά έχω πολλές αμφιβολίες για τα αισθήματα της κ. Μέρκελ, η οποία καλά θα έκανε να μας δώσει αυτά που μας χρωστά η πατρίδα της και «φίλη» μας Γερμανία για να της χορηγήσουμε, τότε, εμείς, δάνεια για να ανακάμψει αυτή!

Πάντως, το γεγονός του «κουρέματος» και των μέτρων που το συνοδεύουν δημιουργούν μια νέα κατάσταση στα δημοσιονομικά μας και συνεπάγονται υποχρεώσεις εκ μέρους μας, οι οποίες πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο για να καταφέρουμε τελικά, αν καταφέρουμε, να ορθοποδήσουμε.

Είναι απαραίτητο να φανούμε απόλυτα συνεπείς για να βγούμε από την ύφεση και να πορευτούμε προς την ανάπτυξη, η οποία αποτελεί το κύριο στοιχείο και την κύρια προϋπόθεση για την οικοδόμηση των στέρεων και υγειών οικονομιών.

Βέβαια, η ΕΕ, το ΔΝΤ, η «τρόικα» μας βλέπουν πλέον με δυσπιστία, δεν έχουν πεισθεί πως εμείς, η κυβέρνησή μας η τωρινή και οι επόμενες, οι μελλοντικές κυβερνήσεις μας, θα δείξουν υπευθυνότητα και συνέπεια σε σημείο ικανοποιητικό, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του «κουρέματος» και να μην πάνε χαμένα και άλλα δις, τα οποία θα φορτωθεί ο ελληνικός λαός.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δύο χρόνια τώρα έχει χορτάσει εμάς και τους δανειστές μας με λόγια. Το έργο της είναι σχεδόν μηδενικό, ανάξιο λόγου!

Δυστυχώς, αντί για έργο βλέπουμε συνεχείς αναβολές σε καίρια, σε φλέγοντα ζητήματα, δισταγμούς, απεμπόληση των υπεσχημένων, δραστηριότητες στελεχών της που φέρνουν κοινωνικές αναστατώσεις, παραφωνίες υπουργών και υφυπουργών, καθώς και αντιθέσεις και «καρφώματα» μεταξύ τους που φέρνουν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα και αποδιοργανώνουν ακόμη περισσότερο τη δημόσια διοίκηση, η οποία υπολειτουργεί για να μην πω ότι σε πολλούς τομείς της είναι ανύπαρκτη, διαλυμένη.

Βλέπουνε ακόμη συνέχιση σπατάλης του δημοσίου χρήματος, ανικανότητα είσπραξης οφειλών από τους έχοντες και κατέχοντες και άλλα πολλά.

Παρά τις προσπάθειες και τους αγώνες του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο πρωθυπουργός μέσα στα δύο χρόνια που πέρασαν από την θριαμβευτική νίκη του στις εκλογές, ελάχιστα έχει πετύχει απ’ αυτά που υποσχέθηκε.

Ο λαός μας, ο οποίος κάνει συνεχώς θυσίες και έχει φθάσει στα όριά του, περιμένει καλύτερες ημέρες και απελπίζεται γιατί δεν βλέπει φως…

Κύρια αιτία, η ακαταλληλότητα των συνεργατών του

στην κυβέρνηση και η ανικανότητα πολλών στελεχών της διοίκησης που αδιαφορούν για τα πάντα!

Έμαθαν να μην εργάζονται!

Κακόμαθαν και ενδιαφέρονται μόνο για το μισθό και καθόλου για τη δουλειά τους και τη λειτουργία της κρατικής μηχανής.

Το κακό είναι ότι συνεχίζουν το βιολί τους με τις ακούσιες ή εκούσιες ευλογίες των πολιτικών προϊσταμένων τους.

Κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί μέχρι τώρα για τους άχρηστους υπαλλήλους, ανώτερους και κατώτερους και καμία εκκαθάριση δεν υπήρξε!

Όλα πάνε λοιπόν… καλά στη διοίκηση!

Επόμενο ήταν λοιπόν οι δανειστές και…άσπονδοι φίλοι μας να ζητήσουν συμβουλευτική εποπτεία στην εκτέλεση του προϋπολογισμού μας και γενικά στην πορεία των δημοσιονομικών μας.

Τώρα, αν η εποπτεία αυτή θα αποτελεί επιτροπεία – επιτήρηση τύπου Εδουάρδου Λω (Βρετανός διπλωμάτης και οικονομολόγος, στον οποίο οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αναθέσει το 1893 να μας επιτηρεί), θα δείξει.

Θα δείξει αν πρόκειται για επιτρόπους – επιτηρητές ή για συμβούλους.

Θα δείξει, αν παραχωρήσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας.

Εγώ θα προσθέσω, ότι η επιτροπεία του Λω, συνεχίσθηκε και πάρα πολλά χρόνια μετά το θάνατό του. Οι επίτροποι των μεγάλων δυνάμεων είχαν μάλιστα γραφείο στο Κολωνάκι που έκλεισαν, αν δεν κάνω λάθος, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ή στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Βέβαια, αν πρόκειται για τεχνικούς συμβούλους και για μη παραχώρηση τμήματος της εθνικής μας κυριαρχίας, κομμάτια να γίνει….

Το θέμα είναι ότι η χώρα μας εξευτελίζεται καθημερινά.

Εξ’ αιτίας της κακοδιοίκησης, της κακοδιαχείρισης και των ψευδών και παραπλανητικών στοιχείων που εξαπέλυαν για μια ολόκληρη εξαετία, προς όλες τις κατευθύνσεις ο κ. Κώστας Καραμανλής και τα «πρωτοπαλίκαρα» του κ.κ. Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου και άλλοι και εν συνεχεία εξ’ αιτίας της ανικανότητας του Γιώργου Παπανδρέου να βάλει τάξη στην κυβέρνησή του και να διορίσει τους σωστούς και άξιους συνεργάτες του στα διάφορα καίρια και νευραλγικά υπουργεία.

Λυπάμαι αλλά ο πρωθυπουργός μας δεν έχει καταλάβει ακόμη, ότι δουλειά με την κ. Μπιρμπίλη (αυτή ευτυχώς είδε την πόρτα της εξόδου, αλλά ο πολύτιμος χρόνος είχε χαθεί και οι ζημιές είχαν γίνει), με τον κ. Ραγκούση, τον κ. Μόσιαλο, ο οποίος βάλθηκε να μας σώσει ακρωτηριάζοντας την ΕΡΤ, τη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και μερικών άλλων που αλληλογρονθοκοπούνται, αλληλοδιαψεύδονται, αλληλουποβλέπονται, δεν είναι δυνατό να γίνει!

Έτσι φθάσαμε στο σημείο να μας θεωρούν πολλοί χώρα τριτοκοσμική και να μας ειρωνεύεται ακόμη κι ο βούλγαρος πρωθυπουργός κ. Μπορίσωφ, συμβουλεύοντας μας να πουληθούμε, να ξεπουληθούμε για να σωθούμε!

Ποιοι; Εμείς που δίνουμε δουλειά και ψωμί σε χιλιάδες συμπατριώτες του, σε χιλιάδες χιλιάδων, στηρίζοντας την εθνική τους οικονομία.

