Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Ο "ΑΝΘΥΠΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ"
«Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε δημοσιογράφος;»
Η φράση αυτή ανήκει σ’ ένα καταξιωμένο, απόλυτα επιτυχημένο παλαίμαχο δημοσιογράφο, ο οποίος διετέλεσε μάλιστα και υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, στον Γιάννη Καψή που πήρε μέρος στην εκπομπή «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου, στη ΝΕΤ, αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου.
«Όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος», είπε, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Καψής (πατέρας του Παντελή και του Μανώλη Καψή), μιλώντας για τα παλιά και τον Μπιθικώτση.
Ελπίζω να παρακολούθησαν την εκπομπή και τον σεμνό λόγο ενός μεγάλου δημοσιογράφου, μερικοί από τους νέους συναδέλφους που με θητεία μερικών μηνών ή το πολύ ενός έτους στο λειτούργημα, φουσκώνουν σαν γάλοι και με έπαρση δηλώνουν δημοσιογράφοι κι ας μην γνωρίζουν, που πάνε τα τέσσερα από δημοσιογραφία, κι ας μην έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για την άσκηση της δημοσιογραφίας, κι ας μην έχουν ούτε και στοιχειώδεις γνώσεις συντακτικού και γραμματικής!
Δεν είμαι κατά των νέων συναδέλφων. Αντίθετα, ανεπιφύλακτα έχω υποστηρίξει με άρθρα μου και σχόλια, τους νέους και έχω ζητήσει την μισθολογική τους βελτίωση (κατάργηση μικρής παράνομης αμοιβής με μπλοκάκια), την κάλυψή τους από την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες δημοσιογραφικές οργανώσεις κλπ.
Αυτά βεβαίως για τους νέους που μπορούν και θέλουν να δουλέψουν για την δημοσιογραφία και δεν παριστάνουν τους δημοσιογράφους με κομπασμούς τύπου : «Εμείς οι δημοσιογράφοι, δίκην πολύπειρων «εξπέρ» του λειτουργήματος ή κάνοντας επιδείξεις των γραμματικών τους γνώσεων που, πολλές φορές, είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου!
«Όταν ήμουν ανθυποδημοσιογράφος» είπε ο Γιάννης Καψής, που, σημειωτέον είναι ο δεύτερος κατά σειράν στην δημοσιογραφική οικογένεια των Καψήδων, δεδομένου ότι ο πρώτος ήταν ο μακαρίτης Παντελή Καψής, ο παππούς, που άρχισε την σταδιοδρομία του στην Σμύρνη, στην εφημερίδα «Αμάλθεια», νομίζω.
Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον πανύψηλο παππού Παντελή Καψή, το 1950, τις πρώτες ημέρες μου στο επάγγελμα. Οι παλιοί του φίλοι τον προσαγόρευαν «Παντελάρα».
Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος ο πατριάρχης της οικογένειας των Καψήδων.
Ας επανέλθω όμως στο θέμα μου, τον «ανθυποδημοσιογράφο».
«Ανθυποδημοσιογράφοι» βοηθοί βοηθών υπήρξαμε όλοι οι παλιοί.
Για πολύ καιρό περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο. Δουλειά αμέτρητες ώρες, από τις 4 τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι και, μετά από τις 8 το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα.
Αμοιβή; Πενταροδεκάρες με απόδειξη (το μπλοκάκι της εποχής) και συνήθως ποδαρόδρομο γιατί δεν υπήρχαν ούτε τα ναύλα για το τραμ, τον ηλεκτρικό ή το λεωφορείο. Εγγραφή στην ΕΣΗΕΑ; Όνειρο απατηλό…
Περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια για να καταφέρουμε οι «ανθυποδημοσιογράφοι», όσοι βέβαια κρίνονταν ικανοί, να μπούμε στο μισθολόγιο και όταν συγκεντρώναμε όλες τις προϋποθέσεις μας περίμεναν απογοητεύσεις, διότι :
α) Η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε εγγραφές ή τις έκανε όταν αυτή νόμιζε ότι έπρεπε.
β) Τύχαινε να έχουμε εκκρεμότητες με τα στρατολογικά μας ή να υπηρετούμε όταν έπρεπε να γραφτούμε στην Ένωση, και πολλά άλλα.
γ) Δεν είχαμε εργασία την εποχή των εγγραφών στην ΕΣΗΕΑ.
Έτσι, φθάναμε στο σημείο να περνούν δεκαετίες ολόκληρες για να ανοίξουν και για εμάς οι πύλες της Ένωσης.
Το μόνο καλό για τους δημοσιογράφους της γενιάς μου και τους παλαιότερους, ήταν ότι είχαμε αυστηρούς μεν αλλά πολύ καλούς δασκάλους, οι οποίοι έκαναν τους «ανθυποδημοσιογράφους»
δημοσιογράφους και συγχρόνως μας καλλιεργούσαν την αγάπη για το επάγγελμα – λειτούργημα, που εκείνη την εποχή μας άμειβε με στερήσεις και ταλαιπωρίες!
Εμείς όμως αγαπούσαμε και αγαπάμε τη δημοσιογραφία και την υπηρετήσαμε με αφοσίωση και, πολλές φορές, με αυτοθυσία.
Αυτά για τους νέους στους οποίους ολόψυχα εύχομαι επιτυχίες και πρόοδο στη δουλειά τους.
Και να μην ξεχνούν ποτέ τον λόγο του Γιάννη Καψή : «Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε, δημοσιογράφος;»
Η φράση αυτή ανήκει σ’ ένα καταξιωμένο, απόλυτα επιτυχημένο παλαίμαχο δημοσιογράφο, ο οποίος διετέλεσε μάλιστα και υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών, στον Γιάννη Καψή που πήρε μέρος στην εκπομπή «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου, στη ΝΕΤ, αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση, το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου.
«Όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος», είπε, μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Καψής (πατέρας του Παντελή και του Μανώλη Καψή), μιλώντας για τα παλιά και τον Μπιθικώτση.
Ελπίζω να παρακολούθησαν την εκπομπή και τον σεμνό λόγο ενός μεγάλου δημοσιογράφου, μερικοί από τους νέους συναδέλφους που με θητεία μερικών μηνών ή το πολύ ενός έτους στο λειτούργημα, φουσκώνουν σαν γάλοι και με έπαρση δηλώνουν δημοσιογράφοι κι ας μην γνωρίζουν, που πάνε τα τέσσερα από δημοσιογραφία, κι ας μην έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για την άσκηση της δημοσιογραφίας, κι ας μην έχουν ούτε και στοιχειώδεις γνώσεις συντακτικού και γραμματικής!
Δεν είμαι κατά των νέων συναδέλφων. Αντίθετα, ανεπιφύλακτα έχω υποστηρίξει με άρθρα μου και σχόλια, τους νέους και έχω ζητήσει την μισθολογική τους βελτίωση (κατάργηση μικρής παράνομης αμοιβής με μπλοκάκια), την κάλυψή τους από την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες δημοσιογραφικές οργανώσεις κλπ.
Αυτά βεβαίως για τους νέους που μπορούν και θέλουν να δουλέψουν για την δημοσιογραφία και δεν παριστάνουν τους δημοσιογράφους με κομπασμούς τύπου : «Εμείς οι δημοσιογράφοι, δίκην πολύπειρων «εξπέρ» του λειτουργήματος ή κάνοντας επιδείξεις των γραμματικών τους γνώσεων που, πολλές φορές, είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου!
