Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Ο "ΑΝΘΥΠΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ"
«Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε δημοσιογράφος;»
Η φράση αυτή ανήκει σ’ ένα καταξιωμένο, απόλυτα επιτυχημένο παλαίμαχο δημοσιογράφο, ο οποίος διετέλεσε μάλιστα και υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, στον Γιάννη Καψή που πήρε μέρος στην εκπομπή «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου, στη ΝΕΤ, αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου.
«Όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος», είπε, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Καψής (πατέρας του Παντελή και του Μανώλη Καψή), μιλώντας για τα παλιά και τον Μπιθικώτση.
Ελπίζω να παρακολούθησαν την εκπομπή και τον σεμνό λόγο ενός μεγάλου δημοσιογράφου, μερικοί από τους νέους συναδέλφους που με θητεία μερικών μηνών ή το πολύ ενός έτους στο λειτούργημα, φουσκώνουν σαν γάλοι και με έπαρση δηλώνουν δημοσιογράφοι κι ας μην γνωρίζουν, που πάνε τα τέσσερα από δημοσιογραφία, κι ας μην έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για την άσκηση της δημοσιογραφίας, κι ας μην έχουν ούτε και στοιχειώδεις γνώσεις συντακτικού και γραμματικής!
Δεν είμαι κατά των νέων συναδέλφων. Αντίθετα, ανεπιφύλακτα έχω υποστηρίξει με άρθρα μου και σχόλια, τους νέους και έχω ζητήσει την μισθολογική τους βελτίωση (κατάργηση μικρής παράνομης αμοιβής με μπλοκάκια), την κάλυψή τους από την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες δημοσιογραφικές οργανώσεις κλπ.
Αυτά βεβαίως για τους νέους που μπορούν και θέλουν να δουλέψουν για την δημοσιογραφία και δεν παριστάνουν τους δημοσιογράφους με κομπασμούς τύπου : «Εμείς οι δημοσιογράφοι, δίκην πολύπειρων «εξπέρ» του λειτουργήματος ή κάνοντας επιδείξεις των γραμματικών τους γνώσεων που, πολλές φορές, είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου!
«Όταν ήμουν ανθυποδημοσιογράφος» είπε ο Γιάννης Καψής, που, σημειωτέον είναι ο δεύτερος κατά σειράν στην δημοσιογραφική οικογένεια των Καψήδων, δεδομένου ότι ο πρώτος ήταν ο μακαρίτης Παντελή Καψής, ο παππούς, που άρχισε την σταδιοδρομία του στην Σμύρνη, στην εφημερίδα «Αμάλθεια», νομίζω.
Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον πανύψηλο παππού Παντελή Καψή, το 1950, τις πρώτες ημέρες μου στο επάγγελμα. Οι παλιοί του φίλοι τον προσαγόρευαν «Παντελάρα».
Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος ο πατριάρχης της οικογένειας των Καψήδων.
Ας επανέλθω όμως στο θέμα μου, τον «ανθυποδημοσιογράφο».
«Ανθυποδημοσιογράφοι» βοηθοί βοηθών υπήρξαμε όλοι οι παλιοί.
Για πολύ καιρό περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο. Δουλειά αμέτρητες ώρες, από τις 4 τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι και, μετά από τις 8 το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα.
Αμοιβή; Πενταροδεκάρες με απόδειξη (το μπλοκάκι της εποχής) και συνήθως ποδαρόδρομο γιατί δεν υπήρχαν ούτε τα ναύλα για το τραμ, τον ηλεκτρικό ή το λεωφορείο. Εγγραφή στην ΕΣΗΕΑ; Όνειρο απατηλό…
Περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια για να καταφέρουμε οι «ανθυποδημοσιογράφοι», όσοι βέβαια κρίνονταν ικανοί, να μπούμε στο μισθολόγιο και όταν συγκεντρώναμε όλες τις προϋποθέσεις μας περίμεναν απογοητεύσεις, διότι :
α) Η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε εγγραφές ή τις έκανε όταν αυτή νόμιζε ότι έπρεπε.
β) Τύχαινε να έχουμε εκκρεμότητες με τα στρατολογικά μας ή να υπηρετούμε όταν έπρεπε να γραφτούμε στην Ένωση, και πολλά άλλα.
γ) Δεν είχαμε εργασία την εποχή των εγγραφών στην ΕΣΗΕΑ.
Έτσι, φθάναμε στο σημείο να περνούν δεκαετίες ολόκληρες για να ανοίξουν και για εμάς οι πύλες της Ένωσης.
Το μόνο καλό για τους δημοσιογράφους της γενιάς μου και τους παλαιότερους, ήταν ότι είχαμε αυστηρούς μεν αλλά πολύ καλούς δασκάλους, οι οποίοι έκαναν τους «ανθυποδημοσιογράφους»
δημοσιογράφους και συγχρόνως μας καλλιεργούσαν την αγάπη για το επάγγελμα – λειτούργημα, που εκείνη την εποχή μας άμειβε με στερήσεις και ταλαιπωρίες!
Εμείς όμως αγαπούσαμε και αγαπάμε τη δημοσιογραφία και την υπηρετήσαμε με αφοσίωση και, πολλές φορές, με αυτοθυσία.
Αυτά για τους νέους στους οποίους ολόψυχα εύχομαι επιτυχίες και πρόοδο στη δουλειά τους.
Και να μην ξεχνούν ποτέ τον λόγο του Γιάννη Καψή : «Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε, δημοσιογράφος;»
Η φράση αυτή ανήκει σ’ ένα καταξιωμένο, απόλυτα επιτυχημένο παλαίμαχο δημοσιογράφο, ο οποίος διετέλεσε μάλιστα και υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, στον Γιάννη Καψή που πήρε μέρος στην εκπομπή «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου, στη ΝΕΤ, αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου.
«Όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος», είπε, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Καψής (πατέρας του Παντελή και του Μανώλη Καψή), μιλώντας για τα παλιά και τον Μπιθικώτση.
Ελπίζω να παρακολούθησαν την εκπομπή και τον σεμνό λόγο ενός μεγάλου δημοσιογράφου, μερικοί από τους νέους συναδέλφους που με θητεία μερικών μηνών ή το πολύ ενός έτους στο λειτούργημα, φουσκώνουν σαν γάλοι και με έπαρση δηλώνουν δημοσιογράφοι κι ας μην γνωρίζουν, που πάνε τα τέσσερα από δημοσιογραφία, κι ας μην έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για την άσκηση της δημοσιογραφίας, κι ας μην έχουν ούτε και στοιχειώδεις γνώσεις συντακτικού και γραμματικής!
Δεν είμαι κατά των νέων συναδέλφων. Αντίθετα, ανεπιφύλακτα έχω υποστηρίξει με άρθρα μου και σχόλια, τους νέους και έχω ζητήσει την μισθολογική τους βελτίωση (κατάργηση μικρής παράνομης αμοιβής με μπλοκάκια), την κάλυψή τους από την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες δημοσιογραφικές οργανώσεις κλπ.
Αυτά βεβαίως για τους νέους που μπορούν και θέλουν να δουλέψουν για την δημοσιογραφία και δεν παριστάνουν τους δημοσιογράφους με κομπασμούς τύπου : «Εμείς οι δημοσιογράφοι, δίκην πολύπειρων «εξπέρ» του λειτουργήματος ή κάνοντας επιδείξεις των γραμματικών τους γνώσεων που, πολλές φορές, είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου!
«Όταν ήμουν ανθυποδημοσιογράφος» είπε ο Γιάννης Καψής, που, σημειωτέον είναι ο δεύτερος κατά σειράν στην δημοσιογραφική οικογένεια των Καψήδων, δεδομένου ότι ο πρώτος ήταν ο μακαρίτης Παντελή Καψής, ο παππούς, που άρχισε την σταδιοδρομία του στην Σμύρνη, στην εφημερίδα «Αμάλθεια», νομίζω.
Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον πανύψηλο παππού Παντελή Καψή, το 1950, τις πρώτες ημέρες μου στο επάγγελμα. Οι παλιοί του φίλοι τον προσαγόρευαν «Παντελάρα».
Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος ο πατριάρχης της οικογένειας των Καψήδων.
Ας επανέλθω όμως στο θέμα μου, τον «ανθυποδημοσιογράφο».
«Ανθυποδημοσιογράφοι» βοηθοί βοηθών υπήρξαμε όλοι οι παλιοί.
Για πολύ καιρό περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο. Δουλειά αμέτρητες ώρες, από τις 4 τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι και, μετά από τις 8 το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα.
Αμοιβή; Πενταροδεκάρες με απόδειξη (το μπλοκάκι της εποχής) και συνήθως ποδαρόδρομο γιατί δεν υπήρχαν ούτε τα ναύλα για το τραμ, τον ηλεκτρικό ή το λεωφορείο. Εγγραφή στην ΕΣΗΕΑ; Όνειρο απατηλό…
Περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια για να καταφέρουμε οι «ανθυποδημοσιογράφοι», όσοι βέβαια κρίνονταν ικανοί, να μπούμε στο μισθολόγιο και όταν συγκεντρώναμε όλες τις προϋποθέσεις μας περίμεναν απογοητεύσεις, διότι :
α) Η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε εγγραφές ή τις έκανε όταν αυτή νόμιζε ότι έπρεπε.
β) Τύχαινε να έχουμε εκκρεμότητες με τα στρατολογικά μας ή να υπηρετούμε όταν έπρεπε να γραφτούμε στην Ένωση, και πολλά άλλα.
γ) Δεν είχαμε εργασία την εποχή των εγγραφών στην ΕΣΗΕΑ.
Έτσι, φθάναμε στο σημείο να περνούν δεκαετίες ολόκληρες για να ανοίξουν και για εμάς οι πύλες της Ένωσης.
Το μόνο καλό για τους δημοσιογράφους της γενιάς μου και τους παλαιότερους, ήταν ότι είχαμε αυστηρούς μεν αλλά πολύ καλούς δασκάλους, οι οποίοι έκαναν τους «ανθυποδημοσιογράφους»
δημοσιογράφους και συγχρόνως μας καλλιεργούσαν την αγάπη για το επάγγελμα – λειτούργημα, που εκείνη την εποχή μας άμειβε με στερήσεις και ταλαιπωρίες!
Εμείς όμως αγαπούσαμε και αγαπάμε τη δημοσιογραφία και την υπηρετήσαμε με αφοσίωση και, πολλές φορές, με αυτοθυσία.
Αυτά για τους νέους στους οποίους ολόψυχα εύχομαι επιτυχίες και πρόοδο στη δουλειά τους.
Και να μην ξεχνούν ποτέ τον λόγο του Γιάννη Καψή : «Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε, δημοσιογράφος;»
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
Δεν γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω που θα καταλήξει ο διάλογος για το ασφαλιστικό.
Δε γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω τα συμπεράσματα του διαλόγου αυτού πάνω σ’ ένα ζωτικό θέμα για τη ζωή την δική μας και των νεότερων από εμάς, για την ζωή των παιδιών μας. Δεν γνωρίζω το νόημα του «πόλεμος στον πόλεμο» του ΚΚΕ που το εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Εκείνο όμως που πολύ καλά γνωρίζω, είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση που βούλιαξε τα πάντα, δια της προηγούμενης υπουργού Εργασίας και παντελώς ανίδεης και άσχετης περί το ασφαλιστικό κ. Φάνης Πάλλη – Πετραλιά (ο λαός την τιμώρησε ήδη και ελπίζω να μην ξανασηκώσει κεφάλι στην πολιτική) ανέτρεψε και κατέστρεψε ό,τι καλό υπήρχε στην λειτουργία του ασφαλιστικού μας συστήματος, το οποίο, ουσιαστικά, εκμηδένισε και ενταφίασε.
Η κ. Πετραλιά, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού της συμφοράς, κατάφερε, εκτός των άλλων, να μετατρέψει τα υγιή ταμεία σε… πένητες, σε ζήτουλες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι των συνταξιούχων και περιφέρουν τώρα τον δίσκο της επαιτείας.
Ναι, αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σ’ αυτούς που επί δεκαετίες τους κατέθεταν τον μόχθο και τον ιδρώτα της δουλειάς τους για να πάρουν μια σύνταξη, μικρή κατά κανόνα, στα γεράματά τους.
ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και πολλά άλλα ταμεία έχουν σηκώσει τα χέρια και ζητούν δισεκατομμύρια από τον δημόσιο προϋπολογισμό για να ανταπεξέλθουν.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα της ΝΔ του κ. Καραμανλή και της κ. Πετραλιά.
Αυτές είναι οι επιτυχίες τους στο ασφαλιστικό.
Αυτοί είναι οι άθλοι τους.
Το ωραίο όμως είναι, ότι ο κ. Καραμανλής, πριν τις εκλογές, ζητούσε με θράσος και πάλι την ψήφο του λαού για να συνεχίσει το έργο του στους διάφορους τομείς και στο… ασφαλιστικό!
Προφανώς δεν υπάρχει ίχνος ντροπής…
Η ευθύνη για τον χειρισμό του μεγάλου αυτού θέματος, έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σ’ ένα από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ., τον συνταγματολόγο καθηγητή κ. Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό εργασίας της νέας κυβέρνησης.
Στα βαθειά νερά ρίχτηκε και κολυμπάει ο κ. Λοβέρδος που πασχίζει, αγωνίζεται, πρωτίστως για να βρει χρήματα, μεγάλα ποσά, για να βοηθήσει το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ (το μακαριτικό πρώην ΤΕΒΕ) και άλλα ταμεία που απαξίωσε και αποδιοργάνωσε η ΝΔ κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους και να μην πεινάσουν, άγιες μέρες που είναι, οι απόμαχοι της δουλειάς.
Είναι όμως και το μέγιστο θέμα του μέλλοντος των ασφαλιστικών ταμείων, του μέλλοντος του ασφαλιστικού μας συστήματος που η κυβέρνηση Σημίτη δια του τότε υπουργού Εργασίας και τώρα υποδομών κ. Ρέππα, είχε βάλει στο σωστό δρόμο με προοπτική υγιούς λειτουργίας και αντοχής για τρεις δεκαετίες.
Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα ανέλαβε να βελτιώσει η κ. Πετραλιά και το έκανε… «μπάχαλο»! Το διέλυσε. Το βούλιαξε και με την βοήθεια των δομημένων ομολόγων (αλήθεια θα πάει κανένας φυλακή για το σκάνδαλο αυτό με τα χρήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων;) το ασφαλιστικό μας κηρύχτηκε σε πτώχευση και βγάζει τώρα τον δίσκο της επαιτείας!
Το πρώτο μέτρο που θα πρέπει να ληφθεί είναι η πλήρης ανατροπή, η κατάργηση των «ρυθμίσεων» Πετραλιά και η επανεξέταση του ασφαλιστικού από μηδενική και βέβαια ισχυρή βάση.
Χρειάζεται ένα νέο υγιές ξεκίνημα, με συμμάζεμα και νοικοκύρεμα των χρημάτων που απέμειναν από την εξαετή λαίλαπα, με σεβασμό στον μόχθο των εργαζομένων και με χρηστή… διαχείρηση.
Ο διάλογος για το ασφαλιστικό και η εξέτασή του πρέπει να προχωρήσουν σε βάθος και χωρίς «πολέμους» ή αστείες θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να βρεθεί η λύση του θέματος που θα ισχυροποιήσει τα ασφαλιστικά ταμεία και θα τα καταστήσει ικανά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων και των απόμαχων της δουλειάς που τα χρηματοδοτούν με τον μόχθο τους.
Οι ευθύνες της ΝΔ για τα σκάνδαλα και τις καταστροφές που προκάλεσε στη χώρα, κυρίως στην οικομομία της, καθώς και για το ρεζίλεμα μας, με τα ψέματα της, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι τεράστιες και ήδη η κυβερνητική παράταξη έχει ζητήσει την συγκρότηση εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για αναψηλάφηση όλων σκανδάλων – αμαρτημάτων των κυβερνήσεων του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το μέγεθος των ζημιών που έχει προκαλέσει η ΝΔ, κατά την εξαετή… κυβερνητική της θητεία, είναι τόσο μεγάλο, ώστε πολλοί υποστηρίζουν πως δικαιολογεί την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Μόνον έτσι, τονίζουν, θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα λογοδοτήσουν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων και των «κουμπαριών» που έτρωγαν τις σάρκες της Ελλάδας μια ολόκληρη εξαετία.
Δε γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω τα συμπεράσματα του διαλόγου αυτού πάνω σ’ ένα ζωτικό θέμα για τη ζωή την δική μας και των νεότερων από εμάς, για την ζωή των παιδιών μας. Δεν γνωρίζω το νόημα του «πόλεμος στον πόλεμο» του ΚΚΕ που το εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Εκείνο όμως που πολύ καλά γνωρίζω, είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση που βούλιαξε τα πάντα, δια της προηγούμενης υπουργού Εργασίας και παντελώς ανίδεης και άσχετης περί το ασφαλιστικό κ. Φάνης Πάλλη – Πετραλιά (ο λαός την τιμώρησε ήδη και ελπίζω να μην ξανασηκώσει κεφάλι στην πολιτική) ανέτρεψε και κατέστρεψε ό,τι καλό υπήρχε στην λειτουργία του ασφαλιστικού μας συστήματος, το οποίο, ουσιαστικά, εκμηδένισε και ενταφίασε.
Η κ. Πετραλιά, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού της συμφοράς, κατάφερε, εκτός των άλλων, να μετατρέψει τα υγιή ταμεία σε… πένητες, σε ζήτουλες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι των συνταξιούχων και περιφέρουν τώρα τον δίσκο της επαιτείας.
Ναι, αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σ’ αυτούς που επί δεκαετίες τους κατέθεταν τον μόχθο και τον ιδρώτα της δουλειάς τους για να πάρουν μια σύνταξη, μικρή κατά κανόνα, στα γεράματά τους.
ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και πολλά άλλα ταμεία έχουν σηκώσει τα χέρια και ζητούν δισεκατομμύρια από τον δημόσιο προϋπολογισμό για να ανταπεξέλθουν.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα της ΝΔ του κ. Καραμανλή και της κ. Πετραλιά.
Αυτές είναι οι επιτυχίες τους στο ασφαλιστικό.
Αυτοί είναι οι άθλοι τους.
Το ωραίο όμως είναι, ότι ο κ. Καραμανλής, πριν τις εκλογές, ζητούσε με θράσος και πάλι την ψήφο του λαού για να συνεχίσει το έργο του στους διάφορους τομείς και στο… ασφαλιστικό!
Προφανώς δεν υπάρχει ίχνος ντροπής…
Η ευθύνη για τον χειρισμό του μεγάλου αυτού θέματος, έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σ’ ένα από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ., τον συνταγματολόγο καθηγητή κ. Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό εργασίας της νέας κυβέρνησης.
Στα βαθειά νερά ρίχτηκε και κολυμπάει ο κ. Λοβέρδος που πασχίζει, αγωνίζεται, πρωτίστως για να βρει χρήματα, μεγάλα ποσά, για να βοηθήσει το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ (το μακαριτικό πρώην ΤΕΒΕ) και άλλα ταμεία που απαξίωσε και αποδιοργάνωσε η ΝΔ κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους και να μην πεινάσουν, άγιες μέρες που είναι, οι απόμαχοι της δουλειάς.
Είναι όμως και το μέγιστο θέμα του μέλλοντος των ασφαλιστικών ταμείων, του μέλλοντος του ασφαλιστικού μας συστήματος που η κυβέρνηση Σημίτη δια του τότε υπουργού Εργασίας και τώρα υποδομών κ. Ρέππα, είχε βάλει στο σωστό δρόμο με προοπτική υγιούς λειτουργίας και αντοχής για τρεις δεκαετίες.
Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα ανέλαβε να βελτιώσει η κ. Πετραλιά και το έκανε… «μπάχαλο»! Το διέλυσε. Το βούλιαξε και με την βοήθεια των δομημένων ομολόγων (αλήθεια θα πάει κανένας φυλακή για το σκάνδαλο αυτό με τα χρήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων;) το ασφαλιστικό μας κηρύχτηκε σε πτώχευση και βγάζει τώρα τον δίσκο της επαιτείας!
Το πρώτο μέτρο που θα πρέπει να ληφθεί είναι η πλήρης ανατροπή, η κατάργηση των «ρυθμίσεων» Πετραλιά και η επανεξέταση του ασφαλιστικού από μηδενική και βέβαια ισχυρή βάση.
Χρειάζεται ένα νέο υγιές ξεκίνημα, με συμμάζεμα και νοικοκύρεμα των χρημάτων που απέμειναν από την εξαετή λαίλαπα, με σεβασμό στον μόχθο των εργαζομένων και με χρηστή… διαχείρηση.
Ο διάλογος για το ασφαλιστικό και η εξέτασή του πρέπει να προχωρήσουν σε βάθος και χωρίς «πολέμους» ή αστείες θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να βρεθεί η λύση του θέματος που θα ισχυροποιήσει τα ασφαλιστικά ταμεία και θα τα καταστήσει ικανά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων και των απόμαχων της δουλειάς που τα χρηματοδοτούν με τον μόχθο τους.
Οι ευθύνες της ΝΔ για τα σκάνδαλα και τις καταστροφές που προκάλεσε στη χώρα, κυρίως στην οικομομία της, καθώς και για το ρεζίλεμα μας, με τα ψέματα της, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι τεράστιες και ήδη η κυβερνητική παράταξη έχει ζητήσει την συγκρότηση εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για αναψηλάφηση όλων σκανδάλων – αμαρτημάτων των κυβερνήσεων του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το μέγεθος των ζημιών που έχει προκαλέσει η ΝΔ, κατά την εξαετή… κυβερνητική της θητεία, είναι τόσο μεγάλο, ώστε πολλοί υποστηρίζουν πως δικαιολογεί την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Μόνον έτσι, τονίζουν, θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα λογοδοτήσουν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων και των «κουμπαριών» που έτρωγαν τις σάρκες της Ελλάδας μια ολόκληρη εξαετία.
O ΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ
Τον κ. Ντίνο Ρόβλια τον γνωρίζω από την τηλεόραση και κυρίως από την έντονη και μαχητική δραστηριότητά του στα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ακόμη, από πολλές πλευρές έχω ακούσει ότι πρόκειται για έντιμο αγωνιστή της δημοκρατίας και συνεπή κοινοβουλευτικό άνδρα.
Ο Ντίνος Ρόβλιας υπήρχε και, εύχομαι, να συνεχίσει να είναι ένα από τα διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που χαίρει εκτίμηση μεταξύ των συναδέλφων του, αλλά και μεταξύ των πολιτών της περιοχής της Καρδίτσας, στην οποία εκλέγεται.
Ο Ρόβλιας, 53 χρόνων, είναι νομικός που σπούδασε στην Αθήνα με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Εκλέγεται βουλευτής από το 2004 και έχει διατελέσει πρόεδρος του Ο.Π.Α.Π. (1989 – 1990) γενικός γραμματέας του υπουργείου Επικοινωνιών και Μεταφορών (2000 – 2002) και νομικός σύμβουλος του Τ.Ε.Ε. (1999 – 2002).
Είχε ακόμη ο Ρούβλιας και άλλες πολλές δραστηριότητες στον δημόσιο τομέα και επίσης συγγραφικό έργο.
Αυτός λοιπόν είναι ο Ντίνος Ρόβλιας, ο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και για περίπου 70 ημέρες υφυπουργός Εσωτερικών που παραιτήθηκε κάτω από το βάρος κατηγοριών που έχουν διατυπωθεί εναντίον του, για ρουσφετολογία και μάλιστα έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο και δημοσιευθεί στον τύπο κάποια ονόματα στρατιωτικών, αστυνομικών κλπ. που ζητούν ρουσφετολογικές μετακινήσεις ή παραμονή στις θέσεις τους.
Το κακό είναι ότι τα αιτήματα για ρουσφέτια ήταν καταγεγραμμένα σε έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών (Γραφείο υφυπουργού).
Με άλλα λόγια παρουσιάστηκαν κάποια στοιχεία, στα οποία στηρίχθηκαν οι κατηγορίες εναντίον του υφυπουργού που υπέβαλε την παραίτησή του, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα ήταν πλαστά και, άλλωστε τα ρουσφέτια που αναφέρονται, ουδέποτε προωθήθηκαν προς τα αρμόδια υπουργεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις υπηρεσίες αυτές.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Είναι πράγματι ρουσφετολόγος ο κ. Ντίνος Ρόβλιας ή συκοφαντείται;
Είναι πολιτικάντης ή έχει πέσει θύμα πλεκτάνης;
Στέκουν οι κατηγορίες εναντίον του ή κάποιοι μηχανορραφούν και συνωμοτούν για να τον βγάλουν από τη μέση και να τον εξοντώσουν πολιτικώς;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά και ας προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε ψύχραιμα και με βάση την λογική :
1) Πως είναι δυνατόν ο υφυπουργός Ρόβλιας να έχει αρχίσει το ρουσφετολογικό γλέντι από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής του θητείας και ενώ ο πρωθυπουργός είχε ηγηθεί εκστρατείας κατά του ρουσφετιού και της διαφθοράς, εξαγγέλοντας αυστηρά και σκληρά μέτρα;
2) Δεν θα χαρακτηριζόταν παιδαριώδης ο τρόπος συγκέντρωσης και καταγραφής των αιτημάτων για ρουσφέτια σε «επίσημα» έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών και μάλιστα με την ένδειξη : ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ;
3) Δεν είναι λίγο περίεργο και παράξενο να εκδίδονται λίστες ρουσφετιών, δίκην επισήμων δημοσίων εγγράφων, σε έντυπα υπουργείου; Και αυτά ενώ η μάχη για την αξιοκρατία και κατά της διαφθοράς και του ρουσφετιού βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα;
4) Μόνον ηλίθιος αν ήταν ο Ντίνος Ρόβλιας (και ασφαλώς δεν είναι. Αντιθέτως είναι ευφυέστατος) θα ενεργούσε με τον τρόπο που φέρεται να ενήργησε. Δεν θα μπορούσε να ενεργήσει «υπογείως» και όχι επίσημα με χαρτιά του υπουργείου με φίρμες; Γιατί λοιπόν να κάνει αυτό που έκανε; Βλάκας είναι; Όχι βέβαια.
5) Πως έφτασαν στο διαδίκτυο και στη δημοσιότητα οι… ρουσφετολογικές λίστες; Πως διέρρευσαν σε κάποιους πολίτες με δραστηριότητα στα κοινά και απ’ αυτούς σε ένα διαδικτυακό τόπο; Ποιος έκανε την «διαρροή» και γιατί αυτή η «διαρροή» δεν έγινε προς κάποια εφημερίδα, προς κάποιο δημοσιογράφο ή σε άλλο μέσον μαζικής ενημέρωσης, αλλά σε κάποιον ιδιώτη που με έδρα την Καλλιθέα ηγείται εδώ και χρόνια κάποιας οργάνωσης για την «προστασία των πολιτών»; Δεν υπαινίσσομαι ο,τιδήποτε. Αντιθέτως, δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις και την εντιμότητα του εκ Καλλιθέας ιδιώτη.
6) Ο Ντίνος Ρόβλιας αντιμετώπισε το «ξέσπασμα του σκανδάλου» με ομολογουμένως, αξιοσημείωτη αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια.
7) Ο μέχρι προχθές υφυπουργός μίλησε για «μη γνήσια έγγραφα», άρα για πλαστά έγγραφα.
8) Τα καταγεγραμμένα στα «έγγραφα» αιτήματα ρουσφετιών, δεν προωθήθηκαν ποτέ και αυτό είναι γεγονός. Ρουσφέτια που, ζητήθηκαν (;), καταγράφηκαν (;), αλλά δεν έγιναν!
9) Ο Ντίνος Ρόβλιας, παραιτούμενος δήλωσε : «Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη και υπέβαλα την παραίτησή μου ανεξάρτητα από την ουσία της καταγγελίας, για να μην προξενήσω το ελάχιστο πρόβλημα στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό υπηρετώ τις αρχές και τις αξίες της παράταξης μας». Την ίδια άποψη υποστήριξε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής, ο οποίος είπε ότι η παραίτηση έγινε δεκτή για να μη δημιουργηθεί καμία σκιά για πελατειακές σχέσεις της κυβέρνησης.
10) Είναι φανερό, ότι το όλο θέμα δεν έχει την μορφή που εμφανίσθηκε. Είναι φανερό ότι ο Ρόβλιας πολλά είχε να πει και δεν τα είπε εξαιτίας της κρίσιμης συγκυρίας της περιόδου αυτής και τέλος, είναι φανερό πως για την κυβέρνηση δεν έχει κλείσει το θέμα Ρόβλια.
Το θέμα θα ερευνηθεί από όλες του τις πλευρές. Το έχει αναλάβει ο Πάγκαλος. Σύντομα θα έχουμε μια πειστική και ισχυρή απάντηση στο ερώτημα : «Τι συμβαίνει με τον Ρόβλια; Είναι ένοχος διαφθοράς και ρουσφετολογίας ή αθώο θύμα που συκοφαντείται από κάποιους άλλους βουτηγμένους στη διαφθορά;»
Περιμένουμε την απάντηση…
Δεν υποστηρίζω τον Ρόβλια. Απλώς ζητώ να μάθω την αλήθεια.
Ακόμη, από πολλές πλευρές έχω ακούσει ότι πρόκειται για έντιμο αγωνιστή της δημοκρατίας και συνεπή κοινοβουλευτικό άνδρα.
Ο Ντίνος Ρόβλιας υπήρχε και, εύχομαι, να συνεχίσει να είναι ένα από τα διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που χαίρει εκτίμηση μεταξύ των συναδέλφων του, αλλά και μεταξύ των πολιτών της περιοχής της Καρδίτσας, στην οποία εκλέγεται.
Ο Ρόβλιας, 53 χρόνων, είναι νομικός που σπούδασε στην Αθήνα με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Εκλέγεται βουλευτής από το 2004 και έχει διατελέσει πρόεδρος του Ο.Π.Α.Π. (1989 – 1990) γενικός γραμματέας του υπουργείου Επικοινωνιών και Μεταφορών (2000 – 2002) και νομικός σύμβουλος του Τ.Ε.Ε. (1999 – 2002).
Είχε ακόμη ο Ρούβλιας και άλλες πολλές δραστηριότητες στον δημόσιο τομέα και επίσης συγγραφικό έργο.
Αυτός λοιπόν είναι ο Ντίνος Ρόβλιας, ο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και για περίπου 70 ημέρες υφυπουργός Εσωτερικών που παραιτήθηκε κάτω από το βάρος κατηγοριών που έχουν διατυπωθεί εναντίον του, για ρουσφετολογία και μάλιστα έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο και δημοσιευθεί στον τύπο κάποια ονόματα στρατιωτικών, αστυνομικών κλπ. που ζητούν ρουσφετολογικές μετακινήσεις ή παραμονή στις θέσεις τους.
Το κακό είναι ότι τα αιτήματα για ρουσφέτια ήταν καταγεγραμμένα σε έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών (Γραφείο υφυπουργού).
Με άλλα λόγια παρουσιάστηκαν κάποια στοιχεία, στα οποία στηρίχθηκαν οι κατηγορίες εναντίον του υφυπουργού που υπέβαλε την παραίτησή του, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα ήταν πλαστά και, άλλωστε τα ρουσφέτια που αναφέρονται, ουδέποτε προωθήθηκαν προς τα αρμόδια υπουργεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις υπηρεσίες αυτές.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Είναι πράγματι ρουσφετολόγος ο κ. Ντίνος Ρόβλιας ή συκοφαντείται;
Είναι πολιτικάντης ή έχει πέσει θύμα πλεκτάνης;
Στέκουν οι κατηγορίες εναντίον του ή κάποιοι μηχανορραφούν και συνωμοτούν για να τον βγάλουν από τη μέση και να τον εξοντώσουν πολιτικώς;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά και ας προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε ψύχραιμα και με βάση την λογική :
1) Πως είναι δυνατόν ο υφυπουργός Ρόβλιας να έχει αρχίσει το ρουσφετολογικό γλέντι από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής του θητείας και ενώ ο πρωθυπουργός είχε ηγηθεί εκστρατείας κατά του ρουσφετιού και της διαφθοράς, εξαγγέλοντας αυστηρά και σκληρά μέτρα;
2) Δεν θα χαρακτηριζόταν παιδαριώδης ο τρόπος συγκέντρωσης και καταγραφής των αιτημάτων για ρουσφέτια σε «επίσημα» έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών και μάλιστα με την ένδειξη : ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ;
3) Δεν είναι λίγο περίεργο και παράξενο να εκδίδονται λίστες ρουσφετιών, δίκην επισήμων δημοσίων εγγράφων, σε έντυπα υπουργείου; Και αυτά ενώ η μάχη για την αξιοκρατία και κατά της διαφθοράς και του ρουσφετιού βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα;
4) Μόνον ηλίθιος αν ήταν ο Ντίνος Ρόβλιας (και ασφαλώς δεν είναι. Αντιθέτως είναι ευφυέστατος) θα ενεργούσε με τον τρόπο που φέρεται να ενήργησε. Δεν θα μπορούσε να ενεργήσει «υπογείως» και όχι επίσημα με χαρτιά του υπουργείου με φίρμες; Γιατί λοιπόν να κάνει αυτό που έκανε; Βλάκας είναι; Όχι βέβαια.