Ας βάλουμε λοιπόν μυαλό, πριν να είναι πολύ αργά, ας ομονοήσουμε και ας απομονώσουμε τον άμυαλο, τον ανόητο «εσωτερικό εχθρό».

Ας προχωρήσουμε το ταχύτερο δυνατόν σε συγκρότηση κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας από διακεκριμένες προσωπικότητες της Ελλάδας και των Ελλήνων της διασποράς.

Εμπρός λοιπόν κ. Παπανδρέου.

Είναι η ώρα να προσφέρετε μια μεγάλη υπηρεσία στην πατρίδα, στο ελληνικό έθνος.

Μην διστάζετε.

Προχωρήστε….

Υ.Γ. Τα γνωστά κέντρα που οργάνωσαν και εκτέλεσαν τα γεγονότα των παρελάσεων στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, πρόσβαλαν το ελληνικό έθνος, τους εθνικούς αγώνες μας, το έπος του 1940 και τους ήρωες μας!

Ακόμη, στο πρόσωπο του αγνού αγωνιστή προέδρου της Δημοκρατίας, πρόσβαλαν την ίδια τη Δημοκρατία μας. Τι επιδιώκουν;

Δικτατορία μαύρη;

Κόκκινη δικτατορία;

Αναρχοφασισμό και πλήρη διάλυση της πατρίδας; Θα δείξει...

Τα χθεσινά γεγονότα

Σοβαρά με ανησυχούν αυτά που έγιναν στην Θεσσαλονίκη και ματαίωσαν την στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, στην Αθήνα και πολλές άλλες πόλεις.

Με ανησυχούν οι ύβρεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας (προδότη.......προδότη) και η προσβολή του έπους του μετώπου της Αλβανίας για το οποίο έδωσαν τη ζωή τους χιλιάδες ήρωες πολεμιστές μας που ακόμη είναι θαμμένοι στα βουνά της γειτονικής χώρας, ενώ χιλιάδες άλλοι επέστρεψαν στην πατρίδα σακατεμένοι, ακρωτηριασμένοι.

Το έπος του 1940 ήταν η πρώτη νίκη του ελεύθερου κόσμου κατά των φασιστικών τεράτων.

Ήταν η πρώτη νίκη της Ελλάδας στον αγώνα για την ελευθερία όλων των λαών, όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως εθνικότητος και φυλής.

Ντρέπομαι για τα χθεσινά γεγονότα.
Αιδώς Αργείοι.....αιδώς Έλληνες .
Προσβάλλατε την πατρίδα। Τους πατεράδες σας που θυσιάσθηκαν για να ζούμε ελεύθεροι εμείς κι εσείς οι νεότεροι.......

71 χρόνια...

Ήμουν τότε μόλις οκτώ χρόνων και νοιώθω ευτυχής και τυχερός που έζησα το ανεπανάληπτο εκείνο ξημέρωμα και τα όσα ακολούθησαν.

Το ξάφνιασμα από τα ουρλιαχτά των σειρήνων, ανάμικτα με τους ήχους των καμπανών, γρήγορα μέσα σε ελάχιστο χρόνο, παραχώρησε τη θέση του στον ενθουσιασμό του κόσμου που βγήκε στους δρόμους με αποφασιστικότητα και ακράδαντη πίστη για τη νίκη! Είμασταν όλοι απόλυτα βέβαιοι πως θα νικήσουμε και γι’ αυτό όλοι πανηγυρίζαμε, παραβλέποντας το γεγονός ότι θα παλεύαμε μ’ ένα επηρμένο γίγαντα που διέθετε 7 εκατομμύρια λόγχες…

Οι στρατιώτες μας, οι έφεδροι, έφευγαν για το μέτωπο σα να πήγαιναν σε γιορτή, σε πανηγύρι, για να γλεντήσουν!

Δεν τους πτοούσε τίποτα.

Δεν λογάριαζαν, ότι μπορεί να μην ξαναγυρίσουν…

Έφευγαν με τη βεβαιότητα πως θα γυρίσουν νικητές.

Και έτσι έγινε.

Το έπος του 1940, το έπος του αλβανικού μετώπου, ο θρίαμβος του Δαβίδ απέναντι στο Γολιάθ, μας έκανε και μας κάνει όλους υπερήφανους που είμαστε Έλληνες, που ξέρουμε να πολεμάνε και να νικάμε.

Λίγο ακόμη και οι πανίσχυρες φασιστικές στρατιές του Μουσολίνι θα πήγαιναν για κολύμπι… θα τους πετάγαμε στη θάλασσα!

Σώθηκαν χάρη στην επίθεση που η μικρή Ελλάδα δέχθηκε από τον σιδηρόφρακτο χιτλερικό κολοσσό!

Οι νικητές είμαστε εμείς.

Εμείς δώσαμε την πρώτη μεγάλη νίκη του ελεύθερου κόσμου εναντίον των δύο φασιστικών τεράτων!

Η Ελλάδα, οι έλληνες δεν πτοούνται, δεν κάνουν πίσω, αγωνίζονται για το δίκαιο και νικούν.

Αυτό αποδείχθηκε κατά την μακραίωνα ιστορία μας και κατά τα 71 χρόνια που πέρασαν από το 1940 και, είναι βέβαιο, ότι για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί και στην παρούσα δύσκολη περίσταση.

Και πάλι θα νικήσουμε!

Ανακοίνωση

Τα άρθρα και τα πάσης μορφής κείμενα του χώρου αυτού, μπορούν να δημοσιεύονται ή
να αναρτώνται ελεύθερα, με την προϋπόθεση να αναφέρονται η προέλευσή τους και τα στοιχεία του συντάκτη τους।

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΣΗΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(παλαίμαχος)

e-mail : gtsioun@otenet.gr
gtsiounis@yahoo.gr

Ποιός είμαι

Γιώργος Τσιούνης

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.



ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηνταένα (61) χρόνια।
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.

H περιφρούρηση του ΠΑΜΕ

Το ΠΑΜΕ απέδειξε ότι και θέλει και μπορεί, όχι μόνο να περιφρουρεί τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια που οργανώνει, αλλά και να προστατεύει τους πολίτες και τους θεσμούς.

Περικύκλωσε, φρούρησε και προστάτευσε την περασμένη Πέμπτη, τη Βουλή αν και μέσα σ’ αυτήν ψηφιζόταν από την κυβερνητική πλειοψηφία, νόμος αντιλαϊκός, νόμος που υπαγορεύτηκε από τους δανειστές μας της «τρόικα» και περιορίζει, συρρικνώνει αφόρητα τις αποδοχές των εργαζομένων και των συνταξιούχων, των φτωχότερων και μεσαίων τάξεων του ελληνικού λαού, χωρίς στην ουσία να θίγει τους πλουτοκράτες, τους φοροφυγάδες και τους φοροκλέπτες.

Το ΠΑΜΕ απέδειξε, ότι αγωνίζεται για τα δικαιώματα του λαού και για την προάσπιση της δημοκρατίας, φρουρώντας εκτός των άλλων το Κοινοβούλιο, το κέντρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, έστω και αν αυτό, στη σημερινή συγκυρία, λόγω της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά και άλλων δυνάμεων που περικλείει, λειτουργεί αντίθετα προς τα λαϊκά συμφέροντα.