«Όταν ήμουν ανθυποδημοσιογράφος» είπε ο Γιάννης Καψής, που, σημειωτέον είναι ο δεύτερος κατά σειράν στην δημοσιογραφική οικογένεια των Καψήδων, δεδομένου ότι ο πρώτος ήταν ο μακαρίτης Παντελή Καψής, ο παππούς, που άρχισε την σταδιοδρομία του στην Σμύρνη, στην εφημερίδα «Αμάλθεια», νομίζω.
Είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον πανύψηλο παππού Παντελή Καψή, το 1950, τις πρώτες ημέρες μου στο επάγγελμα. Οι παλιοί του φίλοι τον προσαγόρευαν «Παντελάρα».
Ήταν ένας σεμνός άνθρωπος ο πατριάρχης της οικογένειας των Καψήδων.
Ας επανέλθω όμως στο θέμα μου, τον «ανθυποδημοσιογράφο».
«Ανθυποδημοσιογράφοι» βοηθοί βοηθών υπήρξαμε όλοι οι παλιοί.
Για πολύ καιρό περάσαμε απ’ αυτό το στάδιο. Δουλειά αμέτρητες ώρες, από τις 4 τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι και, μετά από τις 8 το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα.
Αμοιβή; Πενταροδεκάρες με απόδειξη (το μπλοκάκι της εποχής) και συνήθως ποδαρόδρομο γιατί δεν υπήρχαν ούτε τα ναύλα για το τραμ, τον ηλεκτρικό ή το λεωφορείο. Εγγραφή στην ΕΣΗΕΑ; Όνειρο απατηλό…
Περνούσαν οι μήνες και τα χρόνια για να καταφέρουμε οι «ανθυποδημοσιογράφοι», όσοι βέβαια κρίνονταν ικανοί, να μπούμε στο μισθολόγιο και όταν συγκεντρώναμε όλες τις προϋποθέσεις μας περίμεναν απογοητεύσεις, διότι :
α) Η ΕΣΗΕΑ δεν έκανε εγγραφές ή τις έκανε όταν αυτή νόμιζε ότι έπρεπε.
β) Τύχαινε να έχουμε εκκρεμότητες με τα στρατολογικά μας ή να υπηρετούμε όταν έπρεπε να γραφτούμε στην Ένωση, και πολλά άλλα.
γ) Δεν είχαμε εργασία την εποχή των εγγραφών στην ΕΣΗΕΑ.
Έτσι, φθάναμε στο σημείο να περνούν δεκαετίες ολόκληρες για να ανοίξουν και για εμάς οι πύλες της Ένωσης.
Το μόνο καλό για τους δημοσιογράφους της γενιάς μου και τους παλαιότερους, ήταν ότι είχαμε αυστηρούς μεν αλλά πολύ καλούς δασκάλους, οι οποίοι έκαναν τους «ανθυποδημοσιογράφους»
δημοσιογράφους και συγχρόνως μας καλλιεργούσαν την αγάπη για το επάγγελμα – λειτούργημα, που εκείνη την εποχή μας άμειβε με στερήσεις και ταλαιπωρίες!
Εμείς όμως αγαπούσαμε και αγαπάμε τη δημοσιογραφία και την υπηρετήσαμε με αφοσίωση και, πολλές φορές, με αυτοθυσία.
Αυτά για τους νέους στους οποίους ολόψυχα εύχομαι επιτυχίες και πρόοδο στη δουλειά τους.
Και να μην ξεχνούν ποτέ τον λόγο του Γιάννη Καψή : «Στις αρχές της καριέρας μου, όταν ήμουν… ανθυποδημοσιογράφος… Που να πεις τότε, δημοσιογράφος;»
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
Δεν γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω που θα καταλήξει ο διάλογος για το ασφαλιστικό.
Δε γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω τα συμπεράσματα του διαλόγου αυτού πάνω σ’ ένα ζωτικό θέμα για τη ζωή την δική μας και των νεότερων από εμάς, για την ζωή των παιδιών μας. Δεν γνωρίζω το νόημα του «πόλεμος στον πόλεμο» του ΚΚΕ που το εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Εκείνο όμως που πολύ καλά γνωρίζω, είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση που βούλιαξε τα πάντα, δια της προηγούμενης υπουργού Εργασίας και παντελώς ανίδεης και άσχετης περί το ασφαλιστικό κ. Φάνης Πάλλη – Πετραλιά (ο λαός την τιμώρησε ήδη και ελπίζω να μην ξανασηκώσει κεφάλι στην πολιτική) ανέτρεψε και κατέστρεψε ό,τι καλό υπήρχε στην λειτουργία του ασφαλιστικού μας συστήματος, το οποίο, ουσιαστικά, εκμηδένισε και ενταφίασε.
Η κ. Πετραλιά, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού της συμφοράς, κατάφερε, εκτός των άλλων, να μετατρέψει τα υγιή ταμεία σε… πένητες, σε ζήτουλες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι των συνταξιούχων και περιφέρουν τώρα τον δίσκο της επαιτείας.
Ναι, αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σ’ αυτούς που επί δεκαετίες τους κατέθεταν τον μόχθο και τον ιδρώτα της δουλειάς τους για να πάρουν μια σύνταξη, μικρή κατά κανόνα, στα γεράματά τους.
ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και πολλά άλλα ταμεία έχουν σηκώσει τα χέρια και ζητούν δισεκατομμύρια από τον δημόσιο προϋπολογισμό για να ανταπεξέλθουν.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα της ΝΔ του κ. Καραμανλή και της κ. Πετραλιά.
Αυτές είναι οι επιτυχίες τους στο ασφαλιστικό.
Αυτοί είναι οι άθλοι τους.
Το ωραίο όμως είναι, ότι ο κ. Καραμανλής, πριν τις εκλογές, ζητούσε με θράσος και πάλι την ψήφο του λαού για να συνεχίσει το έργο του στους διάφορους τομείς και στο… ασφαλιστικό!
Προφανώς δεν υπάρχει ίχνος ντροπής…
Η ευθύνη για τον χειρισμό του μεγάλου αυτού θέματος, έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σ’ ένα από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ., τον συνταγματολόγο καθηγητή κ. Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό εργασίας της νέας κυβέρνησης.
Στα βαθειά νερά ρίχτηκε και κολυμπάει ο κ. Λοβέρδος που πασχίζει, αγωνίζεται, πρωτίστως για να βρει χρήματα, μεγάλα ποσά, για να βοηθήσει το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ (το μακαριτικό πρώην ΤΕΒΕ) και άλλα ταμεία που απαξίωσε και αποδιοργάνωσε η ΝΔ κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους και να μην πεινάσουν, άγιες μέρες που είναι, οι απόμαχοι της δουλειάς.
Είναι όμως και το μέγιστο θέμα του μέλλοντος των ασφαλιστικών ταμείων, του μέλλοντος του ασφαλιστικού μας συστήματος που η κυβέρνηση Σημίτη δια του τότε υπουργού Εργασίας και τώρα υποδομών κ. Ρέππα, είχε βάλει στο σωστό δρόμο με προοπτική υγιούς λειτουργίας και αντοχής για τρεις δεκαετίες.
Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα ανέλαβε να βελτιώσει η κ. Πετραλιά και το έκανε… «μπάχαλο»! Το διέλυσε. Το βούλιαξε και με την βοήθεια των δομημένων ομολόγων (αλήθεια θα πάει κανένας φυλακή για το σκάνδαλο αυτό με τα χρήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων;) το ασφαλιστικό μας κηρύχτηκε σε πτώχευση και βγάζει τώρα τον δίσκο της επαιτείας!
Το πρώτο μέτρο που θα πρέπει να ληφθεί είναι η πλήρης ανατροπή, η κατάργηση των «ρυθμίσεων» Πετραλιά και η επανεξέταση του ασφαλιστικού από μηδενική και βέβαια ισχυρή βάση.
Χρειάζεται ένα νέο υγιές ξεκίνημα, με συμμάζεμα και νοικοκύρεμα των χρημάτων που απέμειναν από την εξαετή λαίλαπα, με σεβασμό στον μόχθο των εργαζομένων και με χρηστή… διαχείρηση.
Ο διάλογος για το ασφαλιστικό και η εξέτασή του πρέπει να προχωρήσουν σε βάθος και χωρίς «πολέμους» ή αστείες θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να βρεθεί η λύση του θέματος που θα ισχυροποιήσει τα ασφαλιστικά ταμεία και θα τα καταστήσει ικανά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων και των απόμαχων της δουλειάς που τα χρηματοδοτούν με τον μόχθο τους.
Οι ευθύνες της ΝΔ για τα σκάνδαλα και τις καταστροφές που προκάλεσε στη χώρα, κυρίως στην οικομομία της, καθώς και για το ρεζίλεμα μας, με τα ψέματα της, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι τεράστιες και ήδη η κυβερνητική παράταξη έχει ζητήσει την συγκρότηση εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για αναψηλάφηση όλων σκανδάλων – αμαρτημάτων των κυβερνήσεων του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το μέγεθος των ζημιών που έχει προκαλέσει η ΝΔ, κατά την εξαετή… κυβερνητική της θητεία, είναι τόσο μεγάλο, ώστε πολλοί υποστηρίζουν πως δικαιολογεί την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Μόνον έτσι, τονίζουν, θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα λογοδοτήσουν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων και των «κουμπαριών» που έτρωγαν τις σάρκες της Ελλάδας μια ολόκληρη εξαετία.
Δε γνωρίζω, ούτε είναι δυνατόν να γνωρίζω τα συμπεράσματα του διαλόγου αυτού πάνω σ’ ένα ζωτικό θέμα για τη ζωή την δική μας και των νεότερων από εμάς, για την ζωή των παιδιών μας. Δεν γνωρίζω το νόημα του «πόλεμος στον πόλεμο» του ΚΚΕ που το εκθέτουν ανεπανόρθωτα.
Εκείνο όμως που πολύ καλά γνωρίζω, είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση που βούλιαξε τα πάντα, δια της προηγούμενης υπουργού Εργασίας και παντελώς ανίδεης και άσχετης περί το ασφαλιστικό κ. Φάνης Πάλλη – Πετραλιά (ο λαός την τιμώρησε ήδη και ελπίζω να μην ξανασηκώσει κεφάλι στην πολιτική) ανέτρεψε και κατέστρεψε ό,τι καλό υπήρχε στην λειτουργία του ασφαλιστικού μας συστήματος, το οποίο, ουσιαστικά, εκμηδένισε και ενταφίασε.
Η κ. Πετραλιά, με τις ευλογίες του πρωθυπουργού της συμφοράς, κατάφερε, εκτός των άλλων, να μετατρέψει τα υγιή ταμεία σε… πένητες, σε ζήτουλες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι των συνταξιούχων και περιφέρουν τώρα τον δίσκο της επαιτείας.
Ναι, αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους σ’ αυτούς που επί δεκαετίες τους κατέθεταν τον μόχθο και τον ιδρώτα της δουλειάς τους για να πάρουν μια σύνταξη, μικρή κατά κανόνα, στα γεράματά τους.
ΙΚΑ, ΤΕΒΕ και πολλά άλλα ταμεία έχουν σηκώσει τα χέρια και ζητούν δισεκατομμύρια από τον δημόσιο προϋπολογισμό για να ανταπεξέλθουν.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα της ΝΔ του κ. Καραμανλή και της κ. Πετραλιά.
Αυτές είναι οι επιτυχίες τους στο ασφαλιστικό.
Αυτοί είναι οι άθλοι τους.
Το ωραίο όμως είναι, ότι ο κ. Καραμανλής, πριν τις εκλογές, ζητούσε με θράσος και πάλι την ψήφο του λαού για να συνεχίσει το έργο του στους διάφορους τομείς και στο… ασφαλιστικό!
Προφανώς δεν υπάρχει ίχνος ντροπής…
Η ευθύνη για τον χειρισμό του μεγάλου αυτού θέματος, έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, σ’ ένα από τα πλέον διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ., τον συνταγματολόγο καθηγητή κ. Ανδρέα Λοβέρδο, τον υπουργό εργασίας της νέας κυβέρνησης.
Στα βαθειά νερά ρίχτηκε και κολυμπάει ο κ. Λοβέρδος που πασχίζει, αγωνίζεται, πρωτίστως για να βρει χρήματα, μεγάλα ποσά, για να βοηθήσει το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ (το μακαριτικό πρώην ΤΕΒΕ) και άλλα ταμεία που απαξίωσε και αποδιοργάνωσε η ΝΔ κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους και να μην πεινάσουν, άγιες μέρες που είναι, οι απόμαχοι της δουλειάς.
Είναι όμως και το μέγιστο θέμα του μέλλοντος των ασφαλιστικών ταμείων, του μέλλοντος του ασφαλιστικού μας συστήματος που η κυβέρνηση Σημίτη δια του τότε υπουργού Εργασίας και τώρα υποδομών κ. Ρέππα, είχε βάλει στο σωστό δρόμο με προοπτική υγιούς λειτουργίας και αντοχής για τρεις δεκαετίες.
Αυτό το ασφαλιστικό σύστημα ανέλαβε να βελτιώσει η κ. Πετραλιά και το έκανε… «μπάχαλο»! Το διέλυσε. Το βούλιαξε και με την βοήθεια των δομημένων ομολόγων (αλήθεια θα πάει κανένας φυλακή για το σκάνδαλο αυτό με τα χρήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων;) το ασφαλιστικό μας κηρύχτηκε σε πτώχευση και βγάζει τώρα τον δίσκο της επαιτείας!
Το πρώτο μέτρο που θα πρέπει να ληφθεί είναι η πλήρης ανατροπή, η κατάργηση των «ρυθμίσεων» Πετραλιά και η επανεξέταση του ασφαλιστικού από μηδενική και βέβαια ισχυρή βάση.
Χρειάζεται ένα νέο υγιές ξεκίνημα, με συμμάζεμα και νοικοκύρεμα των χρημάτων που απέμειναν από την εξαετή λαίλαπα, με σεβασμό στον μόχθο των εργαζομένων και με χρηστή… διαχείρηση.