5) Πως έφτασαν στο διαδίκτυο και στη δημοσιότητα οι… ρουσφετολογικές λίστες; Πως διέρρευσαν σε κάποιους πολίτες με δραστηριότητα στα κοινά και απ’ αυτούς σε ένα διαδικτυακό τόπο; Ποιος έκανε την «διαρροή» και γιατί αυτή η «διαρροή» δεν έγινε προς κάποια εφημερίδα, προς κάποιο δημοσιογράφο ή σε άλλο μέσον μαζικής ενημέρωσης, αλλά σε κάποιον ιδιώτη που με έδρα την Καλλιθέα ηγείται εδώ και χρόνια κάποιας οργάνωσης για την «προστασία των πολιτών»; Δεν υπαινίσσομαι ο,τιδήποτε. Αντιθέτως, δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις και την εντιμότητα του εκ Καλλιθέας ιδιώτη.
6) Ο Ντίνος Ρόβλιας αντιμετώπισε το «ξέσπασμα του σκανδάλου» με ομολογουμένως, αξιοσημείωτη αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια.
7) Ο μέχρι προχθές υφυπουργός μίλησε για «μη γνήσια έγγραφα», άρα για πλαστά έγγραφα.
8) Τα καταγεγραμμένα στα «έγγραφα» αιτήματα ρουσφετιών, δεν προωθήθηκαν ποτέ και αυτό είναι γεγονός. Ρουσφέτια που, ζητήθηκαν (;), καταγράφηκαν (;), αλλά δεν έγιναν!
9) Ο Ντίνος Ρόβλιας, παραιτούμενος δήλωσε : «Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη και υπέβαλα την παραίτησή μου ανεξάρτητα από την ουσία της καταγγελίας, για να μην προξενήσω το ελάχιστο πρόβλημα στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό υπηρετώ τις αρχές και τις αξίες της παράταξης μας». Την ίδια άποψη υποστήριξε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής, ο οποίος είπε ότι η παραίτηση έγινε δεκτή για να μη δημιουργηθεί καμία σκιά για πελατειακές σχέσεις της κυβέρνησης.
10) Είναι φανερό, ότι το όλο θέμα δεν έχει την μορφή που εμφανίσθηκε. Είναι φανερό ότι ο Ρόβλιας πολλά είχε να πει και δεν τα είπε εξαιτίας της κρίσιμης συγκυρίας της περιόδου αυτής και τέλος, είναι φανερό πως για την κυβέρνηση δεν έχει κλείσει το θέμα Ρόβλια.
Το θέμα θα ερευνηθεί από όλες του τις πλευρές. Το έχει αναλάβει ο Πάγκαλος. Σύντομα θα έχουμε μια πειστική και ισχυρή απάντηση στο ερώτημα : «Τι συμβαίνει με τον Ρόβλια; Είναι ένοχος διαφθοράς και ρουσφετολογίας ή αθώο θύμα που συκοφαντείται από κάποιους άλλους βουτηγμένους στη διαφθορά;»
Περιμένουμε την απάντηση…
Δεν υποστηρίζω τον Ρόβλια. Απλώς ζητώ να μάθω την αλήθεια.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
ΚΑΝΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...
· Κανένα μυστήριο με τις διαδηλώσεις.
· Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
· Οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι γνωστοί, όπως γνωστές είναι και οι προθέσεις τους, αλλά και αυτοί που τους στηρίζουν.
· Οι ταραξίες, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, έχουν πολιτική κάλυψη που όλοι έχουμε διακρίνει καθαρά.
· Μέχρι την 3η Οκτωβρίου 2009 δεν υπήρχε πολιτική βούληση, εξαιτίας ίσως του πολιτικού κόστους για την «αποκουκούλωση» των κουκουλοφόρων και την αποτελεσματική πάταξη της έκνομης και, πολλές φορές, εγκληματικής δραστηριότητάς τους.
· Από την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί κατά την πρώτη επέτειο του θανάτου του αθώου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθερία» της 10ης Δεκεμβρίου 2009.
Ακολουθούν μερικές σκέψεις και απόψεις, οι οποίες αποτελούν καθρέφτη της αντίληψης των γεγονότων από την κοινή γνώμη και πλήρη εικόνα που έχουν σχηματίσει για την όλη κατάσταση οι φιλήσυχοι, οι νομοταγείς οι νοικοκυραίοι, η ελληνική κοινωνία, το 99,9 % του λαού μας.
Ο κ. Μανδραβέλης απορεί για την ανάμιξη των ταραχοποιών, μετά τις επιθέσεις τους εναντίον της αστυνομίας και τις καταστροφές που προκαλούν και κατ’ επέκτασιν τις λεηλασίες, στα «μπλοκ» των νομοταγών πολιτών, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ εκείνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μην απορείτε κ. Μανδραβέλη.
Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο, ούτε τυχαίο! Οι ταραχοποιοί παρεισφρέουν στα «μπλοκ» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί εκεί βρίσκουν κάλυψη και προστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλωστε η έμμεση πολιτική κάλυψη των κουκουλοφόρων και των ταραχοποιών, από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, είναι προφανής.
Ουδέποτε η ηγεσία και οι εκπρόσωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποδοκίμασαν ή καταδίκασαν την έκνομη δραστηριότητα των αναρχικών και των λοιπών ταραχοποιών.
Πάντοτε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επίσημα διακήρυσσε : «Καταδικάζουμε τη βία», αποφεύγοντας να πάρει θέση έναντι των κατορθωμάτων των κουκουλοφόρων.
Αντίθετα, το συνονθύλευμα, οι συνιστώσες τάσεις και δυνάμεις (ποιες δυνάμεις;) των ουσιαστικά μηδενικών πολιτικών στοιχείων που συγκροτούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Αλέξη Τσίπρα, συστηματικά επικρίνουν και καταδικάζουν τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών να προστατεύσουν τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών.
Αυτός είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στον οποίο είναι απορίας άξιο πως παραμένουν ακόμη στους κόλπους του, ο Φώτης Κουβέλης και μερικές άλλες αξιόλογες και ικανές πολιτικές προσωπικότητες.
Ευτυχώς ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος έχει κατ’ επανάληψιν αποδοκιμάσει την τακτική και την πολιτική του κ. Τσίπρα, ενώ ένας άλλος ηγέτης, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος έκανε το λάθος να ανακαλύψει, να αναδείξει και να προωθήσει, στην ηγεσία τον Αλέξη Τσίπρα, μετανοιωμένος για τις λανθασμένες επιλογές του και έχοντας τύψεις για την προώθηση στην προεδρία του Τσίπρα που έχει πλέον «ξεσαλώσει» και υπερβεί κάθε όριο στην προσπάθειά του να γίνει… πολιτική προσωπικότητα, κινείται τώρα με σκοπό να ανατρέψει τα πράγματα και να βγάλει το κόμμα από το χάλι που έχει καταντήσει, ακόμη και να το διαλύσει και στη συνέχεια να προχωρήσει στη δημιουργία μιας νέας υγιούς πολιτικής παράταξης με σαφείς προσανατολισμούς και, βέβαια, χωρίς την συμμετοχή στοιχείων, που στερούνται λαϊκού ερείσματος, στοιχείων χωρίς λαϊκή και πολιτική βάση, χωρίς πολιτικό προσανατολισμό, όπως είναι πολλά από τα στοιχεία που περικλείει στους κόλπους του ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Τσίπρα, τα οποία τον οδηγούν σε γελοιοποίηση και διάλυση.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη που βέβαια για μια ακόμη φορά, διακρίνεται, για το μεστό περιεχόμενο του, την ωριμότητα σκέψης του συντάκτη του και την άριστη δημοσιογραφική του αρχιτεκτονική.
· Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
· Οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι γνωστοί, όπως γνωστές είναι και οι προθέσεις τους, αλλά και αυτοί που τους στηρίζουν.
· Οι ταραξίες, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, έχουν πολιτική κάλυψη που όλοι έχουμε διακρίνει καθαρά.
· Μέχρι την 3η Οκτωβρίου 2009 δεν υπήρχε πολιτική βούληση, εξαιτίας ίσως του πολιτικού κόστους για την «αποκουκούλωση» των κουκουλοφόρων και την αποτελεσματική πάταξη της έκνομης και, πολλές φορές, εγκληματικής δραστηριότητάς τους.
· Από την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί κατά την πρώτη επέτειο του θανάτου του αθώου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθερία» της 10ης Δεκεμβρίου 2009.
Ακολουθούν μερικές σκέψεις και απόψεις, οι οποίες αποτελούν καθρέφτη της αντίληψης των γεγονότων από την κοινή γνώμη και πλήρη εικόνα που έχουν σχηματίσει για την όλη κατάσταση οι φιλήσυχοι, οι νομοταγείς οι νοικοκυραίοι, η ελληνική κοινωνία, το 99,9 % του λαού μας.
Ο κ. Μανδραβέλης απορεί για την ανάμιξη των ταραχοποιών, μετά τις επιθέσεις τους εναντίον της αστυνομίας και τις καταστροφές που προκαλούν και κατ’ επέκτασιν τις λεηλασίες, στα «μπλοκ» των νομοταγών πολιτών, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ εκείνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μην απορείτε κ. Μανδραβέλη.
Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο, ούτε τυχαίο! Οι ταραχοποιοί παρεισφρέουν στα «μπλοκ» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί εκεί βρίσκουν κάλυψη και προστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλωστε η έμμεση πολιτική κάλυψη των κουκουλοφόρων και των ταραχοποιών, από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, είναι προφανής.
Ουδέποτε η ηγεσία και οι εκπρόσωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποδοκίμασαν ή καταδίκασαν την έκνομη δραστηριότητα των αναρχικών και των λοιπών ταραχοποιών.
Πάντοτε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επίσημα διακήρυσσε : «Καταδικάζουμε τη βία», αποφεύγοντας να πάρει θέση έναντι των κατορθωμάτων των κουκουλοφόρων.
Αντίθετα, το συνονθύλευμα, οι συνιστώσες τάσεις και δυνάμεις (ποιες δυνάμεις;) των ουσιαστικά μηδενικών πολιτικών στοιχείων που συγκροτούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Αλέξη Τσίπρα, συστηματικά επικρίνουν και καταδικάζουν τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών να προστατεύσουν τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών.
Αυτός είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στον οποίο είναι απορίας άξιο πως παραμένουν ακόμη στους κόλπους του, ο Φώτης Κουβέλης και μερικές άλλες αξιόλογες και ικανές πολιτικές προσωπικότητες.
Ευτυχώς ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος έχει κατ’ επανάληψιν αποδοκιμάσει την τακτική και την πολιτική του κ. Τσίπρα, ενώ ένας άλλος ηγέτης, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος έκανε το λάθος να ανακαλύψει, να αναδείξει και να προωθήσει, στην ηγεσία τον Αλέξη Τσίπρα, μετανοιωμένος για τις λανθασμένες επιλογές του και έχοντας τύψεις για την προώθηση στην προεδρία του Τσίπρα που έχει πλέον «ξεσαλώσει» και υπερβεί κάθε όριο στην προσπάθειά του να γίνει… πολιτική προσωπικότητα, κινείται τώρα με σκοπό να ανατρέψει τα πράγματα και να βγάλει το κόμμα από το χάλι που έχει καταντήσει, ακόμη και να το διαλύσει και στη συνέχεια να προχωρήσει στη δημιουργία μιας νέας υγιούς πολιτικής παράταξης με σαφείς προσανατολισμούς και, βέβαια, χωρίς την συμμετοχή στοιχείων, που στερούνται λαϊκού ερείσματος, στοιχείων χωρίς λαϊκή και πολιτική βάση, χωρίς πολιτικό προσανατολισμό, όπως είναι πολλά από τα στοιχεία που περικλείει στους κόλπους του ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Τσίπρα, τα οποία τον οδηγούν σε γελοιοποίηση και διάλυση.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη που βέβαια για μια ακόμη φορά, διακρίνεται, για το μεστό περιεχόμενο του, την ωριμότητα σκέψης του συντάκτη του και την άριστη δημοσιογραφική του αρχιτεκτονική.
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
ΕΙΔΑΜΕ... ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ...
Είδαμε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών…
Είδαμε παραβιάσεις θυρών πανεπιστημίων και καταλήψεις με πρωτοφανή βιαιότητα…
Είδαμε «υποστολή» (γκρέμισμα καλύτερα)της ελληνικής σημαίας από τον ιστό του Πανεπιστημίου, καταρράκωση και πυρπόληση της, και ανέβασμα της… αναρχικής σημαίας.
Είδαμε πρύτανη χτυπημένο στο κεφάλι και με καρδιακή προσβολή, στην εντατική…
Είδαμε «γιάφκες» πυριτιδαποθήκες και εργαστήρια κατασκευής εγκληματικών βομβών «μολότωφ» με εύφλεκτα υγρά για το…άναμμα θερμαστρών (!) όπως ισχυρίσθηκαν και δεκάδες μπουκάλια για… ανακύκλωση (!), αντιασφυξιογόνες μάσκες, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και άλλα φονικά όργανα…
Είδαμε Ιταλούς, Ισπανούς, Αλβανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Άγγλους και άλλους αλλοδαπούς άρρενες και θήλεις και βέβαια δικούς μας αναρχοκακοποιούς, αντιεξουσιαστές να εκδηλώνουν την μανία του βανδαλισμού από την οποία διακατέχονται, σε βάρος περιουσιών, αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ…
Είδαμε φωτιές, βιαιότητες, καταστροφές, αντεθνικές ενέργειες και άλλα πολλά…
Και τι δεν είδαμε…
Και όλα αυτά βέβαια, με την ανοχή κάποιου πολιτικού αποκόμματος…
Ευτυχώς, δεν είδαμε την κατάσταση να παίρνει τις περυσινές διαστάσεις. Ευτυχώς!
Και όλα αυτά που είδαμε, ήταν για να τιμηθεί η μνήμη του αθώου θύματος Αλέξη Γρηγορόπουλου που έχασε πέρυσι τη ζωή του από δολοφονική σφαίρα αστυνομικού που δικάζεται σε λίγες ημέρες στην Άμφισα…
Ναι, έτσι κάποιοι που μερικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες ονομάζουν… νεαρούς, τιμούν τη μνήμη του δυστυχισμένου παιδιού που δέχθηκε την σφαίρα του αστυνομικού!
Σαν δε ντρέπονται όλοι τους!
Και η αστυνομία, οι αρχές;
Αυτή τη φορά, πρέπει να το τονίσουμε αυτό, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., έκαναν τη δουλειά τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους αστυνομικούς.
Δηλαδή :
1) Τα επεισόδια και η ένταση δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις.
2) Το δόγμα «μηδενική ανοχή» εφαρμόσθηκε επακριβώς. Έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις και παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία πάρα πολλά άτομα, ταραξίες και κακοποιοί. Δεν απομένει παρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη.
Από τα φετινά γεγονότα, τις παραβατικές δηλαδή ενέργειες αναρχικών και κακοποιών, τις καταστροφές ακόμη και τις εγκληματικές δραστηριότητες ορισμένων στοιχείων (περίπτωση τραυματισμού του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από βάρβαρα χτυπήματα στο κεφάλι από εισβολείς στο Πανεπιστήμιο), βγαίνει και κάτι καλό.
Δρομολογείται όπως όλα δείχνουν και μια θετική εξέλιξη. Άνοιξε ο δρόμος για την ρύθμιση, επί τέλους, του θέματος του περίφημου ασύλου.
Οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και γενικότερα οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και η πλειονότητα των φοιτητών, αντιλήφθηκαν, συνειδητοποίησαν, επί τέλους, ότι το «άσυλο» που μόνο στη χώρα μας ισχύει, υπάρχει για την διακίνηση και μόνον, ιδεών της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι για την «κάλυψη» της κακοποιού δραστηριότητας κάποιων στοιχείων ξένων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το «άσυλο» δεν αποτελεί ασπίδα της παραβατικότητας ούτε και «προστασία» των παραβατών από τα όργανα της τάξης και από την δικαιοσύνη.
Οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κατάλαβαν ότι το «άσυλο» έτσι όπως ισχύει, δεν αποτελεί μόνον όργανο γι’ αυτούς που λεηλατούν και ρημάζουν τα πάντα, ακόμη και τα ιδρύματα που με το «άσυλο» τους προστατεύουν, αλλά, επιπλέον, αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα και γι’ αυτήν την ίδια τη ζωή των πανεπιστημιακών.
Ίσως τώρα να έφθασε η ώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Μουντζούρης, να αντιληφθεί πως πρέπει να δώσει ένα τέλος και στην λειτουργία της ιστοσελίδας εξωπανεπιστημιακών στοιχείων στο χώρο του ιδρύματος.
Ίσως να έφθασε αυτή η ώρα, γιατί η πρόσφατη δήλωση – δικαιολογία του κ. Μουντζούρη «περί διακίνησης ιδεών», μόνον παιδαριώδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί…
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι και τα παιδιά με τις «κουκούλες» που προφανώς θα εξακολουθήσουν να αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο σε παράνομες πράξεις μετά τα γεγονότα της 6ης και 7ης Δεκεμβρίου, είναι και δικά μας παιδιά. Είναι παιδιά του ελληνικού λαού που κι αυτά, αν και φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο, αγαπούν και πονούν την πατρίδα, την Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό, έχουμε ύψιστη υποχρέωση, όλοι εμείς, αρχές και απλοί πολίτες, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα ξαναφέρουμε στο σωστό δρόμο, κοντά μας.
Κλείνοντας όμως θα πρέπει να πούμε ένα ΜΠΡΑΒΟ στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη, την ηγεσία της αστυνομίας και στις χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΑΣ. για τον αγώνα που έδωσαν με αυταπάρνηση, γενναιότητα και φρόνηση υπέρ των πολιτών, από τους οποίους άλλωστε προέρχεται.
Είδαμε παραβιάσεις θυρών πανεπιστημίων και καταλήψεις με πρωτοφανή βιαιότητα…
Είδαμε «υποστολή» (γκρέμισμα καλύτερα)της ελληνικής σημαίας από τον ιστό του Πανεπιστημίου, καταρράκωση και πυρπόληση της, και ανέβασμα της… αναρχικής σημαίας.
Είδαμε πρύτανη χτυπημένο στο κεφάλι και με καρδιακή προσβολή, στην εντατική…
Είδαμε «γιάφκες» πυριτιδαποθήκες και εργαστήρια κατασκευής εγκληματικών βομβών «μολότωφ» με εύφλεκτα υγρά για το…άναμμα θερμαστρών (!) όπως ισχυρίσθηκαν και δεκάδες μπουκάλια για… ανακύκλωση (!), αντιασφυξιογόνες μάσκες, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και άλλα φονικά όργανα…
Είδαμε Ιταλούς, Ισπανούς, Αλβανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Άγγλους και άλλους αλλοδαπούς άρρενες και θήλεις και βέβαια δικούς μας αναρχοκακοποιούς, αντιεξουσιαστές να εκδηλώνουν την μανία του βανδαλισμού από την οποία διακατέχονται, σε βάρος περιουσιών, αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ…
Είδαμε φωτιές, βιαιότητες, καταστροφές, αντεθνικές ενέργειες και άλλα πολλά…
Και τι δεν είδαμε…
Και όλα αυτά βέβαια, με την ανοχή κάποιου πολιτικού αποκόμματος…
Ευτυχώς, δεν είδαμε την κατάσταση να παίρνει τις περυσινές διαστάσεις. Ευτυχώς!
Και όλα αυτά που είδαμε, ήταν για να τιμηθεί η μνήμη του αθώου θύματος Αλέξη Γρηγορόπουλου που έχασε πέρυσι τη ζωή του από δολοφονική σφαίρα αστυνομικού που δικάζεται σε λίγες ημέρες στην Άμφισα…
Ναι, έτσι κάποιοι που μερικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες ονομάζουν… νεαρούς, τιμούν τη μνήμη του δυστυχισμένου παιδιού που δέχθηκε την σφαίρα του αστυνομικού!
Σαν δε ντρέπονται όλοι τους!
Και η αστυνομία, οι αρχές;
Αυτή τη φορά, πρέπει να το τονίσουμε αυτό, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., έκαναν τη δουλειά τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους αστυνομικούς.
Δηλαδή :
1) Τα επεισόδια και η ένταση δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις.
2) Το δόγμα «μηδενική ανοχή» εφαρμόσθηκε επακριβώς. Έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις και παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία πάρα πολλά άτομα, ταραξίες και κακοποιοί. Δεν απομένει παρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη.
Από τα φετινά γεγονότα, τις παραβατικές δηλαδή ενέργειες αναρχικών και κακοποιών, τις καταστροφές ακόμη και τις εγκληματικές δραστηριότητες ορισμένων στοιχείων (περίπτωση τραυματισμού του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από βάρβαρα χτυπήματα στο κεφάλι από εισβολείς στο Πανεπιστήμιο), βγαίνει και κάτι καλό.
Δρομολογείται όπως όλα δείχνουν και μια θετική εξέλιξη. Άνοιξε ο δρόμος για την ρύθμιση, επί τέλους, του θέματος του περίφημου ασύλου.
Οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και γενικότερα οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και η πλειονότητα των φοιτητών, αντιλήφθηκαν, συνειδητοποίησαν, επί τέλους, ότι το «άσυλο» που μόνο στη χώρα μας ισχύει, υπάρχει για την διακίνηση και μόνον, ιδεών της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι για την «κάλυψη» της κακοποιού δραστηριότητας κάποιων στοιχείων ξένων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το «άσυλο» δεν αποτελεί ασπίδα της παραβατικότητας ούτε και «προστασία» των παραβατών από τα όργανα της τάξης και από την δικαιοσύνη.
Οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κατάλαβαν ότι το «άσυλο» έτσι όπως ισχύει, δεν αποτελεί μόνον όργανο γι’ αυτούς που λεηλατούν και ρημάζουν τα πάντα, ακόμη και τα ιδρύματα που με το «άσυλο» τους προστατεύουν, αλλά, επιπλέον, αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα και γι’ αυτήν την ίδια τη ζωή των πανεπιστημιακών.
Ίσως τώρα να έφθασε η ώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Μουντζούρης, να αντιληφθεί πως πρέπει να δώσει ένα τέλος και στην λειτουργία της ιστοσελίδας εξωπανεπιστημιακών στοιχείων στο χώρο του ιδρύματος.
Ίσως να έφθασε αυτή η ώρα, γιατί η πρόσφατη δήλωση – δικαιολογία του κ. Μουντζούρη «περί διακίνησης ιδεών», μόνον παιδαριώδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί…
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι και τα παιδιά με τις «κουκούλες» που προφανώς θα εξακολουθήσουν να αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο σε παράνομες πράξεις μετά τα γεγονότα της 6ης και 7ης Δεκεμβρίου, είναι και δικά μας παιδιά. Είναι παιδιά του ελληνικού λαού που κι αυτά, αν και φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο, αγαπούν και πονούν την πατρίδα, την Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό, έχουμε ύψιστη υποχρέωση, όλοι εμείς, αρχές και απλοί πολίτες, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα ξαναφέρουμε στο σωστό δρόμο, κοντά μας.
Κλείνοντας όμως θα πρέπει να πούμε ένα ΜΠΡΑΒΟ στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη, την ηγεσία της αστυνομίας και στις χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΑΣ. για τον αγώνα που έδωσαν με αυταπάρνηση, γενναιότητα και φρόνηση υπέρ των πολιτών, από τους οποίους άλλωστε προέρχεται.
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
O "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 2", ΠΑΛΙ
Το τελευταίο μου ομότιτλο, με το σημερινό, άρθρο, έγινε αφορμή να ακουστούν ενδιαφέρουσες απόψεις, εν όψει του νέου διοικητικού χάρτη της χώρας που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με βάση τις εμπειρίες, οι οποίες αποκτήθηκαν, για την διόρθωση κάποιων αστοχιών και… «κακοτεχνιών» του πρώτου «Καποδίστρια» που παρατηρήθηκαν κατά την εφαρμογή του.
Το θέμα λοιπόν της κατάργησης ή της συνένωσης των μικρών δήμων για λόγους, κυρίως, οικονομικούς, δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται, κατά τους γνωρίζοντες καλύτερα τα πράγματα, καθώς και πολλούς παράγοντες και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αποτελεί ένα από τα ζωτικά κύτταρα της δημοκρατίας.
Υπάρχουν, κατά τους ειδήμονες, πολλοί μικροί δήμοι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, διαθέτουν όμως αξιόλογες υποδομές, οργανισμούς και υπηρεσίες.
Τους υποψήφιους για κατάργηση ή συγχώνευση αυτούς δήμους, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κυβέρνηση, ο νομοθέτης του «Καποδίστρια 2» που βρίσκεται στα «σκαριά».
Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλοί μικροί σε πληθυσμό και έκταση δήμοι, οι οποίοι παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, λειτουργούν Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης, καλές βιβλιοθήκες, πνευματικά, πολιτιστικά και μορφωτικά κέντρα με σημαντική δραστηριότητα, περιβαλλοντικά κέντρα, φιλαρμονικές και διάφορα άλλα μουσικά συγκροτήματα, ΚΑΠΗ και επί πλέον ασκούν φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο, έχουν ακίνητη περιουσία και ξενώνες κλπ.
Τι θα γίνει με τους δήμους αυτούς και με τις υποδομές τους;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Πως θα επιβιώσουν και πως θα διοικηθούν οι υπηρεσίες των μικρών αυτών δήμων;
Πως οι υποδομές τους θα διατηρηθούν και θα επεκταθούν;
Μήπως θα υπολειτουργήσουν ή θα καταργηθούν;
Μέγα το ερώτημα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί μεγάλοι σε έκταση και πληθυσμό δήμοι που στην πραγματικότητα είναι… σκορποχώρια.
Πρόκειται για δήμους που τα «διαμερίσματα» τους απέχουν χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, οι υποδομές ανύπαρκτες, η επικοινωνία μεταξύ κέντρου και δημοτικών «επαρχιών» δυσχερής και η εξυπηρέτηση των δημοτών υποτυπώδης.
Και ιδού ένα ακόμη καίριο ερώτημα :
Οι δήμοι αυτοί με οικονομικά όντως κάπως καλύτερα θα «απορροφήσουν» τους μικρούς δήμους με το επίπεδο που προαναφέρθηκε;
Αυτά όλα πρέπει να απασχολήσουν πολύ σοβαρά την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να επιτευχθεί ο στόχος του «Καποδίστρια 2» που είναι η διόρθωση των λαθών του πρώτου «Καποδίστρια» και όχι η χειροτέρευση της κατάστασης.
Το θέμα λοιπόν της κατάργησης ή της συνένωσης των μικρών δήμων για λόγους, κυρίως, οικονομικούς, δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται, κατά τους γνωρίζοντες καλύτερα τα πράγματα, καθώς και πολλούς παράγοντες και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αποτελεί ένα από τα ζωτικά κύτταρα της δημοκρατίας.
Υπάρχουν, κατά τους ειδήμονες, πολλοί μικροί δήμοι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, διαθέτουν όμως αξιόλογες υποδομές, οργανισμούς και υπηρεσίες.
Τους υποψήφιους για κατάργηση ή συγχώνευση αυτούς δήμους, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κυβέρνηση, ο νομοθέτης του «Καποδίστρια 2» που βρίσκεται στα «σκαριά».
Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλοί μικροί σε πληθυσμό και έκταση δήμοι, οι οποίοι παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, λειτουργούν Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης, καλές βιβλιοθήκες, πνευματικά, πολιτιστικά και μορφωτικά κέντρα με σημαντική δραστηριότητα, περιβαλλοντικά κέντρα, φιλαρμονικές και διάφορα άλλα μουσικά συγκροτήματα, ΚΑΠΗ και επί πλέον ασκούν φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο, έχουν ακίνητη περιουσία και ξενώνες κλπ.
Τι θα γίνει με τους δήμους αυτούς και με τις υποδομές τους;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Πως θα επιβιώσουν και πως θα διοικηθούν οι υπηρεσίες των μικρών αυτών δήμων;
Πως οι υποδομές τους θα διατηρηθούν και θα επεκταθούν;
Μήπως θα υπολειτουργήσουν ή θα καταργηθούν;
Μέγα το ερώτημα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί μεγάλοι σε έκταση και πληθυσμό δήμοι που στην πραγματικότητα είναι… σκορποχώρια.
Πρόκειται για δήμους που τα «διαμερίσματα» τους απέχουν χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, οι υποδομές ανύπαρκτες, η επικοινωνία μεταξύ κέντρου και δημοτικών «επαρχιών» δυσχερής και η εξυπηρέτηση των δημοτών υποτυπώδης.
Και ιδού ένα ακόμη καίριο ερώτημα :
Οι δήμοι αυτοί με οικονομικά όντως κάπως καλύτερα θα «απορροφήσουν» τους μικρούς δήμους με το επίπεδο που προαναφέρθηκε;
Αυτά όλα πρέπει να απασχολήσουν πολύ σοβαρά την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να επιτευχθεί ο στόχος του «Καποδίστρια 2» που είναι η διόρθωση των λαθών του πρώτου «Καποδίστρια» και όχι η χειροτέρευση της κατάστασης.
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
"ΑΠΟΚΑΡΑΜΑΝΛΟΠΟΙΗΣΗ" ΚΑΙ "ΑΠΟΜΗΤΣΟΤΑΚΟΠΟΙΗΣΗ"...
Η αντιπολίτευση είναι θεσμός και ως θεσμός αποτελεί κύριο μοχλό στην λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Κατά συνέπειαν το ενδιαφέρον των πολιτών για μια αξιωματική αντιπολίτευση που θα κινείται στον σωστό δρόμο και θα ελέγχει σωστά την κυβέρνηση, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Στις δημοκρατίες ο ρόλος της αντιπολίτευσης, κυρίως δε της μείζονος είναι σημαντικό στοιχείο της υπόστασής τους για τον απλούστατο λόγο ότι εξασφαλίζει παραγωγικό και εποικοδομητικό διάλογο, διατύπωση και κυκλοφορία ιδεών και σφαιρική ενημέρωση του κοινού που έχει στην διάθεσή του πλήρη εικόνα των πολιτικών δραστηριοτήτων. Επίσης διότι ελέγχει την κυβέρνηση, την εκτελεστική εξουσία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η εκλογή, από τη βάση και με ευρεία συμμετοχή, του νέου προέδρου της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, δίκαια προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας των πολιτών και κέρδισε μια από τις πρώτες θέσεις στα «παραθυράτα» τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, στο ραδιόφωνο και στον τύπο.
Η ΝΔ, στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα παραλλάσσοντας το δημοκρατικό προηγούμενο ανάδειξης ηγεσίας του κόμματος που κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις εκλογές και τώρα κυβερνά την χώρα, προσέφυγε στη βάση, στους οπαδούς της, κατά κάποιο τρόπο, για να αποκτήσει πρόεδρο.
Έτσι, ο Αντώνης Σαμαράς ο εκλεγμένος από την βάση με απόλυτη πλειοψηφία, με 50, 06 % παρέλαβε ήδη την προεδρία, το κόμμα, την σφραγίδα του, και τα πάντα στην Ρηγίλλης, από τον αποχωρήσαντα, κάτω από το βάρος των αποτυχιών του, κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, κ. Κώστα Καραμανλή.
Η βάση της ΝΔ πιστεύω απόλυτα, έκανε την καλύτερη επιλογή αναδεικνύοντας πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά.
Αυτό το πιστεύω διότι :
1) Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι χωρίς αμφιβολία, ένας ευπατρίδης της πολιτικής, είναι πολιτικός με φυσική ευγένεια, με υψηλό ήθος, με πολύ καλές σπουδές, με πολιτική εμπειρία και σπάνια κουλτούρα και πάνω απ’ όλα με δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αισθήματα. Είναι ένας άνθρωπος ήπιου χαρακτήρα, χαμηλών τόνων, αλλά και αποφασιστικός, με υπομονή ανοχή και προθυμία όμως να ακούσει τους πάντες και να μελετήσει τις απόψεις τους. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
2) Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, θα εργασθεί για να μπουν νέες βάσεις, νέες δομές, νέες προοπτικές και νέες μέθοδοι στο κόμμα. Αυτό είναι βέβαιο. Άλλωστε, με τον τρόπο του, αυτό έχει πει κατά την «προεκλογική» περίοδο.
3) Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως στην δραστηριότητα του κ. Σαμαρά, είναι αυτό που επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ, ιδιαίτερα των νέων. Είναι η εξάλειψη της Καραμανλικής και της Μητσοτακικής νοοτροπίας. Είναι η εξαφάνιση των μεθόδων του Καραμανλισμού και του Μητσοτακισμού. Είναι η «αποκαραμανλοποίηση» και «απομητσοτακοποίηση» της παράταξης. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν δεν «ξεριζωθεί» η «παρέα» που κατάστρεψε τον κ. Κώστα Καραμανλή και τον «γκρέμισε» από την πρωθυπουργία και την προεδρία της ΝΔ, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Αν δεν χτυπηθεί κατακέφαλα ο «Καραμανλισμός» (εννοούμε τους «αμαρτωλούς» συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή και τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων), το κόμμα δεν θα έχει ελπίδες επιτυχίας.
Επίσης γνωρίζει πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να προχωρήσει σε ριζικό «απομητσοτακισμό» που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το κόμμα που προεδρεύει. Το πνεύμα Μητσοτάκη (ο θεός να τον έχει γερό και να του δίνει χρόνια του Κώστα) πρέπει να εξορκισθεί.
Μετά από την «αποστασία» και την σύμπλευση με τον απερίγραπτο Κοκό που έφερε εν συνεχεία το αντεθνικό πραξικόπημα, το Μητσοτακέικο πνεύμα, φέρνει διάλυση, καταστροφή!
Χρειάζεται ως εκ τούτου «αποκαραμανλισμός» και «απομητσοτακισμός».Διαφορετικά τίποτα δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί.
4) Παρά τις περί ενότητας κατηγορηματικές δηλώσεις των τριών υποψηφίων, το αντίθετο είναι προφανές, τόσον από την συμπαράταξη με την κ. Μπακογιάννη, δεκάδων βουλευτών και πρώην υπουργών που άρχισαν ήδη να λένε τις κουβέντες τους, όσον και από το σαφές μήνυμα του νέου προέδρου περί περιφρούρησης της ενότητος, η οποία όμως είναι βέβαιο πως θα διαταραχθεί από τις εντολές του «αποστάτη» προς την κ. Ντόρα που ως ικανή, ανήσυχη και ταλαντούχος πολιτικός στοχεύουσα στην πρωθυπουργία, θα επιδιώξει να πάρει ηγετική θέση, με άλλα λόγια, θα ιδρύσει άλλο κόμμα, όπως και ο γεννήτωρ της ακολουθούμενη από μερίδα, μεγάλη νομίζω, βουλευτών και πολιτικών της ΝΔ.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ο Κώστας Μητσοτάκης, έχασε μια μάχη από τον… άσπονδο φίλο του Αντώνη Σαμαρά αλλά του μένει ακόμη μια ευκαιρία. Του μένει μια ακόμη πιθανότητα για να πραγματοποιηθεί το μεγάλο του σχέδιο, να κάνει την κόρη του πρωθυπουργό και τον γιο του υπουργό και… κάτι παραπάνω!
Και γι’ αυτό θα δώσει οδηγίες για έμπρακτη διαφοροποίηση, παρά την διακήρυξη του κ. Σαμαρά ότι θα πατάξει κάθε κίνηση διάσπασης της βάσης της παράταξης.
Ο «γεννήτωρ» θα συμβουλεύσει ή σαφέστερα θα επιβάλει «διάσπαση» και, γιατί όχι, δημιουργία ενός νέου κεντροδεξιού κόμματος με ηγέτιδα την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
5) Ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζοντας ή βάσιμα υποψιαζόμενος τις Μητσοτακικές τακτικές και μεθόδους, ανοίχτηκε ήδη προς τους υποστηρικτές της κ. Ντόρας και μίλησε για «σφουγγάρι», δηλαδή ότι σβήνει την «προεκλογική» αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα τόνισε πως δεν θα επιχειρήσει για κανένα λόγο διχαστικές ή διασπαστικές κινήσεις και θα κάνει το παν για την ενότητα της ΝΔ.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι και ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, είχε κάνει το παν για την ενότητα της Ένωσης Κέντρου του 53 %, πλην όμως ο Κ.Μ. με την στήριξη του Κοκού και των αυλοδούλων, τον ανέτρεψαν και μαζί του ανέτρεψαν αυτήν την ίδια δημοκρατία, την γνήσια βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που είχε δώσει στην Ε.Κ. νωπή εντολή.
Αυτά ο κ. Σαμαράς σα νέος που είναι δεν τα έζησε, όπως τα ζήσαμε εμείς οι παλιοί.
Βέβαια τα γνωρίζει καλά από την μελέτη της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας και ασφαλώς γνωρίζει τον τρόπο που ενεργεί το Μητσοτακέικο και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους σκοπούς και τους στόχους του. Ενεργεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες.
Ας τα έχει λοιπόν όλα αυτά έντονα υπ’ όψιν του ο νέος πρόεδρος της ΝΔ για να μην βρεθεί, κάποια στιγμή, προ εκπλήξεων.
Τελειώνοντας θα πρέπει να συγχαρώ τον κ. Σαμαρά για την εκλογή του, αλλά και για την επίσκεψή του στον πρωθυπουργό που είναι στενός φίλος και συμφοιτητής του. Ήταν η επίσκεψη αυτή ακόμη μια απόδειξη του υψηλού του ήθους, ενώ η δήλωση του ότι, όταν χρειάζεται θα κάνει γόνιμη αντιπολίτευση, σκληρή ενίοτε, αλλά θα συμπαρίσταται στον αγώνα για την βελτίωση της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει ιδιαίτερα να εξαρθεί.
Συγχαρητήρια και Μπράβο Αντώνη Σαμαρά.
Κατά συνέπειαν το ενδιαφέρον των πολιτών για μια αξιωματική αντιπολίτευση που θα κινείται στον σωστό δρόμο και θα ελέγχει σωστά την κυβέρνηση, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Στις δημοκρατίες ο ρόλος της αντιπολίτευσης, κυρίως δε της μείζονος είναι σημαντικό στοιχείο της υπόστασής τους για τον απλούστατο λόγο ότι εξασφαλίζει παραγωγικό και εποικοδομητικό διάλογο, διατύπωση και κυκλοφορία ιδεών και σφαιρική ενημέρωση του κοινού που έχει στην διάθεσή του πλήρη εικόνα των πολιτικών δραστηριοτήτων. Επίσης διότι ελέγχει την κυβέρνηση, την εκτελεστική εξουσία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η εκλογή, από τη βάση και με ευρεία συμμετοχή, του νέου προέδρου της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, δίκαια προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας των πολιτών και κέρδισε μια από τις πρώτες θέσεις στα «παραθυράτα» τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, στο ραδιόφωνο και στον τύπο.
Η ΝΔ, στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα παραλλάσσοντας το δημοκρατικό προηγούμενο ανάδειξης ηγεσίας του κόμματος που κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις εκλογές και τώρα κυβερνά την χώρα, προσέφυγε στη βάση, στους οπαδούς της, κατά κάποιο τρόπο, για να αποκτήσει πρόεδρο.
Έτσι, ο Αντώνης Σαμαράς ο εκλεγμένος από την βάση με απόλυτη πλειοψηφία, με 50, 06 % παρέλαβε ήδη την προεδρία, το κόμμα, την σφραγίδα του, και τα πάντα στην Ρηγίλλης, από τον αποχωρήσαντα, κάτω από το βάρος των αποτυχιών του, κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, κ. Κώστα Καραμανλή.
Η βάση της ΝΔ πιστεύω απόλυτα, έκανε την καλύτερη επιλογή αναδεικνύοντας πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά.
Αυτό το πιστεύω διότι :
1) Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι χωρίς αμφιβολία, ένας ευπατρίδης της πολιτικής, είναι πολιτικός με φυσική ευγένεια, με υψηλό ήθος, με πολύ καλές σπουδές, με πολιτική εμπειρία και σπάνια κουλτούρα και πάνω απ’ όλα με δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αισθήματα. Είναι ένας άνθρωπος ήπιου χαρακτήρα, χαμηλών τόνων, αλλά και αποφασιστικός, με υπομονή ανοχή και προθυμία όμως να ακούσει τους πάντες και να μελετήσει τις απόψεις τους. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
2) Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, θα εργασθεί για να μπουν νέες βάσεις, νέες δομές, νέες προοπτικές και νέες μέθοδοι στο κόμμα. Αυτό είναι βέβαιο. Άλλωστε, με τον τρόπο του, αυτό έχει πει κατά την «προεκλογική» περίοδο.
3) Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως στην δραστηριότητα του κ. Σαμαρά, είναι αυτό που επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ, ιδιαίτερα των νέων. Είναι η εξάλειψη της Καραμανλικής και της Μητσοτακικής νοοτροπίας. Είναι η εξαφάνιση των μεθόδων του Καραμανλισμού και του Μητσοτακισμού. Είναι η «αποκαραμανλοποίηση» και «απομητσοτακοποίηση» της παράταξης. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν δεν «ξεριζωθεί» η «παρέα» που κατάστρεψε τον κ. Κώστα Καραμανλή και τον «γκρέμισε» από την πρωθυπουργία και την προεδρία της ΝΔ, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Αν δεν χτυπηθεί κατακέφαλα ο «Καραμανλισμός» (εννοούμε τους «αμαρτωλούς» συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή και τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων), το κόμμα δεν θα έχει ελπίδες επιτυχίας.
Επίσης γνωρίζει πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να προχωρήσει σε ριζικό «απομητσοτακισμό» που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το κόμμα που προεδρεύει. Το πνεύμα Μητσοτάκη (ο θεός να τον έχει γερό και να του δίνει χρόνια του Κώστα) πρέπει να εξορκισθεί.
Μετά από την «αποστασία» και την σύμπλευση με τον απερίγραπτο Κοκό που έφερε εν συνεχεία το αντεθνικό πραξικόπημα, το Μητσοτακέικο πνεύμα, φέρνει διάλυση, καταστροφή!
Χρειάζεται ως εκ τούτου «αποκαραμανλισμός» και «απομητσοτακισμός».Διαφορετικά τίποτα δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί.
4) Παρά τις περί ενότητας κατηγορηματικές δηλώσεις των τριών υποψηφίων, το αντίθετο είναι προφανές, τόσον από την συμπαράταξη με την κ. Μπακογιάννη, δεκάδων βουλευτών και πρώην υπουργών που άρχισαν ήδη να λένε τις κουβέντες τους, όσον και από το σαφές μήνυμα του νέου προέδρου περί περιφρούρησης της ενότητος, η οποία όμως είναι βέβαιο πως θα διαταραχθεί από τις εντολές του «αποστάτη» προς την κ. Ντόρα που ως ικανή, ανήσυχη και ταλαντούχος πολιτικός στοχεύουσα στην πρωθυπουργία, θα επιδιώξει να πάρει ηγετική θέση, με άλλα λόγια, θα ιδρύσει άλλο κόμμα, όπως και ο γεννήτωρ της ακολουθούμενη από μερίδα, μεγάλη νομίζω, βουλευτών και πολιτικών της ΝΔ.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ο Κώστας Μητσοτάκης, έχασε μια μάχη από τον… άσπονδο φίλο του Αντώνη Σαμαρά αλλά του μένει ακόμη μια ευκαιρία. Του μένει μια ακόμη πιθανότητα για να πραγματοποιηθεί το μεγάλο του σχέδιο, να κάνει την κόρη του πρωθυπουργό και τον γιο του υπουργό και… κάτι παραπάνω!
Και γι’ αυτό θα δώσει οδηγίες για έμπρακτη διαφοροποίηση, παρά την διακήρυξη του κ. Σαμαρά ότι θα πατάξει κάθε κίνηση διάσπασης της βάσης της παράταξης.
Ο «γεννήτωρ» θα συμβουλεύσει ή σαφέστερα θα επιβάλει «διάσπαση» και, γιατί όχι, δημιουργία ενός νέου κεντροδεξιού κόμματος με ηγέτιδα την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
5) Ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζοντας ή βάσιμα υποψιαζόμενος τις Μητσοτακικές τακτικές και μεθόδους, ανοίχτηκε ήδη προς τους υποστηρικτές της κ. Ντόρας και μίλησε για «σφουγγάρι», δηλαδή ότι σβήνει την «προεκλογική» αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα τόνισε πως δεν θα επιχειρήσει για κανένα λόγο διχαστικές ή διασπαστικές κινήσεις και θα κάνει το παν για την ενότητα της ΝΔ.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι και ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, είχε κάνει το παν για την ενότητα της Ένωσης Κέντρου του 53 %, πλην όμως ο Κ.Μ. με την στήριξη του Κοκού και των αυλοδούλων, τον ανέτρεψαν και μαζί του ανέτρεψαν αυτήν την ίδια δημοκρατία, την γνήσια βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που είχε δώσει στην Ε.Κ. νωπή εντολή.
Αυτά ο κ. Σαμαράς σα νέος που είναι δεν τα έζησε, όπως τα ζήσαμε εμείς οι παλιοί.
Βέβαια τα γνωρίζει καλά από την μελέτη της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας και ασφαλώς γνωρίζει τον τρόπο που ενεργεί το Μητσοτακέικο και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους σκοπούς και τους στόχους του. Ενεργεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες.
Ας τα έχει λοιπόν όλα αυτά έντονα υπ’ όψιν του ο νέος πρόεδρος της ΝΔ για να μην βρεθεί, κάποια στιγμή, προ εκπλήξεων.
Τελειώνοντας θα πρέπει να συγχαρώ τον κ. Σαμαρά για την εκλογή του, αλλά και για την επίσκεψή του στον πρωθυπουργό που είναι στενός φίλος και συμφοιτητής του. Ήταν η επίσκεψη αυτή ακόμη μια απόδειξη του υψηλού του ήθους, ενώ η δήλωση του ότι, όταν χρειάζεται θα κάνει γόνιμη αντιπολίτευση, σκληρή ενίοτε, αλλά θα συμπαρίσταται στον αγώνα για την βελτίωση της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει ιδιαίτερα να εξαρθεί.
Συγχαρητήρια και Μπράβο Αντώνη Σαμαρά.
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
O "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 2"
Είναι προφανές, ότι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου δεν ορρωδούν προ ουδενός εμποδίου, με άλλα λόγια, δεν «κωλώνουν» με τίποτα.
Δεν διστάζουν ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του να ανοίγουν νέα μέτωπα και να μάχονται ταυτόχρονα σε όλα και μάλιστα, δυναμικά.
Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επίκειται το άνοιγμα του «Καποδίστρια 2» και του νέου εκλογικού συστήματος που θα πρέπει να έχουν εγκαίρως ψηφισθεί, ώστε με το νέο σύστημα και την νέα διοικητική διαίρεση, να γίνουν οι δημοτικές, νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογές, τον Οκτώβριο του 2010.
Αυτό είναι ένα νέο μέτωπο, στο οποίο, χωρίς αμφιβολία, θα δοθούν σκληρές πολιτικές μάχες, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα στα κόμματα.
Το εκλογικό νομοσχέδιο, το οποίο μελετά το ΠΑΣΟΚ και βασίζεται σ’ αυτό που εφαρμόζεται στη Γερμανία, αναμφίβολα θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις και περισσότερες αντιδράσεις, κυρίως, όπως ακούγεται, από τα μικρά κόμματα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο αν προηγουμένως δεν δούμε το νέο εκλογικό νόμο, αν δεν τον αναλύσουν η κυβέρνηση και οι ειδικοί και αν δεν τον σχολιάσουν τα κόμματα, μεγάλα και μικρά και αν τέλος, δεν διατυπώσουν όλοι, υπεύθυνα τις απόψεις τους.
Μπορούμε όμως να πούμε λίγα λόγια για τον «Καποδίστρια» που ήδη ισχύει και εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και τον «Καποδίστρια 2» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Ο «Καποδίστριας», δημιούργημα του Θεσπρωτού πρώην υπουργού Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις και τομές στην διοικητική διαίρεση της χώρας και αποτέλεσε ευεργετική μεταρρύθμιση στην όλη δραστηριότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι περισσότεροι από τους οποίους απέκτησαν νέες δυνάμεις και νέα ζωή και λειτούργησαν επωφελέστερα για τους δημότες τους και γενικότερα για τους κατοίκους των περιοχών που καλύπτουν, για όλους τους πολίτες.
Ο «Καποδίστριας» πρόσφερε στους ΟΤΑ, επιστημονικό και εξειδικευμένο προσωπικό, μηχανήματα, οργάνωση για την άνετη εξυπηρέτηση του κοινού και αρμοδιότητες που συμπλήρωναν ή ακόμη και αναπλήρωναν τις κρατικές, δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, απετέλεσε και ένα σύστημα αποκέντρωσης.
Ο «Καποδίστριας» ήταν ένα μεγάλο έργο και όπως όλα τα μεγάλα έργα παρουσίασε κάποια λάθη, που από καιρό έχουν γίνει ευδιάκριτα και κάποιες ατέλειες που πρέπει να διορθωθούν.
Η πείρα από την εφαρμογή και λειτουργία του «Καποδίστρια» μας οδηγεί στον δρόμο της επιτακτικής πλέον διόρθωσης μερικών πραγμάτων.
Με άλλα λόγια το κλίμα ωρίμασε για τον «Καποδίστρια 2».
Ακούγεται ότι ο αριθμός των δήμων σε όλη την χώρα θα περιορισθεί, πράγμα που έχει καταστεί αναγκαίο. Ένας λόγος πολύ σοβαρός γι’ αυτό είναι ότι οι πολλοί μικροί δήμοι, παρά την γενναία βοήθεια του «Καποδίστρια», δεν κατάφεραν να γίνουν αυτάρκεις και αυτοδύναμοι, κυρίως στα οικονομικά τους. Ως εκ τούτου προβάλλει πλέον η ανάγκη συνενώσεων και μεταβολών, με κάποιο μέτρο, στην διοικητική διαίρεση που ισχύει τώρα.
Στο σημείο αυτό ωστόσο πρέπει να αναφερθεί, ότι δήμοι μικροί, ακόμη και με 500 κατοίκους υπήρχαν και προ του «Καποδίστρια» και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πρόκειται για δήμους που δημιουργήθηκαν με τους παλιούς νόμους για λόγους ιστορικούς, πολιτιστικούς, τουριστικούς, γεωπολιτικούς και άλλους. Ένας από τους δήμους αυτούς είναι και ο δήμος Οινουσών, στην Χίο. Είναι δήμος εφοπλιστών θα έλεγε κανείς.
Επειδή κι εγώ, τα τελευταία περίπου 22 χρόνια, ως παλαίμαχος της δημοσιογραφίας, ζω σε ένα μικρό Καποδιστριακό δήμο που αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά οπωσδήποτε θα μπορούσε να περιληφθεί στις πρόνοιες του παλιού νόμου, έχω να συστήσω να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στην κατηγορία των μικρών αυτών δήμων.
Ας μη νομισθεί πως διατυπώνω, έστω και έμμεσο αίτημα, για την διατήρηση του δήμου που ζω. Κάθε άλλο. Άλλωστε για τον λόγο αυτόν δεν αναφέρω ποιος είναι ο «δικός» μου δήμος.
Εκείνο όμως που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι νομοθέτες του «Καποδίστρια 2», είναι ότι οι μικροί δήμοι που θα καταργηθούν για να συνενωθούν με άλλους μεγαλύτερους ή να δημιουργήσουν νέα αυτοδιοικητικά σχήματα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουν μια, τρόπον τινά, «αυτονομία», όσον αφορά τις υπηρεσίες έκδοσης πιστοποιητικών και άλλες διοικητικές, όπως τα ΚΕΠ κλπ.
Ακόμη, ο «Καποδίστριας 2» είναι απόλυτα απαραίτητο να προβλέπει την ύπαρξη ή καλύτερα την εκλογή αντιδημάρχων με ευρείες αρμοδιότητες στους πρώην δήμους, σ’ αυτούς δηλαδή που θα καταργηθούν. Έτσι θα αποφευχθεί η ταλαιπωρία των κατοίκων τους.
Τελειώνοντας, επιθυμώ να εισηγηθώ στους αερμοδίους που ετοιμάζουν τον «Καποδίστρια 2», να μην «σβήσουν» τους μικρούς δήμους, αλλά στην θέση τους να δημιουργήσουν «μίνι δήμους» για να εξυπηρετούνται, όπως μέχρι τώρα, οι πολίτες και να υπάρξει «αναίμακτη» αλλαγή και το όλο εγχείρημα να πέσει στα «μαλακά» .
Ένα νέο μέτωπο ανοίγει σωστά η κυβέρνηση.
Ευχόμαστε Καλή Επιτυχία.
Δεν διστάζουν ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του να ανοίγουν νέα μέτωπα και να μάχονται ταυτόχρονα σε όλα και μάλιστα, δυναμικά.
Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επίκειται το άνοιγμα του «Καποδίστρια 2» και του νέου εκλογικού συστήματος που θα πρέπει να έχουν εγκαίρως ψηφισθεί, ώστε με το νέο σύστημα και την νέα διοικητική διαίρεση, να γίνουν οι δημοτικές, νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογές, τον Οκτώβριο του 2010.
Αυτό είναι ένα νέο μέτωπο, στο οποίο, χωρίς αμφιβολία, θα δοθούν σκληρές πολιτικές μάχες, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα στα κόμματα.
Το εκλογικό νομοσχέδιο, το οποίο μελετά το ΠΑΣΟΚ και βασίζεται σ’ αυτό που εφαρμόζεται στη Γερμανία, αναμφίβολα θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις και περισσότερες αντιδράσεις, κυρίως, όπως ακούγεται, από τα μικρά κόμματα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο αν προηγουμένως δεν δούμε το νέο εκλογικό νόμο, αν δεν τον αναλύσουν η κυβέρνηση και οι ειδικοί και αν δεν τον σχολιάσουν τα κόμματα, μεγάλα και μικρά και αν τέλος, δεν διατυπώσουν όλοι, υπεύθυνα τις απόψεις τους.
Μπορούμε όμως να πούμε λίγα λόγια για τον «Καποδίστρια» που ήδη ισχύει και εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και τον «Καποδίστρια 2» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Ο «Καποδίστριας», δημιούργημα του Θεσπρωτού πρώην υπουργού Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις και τομές στην διοικητική διαίρεση της χώρας και αποτέλεσε ευεργετική μεταρρύθμιση στην όλη δραστηριότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι περισσότεροι από τους οποίους απέκτησαν νέες δυνάμεις και νέα ζωή και λειτούργησαν επωφελέστερα για τους δημότες τους και γενικότερα για τους κατοίκους των περιοχών που καλύπτουν, για όλους τους πολίτες.
Ο «Καποδίστριας» πρόσφερε στους ΟΤΑ, επιστημονικό και εξειδικευμένο προσωπικό, μηχανήματα, οργάνωση για την άνετη εξυπηρέτηση του κοινού και αρμοδιότητες που συμπλήρωναν ή ακόμη και αναπλήρωναν τις κρατικές, δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, απετέλεσε και ένα σύστημα αποκέντρωσης.
Ο «Καποδίστριας» ήταν ένα μεγάλο έργο και όπως όλα τα μεγάλα έργα παρουσίασε κάποια λάθη, που από καιρό έχουν γίνει ευδιάκριτα και κάποιες ατέλειες που πρέπει να διορθωθούν.
Η πείρα από την εφαρμογή και λειτουργία του «Καποδίστρια» μας οδηγεί στον δρόμο της επιτακτικής πλέον διόρθωσης μερικών πραγμάτων.
Με άλλα λόγια το κλίμα ωρίμασε για τον «Καποδίστρια 2».
Ακούγεται ότι ο αριθμός των δήμων σε όλη την χώρα θα περιορισθεί, πράγμα που έχει καταστεί αναγκαίο. Ένας λόγος πολύ σοβαρός γι’ αυτό είναι ότι οι πολλοί μικροί δήμοι, παρά την γενναία βοήθεια του «Καποδίστρια», δεν κατάφεραν να γίνουν αυτάρκεις και αυτοδύναμοι, κυρίως στα οικονομικά τους. Ως εκ τούτου προβάλλει πλέον η ανάγκη συνενώσεων και μεταβολών, με κάποιο μέτρο, στην διοικητική διαίρεση που ισχύει τώρα.
Στο σημείο αυτό ωστόσο πρέπει να αναφερθεί, ότι δήμοι μικροί, ακόμη και με 500 κατοίκους υπήρχαν και προ του «Καποδίστρια» και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πρόκειται για δήμους που δημιουργήθηκαν με τους παλιούς νόμους για λόγους ιστορικούς, πολιτιστικούς, τουριστικούς, γεωπολιτικούς και άλλους. Ένας από τους δήμους αυτούς είναι και ο δήμος Οινουσών, στην Χίο. Είναι δήμος εφοπλιστών θα έλεγε κανείς.
Επειδή κι εγώ, τα τελευταία περίπου 22 χρόνια, ως παλαίμαχος της δημοσιογραφίας, ζω σε ένα μικρό Καποδιστριακό δήμο που αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά οπωσδήποτε θα μπορούσε να περιληφθεί στις πρόνοιες του παλιού νόμου, έχω να συστήσω να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στην κατηγορία των μικρών αυτών δήμων.
Ας μη νομισθεί πως διατυπώνω, έστω και έμμεσο αίτημα, για την διατήρηση του δήμου που ζω. Κάθε άλλο. Άλλωστε για τον λόγο αυτόν δεν αναφέρω ποιος είναι ο «δικός» μου δήμος.
Εκείνο όμως που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι νομοθέτες του «Καποδίστρια 2», είναι ότι οι μικροί δήμοι που θα καταργηθούν για να συνενωθούν με άλλους μεγαλύτερους ή να δημιουργήσουν νέα αυτοδιοικητικά σχήματα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουν μια, τρόπον τινά, «αυτονομία», όσον αφορά τις υπηρεσίες έκδοσης πιστοποιητικών και άλλες διοικητικές, όπως τα ΚΕΠ κλπ.
Ακόμη, ο «Καποδίστριας 2» είναι απόλυτα απαραίτητο να προβλέπει την ύπαρξη ή καλύτερα την εκλογή αντιδημάρχων με ευρείες αρμοδιότητες στους πρώην δήμους, σ’ αυτούς δηλαδή που θα καταργηθούν. Έτσι θα αποφευχθεί η ταλαιπωρία των κατοίκων τους.
Τελειώνοντας, επιθυμώ να εισηγηθώ στους αερμοδίους που ετοιμάζουν τον «Καποδίστρια 2», να μην «σβήσουν» τους μικρούς δήμους, αλλά στην θέση τους να δημιουργήσουν «μίνι δήμους» για να εξυπηρετούνται, όπως μέχρι τώρα, οι πολίτες και να υπάρξει «αναίμακτη» αλλαγή και το όλο εγχείρημα να πέσει στα «μαλακά» .
Ένα νέο μέτωπο ανοίγει σωστά η κυβέρνηση.
Ευχόμαστε Καλή Επιτυχία.
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
"ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ"
«Πόλεμο στον πόλεμο».
Αυτή είναι η τελευταία ρήση της ηγέτιδας του ΚΚΕ κυρίας Αλέκας Παπαρήγα, με την οποία απάντησε στην πρόσκληση της κυβέρνησης σε διάλογο για το ασφαλιστικό, που το έχει κάνει «μπάχαλο» η αλήστου μνήμης κυβέρνηση της ΝΔ, δια…νοός και χειρός της επίσης αλήστου μνήμης κ. Πετραλιά την οποία ήδη ο λαός τιμώρησε με άγριο μαύρισμα.
Και να ήταν μόνον το «μπάχαλο» του ασφαλιστικού;
Δυστυχώς έχουμε «μπάχαλο» σε όλα.
Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Πρόκειται για ένα ακόμη λάθος του ΚΚΕ θα έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, για την βαρυσήμαντη, περισπούδαστη και μεγαλόπνοη ρήση της κ. Παπαρήγα : «πόλεμος στον πόλεμο»!
Και η ρήση αυτή δεν ήταν η μόνη αντίδραση στον διάλογο για το ασφαλιστικό. Είχαμε – δυστυχώς – και αντίδραση με γνήσια… δημοκρατικές, κατά την αντίληψη της ελληνικής κομμουνιστικής ηγεσίας, πράξεις και ενέργειες.
Είχαμε (είναι απίστευτο) βίαιη παρεμπόδιση των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών φορέων και οργανώσεων, να προσέλθουν στο υπουργείο για τον διάλογο και περιορισμό του υπουργού στο γραφείο του!
Αυτή είναι η δημοκρατία του ΚΚΕ, της κ. Παπαρήγα και της παρέας του Περισού!
Ένα ακόμη λάθος και μάλιστα μεγάλο λάθος…
Το ΚΚΕ της μικρής μειοψηφίας του 7,5 %, «κάνει πόλεμο» για να επιβάλει βίαια τις απόψεις του στην συντριπτική πλειοψηφία του 92,5% ! Αυτή είναι η δημοκρατία της κομμουνιστικής ηγεσίας και γι’ αυτό πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Το κακό είναι ότι οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ δεν είχαν διδαχθεί ούτε διδάσκονται από τα λάθη τους, όπως επίσης τίποτα δεν έχουν διδαχθεί από την κατάντια, την διάλυση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το
χειρότερο ότι βαπτίζοντας δημοκρατία την δικτατορία, τον τραμπουκισμό, την βία και την τρομοκρατία, εμποδίζουν την διατύπωση και την έκφραση απόψεων των εκλεγμένων δημοκρατικά εκπροσώπων σε διάλογο με την κυβέρνηση πάνω σε θέμα κρίσιμο και εθνικό, όπως είναι το ασφαλιστικό.
Έτσι ακριβώς και κάποιοι καλόγεροι βάπτιζαν το κρέας… ψάρι και το έτρωγαν μέχρι σκασμού στις νηστείες!
Αυτή είναι η δημοκρατία των κομμουνιστών. «Πόλεμος στον πόλεμο» και βία σε βάρος αυτών που επιθυμούν να μιλήσουν για τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων (των προλεταρίων) και των συνταξιούχων που εκπροσωπούν νόμιμα.
Αυτά για να μην θυμηθούμε και πολλά άλλα «δημοκρατικά» κατορθώματα του ΚΚΕ.
Είναι λοιπόν να μην «πατώσει» πιο πολύ στις επόμενες εκλογές;
Αυτή είναι η τελευταία ρήση της ηγέτιδας του ΚΚΕ κυρίας Αλέκας Παπαρήγα, με την οποία απάντησε στην πρόσκληση της κυβέρνησης σε διάλογο για το ασφαλιστικό, που το έχει κάνει «μπάχαλο» η αλήστου μνήμης κυβέρνηση της ΝΔ, δια…νοός και χειρός της επίσης αλήστου μνήμης κ. Πετραλιά την οποία ήδη ο λαός τιμώρησε με άγριο μαύρισμα.
Και να ήταν μόνον το «μπάχαλο» του ασφαλιστικού;
Δυστυχώς έχουμε «μπάχαλο» σε όλα.
Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Πρόκειται για ένα ακόμη λάθος του ΚΚΕ θα έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, για την βαρυσήμαντη, περισπούδαστη και μεγαλόπνοη ρήση της κ. Παπαρήγα : «πόλεμος στον πόλεμο»!
Και η ρήση αυτή δεν ήταν η μόνη αντίδραση στον διάλογο για το ασφαλιστικό. Είχαμε – δυστυχώς – και αντίδραση με γνήσια… δημοκρατικές, κατά την αντίληψη της ελληνικής κομμουνιστικής ηγεσίας, πράξεις και ενέργειες.
Είχαμε (είναι απίστευτο) βίαιη παρεμπόδιση των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών φορέων και οργανώσεων, να προσέλθουν στο υπουργείο για τον διάλογο και περιορισμό του υπουργού στο γραφείο του!
Αυτή είναι η δημοκρατία του ΚΚΕ, της κ. Παπαρήγα και της παρέας του Περισού!