Μπράβο ΠΑΜΕ!

Είναι η πρώτη φορά που ο υπογράφων σε συγχαίρει και σου απονέμει εύσημα.

Μπράβο και πάλι!

Οι εργαζόμενοι, οι εργάτες και υπάλληλοι που συνδικαλίζονται στο ΠΑΜΕ, δέχτηκαν και απέκρουσαν με μεγάλη επιτυχία τις δολοφονικές επιθέσεις των «αναρχοφασιστικών στοιχείων», σύμφωνα με το χαρακτηρισμό της κ. Αλέκας Παπαρήγα κατά τις πρώτες δηλώσεις της λίγο μετά τις λυσσώδεις επιθέσεις των κουκουλοφόρων εναντίον των ελλήνων απεργών και ειρηνικά διαμαρτυρομένων για την απώλεια των εργασιακών δικαιωμάτων τους και για τις στερήσεις που ήδη έχουν επιβληθεί στο λαό και για την απόλυτη φτώχεια στην οποία μας οδηγούν οι δανειστές μας με την συναίνεση, δυστυχώς, της ελληνικής κυβέρνησης που προφανώς έχει παραδοθεί άνευ όρων υποκύπτοντας στις πιέσεις και στους εκβιασμούς τους!

Η γενναία και πατριωτική στάση του ΠΑΜΕ βέβαια στοίχισε την απώλεια της ζωής ενός διακεκριμένου στελέχους του, του οικοδόμου που «κατέληξε» από καρδιακή ανακοπή.

Λυπούμαι που δεν μπορώ να γράψω τα ίδια πράγματα και για την κ. Αλέκα Παπαρήγα, η οποία, ενώ λίγο μετά τις δολοφονικές επιθέσεις που δέχθηκαν οι περιφρουρούντες βγήκε από τη Βουλή και ευθαρσώς έκανε την απόλυτα σωστή δήλωση, ότι επρόκειτο για «εγκληματικά αναρχικοφασιστοειδή και παρακρατικά στοιχεία», χωρίς να τα προσδιορίσει και υπαινισσόμενη τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α,… ανέκρουσε πρύμναν αργότερα για να μας πει, ότι :

1. Είχαν ανάμιξη οπαδοί του ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη!

2. Αστυνομικοί, στην οδό Σανταρόζα άλλαζαν τα ρούχα τους… με κουκουλοφόρους!

3. Οι ταραξίες βγήκαν από το blog του «Δεν πληρώνω» (Αυτό βέβαια δεν αποκλείεται να είναι ακριβές).

4. Κατηγόρησε ευθέως την αστυνομία για συνεργασία με τους κουκουλοφόρους.

5. Το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη θέλει αίμα. (Αυτό το ελάφρυνε αργότερα κατά κάποιο τρόπο)

6. Η αστυνομία ήταν απούσα, ενώ πριν από λίγο είχε τονίσει, ότι «αλλοίμονο αν εκδηλωνόταν επέμβαση της αστυνομίας. Τότε δεν θα γνώριζε κανείς ποιος χτυπά ποιόν» και ενώ ήταν γνωστό ότι υπήρχε επιχειρησιακό σχέδιο να περιφρουρεί την συγκέντρωση, την πορεία και το συλλαλητήριο το ΠΑΜΕ και η αστυνομία να βρίσκεται γύρω από την πλατεία Συντάγματος, σε ετοιμότητα.

Η κ. Παπαρήγα προφανώς δεν πληροφορήθηκε ότι από τις «μάχες» του Συντάγματος, την Πέμπτη υπήρξαν 82 τραυματίες αστυνομικοί. Τραυματίες από τα «αναρχοφασιστοειδή»!

Τέλος, υπήρξε και το θλιβερό φαινόμενο των γνωστών και μη εξαιρετέων κύκλων να επιχειρούν να αποδώσουν τον θάνατο του άτυχου οικοδόμου… στα χημικά που έριξαν

οι αστυνομικοί, ενώ ήταν σε όλους γνωστό, ότι την ώρα εκείνη και πολύ πριν, αστυνομικοί δεν επιχειρούσαν στο Σύνταγμα και στο Ζάππειο και δεν είχε εκτοξευθεί ούτε

ένα δακρυγόνο ή άλλο χημικό. Αντίθετα, βόμβες «μολότοφ» έριχναν κατά των φιλήσυχων διαδηλωτών τα «αναρχοφασιστικά στοιχεία»!

Το πιο δυσάρεστο είναι όμως, ότι την άποψη αυτήν, δηλαδή της ενοχοποίησης των αστυνομικών χημικών άφησαν να φανεί με μισόλογα ασαφή και μερικοί, λίγοι θα έλεγα, συνάδελφοι δημοσιογράφοι γνωστοί και προβεβλημένοι.

Ντροπή τους!

Που αποσκοπούσαν άραγε;

Τι επιδίωκαν;

Ας βγάλουν το συμπέρασμα οι νομοταγείς και φιλήσυχοι πολίτες, οι οποίοι συνέρχονται και διαμαρτύρονται ειρηνικά.

Τέλος, τα έκτροπα, τα πρωτοφανή γεγονότα του Συντάγματος, την Τετάρτη και κυρίως την Πέμπτη,

θα πρέπει να προβληματίσουν τους συνδικαλιστές και αυτούς που παριστάνουν τους συνδικαλιστές, όπως και την πολιτεία για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και για την ανάμιξη σε πράξεις βίας, πράξεις εγκληματικές, ανηλίκων ατόμων, παιδιών! S.Ο.S.

Τα τραπεζικά δάνεια…

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…» (Κωνσταντίνος Καβάφης 1863 – 1933) από το ποίημα «Τείχη»)

Οι τράπεζές μας όλες, χωρίς εξαίρεση και «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ…» τα τελευταία χρόνια πριν την κρίση, σκόρπησαν δάνεια κάθε λογής και υπερχρέωσαν εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι και εκατομμύρια πολίτες, κυρίως εργαζόμενους, υπαλλήλους και εργάτες, αλλά και συνταξιούχους, αδιακρίτως και ανεξέλεγκτα όσον αφορά τη δυνατότητα των δανειζόμενων να φανούν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και να εξοφλήσουν τα δάνεια που απερίσκεπτα έπαιρναν ακόμη και για να τα σπαταλήσουν σε… διασκεδάσεις!

Οι τράπεζες, με προφανή σκοπό την κερδοσκοπία και διασφαλίζοντας πλήρως τα δικά τους συμφέροντα, ακόμη και τηλεφωνικώς πρόσφεραν δάνεια :

1) Στεγαστικά (τα δάνεια αυτά βοήθησαν πολλές οικογένειες να αποκτήσουν ιδιόκτητη στέγη, αλλά για δεκαετίες εισέπραξαν, εισπράττουν και θα εισπράττουν οι τράπεζες για πολλά χρόνια ακόμη, τόκους υψηλούς που όλο και υψηλώνουν, έξοδα δανείων παράλογα και άλλα).

2) Εορταστικά (για Πάσχα, Χριστούγεννα κλπ.)