Ο διάλογος για το ασφαλιστικό και η εξέτασή του πρέπει να προχωρήσουν σε βάθος και χωρίς «πολέμους» ή αστείες θέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να βρεθεί η λύση του θέματος που θα ισχυροποιήσει τα ασφαλιστικά ταμεία και θα τα καταστήσει ικανά να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους έναντι των εργαζομένων και των απόμαχων της δουλειάς που τα χρηματοδοτούν με τον μόχθο τους.
Οι ευθύνες της ΝΔ για τα σκάνδαλα και τις καταστροφές που προκάλεσε στη χώρα, κυρίως στην οικομομία της, καθώς και για το ρεζίλεμα μας, με τα ψέματα της, σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι τεράστιες και ήδη η κυβερνητική παράταξη έχει ζητήσει την συγκρότηση εξεταστικών επιτροπών της Βουλής για αναψηλάφηση όλων σκανδάλων – αμαρτημάτων των κυβερνήσεων του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το μέγεθος των ζημιών που έχει προκαλέσει η ΝΔ, κατά την εξαετή… κυβερνητική της θητεία, είναι τόσο μεγάλο, ώστε πολλοί υποστηρίζουν πως δικαιολογεί την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
Μόνον έτσι, τονίζουν, θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση και θα λογοδοτήσουν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων και των «κουμπαριών» που έτρωγαν τις σάρκες της Ελλάδας μια ολόκληρη εξαετία.
O ΝΤΙΝΟΣ ΡΟΒΛΙΑΣ
Τον κ. Ντίνο Ρόβλια τον γνωρίζω από την τηλεόραση και κυρίως από την έντονη και μαχητική δραστηριότητά του στα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ακόμη, από πολλές πλευρές έχω ακούσει ότι πρόκειται για έντιμο αγωνιστή της δημοκρατίας και συνεπή κοινοβουλευτικό άνδρα.
Ο Ντίνος Ρόβλιας υπήρχε και, εύχομαι, να συνεχίσει να είναι ένα από τα διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που χαίρει εκτίμηση μεταξύ των συναδέλφων του, αλλά και μεταξύ των πολιτών της περιοχής της Καρδίτσας, στην οποία εκλέγεται.
Ο Ρόβλιας, 53 χρόνων, είναι νομικός που σπούδασε στην Αθήνα με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Εκλέγεται βουλευτής από το 2004 και έχει διατελέσει πρόεδρος του Ο.Π.Α.Π. (1989 – 1990) γενικός γραμματέας του υπουργείου Επικοινωνιών και Μεταφορών (2000 – 2002) και νομικός σύμβουλος του Τ.Ε.Ε. (1999 – 2002).
Είχε ακόμη ο Ρούβλιας και άλλες πολλές δραστηριότητες στον δημόσιο τομέα και επίσης συγγραφικό έργο.
Αυτός λοιπόν είναι ο Ντίνος Ρόβλιας, ο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και για περίπου 70 ημέρες υφυπουργός Εσωτερικών που παραιτήθηκε κάτω από το βάρος κατηγοριών που έχουν διατυπωθεί εναντίον του, για ρουσφετολογία και μάλιστα έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο και δημοσιευθεί στον τύπο κάποια ονόματα στρατιωτικών, αστυνομικών κλπ. που ζητούν ρουσφετολογικές μετακινήσεις ή παραμονή στις θέσεις τους.
Το κακό είναι ότι τα αιτήματα για ρουσφέτια ήταν καταγεγραμμένα σε έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών (Γραφείο υφυπουργού).
Με άλλα λόγια παρουσιάστηκαν κάποια στοιχεία, στα οποία στηρίχθηκαν οι κατηγορίες εναντίον του υφυπουργού που υπέβαλε την παραίτησή του, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα ήταν πλαστά και, άλλωστε τα ρουσφέτια που αναφέρονται, ουδέποτε προωθήθηκαν προς τα αρμόδια υπουργεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις υπηρεσίες αυτές.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Είναι πράγματι ρουσφετολόγος ο κ. Ντίνος Ρόβλιας ή συκοφαντείται;
Είναι πολιτικάντης ή έχει πέσει θύμα πλεκτάνης;
Στέκουν οι κατηγορίες εναντίον του ή κάποιοι μηχανορραφούν και συνωμοτούν για να τον βγάλουν από τη μέση και να τον εξοντώσουν πολιτικώς;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά και ας προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε ψύχραιμα και με βάση την λογική :
1) Πως είναι δυνατόν ο υφυπουργός Ρόβλιας να έχει αρχίσει το ρουσφετολογικό γλέντι από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής του θητείας και ενώ ο πρωθυπουργός είχε ηγηθεί εκστρατείας κατά του ρουσφετιού και της διαφθοράς, εξαγγέλοντας αυστηρά και σκληρά μέτρα;
2) Δεν θα χαρακτηριζόταν παιδαριώδης ο τρόπος συγκέντρωσης και καταγραφής των αιτημάτων για ρουσφέτια σε «επίσημα» έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών και μάλιστα με την ένδειξη : ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ;
3) Δεν είναι λίγο περίεργο και παράξενο να εκδίδονται λίστες ρουσφετιών, δίκην επισήμων δημοσίων εγγράφων, σε έντυπα υπουργείου; Και αυτά ενώ η μάχη για την αξιοκρατία και κατά της διαφθοράς και του ρουσφετιού βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα;
4) Μόνον ηλίθιος αν ήταν ο Ντίνος Ρόβλιας (και ασφαλώς δεν είναι. Αντιθέτως είναι ευφυέστατος) θα ενεργούσε με τον τρόπο που φέρεται να ενήργησε. Δεν θα μπορούσε να ενεργήσει «υπογείως» και όχι επίσημα με χαρτιά του υπουργείου με φίρμες; Γιατί λοιπόν να κάνει αυτό που έκανε; Βλάκας είναι; Όχι βέβαια.
5) Πως έφτασαν στο διαδίκτυο και στη δημοσιότητα οι… ρουσφετολογικές λίστες; Πως διέρρευσαν σε κάποιους πολίτες με δραστηριότητα στα κοινά και απ’ αυτούς σε ένα διαδικτυακό τόπο; Ποιος έκανε την «διαρροή» και γιατί αυτή η «διαρροή» δεν έγινε προς κάποια εφημερίδα, προς κάποιο δημοσιογράφο ή σε άλλο μέσον μαζικής ενημέρωσης, αλλά σε κάποιον ιδιώτη που με έδρα την Καλλιθέα ηγείται εδώ και χρόνια κάποιας οργάνωσης για την «προστασία των πολιτών»; Δεν υπαινίσσομαι ο,τιδήποτε. Αντιθέτως, δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις και την εντιμότητα του εκ Καλλιθέας ιδιώτη.
6) Ο Ντίνος Ρόβλιας αντιμετώπισε το «ξέσπασμα του σκανδάλου» με ομολογουμένως, αξιοσημείωτη αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια.
7) Ο μέχρι προχθές υφυπουργός μίλησε για «μη γνήσια έγγραφα», άρα για πλαστά έγγραφα.
8) Τα καταγεγραμμένα στα «έγγραφα» αιτήματα ρουσφετιών, δεν προωθήθηκαν ποτέ και αυτό είναι γεγονός. Ρουσφέτια που, ζητήθηκαν (;), καταγράφηκαν (;), αλλά δεν έγιναν!
