Το χάλι της ΕΡΤ

Η αγραμματοσύνη και η ασχετοσύνη κάποιων συνεργατών της τηλεόρασης της ΕΡΤ, με υποχρεώνει να τους κάνω το ακόλουθο μάθημα:

· Ο ποταμός Μάρνης βρίσκεται στη Βόρεια Γαλλία, πηγάζει από το οροπέδιο Λάγκο, έχει μήκος 525 χιλιομέτρων και ενώνεται με τον Σηκουάνα.

Στον Μάρνη στις 10 – 14 Φεβρουαρίου του 1814, ο Ναπολέων συνέτριψε τον Ρωσοπρωσικό στρατό που τελούσε υπό την ηγεσία του στρατάρχη Μπλύχερ και στις 5 – 12 Σεπτεμβρίου του 1914 καθώς και στις 18 Ιουλίου – 6 Αυγούστου του 1918, οι Γάλλοι υπό τον στρατάρχη Ζοφρ και τη δεύτερη φορά με την βοήθεια των Άγγλων, συνέτριψαν τις Γερμανικές στρατιές.

Mάλιστα χρονικογράφοι και ιστορικοί σημειώνουν ότι τέτοια ήταν η αγριότητα των μαχών που έγιναν εκεί, ώστε τα νερά του ποταμού κοκκίνισαν από το αίμα των μαχητών!

Αυτός λοιπόν είναι ο ποταμός Μάρνης (στη γενική του ποταμού Μάρνη και όχι οδός Μάρνης που μας γράφει η ΝΕΤ στους υπότιτλους της Τρίτης 19/7/2011, ώρα 09.30)

Προφανώς από την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, την οποία και εγώ υπηρέτησα πολλά χρόνια μαζί με άλλους καλούς και άξιους συναδέλφους, λείπουν όλο και περισσότερο οι εγγράμματοι!!

Αιδώς ΕΡΤ…

Εν τω μεταξύ… η αγραμματοσύνη της ΕΡΤ με την οδό «Μάρνη», μου έφερε στο νου μια παρόμοια περίπτωση πριν από 20 και πλέον χρόνια.

Ένας καλός φίλος μου και γείτονας στο πατρικό μου σπίτι στην Καλλιθέα, άτομο με λίγες γραμματικές και γενικές γνώσεις, έλεγε παντού ότι μένει στην οδό «Σκίπης» και μάλιστα είχε βάλει την «Σκίπης» στις φίρμες του μαγαζιού του, στις αποδείξεις του κλπ.

Μάταια προσπαθούσα να τον πείσω ότι η οδός λέγεται «Σκίπη», από το όνομα του αείμνηστου ποιητή και ακαδημαϊκού Σωτήρη Σκίπη που είχε εκεί το σπίτι του και, σημειωτέον, ήταν και οικογενειακός μας φίλος.

Αυτός επέμενε στο «Σκίπης» και εγώ απογοητευμένος έπαυσα να τον διορθώνω μέχρι που μια μέρα, θριαμβολογών με φώναξε και μου είπε :

«Έλα να δεις που εγώ ο αγράμματος έχω δίκιο και εσύ ο… σοφός άδικο»

Με γύρισε λοιπόν σε ολόκληρη την οδό Σκίπη που αρχίζει από την λεωφόρο Θησέως και καταλήγει στον Ιλισό ποταμό και μου έδειξε τις νέες πινακίδες που είχε τοποθετήσει ο Δήμος Καλλιθέας (είναι από τους μεγαλύτερους της Αττικής) και έγραφαν… οδός Σκίπης!

Έγινα έξω φρενών, έτρεξα στο γραφείο του δημάρχου και του τα είπα χύμα!

Ο άνθρωπος δεν γνώριζε τίποτα. Έδωσε εντολή να ξηλωθούν αυθημερόν οι ταμπέλες «Σκίπης» και να παραγγελθούν αμέσως άλλες με τη σωστή ονομασία.

Ακόμη ζήτησε έρευνα για να βρεθούν οι υπεύθυνοι, να τους καταλογισθούν οι δαπάνες και να τιμωρηθούν πειθαρχικά για το ρεζίλεμα του Δήμου.

Αυτά, σχετικά με τις οδούς «Μάρνης» και «Σκίπης»!!

Και συνεχίζω με το ερώτημα στην ΕΡΤ, αλλά και σε άλλους και άλλες των ιδιωτικών καναλιών, κυρίως όμως στην διοίκηση της ΕΡΤ :

Πότε θα μάθουν οι συνεργάτες της και ιδιαίτερα ο νεαρός παρουσιαστής του απογευματινού δελτίου ειδήσεων, ότι δεν γιορτάζουμε λ.χ. την 37^η επέτειο από την αποκατάσταση της δημοκρατίας αλλά απλώς την 37^η επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας, διότι το «από» περιέχεται στην επέτειο.

Αν θέλουν οπωσδήποτε να βάλουν και το από, ας πουν : την συμπλήρωση 37 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Αυτά και τελειώνοντας να πω σε όσους επιμένουν να μας στραβώνουν ότι οι κηδείες (έξω απ’ εδώ) γίνονται στα νεκροταφεία και όχι από τα νεκροταφεία (πάλι το «από» πιπιλίζουν).

Αυτά και πάλι, Αιδώς ΕΡΤ. Αιδώς αγράμματοι (μερικοί) ματσουκοφόροι (κατά τον μακαρίτη Νίκο Κακαουνάκη). Αιδώς γραφιάδες που οι γνώσεις σας είναι του Δημοτικού Σχολείου.