3) Δάνεια για αγορά αυτοκινήτου.(Αυτό πια είχε παραγίνει!)

4) Καταναλωτικά (για αγορές διαφόρων ειδών, οικιακό εξοπλισμό)

5) Δάνεια μέσω πιστωτικών καρτών που οι περισσότεροι από τους πολίτες έχουν πάρει από διάφορες τράπεζες και ψωνίζουν με επιπολαιότητα, χωρίς να σκέπτονται ότι θα φθάσει η ώρα της πληρωμής και μάλιστα με τόκους που θα απορροφούν το μισό ποσόν και πάνω της μηνιαίας δόσης και θα μεταβάλλονται έτσι σε «αιχμαλώτους» των τραπεζών για χρόνια και «ζαμάνια»!

Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα είδη δανείων που σε τελευταία ανάλυση μόνον τις τράπεζες εξυπηρετούν.

Μιλώ εκ πείρας, διότι προσωπικά έχω 6 (έξι) κάρτες (3 της Εθνικής, 1 της Εμπορικής, 1 της Alpha και 1 της Citi) και η σύζυγός μου άλλες 5 (πέντε), τις οποίες βέβαια εξυπηρετούμε πλήρως, εξοφλώντας εγκαίρως τις υποχρεώσεις μας, οι οποίες φροντίσαμε να μην είναι υψηλές και οι δόσεις να είναι ανάλογες).

Για να δώσω ακόμη ένα στοιχείο για τις διαστάσεις και την έκταση των δανείων που σκόρπιζαν οι τράπεζες, οι οποίες τώρα δίκαια ή άδικα προχωρούν σε κατασχέσεις, έχω να παραθέσω το ακόλουθο περιστατικό που με αφορά και χρονολογείται γύρω στο 1998 – 2000 αν καλά θυμάμαι.

Διευθυντής υποκαταστήματος μεγάλης κρατικής τράπεζας σε κοσμοπολίτικο και κοσμαγάπητο νησί μας, όταν με άκουσε σε κάποια κοινωνική εκδήλωση να λέω ότι ενδιαφέρομαι να νοικιάσω διαμέρισμα στο νησί για να μένω κάποια χρονικά διαστήματα και κυρίως το καλοκαίρι, μου είπε :

«Και γιατί δεν έρχεσαι σ’ εμάς να σου δώσουμε δάνειο για να αγοράσεις διαμέρισμα»;

Βέβαια γνώριζε ότι είχα τις εμπράγματες εγγυήσεις για την εξασφάλιση των χρημάτων της τράπεζας και βέβαια, εγώ δεν έκανα… χρήση της προσφοράς του φίλου διευθυντή, διότι απλούστατα δεν είχα σκοπό να χρεωθώ μέχρι τον λαιμό για να αγοράσω σπίτι.

Η ίδια τράπεζα, σε άλλη περίπτωση δανειοδότησε με εκατομμύρια πολλά σε δραχμές, βιομήχανο ειδών πορσελάνης αρίστης ποιότητας, κάθε είδους οικιακής και άλλων χρήσεων και κομψοτεχνημάτων, χωρίς να μελετήσει το κόστος τους και τις δυνατότητες της διάθεσής τους στην ελληνική και κυρίως στις ξένες αγορές.

Αποτέλεσμα, η βιομηχανία χρεοκόπησε, ο βιομήχανος έχασε τα πάντα ακόμη και τις πανάκριβες εγκαταστάσεις του που κατάσχεσε η τράπεζα, η οποία όμως έχει ένα άχρηστο και ακατάλληλο για κάθε δραστηριότητα κτίριο που τίποτα δεν αποδίδει, αλλά αντίθετα ρημάζει! Αποτέλεσμα της αλόγιστης δανειακής πολιτικής των τραπεζών, οι οποίες συναγωνίζονταν ποια θα δώσει πιο πολλά και σε πιο πολλούς, τα πάσης φύσεως δάνεια, είναι να βρεθούν χιλιάδες χιλιάδων πολίτες στη δεινή σημερινή θέση και να αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, βρισκόμαστε θεατές στο φαινόμενο, εργαζόμενοι να παίρνουν εκκαθάριση δεκαπενθημέρου 2, 3, 5 ή το πολύ 15 ευρώ. Καθηγήτρια σε μεγάλη πόλη πήρε εκκαθάριση 0 (μηδέν)!

Τι γίνεται λοιπόν;

Από τη μια το άγριο «πετσόκομμα» των απολαβών όλων και από την άλλη οι αλόγιστες πολυήμερες, αδιέξοδες και καταχρηστικές απεργίες που αποφασίζουν και πραγματοποιούν οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές, μειώνουν δραματικά τις αποδοχές και τις συντάξεις και τέλος, τις μηδενίζουν τα δάνεια που έδωσαν οι τράπεζες και πήραν «χωρίς περίσκεψιν» οι δανειολήπτες. Αυτή είναι η καταστροφή που έχει δημιουργηθεί και για την οποία έχουν τεράστια ευθύνη, εκτός από τους πολιτικούς, οι τράπεζες και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα των μεταπολεμικών χρόνων.

Με λίγα λόγια για να τελειώνουμε, είμαστε όλοι θύματα αυτών που μας κυβέρνησαν ή καλύτερα θύματα των επαγγελματιών εθνοπατέρων!

Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια.

Αυτή ήταν η πολιτική κυβερνήσεων και τραπεζών. Δάνεια και κόντρα δάνεια!

Έτσι, ο Πάγκαλος με το δίκαιο του είπε το περίφημο «Μαζί τα φάγαμε!»

Χορταίνουμε με… λίστες και αεροφωτογραφίες!

Οι Έλληνες, στην δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε, θα συντηρούμεθα τρώγοντας… λίστες φοροφυγάδων και φοροκλεπτών και ακόμη λίστες με… εμβάσματα που ήδη έχουν σταλεί στο εξωτερικό!

Προσφάτως, ο λαός μας είχε χορτάσει με τις αεροφωτογραφίες πισίνων και επαύλεων των μεγιστάνων του πλούτου που του πρόσφερε η κυβέρνησή του!

Τώρα οι κυβερνήτες μας, ετοιμάζονται να μας σερβίρουν για πρώτο πιάτο τις νέες λίστες των φοροφυγάδων και φοροκλεπτών και για δεύτερο άλλες λίστες με τα ονόματα των συμπατριωτών μας, οι οποίοι την περίοδο κρίσης της οικονομίας μας, χωρίς κανένα λόγο και χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος απώλειας των χρημάτων τους, τα έβγαλαν (ίσως όχι απόλυτα παράνομα) στο εξωτερικό, κυρίως στην Ελβετία.

Το συνολικό ποσόν της εκταμίευσης από τις απόλυτα υγιείς και ισχυρές ελληνικές τράπεζες έφθασε τα 5,5 δις ευρώ μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και όπως είναι φυσικό, αυτή η εξαγωγή μεγάλων ποσών σε μια περίοδο οικονομικά δύσκολη επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και στρέφεται ευθέως κατά της εθνικής μας οικονομίας και του ελληνικού λαού που μάχεται και κάνει συνεχώς θυσίες για την επιβίωσή του και τη σωτηρία της χώρας από την χρεοκοπία.

