Δεν είναι μόνον ανεγκέφαλοι, αλλά και όργανα εκούσια ή ακούσια του ΚΚΕ και του «γιαλαντζί» αριστερού μεν, ανύπαρκτου δε, ΣΥ.ΡΙΖ.Α, οι περισσότεροι, οι συντριπτικά περισσότεροι από αυτούς που αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς και διόδια.
Βέβαιο είναι, ότι η όλη κίνηση του «δεν πληρώνω» έχει κάποια δίκαια ελατήρια, όπως όμως βέβαιο είναι επίσης, ότι υποκινείται έντονα από τις προαναφερόμενες παρατάξεις, οι οποίες έφθασαν στο σημείο να την ενθαρρύνουν, ακόμη και από το βήμα της Βουλής.
Προτροπή λοιπόν και επισήμως, σε ομάδες πολιτών, να ανομούν συστηματικά, να γίνονται τζαμπατζήδες και να παραβιάζουν τη νομοθεσία, υπονομεύοντας την όλη προσπάθεια για την οικονομική εξυγίανση των δημόσιων συγκοινωνιών.
Αλλά ας ρίξουμε μια βαθύτερη και πιο προσεκτική ματιά, στο όλο θέμα.
Ας το αναλύσουμε.
α) Οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας, αλλά και της Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν, δεκαετίες τώρα, ανοίγματα και ελλείμματα πολύ μεγάλα, τα οποία, όπως είναι φυσικό, καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό που επιβαρύνεται υπέρμετρα.
Με άλλα λόγια και πιο απλά, για την κάλυψη των ελλειμμάτων αυτών επιβαρύνονται όλοι οι Έλληνες, το σύνολο του ελληνικού λαού, όλοι μα όλοι, και οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι, ακόμη και οι κάτοικοι και του μικρότερου χωριού και οι ακρίτες και οι ξωμάχοι και οι ορεσίβιοι, διότι όλοι αυτοί με τον ιδρώτα τους συμβάλλουν στα κρατικά έσοδα, στον προϋπολογισμό!
Είναι δίκαιο λοιπόν να πληρώνει όλος αυτός ο άσχετος κόσμος για τις ζημιές του αμαρτωλού «τραμ» με τις μικρές μέχρι ασήμαντες εισπράξεις από τα εισιτήρια και τα τεράστια μέχρι απίστευτα έξοδα για αλόγιστες προσλήψεις περιττού προσωπικού ακόμη και… μαγείρων, με φαύλες μεθόδους ανεξαρτήτως του πόθεν προέρχονται και εκπορεύονται οι φαύλες αυτές ενέργειες και από ποιους φαύλους και αετονύχηδες;
Γενικώς μια και μιλάμε για το «τραμ» του οποίου οι λειτουργοί τώρα απεργούν και κάνουν στάσεις εργασίας, θα πρέπει να επισημάνουμε, ότι το μέσον αυτό αποτελεί μια πληγή που αιμορραγεί συνεχώς, διότι αυτοί που το δημιούργησαν μελέτησαν το όλο θέμα με επιπολαιότητα και ανευθυνότητα, δεν γνώριζαν ή δεν είχαν διδαχθεί από την προϊστορία του «τραμ» και με την εφαρμογή του… μεγαλοφυούς σχεδίου τους όχι μόνον προκάλεσαν ζημιές στην οικονομία, αλλά επιπλέον, επιβάρυναν υπέρμετρα την κυκλοφορία στην πρωτεύουσα με το στένεμα των δρόμων, λόγω της σταθερής τροχιάς του τροχιοδρόμου και του «φυτέματος» των σιδηροτροχιών.
β) Τα λεωφορεία, αναμφισβήτητα, τα τελευταία χρόνια, με τον εκσυγχρονισμό τους, την ανανέωση του «στόλου» τους, την γενικά καλή τους κατάσταση, τα σχετικά αξιόπιστα πυκνά δρομολόγια τους σε ένα εκτεταμένο δίκτυο προσφέρουν καλές υπηρεσίες στις αστικές συγκοινωνίες και εξυπηρετούν σε ικανοποιητικό βαθμό το επιβατικό κοινό.