Ένα ακόμη λάθος και μάλιστα μεγάλο λάθος…
Το ΚΚΕ της μικρής μειοψηφίας του 7,5 %, «κάνει πόλεμο» για να επιβάλει βίαια τις απόψεις του στην συντριπτική πλειοψηφία του 92,5% ! Αυτή είναι η δημοκρατία της κομμουνιστικής ηγεσίας και γι’ αυτό πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Το κακό είναι ότι οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ δεν είχαν διδαχθεί ούτε διδάσκονται από τα λάθη τους, όπως επίσης τίποτα δεν έχουν διδαχθεί από την κατάντια, την διάλυση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το
χειρότερο ότι βαπτίζοντας δημοκρατία την δικτατορία, τον τραμπουκισμό, την βία και την τρομοκρατία, εμποδίζουν την διατύπωση και την έκφραση απόψεων των εκλεγμένων δημοκρατικά εκπροσώπων σε διάλογο με την κυβέρνηση πάνω σε θέμα κρίσιμο και εθνικό, όπως είναι το ασφαλιστικό.
Έτσι ακριβώς και κάποιοι καλόγεροι βάπτιζαν το κρέας… ψάρι και το έτρωγαν μέχρι σκασμού στις νηστείες!
Αυτή είναι η δημοκρατία των κομμουνιστών. «Πόλεμος στον πόλεμο» και βία σε βάρος αυτών που επιθυμούν να μιλήσουν για τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων (των προλεταρίων) και των συνταξιούχων που εκπροσωπούν νόμιμα.
Αυτά για να μην θυμηθούμε και πολλά άλλα «δημοκρατικά» κατορθώματα του ΚΚΕ.
Είναι λοιπόν να μην «πατώσει» πιο πολύ στις επόμενες εκλογές;
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
Ο ΤΥΠΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ!!
Και πάλι συμφωνώ με όσα γράφει στο φύλλο της 20ης Νοεμβρίου 2009, ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης, για τον τύπο, τον ελληνικό και τον ξένο.
Έχω ωστόσο να παρατηρήσω τα ακόλουθα :
1) Το ύψος των κρατικών αμέσων και εμμέσων ενισχύσεων στον ελληνικό τύπο, είναι ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται και οι αδιαφανείς και, κατά κάποιον τρόπο, όχι απόλυτα «καθαρές» ενισχύσεις περισσότερες. Βεβαίως δεν θα αναφερθούμε στις «σκανδαλώδεις» αυτές ενισχύσεις. Αυτό θα γίνει πιθανόν κάποια άλλη φορά. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να αναφερθεί, είναι, ότι τις ενισχύσεις που προαναφέρονται απολαμβάνουν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, εξαιρουμένων των επαρχιακών. Εξυπακούεται ότι των ευεργετηματικών και, εν πολλοίς, προκλητικών κρατικών ενισχύσεων, έχει εξαιρεθεί και ο τοπικός τύπος που προσφέρει πολλά στην ενημέρωση του κοινού και στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια και πραγματικά δεινοπαθεί και αγωνίζεται να επιβιώσει!
2) Εφημερίδες μεγάλων πόλεων στην ουσία δεν υπάρχουν! Είναι όλες «περιτυλίγματα» κάθε λογής προσφορών, δώρων, DVD, CD, βιβλίων, παιχνιδιών κλπ. Επίσης, ο «τύπος» σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο τσαντών, γραβατών, κουβερτών, σκευών εστίασης, καθισμάτων εξοχής, και ότι κανείς μπορεί να φαντασθεί! Χωρίς αυτές τις προσφορές, εφημερίδες και περιοδικά δεν μπορούν να σταθούν. Οι αναγνώστες αγοράζουν τις εφημερίδες, κρατούν τα δώρα και πετούν, οι πιο πολλοί, το έντυπο! Εκεί φθάσαμε…
3) Με θλίψη διαπιστώνω, ότι ο τύπος πεθαίνει. Με θλίψη (λέω με θλίψη γιατί, εκτός από το ενδιαφέρον που έχω σαν πολίτης για την σωστή και έντιμη ενημέρωση, υπηρετώ τον τύπο από το 1950, από την εφηβική ηλικία των 18 ετών) παρακολουθώ το ξεψύχισμα του! Με θλίψη βλέπω εφημερίδες και αξιόλογα περιοδικά να πιάνονται από τα μαλλιά τους για να μην βουλιάξουν. Και δώστου τα DVD κλπ.! Νομίζουν ότι αυτό είναι το… φάρμακο για να σωθούν.
4) Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να υπάρξει σωτηρία; Η συνταγή είναι μία κατά την άποψή μου. Επιστροφή στην παλιά πραγματική εφημερίδα, αυτή με τις 8, 10, 12 σελίδες, την ειδησεογραφική, την ενημερωτική, τη μορφωτική, την πολιτιστική, την σχολιαστική, την έντιμη, την διαφωτιστική. Αυτήν με τις αναλύσεις, τη Ζωή της Πόλεως, το καλό χρονογράφημα κλπ.
Αυτά πιστεύω εγώ.
Έχω ωστόσο να παρατηρήσω τα ακόλουθα :
1) Το ύψος των κρατικών αμέσων και εμμέσων ενισχύσεων στον ελληνικό τύπο, είναι ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται και οι αδιαφανείς και, κατά κάποιον τρόπο, όχι απόλυτα «καθαρές» ενισχύσεις περισσότερες. Βεβαίως δεν θα αναφερθούμε στις «σκανδαλώδεις» αυτές ενισχύσεις. Αυτό θα γίνει πιθανόν κάποια άλλη φορά. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να αναφερθεί, είναι, ότι τις ενισχύσεις που προαναφέρονται απολαμβάνουν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, εξαιρουμένων των επαρχιακών. Εξυπακούεται ότι των ευεργετηματικών και, εν πολλοίς, προκλητικών κρατικών ενισχύσεων, έχει εξαιρεθεί και ο τοπικός τύπος που προσφέρει πολλά στην ενημέρωση του κοινού και στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια και πραγματικά δεινοπαθεί και αγωνίζεται να επιβιώσει!
2) Εφημερίδες μεγάλων πόλεων στην ουσία δεν υπάρχουν! Είναι όλες «περιτυλίγματα» κάθε λογής προσφορών, δώρων, DVD, CD, βιβλίων, παιχνιδιών κλπ. Επίσης, ο «τύπος» σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο τσαντών, γραβατών, κουβερτών, σκευών εστίασης, καθισμάτων εξοχής, και ότι κανείς μπορεί να φαντασθεί! Χωρίς αυτές τις προσφορές, εφημερίδες και περιοδικά δεν μπορούν να σταθούν. Οι αναγνώστες αγοράζουν τις εφημερίδες, κρατούν τα δώρα και πετούν, οι πιο πολλοί, το έντυπο! Εκεί φθάσαμε…
3) Με θλίψη διαπιστώνω, ότι ο τύπος πεθαίνει. Με θλίψη (λέω με θλίψη γιατί, εκτός από το ενδιαφέρον που έχω σαν πολίτης για την σωστή και έντιμη ενημέρωση, υπηρετώ τον τύπο από το 1950, από την εφηβική ηλικία των 18 ετών) παρακολουθώ το ξεψύχισμα του! Με θλίψη βλέπω εφημερίδες και αξιόλογα περιοδικά να πιάνονται από τα μαλλιά τους για να μην βουλιάξουν. Και δώστου τα DVD κλπ.! Νομίζουν ότι αυτό είναι το… φάρμακο για να σωθούν.
4) Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να υπάρξει σωτηρία; Η συνταγή είναι μία κατά την άποψή μου. Επιστροφή στην παλιά πραγματική εφημερίδα, αυτή με τις 8, 10, 12 σελίδες, την ειδησεογραφική, την ενημερωτική, τη μορφωτική, την πολιτιστική, την σχολιαστική, την έντιμη, την διαφωτιστική. Αυτήν με τις αναλύσεις, τη Ζωή της Πόλεως, το καλό χρονογράφημα κλπ.
Αυτά πιστεύω εγώ.
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
Μια πλήρη εικόνα του Μακεδονικού, από ιστορικής πλευράς, δίνει ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το άρθρο του «Επιστημονικά αυταπόδεικτο : Η Μακεδονία είναι Μία», στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα www.styx.gr
O καλός συνάδελφος στο σύντομο άρθρο του παρουσιάζει την πραγματικότητα με ενάργεια και ιστορική πληρότητα και διαλύει τις εκ του πονηρού δοξασίες γνωστών Σλάβων γειτόνων μας, αλλά και ορισμένων δικών μας που, μάλιστα, τολμούν να πολιτεύονται.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρικόπουλος, διαλύει, κάνει σκόνη, τις παραχαράξεις «κομπογιαννιτών» της ιστορικής επιστήμης και των αγραμμάτων και ανιστόρητων μίσθαρνων οργάνων μεγάλων οικονομικών και άλλου είδους συμφερόντων.
Ακόμη, ο συνάδελφος εκθέτει τους τυχοδιωκτισμούς, τις απάτες και τις γελοίες αυθαιρεσίες των Σκοπίων και των ανά τον κόσμο συμμάχων τους, με επικεφαλής τον γνωστό και μη εξαιρετέο Σόρος, που επιδιώκουν μια νέα τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια προς ίδιον – φυσικά – όφελος.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος αναφέρει ένα από τα πληρωμένα όργανα των Σκοπίων και της παρέας τους, ονόματι Brunwasser, που στο περιοδικό «Archaeology magazine», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων, ότι : «Οι σκοπιανοί είναι οι φυσικοί Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου»!
Στο δημοσίευμα αυτό αντέδρασε άμεσα και έντονα, με επιστημονικά και γνήσια ιστορικά επιχειρήματα ο αμερικανός «Stephen Miller», διδάκτωρ αρχαιολογίας, γράφοντας σε ύφος σαρκαστικό και χλευαστικό : «Εντάξει. Και σε ποια γλώσσα συνεννοούνταν μαζί του;» (Δηλαδή με τον Μέγα Αλέξανδρο). (Εγώ θα έλεγα ότι μίλαγαν σλαβικά, έστω και αν οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν στα Βαλκάνια μετά από 1.100 – 1.200 χρόνια ή ίσως μίλαγαν «κορακίστικα»!)
Και συνεχίζει ο κ. Miller :
«Μόνο γελοία μπορεί να χαρακτηριστεί η διεθνής εκστρατεία αλλοίωσης τετελεσμένων γεγονότων για τα οποία η ιστορία έχει αποφανθεί οριστικά. Η περιοχή της οποίας σήμερα ο πληθυσμός είναι σλαβόφωνος, ονομαζόταν Παιονία, οι κάτοικοί της Παίονες, και για κάποια περίοδο είχε πράγματι κατακτηθεί από τον Έλληνα πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Φίλιππο. Αλλά και η Αίγυπτος, όπως η Βαβυλώνα και η Περσία είχαν υποταχθεί στο μεγαλείο του στρατηλάτη, σήμερα όμως δεν διεκδικούν την αναβάπτισή τους στην κολυμπήθρα των Μακεδόνων!! Ούτε καν το ψελλίζουν». Κι αφού παραθέτει μια σειρά από αδιάσειστα στοιχεία των περιγραφών Στράβωνα, Θουκυδίδη και Ευριπίδη (το αρχαιοελληνικό καταγραμμένο έργο «Αρχέλαος» του τελευταίου, τον πρόγονο του Μ. Αλεξάνδρου αφορούσε) για την ιθαγένεια του Φιλίππου προτάσσει μια αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη αλήθεια… «Ο Φίλιππος γράφει είχε πλειστάκις δαφνο – στεφανωθεί στους Αγώνες της Ολυμπίας όπου σύμπασα η υφήλιος γνωρίζει πως αποκλειστικά σε Έλληνες επιτρεπόταν η συμμετοχή…»
Κλείνοντας, το άρθρο μου αυτό, θα ήθελα να τονίσω, ότι ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το δημοσίευμα του στο διαδίκτυο για το Μακεδονικό, κάνει το θέμα κατανοητό απ’ όλους, φωτίζοντάς το άπλετα και με γνήσια στοιχεία ιστορικά και, επί πλέον προσφέρει εθνική υπηρεσία.
O καλός συνάδελφος στο σύντομο άρθρο του παρουσιάζει την πραγματικότητα με ενάργεια και ιστορική πληρότητα και διαλύει τις εκ του πονηρού δοξασίες γνωστών Σλάβων γειτόνων μας, αλλά και ορισμένων δικών μας που, μάλιστα, τολμούν να πολιτεύονται.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρικόπουλος, διαλύει, κάνει σκόνη, τις παραχαράξεις «κομπογιαννιτών» της ιστορικής επιστήμης και των αγραμμάτων και ανιστόρητων μίσθαρνων οργάνων μεγάλων οικονομικών και άλλου είδους συμφερόντων.
Ακόμη, ο συνάδελφος εκθέτει τους τυχοδιωκτισμούς, τις απάτες και τις γελοίες αυθαιρεσίες των Σκοπίων και των ανά τον κόσμο συμμάχων τους, με επικεφαλής τον γνωστό και μη εξαιρετέο Σόρος, που επιδιώκουν μια νέα τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια προς ίδιον – φυσικά – όφελος.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος αναφέρει ένα από τα πληρωμένα όργανα των Σκοπίων και της παρέας τους, ονόματι Brunwasser, που στο περιοδικό «Archaeology magazine», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων, ότι : «Οι σκοπιανοί είναι οι φυσικοί Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου»!
Στο δημοσίευμα αυτό αντέδρασε άμεσα και έντονα, με επιστημονικά και γνήσια ιστορικά επιχειρήματα ο αμερικανός «Stephen Miller», διδάκτωρ αρχαιολογίας, γράφοντας σε ύφος σαρκαστικό και χλευαστικό : «Εντάξει. Και σε ποια γλώσσα συνεννοούνταν μαζί του;» (Δηλαδή με τον Μέγα Αλέξανδρο). (Εγώ θα έλεγα ότι μίλαγαν σλαβικά, έστω και αν οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν στα Βαλκάνια μετά από 1.100 – 1.200 χρόνια ή ίσως μίλαγαν «κορακίστικα»!)
Και συνεχίζει ο κ. Miller :
«Μόνο γελοία μπορεί να χαρακτηριστεί η διεθνής εκστρατεία αλλοίωσης τετελεσμένων γεγονότων για τα οποία η ιστορία έχει αποφανθεί οριστικά. Η περιοχή της οποίας σήμερα ο πληθυσμός είναι σλαβόφωνος, ονομαζόταν Παιονία, οι κάτοικοί της Παίονες, και για κάποια περίοδο είχε πράγματι κατακτηθεί από τον Έλληνα πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Φίλιππο. Αλλά και η Αίγυπτος, όπως η Βαβυλώνα και η Περσία είχαν υποταχθεί στο μεγαλείο του στρατηλάτη, σήμερα όμως δεν διεκδικούν την αναβάπτισή τους στην κολυμπήθρα των Μακεδόνων!! Ούτε καν το ψελλίζουν». Κι αφού παραθέτει μια σειρά από αδιάσειστα στοιχεία των περιγραφών Στράβωνα, Θουκυδίδη και Ευριπίδη (το αρχαιοελληνικό καταγραμμένο έργο «Αρχέλαος» του τελευταίου, τον πρόγονο του Μ. Αλεξάνδρου αφορούσε) για την ιθαγένεια του Φιλίππου προτάσσει μια αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη αλήθεια… «Ο Φίλιππος γράφει είχε πλειστάκις δαφνο – στεφανωθεί στους Αγώνες της Ολυμπίας όπου σύμπασα η υφήλιος γνωρίζει πως αποκλειστικά σε Έλληνες επιτρεπόταν η συμμετοχή…»
Κλείνοντας, το άρθρο μου αυτό, θα ήθελα να τονίσω, ότι ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το δημοσίευμα του στο διαδίκτυο για το Μακεδονικό, κάνει το θέμα κατανοητό απ’ όλους, φωτίζοντάς το άπλετα και με γνήσια στοιχεία ιστορικά και, επί πλέον προσφέρει εθνική υπηρεσία.
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο του κ. Πάσχου Σανδραβέλη «Η ψυχοπονιάρικη δημοσιογραφία» που δημοσιεύτηκε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της 19ης Νοεμβρίου 2009.
Είναι ένα δημοσίευμα που με βρίσκει σύμφωνο σε γενικές γραμμές αλλά και σε πολλά επί μέρους σημεία του.
Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω μερικές απόψεις και γνώμες μου για το επάγγελμα – λειτούργημα των δημοσιογράφων, που βασίζονται και πηγάζουν στην, παρά ένα χρόνο, εξηντάχρονη πείρα μου.
Πιστεύω λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι η δημοσιογραφία και άλλο η παραδημοσιογραφία. Είναι διαφορετικά πράγματα που, όχι μόνον, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, αλλά, επί πλέον η δεύτερη, η παραδημοσιογραφία, είναι ο ασπονδότερος εχθρός της δημοσιογραφίας, ο δυσφημιστής της, ο «ύπουλος δολοφόνος» της!
Και εξηγούμαι:
1) Η «κλαίουσα δημοσιογραφία» μου είναι άγνωστη και, κατά συνέπεια, αδυνατώ να την εξηγήσω.
2) Οι κλαυθμοί και η AGB κλπ. Δεν ανήκουν στον χώρο της δημοσιογραφικής δραστηριότητας. Είναι στοιχεία επιχειρησιακά που αποσκοπούν στην αύξηση της θεαματικότητας ή της ακροαματικότητας, άρα στο κέρδος, στο ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Άλλωστε αυτό εμμέσως αναφέρει και ο κ. Σανδραβέλης στο άρθρο του, γράφοντας : «Όχι γι’ αυτούς αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες τους»
3) Οι δημοσιογράφοι έχουν αποστολή να καταγράφουν και να δημοσιοποιούν τα γεγονότα και να εκθέτουν με παρρησία τις απόψεις τους, χωρίς να επηρεάζονται από οποιονδήποτε και χωρίς να εξυπηρετούν συμφέροντα δικά τους ή τρίτων.
4) Δημοσιογραφία σημαίνει είδηση, ενημέρωση, ρεπορτάζ, με εντιμότητα, ειλικρίνεια, ακρίβεια, σαφήνεια και συντομία ή μάλλον χωρίς πολυλογία.
5) Η σωστή και έντιμη δημοσιογραφία οφείλει να είναι πολύπλευρη, σφαιρική, να δίνει όλες τις ειδήσεις και να αναφέρει όλες τις απόψεις, χωρίς να εξογκώνει ή να συρρικνώνει τα γεγονότα, κατά το δοκούν.
Χωρίς κλαθμυρισμούς, χωρίς γόους, χωρίς θριαμβολογίες, χωρίς υποτιμητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και προ πάντων με σεβασμό της προσωπικότητας όλων των πολιτών. Και βεβαίως, χωρίς το παραμικρό ίχνος κιτρινισμού και «αβανταδορισμού».
Αυτά εν ολίγοις, αναφέρονται στην δημοσιογραφική δεοντολογία και αυτά πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα.
6) Τέλος, χωρίς να θέλω να θίξω οποιονδήποτε συνάδελφο συντάκτη ή παρουσιαστή της τηλεόρασης ή και του ραδιοφώνου, πιστεύω ότι η δημοσιογραφία αρχίζει από το χειρόγραφο, από την εφημερίδα, από τον τύπο. Σ’ αυτό το σχολείο πιστεύω, ότι πρέπει να έχουν φοιτήσει και να φοιτούν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι, που πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι «γραφιάδες», «καλοί γραφιάδες», να ξέρουν να γράφουν δημοσιογραφικά.
Βέβαια δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις «γλάστρες» ή τις «φιγούρες» που παριστάνουν, στην τηλεόραση, τους δημοσιογράφους.
Είναι ένα δημοσίευμα που με βρίσκει σύμφωνο σε γενικές γραμμές αλλά και σε πολλά επί μέρους σημεία του.
Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω μερικές απόψεις και γνώμες μου για το επάγγελμα – λειτούργημα των δημοσιογράφων, που βασίζονται και πηγάζουν στην, παρά ένα χρόνο, εξηντάχρονη πείρα μου.
Πιστεύω λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι η δημοσιογραφία και άλλο η παραδημοσιογραφία. Είναι διαφορετικά πράγματα που, όχι μόνον, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, αλλά, επί πλέον η δεύτερη, η παραδημοσιογραφία, είναι ο ασπονδότερος εχθρός της δημοσιογραφίας, ο δυσφημιστής της, ο «ύπουλος δολοφόνος» της!
Και εξηγούμαι:
1) Η «κλαίουσα δημοσιογραφία» μου είναι άγνωστη και, κατά συνέπεια, αδυνατώ να την εξηγήσω.
2) Οι κλαυθμοί και η AGB κλπ. Δεν ανήκουν στον χώρο της δημοσιογραφικής δραστηριότητας. Είναι στοιχεία επιχειρησιακά που αποσκοπούν στην αύξηση της θεαματικότητας ή της ακροαματικότητας, άρα στο κέρδος, στο ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Άλλωστε αυτό εμμέσως αναφέρει και ο κ. Σανδραβέλης στο άρθρο του, γράφοντας : «Όχι γι’ αυτούς αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες τους»
3) Οι δημοσιογράφοι έχουν αποστολή να καταγράφουν και να δημοσιοποιούν τα γεγονότα και να εκθέτουν με παρρησία τις απόψεις τους, χωρίς να επηρεάζονται από οποιονδήποτε και χωρίς να εξυπηρετούν συμφέροντα δικά τους ή τρίτων.
4) Δημοσιογραφία σημαίνει είδηση, ενημέρωση, ρεπορτάζ, με εντιμότητα, ειλικρίνεια, ακρίβεια, σαφήνεια και συντομία ή μάλλον χωρίς πολυλογία.
5) Η σωστή και έντιμη δημοσιογραφία οφείλει να είναι πολύπλευρη, σφαιρική, να δίνει όλες τις ειδήσεις και να αναφέρει όλες τις απόψεις, χωρίς να εξογκώνει ή να συρρικνώνει τα γεγονότα, κατά το δοκούν.
Χωρίς κλαθμυρισμούς, χωρίς γόους, χωρίς θριαμβολογίες, χωρίς υποτιμητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και προ πάντων με σεβασμό της προσωπικότητας όλων των πολιτών. Και βεβαίως, χωρίς το παραμικρό ίχνος κιτρινισμού και «αβανταδορισμού».
Αυτά εν ολίγοις, αναφέρονται στην δημοσιογραφική δεοντολογία και αυτά πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα.
6) Τέλος, χωρίς να θέλω να θίξω οποιονδήποτε συνάδελφο συντάκτη ή παρουσιαστή της τηλεόρασης ή και του ραδιοφώνου, πιστεύω ότι η δημοσιογραφία αρχίζει από το χειρόγραφο, από την εφημερίδα, από τον τύπο. Σ’ αυτό το σχολείο πιστεύω, ότι πρέπει να έχουν φοιτήσει και να φοιτούν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι, που πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι «γραφιάδες», «καλοί γραφιάδες», να ξέρουν να γράφουν δημοσιογραφικά.
Βέβαια δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις «γλάστρες» ή τις «φιγούρες» που παριστάνουν, στην τηλεόραση, τους δημοσιογράφους.
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ
Μπράβο μας… κερδίσαμε ένα ακόμη πρωτάθλημα και μάλιστα χωρίς αναβολικά και χωρίς χρήση αντιαθλητικών ουσιών και απαγορευμένων και, βέβαια, παράνομων βοηθημάτων και ενισχύσεων των σωματικών δυνάμεων!
Μπράβο μας… Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις, μόνο με την δική μας αξία, κερδίσαμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα.
Που; Ποιο;
Είναι πράγματι απογοητευτική, θλιβερή η απάντηση :
Στην διαφθορά του δημόσιου τομέα!
Μάλιστα, στην διαφθορά και στα σκάνδαλα είχαμε μεγάλες επιτυχίες την χρονιά που λήγει σε ένα μήνα, το 2009.
Ιδού τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της μη κυβερνητικής οργάνωσης κατά της διαφθοράς «Διεθνής Διαφάνεια» (Δ.Δ.)
Σε μια λίστα 180 κρατών η Ελλάδα κατρακύλησε κατά 14 θέσεις, πέφτοντας από την 57η (στη λίστα του 2008) στην 71 θέση. Και μάλιστα τη μοιράζεται, λόγω ισοβαθμίας, με άλλες τρεις χώρες των Βαλκανίων : τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ.
Στην βαθμολογία, με άριστα το 10, η χώρα μας από τον βαθμό 4,7 έπεσε στον 3,8! Και αυτό γιατί δεν έχει πάρει μέτρα κατά της διαφθοράς, το αντίθετο μάλιστα με την ανοχή της ΝΔ και τα σκάνδαλα επί των ημερών της, ενίσχυσε την διαφθορά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περίοδο 2008 – 2009 παρουσίασαν πρόοδο το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Γουατεμάλα, η Λιθουανία, το Μαυροβούνιο, η Πολωνία, η Συρία και η… Τόνγκα!
Κι εμείς;
Εμείς βουτηχτήκαμε ακόμη περισσότερο στον βούρκο της διαφθοράς και συναγωνιζόμαστε στα άλματα… εις βάθος τους τρεις γείτονές μας στα Βαλκάνια που, όμως, ουσιαστικά έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο, αν ληφθεί υπόψιν η καθυστέρηση γενικώς που τους είχε προκαλέσει η επί δεκαετίες καταστροφική κομμουνιστική διακυβέρνησή τους η οποία καλλιεργούσε πρόσφορο έδαφος για την διαφθορά, με τα ανελεύθερα μέτρα που έπαιρνε, με την κατάπνιξη ελευθέρων φωνών και την κατάργηση των λαϊκών ελευθεριών.
Μικρή πρόοδο σημείωσε η Ρωσία, χάρη στη νομοθεσία κατά της διαφθοράς των Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Η Κύπρος πιο «καθαρή» φέτος. Από την 31η στην 27η θέση με 6,6 βαθμούς.
Τέλος, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα σε βάθος, μαζί με την Μαλαισία, την Κίνα, την Μάλτα, την Σλοβακία και βέβαια την καλή μας φίλη Τουρκία.
Και πάλι Μπράβο μας, λοιπόν και συγχαρητήρια στον εαυτό μας και σε όσους μας συναγωνίζονται στα άλματα σε βάθος.
Μπράβο μας… Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις, μόνο με την δική μας αξία, κερδίσαμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα.
Που; Ποιο;
Είναι πράγματι απογοητευτική, θλιβερή η απάντηση :
Στην διαφθορά του δημόσιου τομέα!
Μάλιστα, στην διαφθορά και στα σκάνδαλα είχαμε μεγάλες επιτυχίες την χρονιά που λήγει σε ένα μήνα, το 2009.
Ιδού τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της μη κυβερνητικής οργάνωσης κατά της διαφθοράς «Διεθνής Διαφάνεια» (Δ.Δ.)
Σε μια λίστα 180 κρατών η Ελλάδα κατρακύλησε κατά 14 θέσεις, πέφτοντας από την 57η (στη λίστα του 2008) στην 71 θέση. Και μάλιστα τη μοιράζεται, λόγω ισοβαθμίας, με άλλες τρεις χώρες των Βαλκανίων : τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ.
Στην βαθμολογία, με άριστα το 10, η χώρα μας από τον βαθμό 4,7 έπεσε στον 3,8! Και αυτό γιατί δεν έχει πάρει μέτρα κατά της διαφθοράς, το αντίθετο μάλιστα με την ανοχή της ΝΔ και τα σκάνδαλα επί των ημερών της, ενίσχυσε την διαφθορά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περίοδο 2008 – 2009 παρουσίασαν πρόοδο το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Γουατεμάλα, η Λιθουανία, το Μαυροβούνιο, η Πολωνία, η Συρία και η… Τόνγκα!
Κι εμείς;
Εμείς βουτηχτήκαμε ακόμη περισσότερο στον βούρκο της διαφθοράς και συναγωνιζόμαστε στα άλματα… εις βάθος τους τρεις γείτονές μας στα Βαλκάνια που, όμως, ουσιαστικά έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο, αν ληφθεί υπόψιν η καθυστέρηση γενικώς που τους είχε προκαλέσει η επί δεκαετίες καταστροφική κομμουνιστική διακυβέρνησή τους η οποία καλλιεργούσε πρόσφορο έδαφος για την διαφθορά, με τα ανελεύθερα μέτρα που έπαιρνε, με την κατάπνιξη ελευθέρων φωνών και την κατάργηση των λαϊκών ελευθεριών.
Μικρή πρόοδο σημείωσε η Ρωσία, χάρη στη νομοθεσία κατά της διαφθοράς των Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Η Κύπρος πιο «καθαρή» φέτος. Από την 31η στην 27η θέση με 6,6 βαθμούς.
Τέλος, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα σε βάθος, μαζί με την Μαλαισία, την Κίνα, την Μάλτα, την Σλοβακία και βέβαια την καλή μας φίλη Τουρκία.
Και πάλι Μπράβο μας, λοιπόν και συγχαρητήρια στον εαυτό μας και σε όσους μας συναγωνίζονται στα άλματα σε βάθος.
Ο ΜΕΓΑΣ ΜΙΚΗΣ
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίκης μας, ο Μίκης της Ελλάδας, με την ανοιχτή επιστολή του – απάντηση στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς –Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών», σχετικώς με την επίθεση στο σπίτι του βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη, απέδειξε για μια ακόμη φορά, πόσο μεγάλος Άνθρωπος και μεγάλος Έλληνας, είναι.
Με γενναιότητα, με παλληκαριά, με πραγματική μεγαλοσύνη, ο μέγας Μίκης κατακεραύνωσε τους υπεύθυνους, κατά την προκήρυξή τους, της επίθεσης στο σπίτι του βουλευτή, αλλά ταυτόχρονα, αν διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές της επιστολής – απάντησης, θα διακρίνει την προσπάθεια του να νουθετήσει, έστω και με αρνητικό τρόπο, κάποιους που πορεύονται σε λάθος δρόμο, βαδίζουν σε μονοπάτια που οδηγούν μόνον στην καταστροφή των άλλων, της πατρίδας, αλλά και των ίδιων.
Κρίμα.
Ωστόσο ο Μίκης με το καλλιτεχνικό του «δοξάρι», θίγει ευαίσθητες, υποθέτω, χορδές τονίζοντας :
«Είσθε συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη, σε σύγχρονη έκδοση».
Και τελειώνει ο μεγάλος, ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης : «Καημένε Παπαδόπουλε που είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου…»
Ο Μίκης, ο 84χρονος βάρδος, ο Γεροπλάτανος, ο Δρυς μίλησε σαν Έλληνας.
Μας συγκινεί ο πατριωτισμός του, η λεβεντιά του, η μεγαλοσύνη του και η αγάπη του για όλους!
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μεγάλος, είναι η ίδια η Ελλάδα που μας θέλει όλους ενωμένους και αγαπημένους. Θέλει όλα τα παιδιά της κοντά της, δίπλα της και τα αγαπά όλα με την ίδια αγάπη.
Με γενναιότητα, με παλληκαριά, με πραγματική μεγαλοσύνη, ο μέγας Μίκης κατακεραύνωσε τους υπεύθυνους, κατά την προκήρυξή τους, της επίθεσης στο σπίτι του βουλευτή, αλλά ταυτόχρονα, αν διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές της επιστολής – απάντησης, θα διακρίνει την προσπάθεια του να νουθετήσει, έστω και με αρνητικό τρόπο, κάποιους που πορεύονται σε λάθος δρόμο, βαδίζουν σε μονοπάτια που οδηγούν μόνον στην καταστροφή των άλλων, της πατρίδας, αλλά και των ίδιων.
Κρίμα.
Ωστόσο ο Μίκης με το καλλιτεχνικό του «δοξάρι», θίγει ευαίσθητες, υποθέτω, χορδές τονίζοντας :
«Είσθε συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη, σε σύγχρονη έκδοση».
Και τελειώνει ο μεγάλος, ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης : «Καημένε Παπαδόπουλε που είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου…»
Ο Μίκης, ο 84χρονος βάρδος, ο Γεροπλάτανος, ο Δρυς μίλησε σαν Έλληνας.
Μας συγκινεί ο πατριωτισμός του, η λεβεντιά του, η μεγαλοσύνη του και η αγάπη του για όλους!
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μεγάλος, είναι η ίδια η Ελλάδα που μας θέλει όλους ενωμένους και αγαπημένους. Θέλει όλα τα παιδιά της κοντά της, δίπλα της και τα αγαπά όλα με την ίδια αγάπη.
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
ΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ
Οι εποχικοί δασοπυροσβέστες (τους χαρακτηρίζουν εποχικούς γιατί δουλεύουν 8 μήνες τον χρόνο, από Απρίλιο μέχρι τέλος Νοεμβρίου), χωρίς αμφιβολία προσφέρουν έργο ουσιαστικό, έργο εθνικό θα έλεγε κανείς, αγωνιζόμενοι με πραγματική αυτοθυσία για την σωτηρία των δασών που μας απέμειναν.