Δυστυχώς, η κυβέρνησή μας, στην οποία είχαμε στηρίξει τόσες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, στάθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει και να βελτιώσει την άθλια, την αθλιότατη οικονομική κατάσταση που κληρονόμησε από την παρέα Καραμανλή – Αλογοσκούφη.

Αντιθέτως, παρά τις οικονομικές ενέσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ, της «τρόικα» και του «ξεζουμίσματος» των χαμηλών και μεσαίων κυρίως εισοδημάτων, δεν κατάφερε σχεδόν τίποτα κατά τη διετία που κυβερνά τη χώρα.

Τίποτα, διότι τα κυβερνητικά στελέχη, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και υπηρεσιακοί παράγοντες, προ του ανασχηματισμού αλλά και μετά, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, οι περισσότεροι δηλαδή, κινήθηκαν και κινούνται με μεγάλη βραδύτητα, καθυστερούν στη λήψη των αναγκαίων μέτρων ή αποφεύγουν να λάβουν μέτρα, ενώ άλλοι, πολλοί και αυτοί, αποδείχτηκαν ανίκανοι να προσφέρουν έργο, παρα τις εκκλήσεις του πρωθυπουργού και… ικανοί μόνον να υπονομεύουν εκούσια η ακούσια, το έργο άλλων στελεχών (αποφεύγω να αναφέρω ονόματα), να κάνουν δηλώσεις αντίθετες με την κυβερνητική γραμμή και πολιτική, να αντιπαρατίθενται με άλλους συναδέλφους τους, να φάσκουν και να αντιφάσκουν, να αερολογούν και να «ανοητολογούν», να κάνουν πόλεμο με διάφορες λαϊκές και επαγγελματικές τάξεις και να προκαλούν κοινωνικές αναστατώσεις περί… όνου σκιάς κλπ.

Το υπουργείο Οικονομικών αδυνατεί να εισπράξει ακόμη και με βεβαιωμένους και δικαστικά επικυρωμένους φόρους, όχι από τους φτωχούς, αλλά από τους εύπορους, τους έχοντες και κατέχοντες, από τους κεφαλαιοκράτες!

Προτιμά τις εύκολες λύσεις, δηλαδή να τα παίρνει από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που τους… έχει στο χέρι!

Πλήρης αποτυχία δηλαδή της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα, η οποία παίρνει μέτρα που επιδεινώνουν τη δημοσιονομική κατάσταση και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς λόγω των συνεχών χαρατσιών που συρρικνώνουν μισθούς, μεροκάματα και τις εν γένει απολαβές τους.

Μέτρα που επιτείνουν την ύφεση και την ανεργία και οδηγούν στην καταστροφή το εμπόριο και τους επαγγελματίες, οι οποίοι αναγκάζονται να περιορίζουν τη δραστηριότητά τους ή να κλείνουν επιχειρήσεις και μαγαζιά καθημερινά, το ένα μετά το άλλο.

Θα φάμε λοιπόν το νέο μενού της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και των συνεργατών του, θα πιούμε και το πικρό ποτήρι των φόρων, των εισφορών έκτακτων και μόνιμων, των διαφόρων πολύμορφων τελών, των χαρατσιών αλληλεγγύης και επιτηδεύματος, των… «ενοικίων» στα ίδια μας τα σπίτια και άλλα πολλά άθλια και εξοντωτικά.

Αλλά περιμένουμε και άλλα…

Περιμένουμε με ανησυχία τα επιδόρπια που, είναι βέβαιο θα είναι οδυνηρά και πικρά.

Το γνωρίζουμε αυτό εκ πείρας!

Απελπισία, δυστυχώς, επικρατεί στους έλληνες και τις ελληνίδες, που βλέπουν την κατάσταση να επιδεινώνεται αντί να βελτιώνεται.

Οι έλληνες περιμένουν τη μεγάλη και γενναία απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, την παραίτηση της κυβέρνησής του δηλαδή, μετά την είσπραξη της περίφημης 6^ης δόσης, με την οποία μας εκβιάζουν οι δανειστές μας, αφού προηγουμένως εξασφαλίσει την διαδοχή της από κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και μόνο από προσωπικότητες εξωκοινοβουλευτικές, από διακεκριμένους έλληνες της Ελλάδας και της διασποράς.

Αυτή θα είναι μια γενναία απόφασή σας κ. Παπανδρέου, η οποία, είναι δυνατόν να μας οδηγήσει στη σωτηρία.

Υ.Γ.1

Επί τέλους ο κ Σαμαράς αποφάσισε να διαγράψει από τη ΝΔ, τον πρόεδρο των ταξιτζήδων κ. Λυμπερόπουλο που ξεπέρασε τα όρια και μιλάει για αίμα και λιώσιμο του διοικητού του ΙΚΑ κ. Σπυρόπουλου.

Βέβαια αυτό δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τις αστοχίες του κ. Ραγκούση. Απλώς ο κ. Λυμπερόπουλος… έκοψε καπίστρι!

Υ.Γ.2

Για να είμαστε δίκαιοι. Δεν είναι μόνον η ΕΡΤ που διαπρέπει στην… καλλιέργεια μαργαριταριών. Είναι και τα ιδιωτικά κανάλια που τα παρακολουθήσαμε με ιδιαίτερη προσοχή τις ημέρες των απεργιών και στάσεων εργασίας στην κρατική ραδιοτηλεόραση. Λοιπόν, και τα ιδιωτικά κανάλια μας στόλισαν, στολίσθηκαν και στολίζονται με πλήθος μαργαριταριών ενίοτε απερίγραπτων. Κορυφαίο, εκείνο του Σαββάτου 15/10/2011 που εκστομίστηκε από ρεπόρτερ : «στον τόπο αυτόν γίνονται δρώμενα»!

Να γελάσουμε ή να κλάψουμε;

Έχουμε κράτος και κυβέρνηση;

Κύριε πρωθυπουργέ πιστεύετε, ότι ηγείσθε μιας πραγματικά ισχυρής και δημιουργικής κυβέρνησης; Ειλικρινά, πιστεύετε ότι η Ελλάδα, διαθέτει κυβέρνηση που την κυβερνά σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους;

Γιατί εμείς δεν το πιστεύουμε κ. Γιώργο Παπανδρέου. Δεν το πιστεύουμε, διότι :

1) Την κυβέρνησή σας, ουσιαστικά, έχουν υποκαταστήσει οι υπάλληλοι της «τρόικας», οι οποίοι δίνουν συνεχώς εντολές για νέα… ξεζουμίσματα, νέους φόρους, νέα χαράτσια!

2) Στην χώρα δεν λειτουργεί τίποτα, εξαιτίας των συνεχών απεργιών. Οι συγκοινωνίες έχουν νεκρώσει, οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων έχουν «φρακάρει» από τα συλλαλητήρια και τα «μπλόκα». Τα σχολεία και τα ΑΕΙ και ΤΕΙ καταλαμβάνονται, ρημάζονται και λεηλατούνται! Τα υπουργεία σας καταλαμβάνονται και δεν διαθέτετε χώρους ούτε για να κάνουν δηλώσεις στους δημοσιογράφους, οι υπουργοί σας. Φοβούμαι, ότι οι καταληψίες θα φθάσουν μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου, στο γραφείο σας δηλαδή. Οι δήμαρχοι τρώνε ξύλο, προπηλακίζονται και υβρίζονται από κάποια στοιχεία… Από την αλητεία!

