Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Mετεκλογικά διλήμματα


Οι εκλογές προκηρύχθηκαν τη Μεγάλη Τετάρτη, για τις 6 Μαΐου και η Βουλή διαλύθηκε την επομένη, Μεγάλη Πέμπτη. Χωρίς να θέλω να κάνω τον ειδικό, ούτε τον ιδιαίτερα πληροφορημένο δημοσιογράφο που είναι μέσα στα πράγματα, δεδομένου ότι λόγω συνταξιοδότησης απουσιάζω από την πρώτη γραμμή της ενεργού πολιτικής δημοσιογραφίας αρκετά χρόνια, σαν απλός παρατηρητής όμως και με την πείρα που πιστεύω ότι διαθέτω, έχω να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις μου για την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση και να κάνω μερικές επισημάνσεις.

Πρώτον και κύριον θεωρώ πως οι εκλογές της 6ης Μαΐου θα είναι οι κρισιμότερες των τελευταίων δεκαετιών, διότι απ’ αυτές θα εξαρτηθεί η πορεία που επιβάλλεται να ακολουθήσει η χώρα για την αποτροπή και της παραμικρής ακόμη πιθανότητας χρεοκοπίας. Η πορεία που θα πρέπει να χαράξει και να ακολουθήσει απαρέγκλιτα η νέα κυβέρνηση για την οικονομική μας ανάκαμψη, η οποία θα επιφέρει την ανάπτυξη και την πάταξη της ανεργίας.

Παράλληλα, θα επιτρέψει την αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων που περικόπηκαν αγρίως, με τις υποδείξεις της «τρόικα».

Εδώ πρέπει να σημειώσω, ότι ανήκω στη μερίδα των πολιτικών παρατηρητών, οι οποίοι δεν επηρεάζονται ούτε και πείθονται από τις δημοσκοπήσεις και πιστεύουν, ότι η καλύτερη δημοσκόπηση γίνεται στην κάλπη…

Έτσι, τόσον οι ελπίδες του Αντώνη Σαμαρά και γενικώς της ΝΔ για αυτοδυναμία, όσο και οι δηλώσεις του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου για πρωτιά, με αφήνουν παγερά αδιάφορο। Η κάλπη και μόνον αυτή δίνει πειστικά αποτελέσματα.


Το «Μνημόνιο»

Οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας, έναντι της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, με άλλα λόγια έναντι της «τρόικα» για την χρηματοδότησή της, για τον τρόπο αξιοποίησης των υψηλών δανείων και για την ομαλή εξυπηρέτησή τους, πρέπει οπωσδήποτε να τηρηθούν επακριβώς, διότι σε κάθε αντίθετη περίπτωση, η Ελλάδα θα θεωρηθεί αναξιόπιστη, αναξιόχρεη, αφερέγγυα με όλες τις πολύ σοβαρές συνέπειες που συνεπάγονται οι καταστάσεις αυτές. Η χώρα θα μπει στα περιθώρια της ανυποληψίας και του εξευτελισμού.

Η Ελλάδα θα εκμηδενισθεί και θα βυθισθεί στην ανυπαρξία. Θα απωλέσει το κύρος της και η φωνή της, όπως και η «προσωπικότητα» της θα αδυνατίσουν στον μεγαλύτερο βαθμό στους διεθνείς οργανισμούς και στα διεθνή «φόρα», με φυσικό επακόλουθο να εργάζονται εναντίον της, αντιστάσεως μη ούσης, οι εχθροί της και όλοι εκείνοι οι… «άσπονδοι φίλοι» που επιβουλεύονται τα συμφέροντά της, τα δικαιώματα της, την ανεξαρτησία, ακόμη και την ακεραιότητα της!

Το «μνημόνιο» και οι υποχρεώσεις μας που απορρέουν απ’ αυτό, αποτελούν το μονόδρομο που είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να ακολουθήσουμε για να σταθούμε στα πόδια μας, ανεξαρτήτως των τεράστιων ευθυνών εκείνων των πολιτικών και των παρατάξεών τους που με τα σκάνδαλα και την κακή τους διαχείριση ή ακόμη και τις απίστευτες καταχρήσεις τους και των άλλων που με τις άστοχες επιλογές και τις λανθασμένες ενέργειές τους, μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση.