Οι υπάλληλοι αυτοί με αποδοχές αναντίστοιχες και δυσανάλογες (προς τα κάτω πάντα) προς το έργο που προσφέρουν, αν και εργάζονται σκληρά και πολύ επικίνδυνα 8 μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους 4 μήνες πηγαίνουν στην ανεργία, ουσιαστικά είναι «ξεκρέμαστοι», παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη των υπηρεσιών τους.
Είναι «ξεκρέμαστοι» αν και θα μπορούσαν, με μικρή ίσως, εκπαίδευση ή συμπληρωματική εκπαίδευση ή μετεκπαίδευση να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στο μόνιμο προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οκτώ μήνες τον χρόνο πληρώνονται και μάλιστα με ένσημο του Ι.Κ.Α. και τους άλλους τέσσερις πληρώνονται κατά κάποιον τρόπο, από τον ΟΑΕΔ. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:
Η μονιμοποίησή τους δεν θα ήταν συμφέρουσα για το Πυροσβεστικό Σώμα που θα κάλυπτε τα κενά του με δοκιμασμένο και «ψημένο» προσωπικό, για τον προϋπολογισμό που θα είχε πολύ μικρή επιβάρυνση και για τους ίδιους τους νυν εποχικούς δασοπυροσβέστες που θα μπορούν να βλέπουν το μέλλον με σιγουριά;
Αυτά χωρίς να είμαι ειδικός οικονομολόγος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδης και τα οικονομικά υπουργεία, ας δουν το θέμα με συμπάθεια και καλή θέληση.
Οι υπάλληλοι αυτοί με αποδοχές αναντίστοιχες και δυσανάλογες (προς τα κάτω πάντα) προς το έργο που προσφέρουν, αν και εργάζονται σκληρά και πολύ επικίνδυνα 8 μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους 4 μήνες πηγαίνουν στην ανεργία, ουσιαστικά είναι «ξεκρέμαστοι», παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη των υπηρεσιών τους.
Είναι «ξεκρέμαστοι» αν και θα μπορούσαν, με μικρή ίσως, εκπαίδευση ή συμπληρωματική εκπαίδευση ή μετεκπαίδευση να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στο μόνιμο προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οκτώ μήνες τον χρόνο πληρώνονται και μάλιστα με ένσημο του Ι.Κ.Α. και τους άλλους τέσσερις πληρώνονται κατά κάποιον τρόπο, από τον ΟΑΕΔ. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:
Η μονιμοποίησή τους δεν θα ήταν συμφέρουσα για το Πυροσβεστικό Σώμα που θα κάλυπτε τα κενά του με δοκιμασμένο και «ψημένο» προσωπικό, για τον προϋπολογισμό που θα είχε πολύ μικρή επιβάρυνση και για τους ίδιους τους νυν εποχικούς δασοπυροσβέστες που θα μπορούν να βλέπουν το μέλλον με σιγουριά;
Αυτά χωρίς να είμαι ειδικός οικονομολόγος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδης και τα οικονομικά υπουργεία, ας δουν το θέμα με συμπάθεια και καλή θέληση.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ
Είχα σκοπό προχθές, όταν δημιουργήθηκε το θέμα, να γράψω για την ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος που ασκήθηκε κατά των πρυτανικών αρχών του Ε.Μ.Π. αλλά με πρόφθασε ο διαπρεπής συνάδελφος Γιάννης Πρετεντέρης που κατά το κοινώς λεγόμενο «μου πήρε την μπουκιά από στόμα» με το άρθρο του «Τι εννοεί ο ποιητής;» που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» της 19ης Νοεμβρίου.
Πρόκειται για την μόνιμη και προκλητική κατάληψη χώρου του Πολυτεχνείου όπου έχει εγκατασταθεί από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές», ιστοσελίδα που μεταδίδει στα πέρατα του κόσμου τις απόψεις τους.
Ο πρύτανης του Ε.Μ.Π. ο κ. Μουντζούρης, όταν έγινε γνωστή η δίωξη σε βάρος του και σε βάρος των αντιπρυτάνεων, δήλωσε ότι :
«Πρόκειται για πολιτική δίωξη που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της διακίνησης των ιδεών»
Δηλαδή, σημειώνει ο κ. Πρετεντέρης στο άρθρο του, ο κ. πρύτανης υποστηρίζει ότι «σε ολόκληρη την Ελλάδα η διακίνηση των ιδεών εμποδίζεται και ευτυχώς που οι «αντιεξουσιαστές» κατέλαβαν το Πολυτεχνείο για να τις διακινούν ελευθέρως; Μην τρελαθούμε εντελώς! Και ότι είναι «πρωτοφανής ενέργεια» να παραπέμπονται τα τρία μέλη της Πρυτανείας «για θέματα που υφίστανται εδώ και 15 χρόνια». Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα δεκαπέντε χρόνια η παρανομία γίνεται καθεστώς και κακώς ενοχλούνται οι παράνομοι ή ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας δεν αφορά τις πρυτανικές αρχές εφόσον η παρανομία προηγήθηκε της θητείας τους;»
Έτσι λοιπόν, με τις ευλογίες των πρυτανικών αρχών «κάποιοι κάνουν ότι θέλουν μέσα στους χώρους των ΑΕΙ και πρέπει να διατηρείται το «άβατο» για να προστατεύονται αυτοί οι «κάποιοι» και να… διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες!
Φαίνεται ότι τα άλλα blogs εκτός του E.M.Π. είναι ανελεύθερα, λογοκρίνονται και δεν διακινούν ιδέες κατά τον κ. πρύτανη.
Είναι να γελάμε ή να κλαίμε με τον τρόπο σκέψης κάποιων πνευματικών ηγητόρων μας;
Πρόκειται για την μόνιμη και προκλητική κατάληψη χώρου του Πολυτεχνείου όπου έχει εγκατασταθεί από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές», ιστοσελίδα που μεταδίδει στα πέρατα του κόσμου τις απόψεις τους.
Ο πρύτανης του Ε.Μ.Π. ο κ. Μουντζούρης, όταν έγινε γνωστή η δίωξη σε βάρος του και σε βάρος των αντιπρυτάνεων, δήλωσε ότι :
«Πρόκειται για πολιτική δίωξη που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της διακίνησης των ιδεών»
Δηλαδή, σημειώνει ο κ. Πρετεντέρης στο άρθρο του, ο κ. πρύτανης υποστηρίζει ότι «σε ολόκληρη την Ελλάδα η διακίνηση των ιδεών εμποδίζεται και ευτυχώς που οι «αντιεξουσιαστές» κατέλαβαν το Πολυτεχνείο για να τις διακινούν ελευθέρως; Μην τρελαθούμε εντελώς! Και ότι είναι «πρωτοφανής ενέργεια» να παραπέμπονται τα τρία μέλη της Πρυτανείας «για θέματα που υφίστανται εδώ και 15 χρόνια». Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα δεκαπέντε χρόνια η παρανομία γίνεται καθεστώς και κακώς ενοχλούνται οι παράνομοι ή ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας δεν αφορά τις πρυτανικές αρχές εφόσον η παρανομία προηγήθηκε της θητείας τους;»
Έτσι λοιπόν, με τις ευλογίες των πρυτανικών αρχών «κάποιοι κάνουν ότι θέλουν μέσα στους χώρους των ΑΕΙ και πρέπει να διατηρείται το «άβατο» για να προστατεύονται αυτοί οι «κάποιοι» και να… διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες!
Φαίνεται ότι τα άλλα blogs εκτός του E.M.Π. είναι ανελεύθερα, λογοκρίνονται και δεν διακινούν ιδέες κατά τον κ. πρύτανη.
Είναι να γελάμε ή να κλαίμε με τον τρόπο σκέψης κάποιων πνευματικών ηγητόρων μας;
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΟΥΝΗ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ "ΑΝΕΡΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ"
Νέα Κίος 16/11/09
Συνάδελφοι παλιοί και νέοι, γέροι και νεαροί,
Συνάδελφοι άνεργοι και εργαζόμενοι,
Συνάδελφοι παραπληγικοί και μη παραπληγικοί,
Συνάδελφοι εν ενεργεία και συνταξιούχοι,
Συνάδελφοι συνταξιούχοι «σαλεμένοι και σαλεμένες»,
Μαζί με την αγάπη μου σας στέλνω και την ανάρτηση της 12ης Νοεμβρίου στην ιστοσελίδα «Άνεργοι δημοσιογράφοι»
(http://www.anergoidimosiografoi.blogspot.com/) με τίτλο : «Ένωση Συνταξιούχων Γερόντων Δημοσιογράφων» …στολισμένο με καραγκιοζάκια, για να κρίνετε το επίπεδο των εμπνευστών και των συντακτών τους και να γελάσετε ή να κλάψετε. Μάλλον το δεύτερο…
Συνάδελφοι,
Όσα απαξιωτικά, κακόβουλα και εξευτελιστικά για τους απόμαχους της δουλειάς αναφέρονται στην ανάρτηση αυτή, για εκείνους που αγωνίσθηκαν για να στεριώσει και να καταξιωθεί το περίπου εκατοντάχρονο συνδικαλιστικό και πνευματικό μας σωματείο, μόνον από την πέννα εχθρών της δημοσιογραφικής μας οικογένειας, της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας, θα ήταν δυνατόν να γραφούν.
Ο υπογράφων (συνταξιούχος αλλά ικανός ακόμη να στέκεται στα πόδια του και να περπατάει) αγωνίζεται ακόμη και τώρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και είναι σε όλους γνωστό αυτό.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, πρόσφατα πάντως, η ιστοσελίδα που προαναφέρω είχε αναρτήσει και άρθρο μου για την εξάλειψη της ανεργίας στον κλάδο μας. Το ίδιο έκαναν και άλλες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες.
Είμαι πάντοτε φίλος και συμπαραστάτης των ανέργων, γιατί έχω γνωρίσει κι εγώ την ανεργία και την υποαπασχόληση. Έχω κι εγώ γνωρίσει την αμοιβή με αποδείξεις (ήταν τα «μπλοκάκια» εκείνων των εποχών), αλλά ποτέ δεν στοίβαξα στην ψυχή μου τόσο μίσος για τους παλιούς συναδέλφους μου που με μόχθο και θυσίες άνοιξαν τον δρόμο για να πορευθώ στο πράγματι ανθρωποβόρο επάγγελμα – λειτούργημά μας.
Κύριοι «Άνεργοι Δημοσιογράφοι», πιστέψτε με, σας αγαπώ πολύ, είμαι κοντά σας, δίπλα σας, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα συναινέσω στην «έξωση» ημών των παλιών από την ΕΣΗΕΑ και την διάλυση του σωματείου μας. Αντίθετα θα αγωνιστώ με όση δύναμη διαθέτω για να μείνει η Ένωσή μας ισχυρή και ενωμένη. Το ίδιο θα κάνει, είναι βέβαιο αυτό, και η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων νέων και γέρων, παλιών και νέων, ανδρών και γυναικών.
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις», λέει ένα παλιό σοφό γνωμικό.
Υ.Γ. Και μια συμβουλή : Πετάξτε τα κόμματα από τα συνδικαλιστικά μας και την Ένωσή μας.
Σας αγαπώ
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΣΗΕΑ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(Παλαίμαχος)
(όχι παραπληγικός, όχι σαλεμένος, απλώς 77 χρόνων που περπατάει ευτυχώς ακόμη χωρίς πατερίτσα ή μπαστούνι)
e-mail : tsiounis@arg.forthnet.gr
gtsiounis@yahoo.gr
http://www.gtsiounis.blogspot.com/
τηλέφωνα : 27510 – 51057
6974 – 727908
Διεύθυνση
Γιατρού Χατζημανώλη 2
21053
Νέα Κίος
Αργολίδα
(Είσθε όλοι ευπρόσδεκτοι για να τα πούμε και από κοντά. Μπορεί να πιούμε και κανένα κρασάκι. Εμένα ο γιατρός μου το επιτρέπει ακόμη… Σας περιμένω.)
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ...
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Στις άμεσες προτεραιότητες που έθεσε ο γνωστός μαφιόζος σαπιοκοιλιάς της ΕΣΗΕΑ μάθαμε οτι είναι η εξασφάλιση ττης παραμονής των συνταξιούχων στην Ενωση καθώς επίσης και την διασφάλιση των συμβασιούχων συναδέλφων της ΕΡΤ. Δηλαδή δύο κατηγορίες ψηφοφόρων του χοντρού που χρόνια τώρα μαζί με τον κολλητό του πρόεδρο υποστηρίζουν, πριμοδοτούν, και διορίζουν κατά βούληση! Για τον χοντρόπετσο αυτό τύπο η ανεργία αποτελεί "άγνωστο πρόβλημα". Ούτε μια κουβέντα για τους 500+ ανέργους δημοσιογράφους. Ακόμα και την ανεργία την έχει κομματικοποιήσει αυτός ο απαράδεκτος μαφιόζος. Γιατί αν δήλωνες υποταγή στο δίδυμο και την γραφική ταξιθ'ετρια (χαιρετισμούς στη χοντρή κυρ Χρήστο) σου εξασφάλιζαν δουλίτσα στη ραδιοτηλεόραση στη ΝΕΤ στην ΕΡΑ ή στη ΓΓ Τύπου και ενημέρωσης. Χαιρετίσματα χοντρέ απο τη Μ.Μ. ξέρεις εσυ...
Και για να χουμε καλό ρώτημα, που το είδατε γραμμένο συνδικαλιστάδες μου, οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι να διαμορφώνουν τις εργασιακές συνθήκες των εργαζόμενων και των ανέργων με την ψήφο τους? Θέλετε κύριοι συνταξιούχοι να συμμετέχετε στα κοινά? Καμία αντίρρηση! Θα ψηφίζετε για να εκλέγετε απ ευθείας έναν εκπρόσωπο σας στο ΔΣ. Καμία άλλη δυνατότητα δεν σας αναγνωρίζουμε. Δουλέψατε, διαπρέψατε, συνταξιοδοτηθήκατε, ΤΕΛΟΣ! Πολύ σωστά το επισήμανε και ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην ΕΣΗΕΑ απο τη Νανά Νταουντάκη και την Αριστερή Όχθη.
Σας σεβόμαστε κύριοι συνταξιούχοι αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να βλέπουμε ένα τσούρμο απο σαλεμένους και σαλεμένες συνταξιούχους να θέλουν να ασκήσουν πιέσεις για να εκλεγεί πρόεδρος ο δικός τους άνθρωπος που τους διοργανώνει ταξιδάκια στο εξωτερικό, ακριβά γεύματα σε πολυτελή ξενοδοχεία, ακόμα και χρηματοδότήσεις εφημερίδων σε υπέργηρους εκδότες, απο το ταμείο της ΕΣΗΕΑ! Χαιρετίσματα κύριε Πάνο απο το φίλο σου τον μπάρμπα Αλέκο... Είναι αστείο το θέαμα τετραπληγικών γερόντων να σύρονται στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ για να ψηφίσουν με το "έτοιμο" ψηφοδέλτιο που τους πλασάρουν τα κοράκια της ΕΣΗΕΑ.
Και φυσικά με τον "προεδρεύοντα" να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα όντας συνταξιούχος με 3 φανερές δουλειές. Κανονικά θα πρέπει να ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ η εργασία για τους συνταξιούχους δημοσιογράφους με τις παχυλότατες συντάξεις που εισπράττουν. Ή τουλάχιστον για εκείνους και εκείνες που δηλώνουν στην εφορία πάνω απο 24 000 ευρώ το χρόνο! Σόμπολε 3 δουλίτσες εσύ, 3 δουλίτσες ο γιόκας σου, 3 δουλίτσες η κυρία παρά τω προέδρω, 3 δουλίτσες ο κολλητός χοντρός 3 δουλίτσες ο "ταμίας", που να περισέψει δουλειά για καμιά άνεργη μάνα, κανένα άνεργο πατέρα...!
Την ώρα που σε ΟΛΑ τα μαγαζία υπάρχουν καθημερινά εργασιακά προβλήματα και οι απολύσεις βαφτίζονται εθελούσιες αποχωρήσεις οι μαλάκες της ΕΣΗΕΑ τσακώνονται για τις καρέκλες: "και γιατί να είναι πρόεδρος ο Π? Και ποιός να είναι? Να είναι ο Δ! Και γιατί να είναι πρόεδρος ο Δ? Και ποιός να είναι? Να είναι η Ε! Και γιατί να...
ΚΑΙ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΟΥΝ- ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
(Αναρτήθηκε από "ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ")
Συνάδελφοι παλιοί και νέοι, γέροι και νεαροί,
Συνάδελφοι άνεργοι και εργαζόμενοι,
Συνάδελφοι παραπληγικοί και μη παραπληγικοί,
Συνάδελφοι εν ενεργεία και συνταξιούχοι,
Συνάδελφοι συνταξιούχοι «σαλεμένοι και σαλεμένες»,
Μαζί με την αγάπη μου σας στέλνω και την ανάρτηση της 12ης Νοεμβρίου στην ιστοσελίδα «Άνεργοι δημοσιογράφοι»
(http://www.anergoidimosiografoi.blogspot.com/) με τίτλο : «Ένωση Συνταξιούχων Γερόντων Δημοσιογράφων» …στολισμένο με καραγκιοζάκια, για να κρίνετε το επίπεδο των εμπνευστών και των συντακτών τους και να γελάσετε ή να κλάψετε. Μάλλον το δεύτερο…
Συνάδελφοι,
Όσα απαξιωτικά, κακόβουλα και εξευτελιστικά για τους απόμαχους της δουλειάς αναφέρονται στην ανάρτηση αυτή, για εκείνους που αγωνίσθηκαν για να στεριώσει και να καταξιωθεί το περίπου εκατοντάχρονο συνδικαλιστικό και πνευματικό μας σωματείο, μόνον από την πέννα εχθρών της δημοσιογραφικής μας οικογένειας, της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας, θα ήταν δυνατόν να γραφούν.
Ο υπογράφων (συνταξιούχος αλλά ικανός ακόμη να στέκεται στα πόδια του και να περπατάει) αγωνίζεται ακόμη και τώρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και είναι σε όλους γνωστό αυτό.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, πρόσφατα πάντως, η ιστοσελίδα που προαναφέρω είχε αναρτήσει και άρθρο μου για την εξάλειψη της ανεργίας στον κλάδο μας. Το ίδιο έκαναν και άλλες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες.
Είμαι πάντοτε φίλος και συμπαραστάτης των ανέργων, γιατί έχω γνωρίσει κι εγώ την ανεργία και την υποαπασχόληση. Έχω κι εγώ γνωρίσει την αμοιβή με αποδείξεις (ήταν τα «μπλοκάκια» εκείνων των εποχών), αλλά ποτέ δεν στοίβαξα στην ψυχή μου τόσο μίσος για τους παλιούς συναδέλφους μου που με μόχθο και θυσίες άνοιξαν τον δρόμο για να πορευθώ στο πράγματι ανθρωποβόρο επάγγελμα – λειτούργημά μας.
Κύριοι «Άνεργοι Δημοσιογράφοι», πιστέψτε με, σας αγαπώ πολύ, είμαι κοντά σας, δίπλα σας, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα συναινέσω στην «έξωση» ημών των παλιών από την ΕΣΗΕΑ και την διάλυση του σωματείου μας. Αντίθετα θα αγωνιστώ με όση δύναμη διαθέτω για να μείνει η Ένωσή μας ισχυρή και ενωμένη. Το ίδιο θα κάνει, είναι βέβαιο αυτό, και η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων νέων και γέρων, παλιών και νέων, ανδρών και γυναικών.
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις», λέει ένα παλιό σοφό γνωμικό.
Υ.Γ. Και μια συμβουλή : Πετάξτε τα κόμματα από τα συνδικαλιστικά μας και την Ένωσή μας.
Σας αγαπώ
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΣΗΕΑ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(Παλαίμαχος)
(όχι παραπληγικός, όχι σαλεμένος, απλώς 77 χρόνων που περπατάει ευτυχώς ακόμη χωρίς πατερίτσα ή μπαστούνι)
e-mail : tsiounis@arg.forthnet.gr
gtsiounis@yahoo.gr
http://www.gtsiounis.blogspot.com/
τηλέφωνα : 27510 – 51057
6974 – 727908
Διεύθυνση
Γιατρού Χατζημανώλη 2
21053
Νέα Κίος
Αργολίδα
(Είσθε όλοι ευπρόσδεκτοι για να τα πούμε και από κοντά. Μπορεί να πιούμε και κανένα κρασάκι. Εμένα ο γιατρός μου το επιτρέπει ακόμη… Σας περιμένω.)
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ...
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Στις άμεσες προτεραιότητες που έθεσε ο γνωστός μαφιόζος σαπιοκοιλιάς της ΕΣΗΕΑ μάθαμε οτι είναι η εξασφάλιση ττης παραμονής των συνταξιούχων στην Ενωση καθώς επίσης και την διασφάλιση των συμβασιούχων συναδέλφων της ΕΡΤ. Δηλαδή δύο κατηγορίες ψηφοφόρων του χοντρού που χρόνια τώρα μαζί με τον κολλητό του πρόεδρο υποστηρίζουν, πριμοδοτούν, και διορίζουν κατά βούληση! Για τον χοντρόπετσο αυτό τύπο η ανεργία αποτελεί "άγνωστο πρόβλημα". Ούτε μια κουβέντα για τους 500+ ανέργους δημοσιογράφους. Ακόμα και την ανεργία την έχει κομματικοποιήσει αυτός ο απαράδεκτος μαφιόζος. Γιατί αν δήλωνες υποταγή στο δίδυμο και την γραφική ταξιθ'ετρια (χαιρετισμούς στη χοντρή κυρ Χρήστο) σου εξασφάλιζαν δουλίτσα στη ραδιοτηλεόραση στη ΝΕΤ στην ΕΡΑ ή στη ΓΓ Τύπου και ενημέρωσης. Χαιρετίσματα χοντρέ απο τη Μ.Μ. ξέρεις εσυ...
Και για να χουμε καλό ρώτημα, που το είδατε γραμμένο συνδικαλιστάδες μου, οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι να διαμορφώνουν τις εργασιακές συνθήκες των εργαζόμενων και των ανέργων με την ψήφο τους? Θέλετε κύριοι συνταξιούχοι να συμμετέχετε στα κοινά? Καμία αντίρρηση! Θα ψηφίζετε για να εκλέγετε απ ευθείας έναν εκπρόσωπο σας στο ΔΣ. Καμία άλλη δυνατότητα δεν σας αναγνωρίζουμε. Δουλέψατε, διαπρέψατε, συνταξιοδοτηθήκατε, ΤΕΛΟΣ! Πολύ σωστά το επισήμανε και ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην ΕΣΗΕΑ απο τη Νανά Νταουντάκη και την Αριστερή Όχθη.
Σας σεβόμαστε κύριοι συνταξιούχοι αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να βλέπουμε ένα τσούρμο απο σαλεμένους και σαλεμένες συνταξιούχους να θέλουν να ασκήσουν πιέσεις για να εκλεγεί πρόεδρος ο δικός τους άνθρωπος που τους διοργανώνει ταξιδάκια στο εξωτερικό, ακριβά γεύματα σε πολυτελή ξενοδοχεία, ακόμα και χρηματοδότήσεις εφημερίδων σε υπέργηρους εκδότες, απο το ταμείο της ΕΣΗΕΑ! Χαιρετίσματα κύριε Πάνο απο το φίλο σου τον μπάρμπα Αλέκο... Είναι αστείο το θέαμα τετραπληγικών γερόντων να σύρονται στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ για να ψηφίσουν με το "έτοιμο" ψηφοδέλτιο που τους πλασάρουν τα κοράκια της ΕΣΗΕΑ.
Και φυσικά με τον "προεδρεύοντα" να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα όντας συνταξιούχος με 3 φανερές δουλειές. Κανονικά θα πρέπει να ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ η εργασία για τους συνταξιούχους δημοσιογράφους με τις παχυλότατες συντάξεις που εισπράττουν. Ή τουλάχιστον για εκείνους και εκείνες που δηλώνουν στην εφορία πάνω απο 24 000 ευρώ το χρόνο! Σόμπολε 3 δουλίτσες εσύ, 3 δουλίτσες ο γιόκας σου, 3 δουλίτσες η κυρία παρά τω προέδρω, 3 δουλίτσες ο κολλητός χοντρός 3 δουλίτσες ο "ταμίας", που να περισέψει δουλειά για καμιά άνεργη μάνα, κανένα άνεργο πατέρα...!
Την ώρα που σε ΟΛΑ τα μαγαζία υπάρχουν καθημερινά εργασιακά προβλήματα και οι απολύσεις βαφτίζονται εθελούσιες αποχωρήσεις οι μαλάκες της ΕΣΗΕΑ τσακώνονται για τις καρέκλες: "και γιατί να είναι πρόεδρος ο Π? Και ποιός να είναι? Να είναι ο Δ! Και γιατί να είναι πρόεδρος ο Δ? Και ποιός να είναι? Να είναι η Ε! Και γιατί να...
ΚΑΙ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΟΥΝ- ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
(Αναρτήθηκε από "ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ")
ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ
Είναι εξωφρενικό, είναι πρωτάκουστο, είναι πρωτοφανή, είναι απαράδεκτα αυτά που διάβασα στην εβδομαδιαία Αθηναϊκή εφημερίδα «Η ΣΦΗΝΑ» της Παρασκευής 13 Νοεμβρίου.
«Ψάχνουν τους πίνακες από υπουργεία», είναι ο κύριος τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ του Βασίλη Μούρτη, που εύχομαι το περιεχόμενο του να μην είναι απολύτως ακριβές, τουλάχιστον να είναι υπερβολικό ή ακόμη να εδράζεται σε λανθασμένα στοιχεία ή ανακριβείς πληροφορίες ή, τέλος, να αποτελεί προϊόν εσκεμμένης παραπλάνησης του συντάκτη.
Το εύχομαι, διότι αν το δημοσίευμα έχει έστω και κάποια στοιχεία αλήθειας, το θέμα που θα ανακύψει θα είναι τεράστιο και καθόλου κολακευτικό για την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και για την χώρα.
Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Παραθέτω τον πρόλογο του ρεπορτάζ χωρίς να προσθέσω ούτε κεραία, για να καταλάβουν οι αναγνώστες μου :
«Θα μπορούσε να είναι τίτλος αστυνομικής κινηματογραφικής ταινίας ή τίτλος μυθιστορήματος του Νταν Μπράουν ή και τα δύο : Κλέφτες Πινάκων. Και βέβαια καταλληλότερος συγγραφέας θα ήταν ο Νταν Μπράουν και ερευνητής ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον. Το μέγα ερώτημα, το οποίο για την ώρα παραμένει αναπάντητο, είναι ποιοι είναι εκείνοι που αφαίρεσαν δημόσια περιουσία, δίκην κατσαπλιάδων, για να την οικειοποιηθούν».
Συνεχίζοντας ο συνάδελφος αναφέρει στο ρεπορτάζ του :
«Τουλάχιστον σε δύο υπουργεία, στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, έχει διαπιστωθεί απουσία μεγάλου αριθμού πινάκων ζωγραφικής. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι και στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου προβληματίζονται σοβαρά σχετικά με όσα παρέλαβαν. Και αναρωτιούνται αν οι πίνακες που παρελήφθησαν είναι εκείνοι που είχε πάντα το Μέγαρο ή απουσιάζουν πολλοί πίνακες, οι οποίοι είναι, προφανώς, μεγάλης αξίας.
Είναι τόση η σοβαρότητα του θέματος, ώστε, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, για πρώτη φορά από τότε που το Μέγαρο Μαξίμου χρησιμοποιείται ως γραφείο του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, αποφασίσθηκε να συσταθεί Επιτροπή Απογραφής, η οποία θα καταγράψει όλα τα αντικείμενα που παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση.
Θα ερευνήσει, επίσης, αν στο παρελθόν υπήρχαν και άλλα αντικείμενα και πού βρίσκονται σήμερα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έγινε η απομάκρυνση».
Στο υπουργείο Μεταφορών δεν βρέθηκε σχεδόν τίποτα, από πίνακες, κατά τον συντάκτη της «ΣΦΗΝΑΣ», αλλά ακόμη δεν κινήθηκε κάποια διαδικασία αναζήτησης. Αντίθετα, η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ερευνά ήδη το όλο θέμα.
«Από την πρώτη έρευνα προέκυψε, ότι κατά τη μεταφορά του υπουργείου από το κτίριο της οδού Μητροπόλεως στο σημερινό κτίριο, στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου στο Μαρούσι, υπήρξε διαφορά που κυμαίνεται μεταξύ 20 και 25 πινάκων σημαντικών ζωγράφων».
Στην υφυπουργό κ. Χριστοφιλοπούλου, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου ανέφερε ότι πίνακες βρίσκονται στα εργαστήρια των συντηρητών, αλλά οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν «ήξεις αφήξεις» και ως εκ τούτου, αναφέρει ο δημοσιογράφος εγείρονται υποψίες για κλοπή ή για πώληση ή ίσως για ενοικίαση προς όφελος κάποιων φυσικών προσώπων.
Αλλά το πράμα έχει και συνέχεια. Γράφει ο συνάδελφος Βασίλης Μούρτης :
«Σύμφωνα με νεότερη εκδοχή η αρμόδια υπηρεσία ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία ότι οι πίνακες είναι κλεισμένοι στα υπόγεια του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται σήμερα το υπουργείο. Πλην, όμως, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η υπηρεσία δεν είχε ξεκλειδώσει τα υπόγεια και δεν είχε δείξει τους πίνακες στους πολιτικούς προϊσταμένους ώστε να τους καθησυχάσει και να διασκεδάσει τις ανησυχίες τους».
Η υφυπουργός Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου δήλωσε στην εφημερίδα, σχετικώς με το θέμα, τα ακόλουθα :
«Επειδή το όλο ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, εφόσον πρόκειται για δημόσια περιουσία και δη μεγάλης καλλιτεχνικής, πραγματικής αλλά και ηθικής αξίας, στοχεύουμε στην άμεσή επίλυσή του μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών διαφάνειας».
Υπάρχει όμως και θέμα λογαριασμών 27 κινητών τηλεφώνων με τα οποία η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εξυπηρετείτο. Τις ημέρες αυτές κατέφθασε ο πρώτος λογαριασμός των τηλεφώνων αυτών που συνοδευόταν από… πολλά μηδενικά!
Τέλος, κατά το δημοσίευμα, τα θέματα που προαναφέρονται θα σταλούν στον εισαγγελέα, αν βέβαια, δεν υπάρξουν σαφείς εξηγήσεις και νέα στοιχεία.
Κλείνοντας, ευχόμαστε να πρόκειται για παρεξηγήσεις και στοιχεία αμφίβολης ακριβείας που εξογκώνουν και αλλοιώνουν την πραγματικότητα.
Μακάρι να είναι, έτσι, γιατί αν όλα αυτά είναι ακριβή θα γίνουμε ρεζίλι, για μια ακόμη φορά!
Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε τις καταγγελίες για αφαίρεση ηλεκτρονικών υπολογιστών από τα υπουργικά γραφεία.
«Ψάχνουν τους πίνακες από υπουργεία», είναι ο κύριος τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ του Βασίλη Μούρτη, που εύχομαι το περιεχόμενο του να μην είναι απολύτως ακριβές, τουλάχιστον να είναι υπερβολικό ή ακόμη να εδράζεται σε λανθασμένα στοιχεία ή ανακριβείς πληροφορίες ή, τέλος, να αποτελεί προϊόν εσκεμμένης παραπλάνησης του συντάκτη.
Το εύχομαι, διότι αν το δημοσίευμα έχει έστω και κάποια στοιχεία αλήθειας, το θέμα που θα ανακύψει θα είναι τεράστιο και καθόλου κολακευτικό για την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και για την χώρα.
Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Παραθέτω τον πρόλογο του ρεπορτάζ χωρίς να προσθέσω ούτε κεραία, για να καταλάβουν οι αναγνώστες μου :
«Θα μπορούσε να είναι τίτλος αστυνομικής κινηματογραφικής ταινίας ή τίτλος μυθιστορήματος του Νταν Μπράουν ή και τα δύο : Κλέφτες Πινάκων. Και βέβαια καταλληλότερος συγγραφέας θα ήταν ο Νταν Μπράουν και ερευνητής ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον. Το μέγα ερώτημα, το οποίο για την ώρα παραμένει αναπάντητο, είναι ποιοι είναι εκείνοι που αφαίρεσαν δημόσια περιουσία, δίκην κατσαπλιάδων, για να την οικειοποιηθούν».
Συνεχίζοντας ο συνάδελφος αναφέρει στο ρεπορτάζ του :
«Τουλάχιστον σε δύο υπουργεία, στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, έχει διαπιστωθεί απουσία μεγάλου αριθμού πινάκων ζωγραφικής. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι και στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου προβληματίζονται σοβαρά σχετικά με όσα παρέλαβαν. Και αναρωτιούνται αν οι πίνακες που παρελήφθησαν είναι εκείνοι που είχε πάντα το Μέγαρο ή απουσιάζουν πολλοί πίνακες, οι οποίοι είναι, προφανώς, μεγάλης αξίας.