Αιδώς…

Στον Άγιο Παντελεήμονα...

της συνεργάτιδάς μου Αναστασίας Χαβιαρά

Σήμερα Τρίτη 26 Ιουλίου, παραμονή του Αγίου Παντελεήμονα γιορτάζει το ξωκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στη Δαλαμανάρα.

Αυτό το ξωκλήσι, που βρίσκεται λίγα μέτρα από την παραλιακή οδό Νέας Κίου - Ναυπλίου, νομίζω πως εμείς οι Κιώτες πάντα το θεωρούσαμε λίγο... δικό μας! Αν και διοικητικά ανήκε στην Κοινότητα Δαλαμανάρας (που σήμερα ανήκει κι αυτή στο Δήμο Άργους - Μυκηνών), η... σχέση μας μαζί του ήταν πάντα πολύ δεμένη... Ίσως "έφταιγε" γι’ αυτό, η ύπαρξη ενός παρόμοιου εξωκλησιού στην περιοχή της Κίου της Μικράς Ασίας. Η μνήμη της φυλής μάλλον δεν επηρεάζεται από διοικητικά τερτίπια...

Θυμάμαι λοιπόν, απ' όταν ήμουν παιδάκι, κάθε παραμονή του Αγίου Παντελεήμονα, η παραλιακή οδός να γεμίζει από κόσμο που πήγαινε με τα πόδια να προσκυνήσει και να βάλει το κεράκι του στον Άγιο. Άλλωστε η απόσταση από τη Νέα Κίο είναι μικρή (ενώ από τη Δαλαμανάρα για να πας στο εκκλησάκι χρειάζεσαι αυτοκίνητο). Τότε τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα κι έβλεπες στο δρόμο ολόκληρες οικογένειες ντυμένες με τα "καλά" τους να πηγαίνουν περπατώντας και ν' ανταλλάσσουν χαιρετισμούς κι ευχές με γνωστούς και γείτονες που είχαν πάει νωρίτερα να βάλουν το κερί τους κι επέστρεφαν...

Για τα παιδιά ήταν σίγουρα πανηγύρι... Με όλη τη σημασία της λέξης... Καταρχήν ήταν η βόλτα στην παραλιακή που γινόταν μόνο αυτή τη συγκεκριμένη μέρα του χρόνου... Κι ύστερα ήταν τα καροτσάκια με τα λογής - λογής πράγματα από τα οποία κάτι θα διαλέγαμε για να μας αγοράσουν οι γονείς μας... Άσε που μπορεί στο τέλος της βραδιάς να τρώγαμε και σουβλάκια, κάτι που εκείνη την εποχή δεν το κάναμε συχνά...

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο... Ελάχιστοι άνθρωποι πλέον πάνε περπατώντας. Οι περισσότεροι πάνε με τα αυτοκίνητα, παρκάρουν στην παραλία, ίσως να λένε και μερικά μπινελίκια αν δεν βρίσκουν μέρος να παρκάρουν κοντά στο εκκλησάκι, στριμώχνονται για ν' ανάψουν το κερί τους, υποφέρουν από τη ζέστη μέσα στην πολυκοσμία, αλλά φεύγουν ευχαριστημένοι επειδή έβγαλαν και φέτος την ...υποχρέωση...

Ο άγιος Παντελεήμονας πάντως όσο κι αν αλλάξουν οι συνθήκες, θα είναι πάντα για μας τους Κιώτες ένας τόπος προσκυνήματος...

Αναστασία Χαβιαρά

Το δίκαιο των ταξιτζήδων

Είναι η πρώτη φορά στην δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία, που αναγνωρίζω το δίκαιο των ταξιτζήδων (χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι εγκρίνω και χειροκροτώ τους τραμπουκισμούς, τις ασχήμιες μερικών και τις απόλυτα καταδικαστέες και αντεθνικές ενέργειες θα έλεγα, των αποκλεισμών λιμανιών, αεροδρομίων και δρόμων, τα πλήγματα κατά του τουρισμού μας που σημειώνει «άνοδο», την ταλαιπωρία τουριστών και δικών μας πολιτών που ξεκινούν για ολιγοήμερες διακοπές κλπ.)

Ευτυχώς βέβαια, οι ταξιτζήδες, έστω και αργά κατάλαβαν τα τραγικά λάθη τους και έβαλαν νερό στο κρασί τους, αρκούμενοι στο άνοιγμα των διοδίων, την ελεύθερη επίσκεψη στα μουσεία, στους αρχαιολογικούς χώρους, στα μνημεία κλπ.

Ωστόσο σημαντική ζημιά στον τουρισμό και στην εθνική μας οικονομία, προκάλεσαν οι ανεγκέφαλοι και μερικοί θερμοκέφαλοι συνάδελφοί τους.

Πάντως, το βέβαιο είναι πως αυτή τη φορά ο κλάδος των ταξιτζήδων, είχε απόλυτο δίκαιο, μόνο και μόνο για την ασυνέπεια της κυβέρνησης, του κράτους, ή καλύτερα του υπουργού Υποδομών κλπ। κ. Ραγκούση, που, όπως βεβαιώνουν ηγέτες της τάξης που απεργεί και διαμαρτύρεται, πέταξε (και το δήλωσε) στο καλάθι των αχρήστων την ρύθμιση του προκατόχου του κ. Ρέππα και την συμφωνία με τον κλάδο, πάντοτε εντός των πλαισίων του νόμου για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και άλλαξε τα πάντα, σε βάρος βέβαια των ιδιοκτητών ταξί.