Αυτοί θα δώσουν λόγο στο λαό που θα τους κρίνει και στην δικαιοσύνη που, ευτυχώς, άρχισε ήδη να κινείται δραστήρια.


Οι «Αντιμνημονιακοί»

Τα προγνωστικά, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφή άνοδο των κομμάτων και των ομάδων που εντάσσονται στην «αντιμνημονιακή» παράταξη, η οποία γενικώς, περικλείει στους κόλπους της :

1) Το ΚΚΕ

2) Τον… ουραγό του ΚΚΕ, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του Τσίπρα.

3) Τον μετριοπαθή έντιμο και ευθύ πολιτικό Φώτη Κουβέλη, με την «Δημοκρατική Αριστερά», ο οποίος βέβαια δεν φθάνει τα πράγματα στα άκρα και ως άνθρωπος καλής πίστεως και καλής θελήσεως, καλοπροαίρετος, συζητά με ειλικρίνεια και χωρίς πολιτικαντισμούς.

4) Τον… πρωτομάστορα της συγκρότησης της τριμερούς αρχικώς και διμερούς προς το τέλος, κατόπιν της ανεξήγητης αποχώρησής του, κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου, πρόεδρο του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος από φανατικός «μνημονιακός» έγινε αιφνιδίως… όψιμος «αντιμνημονιακός», προφανώς για να κερδίσει ψηφαλάκια! Προφανώς όμως την πάτησε… Αποτέλεσμα ήταν να χάσει δύο ισχυρά στελέχη του, τον Μάκη Βορίδη και τον Άδωνη Γεωργιάδη και τώρα να κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής.

5) Τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος από στέλεχος και κατά καιρούς… ψιλοαντάρτης της ΝΔ, λάκισε αφήνοντας πίσω του το «μνημόνιο» που το πρώην κόμμα του υποστήριξε στην δεύτερη φάση του και βέβαια, υποστηρίζει πάντοτε. Τώρα ο Καμμένος ακολουθεί μια περίεργη «αντιμνημονιακή» πολιτική που στερείται πειστικών επιχειρημάτων. Ωστόσο, οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του κ. Καμμένου έχουν προσελκύσει αρκετά στελέχη της ΝΔ, τα οποία ελπίζουν σε μια καλύτερη τύχη.

6) Την «Κοινωνική Συμφωνία» της κ. Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη. Ομολογώ πως δεν έχω αντιληφθεί τους στόχους και τους πολιτικούς προσανατολισμούς της πολιτικής αυτής κίνησης. Η κ. Κατσέλη, διαπρεπής οικονομολόγος και υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, διετέλεσε υπουργός σε καίριους τομείς που είχαν και έχουν άμεση σχέση με τη δημιουργία και την εφαρμογή του «μνημονίου» και μάλιστα είχε αρκετές φορές σκληρές αλλά επιτυχείς διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους της «τρόικα», ξαφνικά και παραδόξως έγινε «αντιμνημονιακή» στρεφόμενη ευθέως εναντίον του κυβερνητικού και του δικού της έργου επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου! Περίπου τα ίδια ισχύουν για τον Χάρη Καστανίδη, ο οποίος εθεωρείτο «σκληρό καρύδι» του ΠΑΣΟΚ και ένθερμος υποστηρικτής του Γιώργου Παπανδρέου, για να γυρίσει απρόσμενα σελίδα και να πάρει αντίθετο δρόμο από εκείνον τον «μνημονιακό» που για πολύ καιρό ακολουθούσε!

7) Στις «αντιμνημονιακές» δυνάμεις πρέπει να προστεθούν οι μικρές ομάδες του «Άρματος πολιτών» του συνάδελφου δημοσιογράφου Γιάννη Δημαρά, των «Οικολόγων – Πρασίνων» και τέλος του κ. Στέφανου Μάνου που συνεργάζεται με το Γρηγόρη Βαλλιανάτο.

Αστεία είναι η… Συμμαχία του Δημαρά με τον Καμμένο που ένωσαν τις δυνάμεις τους με σκοπό να μας σώσουν.