Είναι τόση η σοβαρότητα του θέματος, ώστε, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, για πρώτη φορά από τότε που το Μέγαρο Μαξίμου χρησιμοποιείται ως γραφείο του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, αποφασίσθηκε να συσταθεί Επιτροπή Απογραφής, η οποία θα καταγράψει όλα τα αντικείμενα που παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση.
Θα ερευνήσει, επίσης, αν στο παρελθόν υπήρχαν και άλλα αντικείμενα και πού βρίσκονται σήμερα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έγινε η απομάκρυνση».
Στο υπουργείο Μεταφορών δεν βρέθηκε σχεδόν τίποτα, από πίνακες, κατά τον συντάκτη της «ΣΦΗΝΑΣ», αλλά ακόμη δεν κινήθηκε κάποια διαδικασία αναζήτησης. Αντίθετα, η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ερευνά ήδη το όλο θέμα.
«Από την πρώτη έρευνα προέκυψε, ότι κατά τη μεταφορά του υπουργείου από το κτίριο της οδού Μητροπόλεως στο σημερινό κτίριο, στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου στο Μαρούσι, υπήρξε διαφορά που κυμαίνεται μεταξύ 20 και 25 πινάκων σημαντικών ζωγράφων».
Στην υφυπουργό κ. Χριστοφιλοπούλου, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου ανέφερε ότι πίνακες βρίσκονται στα εργαστήρια των συντηρητών, αλλά οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν «ήξεις αφήξεις» και ως εκ τούτου, αναφέρει ο δημοσιογράφος εγείρονται υποψίες για κλοπή ή για πώληση ή ίσως για ενοικίαση προς όφελος κάποιων φυσικών προσώπων.
Αλλά το πράμα έχει και συνέχεια. Γράφει ο συνάδελφος Βασίλης Μούρτης :
«Σύμφωνα με νεότερη εκδοχή η αρμόδια υπηρεσία ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία ότι οι πίνακες είναι κλεισμένοι στα υπόγεια του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται σήμερα το υπουργείο. Πλην, όμως, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η υπηρεσία δεν είχε ξεκλειδώσει τα υπόγεια και δεν είχε δείξει τους πίνακες στους πολιτικούς προϊσταμένους ώστε να τους καθησυχάσει και να διασκεδάσει τις ανησυχίες τους».
Η υφυπουργός Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου δήλωσε στην εφημερίδα, σχετικώς με το θέμα, τα ακόλουθα :
«Επειδή το όλο ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, εφόσον πρόκειται για δημόσια περιουσία και δη μεγάλης καλλιτεχνικής, πραγματικής αλλά και ηθικής αξίας, στοχεύουμε στην άμεσή επίλυσή του μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών διαφάνειας».
Υπάρχει όμως και θέμα λογαριασμών 27 κινητών τηλεφώνων με τα οποία η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εξυπηρετείτο. Τις ημέρες αυτές κατέφθασε ο πρώτος λογαριασμός των τηλεφώνων αυτών που συνοδευόταν από… πολλά μηδενικά!
Τέλος, κατά το δημοσίευμα, τα θέματα που προαναφέρονται θα σταλούν στον εισαγγελέα, αν βέβαια, δεν υπάρξουν σαφείς εξηγήσεις και νέα στοιχεία.
Κλείνοντας, ευχόμαστε να πρόκειται για παρεξηγήσεις και στοιχεία αμφίβολης ακριβείας που εξογκώνουν και αλλοιώνουν την πραγματικότητα.
Μακάρι να είναι, έτσι, γιατί αν όλα αυτά είναι ακριβή θα γίνουμε ρεζίλι, για μια ακόμη φορά!
Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε τις καταγγελίες για αφαίρεση ηλεκτρονικών υπολογιστών από τα υπουργικά γραφεία.
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Η ΛΙΝΟΤΥΠΙΑ (στον Γιώργο Μουσταΐρα)
Η λινοτυπία
Φίλε και συνάδελφε Γιώργο,
Η λινοτυπική μηχανή με την οποία… στόλισες το άρθρο μου «Το δύσκολο επάγγελμα του δημοσιογράφου», στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2009 του «Παρατηρητή», με συγκίνησε.
Με γύρισε πίσω μια ζωή. Από το 1950 μέχρι λίγο πριν την συνταξιοδότησή μου, στις αρχές του 1988, μια ζωή στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα τυπογραφεία εκείνων των εποχών. Μια ζωή μέσα στα χειρόγραφα, στην μυρωδιά της μελάνης, στο «φονικό» αντιμόνιο, στις λινοτυπικές μηχανές, στις μήτρες, στα στερεότυπα, στα πιεστήρια…
Με συγκίνησες, με έφερες πίσω δεκαετίες, μου ξαναθύμησες εποχές παλιές, εποχές με πολλές δυσκολίες, με στερήσεις, αλλά το κυριότερο, εσύ και η λινοτυπική σου μηχανή, με ξανανιώσατε…
Ξανασυνάντησα για λίγο τον εαυτό μου νέο να ζει στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα των τυπογραφείων!
Τώρα υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα στην έκδοση των εντύπων, έχουμε μεγάλη εξέλιξη. Η λινοτυπική μηχανή ανήκει στο παρελθόν. Βρίσκεται στα μουσεία αλλά και στις καρδιές των παλιότερων δημοσιογράφων και των τεχνικών του τύπου.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια στην πρώτη σελίδα και σημειώνω : Είμαι παλαίμαχος κι ας μη μοιάζω με παλαίμαχο! Είμαι παλαίμαχος αλλά νέος - ευτυχώς – ακόμη στο μυαλό!
Ευχαριστώ και πάλι.
Γιώργος Τσιούνης
Δημοσιογράφος
Φίλε και συνάδελφε Γιώργο,
Η λινοτυπική μηχανή με την οποία… στόλισες το άρθρο μου «Το δύσκολο επάγγελμα του δημοσιογράφου», στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2009 του «Παρατηρητή», με συγκίνησε.
Με γύρισε πίσω μια ζωή. Από το 1950 μέχρι λίγο πριν την συνταξιοδότησή μου, στις αρχές του 1988, μια ζωή στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα τυπογραφεία εκείνων των εποχών. Μια ζωή μέσα στα χειρόγραφα, στην μυρωδιά της μελάνης, στο «φονικό» αντιμόνιο, στις λινοτυπικές μηχανές, στις μήτρες, στα στερεότυπα, στα πιεστήρια…
Με συγκίνησες, με έφερες πίσω δεκαετίες, μου ξαναθύμησες εποχές παλιές, εποχές με πολλές δυσκολίες, με στερήσεις, αλλά το κυριότερο, εσύ και η λινοτυπική σου μηχανή, με ξανανιώσατε…
Ξανασυνάντησα για λίγο τον εαυτό μου νέο να ζει στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα των τυπογραφείων!
Τώρα υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα στην έκδοση των εντύπων, έχουμε μεγάλη εξέλιξη. Η λινοτυπική μηχανή ανήκει στο παρελθόν. Βρίσκεται στα μουσεία αλλά και στις καρδιές των παλιότερων δημοσιογράφων και των τεχνικών του τύπου.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια στην πρώτη σελίδα και σημειώνω : Είμαι παλαίμαχος κι ας μη μοιάζω με παλαίμαχο! Είμαι παλαίμαχος αλλά νέος - ευτυχώς – ακόμη στο μυαλό!
Ευχαριστώ και πάλι.
Γιώργος Τσιούνης
Δημοσιογράφος
ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΟΙ... ΚΟΥΤΟΦΡΑΝΓΚΟΙ!
Προφανώς οι «κουτόφρανγκοι» δεν είναι και τόσο «κουτόφρανγκοι» ή πιθανότατα ξύπνησαν τον τελευταίο καιρό…
Με άλλα λόγια η Ε.Ε., ξύπνησε, μάλλον καθυστερημένα ή καλύτερα την ξυπνήσαμε εμείς με τις αλλεπάλληλες λαθροχειρίες μας, με τα θρασύτατα ψέματά μας και τις «θορυβώδεις» όσο, και αβάσιμες αισιόδοξες αναφορές μας, σχετικά με την δημοσιονομική μας κατάσταση, στην «Κομισιόν», στους εταίρους μας δηλαδή στην Ε.Ε.
Το ψέμα όμως «έχει κοντά πόδια» όπως πολύ σοφά λέει το γνωμικό του λαού μας. Κι εμείς προσθέτουμε, τα παραμύθια είναι για τα πολύ μικρά παιδιά που μόλις μεγαλώνουν λιγάκι, «ξεπαραμυθιάζονται», αντιλαμβάνονται πως η πραγματικότητα που τους παρουσίαζαν τα παραμύθια ήταν εικονική, ήταν απάτη και ακόμη ότι οι «μπλόφες» και οι «λαμογιές», κάποτε φρακάρουν και οπωσδήποτε, κάποια στιγμή, αποκαλύπτονται.
Και τότε τι γίνεται;
Η απάντηση είναι απλή και επιβεβλημένη από την πείρα της ζωής και από την ιστορία.
Οι ψεύτες, οι λαθροχείρες, οι μπλοφατζήδες και οι κάθε είδους αεριτζήδες, γελοιοποιούνται, ρεζιλεύονται.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την έντονη αντίδραση της «Κομισιόν», όταν αποκαλύφθηκαν τα παραμύθια της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με την οικονομία μας, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι ράκος.
Το κακό είναι ότι στην περίπτωσή μας, μαζί με τη ΝΔ και τους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς της, ρεζιλεύεται και η χώρα, η Ελλάδα!
Κι αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Κάποιοι πρέπει να δώσουν λόγο για τις αχαρακτήριστες πράξεις τους, για τις λαθροχειρίες τους και για τα ψέματά τους.
Βλέπετε, οι… «κουτόφρανγκοι» ξύπνησαν!
Με άλλα λόγια η Ε.Ε., ξύπνησε, μάλλον καθυστερημένα ή καλύτερα την ξυπνήσαμε εμείς με τις αλλεπάλληλες λαθροχειρίες μας, με τα θρασύτατα ψέματά μας και τις «θορυβώδεις» όσο, και αβάσιμες αισιόδοξες αναφορές μας, σχετικά με την δημοσιονομική μας κατάσταση, στην «Κομισιόν», στους εταίρους μας δηλαδή στην Ε.Ε.
Το ψέμα όμως «έχει κοντά πόδια» όπως πολύ σοφά λέει το γνωμικό του λαού μας. Κι εμείς προσθέτουμε, τα παραμύθια είναι για τα πολύ μικρά παιδιά που μόλις μεγαλώνουν λιγάκι, «ξεπαραμυθιάζονται», αντιλαμβάνονται πως η πραγματικότητα που τους παρουσίαζαν τα παραμύθια ήταν εικονική, ήταν απάτη και ακόμη ότι οι «μπλόφες» και οι «λαμογιές», κάποτε φρακάρουν και οπωσδήποτε, κάποια στιγμή, αποκαλύπτονται.
Και τότε τι γίνεται;
Η απάντηση είναι απλή και επιβεβλημένη από την πείρα της ζωής και από την ιστορία.
Οι ψεύτες, οι λαθροχείρες, οι μπλοφατζήδες και οι κάθε είδους αεριτζήδες, γελοιοποιούνται, ρεζιλεύονται.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την έντονη αντίδραση της «Κομισιόν», όταν αποκαλύφθηκαν τα παραμύθια της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με την οικονομία μας, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι ράκος.
Το κακό είναι ότι στην περίπτωσή μας, μαζί με τη ΝΔ και τους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς της, ρεζιλεύεται και η χώρα, η Ελλάδα!
Κι αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Κάποιοι πρέπει να δώσουν λόγο για τις αχαρακτήριστες πράξεις τους, για τις λαθροχειρίες τους και για τα ψέματά τους.
Βλέπετε, οι… «κουτόφρανγκοι» ξύπνησαν!
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
TA AΝΙΣΤΟΡΗΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...
Ο δάσκαλος στη δημοσιογραφία, παλαιότερος και εμπειρότερος από μένα και σεβαστός απ’ όλους μας κύριος Χρήστος Πασσαλάρης, σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή 8 Νοεμβρίου στην «Real news», αναφέρεται στα χάλια της ελληνικής παιδείας και στην αγραμματοσύνη μερίδας της νεολαίας μας.
Ο κ. Πασσαλάρης, παραθέτει στο άρθρο του απαντήσεις που έδωσαν σπουδαστές της σχολής δημοσιογραφίας στην οποία διδάσκει, (νέοι που φιλοδοξούν να ασκήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα), στο ερώτημά του : «Τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου»
Οι απαντήσεις υπήρξαν φρικτές, τραγικές, φοβερές, απαράδεκτες για το επίπεδο των γνώσεων των ανιστόρητων αυτών παιδιών, που αύριο θα ηγηθούν του έθνους…
Παραθέτω με ανατριχίλα μόνον μερικές, γιατί δεν αντέχω να περιλάβω στο σημερινό μου άρθρο περισσότερη αθλιότητα.
Ιδού λοιπόν :
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαμε την 25η Μαρτίου!!»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους!!»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Δεν ξέρω»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχουμε σχολείο!»
- «Συγγνώμη δεν γνωρίζω»
- «Κάτι με την επανάσταση του ΄21!!»
- «Γιορτάζουμε την επανάσταση με τους Γερμανούς»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους!!»
- «Το 1940 ανακηρύχθηκε (!) πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας»
- «Το 1940 πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες, έτσι νομίζω!!!»
- «Το 1840 (!) πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες»
- «Ένας Θεός ξέρει μόνο!!!»
- «Κάποιος είπε ένα «ΟΧΙ» αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του!»
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαν οι Έλληνες μόλις τελείωσε (!) ο πόλεμος!»
- «Γιορτάζουμε το ότι είναι κλειστά τα σχολεία!»
- «Είναι τότε που πήραμε την πρωτιά με την Έλενα Παπαρίζου!!!»
(Δόξα και τιμή στην ηρωίδα Έλενα Παπαρίζου!!)
Βέβαια, σωστά ο κ. Χρήστος Πασσαλάρης γράφει για ευθύνες όλων των διατελεσάντων υπουργών (Εθνικής) Παιδείας τα μεταπολεμικά χρόνια και ακόμα σωστότερα αφιερώνει το άρθρο του στην υπουργό και στον υφυπουργό (Εθνικής) Παιδείας που θα πάρουν από τον προϋπολογισμό 1 δις ευρώ για την αναβάθμιση της «έρμης παιδείας».
Εγώ ωστόσο, με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στον διακεκριμένο συνάδελφο κ. Πασσαλάρη, έχω να διατυπώσω γενικώς τα ακόλουθα ερωτήματα:
1) Δεν υπάρχουν ευθύνες της οικογένειας για την κατάντια αυτή κάποιων, αρκετών θα έλεγα, παιδιών που ζουν μέσα στο σκοτάδι της αμάθειας;
2) Το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές δεν ευθύνονται; Εμείς, η γενιά μας, παρά την πείνα, την κατοχή, την σκλαβιά, τους πολέμους, τον εμφύλιο και τα κλειστά σχολεία, μάθαμε γράμματα και προκόψαμε. Μάθαμε και ιστορία και γραμματική και συντακτικό.
Τότε οι δάσκαλοί μας, ταλαίπωροι και πεινασμένοι, έδιναν και τη ζωή τους για εμάς «τα παιδιά τους», όπως μας έλεγαν.
Τώρα τι γίνεται;
Απεργίες και πάλι απεργίες και κόντρα απεργίες και για την συνέχεια «εκπαιδευτικοί περίπατοι», στάσεις εργασίας και… συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις. Ακολουθούν συσκέψεις για… νέες κινητοποιήσεις και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα; Παιδιά μικρά και μεγάλα να γυρίζουν στους δρόμους και στους δρόμους να… μορφώνονται!!
Σπουδές στους δρόμους!!
Σπουδές στα καφενεία, στις καφετέριες, σε στέκια που δεν θέλω να αναφέρω.
Γνωρίζω πως υπάρχουν, απαντήσεις και μάλιστα εν πολλοίς δικαιολογημένες. Είναι τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.
Εγώ όμως ένα έχω να τονίσω : Πάνω απ’ όλα είναι τα παιδιά. Πάνω απ’ όλα η νεολαία μας, η ελπίδα του ελληνισμού.
Ας ευχηθούμε, στο μέλλον, τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Ας ευχηθούμε καλή φώτιση, σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Ο κ. Πασσαλάρης, παραθέτει στο άρθρο του απαντήσεις που έδωσαν σπουδαστές της σχολής δημοσιογραφίας στην οποία διδάσκει, (νέοι που φιλοδοξούν να ασκήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα), στο ερώτημά του : «Τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου»
Οι απαντήσεις υπήρξαν φρικτές, τραγικές, φοβερές, απαράδεκτες για το επίπεδο των γνώσεων των ανιστόρητων αυτών παιδιών, που αύριο θα ηγηθούν του έθνους…
Παραθέτω με ανατριχίλα μόνον μερικές, γιατί δεν αντέχω να περιλάβω στο σημερινό μου άρθρο περισσότερη αθλιότητα.
Ιδού λοιπόν :
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαμε την 25η Μαρτίου!!»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους!!»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Δεν ξέρω»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχουμε σχολείο!»
- «Συγγνώμη δεν γνωρίζω»
- «Κάτι με την επανάσταση του ΄21!!»
- «Γιορτάζουμε την επανάσταση με τους Γερμανούς»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους!!»
- «Το 1940 ανακηρύχθηκε (!) πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας»
- «Το 1940 πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες, έτσι νομίζω!!!»
- «Το 1840 (!) πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες»
- «Ένας Θεός ξέρει μόνο!!!»
- «Κάποιος είπε ένα «ΟΧΙ» αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του!»
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαν οι Έλληνες μόλις τελείωσε (!) ο πόλεμος!»
- «Γιορτάζουμε το ότι είναι κλειστά τα σχολεία!»
- «Είναι τότε που πήραμε την πρωτιά με την Έλενα Παπαρίζου!!!»
(Δόξα και τιμή στην ηρωίδα Έλενα Παπαρίζου!!)
Βέβαια, σωστά ο κ. Χρήστος Πασσαλάρης γράφει για ευθύνες όλων των διατελεσάντων υπουργών (Εθνικής) Παιδείας τα μεταπολεμικά χρόνια και ακόμα σωστότερα αφιερώνει το άρθρο του στην υπουργό και στον υφυπουργό (Εθνικής) Παιδείας που θα πάρουν από τον προϋπολογισμό 1 δις ευρώ για την αναβάθμιση της «έρμης παιδείας».
Εγώ ωστόσο, με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στον διακεκριμένο συνάδελφο κ. Πασσαλάρη, έχω να διατυπώσω γενικώς τα ακόλουθα ερωτήματα:
1) Δεν υπάρχουν ευθύνες της οικογένειας για την κατάντια αυτή κάποιων, αρκετών θα έλεγα, παιδιών που ζουν μέσα στο σκοτάδι της αμάθειας;
2) Το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές δεν ευθύνονται; Εμείς, η γενιά μας, παρά την πείνα, την κατοχή, την σκλαβιά, τους πολέμους, τον εμφύλιο και τα κλειστά σχολεία, μάθαμε γράμματα και προκόψαμε. Μάθαμε και ιστορία και γραμματική και συντακτικό.
Τότε οι δάσκαλοί μας, ταλαίπωροι και πεινασμένοι, έδιναν και τη ζωή τους για εμάς «τα παιδιά τους», όπως μας έλεγαν.
Τώρα τι γίνεται;
Απεργίες και πάλι απεργίες και κόντρα απεργίες και για την συνέχεια «εκπαιδευτικοί περίπατοι», στάσεις εργασίας και… συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις. Ακολουθούν συσκέψεις για… νέες κινητοποιήσεις και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα; Παιδιά μικρά και μεγάλα να γυρίζουν στους δρόμους και στους δρόμους να… μορφώνονται!!
Σπουδές στους δρόμους!!
Σπουδές στα καφενεία, στις καφετέριες, σε στέκια που δεν θέλω να αναφέρω.
Γνωρίζω πως υπάρχουν, απαντήσεις και μάλιστα εν πολλοίς δικαιολογημένες. Είναι τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.
Εγώ όμως ένα έχω να τονίσω : Πάνω απ’ όλα είναι τα παιδιά. Πάνω απ’ όλα η νεολαία μας, η ελπίδα του ελληνισμού.
Ας ευχηθούμε, στο μέλλον, τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Ας ευχηθούμε καλή φώτιση, σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009
ΘΡΑΣΟΣ!
Με μία μόνον λέξη θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν όσα είπε ο τέως πρωθυπουργός, στην τελευταία του ομιλία, ως πρόεδρος της ΝΔ, στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος.
Θράσος… είναι η λέξη αυτή!
Ο κ. τέως, χωρίς αιδώ, ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου για τελευταία φορά για να μας εκθέσει, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία… τα όσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του πέτυχαν υπέρ της χώρας και του λαού της!!
Ομολογουμένως ο Κώστας Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε εμφανίσεις, σαν την χθεσινή αποχαιρετιστήριά του, ούτε βέβαια είχε δείξει μέχρι τώρα το θράσος που έδειξε χθες.
Η χθεσινή εμφάνιση του τέως δεν τον τιμά για τον απλούστατο λόγο ότι, χωρίς να κοκκινίζει, βγήκε να μας πει, να μας πείσει, πως χάρις στην σωστή και σώφρονα διακυβέρνησή του, το κύρος της Ελλάδας στο εξωτερικό βρίσκεται στα ύψη, στο δε εσωτερικό πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας, λόγω της άριστης κατάστασης των δημοσιονομικών μας, της εξασφάλισης δουλειάς για όλους, της οικονομικής άνεσης των ασφαλιστικών ταμείων, της εξάλειψης της φτώχειας κλπ.!! Είναι υπερήφανος για τα σκάνδαλα, τα Βατοπέδια και τις ρεμούλες!
Επίσης ο μέχρι χθες πρόεδρος της ΝΔ με απίστευτο θράσος που φθάνει σε σημείο πρόκλησης του κοινού αισθήματος, μας μίλησε για την κορυφαία θέση που, διεθνώς, έχει καταλάβει η Ελλάδα, χάρις στους εύστοχους χειρισμούς του και στην σωστή διακυβέρνησή του…
Λοιπόν, είμαστε όλοι ευτυχείς, εύποροι και υπερήφανοι για την διεθνή μας θέση που η Ε.Ε. την αναδεικνύει ως… παράδειγμα προς μίμησιν στις άλλες χώρες – μέλη της, και, επιπλέον, γιατί οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι όλου του κόσμου, καθώς και οι μεγάλες τράπεζες εξαίρουν τα οικονομικά μας επιτεύγματα και σκοτώνονται ποια θα χρηματοδοτεί τις νέες οικονομικές μας εξορμήσεις και κατακτήσεις και, μάλιστα, με πολύ χαμηλό, το χαμηλότερο επιτόκιο!
Ντροπή κ. Καραμανλή.
Ντροπή, γιατί αντί να ζητήσετε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καταστροφή που φέρατε στον τόπο, εσείς και οι συνεργάτες σας, ζητάτε και τα ρέστα!
Ελπίζουμε ότι το χθεσινό ήταν το πολιτικό «κύκνειο άσμα» σας, το άσμα της συμφοράς που φέρατε και ότι πλέον δεν θα μας αναγκάσετε να ασχοληθούμε μαζί σας.
Θράσος… είναι η λέξη αυτή!
Ο κ. τέως, χωρίς αιδώ, ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου για τελευταία φορά για να μας εκθέσει, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία… τα όσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του πέτυχαν υπέρ της χώρας και του λαού της!!
Ομολογουμένως ο Κώστας Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε εμφανίσεις, σαν την χθεσινή αποχαιρετιστήριά του, ούτε βέβαια είχε δείξει μέχρι τώρα το θράσος που έδειξε χθες.
Η χθεσινή εμφάνιση του τέως δεν τον τιμά για τον απλούστατο λόγο ότι, χωρίς να κοκκινίζει, βγήκε να μας πει, να μας πείσει, πως χάρις στην σωστή και σώφρονα διακυβέρνησή του, το κύρος της Ελλάδας στο εξωτερικό βρίσκεται στα ύψη, στο δε εσωτερικό πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας, λόγω της άριστης κατάστασης των δημοσιονομικών μας, της εξασφάλισης δουλειάς για όλους, της οικονομικής άνεσης των ασφαλιστικών ταμείων, της εξάλειψης της φτώχειας κλπ.!! Είναι υπερήφανος για τα σκάνδαλα, τα Βατοπέδια και τις ρεμούλες!
Επίσης ο μέχρι χθες πρόεδρος της ΝΔ με απίστευτο θράσος που φθάνει σε σημείο πρόκλησης του κοινού αισθήματος, μας μίλησε για την κορυφαία θέση που, διεθνώς, έχει καταλάβει η Ελλάδα, χάρις στους εύστοχους χειρισμούς του και στην σωστή διακυβέρνησή του…
Λοιπόν, είμαστε όλοι ευτυχείς, εύποροι και υπερήφανοι για την διεθνή μας θέση που η Ε.Ε. την αναδεικνύει ως… παράδειγμα προς μίμησιν στις άλλες χώρες – μέλη της, και, επιπλέον, γιατί οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι όλου του κόσμου, καθώς και οι μεγάλες τράπεζες εξαίρουν τα οικονομικά μας επιτεύγματα και σκοτώνονται ποια θα χρηματοδοτεί τις νέες οικονομικές μας εξορμήσεις και κατακτήσεις και, μάλιστα, με πολύ χαμηλό, το χαμηλότερο επιτόκιο!
Ντροπή κ. Καραμανλή.
Ντροπή, γιατί αντί να ζητήσετε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καταστροφή που φέρατε στον τόπο, εσείς και οι συνεργάτες σας, ζητάτε και τα ρέστα!
Ελπίζουμε ότι το χθεσινό ήταν το πολιτικό «κύκνειο άσμα» σας, το άσμα της συμφοράς που φέρατε και ότι πλέον δεν θα μας αναγκάσετε να ασχοληθούμε μαζί σας.
TO...ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Δεν ξέρω αν είναι να κλαίει κανείς ή να γελάει…
Δεν ξέρω αν είναι να ντρέπεται κανείς, ή να οργίζεται…
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ευθύνες για κακούς, για άστοχους χειρισμούς, που θα πρέπει να πάρουν τον δρόμο που οδηγεί στην εισαγγελία!
Παρέλαβαν οι ξορκισμένοι με τον… απήγανο προηγούμενοι, ένα ασφαλιστικό, που παρά τις ατέλειες του, λειτουργούσε. Ήταν ο νόμος Ρέππα, σκληρός βέβαια και άδικος ίσως για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά λειτουργούσε και θα λειτουργούσε για αρκετά χρόνια.
Τώρα, σε ποια κατάσταση παρέδωσαν το ασφαλιστικό μετά τις… σωτήριες και τις ανεκδιήγητες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυρίας Φάνης Πάλλη – Πετραλιά, με τις ευλογίες πάντοτε του τέως πρωθυπουργού και αυριανού τέως προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Καραμανλή;
Εν ολίγοις να τι παρέδωσαν :
1) Ι.Κ.Α. αδέκαρο που ο διοικητής του, ο δικός τους διοικητής, κάθε τρεις και λίγο ζητάει εκατοντάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, για την πληρωμή συντάξεων και δώρων.
2) Ο.Α.Ε.Δ. με σηκωμένα τα χέρια και αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους άνεργους.
3) Τ.Ε.Β.Ε. που ψάχνει για γενναία κρατική βοήθεια για να πληρώνει τους δικαιούχους του. Μέχρι πριν από τις αλλοπρόσαλλες ρυθμίσεις της ΝΔ, μπορούσε να τους πληρώνει σχετικώς καλά και μάλιστα με άνεση.
4) Μεγάλα και ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία αδύναμα πλέον και εξουθενωμένα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που απαιτεί άμεσα μέτρα και διερεύνηση σε βάθος.
Και, τέλος, το ερώτημα είναι ένα και σαφές :
Τι έγιναν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, η περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων;
Τι έγιναν; Ποιος τα κατάπιε;
Περιμένουμε μια απάντηση από τον κύριο Καραμανλή και την κυρία Πετραλιά. Μια άμεση απάντηση.
Περιμένουμε…
Υ.Γ. Το περίφημο «ταμείο της φτώχειας» καταργήθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Μπράβο. Καταργήθηκε ένα εργαλείο περαιτέρω αφαίμαξης των ασφαλισμένων.
Δεν ξέρω αν είναι να ντρέπεται κανείς, ή να οργίζεται…
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ευθύνες για κακούς, για άστοχους χειρισμούς, που θα πρέπει να πάρουν τον δρόμο που οδηγεί στην εισαγγελία!
Παρέλαβαν οι ξορκισμένοι με τον… απήγανο προηγούμενοι, ένα ασφαλιστικό, που παρά τις ατέλειες του, λειτουργούσε. Ήταν ο νόμος Ρέππα, σκληρός βέβαια και άδικος ίσως για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά λειτουργούσε και θα λειτουργούσε για αρκετά χρόνια.
Τώρα, σε ποια κατάσταση παρέδωσαν το ασφαλιστικό μετά τις… σωτήριες και τις ανεκδιήγητες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυρίας Φάνης Πάλλη – Πετραλιά, με τις ευλογίες πάντοτε του τέως πρωθυπουργού και αυριανού τέως προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Καραμανλή;
Εν ολίγοις να τι παρέδωσαν :
1) Ι.Κ.Α. αδέκαρο που ο διοικητής του, ο δικός τους διοικητής, κάθε τρεις και λίγο ζητάει εκατοντάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, για την πληρωμή συντάξεων και δώρων.
2) Ο.Α.Ε.Δ. με σηκωμένα τα χέρια και αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους άνεργους.
3) Τ.Ε.Β.Ε. που ψάχνει για γενναία κρατική βοήθεια για να πληρώνει τους δικαιούχους του. Μέχρι πριν από τις αλλοπρόσαλλες ρυθμίσεις της ΝΔ, μπορούσε να τους πληρώνει σχετικώς καλά και μάλιστα με άνεση.
4) Μεγάλα και ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία αδύναμα πλέον και εξουθενωμένα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που απαιτεί άμεσα μέτρα και διερεύνηση σε βάθος.
Και, τέλος, το ερώτημα είναι ένα και σαφές :
Τι έγιναν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, η περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων;
Τι έγιναν; Ποιος τα κατάπιε;
Περιμένουμε μια απάντηση από τον κύριο Καραμανλή και την κυρία Πετραλιά. Μια άμεση απάντηση.
Περιμένουμε…
Υ.Γ. Το περίφημο «ταμείο της φτώχειας» καταργήθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Μπράβο. Καταργήθηκε ένα εργαλείο περαιτέρω αφαίμαξης των ασφαλισμένων.
Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009
"ΒΡΑΔΥΠΟΡΕΙΑ..."
Γκρίνιες και παραπονάκια ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες για την βραδύτητα που, κατά την άποψη ορισμένων, παρατηρείται στο κυβερνητικό έργο.
Η κυβέρνηση συμπλήρωσε ήδη ένα μήνα ζωής και η δραστηριότητα της δεν είναι η αναμενόμενη. Καρκινοβατεί, λένε κάποιοι πολίτες, αντίθετοι στο Π.Α.Σ.Ο.Κ., αλλά και μερικοί φίλοι του κινήματος.
Οι «ανακατατάξεις» των δημόσιων υπηρεσιών, οι αρμοδιότητες των υπουργείων παλιών και νέων, η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η αντιμετώπιση των φλεγόντων θεμάτων και άλλα πολλά, βαδίζουν προς την λύση τους με διστακτικά και αργά βήματα.
Παρατηρείται ένας μη αναμενόμενος σκεπτικισμός, μια διστακτικότητα και μια «βραδυπορεία» που προκαλεί σκέψεις στους άπλούς πολίτες, οπαδούς και μη του Π.Α.Σ.Ο.Κ.
Γενικώς, η νέα κυβέρνηση κινείται αργά και ήδη έχει διανύσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός τρίτου των 100 πρώτων ημερών που ζήτησε, χωρίς να έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο, με εξαίρεση την οικονομική στήριξη των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων που ήδη εξήγγειλε και πήραν το δρόμο της νομοθετικής ρύθμισης.
Υπάρχει βέβαια και ο κυβερνητικός αντίλογος που είναι και σοβαρός και πειστικός.