Με άλλα λόγια, το κράτος τους κορόιδεψε ή πιο απλά το υπουργείο Υποδομών (λέγε το καλύτερα «Ραγκουσιστάν») τους θεώρησε ηλίθιους και θέλησε να κάνει μαζί τους Καραγκιοζιλίκια!

Άλλωστε η διαλυτική των πάντων τακτική είναι προσφιλής στον κ. υπουργό, ο οποίος έχει κυριολεκτικά διαλύσει και την τοπική αυτοδιοίκηση με τον «Καλλικράτη» του.

Έχει κι αυτό στο ενεργητικό του!

Τώρα, ο Καστανίδης τρέχει και δεν φθάνει για να διορθώσει τα αδιόρθωτα…

Είναι όμως αναγκαίο, για λόγους πλήρους ενημέρωσης του κοινού, των πολιτών που ταλαιπωρούνται από την απεργία των ταξιτζήδων, να κάνουμε μερικά ερωτήματα, όπως :

1) Ποιος ευθύνεται, ποια κυβέρνηση και ποιος υπουργός ενέκρινε και επέτρεψε την αγοραπωλησία των αδειών ταξί;

2) Ποιος και γιατί επέτρεψε μια άδεια ταξί που δόθηκε από το αρμόδιο υπουργείο για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου, μια άδεια που κόστισε στον κάτοχό της ελάχιστα χρήματα, να πωλείται σε τρίτους έναντι απίστευτων ποσών;

3) Ποιος επέτρεψε σε κάποιους να σπεκουλάρουν και να γίνονται πάμπλουτοι, γιατί είχαν καταφέρει να πάρουν 3, 4 ή και 5 άδειες;

4) Ποιος νόμος επέτρεψε αυτές τις συναλλαγές και που βασίσθηκαν οι συμβολαιογράφοι για τις σχετικές μεταβιβάσεις;

5) Ποιος ή ποιοι παρέμειναν και παραμένουν ασυγκίνητοι από τα αμέτρητα γραφεία αγοράς και πώλησης αδειών ταξί και μάλιστα τοις μετρητοίς;

6) Τέλος, με ποια λογική κάποιοι πολίτες, πούλησαν ή υποθήκευσαν σπίτια και περιουσίες για να αγοράσουν μια άδεια ταξί η αξία της οποίας θα αποσβεσθεί, αν αποσβεσθεί, σε πάρα πολλά χρόνια; Και μάλιστα όταν το επάγγελμα του ταξιτζή βρισκόταν και βρίσκεται σε πτώση για τους γνωστούς σε όλους λόγους που περιττεύει να αναφέρουμε;

Δεν σκέφθηκαν οι αγοραστές αδειών, ότι κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα, το επάγγελμα θα ελευθερωθεί, όπως και άλλα πολλά επαγγέλματα; Δεν σκέφθηκαν ότι η αξία των αδειών θα εκμηδενιζόταν;

Νομίζω πως κάποιος, κυβέρνηση ή ταξιτζήδες, θα πρέπει να απαντήσουν στη σειρά αυτών των ερωτημάτων.

Αυτή τη φορά πάντως οι ταξιτζήδες είχαν απόλυτο δίκαιο, και έκαναν πολλούς από εμάς να ξεχάσουμε τους κακούς τρόπους ορισμένων, την αντικοινωνική τους συμπεριφορά και άλλα πολλά.

Ο τωρινός ηγέτης των ταξιτζήδων κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος διευθύνει τον αγώνα με ευπρέπεια και ήθος, σε αντίθεση με άλλους εκπροσώπους τους που εκτοξεύουν απειλές και λένε «μπαρούφες», οι οποίες μόνον ζημιά τους προκαλούν.

Ο κ। Λυμπερόπουλος μας θυμίζει κάποιον παλιό συνάδελφό του που λεγόταν, νομίζω, Καρυστιανός, ο οποίος πάντοτε σε συνελεύσεις, διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις κλπ. προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλούς τόνους και ισορροπίες.

Ποια κυβέρνηση;

Αλήθεια έχουμε κυβέρνηση;

Αν ναι, ποια είναι αυτή;

Η κυβέρνηση του κ.Ραγκούση ο οποίος αναιρεί προφανώς, λόγω «βεντέτας» (!) τις αποφάσεις – συμφωνίες του προκατόχου του, διακεκριμένου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και απόλυτα επιτυχημένου πολιτικού και υπουργού κ. Ρέππα και δημιουργεί σάλο και χάος, πλήττοντας θανάσιμα τον τουρισμό μας που μόλις σήκωσε κεφάλι μέσα στην οικονομική συμφορά της χώρας και ταλαιπωρώντας τους έλληνες πολίτες που τους απαγορεύει ακόμα και τις λίγες ημέρες ανάπαυσής τους στα νησιά και τους καταδικάζει να βράζουν στα Αθηναϊκά καζάνια;

Αυτή είναι η κυβέρνησή σας κ. Παπανδρέου;

Αν ναι, γιατί δεν μεταφέρει την έδρα της στο νησί του εκλεκτού σας, στην Πάρο;

Αλλά δεν πρόκειται μόνον για τον εκ Πάρου φωστήρα.

Έχουμε και άλλους υπουργούς και υφυπουργούς που κάνουν και λένε ό,τι τους κατέβει, πολύ συχνά αντίθετα στη γραμμή του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης, αλλά και στην κοινή λογική.

Αλληλοαναιρούνται, αλληλοκατηγορούνται, ανταλλάσουν αιχμηρές «σπόντες» και προχωρούν σε διαξιφισμούς!!

