Στους αναγνώστες της αρθρογραφίας μου και γενικώς σε όσους μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν όσα γράφω σχολιάζοντας τα γεγονότα ή ασκώντας κριτική πάνω σε διάφορα θέματα της καθημερινότητας και της επικαιρότητας, εκφράζω τις ευχαριστίες μου, και προσθέτω, ότι:
1. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε έχω κομματικές εξαρτήσεις.
2.Είμαι πάντοτε σταθερά προσανατολισμένος στην δημοκρατική προοδευτική παράταξη που βάζει τα συμφέροντα της πατρίδας και του συνόλου του ελληνικού λαού πάνω απ’ όλα.
3.Δεν δίστασα ποτέ, ούτε και τώρα διστάζω να αποκαλύψω τα όποια πολιτικά ατοπήματα και να μιλήσω για λάθη οποθενδήποτε προερχόμενα και να τα καυτηριάσω ακόμη και έντονα, εάν βέβαια αποδειχθούν βάσιμα.
4.Η τοποθέτησή μου υπέρ της λεγόμενης «μνημονιακής» παράταξης κατά τις δύο τελευταίες αλλεπάλληλες εκλογές, οφείλεται στην πίστη μου, ότι η βελτίωση των όρων του «μνημονίου» και η τήρηση των υποχρεώσεών μας, είναι ο μόνος δρόμος που θα μας επιτρέψει να ορθοποδήσουμε.
Η άποψη της μονομερούς καταγγελίας του «μνημονίου» και της δανειακής σύμβασης, μόνον τον όλεθρο, όπως εγώ και η πλειοψηφία του λαού μας πιστεύουμε, θα επιφέρει.
Άλλωστε γι’ αυτό και εγκαταλείφθηκε τεχνηέντως λίγες ημέρες προ των εκλογών της 17ης Ιουνίου από τους υποστηρικτές της.
5.Η... πολυφωνία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κατά τις δύο προεκλογικές περιόδους μόνον σύγχυση δημιουργούσε στους πολίτες και μάλιστα, κάθε μέρα και πιο μεγάλη!
Για ποιον λόγο άραγε δεν ανέθεταν σε κάποιον εκπρόσωπό τους, όπως ήταν ο κ. Σκουρλέτης να εκφράζει και να δίνει στην δημοσιότητα, τις απόψεις τους; Μήπως πράγματι δεν είχαν σταθερές απόψεις; Μήπως και οι ίδιοι δεν πίστευαν σ’ αυτές και απέφευγαν να πάρουν το ρίσκο μιας τραγικής εξέλιξης της κατάστασης, με άλλα λόγια να πάρουν στο λαιμό τους την χώρα και τον λαό;
Μήπως;;;;;;
Ο κ. ΜΑΝΙΑΤΗΣ.
---------------------
Τέλος, κάτι πολύ σοβαρό.
Πρόκειται για την περίπτωση του επί κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ υφυπουργού Περιβάλλοντος κ. ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ, καθηγητού πανεπιστημίων και βουλευτού Αργολίδας, ο οποίος συστηματικά «καπελωνόταν» αρχικώς από την κυρία με το... σακίδιο (Μπιρμπίλη),τον αναπληρωτή κ. Σηφουνάκη και αργότερα από τον ολετήρα της οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου.
Ο κ. Μανιάτης δούλεψε πολύ καιρό, σκληρά και επιστημονικά και προώθησε το θέμα των υδρογονανθράκων που θα μας λύσει πολλά προβλήματα, αλλά παραδόξως ο κ. Βενιζέλος δεν τον πρότεινε για υπουργό στην κυβέρνηση Σαμαρά προτιμώντας άλλους προφανώς πιο κατάλληλους κατά την άποψη του...
Μήπως οι πολύτιμοι υδρογονάνθρακες θα μπουν στο περιθώριο;
Μήπως στο χρονοντούλαπο;
Ίδωμεν... Πάντως ένας απόλυτα επιτυχημένος υπουργός, αντί για «ευχαριστώ» έφαγε πόρτα........ Εύγε κύριοι Βενιζέλο και Σαμαρά.
