Εκτιμάται αρμοδίως, ότι η
σταθερότητα και η ισορροπία της ελληνικής κοινωνίας, τα λαϊκά συμφέροντα, η
κυβερνητική πορεία για την αποκατάσταση της εθνικής μας οικονομίας και γενικώς
η επάνοδος της χώρας στην προτεραία ισχύ της και την ισχυρή θέση της στην
διεθνή πολιτική και διπλωματική σκηνή, ενοχλούν κάποιους, δεν τους συμφέρουν
από πολιτικής πλευράς...
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την
συνεχή και εκ συστήματος καταταλαιπώρηση του επιβατικού κοινού, του λαού μας,
των φτωχών και των μεσαίων τάξεων, διότι οι <έχοντες και κατέχοντες>
έχουν τόσο το χρήμα όσο και τα μέσα για να κινηθούν άνετα και να κάνουν τις
δουλειές τους, των εργατών και υπαλλήλων που χάνουν τα λίγα και κουτσουρεμένα
μεροκάματά τους γιατί αδυνατούν να πάνε στη δουλειά, των ασθενών, των ανήμπορων
και γενικώς των ανθρώπων της ανάγκης και του μόχθου;
Πως να εξηγήσει κανείς τις εν
συνεννοήσει και εν συνδυασμώ, ακινητοποιήσεις όλων των μέσων σταθερής τροχιάς, ακόμη και του προαστιακού
σιδηροδρόμου και των συρμών του Ο.Σ.Ε, ενίοτε και των λεωφορείων με
αλλεπάλληλες στάσεις εργασίας σε ώρες αιχμής;
Πως να εξηγήσει κανείς την κόλαση
στην οποία βυθίζει την πρωτεύουσα και όχι μόνον η αμαρτωλή συντεχνία ΜΕΤΡΟ -ΤΡΑΜ -ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που άγεται και
φέρεται, που καθοδηγείται από τους συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ, οι οποίοι με την
σειρά τους παίρνουν εντολές και γραμμή από τα γνωστά πολιτικά κέντρα της
δραχμολαγνείας, που με σκοπό την άγρα ψήφων, ελπίζουν να ανέλθουν στην εξουσία
(κούνια που τους κούναγε), για να μας οδηγήσουν στην ευημερία, μέσω της πλήρους
εξαθλίωσης!
Νέκρωσαν την έστω και μικρή
οικονομική κίνηση, καθήλωσαν και αιχμαλώτισαν τους πολίτες, εναντίων των οποίων
στρέφονται πλέον ευθέως.
Οι έμποροι, οι καταστηματάρχες
διαμαρτύρονται για την νέκρα των μαγαζιών τους από την πρώτη ημέρα των
εκπτώσεων, οι εργαζόμενοι χάνουν μεροκάματα και μισθούς, οι ηλικιωμένοι
ταλαιπωρούνται και αναγκάζονται να
διαθέτουν μέρος της πενιχρής τους σύνταξης για ταξί, οι φοιτητές αδυνατούν να
παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους και χάνουν τις εξετάσεις τους!
Αφόρητη είναι η κατάσταση που
έχουν δημιουργήσει οι ανεγκέφαλοι συνδικαλιστές του ΜΕΤΡΟ. Είναι μια κατάσταση
πάρα πολύ σοβαρή που χρήζει άμεσης και δυναμικής, και πάντως όχι μόνον
λεκτικής, αντιμετώπισης από την κυβέρνηση.
Μιλούν οι κύριοι αυτοί για ωράρια
εργασίας παραβλέποντας τα ωράρια των στρατιωτικών που προστατεύουν την χώρα και
περνούν τη μισή τους ζωή στα σύνορα και στις ερημιές κινδυνεύοντας, των αστυνομικών,
οι οποίοι εργάζονται νυχθημερόν ρισκάροντας την σωματική τους ακεραιότητα και
την ύπαρξή τους και άλλων τάξεων.
Και, σημειωτέον, οι κύριοι αυτοί
αμείβονται πλούσια σε σύγκριση με τους αξιωματικούς και τους στρατηγούς ακόμη,
άσε πια τους αστυνομικούς που τα δίνουν όλα για 600-700 ευρώ τον μήνα οι
κατώτεροι και λίγα περισσότερα οι πάρα πάνω!
Είναι λοιπόν βέβαιο ότι υπάρχει
προσχεδιασμός μελετημένος και οργανωμένος καλά από τους γνωστούς και μη
εξαιρετέους πολιτικούς παράγοντες που οι κύριοι συνδικαλιστές υπηρετούν.
Βάλθηκαν να μας διαλύσουν σαν χώρα
και με τις αχαρακτήριστες και απόλυτα καταδικαστέες ενέργειές τους στρέφονται
καθαρά κατά του ίδιου του λαού και της δημοκρατίας μας.
Ματαιοπονούν όμως... Δεν θα τα
καταφέρουν... Δεν θα τους περάσει... Η κυβέρνηση, η δημοκρατία θα δώσουν την
λύση...
Αν δεν συνέλθουν, αν δεν
συμμορφωθούν, έστω και την τελευταία στιγμή, ΕΠΙΣΤΡAΤΕΥΣΗ.