Ας τον ακούσουμε :
1) Τα πράγματα, η κατάσταση που βρήκανε ήταν πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που περίμεναν. Τα βρήκανε «μπαστούνια» με άλλα λόγια.
2) Η «μάχη» στο γήπεδο της Ε.Ε. είναι σκληρή, εξαιτίας των παραπλανητικών, των αναληθών στοιχείων για την κατάσταση των δημοσιονομικών μας που έδιναν οι Αλογοσκούφηδες, οι Παπαθανασίου και η παρέα. Εξαιτίας επίσης της ψεύτικης απογραφής που είχαν κάνει και ακόμη εξαιτίας της κοροϊδίας που συστηματικά έπαιζαν στην Κομισιόν, χρόνια τώρα.
Ο Αλμούνια είναι «πυρ και μανία» με την χώρα μας και ήδη το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ και δυσοίωνο για την ελληνική οικονομία, η οποία απειλείται με τις συνέπειες των «παιχνιδιών» της προηγούμενης κυβέρνησης.
Ο κ. Αλμούνια μας λέει ότι : «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού»! Είναι βέβαια υπερβολή. Πρόκειται απλώς για ένα νέο και πολύ δυνατό… «καμπανάκι».
Εδώ, θα είχε θέσει ένα φαιδρολόγημα του μακαρίτη Σοφοκλή Βενιζέλου που κάποτε είχε πει : «Μην φοβάστε, η Ελλάδα είναι 3.000 χρόνια στο χείλος του γκρεμού, και δεν έχει πέσει στο γκρεμό»!!
Ωστόσο, το πρόβλημα της οικονομίας μας που είναι και πρόβλημα που σχετίζεται και με την Ε.Ε. υπάρχει. Είναι ένα πρόβλημα ακανθώδες και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και σοβαρά.
3) Η κυβέρνηση ενεργεί με διαφάνεια σε όλους τους τομείς και η διαφάνεια απαιτεί χρόνο. Χρειάζονται χρονικά περιθώρια για δημοσιεύσεις, διακηρύξεις, αναρτήσεις, στο διαδίκτυο και γενικώς για να ρίχνεται άπλετο φως στις προθέσεις, στους σχεδιασμούς και στα τεκταινόμενα, ώστε να μην υπάρξουν πουθενά σκοτεινά σημεία.
Επιβεβαίωση των προαναφερομένων αποτελεί η επιλογή των γενικών γραμματέων των υπουργείων που οι χιλιάδες αιτήσεις με τα βιογραφικά τους αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο. Για να μελετηθούν οι πάρα πολλές αυτές αιτήσεις, να εκτιμηθούν, να γίνει επεξεργασία τους και να επιλεχθούν οι καλύτεροι και οι καταλληλότεροι, απαιτείται χρόνος.
4) Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, μόνο λίγοι γενικοί και ειδικοί γραμματείς έχουν επιλεγεί και έπεται συνέχεια με τους υπόλοιπους και με τους επικεφαλής των ΔΕΚΟ.
Οι διαφανείς αυτές διαδικασίες είναι χρονοβόρες και η τελική τους κρίση χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να είναι αδιάβλητη.
5) Υπάρχουν όμως και άλλες δυσχέρειες πολύ σοβαρές. Μια από αυτές η θέση του προέδρου της Ε.Ρ.Τ. που η θητεία του αργεί να λήξει και η απόλυσή του απαιτεί μαζική εκταμίευση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που βέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπει να δοθούν γιατί το κρατικό ταμείο είναι μείον και η Ε.Ρ.Τ…. βουλιαγμένη παρά τις γενναίες συνδρομές που πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες και παρά τα έσοδα από τις διαφημίσεις. Και είναι απορίας άξιον πως οι ιδιωτικοί σταθμοί εμφανίζουν κέρδη και η Ε.Ρ.Τ. πάει κατά διαβόλου!
Ο Πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. για να επανέλθουμε σ’ αυτόν, επιμένει να παραμένει στη θέση του έστω και πλήρως απομονωμένος από τους αρμόδιους υπουργούς, απόλυτα «ξένος», με συνέπεια να μην λειτουργεί τίποτα στα κρατικά ΜΜΕ που έχουν κυριολεκτικά παραλύσει.
Προφανώς, ο κ. Πρόεδρος, διεκδικεί τα χρήματα μέχρι την λήξη της σύμβασής του ή μια συμφωνημένη αποζημίωση. Χρήματα όμως η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να εκταμιεύσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν. Δεν βρήκε τίποτα!
Τώρα κ. Πρόεδρε είναι εποχή των εισπράξεων. Η εποχή των… γενναίων και αλόγιστων πληρωμών παρήλθε και μάλιστα ανεπιστρεπτί.
Για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέρθηκαν και κυρίως γιατί τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και πρέπει να γεμίσουν, η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρεί με αργά αλλά σταθερά και πολύ μελετημένα βήματα.
Οι ρυθμοί θα επιταχυνθούν μετά τα πρώτα ευνοϊκά αποτελέσματα της τιτάνιας προσπάθειας που γίνεται για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και, γενικώς, της κρατικής μηχανής. Ο προϋπολογισμός για το 2010 είναι σφιχτός και νοικοκυρεμένος. Αρκεί να εφαρμοστεί με αυστηρότητα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως στις προσπάθειες αυτές μπαίνουν κάποια εμπόδια, όπως αυτό του εμπορικού σταθμού του λιμένα Πειραιά. Είναι εμπόδια που δημιουργήθηκαν βασικά από άφρονες αποφάσεις, κάκιστους χειρισμούς της Ν.Δ. που περίπου μια δεκαετία, μέχρι το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 2009 κυβερνούσε τη χώρα.
Υπάρχει βέβαια τώρα κυβερνητική «βραδυπορεία» που σύντομα, έχουμε τη βεβαιότητα, θα μετατραπεί σε «βήμα ταχύ».
Η κυβέρνηση συμπλήρωσε ήδη ένα μήνα ζωής και η δραστηριότητα της δεν είναι η αναμενόμενη. Καρκινοβατεί, λένε κάποιοι πολίτες, αντίθετοι στο Π.Α.Σ.Ο.Κ., αλλά και μερικοί φίλοι του κινήματος.
Οι «ανακατατάξεις» των δημόσιων υπηρεσιών, οι αρμοδιότητες των υπουργείων παλιών και νέων, η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η αντιμετώπιση των φλεγόντων θεμάτων και άλλα πολλά, βαδίζουν προς την λύση τους με διστακτικά και αργά βήματα.
Παρατηρείται ένας μη αναμενόμενος σκεπτικισμός, μια διστακτικότητα και μια «βραδυπορεία» που προκαλεί σκέψεις στους άπλούς πολίτες, οπαδούς και μη του Π.Α.Σ.Ο.Κ.
Γενικώς, η νέα κυβέρνηση κινείται αργά και ήδη έχει διανύσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός τρίτου των 100 πρώτων ημερών που ζήτησε, χωρίς να έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο, με εξαίρεση την οικονομική στήριξη των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων που ήδη εξήγγειλε και πήραν το δρόμο της νομοθετικής ρύθμισης.
Υπάρχει βέβαια και ο κυβερνητικός αντίλογος που είναι και σοβαρός και πειστικός.
Ας τον ακούσουμε :
1) Τα πράγματα, η κατάσταση που βρήκανε ήταν πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που περίμεναν. Τα βρήκανε «μπαστούνια» με άλλα λόγια.
2) Η «μάχη» στο γήπεδο της Ε.Ε. είναι σκληρή, εξαιτίας των παραπλανητικών, των αναληθών στοιχείων για την κατάσταση των δημοσιονομικών μας που έδιναν οι Αλογοσκούφηδες, οι Παπαθανασίου και η παρέα. Εξαιτίας επίσης της ψεύτικης απογραφής που είχαν κάνει και ακόμη εξαιτίας της κοροϊδίας που συστηματικά έπαιζαν στην Κομισιόν, χρόνια τώρα.
Ο Αλμούνια είναι «πυρ και μανία» με την χώρα μας και ήδη το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ και δυσοίωνο για την ελληνική οικονομία, η οποία απειλείται με τις συνέπειες των «παιχνιδιών» της προηγούμενης κυβέρνησης.
Ο κ. Αλμούνια μας λέει ότι : «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού»! Είναι βέβαια υπερβολή. Πρόκειται απλώς για ένα νέο και πολύ δυνατό… «καμπανάκι».
Εδώ, θα είχε θέσει ένα φαιδρολόγημα του μακαρίτη Σοφοκλή Βενιζέλου που κάποτε είχε πει : «Μην φοβάστε, η Ελλάδα είναι 3.000 χρόνια στο χείλος του γκρεμού, και δεν έχει πέσει στο γκρεμό»!!
Ωστόσο, το πρόβλημα της οικονομίας μας που είναι και πρόβλημα που σχετίζεται και με την Ε.Ε. υπάρχει. Είναι ένα πρόβλημα ακανθώδες και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και σοβαρά.
3) Η κυβέρνηση ενεργεί με διαφάνεια σε όλους τους τομείς και η διαφάνεια απαιτεί χρόνο. Χρειάζονται χρονικά περιθώρια για δημοσιεύσεις, διακηρύξεις, αναρτήσεις, στο διαδίκτυο και γενικώς για να ρίχνεται άπλετο φως στις προθέσεις, στους σχεδιασμούς και στα τεκταινόμενα, ώστε να μην υπάρξουν πουθενά σκοτεινά σημεία.
Επιβεβαίωση των προαναφερομένων αποτελεί η επιλογή των γενικών γραμματέων των υπουργείων που οι χιλιάδες αιτήσεις με τα βιογραφικά τους αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο. Για να μελετηθούν οι πάρα πολλές αυτές αιτήσεις, να εκτιμηθούν, να γίνει επεξεργασία τους και να επιλεχθούν οι καλύτεροι και οι καταλληλότεροι, απαιτείται χρόνος.
4) Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, μόνο λίγοι γενικοί και ειδικοί γραμματείς έχουν επιλεγεί και έπεται συνέχεια με τους υπόλοιπους και με τους επικεφαλής των ΔΕΚΟ.
Οι διαφανείς αυτές διαδικασίες είναι χρονοβόρες και η τελική τους κρίση χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να είναι αδιάβλητη.
5) Υπάρχουν όμως και άλλες δυσχέρειες πολύ σοβαρές. Μια από αυτές η θέση του προέδρου της Ε.Ρ.Τ. που η θητεία του αργεί να λήξει και η απόλυσή του απαιτεί μαζική εκταμίευση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που βέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπει να δοθούν γιατί το κρατικό ταμείο είναι μείον και η Ε.Ρ.Τ…. βουλιαγμένη παρά τις γενναίες συνδρομές που πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες και παρά τα έσοδα από τις διαφημίσεις. Και είναι απορίας άξιον πως οι ιδιωτικοί σταθμοί εμφανίζουν κέρδη και η Ε.Ρ.Τ. πάει κατά διαβόλου!
Ο Πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. για να επανέλθουμε σ’ αυτόν, επιμένει να παραμένει στη θέση του έστω και πλήρως απομονωμένος από τους αρμόδιους υπουργούς, απόλυτα «ξένος», με συνέπεια να μην λειτουργεί τίποτα στα κρατικά ΜΜΕ που έχουν κυριολεκτικά παραλύσει.
Προφανώς, ο κ. Πρόεδρος, διεκδικεί τα χρήματα μέχρι την λήξη της σύμβασής του ή μια συμφωνημένη αποζημίωση. Χρήματα όμως η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να εκταμιεύσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν. Δεν βρήκε τίποτα!
Τώρα κ. Πρόεδρε είναι εποχή των εισπράξεων. Η εποχή των… γενναίων και αλόγιστων πληρωμών παρήλθε και μάλιστα ανεπιστρεπτί.
Για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέρθηκαν και κυρίως γιατί τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και πρέπει να γεμίσουν, η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρεί με αργά αλλά σταθερά και πολύ μελετημένα βήματα.
Οι ρυθμοί θα επιταχυνθούν μετά τα πρώτα ευνοϊκά αποτελέσματα της τιτάνιας προσπάθειας που γίνεται για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και, γενικώς, της κρατικής μηχανής. Ο προϋπολογισμός για το 2010 είναι σφιχτός και νοικοκυρεμένος. Αρκεί να εφαρμοστεί με αυστηρότητα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως στις προσπάθειες αυτές μπαίνουν κάποια εμπόδια, όπως αυτό του εμπορικού σταθμού του λιμένα Πειραιά. Είναι εμπόδια που δημιουργήθηκαν βασικά από άφρονες αποφάσεις, κάκιστους χειρισμούς της Ν.Δ. που περίπου μια δεκαετία, μέχρι το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 2009 κυβερνούσε τη χώρα.
Υπάρχει βέβαια τώρα κυβερνητική «βραδυπορεία» που σύντομα, έχουμε τη βεβαιότητα, θα μετατραπεί σε «βήμα ταχύ».
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Το δύσκολο επάγγελμα
του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη
18 Ιουλίου 2009
Μιλάει για δυσκολίες του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (λειτουργήματος θα έλεγα εγώ), ο φίλος και συνάδελφός μου Γιώργος Μουσταΐρας, στον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» της 15ης Ιουλίου του 2009.
Μιλάει για δυσκολίες που σαν νεότερος, ευτυχώς δεν έχει γνωρίσει τις πραγματικές (τις τραγικές) διαστάσεις τους που εμείς, οι παλαίμαχοι γνωρίσαμε και ζήσαμε και νοιώσαμε στο πετσί μας.
Δυσκολίες και αγώνες για την δημοσιογραφία, η οποία μας προσέφερε τότε μόνον γοητεία και… πείνα.
Μιλάει για δυσκολίες (και έχει απόλυτο δίκιο), διότι κάποιες, ίσως πολλές, δυσκολίες υπάρχουν ακόμη.
Σα νεότερος όμως δεν γνώρισε - ευτυχώς – και δεν πρόκειται να γνωρίσει, παρά την κρίση που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, τις δυσκολίες που εμείς γνωρίσαμε.
Μιλάει για δυσκολίες, γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να διανοηθεί, δουλειά από 6 το απόγευμα μέχρι 12 τα μεσάνυχτα και μετά από 3 – 4 ώρες ύπνο, το ξημέρωμα, με τα πόδια από την Καλλιθέα, μέσω Νέων Σφαγείων (τον τωρινό Ταύρο), ανάμεσα από τα ερείπια των Δεκεμβριανών του 1944, των φυλακών Συγγρού, όπου έβρισκαν στέγη και καταφύγιο οι τότε ναρκομανείς και απόκληροι της κοινωνίας, στην οδό Πειραιώς και στη συνέχεια στην Ομόνοια και στην οδό Αναξαγόρα, για την πρωινή δουλειά στο τυπογραφείο της εφημερίδας.
Με τα πόδια, χωρίς δεκάρα στην τσέπη για ταξί που άλλωστε, τότε, δεν κυκλοφορούσαν τα ξημερώματα.
Και η αμοιβή μας;
Μία και μοναδική, αλλά πλούσια :
Η αγάπη μας, ο έρωτάς μας για την δημοσιογραφία!!
Χρήματα; Μηδέν, ούτε δεκάρα.
Τίποτα…
Οι εφημερίδες βουλιαγμένες. Οι κυκλοφορίες μικρές. Οι ρεκλάμες ασήμαντες.
Κάποια μεγάλη Παρασκευή, θαρρώ του 1951, ο μακαρίτης (άγιος άνθρωπος) ιδιοκτήτης και διευθυντής του καθημερινού πλαστηρικού απογευματινού «Φιλελεύθερου» Νίκος Ευαγγελόπουλος, με δάνειο που πήρε, πλήρωσε ο ταμίας του το προσωπικό, εκτός από μένα το νεαρό, τον μαθητευόμενο ακόμη και όταν με ρώτησε : «Παιδί μου πληρώθηκες;» και απάντησα όχι, άνοιξε το πορτοφόλι του και από τα δύο πενηντάρικα που είχε μέσα μου έδωσε το ένα, λέγοντας μου «Καλό Πάσχα».
Θα το θυμάμαι πάντοτε αυτό και θα τιμώ την μνήμη του.
Αυτές ήταν τότε δυσκολίες του επαγγέλματος (λειτουργήματος) μας, καλέ μου φίλε Γιώργο Μουσταΐρα!!
του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη
18 Ιουλίου 2009
Μιλάει για δυσκολίες του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (λειτουργήματος θα έλεγα εγώ), ο φίλος και συνάδελφός μου Γιώργος Μουσταΐρας, στον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» της 15ης Ιουλίου του 2009.
Μιλάει για δυσκολίες που σαν νεότερος, ευτυχώς δεν έχει γνωρίσει τις πραγματικές (τις τραγικές) διαστάσεις τους που εμείς, οι παλαίμαχοι γνωρίσαμε και ζήσαμε και νοιώσαμε στο πετσί μας.
Δυσκολίες και αγώνες για την δημοσιογραφία, η οποία μας προσέφερε τότε μόνον γοητεία και… πείνα.
Μιλάει για δυσκολίες (και έχει απόλυτο δίκιο), διότι κάποιες, ίσως πολλές, δυσκολίες υπάρχουν ακόμη.
Σα νεότερος όμως δεν γνώρισε - ευτυχώς – και δεν πρόκειται να γνωρίσει, παρά την κρίση που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, τις δυσκολίες που εμείς γνωρίσαμε.
Μιλάει για δυσκολίες, γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να διανοηθεί, δουλειά από 6 το απόγευμα μέχρι 12 τα μεσάνυχτα και μετά από 3 – 4 ώρες ύπνο, το ξημέρωμα, με τα πόδια από την Καλλιθέα, μέσω Νέων Σφαγείων (τον τωρινό Ταύρο), ανάμεσα από τα ερείπια των Δεκεμβριανών του 1944, των φυλακών Συγγρού, όπου έβρισκαν στέγη και καταφύγιο οι τότε ναρκομανείς και απόκληροι της κοινωνίας, στην οδό Πειραιώς και στη συνέχεια στην Ομόνοια και στην οδό Αναξαγόρα, για την πρωινή δουλειά στο τυπογραφείο της εφημερίδας.
Με τα πόδια, χωρίς δεκάρα στην τσέπη για ταξί που άλλωστε, τότε, δεν κυκλοφορούσαν τα ξημερώματα.
Και η αμοιβή μας;
Μία και μοναδική, αλλά πλούσια :
Η αγάπη μας, ο έρωτάς μας για την δημοσιογραφία!!
Χρήματα; Μηδέν, ούτε δεκάρα.
Τίποτα…
Οι εφημερίδες βουλιαγμένες. Οι κυκλοφορίες μικρές. Οι ρεκλάμες ασήμαντες.
Κάποια μεγάλη Παρασκευή, θαρρώ του 1951, ο μακαρίτης (άγιος άνθρωπος) ιδιοκτήτης και διευθυντής του καθημερινού πλαστηρικού απογευματινού «Φιλελεύθερου» Νίκος Ευαγγελόπουλος, με δάνειο που πήρε, πλήρωσε ο ταμίας του το προσωπικό, εκτός από μένα το νεαρό, τον μαθητευόμενο ακόμη και όταν με ρώτησε : «Παιδί μου πληρώθηκες;» και απάντησα όχι, άνοιξε το πορτοφόλι του και από τα δύο πενηντάρικα που είχε μέσα μου έδωσε το ένα, λέγοντας μου «Καλό Πάσχα».
Θα το θυμάμαι πάντοτε αυτό και θα τιμώ την μνήμη του.
Αυτές ήταν τότε δυσκολίες του επαγγέλματος (λειτουργήματος) μας, καλέ μου φίλε Γιώργο Μουσταΐρα!!
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
"ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ" Ο κ. ΤΕΩΣ;
Ο τέως πρωθυπουργός και σε λίγες ημέρες και τέως πρόεδρος της ΝΔ κ. Κώστας Καραμανλής μας εξέπληξε το περασμένο Σάββατο, όταν μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του κόμματος του, τόνισε ιδιαίτερα : «όποιος δεν στηρίζει τον αρχηγό που θα εκλεγεί θα έχει να κάνει μαζί μου»!!
Μας εξέπληξε με τα λόγια του, την απειλή που εκτόξευσε με ωμότητα και ύφος απαράδεκτο για πολιτικό, έστω και τέως.
Ομολογουμένως ο κ. Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αντιθέτως διεκρίνετο για το ήθος του, την ψυχραιμία του και για την ευγένειά του, σε προσωπικό επίπεδο, απέναντι ακόμη και σε κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους.
Κάποιες φορές οι αντίθετοι του στον πολιτικό στίβο, τον είχαν εμφανίσει ως αλαζόνα, υπερφίαλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι «τσαμπουκάς» δεν υπήρξε ο τέως πρωθυπουργός, μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου που, προφανώς για να αποτρέψει την διαφαινόμενη διάλυση του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του, έτριξε τα δόντια προληπτικά και προκαταβολικά σε πιθανούς, βέβαια κατά την άποψή μας, ηγέτες… πολιτικών καπετανάτων της παράταξης, ή τουλάχιστον αρχηγούς ομαδοποιήσεων.
«Θα έχει να κάνει μαζί μου…», είπε ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει εμπεδώσει πως στην πολιτική, ιδιαίτερα στην μεταπολιτευτική εποχή, «τσαμπουκαλίκια» δεν περνούν και οι «τσαμπουκάδες» γίνονται από γραφικοί μέχρι γελοίοι. Και κάθε άλλο από γραφικός ή γελοίος είναι ο Κώστας Καραμανλής. Σαφώς είναι ένας σοβαρός και αξιοπρεπής κύριος και πολιτικός, που απλώς υπήρξε θύμα ορισμένων ανίκανων συνεργατών του. Ένας πολιτικός ο οποίος άξιζε καλύτερης τύχης, που οι γνωστοί «φίλοι» του και η απειρία του, τον πήραν στο λαιμό τους.
Ακόμη και ο θείος του ο Κων/νος Καραμανλής που είχε πυγμή και σε κάποιες περιόδους της πολιτικής του σταδιοδρομίας πήρε παλικαρίσιες αποφάσεις, όχι βέβαια «τσαμπουκαλίδικες», αργότερα έβαλε άφθονο νερό στο κρασί του και…ανέκρουσε πρύμναν.
Έγινε άλλος άνθρωπος, ιδίως όταν γύρισε από το Παρίσι, μετά την μεταπολίτευση. Ήταν ένας άλλος Κων/νος Καραμανλής!
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη πιθανότητα να προκάλεσε τον προχθεσινό «τσαμπουκά» και το ασύμβατο με τον χαρακτήρα του Κώστα Καραμανλή, «νταηλίκι».
Η πιθανότητα των απωθημένων του. Με άλλα λόγια ήταν, ένα ετεροχρονισμένο, ένα αναδρομικό ξέσπασμα πυγμής και «ζοριλικιού» εναντίον αυτών των άχρηστων και απερίγραπτων συνεργατών του που κατέστρεψαν κυριολεκτικά την πολιτική του σταδιοδρομία, η οποία ήδη έχει τερματισθεί και χαρακτηρίζεται από τους πολλούς ως «αλήστου μνήμης». Δηλαδή αντί για τον γάιδαρο χτύπησε το σαμάρι…
Ο Κώστας Καραμανλής που ήδη ιδιωτεύει, είναι στην πραγματικότητα ένας νέος άνθρωπος με λαμπρές σπουδές, με ήθος, με ευγένεια και δύναμη για δουλειά, που κρατήθηκε μακριά από την πραγματικότητα εξαιτίας των κακών επιλογών του, αναφορικά με τους «κολλητούς» του, οι οποίοι τον παραπλανούσαν συνεχώς και συστηματικά, με αποτέλεσμα να τον καταστρέψουν πολιτικώς.
Κρίμα…
Μας εξέπληξε με τα λόγια του, την απειλή που εκτόξευσε με ωμότητα και ύφος απαράδεκτο για πολιτικό, έστω και τέως.
Ομολογουμένως ο κ. Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αντιθέτως διεκρίνετο για το ήθος του, την ψυχραιμία του και για την ευγένειά του, σε προσωπικό επίπεδο, απέναντι ακόμη και σε κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους.
Κάποιες φορές οι αντίθετοι του στον πολιτικό στίβο, τον είχαν εμφανίσει ως αλαζόνα, υπερφίαλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι «τσαμπουκάς» δεν υπήρξε ο τέως πρωθυπουργός, μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου που, προφανώς για να αποτρέψει την διαφαινόμενη διάλυση του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του, έτριξε τα δόντια προληπτικά και προκαταβολικά σε πιθανούς, βέβαια κατά την άποψή μας, ηγέτες… πολιτικών καπετανάτων της παράταξης, ή τουλάχιστον αρχηγούς ομαδοποιήσεων.
«Θα έχει να κάνει μαζί μου…», είπε ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει εμπεδώσει πως στην πολιτική, ιδιαίτερα στην μεταπολιτευτική εποχή, «τσαμπουκαλίκια» δεν περνούν και οι «τσαμπουκάδες» γίνονται από γραφικοί μέχρι γελοίοι. Και κάθε άλλο από γραφικός ή γελοίος είναι ο Κώστας Καραμανλής. Σαφώς είναι ένας σοβαρός και αξιοπρεπής κύριος και πολιτικός, που απλώς υπήρξε θύμα ορισμένων ανίκανων συνεργατών του. Ένας πολιτικός ο οποίος άξιζε καλύτερης τύχης, που οι γνωστοί «φίλοι» του και η απειρία του, τον πήραν στο λαιμό τους.
Ακόμη και ο θείος του ο Κων/νος Καραμανλής που είχε πυγμή και σε κάποιες περιόδους της πολιτικής του σταδιοδρομίας πήρε παλικαρίσιες αποφάσεις, όχι βέβαια «τσαμπουκαλίδικες», αργότερα έβαλε άφθονο νερό στο κρασί του και…ανέκρουσε πρύμναν.
Έγινε άλλος άνθρωπος, ιδίως όταν γύρισε από το Παρίσι, μετά την μεταπολίτευση. Ήταν ένας άλλος Κων/νος Καραμανλής!
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη πιθανότητα να προκάλεσε τον προχθεσινό «τσαμπουκά» και το ασύμβατο με τον χαρακτήρα του Κώστα Καραμανλή, «νταηλίκι».
Η πιθανότητα των απωθημένων του. Με άλλα λόγια ήταν, ένα ετεροχρονισμένο, ένα αναδρομικό ξέσπασμα πυγμής και «ζοριλικιού» εναντίον αυτών των άχρηστων και απερίγραπτων συνεργατών του που κατέστρεψαν κυριολεκτικά την πολιτική του σταδιοδρομία, η οποία ήδη έχει τερματισθεί και χαρακτηρίζεται από τους πολλούς ως «αλήστου μνήμης». Δηλαδή αντί για τον γάιδαρο χτύπησε το σαμάρι…
Ο Κώστας Καραμανλής που ήδη ιδιωτεύει, είναι στην πραγματικότητα ένας νέος άνθρωπος με λαμπρές σπουδές, με ήθος, με ευγένεια και δύναμη για δουλειά, που κρατήθηκε μακριά από την πραγματικότητα εξαιτίας των κακών επιλογών του, αναφορικά με τους «κολλητούς» του, οι οποίοι τον παραπλανούσαν συνεχώς και συστηματικά, με αποτέλεσμα να τον καταστρέψουν πολιτικώς.
Κρίμα…
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ. ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ Ε.Σ.Η.Ε.Α.
Συμπληρώθηκαν 5 (πέντε) ολόκληροι μήνες που η ΕΣΗΕΑ, το ιστορικό συνδικαλιστικό και πνευματικό σωματείο των δημοσιογράφων, ουσιαστικά είναι ακέφαλη, εξ αιτίας της ανικανότητας των 11 (ένδεκα) εκλεγμένων συμβούλων της να συγκροτήσουν προεδρείο.
Μπήκαμε στον 6ο (έκτο) μήνα με προεδρείο «ανύπαρκτο» που αδυνατεί να αντιμετωπίσει και να επιλύσει τα μεγάλα, τα ζωτικά, προβλήματα του κλάδου μας, που καθημερινά παίρνουν όλο και μεγαλύτερες, εφιαλτικές θα έλεγα διαστάσεις.
Απολύσεις συναδέλφων, «μπλοκάκια» σε… πλήρη ανάπτυξη, αμοιβές νέων κυριολεκτικά εξευτελιστικές, έμμεσοι εκβιασμοί, ασφαλιστική αβεβαιότητα που αποτελεί φυσική συνέπεια του νόμου Πετραλιά, απώλειες σημαντικών ποσών από το αγγελιόσημο στον τύπο, ραδιόφωνο και τηλεόραση, καθώς και στο διαδίκτυο, εξαιτίας των παράνομων τεχνασμάτων των γνωστών επιτήδειων και αετονύχηδων και κάποιων οργανισμών που «αρμέγουν» κανονικά τους πολίτες, αλλά αρνούνται ή αποφεύγουν να εκπληρώσουν τις εκ του νόμου υποχρεώσεις τους!
Κι εμείς τι κάνουμε;
Εμείς είμαστε απόντες…
Όλα γίνονται ερήμην ημών!
Η ΕΣΗΕΑ είναι απούσα εδώ και 5 (πέντε) μήνες και κάτι!
Δεν αντιδρά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, απαθής θεατής των «όσων γίνονται για μας, χωρίς εμάς…»
Και όλα αυτά, διότι οι εκλεκτοί μας, για λόγους που αυτοί ή τουλάχιστον οι περισσότεροι απ’ αυτούς γνωρίζουν, λόγους ανομολόγητους, αρνούνται να συγκροτήσουν προεδρείο!
Επί πλέον, κάποιοι απ’ αυτούς έχουν βάλει μέσα στο δικό μας ΔΣ, στο δικό μας σπίτι, τα κόμματα τους, που μας «αγκαλιάζουν» ασφυκτικά για το συμφέρον τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς οι παλιοί και νέοι δημοσιογράφοι, οι παλιοί που έχουμε πεινάσει, που έχουμε υποφέρει και ματώσει για το επάγγελμα - λειτούργημά μας και οι νεότεροι που αγωνίζονται για το μεροκάματο, για το ψωμί των οικογενειών τους, καλούμε τους εκλεγμένους και ανίκανους ή έστω, ανήμπορους να συγκροτήσουν προεδρείο στην ΕΣΗΕΑ, να παραιτηθούν αμέσως για να ανοίξει ο δρόμος για εκλογή νέας διοίκησης.
Γίναμε κύριοι σύμβουλοι, η χλεύη των πάντων. Ο κόσμος γελάει με μας. Εκεί μας έχετε οδηγήσει.
Φύγετε λοιπόν και βγάλτε τα κόμματα και τα «αποκόμματα» από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ.
Ελευθερώστε, επιτέλους, την Ένωσή μας και τερματίστε την… «ομηρία» της δημοσιογραφικής οικογένειας.
Σταματήστε να απαξιώνετε τον κλάδο. Αξίζει καλύτερη τύχη στους δημοσιογράφους. Τέρμα στην κοροϊδία.
Φύγετε, γιατί θα μας αναγκάσετε να σας… φύγουμε εμείς με προσφυγές μας στην δικαστική αρχή.
Τέλος, πρέπει να τονίσουμε, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να ξαναγυρίσουμε στο παλιό σύστημα εκλογής στην ΕΣΗΕΑ, για να αποφεύγουμε στο μέλλον το τωρινό χάλι και να εκλέγουμε προεδρείο χωρίς ταλαιπωρίες και περιπέτειες που ζημιώνουν τον κλάδο μας.
Μπήκαμε στον 6ο (έκτο) μήνα με προεδρείο «ανύπαρκτο» που αδυνατεί να αντιμετωπίσει και να επιλύσει τα μεγάλα, τα ζωτικά, προβλήματα του κλάδου μας, που καθημερινά παίρνουν όλο και μεγαλύτερες, εφιαλτικές θα έλεγα διαστάσεις.
Απολύσεις συναδέλφων, «μπλοκάκια» σε… πλήρη ανάπτυξη, αμοιβές νέων κυριολεκτικά εξευτελιστικές, έμμεσοι εκβιασμοί, ασφαλιστική αβεβαιότητα που αποτελεί φυσική συνέπεια του νόμου Πετραλιά, απώλειες σημαντικών ποσών από το αγγελιόσημο στον τύπο, ραδιόφωνο και τηλεόραση, καθώς και στο διαδίκτυο, εξαιτίας των παράνομων τεχνασμάτων των γνωστών επιτήδειων και αετονύχηδων και κάποιων οργανισμών που «αρμέγουν» κανονικά τους πολίτες, αλλά αρνούνται ή αποφεύγουν να εκπληρώσουν τις εκ του νόμου υποχρεώσεις τους!
Κι εμείς τι κάνουμε;
Εμείς είμαστε απόντες…
Όλα γίνονται ερήμην ημών!