Έργο; ΜΗΔΕΝ. ΜΟΝΟΝ ΜΠΑΧΑΛΟ!

Αυτή είναι η κυβέρνησή σας κ. πρωθυπουργέ;

Μήπως κ. Παπανδρέου είσθε υπερήφανος για την εκλεκτή σας κ. Μπιρμπίλη που ταλαιπώρησε εμάς, την κυβέρνηση, τα… αυθαίρετα και τα άλλα θέματα της αρμοδιότητάς της, χωρίς να κάνει τίποτα;

Τώρα διαβάζω και μαθαίνω ότι ετοιμάζει το…σακκίδιο της για να καταλάβει μια άλλη υψηλή θέση που της προσφέρετε, προφανώς για να παρηγορηθεί για την… εξωπέταξη από το δύσμοιρο υπουργείο που το έκανε χάλια.

Αυτή λοιπόν ήταν και είναι η κυβέρνησή σας κ. Γιώργο Παπανδρέου.

Αυτή είναι η κυβέρνησή σας που αποφάσισε, από μεθαύριο το

Σεπτέμβρη να βάλει επιπλέον φόρο και στο σουβλάκι;

Στο σουβλάκι που αποτελεί το αγαπημένο νόστιμο έδεσμα του φτωχού, του εργάτη, του νέου και της νέας, των παιδιών των απένταρων, βάζετε νέο φόρο, αυξάνετε το ΦΠΑ κατά 10% και από 13% το κάνετε 23%.

Το ίδιο και στη δροσερή λεμονάδα, την κόκα κόλα κλπ

Αυτή είναι η κυβέρνησή σας;

Κι εσείς κ। πρωθυπουργέ, όταν το άξιο στέλεχος και υπουργός σας, ο σωστός και δυναμικός πολιτικός Παντελής Οικονόμου διατύπωσε τις αντιρρήσεις του, δεν σπεύσατε να τις υιοθετήσετε, αλλά κάνατε τον…

γερμανό!

Σκεφθήκατε πιθανόν, ότι μερικά

σουβλάκια θα μας σώσουν από τη χρεοκοπία!

Αυτή είναι η κυβέρνησή σας;

Ποια και που είναι τέλος πάντων η κυβέρνησή σας;

Μήπως αυτή που αταράχως παρακολουθεί την πλήρη

καταστροφή του τουρισμού μας από τον πρωτομάστορα κ। Ραγκούση, που εξακολουθεί να κάθεται στον υπουργικό θώκο μη διαθέτοντας ίχνος ευθιξίας, ευαισθησίας και ευθύνης;

Λυπάμαι κ. πρωθυπουργέ!

Λυπάμαι, διότι οι μόνες κυβερνητικές δραστηριότητες που παρακολουθούμε, είναι εκείνες οι καταστροφικές του αυτοκράτορα Ραγκούση στο… Ραγκουσιστάν, δηλαδή το υπουργείο Υποδομών κλπ.

Ακρότητες και υπερβολές

Με όλο το σεβασμό που τρέφω για τις διοικήσεις των δημοσιογραφικών συνδικαλιστικών σωματείων και την πλήρη εκτίμηση για τους συναδέλφους, παλιούς και νέους ή νεότερους που τις συγκροτούν, τολμώ να πω ότι η μήνυση της ΠΟΕΣΥ κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (Δημόσιας Τάξης) αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ενέργεια ακραία και υπερβολική.

Κατανοώ την οργή των συναδέλφων που υπήρξαν θύματα αστυνομικής βίας, το δίκαιό τους, θλίβομαι για τους τραυματισμούς τους την ώρα της δουλειάς τους, του λειτουργήματός τους, τους εκφράζω όλη μου τη συμπάθεια, την συναδελφική αλληλεγγύη και την αγάπη μου και τους συμπαρίσταμαι. Δεν μπορώ ωστόσο να δεχθώ με κανένα τρόπο πως για όσα έγιναν στο Σύνταγμα και αλλού στις 28 και 29 Ιουνίου 2011, ένοχος είναι ο υπουργός Χρήστος Παπουτσής, ότι αυτός έδωσε εντολή να χτυπηθούν οι δημοσιογράφοι και ότι οι αστυνομικοί, κάποιοι αστυνομικοί, με δική του εντολή ή εντολή της κυβέρνησης, είχαν βάλει στόχο τους δημοσιογράφους για να τους ξεκάνουν.

Και διερωτώμαι :

Γιατί άραγε να το έκανε αυτό ο υπουργός;

1) Για να εμποδίσει την λήψη των θλιβερών εικόνων των αλητών κουκουλοφόρων που έσπαγαν, έκαιγαν και ρήμαζαν το κέντρο της Αθήνας μας;

2) Για να μην δει ο ελληνικός λαός, ο φιλήσυχος, ο φιλόνομος, ο νομοταγής ελληνικός λαός, τα εγκληματικά στοιχεία εν δράσει;

3) Για να μη δουν οι έντιμοι νοικοκυραίοι αυτούς που καταστρέφουν τις περιουσίες τους που δημιούργησαν με πολυετείς αγώνες, κόπους και αίμα;

4) Για να μην μάθουμε ίσως ποιος καταστρέφει την δημόσια περιουσία;

5) Για να μην ξαναρθούν στο νου μας οι εμπρησμοί και το κάψιμο ζωντανών των τριών υπαλλήλων της Μarfin που δούλευαν για το μεροκάματο;

