Ήταν κάποτε μια περιοχή, κάποιες γειτονιές, «παραδείγματα προς μίμησιν» για ολόκληρη την περιφέρεια «τέως διοικήσεως πρωτευούσης», για τη νομιμοφροσύνη τους, τους φιλήσυχους και νομοταγείς νοικοκυραίους κατοίκους τους, την προκοπή τους και την προσήλωσή τους στα οικογενειακά και εθνικά ιδεώδη.
Ήταν ο Άγιος Παντελεήμων της οδού Αχαρνών, σχεδόν στο κέντρο της πρωτεύουσας μας.
Ήταν μια περιοχή που ξεχώριζε για το υψηλό πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων της, για την ευπρέπεια τους, για την ποιότητα των κάθε λογής καταστημάτων της, ιδιαίτερα των κέντρων διασκέδασης και αναψυχής, των καφενείων, ζαχαροπλαστείων (ΜΑΛΑΜΟΣ) κλπ.
Ήταν μια ήσυχη και ασφαλής περιοχή, στην οποία τα παιδάκια έπαιζαν στην πλατεία, στις παιδικές χαρές, χωρίς κανένα κίνδυνο και οι μεγάλοι, ακόμη και αργά τη νύχτα, τα μεσάνυχτα, τα ξημερώματα κυκλοφορούσαν στους δρόμους άνετα, χωρίς τον παραμικρό φόβο.
Ήταν μια περιοχή υποδειγματική, στην οποία η κακοποιός δράση ήταν κάτι άγνωστο και η έννομη τάξη επικρατούσε πέρα για πέρα, χάρη στους φιλήσυχους και ευπρεπείς κατοίκους της, οι οποίοι συνέχιζαν με συνέπεια τις γνήσιες αθηναϊκές παραδόσεις.
Ήταν ο Άγιος Παντελεήμων…
Τώρα, η περιοχή αυτή μόνον το ιστορικό της όνομα διατηρεί. Τίποτα άλλο!
Αντίθετα, η φιλονομία, η ησυχία, η ηρεμία και η τάξη έχουν εξαφανισθεί και στην θέση τους επικρατούν τα τελευταία χρόνια, η εγκληματικότητα, η κακοποιός δραστηριότητα, η παραβατικότητα, η βία, η τρομοκρατία, η εμπορία ναρκωτικών, η πορνεία και πολλά άλλα που έχουν κάνει κόλαση τη ζωή των νοικοκυραίων κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα.
Ο Άγιος Παντελεήμων έχει πλέον μεταβληθεί σε άντρο κακοποιών συμμοριών, κυρίως εγχρώμων (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο υπογράφων το άρθρο αυτό είναι ρατσιστής), αλλά και δικών μας και άλλων αλλοδαπών που λυμαίνονται τα πάντα, αλληλοσκοτώνονται, τρομοκρατούν, ληστεύουν, κλέβουν, βιαιοπραγούν, αναγκάζοντας έτσι τους νομοταγείς και φιλήσυχους κατοίκους της να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να αναζητούν στέγη σε άλλες περιοχές.
Απαράδεκτη ωστόσο είναι η προσπάθεια ορισμένων κύκλων και μιας μικρής έως ασήμαντης πολιτικής μερίδας να παρουσιάσουν τους διαμαρτυρόμενους για την κατάσταση στις γειτονιές τους νοικοκυραίους, σαν φασίστες, ρατσιστές, «χρυσαυγίτες» κλπ.
Είναι μια άθλια συκοφαντία που οφείλεται σε ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους και συγκεκριμένα στην προσπάθεια μιας πολιτικής τάσης χωρίς οπαδούς, να παραστήσει υποκριτικά την προστάτιδα των φτωχών αλλοδαπών, κυρίως των εγχρώμων μεταναστών στη χώρα μας, κερδίζοντας έτσι τις συμπάθειες αφελών πολιτών.
Όχι κύριοι πολιτικάντηδες, οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες στον Άγιο Παντελεήμονα, ούτε φασίστες, ούτε «χρυσαυγίτες», ούτε ρατσιστές είναι.
Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για φιλήσυχους και νομιμόφρονες νοικοκυραίους της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα, οι οποίοι υποφέρουν, καταδυναστεύονται και κινδυνεύουν από τις διάφορες μαφίες, κυρίως τις έγχρωμες αλλοδαπές και χάνουν τις περιουσίες τους.
Αυτή είναι η αλήθεια κύριοι… προστάτες των φτωχών αλλοδαπών, οι οποίοι σφάζονται και μεταξύ τους, λεηλατούν, ρημάζουν και τρομοκρατούν!
Και βέβαια εννοώ τους κακοποιούς αλλοδαπούς και ημεδαπούς, κυρίως τους αλλοδαπούς και όχι τους καλούς, έντιμους, εργατικούς και φιλήσυχους μετανάστες.
Υ.Γ. Γράφοντας αυτό το κείμενο η μνήμη μου με ταξίδεψε πολλές δεκαετίες πίσω, όταν μικρό παιδί έπαιζα στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, έκανα κούνια και τραμπάλα και θαύμαζα τα πράσινα «τραμ» που με ανυπόφορο θόρυβο διέσχιζαν την οδό Αχαρνών.
Ακόμη, ολοζώντανη ξαναγυρίζει στη μνήμη μου η γιατρός κυρία Μαντζαβίνου που με εξέταζε όταν αδιαθετούσα, στο πράσινο παράπηγμα του Π.Ι.Κ.Π.Α. της πλατείας.
Είναι λοιπόν δυνατόν να μην έχω ευαισθησίες για τον Άγιο Παντελεήμονα και τις γειτονιές του;
Είναι δυνατόν να μην με συγκινούν όσα ωραία έζησα εκεί πριν από… 70 και… χρόνια;