Η ΕΣΗΕΑ είναι απούσα εδώ και 5 (πέντε) μήνες και κάτι!
Δεν αντιδρά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, απαθής θεατής των «όσων γίνονται για μας, χωρίς εμάς…»
Και όλα αυτά, διότι οι εκλεκτοί μας, για λόγους που αυτοί ή τουλάχιστον οι περισσότεροι απ’ αυτούς γνωρίζουν, λόγους ανομολόγητους, αρνούνται να συγκροτήσουν προεδρείο!
Επί πλέον, κάποιοι απ’ αυτούς έχουν βάλει μέσα στο δικό μας ΔΣ, στο δικό μας σπίτι, τα κόμματα τους, που μας «αγκαλιάζουν» ασφυκτικά για το συμφέρον τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς οι παλιοί και νέοι δημοσιογράφοι, οι παλιοί που έχουμε πεινάσει, που έχουμε υποφέρει και ματώσει για το επάγγελμα - λειτούργημά μας και οι νεότεροι που αγωνίζονται για το μεροκάματο, για το ψωμί των οικογενειών τους, καλούμε τους εκλεγμένους και ανίκανους ή έστω, ανήμπορους να συγκροτήσουν προεδρείο στην ΕΣΗΕΑ, να παραιτηθούν αμέσως για να ανοίξει ο δρόμος για εκλογή νέας διοίκησης.
Γίναμε κύριοι σύμβουλοι, η χλεύη των πάντων. Ο κόσμος γελάει με μας. Εκεί μας έχετε οδηγήσει.
Φύγετε λοιπόν και βγάλτε τα κόμματα και τα «αποκόμματα» από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ.
Ελευθερώστε, επιτέλους, την Ένωσή μας και τερματίστε την… «ομηρία» της δημοσιογραφικής οικογένειας.
Σταματήστε να απαξιώνετε τον κλάδο. Αξίζει καλύτερη τύχη στους δημοσιογράφους. Τέρμα στην κοροϊδία.
Φύγετε, γιατί θα μας αναγκάσετε να σας… φύγουμε εμείς με προσφυγές μας στην δικαστική αρχή.
Τέλος, πρέπει να τονίσουμε, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να ξαναγυρίσουμε στο παλιό σύστημα εκλογής στην ΕΣΗΕΑ, για να αποφεύγουμε στο μέλλον το τωρινό χάλι και να εκλέγουμε προεδρείο χωρίς ταλαιπωρίες και περιπέτειες που ζημιώνουν τον κλάδο μας.
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
"ΑΛΑΛΟΥΜ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΟΞΗ ΤΕΤΡΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ... "ΤΕΛΕΤΑΡΧΗ"
Απερίγραπτη, εκρηκτική, πραγματικό «αλαλούμ», είναι η κατάσταση που επικρατεί στη ΝΔ την παραμονή της εκλογής του νέου αρχηγού.
Εικόνα πλήρους διάλυσης συνθέτει η τακτική των διεκδικητών της ηγεσίας του κόμματος και επίδοξων διαδόχων του Κώστα Καραμανλή. Γενικώς έχει δημιουργηθεί κλίμα εκρηκτικό.
Το κόμμα που μέχρι περίπου πριν ένα μήνα κυβερνούσε την χώρα και, δυστυχώς, την έφερε στο χάλι που την έφερε και που τώρα το χάλι αυτό αποκαλύπτεται, ευτελίζεται, απαξιώνεται και ρεζιλεύεται από τους ίδιους τους ανθρώπους του, τα ίδια τα στελέχη του που φιλοδοξούν να το κυβερνήσουν.
Αυτοί που μέχρι χθες κυβερνούσαν την Ελλάδα, τώρα αδυνατούν να κυβερνήσουν την πολιτική τους παράταξη και με την τακτική και τις άστοχες και καιροσκοπικές ενέργειές τους την οδηγούν στο μηδενισμό, στον όλεθρο.
Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και οι ανθυποψήφιοί της για την προεδρία της ΝΔ κύριοι Αντώνης Σαμαράς, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Παναγιώτης Ψωμιάδης, παραλαμβάνουν ένα κόμμα μεγάλο, έστω και «τσαλακωμένο» από την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, για να το κατακερματίσουν σε 3 – 4 μικρά… αποκόμματα!
Αυτή είναι η αλήθεια.
Οι υποψήφιοι διαφωνούν μεταξύ τους και με τον εντολοδόχο «τελετάρχη» κ. Σιούφα για τον τρόπο οργάνωσης του «συνεδρίου» και για την μεθόδευση της… εκλογής από τη βάση, χωρίς, προφανώς, να αντιλαμβάνονται ότι το όλο θέμα είναι για γέλια, δεδομένου ότι πρόκειται για παρωδία συνεδρίου και για εκλογική διαδικασία «στημένη» και διαβλητή.
Οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του αποτυχόντος και απελθόντος στη Ραφήνα κ. Κώστα Καραμανλή, πρέπει να αντιληφθούν τα εξής :
1) Ό,τι και να γίνει και όπως και να γίνει η εκλογή του νέου προέδρου, είτε από το δήθεν συνέδριο, είτε από… τον «λαό», δηλαδή από μέλη, φίλους ή οπαδούς, το αποτέλεσμα είναι προαποφασισμένο και βέβαιο : Ανάδειξη στην προεδρία της ΝΔ της Ντόρας, με «υπαρχηγό» άτυπο τον Κυριάκο. Το Μητσοτακέικο, αυτό έχει αποφασίσει και αυτό θα γίνει. Ο «μεγάλος αρχηγός» ο γνωστός πρωταγωνιστής του βασιλικού πραξικοπήματος (δεν τον ονοματίζω. Κάθε αναφορά σ’ αυτόν μου προκαλεί αλλεργία, διότι είναι ο «κατεδαφιστής» των αγώνων, των ελπίδων, των ιδανικών και των προσδοκιών της γενιάς μου), έχει οργανώσει και έχει κανονίσει τα πάντα, σύμφωνα με τα συμφέροντα της οικογένειάς του.
2) Οι ανθυποψήφιοι της «σιδηράς κυρίας», θα «λακίσουν» παίρνοντας μαζί τους ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της δύναμης του κόμματος σε οπαδούς, στελέχη και βουλευτές.
3) Η Ντόρα θα έχει την ηγεσία της ΝΔ, την σφραγίδα του κόμματος, τα γραφεία της Ρηγίλλης και 35 – 40 πιθανόν και 45 βουλευτές και, βέβαια, μαζί της και τα γνωστά «Ντοράκια».
4) Οι υπόλοιποι; Τι θα γίνουν αυτοί; Τα πράγματα δείχνουν, ότι εκτός του μεγάλου «αποκόμματος», της Ντόρας, θα έχουμε 2 ή 3 μικρότερα «αποκομματάκια». Το «αποκομματάκι» Σαμαρά με βάση την Μεσσηνία κι ένα κομμάτι της Πελοποννήσου με καμιά εικοσαριά νοματέους, δηλαδή μια νέα «Πολιτική Άνοιξη». Το «αποκομματάκι» Αβραμόπουλου, με βάση την Αρκαδία και μέρος του Μωριά, με μικρότερη δύναμη και επιρροή και το «αποκομματάκι» του Παναγιώτη Ψωμιάδη με λίγους Μακεδόνες, ίσως και Θεσσαλούς.
5) Τέλος θα υπάρξουν σημαντικές διαρροές προς Καρατζαφέρη που καραδοκεί, αλλά και περιπτώσεις ανεξαρτοποίησης.
Το θέμα ωστόσο είναι ένα : «Νέα Δημοκρατία», διάλυση, τέλος.
Εκεί οδηγούν τα πράγματα. Ανατέλλει δειλά – δειλά, μια νέα δεξιά που, μαζί με τον ΛΑΟΣ, θα διεκδικήσει στο μέλλον ένα χώρο συντηρητικό που τα τελευταία χρόνια συρρικνώνεται.
Εικόνα πλήρους διάλυσης συνθέτει η τακτική των διεκδικητών της ηγεσίας του κόμματος και επίδοξων διαδόχων του Κώστα Καραμανλή. Γενικώς έχει δημιουργηθεί κλίμα εκρηκτικό.
Το κόμμα που μέχρι περίπου πριν ένα μήνα κυβερνούσε την χώρα και, δυστυχώς, την έφερε στο χάλι που την έφερε και που τώρα το χάλι αυτό αποκαλύπτεται, ευτελίζεται, απαξιώνεται και ρεζιλεύεται από τους ίδιους τους ανθρώπους του, τα ίδια τα στελέχη του που φιλοδοξούν να το κυβερνήσουν.
Αυτοί που μέχρι χθες κυβερνούσαν την Ελλάδα, τώρα αδυνατούν να κυβερνήσουν την πολιτική τους παράταξη και με την τακτική και τις άστοχες και καιροσκοπικές ενέργειές τους την οδηγούν στο μηδενισμό, στον όλεθρο.
Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη και οι ανθυποψήφιοί της για την προεδρία της ΝΔ κύριοι Αντώνης Σαμαράς, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Παναγιώτης Ψωμιάδης, παραλαμβάνουν ένα κόμμα μεγάλο, έστω και «τσαλακωμένο» από την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, για να το κατακερματίσουν σε 3 – 4 μικρά… αποκόμματα!
Αυτή είναι η αλήθεια.
Οι υποψήφιοι διαφωνούν μεταξύ τους και με τον εντολοδόχο «τελετάρχη» κ. Σιούφα για τον τρόπο οργάνωσης του «συνεδρίου» και για την μεθόδευση της… εκλογής από τη βάση, χωρίς, προφανώς, να αντιλαμβάνονται ότι το όλο θέμα είναι για γέλια, δεδομένου ότι πρόκειται για παρωδία συνεδρίου και για εκλογική διαδικασία «στημένη» και διαβλητή.
Οι υποψήφιοι αντικαταστάτες του αποτυχόντος και απελθόντος στη Ραφήνα κ. Κώστα Καραμανλή, πρέπει να αντιληφθούν τα εξής :
1) Ό,τι και να γίνει και όπως και να γίνει η εκλογή του νέου προέδρου, είτε από το δήθεν συνέδριο, είτε από… τον «λαό», δηλαδή από μέλη, φίλους ή οπαδούς, το αποτέλεσμα είναι προαποφασισμένο και βέβαιο : Ανάδειξη στην προεδρία της ΝΔ της Ντόρας, με «υπαρχηγό» άτυπο τον Κυριάκο. Το Μητσοτακέικο, αυτό έχει αποφασίσει και αυτό θα γίνει. Ο «μεγάλος αρχηγός» ο γνωστός πρωταγωνιστής του βασιλικού πραξικοπήματος (δεν τον ονοματίζω. Κάθε αναφορά σ’ αυτόν μου προκαλεί αλλεργία, διότι είναι ο «κατεδαφιστής» των αγώνων, των ελπίδων, των ιδανικών και των προσδοκιών της γενιάς μου), έχει οργανώσει και έχει κανονίσει τα πάντα, σύμφωνα με τα συμφέροντα της οικογένειάς του.
2) Οι ανθυποψήφιοι της «σιδηράς κυρίας», θα «λακίσουν» παίρνοντας μαζί τους ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό της δύναμης του κόμματος σε οπαδούς, στελέχη και βουλευτές.
3) Η Ντόρα θα έχει την ηγεσία της ΝΔ, την σφραγίδα του κόμματος, τα γραφεία της Ρηγίλλης και 35 – 40 πιθανόν και 45 βουλευτές και, βέβαια, μαζί της και τα γνωστά «Ντοράκια».
4) Οι υπόλοιποι; Τι θα γίνουν αυτοί; Τα πράγματα δείχνουν, ότι εκτός του μεγάλου «αποκόμματος», της Ντόρας, θα έχουμε 2 ή 3 μικρότερα «αποκομματάκια». Το «αποκομματάκι» Σαμαρά με βάση την Μεσσηνία κι ένα κομμάτι της Πελοποννήσου με καμιά εικοσαριά νοματέους, δηλαδή μια νέα «Πολιτική Άνοιξη». Το «αποκομματάκι» Αβραμόπουλου, με βάση την Αρκαδία και μέρος του Μωριά, με μικρότερη δύναμη και επιρροή και το «αποκομματάκι» του Παναγιώτη Ψωμιάδη με λίγους Μακεδόνες, ίσως και Θεσσαλούς.
5) Τέλος θα υπάρξουν σημαντικές διαρροές προς Καρατζαφέρη που καραδοκεί, αλλά και περιπτώσεις ανεξαρτοποίησης.
Το θέμα ωστόσο είναι ένα : «Νέα Δημοκρατία», διάλυση, τέλος.
Εκεί οδηγούν τα πράγματα. Ανατέλλει δειλά – δειλά, μια νέα δεξιά που, μαζί με τον ΛΑΟΣ, θα διεκδικήσει στο μέλλον ένα χώρο συντηρητικό που τα τελευταία χρόνια συρρικνώνεται.
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
ΜΙΛΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;
Το περασμένο Σάββατο (24-10-09) το βράδυ, σε εκπομπή του γνωστού ηθοποιού Σπύρου Παπαδόπουλου, στη ΝΕΤ, αφιερωμένη στην επέτειο της ίδρυσης του ραδιοσταθμού Αθήνα 98.4, άκουσα από τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη και από άλλους «συνδαιτυμόνες», να τονίζεται ιδιαίτερα ότι ο ραδιοσταθμός αυτός, πάνω απ’ όλα, «μιλάει ελληνικά».
Κι έτσι είναι. Μιλάει ελληνικά και, χωρίς αμφιβολία, ο 98.4 είναι μια από τις λίγες, τις ελάχιστες φωνές των ερτζιανών και της τηλεόρασης που… τιμούν την ελληνική γλώσσα την ωραιότερη, την πλουσιότερη, την πληρέστερη, την σαφέστερη γλώσσα του κόσμου που δανειοδότησε και δανειοδοτεί πολλές, αν όχι όλες, τις γλώσσες της υφηλίου ή τουλάχιστον του πολιτισμένου κόσμου.
Όλοι οι «συνδαιτυμόνες» (χρησιμοποιώ τη λέξη, διότι η εκπομπή έχει την ονομασία : «Στην υγειά σας» και… προσφέρει στους μετέχοντες… άφθονον οίνον και πλούσια διασκέδαση), συμφώνησαν με την άποψη του δημάρχου για την καλή εκφορά της ελληνικής γλώσσας από τον αθηναϊκό ραδιοσταθμό και, ορισμένοι, ανέφεραν κάποιους φοβερούς και ασυγχώρητους σολοικισμούς κάποιων άλλων ΜΜΕ.
Όσα ακούσθηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή μου δίνουν, για ακόμη μια φορά την αφορμή να πω κι εγώ λίγα πράγματα για την απαράδεκτη κακοποίηση της γλώσσας μας, συντακτικώς, ορθογραφικώς, γραμματικώς, εννοιολογικώς κλπ., όχι μόνον από τα ιδιωτικά ΜΜΕ, αλλά και από τα κρατικά, με πρώτα και καλύτερα τα τηλεοπτικά κανάλια της ΕΡΤ που εκτός από τα λάθη τους στον χειρισμό της γλώσσας μας, δεν διστάζουν, σε πολλές περιπτώσεις, να χρησιμοποιούν σε άφθονες δόσεις ξενόφερτες λέξεις και εκφράσεις, να κακοποιούν την ελληνική και, χωρίς αιδώ, να φθάνουν κάποιοι και κάποιες, σε λεκτικούς και φραστικούς «βανδαλισμούς».
Είναι απίστευτα τα ορθογραφικά λάθη που παρατηρούνται στους υπότιτλους των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών, ιδιαίτερα στην, κατά τα λοιπά, πολύ καλή πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ των συναδέλφων Λυριτζή – Οικονόμου.
Επειδή, πολλά χρόνια της μακράς δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας, παράλληλα με την έντυπη δημοσιογραφία, υπηρέτησα και την ηλεκτρονική ως συντάκτης, υπεύθυνος και προϊστάμενος ύλης και αρχισυντάκτης στο κρατικό ραδιόφωνο, μου προκαλούν οδυνηρές εντυπώσεις πολλά απ’ αυτά που ακούγονται και γράφονται στον ηλεκτρονικό και λιγότερο ομολογουμένως, στον έντυπο τύπο. Αφήνω πια τον διαδικτυακό τύπο, τα ενημερωτικά “blogs” που, ορισμένες φορές, είναι… να τραβάς τα μαλλιά σου!!
Διερωτώμαι λοιπόν, οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, τουλάχιστον οι κρατικοί, οι οποίοι «τσεπώνουν», εκτός των άλλων, και την πλούσια συνδρομή μας, δεν ελέγχουν τα ρεπορτάζ και τις ειδήσεις τους, προτού βγουν στον αέρα; Δεν διαθέτουν εγγράμματους και έμπειρους συντάκτες, υπεύθυνους ύλης, αρχισυντάκτες; Δεν έχουν «φίλτρα» που να αποτρέπουν τις ασυνταξίες, τις ανορθογραφίες και τις αγραμματοσύνες;
Διαθέτουν. Είναι βέβαιο πως διαθέτουν συντακτικό προσωπικό και μάλιστα ικανό και έμπειρο.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Αλλού είναι το θέμα. Πρόκειται για οργανωτικό και διοικητικό «αλαλούμ». Πρόκειται για αδιαφορία των «μεγάλων», των εκλεκτών των κομμάτων και των κυβερνήσεων, που τοποθετούνται στις ηγετικές θέσεις και ενδιαφέρονται, μόνο να εισπράττουν μισθούς τεράστιους που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες.
Η ασχετοσύνη, η αδιαφορία και η κακοδιοίκηση των ιθυνόντων, είναι η αιτία για τα χάλια της ΕΡΤ.
Το θέμα αυτό, το μεγάλο αυτό θέμα είναι ανάγκη να απασχολήσει επειγόντως το νέο αρμόδιο για τα ΜΜΕ, υπουργό της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπως επίσης πρέπει να απασχολήσει και την ΕΣΗΕΑ, αν και όταν αποκτήσει προεδρείο (αμήν και πότε), καθώς και την ΠΟΕΣΥ.
Ακόμη, η ΕΣΗΕΑ, όταν αποκτήσει προεδρείο και κάνει εγγραφές, θα πρέπει να εφαρμόσει με αυστηρότητα την δοκιμασία των εξετάσεων, (προσωπικά είμαι κατά του συστήματος αυτού, αλλά αποδεικνύεται πλέον αναγκαίο εκ των πραγμάτων, εξαιτίας της αγραμματοσύνης που παρατηρείται) για να καταλάβουν μερικοί νέοι «επίδοξοι» δημοσιογράφοι, ότι πρέπει να παρακολουθήσουν μαθήματα ελληνικής, πρωτίστως ελληνικής και μετά οποιασδήποτε ξένης γλώσσας που, αντί για την ελληνική, μας την «σερβίρουν» με κακοποιημένη αντιγραφή στα ρεπορτάζ και στα γραπτά τους!
Το χειρότερο είναι ότι με τα ξενόφερτα, μας επανεισάγουν κακοποιημένες και παρεφθαρμένες ελληνικές λέξεις και ελληνικούς όρους που οι ξένοι έχουν δανεισθεί απ’ εμάς.
Αλλά και οι συντάκτες του διαδικτύου, θα πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τα «πονήματά» τους, για να γίνουν μέλη των αναγνωρισμένων δημοσιογραφικών οργανώσεων, με την προϋπόθεση βέβαια, ότι θα πληρώνουν την εργατική τους εισφορά και, κυρίως τα blogs, τα postals κλπ., θα υπαχθούν στο νόμο περί αγγελιοσήμου και θα σταματήσουν τα παράνομα κόλπα και τερτίπια τους.
Τέλος, πιστεύουμε ότι με το όλο θέμα της αγραμματοσύνης στα ΜΜΕ, ιδίως στα κρατικά, θα πρέπει να ασχοληθεί επειγόντως και σοβαρά, η κυβέρνηση, η Ακαδημία Αθηνών και κάθε άλλος αρμόδιος θεσμός ή αρμόδια αρχή και οργάνωση.
Κλείνοντας σημειώνω, ότι ο αείμνηστος και σεβαστός φίλος μου, ταξίαρχος Θεοφάνης Μανιάς, μελετητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, και γενικώς του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, υποστήριζε και απεδείκνυε με τη μελέτη του που είχε εκδώσει, πριν περίπου 35 – 40 χρόνια, ότι η γλώσσα μας είναι μουσική και μαθηματική. Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν τους εκείνοι που την κακοποιούν και την εξευτελίζουν με τους βαρβαρισμούς τους.
Κι έτσι είναι. Μιλάει ελληνικά και, χωρίς αμφιβολία, ο 98.4 είναι μια από τις λίγες, τις ελάχιστες φωνές των ερτζιανών και της τηλεόρασης που… τιμούν την ελληνική γλώσσα την ωραιότερη, την πλουσιότερη, την πληρέστερη, την σαφέστερη γλώσσα του κόσμου που δανειοδότησε και δανειοδοτεί πολλές, αν όχι όλες, τις γλώσσες της υφηλίου ή τουλάχιστον του πολιτισμένου κόσμου.
Όλοι οι «συνδαιτυμόνες» (χρησιμοποιώ τη λέξη, διότι η εκπομπή έχει την ονομασία : «Στην υγειά σας» και… προσφέρει στους μετέχοντες… άφθονον οίνον και πλούσια διασκέδαση), συμφώνησαν με την άποψη του δημάρχου για την καλή εκφορά της ελληνικής γλώσσας από τον αθηναϊκό ραδιοσταθμό και, ορισμένοι, ανέφεραν κάποιους φοβερούς και ασυγχώρητους σολοικισμούς κάποιων άλλων ΜΜΕ.
Όσα ακούσθηκαν σ’ αυτήν την εκπομπή μου δίνουν, για ακόμη μια φορά την αφορμή να πω κι εγώ λίγα πράγματα για την απαράδεκτη κακοποίηση της γλώσσας μας, συντακτικώς, ορθογραφικώς, γραμματικώς, εννοιολογικώς κλπ., όχι μόνον από τα ιδιωτικά ΜΜΕ, αλλά και από τα κρατικά, με πρώτα και καλύτερα τα τηλεοπτικά κανάλια της ΕΡΤ που εκτός από τα λάθη τους στον χειρισμό της γλώσσας μας, δεν διστάζουν, σε πολλές περιπτώσεις, να χρησιμοποιούν σε άφθονες δόσεις ξενόφερτες λέξεις και εκφράσεις, να κακοποιούν την ελληνική και, χωρίς αιδώ, να φθάνουν κάποιοι και κάποιες, σε λεκτικούς και φραστικούς «βανδαλισμούς».
Είναι απίστευτα τα ορθογραφικά λάθη που παρατηρούνται στους υπότιτλους των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών, ιδιαίτερα στην, κατά τα λοιπά, πολύ καλή πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ των συναδέλφων Λυριτζή – Οικονόμου.
Επειδή, πολλά χρόνια της μακράς δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας, παράλληλα με την έντυπη δημοσιογραφία, υπηρέτησα και την ηλεκτρονική ως συντάκτης, υπεύθυνος και προϊστάμενος ύλης και αρχισυντάκτης στο κρατικό ραδιόφωνο, μου προκαλούν οδυνηρές εντυπώσεις πολλά απ’ αυτά που ακούγονται και γράφονται στον ηλεκτρονικό και λιγότερο ομολογουμένως, στον έντυπο τύπο. Αφήνω πια τον διαδικτυακό τύπο, τα ενημερωτικά “blogs” που, ορισμένες φορές, είναι… να τραβάς τα μαλλιά σου!!
Διερωτώμαι λοιπόν, οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, τουλάχιστον οι κρατικοί, οι οποίοι «τσεπώνουν», εκτός των άλλων, και την πλούσια συνδρομή μας, δεν ελέγχουν τα ρεπορτάζ και τις ειδήσεις τους, προτού βγουν στον αέρα; Δεν διαθέτουν εγγράμματους και έμπειρους συντάκτες, υπεύθυνους ύλης, αρχισυντάκτες; Δεν έχουν «φίλτρα» που να αποτρέπουν τις ασυνταξίες, τις ανορθογραφίες και τις αγραμματοσύνες;
Διαθέτουν. Είναι βέβαιο πως διαθέτουν συντακτικό προσωπικό και μάλιστα ικανό και έμπειρο.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Αλλού είναι το θέμα. Πρόκειται για οργανωτικό και διοικητικό «αλαλούμ». Πρόκειται για αδιαφορία των «μεγάλων», των εκλεκτών των κομμάτων και των κυβερνήσεων, που τοποθετούνται στις ηγετικές θέσεις και ενδιαφέρονται, μόνο να εισπράττουν μισθούς τεράστιους που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες.
Η ασχετοσύνη, η αδιαφορία και η κακοδιοίκηση των ιθυνόντων, είναι η αιτία για τα χάλια της ΕΡΤ.
Το θέμα αυτό, το μεγάλο αυτό θέμα είναι ανάγκη να απασχολήσει επειγόντως το νέο αρμόδιο για τα ΜΜΕ, υπουργό της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπως επίσης πρέπει να απασχολήσει και την ΕΣΗΕΑ, αν και όταν αποκτήσει προεδρείο (αμήν και πότε), καθώς και την ΠΟΕΣΥ.
Ακόμη, η ΕΣΗΕΑ, όταν αποκτήσει προεδρείο και κάνει εγγραφές, θα πρέπει να εφαρμόσει με αυστηρότητα την δοκιμασία των εξετάσεων, (προσωπικά είμαι κατά του συστήματος αυτού, αλλά αποδεικνύεται πλέον αναγκαίο εκ των πραγμάτων, εξαιτίας της αγραμματοσύνης που παρατηρείται) για να καταλάβουν μερικοί νέοι «επίδοξοι» δημοσιογράφοι, ότι πρέπει να παρακολουθήσουν μαθήματα ελληνικής, πρωτίστως ελληνικής και μετά οποιασδήποτε ξένης γλώσσας που, αντί για την ελληνική, μας την «σερβίρουν» με κακοποιημένη αντιγραφή στα ρεπορτάζ και στα γραπτά τους!
Το χειρότερο είναι ότι με τα ξενόφερτα, μας επανεισάγουν κακοποιημένες και παρεφθαρμένες ελληνικές λέξεις και ελληνικούς όρους που οι ξένοι έχουν δανεισθεί απ’ εμάς.
Αλλά και οι συντάκτες του διαδικτύου, θα πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τα «πονήματά» τους, για να γίνουν μέλη των αναγνωρισμένων δημοσιογραφικών οργανώσεων, με την προϋπόθεση βέβαια, ότι θα πληρώνουν την εργατική τους εισφορά και, κυρίως τα blogs, τα postals κλπ., θα υπαχθούν στο νόμο περί αγγελιοσήμου και θα σταματήσουν τα παράνομα κόλπα και τερτίπια τους.
Τέλος, πιστεύουμε ότι με το όλο θέμα της αγραμματοσύνης στα ΜΜΕ, ιδίως στα κρατικά, θα πρέπει να ασχοληθεί επειγόντως και σοβαρά, η κυβέρνηση, η Ακαδημία Αθηνών και κάθε άλλος αρμόδιος θεσμός ή αρμόδια αρχή και οργάνωση.
Κλείνοντας σημειώνω, ότι ο αείμνηστος και σεβαστός φίλος μου, ταξίαρχος Θεοφάνης Μανιάς, μελετητής της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, και γενικώς του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, υποστήριζε και απεδείκνυε με τη μελέτη του που είχε εκδώσει, πριν περίπου 35 – 40 χρόνια, ότι η γλώσσα μας είναι μουσική και μαθηματική. Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν τους εκείνοι που την κακοποιούν και την εξευτελίζουν με τους βαρβαρισμούς τους.
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ
Χρειάσθηκε να περάσουν χρόνια και να εκλεγεί μια νέα κεντροαριστερή προοδευτική κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία, για να εκδηλωθεί επιτέλους, πολιτική βούληση για την αποκατάσταση της τάξης και της ευνομίας σε ολόκληρη την χώρα, αλλά και για να «εξυγιανθεί» η αστυνομία, κυρίως στην κορφή της.
Οι παραβατικές συμπεριφορές ορισμένων, κατά το πλείστον νεαρών με κουκούλα ή χωρίς κουκούλα, στα Εξάρχεια, στα Α.Ε.Ι., στο κέντρο των πόλεων, οι καταστροφές και οι βανδαλισμοί σε βάρος της περιουσίας του δημοσίου και των περιουσιών των πολιτών, αντιμετωπίζονται πλέον με πολιτική βούληση. Επίσης, θα αντιμετωπίζονται από μια αστυνομία πλήρως ανανεωμένη με ηγεσία που θα επιδεικνύει σοβαρότητα, πυγμή, αλλά και κατανόηση. Μια αστυνομία με σύγχρονη αντίληψη και ανθρωπισμό.
Θα πρέπει όμως πρωτίστως να δούμε, να ερευνήσουμε και να συζητήσουμε με ευρύτητα, τις αντιλήψεις και τα κίνητρα των ατόμων που ενεργούν παραβατικά και καίνε, ρημάζουν, καταστρέφουν.
Ποιοι είναι αυτοί, πως σκέφτονται, τι επιδιώκουν;
Ας τους ακούσουμε και ας σκεφθούμε, ας προβληματισθούμε για να αντιμετωπίσουμε σωστά και δίκαια το όλο θέμα. Ας το αντιμετωπίσουμε σύμφωνα με τις επιταγές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Τα συμπεράσματα θα αποτελέσουν και τον οδηγό στις δραστηριότητες της αστυνομίας, η οποία έχει υποχρέωση να παγιώσει την ασφάλεια του κράτους, των πολιτών και των περιουσιών τους, πάση θυσία, με όλες της τις δυνάμεις.
Οι «εχθροί» των πολιτών και της κοινωνίας, με κουκούλες ή χωρίς, αν βέβαια αποδειχθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν δεόντως, με αποφασιστικότητα και αυστηρότητα.
Ευτυχώς, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Τα πράγματα, πιστεύουμε, πως θα πάνε πολύ καλύτερα. Θα διορθωθούν. Η σωφροσύνη, η σύνεση και η σωστή σκέψη, θα πρυτανεύσουν.
Οι πολίτες, όλοι οι πολίτες, και η εξουσία, πρέπει να συμφιλιωθούν και θα συμφιλιωθούν. Άλλωστε αυτό αποτελεί επείγουσα εθνική ανάγκη.
Οι παραβατικές συμπεριφορές ορισμένων, κατά το πλείστον νεαρών με κουκούλα ή χωρίς κουκούλα, στα Εξάρχεια, στα Α.Ε.Ι., στο κέντρο των πόλεων, οι καταστροφές και οι βανδαλισμοί σε βάρος της περιουσίας του δημοσίου και των περιουσιών των πολιτών, αντιμετωπίζονται πλέον με πολιτική βούληση. Επίσης, θα αντιμετωπίζονται από μια αστυνομία πλήρως ανανεωμένη με ηγεσία που θα επιδεικνύει σοβαρότητα, πυγμή, αλλά και κατανόηση. Μια αστυνομία με σύγχρονη αντίληψη και ανθρωπισμό.
Θα πρέπει όμως πρωτίστως να δούμε, να ερευνήσουμε και να συζητήσουμε με ευρύτητα, τις αντιλήψεις και τα κίνητρα των ατόμων που ενεργούν παραβατικά και καίνε, ρημάζουν, καταστρέφουν.
Ποιοι είναι αυτοί, πως σκέφτονται, τι επιδιώκουν;
Ας τους ακούσουμε και ας σκεφθούμε, ας προβληματισθούμε για να αντιμετωπίσουμε σωστά και δίκαια το όλο θέμα. Ας το αντιμετωπίσουμε σύμφωνα με τις επιταγές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Τα συμπεράσματα θα αποτελέσουν και τον οδηγό στις δραστηριότητες της αστυνομίας, η οποία έχει υποχρέωση να παγιώσει την ασφάλεια του κράτους, των πολιτών και των περιουσιών τους, πάση θυσία, με όλες της τις δυνάμεις.
Οι «εχθροί» των πολιτών και της κοινωνίας, με κουκούλες ή χωρίς, αν βέβαια αποδειχθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν δεόντως, με αποφασιστικότητα και αυστηρότητα.
Ευτυχώς, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Τα πράγματα, πιστεύουμε, πως θα πάνε πολύ καλύτερα. Θα διορθωθούν. Η σωφροσύνη, η σύνεση και η σωστή σκέψη, θα πρυτανεύσουν.
Οι πολίτες, όλοι οι πολίτες, και η εξουσία, πρέπει να συμφιλιωθούν και θα συμφιλιωθούν. Άλλωστε αυτό αποτελεί επείγουσα εθνική ανάγκη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)