6) Για να μην ξαναθυμηθούμε τους αστυνομικούς (παιδιά του λαού και μάλιστα του φτωχού λαού, διότι δεν γνωρίζω κανένα πλούσιο ή μεγιστάνα να έκανε το παιδί του χωροφύλακα για 600 € το μήνα), θύματα, νεκρούς και σακατεμένους από τις «μολότωφ» ή τα «γαζώματα» με «καλάσνικωφ» των κουκουλοφόρων δολοφόνων;

Γιατί άραγε;

Είναι λοιπόν ένοχος ο Παπουτσής για την υπερβολική (ναι υπερβολική) χρήση χημικών που έριχνε, μήπως για διασκέδαση, η αστυνομία και όχι για να αντιμετωπίσει την κακοποιό δράση των διαφόρων περιθωριακών και αντικοινωνικών στοιχείων;

Γιατί δεν βρίσκουμε εμείς ούτε ένα καλό λόγο, μια λέξη συμπάθειας για τους νεκρούς και δεκάδες τραυματισμένους και μάλιστα σοβαρά, αστυνομικούς;

Τα όργανα της τάξης που παρανόμησαν να τιμωρηθούν αυστηρά.

Ναι, να τιμωρηθούν αυστηρά.

Αξίζουν όμως ένα καλό λόγο όλοι εκείνοι οι αστυνομικοί που σε κάθε περίσταση αγωνίζονται και δίνουν ακόμη και τη ζωή τους για την προστασία του πολίτη και της περιουσίας του.

Αυτό, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε δίκαιοι.

Τέλος να πω ότι νοερώς είμαι κοντά, δίπλα σε όλους τους παθόντες συναδέλφους μας που δέχθηκαν άδικες επιθέσεις κατά την άσκηση του λειτουργήματός μας, για την ενημέρωση των πολιτών, του ελληνικού λαού.

Κλείνω αρνούμενος να πιστέψω ότι ο κλάδος μας σιγά – σιγά, χωρίς να το καταλάβει, αποδέχεται την ηγεσία εκπροσώπων μιας πολιτικής παράταξης μικρής γενικώς σε ψήφους και πολιτική δύναμη, αλλά δραστήριας σε κινητοποιήσεις και οργανωμένες εκδηλώσεις, δυναμικές συχνά – πυκνά.

Όχι, δεν πρέπει να γίνουμε οι δημοσιογράφοι και δεν θα γίνουμε, όργανα κάποιας μικρής μειοψηφίας που πασχίζει να μας αλώσει εδώ και καιρό.

Ακόμη κάτι :

Αυτά που κατά καιρούς υποστηρίζουν μερικοί, περί… προβοκατόρων της αστυνομίας, τα θεωρώ λίαν επιεικώς, γελοία.

Πότε θα τον διώξετε; ή… περί εξωπετάξεως!!

Αλήθεια κ. πρωθυπουργέ, πότε σκέπτεσθε να απομακρύνεται από την κυβέρνηση, τον εκλεκτό σας υπουργό κ. Γιάννη Ραγκούση;

Πότε σκέπτεσθε να τον ξαναστείλετε στην Πάρο για να κάνει τις διακοπές του και έτσι να απαλλαγεί η κυβέρνηση, η χώρα κι εμείς να απαλλαγούμε όλοι μας από τα δεινά που προκαλεί και συσσωρεύει με τις άστοχες και αχαρακτήριστες θα έλεγα ενέργειες και δραστηριότητές του στα υπουργεία που τοποθετείται.

Πότε κ. Πρωθυπουργέ θα εφαρμόσετε το… «περί εξωπετάξεως όπλου «γκρα»…» (δεν γράφω τα υπόλοιπα γιατί είναι ελαφρώς άσεμνα), απόσπασμα αναφοράς παλιού ενωμοτάρχου (καπετάνιου) αστυνόμου της χωροφυλακής στις αρχές του 20^ου αιώνα, ο οποίος «εξωπετάχθηκε» μαζί με το «γκρα» του (τουφέκι της εποχής) από την χήρα γυναίκα που επεσκέπτετο πολύ συχνά στο σπίτι της και την ενοχλούσε με σκοπούς πονηρούς!

Ο κ. Ραγκούσης ως υπουργός Εσωτερικών κατάφερε, με τον «Καλλικράτη» του να διαλύσει κυριολεκτικά και χωρίς την παραμικρή υπερβολή, το σύστημα και τον ιστό της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλους τους βαθμούς του, σε όλα τα στάδια και σε όλα τα επίπεδά του.

Διέλυσε πλήρως την τοπική αυτοδιοίκηση η οποία, με τον «Καποδίστρια» του Αλέκου Παπαδόπουλου, είχε πετύχει σημαντικές οργανωτικές και ουσιαστικές προόδους και δυνατότητες για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών που έχουν στενή επαφή μαζί της και την φροντίδα και αποτελεσματική αντιμετώπιση των τοπικών θεμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχαν γίνει και λάθη, τα οποία έπρεπε να διορθωθούν και όχι βέβαια να κατεδαφισθεί το όλο σύστημα και να ενταφιασθεί με τον «Καλλικράτη».

Αν κάνει τον κόπο ο κ. Παπανδρέου να ασχοληθεί, έστω και για λίγο με την κατάσταση που τώρα επικρατεί στην τοπική αυτοδιοίκηση θα σχηματίσει σαφή αντίληψη και γνώμη για τα έργα του εκλεκτού του που, δυστυχώς, του πρόσφερε με τον ανασχηματισμό, νέο καίριο υπουργικό τομέα, αντί να τον στείλει να κάνει παρέα στην άλλη εκλεκτή του την κ. Μπιρμπίλη.

Ας ρωτήσει τουλάχιστον τους πολίτες ο κ. Παπανδρέου.