3) Η αγορά είναι νεκρή λόγω απενταρίας, αλλά και λόγω των απεργιών και της αδυναμίας των πολιτών να κινηθούν προς τα καταστήματα των μεγάλων πόλεων! Οι διαδηλώσεις, οι πορείες και τα συλλαλητήρια έχουν νεκρώσει τα πάντα.

4) Τα σκουπίδια μας πνίγουν και απειλούν την υγεία μας, ενώ οι συνδικαλιστές του κλάδου μας απειλούν και μιλούν για… αίμα!

5) Οι ταξιτζήδες έφθασαν στο σημείο να εκτοξεύουν φοβερές και φρικιαστικές απειλές διά του προέδρου τους! (Ας καμαρώσει το έργο του ο κ. Ραγκούσης)

Ο «Καλλικράτης» επίσης του κ. Ραγκούση (αλήθεια πως ανακαλύψατε το ταλέντο του στη διάλυση των πάντων;) έχει εξαρθρώσει και εκμηδενίσει την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία με τον «Καποδίστρια» λειτουργούσε ικανοποιητικά. Μάλιστα, ικανοποιητικά.

Αυτά και άλλα πολλά πρωθυπουργέ μας κ. Γιώργο Παπανδρέου, γιε του μεγάλου μεταρρυθμιστή Ανδρέα Παπανδρέου και εγγονέ του πρωθυπουργού της απελευθέρωσης, του εμπνευστή και ηγέτη του ανένδοτου αγώνα, του μεγάλου δημοκράτη, του Γέρου της Δημοκρατίας. Αυτά είναι τα χάλια μας!

Λοιπόν, ρωτάμε : Έχουμε πραγματικά κυβέρνηση;

Λειτουργεί η κρατική μηχανή ;

Που πηγαίνουμε;

Ποιες είναι οι σκέψεις σας;

Έχετε αντιληφθεί πως χάσατε την αίσθηση του μέτρου και δεν διαθέτετε πλέον την κοινή λογική;

Η κρίση στο δημοσιογραφικό λειτούργημα και οι αστοχίες του κ. Μόσιαλου

Η δημοσιογραφική οικογένεια, εδώ και δύο χρόνια, διέρχεται τη δυσκολότερη περίοδο της ιστορίας της.

Εκατοντάδες οι απολυμένοι συνάδελφοι παλιοί και νέοι, απολυμένοι και απολυόμενοι που καθημερινά γίνονται και περισσότεροι, αυγατίζουν, με τις κλωτσιές που τρώνε από τα κανάλια, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα γραφεία Τύπου κλπ.

Οι εργοδότες των ΜΜΕ απαιτούν πλέον ανοιχτά μειώσεις μισθών και μάλιστα προχωρούν μονομερώς σε μειώσεις, ενώ οι συντάκτες καλούνται να υπογράψουν απ’ ευθείας συμβάσεις με τα αφεντικά, παραμερίζοντας την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Άλλοι εργοδότες έπαυσαν να πληρώνουν το προσωπικό μήνες και μήνες ή δίνουν κάτι έναντι και πολλές υποσχέσεις για εξόφληση τους επόμενους μήνες.

Και το απίστευτο, το απαράδεκτο είναι, ότι μεταξύ των «μπαταξήδων», των δυστρόπων, των καθυστερούντων την καταβολή των μισθών και των μεροκάματων των υπαλλήλων τους ή μεταξύ των αρνούμενων να καταβάλουν τα δεδουλευμένα, είναι και ιδιοκτήτες ιστορικών εφημερίδων, που στο παρελθόν ήσαν απόλυτα συνεπείς στις υποχρεώσεις και πλήρωναν το προσωπικό τους και μάλιστα με το παραπάνω!

Σε μια απ’ αυτές είχα την τύχη και την τιμή (τότε)κατά την ίδρυσή της να προσφέρω και εγώ τις δημοσιογραφικές μου υπηρεσίες για 13 χρόνια.

Και δεν είχα κανένα παράπονο.

Μόνον ευχαριστίες είχα!

Άλλα πάλι δημοσιογραφικά συγκροτήματα, όπως και ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν διστάζουν να κάνουν εκβιασμούς στο προσωπικό τους, δημοσιογράφους και λοιπούς, για να πετύχουν μειώσεις στο μισθολόγιό τους.

Με δύο λόγια αρμόδιε για τον τύπο και τους δημοσιογράφους, υπουργέ Επικρατείας κ. Μόσιαλε, άθλια είναι η κατάσταση στην δημοσιογραφική οικογένεια, στους εν ενεργεία δημοσιογράφους και στους συνταξιούχους που βλέπουν κι αυτοί τις συντάξεις τους να μειώνονται εξαιτίας των μέτρων της κυβέρνησης και ζουν καθημερινά κάτω από την απειλή νέων μειώσεων, οι οποίες θα τους φέρουν στα όρια της ανέχειας, παρά τις πολύ υψηλές εργατικές εισφορές που πλήρωναν δεκαετίες ολόκληρες.

Από την άλλη μεριά κ. Μόσιαλε κάποια … εξυπνοπούλια, με την μορφή blogs, portals, και ηλεκτρονικών εκδόσεων ακόμη και μεγάλων εφημερίδων με πλούσια ιστορία, εκμεταλλεύονται την ανυπαρξία νόμου που επιβάλλει το αγγελιόσημο και στο διαδίκτυο. Το αγγελιόσημο σημειωτέων αντικατέστησε την εργοδοτική εισφορά γενικώς στον τύπο και τα λοιπά ΜΜΕ, δηλαδή απήλλαξε τους εργοδότες από τις ασφαλιστικές εισφορές για το δημοσιογραφικό προσωπικό τους.

Εκμεταλλεύονται αυτήν την χαριστική πράξη, όχι προς τους αγωνιζόμενους δημοσιογράφους αλλά στα αφεντικά τους, η οποία δεν ισχύει στο διαδίκτυο και μαζί με τους απίθανους αεριτζήδες που πληθαίνουν καθημερινά στους υπολογιστές μας, δημοσιεύουν ελεύθερα διαφημίσεις και τσεπώνουν το αγγελιόσημο που πρέπει να πάει στα δημοσιογραφικά ασφαλιστικά ταμεία, στη θέση της εργοδοτικής εισφοράς!

Να σημειωθεί εδώ, ότι η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου πριν τον ανασχηματισμό της επιχείρησε να ρυθμίσει κατά κάποιον τρόπο το θέμα του αγγελιόσημου στο διαδίκτυο, αλλά ο τότε υπουργός Εργασίας και νυν Υγείας κ. Λοβέρδος έσπευσε ασθμαίνων να αποσύρει το σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου, όχι στο παρά πέντε αλλά στο παρά ένα και ενώ είχε φθάσει στην ψήφισή του από την Βουλή! Ας είναι καλά…

Ο κ. Λοβέρδος ενήργησε τότε κατ’ επιταγήν των διαφημιστών και των κεφαλαιοκρατών!!