9) Ο Ντίνος Ρόβλιας, παραιτούμενος δήλωσε : «Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη και υπέβαλα την παραίτησή μου ανεξάρτητα από την ουσία της καταγγελίας, για να μην προξενήσω το ελάχιστο πρόβλημα στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό υπηρετώ τις αρχές και τις αξίες της παράταξης μας». Την ίδια άποψη υποστήριξε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής, ο οποίος είπε ότι η παραίτηση έγινε δεκτή για να μη δημιουργηθεί καμία σκιά για πελατειακές σχέσεις της κυβέρνησης.
10) Είναι φανερό, ότι το όλο θέμα δεν έχει την μορφή που εμφανίσθηκε. Είναι φανερό ότι ο Ρόβλιας πολλά είχε να πει και δεν τα είπε εξαιτίας της κρίσιμης συγκυρίας της περιόδου αυτής και τέλος, είναι φανερό πως για την κυβέρνηση δεν έχει κλείσει το θέμα Ρόβλια.
Το θέμα θα ερευνηθεί από όλες του τις πλευρές. Το έχει αναλάβει ο Πάγκαλος. Σύντομα θα έχουμε μια πειστική και ισχυρή απάντηση στο ερώτημα : «Τι συμβαίνει με τον Ρόβλια; Είναι ένοχος διαφθοράς και ρουσφετολογίας ή αθώο θύμα που συκοφαντείται από κάποιους άλλους βουτηγμένους στη διαφθορά;»
Περιμένουμε την απάντηση…
Δεν υποστηρίζω τον Ρόβλια. Απλώς ζητώ να μάθω την αλήθεια.
Ακόμη, από πολλές πλευρές έχω ακούσει ότι πρόκειται για έντιμο αγωνιστή της δημοκρατίας και συνεπή κοινοβουλευτικό άνδρα.
Ο Ντίνος Ρόβλιας υπήρχε και, εύχομαι, να συνεχίσει να είναι ένα από τα διακεκριμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που χαίρει εκτίμηση μεταξύ των συναδέλφων του, αλλά και μεταξύ των πολιτών της περιοχής της Καρδίτσας, στην οποία εκλέγεται.
Ο Ρόβλιας, 53 χρόνων, είναι νομικός που σπούδασε στην Αθήνα με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Εκλέγεται βουλευτής από το 2004 και έχει διατελέσει πρόεδρος του Ο.Π.Α.Π. (1989 – 1990) γενικός γραμματέας του υπουργείου Επικοινωνιών και Μεταφορών (2000 – 2002) και νομικός σύμβουλος του Τ.Ε.Ε. (1999 – 2002).
Είχε ακόμη ο Ρούβλιας και άλλες πολλές δραστηριότητες στον δημόσιο τομέα και επίσης συγγραφικό έργο.
Αυτός λοιπόν είναι ο Ντίνος Ρόβλιας, ο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και για περίπου 70 ημέρες υφυπουργός Εσωτερικών που παραιτήθηκε κάτω από το βάρος κατηγοριών που έχουν διατυπωθεί εναντίον του, για ρουσφετολογία και μάλιστα έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο και δημοσιευθεί στον τύπο κάποια ονόματα στρατιωτικών, αστυνομικών κλπ. που ζητούν ρουσφετολογικές μετακινήσεις ή παραμονή στις θέσεις τους.
Το κακό είναι ότι τα αιτήματα για ρουσφέτια ήταν καταγεγραμμένα σε έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών (Γραφείο υφυπουργού).
Με άλλα λόγια παρουσιάστηκαν κάποια στοιχεία, στα οποία στηρίχθηκαν οι κατηγορίες εναντίον του υφυπουργού που υπέβαλε την παραίτησή του, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα ήταν πλαστά και, άλλωστε τα ρουσφέτια που αναφέρονται, ουδέποτε προωθήθηκαν προς τα αρμόδια υπουργεία και τις αρμόδιες υπηρεσίες, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις υπηρεσίες αυτές.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Είναι πράγματι ρουσφετολόγος ο κ. Ντίνος Ρόβλιας ή συκοφαντείται;
Είναι πολιτικάντης ή έχει πέσει θύμα πλεκτάνης;
Στέκουν οι κατηγορίες εναντίον του ή κάποιοι μηχανορραφούν και συνωμοτούν για να τον βγάλουν από τη μέση και να τον εξοντώσουν πολιτικώς;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά και ας προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε ψύχραιμα και με βάση την λογική :
1) Πως είναι δυνατόν ο υφυπουργός Ρόβλιας να έχει αρχίσει το ρουσφετολογικό γλέντι από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής του θητείας και ενώ ο πρωθυπουργός είχε ηγηθεί εκστρατείας κατά του ρουσφετιού και της διαφθοράς, εξαγγέλοντας αυστηρά και σκληρά μέτρα;
2) Δεν θα χαρακτηριζόταν παιδαριώδης ο τρόπος συγκέντρωσης και καταγραφής των αιτημάτων για ρουσφέτια σε «επίσημα» έντυπα του υπουργείου Εσωτερικών και μάλιστα με την ένδειξη : ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ;
3) Δεν είναι λίγο περίεργο και παράξενο να εκδίδονται λίστες ρουσφετιών, δίκην επισήμων δημοσίων εγγράφων, σε έντυπα υπουργείου; Και αυτά ενώ η μάχη για την αξιοκρατία και κατά της διαφθοράς και του ρουσφετιού βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη έχει φέρει τα πρώτα αποτελέσματα;
4) Μόνον ηλίθιος αν ήταν ο Ντίνος Ρόβλιας (και ασφαλώς δεν είναι. Αντιθέτως είναι ευφυέστατος) θα ενεργούσε με τον τρόπο που φέρεται να ενήργησε. Δεν θα μπορούσε να ενεργήσει «υπογείως» και όχι επίσημα με χαρτιά του υπουργείου με φίρμες; Γιατί λοιπόν να κάνει αυτό που έκανε; Βλάκας είναι; Όχι βέβαια.
5) Πως έφτασαν στο διαδίκτυο και στη δημοσιότητα οι… ρουσφετολογικές λίστες; Πως διέρρευσαν σε κάποιους πολίτες με δραστηριότητα στα κοινά και απ’ αυτούς σε ένα διαδικτυακό τόπο; Ποιος έκανε την «διαρροή» και γιατί αυτή η «διαρροή» δεν έγινε προς κάποια εφημερίδα, προς κάποιο δημοσιογράφο ή σε άλλο μέσον μαζικής ενημέρωσης, αλλά σε κάποιον ιδιώτη που με έδρα την Καλλιθέα ηγείται εδώ και χρόνια κάποιας οργάνωσης για την «προστασία των πολιτών»; Δεν υπαινίσσομαι ο,τιδήποτε. Αντιθέτως, δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητώ τις καλές προθέσεις και την εντιμότητα του εκ Καλλιθέας ιδιώτη.
6) Ο Ντίνος Ρόβλιας αντιμετώπισε το «ξέσπασμα του σκανδάλου» με ομολογουμένως, αξιοσημείωτη αυτοκυριαρχία, αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και αξιοπρέπεια.
7) Ο μέχρι προχθές υφυπουργός μίλησε για «μη γνήσια έγγραφα», άρα για πλαστά έγγραφα.