Και ο κ. Ραγκούσης συνεχίζει τώρα απτόητος την καταστροφή του έργου του κ. Ρέππα στο υπουργείο Υποδομών, με πρώτο… επίτευγμα του, την ανατροπή της πολιτικής απόφασης του προκατόχου του για το θέμα της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των ιδιοκτητών ταξί.

Ο κ. Ραγκούσης λοιπόν χωρίς περίσκεψη (αποφεύγω τις υπόλοιπες δύο λέξεις του ποιητή, διότι δεν τις πιστεύω) ανέτρεψε τις συμφωνίες που είχε κάνει ο πραγματικός πολιτικός κ. Ρέππας με τους ταξιτζήδες, συγκρούσθηκε και μ’ αυτούς, με αποτέλεσμα νέες ταλαιπωρίες των πολιτών εξαιτίας των απεργιών και νέα πλήγματα για τον ανερχόμενο τουρισμό μας, από τον οποίο πολλά περιμένουμε τις δύσκολες αυτές στιγμές και… άλλα πολλά!

Πότε λοιπόν θα τον… «εξωπετάξετε» κ. πρωθυπουργέ;

Πότε θα μας απαλλάξετε από τον πρώην δήμαρχο Πάρου που νομίζει πως έγινε αυτοκράτορας και ενεργεί αναλόγως;

Ο «Καλλικράτης» θνήσκων…

Το έγραψα, το ξανάγραψα και το… ματαξανάγραψα, μέχρι σημείου να κινδυνεύω να γίνω γραφικός, ότι το μεγαλοφυές δημιούργημα του εκ Πάρου ορμωμένου και κατακτήσαντος κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις κ. Ραγκούση, «Καλλικράτης», θα αποτελούσε την καταστροφή των όσων είχε πετύχει η τοπική αυτοδιοίκηση την τελευταία πεντηκονταετία, κυρίως δε με τον «Καποδίστρια» του Αλέκου Παπαδόπουλου στην κυβέρνηση Σημίτη.

Αναμφισβήτητα ο «Καποδίστριας» είχε κάποια λάθη και μερικές ατέλειες που έπρεπε να διορθωθούν και ο «Καλλικράτης» του κ. Ραγκούση ανέλαβε να τις διορθώσει βάζοντάς του… «ταφόπετρα»!

Αυτή είναι η αλήθεια.

Ο νέος υπουργός Εσωτερικών κ. Χάρης Καστανίδης, καταβάλλει ήδη εντατικές προσπάθειες για να αποφευχθεί το πλήρες «μπάχαλο» στην τοπική αυτοδιοίκηση, προωθώντας «διορθωτικά μέτρα», τα οποία βέβαια ελάχιστα θα ήταν δυνατόν να προσφέρουν στην όλη κατάσταση, διότι η ζημιά ή καλύτερα η καταστροφή που έχει γίνει στην οργάνωση και στη δομή της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι πολύ μεγάλη. Πρόκειται με μια λέξη για διάλυση, που προκάλεσαν οι άστοχες, απερίσκεπτες και παιδαριώδεις ενέργειες του κ. Ραγκούση, ο οποίος δυστυχώς, εξακολουθεί να κατέχει υπουργική θέση και μετά τον ανασχηματισμό, προφανώς διότι ο πρωθυπουργός αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ο πρώην δήμαρχος Πάρου είναι ένας από εκείνους που με τις ακατανόητες δραστηριότητές τους προκαλούν φθορά στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ καθώς και στην όλη προσπάθεια για την ανόρθωση της χώρας που γίνεται κυρίως με τις θυσίες του ελληνικού λαού.

Αλλά και από το νέο υπουργικό του θώκο, ο κ. Ραγκούσης έκανε προσφάτως… το θαύμα του, ανατρέποντας τις συμφωνίες που είχε πετύχει βάσει του νόμου της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, με τους ταξιτζήδες όλης της χώρας, ο προηγούμενος υπουργός Υποδομών δικτύων κλπ. κ. Ρέππας, ο οποίος πάντοτε λειτουργεί πολιτικά και παράγει πολιτική προς όφελος όλων.

Αποτέλεσμα; Απεργίες, ταλαιπωρία των πολιτών και πλήγμα στον τουρισμό μέσα στο καλοκαίρι.

Μπράβο κ. Ραγκούση!

Αλλά ας ρίξουμε μια ματιά στις «διορθώσεις» του ημιθανούς «Καλλικράτη» που απεγνωσμένα επιχειρεί ο κ. Καστανίδης, ο οποίος τόνισε ότι θέλει να του δώσει μια πρακτική πνοή, διότι, όπως είπε, «άλλο πράγμα η μεταρρύθμιση σε νομοθετικό πλαίσιο και άλλο σε επιχειρηματική κλίμακα.

Συγκεκριμένα προανήγγειλε :

- Αλλαγές σε διατάξεις που αφορούν τα οικονομικά των ΟΤΑ και ειδικόρτερα στο Ειδικό Πρόγραμμα Εξυγίανσης των δήμων, την «τρόικα» του ΥΠΕΣ δηλαδή,

- Επίσπευση των διαδικασιών για τη μεταφορά προσωπικού και αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ, καθώς δεν έχουν κλείσει οι εκκρεμότητες (όπως, για παράδειγμα, οι τεχνικές υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών που πρέπει να μεταφερθούν στην Περιφέρεια Αττικής),

- Λύση στο πρόβλημα των συμβούλων των νησιωτικών συμπλεγμάτων που διαμένουν ή εργάζονται εκτός και με το σημερινό καθεστώς δεν προβλέπεται άδεια για τη συμμετοχή τους σε δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο ή εκτελεστική επιτροπή,

- Επίσπευση της εκλογής των οργάνων ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ, που, όπως είπε, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τέλος Αυγούστου, αρχές Σεπτεμβρίου.