Το ίδιο ισχύει και για τα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης, τα οποία καλύπτουν τις συγκοινωνιακές ανάγκες του συνεχώς επεκτεινόμενου πολεοδομικού συγκροτήματος της συμπρωτεύουσας με τα πολλά, πυκνοκατοικημένα και πολυάνθρωπα προάστιά της.
Ωστόσο, οι λεωφορειακές συγκοινωνίες των πολεοδομικών συγκροτημάτων Αθήνας – Πειραιά αφ’ ενός και της Θεσσαλονίκης αφ’ ετέρου, παρά την καλή θα λέγαμε λειτουργία τους και την αξιοπιστία των πυκνών δρομολογίων, όχι μόνον δεν καλύπτουν τα υψηλά τους έξοδα, αλλά αντίθετα παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα, τα οποία, όπως προαναφέρθηκε καλύπτονται απ’ όλους τους Έλληνες, από το σύνολο του ελληνικού λαού, δηλαδή και από εκείνους που δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ, λόγω της κατοικίας τους σε άλλες περιοχές.
Τι συμβαίνει λοιπόν και τι πρέπει να γίνει για την οικονομική εξυγίανση των αστικών λεωφορειακών συγκοινωνιών Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης;
Το υψηλό λειτουργικό κόστος και τα αλόγιστα διοικητικά έξοδα, καθώς και η λαθρεπιβίβαση που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και, αντί να λαμβάνονται μέτρα για τον περιορισμό της, εξαιτίας της αδιαφορίας ή της ανικανότητας των αρμοδίων, παίρνει ολοένα και μεγαλύτερη έκταση, ενοχοποιούνται για την κακή οικονομική κατάσταση που επικρατεί στις λεωφορειακές αστικές συγκοινωνίες και για τα μεγάλα ελλείμματά τους.
Η κατάσταση αυτή, η πολύ επικίνδυνη αυτή κατάσταση, αντί να βελτιώνεται, γίνεται ακόμη χειρότερη, επιδεινώνεται από τις αμέτρητες απεργίες και στάσεις εργασίας της τελευταίας περιόδου, που επιπόλαια κηρύσσονται από τους πολιτικά υποκινούμενους, όπως πολλοί πιστεύουν, συνδικαλιστές, οι οποίοι παράλληλα ενθαρρύνουν και ενισχύουν τους «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω»
Αρρυθμία και μεγάλες οικονομικές απώλειες λοιπόν, παρά το γεγονός ότι ο νόμος ψηφίστηκε και ισχύει και παρά το γεγονός ότι το προσωπικό των λεωφορείων δεν θίγεται.
Τους συνδικαλιστές τώρα τους έπιασε ο πόνος για την αύξηση της τιμής του εισιτηρίου, η οποία βέβαια είναι σημαντική, αλλά αναγκαία για την σωτηρία των λεωφορειακών συγκοινωνιών, όπως σημαντική θα είναι και η πάταξη της λεθρεπιβίβασης και των τζαμπατζήδων.
Αυτή είναι η κατάσταση και αυτή είναι η τακτική των συνδικαλιστών, οι οποίοι καταφέρνουν, με τις απεργίες, τις στάσεις εργασίας και τα «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω», να συρρικνώνουν δραματικά το εισόδημα των «υπηκόων» τους, των εργαζομένων!
Να σημειωθεί, ότι ο πρόεδρος κ. Κουλουμπαρίτσης, ο οποίος τον τελευταίο καιρό έγινε πασίγνωστος, λόγω των συχνών μέχρις υπερβολής τηλεοπτικών του εμφανίσεων, έχει μετανοήσει για την τακτική του και τους χειρισμούς του, ανέκρουσε πρύμναν και εισηγήθηκε την αναστολή των κινητοποιήσεων για να γίνει διάλογος πάνω στην εφαρμογή του νόμου σε ορισμένα σημεία του.
Πρόκειται για μετάνοια κατόπιν εορτής και μετά τις τεράστιες ζημιές που προκλήθηκαν και που όλοι θα πληρώσουμε.