8) Τα καταγεγραμμένα στα «έγγραφα» αιτήματα ρουσφετιών, δεν προωθήθηκαν ποτέ και αυτό είναι γεγονός. Ρουσφέτια που, ζητήθηκαν (;), καταγράφηκαν (;), αλλά δεν έγιναν!
9) Ο Ντίνος Ρόβλιας, παραιτούμενος δήλωσε : «Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη και υπέβαλα την παραίτησή μου ανεξάρτητα από την ουσία της καταγγελίας, για να μην προξενήσω το ελάχιστο πρόβλημα στην κυβέρνηση, πόσο μάλλον σε αυτή την κρίσιμη για την χώρα περίοδο. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό υπηρετώ τις αρχές και τις αξίες της παράταξης μας». Την ίδια άποψη υποστήριξε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής, ο οποίος είπε ότι η παραίτηση έγινε δεκτή για να μη δημιουργηθεί καμία σκιά για πελατειακές σχέσεις της κυβέρνησης.
10) Είναι φανερό, ότι το όλο θέμα δεν έχει την μορφή που εμφανίσθηκε. Είναι φανερό ότι ο Ρόβλιας πολλά είχε να πει και δεν τα είπε εξαιτίας της κρίσιμης συγκυρίας της περιόδου αυτής και τέλος, είναι φανερό πως για την κυβέρνηση δεν έχει κλείσει το θέμα Ρόβλια.
Το θέμα θα ερευνηθεί από όλες του τις πλευρές. Το έχει αναλάβει ο Πάγκαλος. Σύντομα θα έχουμε μια πειστική και ισχυρή απάντηση στο ερώτημα : «Τι συμβαίνει με τον Ρόβλια; Είναι ένοχος διαφθοράς και ρουσφετολογίας ή αθώο θύμα που συκοφαντείται από κάποιους άλλους βουτηγμένους στη διαφθορά;»
Περιμένουμε την απάντηση…
Δεν υποστηρίζω τον Ρόβλια. Απλώς ζητώ να μάθω την αλήθεια.
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
ΚΑΝΕΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ...
· Κανένα μυστήριο με τις διαδηλώσεις.
· Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
· Οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι γνωστοί, όπως γνωστές είναι και οι προθέσεις τους, αλλά και αυτοί που τους στηρίζουν.
· Οι ταραξίες, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, έχουν πολιτική κάλυψη που όλοι έχουμε διακρίνει καθαρά.
· Μέχρι την 3η Οκτωβρίου 2009 δεν υπήρχε πολιτική βούληση, εξαιτίας ίσως του πολιτικού κόστους για την «αποκουκούλωση» των κουκουλοφόρων και την αποτελεσματική πάταξη της έκνομης και, πολλές φορές, εγκληματικής δραστηριότητάς τους.
· Από την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί κατά την πρώτη επέτειο του θανάτου του αθώου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθερία» της 10ης Δεκεμβρίου 2009.
Ακολουθούν μερικές σκέψεις και απόψεις, οι οποίες αποτελούν καθρέφτη της αντίληψης των γεγονότων από την κοινή γνώμη και πλήρη εικόνα που έχουν σχηματίσει για την όλη κατάσταση οι φιλήσυχοι, οι νομοταγείς οι νοικοκυραίοι, η ελληνική κοινωνία, το 99,9 % του λαού μας.
Ο κ. Μανδραβέλης απορεί για την ανάμιξη των ταραχοποιών, μετά τις επιθέσεις τους εναντίον της αστυνομίας και τις καταστροφές που προκαλούν και κατ’ επέκτασιν τις λεηλασίες, στα «μπλοκ» των νομοταγών πολιτών, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ εκείνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μην απορείτε κ. Μανδραβέλη.
Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο, ούτε τυχαίο! Οι ταραχοποιοί παρεισφρέουν στα «μπλοκ» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί εκεί βρίσκουν κάλυψη και προστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλωστε η έμμεση πολιτική κάλυψη των κουκουλοφόρων και των ταραχοποιών, από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, είναι προφανής.
Ουδέποτε η ηγεσία και οι εκπρόσωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποδοκίμασαν ή καταδίκασαν την έκνομη δραστηριότητα των αναρχικών και των λοιπών ταραχοποιών.
Πάντοτε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επίσημα διακήρυσσε : «Καταδικάζουμε τη βία», αποφεύγοντας να πάρει θέση έναντι των κατορθωμάτων των κουκουλοφόρων.
Αντίθετα, το συνονθύλευμα, οι συνιστώσες τάσεις και δυνάμεις (ποιες δυνάμεις;) των ουσιαστικά μηδενικών πολιτικών στοιχείων που συγκροτούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Αλέξη Τσίπρα, συστηματικά επικρίνουν και καταδικάζουν τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών να προστατεύσουν τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών.
Αυτός είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στον οποίο είναι απορίας άξιο πως παραμένουν ακόμη στους κόλπους του, ο Φώτης Κουβέλης και μερικές άλλες αξιόλογες και ικανές πολιτικές προσωπικότητες.
Ευτυχώς ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος έχει κατ’ επανάληψιν αποδοκιμάσει την τακτική και την πολιτική του κ. Τσίπρα, ενώ ένας άλλος ηγέτης, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος έκανε το λάθος να ανακαλύψει, να αναδείξει και να προωθήσει, στην ηγεσία τον Αλέξη Τσίπρα, μετανοιωμένος για τις λανθασμένες επιλογές του και έχοντας τύψεις για την προώθηση στην προεδρία του Τσίπρα που έχει πλέον «ξεσαλώσει» και υπερβεί κάθε όριο στην προσπάθειά του να γίνει… πολιτική προσωπικότητα, κινείται τώρα με σκοπό να ανατρέψει τα πράγματα και να βγάλει το κόμμα από το χάλι που έχει καταντήσει, ακόμη και να το διαλύσει και στη συνέχεια να προχωρήσει στη δημιουργία μιας νέας υγιούς πολιτικής παράταξης με σαφείς προσανατολισμούς και, βέβαια, χωρίς την συμμετοχή στοιχείων, που στερούνται λαϊκού ερείσματος, στοιχείων χωρίς λαϊκή και πολιτική βάση, χωρίς πολιτικό προσανατολισμό, όπως είναι πολλά από τα στοιχεία που περικλείει στους κόλπους του ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Τσίπρα, τα οποία τον οδηγούν σε γελοιοποίηση και διάλυση.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη που βέβαια για μια ακόμη φορά, διακρίνεται, για το μεστό περιεχόμενο του, την ωριμότητα σκέψης του συντάκτη του και την άριστη δημοσιογραφική του αρχιτεκτονική.
· Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
· Οι «γνωστοί άγνωστοι» είναι γνωστοί, όπως γνωστές είναι και οι προθέσεις τους, αλλά και αυτοί που τους στηρίζουν.
· Οι ταραξίες, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, έχουν πολιτική κάλυψη που όλοι έχουμε διακρίνει καθαρά.
· Μέχρι την 3η Οκτωβρίου 2009 δεν υπήρχε πολιτική βούληση, εξαιτίας ίσως του πολιτικού κόστους για την «αποκουκούλωση» των κουκουλοφόρων και την αποτελεσματική πάταξη της έκνομης και, πολλές φορές, εγκληματικής δραστηριότητάς τους.
· Από την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009, η πολιτική βούληση υπάρχει και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί κατά την πρώτη επέτειο του θανάτου του αθώου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθερία» της 10ης Δεκεμβρίου 2009.