Χαρακτηριστικό της αποφασιστικότητας του Χάρη Καστανίδη να προχωρήσει στις «διορθώσεις» που θέλει να κάνει στον «Καλλικράτη» είναι και η τοποθέτηση στη θέση του γενικού γραμματέα Αυτοδιοίκησης του Θανάση Ξηρού, του δεξιού του χεριού στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

Να σημειωθεί πως επί υπουργίας Γ. Ραγκούση παρότι συζητιόταν από τον περασμένο Ιανουάριο, η θέση δεν είχε καλυφθεί.

Για να γίνει αντιληπτή πλήρως η κατάσταση που δημιούργησε ο εκ Πάρου πολιτικός στην τοπική αυτοδιοίκηση, μεταφέρω από την εφημερίδα FREE SUNDAY, αποσπάσματα σχετικού άρθρου του συναδέλφου Μακάριου Β. Λαζαρίδη:

«Σε οικονομική περιδίνηση χωρίς τέλος, χωρίς καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, έχουν περιέλθει στη συντριπτική τους πλειονότητα οι δήμοι αλλά και οι περιφέρειες της χώρας, με αποτέλεσμα το πολυδιαφημισμένο εγχείρημα του «Καλλικράτη» να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα. Το γεγονός αυτό, που σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες είναι σε πλήρη γνώση της νέας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών, αποτελεί πλέον την πρώτη προτεραιότητα του υπουργού Χάρη Καστανίδη και του υφυπουργού του, έμπειρου αυτοδιοικητικού, Πάρη Κουκουλόπουλου.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των δήμων είναι τα χρέη τους σε τράπεζες, στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, σε ασφαλιστικά ταμεία κτλ., τα οποία ανέρχονται σε 1.742.135.952 ευρώ και απειλούν να οδηγήσουν σε πλήρη αποτυχία τη νέα διοικητική αρχιτεκτονική της χώρας.

Επιπλέον, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΔΚΕ, τα οποία περιήλθαν σε γνώση της νέας πολιτικής ηγεσίας, στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του ο «Καλλικράτης» περιόρισε τις κρατικές επιχορηγήσεις προς την τοπική αυτοδιοίκηση κατά 25% ή 1,2 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, ο μέχρι πρότινος υπουργός Εσωτερικών Γ. Ραγκούσης ισχυριζόταν ότι δεν υφίσταται θέμα υποχρηματοδότησης των δήμων.

Σημαντικές, τέλος, είναι και οι καθυστερήσεις στη θέσπιση των θεσμικών παρεμβάσεων σχετικά με το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Ένα χρόνο μετά, δεν έχουν ακόμα εκδοθεί 19 προεδρικά διατάγματα και 34 υπουργικές αποφάσεις, με ιδιαίτερη σημασία για τη λειτουργία και τις παρεμβάσεις των δήμων. Μεταξύ αυτών, το προεδρικό διάταγμα για την εφαρμογή του αναπτυξιακού προγράμματος «Ελλάδα» και αυτό για τη συγκρότηση των συλλογικών οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, τα οποία, σύμφωνα με το νόμο, θα έπρεπε να ήταν έτοιμα από τις 31 Δεκεμβρίου 2010. Αποτέλεσμα αυτής της καθυστέρησης είναι οι δυσλειτουργίες τόσο στη λειτουργία των δήμων όσο και στη συλλογική τους έκφραση».

Αυτά τα ρημάδια, αυτά τα ερείπια άφησε πίσω του ο κ. Ραγκούσης που τώρα ανέλαβε να… κατεδαφίσει τις υποθέσεις του νέου υπουργείου που του ανετέθη, με τον ανασχηματισμό!

Καλή του επιτυχία!

Κάτι σαν... εξομολόγηση...

Της συνεργάτιδάς μου Σούλας Χαβιαρά

Η ζωή συνεχίζεται με καυτούς ρυθμούς... Ο ήλιος καίει, οι αυξήσεις στις τιμές των αγαθών καίνε, οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις κι επιδόματα τσουρουφλίζουν... Κι αν οι έχοντες δουλειά τσουρουφλίζονται τι πρέπει να πουν οι άνεργοι;

Εγώ, ευτυχώς είμαι άνεργη μόνο όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι του θέματος... Για κάποιους ίσως αυτό να είναι το σημαντικότερο... Για μένα (όπως πολύ πρόσφατα διαπίστωσα), δεν είναι...

Για μένα το σημαντικό στη δουλειά μου είναι το να αγαπώ αυτό που κάνω και να προσπαθώ να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα. Κι αυτό, δόξα τω Θεώ, δεν μπορεί να μου το στερήσει κανένας Δήμος, κανένα υπουργείο και κανένας Καλλικράτης (που να μην προλάβει να γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια ο σιχαμερός...)