Υπάρχει όμως και το θέμα των αμοιβών ή καλύτερα των δήθεν αμοιβών και της ασφάλισης των εργαζομένων, νεαρών κυρίως συντακτών, στο διαδίκτυο, οι οποίοι δουλεύουν σαν σκλάβοι και ζουν μέσα στην απογοήτευση και στη φτώχεια γιατί οι πολύ χαμηλές, οι εξευτελιστικές αμοιβές τους και η έλλειψη ασφάλισης, δεν επιτρέπουν την συνδικαλιστική τους κάλυψη και αποκατάσταση με την εγγραφή τους στην ΕΣΗΕΑ και τις άλλες αναγνωρισμένες από το νόμο δημοσιογραφικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και την ένταξή τους στην μακρά πορεία, που οδηγεί στην συνταξιοδότηση.

Οι νέοι αυτοί εργάζονται χωρίς καμιά προοπτική!

Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση, εν ολίγοις, κύριε υπουργέ της Επικρατείας και επιπλέον, έχουμε και τις δεκάδες μικρών ή και μεγαλύτερων επαρχιακών εφημερίδων που προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες αναδεικνύοντας κυρίως τα τοπικά θέματα και προβλήματα και υπηρετώντας την πληροφόρηση του κοινού, που έκλεισαν, κλείνουν ή ετοιμάζονται να κλείσουν, διότι οι νόμοι της πολιτείας τις εξοντώνουν και τις έχουν φέρει σε σημείο να αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και τα ταχυδρομικά τέλη για την αποστολή των φύλλων τους.

Έχουμε και θα έχουμε λοιπόν πλήθος ανέργων δημοσιογράφων (και μικροεκδοτών) της επαρχίας.

Άξιοι, ικανοί συνάδελφοι της επαρχίας, ανυποχώρητοι αγωνιστές του λειτουργήματος μας, μένουν στο δρόμο χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα, χωρίς καμιά βοήθεια. Τελούν υπό «διωγμόν»!

Κι εσείς κ. Μόσιαλε;

Κι εσείς, αντί να ανασκουμπωθείτε και να βάλετε τα δυνατά σας για να διορθώσετε, όσο είναι δυνατό να διορθωθεί, την κατάσταση, βαλθήκατε να «πελεκήσετε», να «πετσοκόψετε» την ΕΡΤ, να ακρωτηριάσετε το ΑΠΕ – ΜΠΕ, να κόψετε τους μισθούς μας με διάφορα τεχνάσματα και προχωρείτε… ακάθεκτος! Για να μας… σώσετε! Μπράβο σας…

Αν συνεχίσετε έτσι, οι δημοσιογράφοι που θέλετε να τους κάνετε δημόσιους υπαλλήλους, παλιοί και νέοι θα σας ανακηρύξουν μεγάλο… ευεργέτη γιατί θα τους απαλλάξετε από τα εγκόσμια βάσανα!

Πάντως, καλό θα είναι να εκτιμήσετε σωστά την κατάσταση, πριν είναι αργά και να δείτε τι γίνεται γύρω σας, στον τομέα των αρμοδιοτήτων σας. Στη δημοσιογραφία, στο λειτούργημά μας.

Να δείτε τα χάλια μας…

Προχθές συγκροτήσατε πολυμελή επιτροπή από έλληνες και ξένους δήθεν ειδικούς για να ανασυγκροτήσετε την ΕΡΤ.

Και ερωτώ :

1^ον) Πως, που και με ποια χρήματα θα τους πληρώσετε; Απ’ αυτά που δεν έχουμε και ζητιανεύουμε από τους υπαλλήλους της «τρόικα»; Νέα έξοδα;

2^ον) Γιατί η επιτροπή δεν συγκροτείται από έλληνες διακεκριμένους δημοσιογράφους, γνώστες της κατάστασης και μας φέρνετε ξένους και άλλους δικούς μας άσχετους με τα προβλήματα της ΕΡΤ;

Υ.Γ. Άσχετο για να ευθυμήσουμε λίγο.

Η πληροφορία μας ήρθε από την συμπρωτεύουσα.

Απολαύστε την.

Μπουγάτσα γλυκιά με κρέμα ΦΠΑ 13%

Μπουγάτσα αλμυρή ΦΠΑ 23%

Αν στην αλμυρή πασπαλίσει ο καταστηματάρχης λίγη ζάχαρη ο ΦΠΑ μειώνεται κατά το ποσοστό της ζάχαρης!!

Είναι να γελάμε με τα χάλια μας.

Οι απορίες μου…

Έχω μερικές απορίες, στις οποίες κάποιοι αρμόδιοι για την κάθε μία πρέπει να δώσουν σε μένα, αλλά και σε όλους τους έλληνες πολίτες, πειστικές απαντήσεις.

Απορία 1^η

Οι μισθοί και οι εν γένει αποδοχές των εργαζομένων περικόπηκαν αγρίως.

Οι απεργοί και κυρίως εκείνοι των αστικών συγκοινωνιών και των σιδηροδρόμων που τις μισές ημέρες της εβδομάδας εγκαταλείπουν τις δουλειές τους ή κάνουν στάσεις εργασίας, πως αντέχουν οικονομικώς δηλαδή πως τα βγάζουν πέρα, όταν χάνουν επιπλέον μεροκάματα και ασφαλώς, την ημέρα της πληρωμής φεύγουν από τα ταμεία με άδεια πορτοφόλια; Με άδειες τσέπες;

Πως συντηρούνται οι ίδιοι και οι οικογένειές τους; Κάποιοι θα πρέπει να λύσουν την απορία μου αυτή.

Να μου εξηγήσουν οι ίδιοι οι απεργοί, αυτοί που κατεβαίνουν σε αδιέξοδες απεργίες, εναντίον τους στην πραγματικότητα ή ίσως οι λεβέντες οι συνδικαλιστές που τους χειραγωγούν για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα πολιτικά ή άλλα ανομολόγητα.

Και κάτι άλλο. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι σε τελευταία ανάλυση από τις απεργίες ωφελούνται το κράτος και οι εργοδότες τους;

Πρόκειται καθαρά για απεργίες κατά του εαυτού τους, εις βάρος τους και κατά του κοινού που ταλαιπωρείται και στρέφεται καθαρά εναντίον τους!

Απορία 2^η

Σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καταλαμβάνονται κατά εκατοντάδες από τους μαθητές τους και, όταν λήγουν οι καταλήψεις, οι γυμνασιάρχες, οι λυκειάρχες και οι καθηγητές, αντικρίζουν την πλήρη και απόλυτη καταστροφή.

Θρανία, τραπέζια σπασμένα κομμάτια, υπολογιστές με βγαλμένα τα «άντερα» χύμα και οι περισσότεροι κλεμμένοι, γραφεία καθηγητών, έγγραφα, βιβλία καμμένα, πόρτες και παράθυρα ξεχαρβαλωμένα και ξεκολλημένα μαζί με τα πλαίσια τους, τοίχους μισογκρεμισμένους και άλλα πολλά και απερίγραπτα.

Πλήρης καταστροφή.

Ζημιές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, εκατομμυρίων ευρώ!

Βανδαλισμοί και λεηλασίες ακόμη και στην ιστορική Ευαγγελική Σχολή στη Νέα Σμύρνη.