Ακολουθούν μερικές σκέψεις και απόψεις, οι οποίες αποτελούν καθρέφτη της αντίληψης των γεγονότων από την κοινή γνώμη και πλήρη εικόνα που έχουν σχηματίσει για την όλη κατάσταση οι φιλήσυχοι, οι νομοταγείς οι νοικοκυραίοι, η ελληνική κοινωνία, το 99,9 % του λαού μας.
Ο κ. Μανδραβέλης απορεί για την ανάμιξη των ταραχοποιών, μετά τις επιθέσεις τους εναντίον της αστυνομίας και τις καταστροφές που προκαλούν και κατ’ επέκτασιν τις λεηλασίες, στα «μπλοκ» των νομοταγών πολιτών, με ιδιαίτερη προτίμηση σ’ εκείνα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μην απορείτε κ. Μανδραβέλη.
Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο, ούτε τυχαίο! Οι ταραχοποιοί παρεισφρέουν στα «μπλοκ» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί εκεί βρίσκουν κάλυψη και προστασία.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Άλλωστε η έμμεση πολιτική κάλυψη των κουκουλοφόρων και των ταραχοποιών, από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, είναι προφανής.
Ουδέποτε η ηγεσία και οι εκπρόσωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποδοκίμασαν ή καταδίκασαν την έκνομη δραστηριότητα των αναρχικών και των λοιπών ταραχοποιών.
Πάντοτε, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επίσημα διακήρυσσε : «Καταδικάζουμε τη βία», αποφεύγοντας να πάρει θέση έναντι των κατορθωμάτων των κουκουλοφόρων.
Αντίθετα, το συνονθύλευμα, οι συνιστώσες τάσεις και δυνάμεις (ποιες δυνάμεις;) των ουσιαστικά μηδενικών πολιτικών στοιχείων που συγκροτούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Αλέξη Τσίπρα, συστηματικά επικρίνουν και καταδικάζουν τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών να προστατεύσουν τη ζωή και τις περιουσίες των πολιτών.
Αυτός είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, στον οποίο είναι απορίας άξιο πως παραμένουν ακόμη στους κόλπους του, ο Φώτης Κουβέλης και μερικές άλλες αξιόλογες και ικανές πολιτικές προσωπικότητες.
Ευτυχώς ο ιστορικός ηγέτης της αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος έχει κατ’ επανάληψιν αποδοκιμάσει την τακτική και την πολιτική του κ. Τσίπρα, ενώ ένας άλλος ηγέτης, ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος έκανε το λάθος να ανακαλύψει, να αναδείξει και να προωθήσει, στην ηγεσία τον Αλέξη Τσίπρα, μετανοιωμένος για τις λανθασμένες επιλογές του και έχοντας τύψεις για την προώθηση στην προεδρία του Τσίπρα που έχει πλέον «ξεσαλώσει» και υπερβεί κάθε όριο στην προσπάθειά του να γίνει… πολιτική προσωπικότητα, κινείται τώρα με σκοπό να ανατρέψει τα πράγματα και να βγάλει το κόμμα από το χάλι που έχει καταντήσει, ακόμη και να το διαλύσει και στη συνέχεια να προχωρήσει στη δημιουργία μιας νέας υγιούς πολιτικής παράταξης με σαφείς προσανατολισμούς και, βέβαια, χωρίς την συμμετοχή στοιχείων, που στερούνται λαϊκού ερείσματος, στοιχείων χωρίς λαϊκή και πολιτική βάση, χωρίς πολιτικό προσανατολισμό, όπως είναι πολλά από τα στοιχεία που περικλείει στους κόλπους του ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α του κ. Τσίπρα, τα οποία τον οδηγούν σε γελοιοποίηση και διάλυση.
Αυτά, σαν παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη που βέβαια για μια ακόμη φορά, διακρίνεται, για το μεστό περιεχόμενο του, την ωριμότητα σκέψης του συντάκτη του και την άριστη δημοσιογραφική του αρχιτεκτονική.
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
ΕΙΔΑΜΕ... ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ...
Είδαμε δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών…
Είδαμε παραβιάσεις θυρών πανεπιστημίων και καταλήψεις με πρωτοφανή βιαιότητα…
Είδαμε «υποστολή» (γκρέμισμα καλύτερα)της ελληνικής σημαίας από τον ιστό του Πανεπιστημίου, καταρράκωση και πυρπόληση της, και ανέβασμα της… αναρχικής σημαίας.
Είδαμε πρύτανη χτυπημένο στο κεφάλι και με καρδιακή προσβολή, στην εντατική…
Είδαμε «γιάφκες» πυριτιδαποθήκες και εργαστήρια κατασκευής εγκληματικών βομβών «μολότωφ» με εύφλεκτα υγρά για το…άναμμα θερμαστρών (!) όπως ισχυρίσθηκαν και δεκάδες μπουκάλια για… ανακύκλωση (!), αντιασφυξιογόνες μάσκες, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και άλλα φονικά όργανα…
Είδαμε Ιταλούς, Ισπανούς, Αλβανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Άγγλους και άλλους αλλοδαπούς άρρενες και θήλεις και βέβαια δικούς μας αναρχοκακοποιούς, αντιεξουσιαστές να εκδηλώνουν την μανία του βανδαλισμού από την οποία διακατέχονται, σε βάρος περιουσιών, αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ…
Είδαμε φωτιές, βιαιότητες, καταστροφές, αντεθνικές ενέργειες και άλλα πολλά…
Και τι δεν είδαμε…
Και όλα αυτά βέβαια, με την ανοχή κάποιου πολιτικού αποκόμματος…
Ευτυχώς, δεν είδαμε την κατάσταση να παίρνει τις περυσινές διαστάσεις. Ευτυχώς!
Και όλα αυτά που είδαμε, ήταν για να τιμηθεί η μνήμη του αθώου θύματος Αλέξη Γρηγορόπουλου που έχασε πέρυσι τη ζωή του από δολοφονική σφαίρα αστυνομικού που δικάζεται σε λίγες ημέρες στην Άμφισα…
Ναι, έτσι κάποιοι που μερικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες ονομάζουν… νεαρούς, τιμούν τη μνήμη του δυστυχισμένου παιδιού που δέχθηκε την σφαίρα του αστυνομικού!
Σαν δε ντρέπονται όλοι τους!
Και η αστυνομία, οι αρχές;
Αυτή τη φορά, πρέπει να το τονίσουμε αυτό, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., έκαναν τη δουλειά τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους αστυνομικούς.
Δηλαδή :
1) Τα επεισόδια και η ένταση δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις.
2) Το δόγμα «μηδενική ανοχή» εφαρμόσθηκε επακριβώς. Έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις και παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία πάρα πολλά άτομα, ταραξίες και κακοποιοί. Δεν απομένει παρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη.
Από τα φετινά γεγονότα, τις παραβατικές δηλαδή ενέργειες αναρχικών και κακοποιών, τις καταστροφές ακόμη και τις εγκληματικές δραστηριότητες ορισμένων στοιχείων (περίπτωση τραυματισμού του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από βάρβαρα χτυπήματα στο κεφάλι από εισβολείς στο Πανεπιστήμιο), βγαίνει και κάτι καλό.