Η Ντόρα

Η Ντόρα Μπακογιάννη με την «Δημοκρατική Συμμαχία» της είναι σαφώς «μνημονιακή» πλην όμως οι εκλογικές της δυνάμεις δεν φαίνονται αξιόλογες, ενώ η ιδία αναμφίβολα είναι μια σοβαρή και ικανή πολιτική προσωπικότητα με πείρα και σημαντική κυβερνητική προσφορά.

Η Ντόρα, με αφανή αλλά βέβαιο συμβουλάτορα τον πατέρα της, τον μακροβιότερο σήμερα πολιτικό, έστω και εκτός του στίβου, θα πρέπει να είναι παρούσα στη νέα Βουλή, πράγμα όμως που φαίνεται πολύ δύσκολο μετά μάλιστα και με το θέμα του «πόθεν έσχες» μεγάλου χρηματικού ποσού του συζύγου της κ। Κούβελου, το οποίο προκλήθηκε μάλλον από λάθος ή παρεξήγηση, αλλά οπωσδήποτε βαρύνει την πολιτικό σύζυγό του.


Η «Χρυσή Αυγή»

Άφησα τελευταία την «Χρυσή Αυγή» στην οποία οι δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστό άνω του 3% και είσοδο στη Βουλή.

Το ακροδεξιό το κόμμα, το οποίο οπωσδήποτε θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά στον Καρατζαφέρη έχει σαφείς «αντιμνημονιακές» θέσεις και έχει κάνει έντονη την παρουσία του στο κέντρο της Αθήνας, ιδιαίτερα δε στον Άγιο Παντελεήμονα και τις γύρω περιοχές, όπου, δίκην αστυνομίας, σπεύδει να προστατεύσει τους φιλήσυχους κατοίκους από τις επιδρομές και τις έκνομες και εγκληματικές ενέργειες των παράνομων κακοποιών μεταναστών.


Οι συσχετισμοί

Οι συσχετισμοί των δυνάμεων δεν είναι βέβαια απολύτως σαφείς, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές και η «πρόθεση ψήφου» των δημοσκοπήσεων μας δείχνει κάποιες τάσεις, όχι όμως ξεκάθαρη εικόνα.

Το βέβαιο ωστόσο είναι πως τα καθαρά «μνημονιακά» δύο μεγάλα ή πρώην μεγάλα κόμματα, με δυσκολία θα πετύχουν μαζί μια άνετη πλειοψηφία στη Βουλή για να κυβερνήσουν (και άσε τον Σαμαρά να ελπίζει σε αυτοδυναμία και να ζητά νέες εκλογές αν δεν την πετύχει!)

Το μεγάλο όμως πρόβλημα για τη χώρα και τον λαό θα προκύψει στην περίπτωση που οι «μνημονιακοί» δεν θα έχουν στη Βουλή την απαιτούμενη πλειοψηφία για να σχηματίσουν κυβέρνηση και απαιτηθεί συνεργασία ή ακόμη, στην απίθανη περίπτωση συγκυβέρνηση με κάποιους «αντιμνημονιακούς», οι οποίοι δεν αποκλείεται να κάνουν μία από τις «κωλοτούμπες» που τελευταία συνηθίζονται.

Τέλος, οι νέες εκλογές τις οποίες προτείνει ο κ. Σαμαράς, στην περίπτωση που δεν θα έχει αυτοδυναμία στις 6 Μαΐου, θα πρέπει να αποκλεισθούν, τόσον για λόγους οικονομικούς, όσον και για την απώλεια πολύτιμου χρόνου που απαιτείται για την πορεία μας προς την ανάκαμψη.

Ας ελπίσουμε, ότι η 6η Μαΐου θα μας λύσει ορισμένα προβλήματά μας και δεν θα μας δημιουργήσει νέα, οδηγώντας μας σε οδυνηρά αδιέξοδα.

Εκείνο πάντως που πρέπει οπωσδήποτε οι «αντιμνημονιακοί» να μας εξηγήσουν πειστικά, είναι πως, με ποιόν τρόπο θα βρουν τα τεράστια ποσά που απαιτούνται για να ανταπεξέλθουμε, αν βέβαια διώξουμε την «τρόικα».