Ποιοι κάνουν αυτούς τους βανδαλισμούς, αυτές τις καταστροφές;

Ποιοι είναι οι ένοχοι και που αποσκοπούν;

Οι μαθητές «καταληψίες» (είναι οι ίδιοι πάντοτε καμιά πενηνταριά που γυρίζουν από σχολείο σε σχολείο που κάνουν ή υποκινούν «καταληψίες».

Μέσα σε κάποιο υπό κατάληψη σχολείο στη Δάφνη, συνελήφθη και ο ένας από τους ληστές με τα «καλάσνικωφ»!

Μπράβο στους… αγωνιζόμενους καταληψίες μαθητές!

Το ίδιο άλλωστε γίνεται και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα από σκοταδιστές φοιτητές και εξωφοιτητικά όργανα γνωστών πολιτικών και μη κέντρων, με αποτέλεσμα να χάνουν οι καλοί φοιτητές, οι πάρα πολλοί καλοί φοιτητές τα εξάμηνα τους, πολύτιμο δηλαδή χρόνο των σπουδών τους και της μελλοντικής επιστημονικής και επαγγελματικής δραστηριότητας τους. Και βέβαια, μετά τις καταλήψεις, εκτός από τις κλοπές, επικρατεί το «μπάχαλο».

Η υπουργός Παιδείας κ. Ά:ννα Διαμαντοπούλου προ ημερών κατάγγειλε στη Βουλή την όλη κατάσταση των «καταλήψεων» και τις συνέπειές τους, τόσον όσον αφορά χαμένο χρόνο μαθημάτων όσον και τις πολύ σοβαρές ζημιές, κλοπές και λεηλασίες που γίνονται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στα σχολεία και στον απόλυτα αναγκαίο για την διδασκαλία, πανάκριβο εξοπλισμό τους.

Ζημιές και καταστροφές που πληρώνουν για την αποκατάστασή τους οι συνεπείς φορολογούμενοι πολίτες, με θυσίες και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη οικονομικά εποχή, όπως αυτή που διανύουμε.

Η υπουργός μάλιστα αναφέρθηκε στο ΠΑΜΕ και πρόσθεσε, ότι δεν έχει ακούσει ούτε μια φωνή καταδικαστική γι’ αυτή την κατάσταση από τα δύο κόμματα της αριστεράς, το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ.

Και ιδού η απάντηση από βουλευτή του ΚΚΕ και κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, τον κ. Παφίλη :

«Εμείς πάντοτε θα υποστηρίζουμε και θα ενισχύουμε τους αγώνες των μαθητών και φοιτητών»!!

Ποιους αγώνες κ. Παφίλη;

Τους αγώνες των βανδάλων, των κλεφτών, των λεηλατών, των καταστροφέων της περιουσίας του ελληνικού λαού; Μήπως τους αγώνες των σκοταδιστών που θέλουν τη νεολαία αγράμματη για να μπορούν να της περνούν τις δικές τους ανατρεπτικές και αντεθνικές απόψεις και θεωρίες;

Για να μπορούν να την καθοδηγούν και να την σπρώχνουν προς την καταστροφή;

Ποιους αγώνες;

Αλλά έχω ακόμη μια ερώτηση για το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και τον κ. Παφίλη.

Ερωτώ, γιατί το ΚΚΕ, το «κόμμα του λαού» και το ΠΑΜΕ που… αγωνίζεται για τους εργαζόμενους, τον λαό που χειμάζεται τώρα, δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για την αποτροπή της απώλειας διδακτικού χρόνου και επίσης την αποτροπή των βανδαλισμών, που η αποκατάστασή τους απαιτεί τεράστια ποσά τα οποία ο ελληνικός λαός καλύπτει και ξανακαλύπτει κάθε τόσο με θυσίες, με τον ιδρώτα, με το αίμα του;

Τι κάνουν για όλα αυτά οι φίλοι και προστάτες του λαού;

Ότι έκαναν δεκαετίες στις χώρες που ήλεγχαν!

Αλλά τι να περιμένει κανείς από την παράταξη που τρώει τα παιδιά της και την πατρίδα της;

Τι να περιμένει από την παράταξη που χαρακτήρισε προδότες, ηγετικά στελέχη της, ακόμη και την ώρα που τα πήγαιναν για εκτέλεση, για να τα αποκαταστήσει ύστερα από 60 χρόνια;

Τι να περιμένει;

Ο κ. Παφίλης που έδωσε προχθές την άστοχη και αβάσιμη και ασυνάρτητη απάντηση στην κ. Διαμαντοπούλου, περί… υποστήριξης και ενίσχυσης των αγώνων των ελάχιστων μαθητών που κλείνουν τα σχολεία για να γυρίζουν στους δρόμους αλητεία και φροντίζουν για να γίνεται «λίμπα» ο πανάκριβος εξοπλισμός της εκπαίδευσης, πρέπει να σκεφθεί καλύτερα το θέμα και να αναθεωρήσει τις απόψεις του πριν είναι αργά κυρίως γι’ αυτόν.

Το γράφω αυτό γιατί θα μου προκαλούσε λύπη αν είχε κι αυτός την μοίρα κάποιων άλλων μεγάλων ηγετών του κόμματός του. Όσον αφορά, τέλος την άποψη του πως οι γυμνασιάρχες και λυκειάρχες που σπάζουν τα λουκέτα των υπό κατάληψη σχολείων, είναι παράνομοι και καταδικαστέοι, μόνον σαν παρανοϊκή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί.

Απορία 3^η

Πως είναι δυνατόν προσωπικότητες σαν τον πρωθυπουργό μας, τον Γιώργο Παπανδρέου, να σχηματίζουν κυβέρνηση με υπουργούς την «σακιδιούχο» κ. Μπιρμπίλη, η οποία είναι πρώτης τάξεως κυρία, άψογη καθ’ όλα, αλλά ακατάλληλη για υπουργός πέρα για πέρα.

Δεν έκανε απολύτως τίποτα. ΜΗΔΕΝ!

Τον κ. Ραγκούση, τον λεγόμενο και οδοστρωτήρα, ο οποίος απ’ όπου περνάει αφήνει πίσω του «ερείπια», όπως με τον «Καλλικράτη» που διέλυσε κυριολεκτικά τον ιστό της τοπικής αυτοδιοίκησης και δημιούργησε σε πόλεις και χωριά χάλι απερίγραπτο;

Δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτα ο πρωθυπουργός;

Το ίδιο ερώτημα θέτω και στα υπόλοιπα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, στους κ. Βενιζέλο, Πάγκαλο και άλλους.

Πως ανέχονται υπουργούς και υφυπουργούς και κάθε… καρυδιάς καρύδι, να αλληλοδιαψεύδονται, να αερολογούν, να αλληλοκατηγορούνται και να αντιφάσκουν, δημιουργώντας κυβερνητική εικόνα «αλαλούμ», διάλυσης;

Πως;

Έχω και άλλες πολλές απορίες που φθάνουν ακόμη και μέχρι το ποδόσφαιρο, που ο χώρος δεν μου επιτρέπει τώρα να εκθέσω και επιφυλάσσομαι για το εγγύς μέλλον.