Γίνομαι γραφική μιλώντας για τον Καλλικράτη, αλλά πιστέψτε με το απολαμβάνω... Το ελεύθερο πνεύμα που θεωρώ ότι κληρονόμησα από τον πατέρα μου μου δίνει το δικαίωμα να εκφράζομαι όπως θέλω μη έχοντας ανάγκη από καλούπια και στεγανά... Έχω πολλά κουσούρια είναι αλήθεια, αλλά το μεγαλύτερο απ' όλα κι αυτό που "γουστάρω" περισσότερο είναι το μέγεθος της γλώσσας μου... Αυτής της γλώσσας που όπως λέει κι η παροιμία "κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"... Κι έχω κι ένα προσόν που το θαυμάζω απεριόριστα (και δεν το λέω αυτό επειδή είμαι μπροστά...) : έχω έναν καλό τρόπο να χειρίζομαι τον γραπτό λόγο παρόλο που οι γνώσεις μου δυστυχώς είναι τρομερά ελλιπείς...

Χρωστάω ευγνωμοσύνη σε κάποιους ανθρώπους και δεν ντρέπομαι να τους κατονομάσω : εκτός από τη συγγραφική φλέβα της οικογένειας με κύριο εκπρόσωπό της τον Στρατή Χαβιαρά, οφείλω ένα τεράστιο "ευχαριστώ" στη μανούλα μου που μ' έμαθε να διαβάζω πολύ πριν πάω στο σχολείο, στη γιαγιά μου την Τασούλα που μου έλεγε του κόσμου τις ιστορίες, στην κολλητή μου τη Σμαρούλα που ο "ανταγωνισμός" μας για τους βαθμούς στο σχολείο με έσπρωχνε να γίνομαι καλύτερη, στους δασκάλους μου στο Δημοτικό που με πρόσεχαν ιδιαίτερα...

Μετά, υπάρχει στη ζωή μου ένα τεράστιο κενό. Κι αυτό το κενό είναι ίσως το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω... Όμως πάντα υπάρχει στη ζωή μια δεύτερη ευκαιρία... Έτσι δε λένε; Εγώ την βρήκα και πιάστηκα απ' αυτήν... Δώδεκα σχεδόν χρόνια στο ραδιόφωνο και ειδικά δίπλα στο Γιώργο τον Τσιούνη -καταξιωμένο δημοσιογράφο- μου έμαθαν πολλά... Ακολούθησε η θητεία μου στο Δήμο Νέας Κίου, δίπλα σε ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν και με ενέπνευσαν (δε μιλάω μόνο για το Γιώργο τον Κατριλιώτη στον οποίο έχω αναφερθεί και παλαιότερα αλλά και για το Γιώργο το Μανινή που πάντα υπεράσπιζε και επαινούσε τη δουλειά μου, "υποχρεώνοντάς" με να προσπαθώ πάντα για το καλύτερο) Παράλληλα χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βασίλη τον Τσιαμάκη (ένα χαρισματικό και πολυτάλαντο άτομο) που μου φύτεψε το μικρόβιο της επιστροφής στα θρανία... Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές μου στο Εσπερινό Γυμνάσιο Άργους που δεν μου έδωσαν το απολυτήριό μου στα χέρια αλλά το έστειλαν κατευθείαν στο Εσπερινό Λύκειο Ναυπλίου ώστε να με "αναγκάσουν" να φοιτήσω εκεί... Οι λίγες γνώσεις που μπόρεσε να συγκρατήσει το... σχεδόν μεσήλικο μυαλό μου μου άνοιξαν καινούργιους δρόμους στη σκέψη μου και στη ζωή μου... Δυστυχώς, λόγω "οικονομικής ανεπάρκειας" αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο της Καλαμάτας όπου πέρασα το 2004 (στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών) δίνοντας εξετάσεις και περνώντας μόνο τα 6 από τα 8 μαθήματα του πρώτου εξαμήνου... Ούτε κι αυτό με πτόησε... Βρέθηκα σ' αυτή την ηλικία μ' ένα καινούργιο και πιο αισιόδοξο τρόπο ν' αντιμετωπίζω τα πράγματα... Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μεσοβέζικες λύσεις... Μπορεί να τις υιοθετούσα κατά καιρούς μη έχοντας άλλη επιλογή, αλλά ποτέ δεν δέθηκα πάνω τους... Και ποτέ δεν σταμάτησα να εκφράζω τις διαφωνίες μου ακόμα κι αν "... πήγαινα φιρί - φιρί να φάω το κεφάλι μου" όπως μου είπε κάποια...

Είμαι εδώ λοιπόν σήμερα, ανάμεσα σε δύο ξεκάθαρα αντίθετες επιλογές... Η μία είναι να βάλω κάτω το κεφάλι, να δηλώσω άνεργη κι αδικημένη εξαπολύοντας κατηγορίες και μπινελίκια προς όλους τους υπευθύνους αυτής της κατάστασης... κι η άλλη είναι να χαμογελάσω, να σηκώσω ψηλά το κεφάλι, να σας κοιτάξω κατάματα και να σας πω : "Είμαι η Αναστασία, είμαι καλά, και δεν έχω καμία άλλη εξάρτηση πέρα από την οικογένεια μου, τους φίλους μου (τους αληθινούς φίλους μου κι όχι κάτι μαϊμούδες που κυκλοφορούν στην περιοχή), το σύντροφο μου, το πνεύμα μου και το πείσμα μου. Είμαι η Αναστασία κι έχω τη ζωή μου και την τύχη μου στα χέρια μου. Κι αυτό δεν μπορείτε να μου το στερήσετε με τίποτα, εσείς οι εντελώς αδιάφοροι άνθρωποι".

Αναστασία (πρώην Σούλα) Χαβιαρά

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

Γιώργος Τσιούνης

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.



ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...

Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.

Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.

Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…

Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξήντα ένα (61) χρόνια.
Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»

Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.

«Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

Σας αγαπώ όλες και όλους.

Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

Γιώργος Ν. Τσιούνης

Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.