Δυστυχώς γι’ αυτόν και για εμάς η εισήγησή του δεν έγινε δεκτή από τους συνεργάτες του, οι οποίοι ακολουθώντας την γραμμή που αυτός χάραξε, συνεχίζουν την πορεία τους προς την καταστροφή , αποδοκιμάζοντες εμμέσως μεν, σαφώς δε, τους χειρισμούς Κουλουμπαρίτση, που πλέον απομονώνεται και όπως μαθαίνουμε έπαυσε να ανήκει στο προεδρείο.
Έχουμε λοιπόν σοβαρό ρήγμα συνδικαλιστικό.
Αυτή είναι η κατάληξη ενός «αγώνα» που ταλαιπώρησε αφάνταστα και εξόργισε τις εκατοντάδες χιλιάδων, τα εκατομμύρια των απλών πολιτών, από τον περασμένο Δεκέμβριο και συνεχίζει…
γ) Έχουμε όμως και τα τρόλεϊ, τον ηλεκτρικό σδιδηρόδρομο και το «μετρό» που ακολούθησαν τον ίδιο με τους εργαζόμενους στα λεωφορεία δρόμο και κατάφεραν τα ίδια αξιοζήλευτα… επιτεύγματα!
Αυτοί στο «μετρό», κατάφεραν ακόμη με την ανοχή και την ενθάρρυνσή τους στους παράνομους «δεν πληρώνω», να υπάρξουν πολλά κατεστραμμένα πανάκριβα ακυρωτικά μηχανήματα!
Εμείς θα τα πληρώσουμε κι αυτά! Όχι… οι «δεν πληρώνω»!
δ) Στον ΟΣΕ η κατάσταση φαίνεται πως κατά κάποιον τρόπο, ομαλοποιήθηκε και τα τεράστια ελλείμματα βαίνουν προς «τιθάσευση» με κατάργηση και περιορισμούς, δυστυχώς, των δρομολογίων τα οποία πρέπει σύντομα να επαναληφθούν και να επεκταθούν για να πάρει ο σιδηρόδρομος τη θέση που του αξίζει και δικαιούται στο όλο συγκοινωνιακό σύστημα της χώρας.
Κλείνοντας το κεφάλαιο για τις συγκοινωνίες θα πρέπει να τονίσουμε στους υπαλλήλους τους που παρασύρθηκαν από τους γνωστούς «εργατοπατέρες», κατέβηκαν και κατεβαίνουν σε συνεχείς απεργίες και στάσεις εργασίας ότι, όταν εργάζονται επιτελούν λειτούργημα (ναι λειτούργημα), προσφέροντας στους πολίτες το αγαθό της επικοινωνίας, των επαφών, αλλά κυρίως, της μεταφοράς εκατομμυρίων ανθρώπων στις εργασίες τους.
· Τα άλλα (το μακελειό)
Εκατοντάδες είναι οι νεκροί και χιλιάδες οι τραυματίες των συγκρούσεων στις αραβικές και τις γειτονικές τους χώρες, όπως η Λιβύη.
Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ανησυχητική.
Ο Ομπάμα κάνει την πάπια και η Ε.Ε…. σφυρίζει αδιάφορα.
Μπαχρέιν, Υεμένη, Λιβύη, Ιράν, Τυνησία έχουν παραλύσει και κολυμπούν στο αίμα, ενώ η Αίγυπτος ακόμη δεν ησύχασε.
Ιδιαίτερα στη Λιβύη τα πράγματα παίρνουν μορφή εμφυλίου πολέμου. Που πάει άραγε το πράμα;
Προφανώς υπάρχει μεγάλη έλλειψη «ψωροβότανου» και η επιδημία σφαγών εξαπλώνεται!
Ωστόσο, οι δικτατορίες που τυραννούσαν τους λαούς 40 και 50 χρόνια καταρρέουν, γκρεμίζονται η μία μετά την άλλη!
Αυτό βγαίνει από το αιματοκύλισμα σε πολλές χώρες και επιβεβαιώνει την πείρα του παρελθόντος, ότι οι ελευθερίες κατακτώνται με θυσίες και πολλές φορές ποταμούς αίματος!