Δρομολογείται όπως όλα δείχνουν και μια θετική εξέλιξη. Άνοιξε ο δρόμος για την ρύθμιση, επί τέλους, του θέματος του περίφημου ασύλου.
Οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και γενικότερα οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και η πλειονότητα των φοιτητών, αντιλήφθηκαν, συνειδητοποίησαν, επί τέλους, ότι το «άσυλο» που μόνο στη χώρα μας ισχύει, υπάρχει για την διακίνηση και μόνον, ιδεών της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι για την «κάλυψη» της κακοποιού δραστηριότητας κάποιων στοιχείων ξένων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το «άσυλο» δεν αποτελεί ασπίδα της παραβατικότητας ούτε και «προστασία» των παραβατών από τα όργανα της τάξης και από την δικαιοσύνη.
Οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κατάλαβαν ότι το «άσυλο» έτσι όπως ισχύει, δεν αποτελεί μόνον όργανο γι’ αυτούς που λεηλατούν και ρημάζουν τα πάντα, ακόμη και τα ιδρύματα που με το «άσυλο» τους προστατεύουν, αλλά, επιπλέον, αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα και γι’ αυτήν την ίδια τη ζωή των πανεπιστημιακών.
Ίσως τώρα να έφθασε η ώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Μουντζούρης, να αντιληφθεί πως πρέπει να δώσει ένα τέλος και στην λειτουργία της ιστοσελίδας εξωπανεπιστημιακών στοιχείων στο χώρο του ιδρύματος.
Ίσως να έφθασε αυτή η ώρα, γιατί η πρόσφατη δήλωση – δικαιολογία του κ. Μουντζούρη «περί διακίνησης ιδεών», μόνον παιδαριώδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί…
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι και τα παιδιά με τις «κουκούλες» που προφανώς θα εξακολουθήσουν να αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο σε παράνομες πράξεις μετά τα γεγονότα της 6ης και 7ης Δεκεμβρίου, είναι και δικά μας παιδιά. Είναι παιδιά του ελληνικού λαού που κι αυτά, αν και φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο, αγαπούν και πονούν την πατρίδα, την Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό, έχουμε ύψιστη υποχρέωση, όλοι εμείς, αρχές και απλοί πολίτες, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα ξαναφέρουμε στο σωστό δρόμο, κοντά μας.
Κλείνοντας όμως θα πρέπει να πούμε ένα ΜΠΡΑΒΟ στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη, την ηγεσία της αστυνομίας και στις χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΑΣ. για τον αγώνα που έδωσαν με αυταπάρνηση, γενναιότητα και φρόνηση υπέρ των πολιτών, από τους οποίους άλλωστε προέρχεται.
Είδαμε παραβιάσεις θυρών πανεπιστημίων και καταλήψεις με πρωτοφανή βιαιότητα…
Είδαμε «υποστολή» (γκρέμισμα καλύτερα)της ελληνικής σημαίας από τον ιστό του Πανεπιστημίου, καταρράκωση και πυρπόληση της, και ανέβασμα της… αναρχικής σημαίας.
Είδαμε πρύτανη χτυπημένο στο κεφάλι και με καρδιακή προσβολή, στην εντατική…
Είδαμε «γιάφκες» πυριτιδαποθήκες και εργαστήρια κατασκευής εγκληματικών βομβών «μολότωφ» με εύφλεκτα υγρά για το…άναμμα θερμαστρών (!) όπως ισχυρίσθηκαν και δεκάδες μπουκάλια για… ανακύκλωση (!), αντιασφυξιογόνες μάσκες, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης και άλλα φονικά όργανα…
Είδαμε Ιταλούς, Ισπανούς, Αλβανούς, Πολωνούς, Γάλλους, Άγγλους και άλλους αλλοδαπούς άρρενες και θήλεις και βέβαια δικούς μας αναρχοκακοποιούς, αντιεξουσιαστές να εκδηλώνουν την μανία του βανδαλισμού από την οποία διακατέχονται, σε βάρος περιουσιών, αυτοκινήτων, καταστημάτων κλπ…
Είδαμε φωτιές, βιαιότητες, καταστροφές, αντεθνικές ενέργειες και άλλα πολλά…
Και τι δεν είδαμε…
Και όλα αυτά βέβαια, με την ανοχή κάποιου πολιτικού αποκόμματος…
Ευτυχώς, δεν είδαμε την κατάσταση να παίρνει τις περυσινές διαστάσεις. Ευτυχώς!
Και όλα αυτά που είδαμε, ήταν για να τιμηθεί η μνήμη του αθώου θύματος Αλέξη Γρηγορόπουλου που έχασε πέρυσι τη ζωή του από δολοφονική σφαίρα αστυνομικού που δικάζεται σε λίγες ημέρες στην Άμφισα…
Ναι, έτσι κάποιοι που μερικές τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες ονομάζουν… νεαρούς, τιμούν τη μνήμη του δυστυχισμένου παιδιού που δέχθηκε την σφαίρα του αστυνομικού!
Σαν δε ντρέπονται όλοι τους!
Και η αστυνομία, οι αρχές;
Αυτή τη φορά, πρέπει να το τονίσουμε αυτό, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, η φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., έκαναν τη δουλειά τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους αστυνομικούς.
Δηλαδή :
1) Τα επεισόδια και η ένταση δεν πήραν μεγάλες διαστάσεις.
2) Το δόγμα «μηδενική ανοχή» εφαρμόσθηκε επακριβώς. Έγιναν εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις και παραπέμφθηκαν στην εισαγγελία πάρα πολλά άτομα, ταραξίες και κακοποιοί. Δεν απομένει παρά να κριθούν από τη δικαιοσύνη.
Από τα φετινά γεγονότα, τις παραβατικές δηλαδή ενέργειες αναρχικών και κακοποιών, τις καταστροφές ακόμη και τις εγκληματικές δραστηριότητες ορισμένων στοιχείων (περίπτωση τραυματισμού του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από βάρβαρα χτυπήματα στο κεφάλι από εισβολείς στο Πανεπιστήμιο), βγαίνει και κάτι καλό.
Δρομολογείται όπως όλα δείχνουν και μια θετική εξέλιξη. Άνοιξε ο δρόμος για την ρύθμιση, επί τέλους, του θέματος του περίφημου ασύλου.
Οι πρυτάνεις, οι καθηγητές και γενικότερα οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και η πλειονότητα των φοιτητών, αντιλήφθηκαν, συνειδητοποίησαν, επί τέλους, ότι το «άσυλο» που μόνο στη χώρα μας ισχύει, υπάρχει για την διακίνηση και μόνον, ιδεών της πανεπιστημιακής κοινότητας και όχι για την «κάλυψη» της κακοποιού δραστηριότητας κάποιων στοιχείων ξένων προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Το «άσυλο» δεν αποτελεί ασπίδα της παραβατικότητας ούτε και «προστασία» των παραβατών από τα όργανα της τάξης και από την δικαιοσύνη.
Οι πρυτάνεις και οι λοιποί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, κατάλαβαν ότι το «άσυλο» έτσι όπως ισχύει, δεν αποτελεί μόνον όργανο γι’ αυτούς που λεηλατούν και ρημάζουν τα πάντα, ακόμη και τα ιδρύματα που με το «άσυλο» τους προστατεύουν, αλλά, επιπλέον, αποτελεί και μεγάλο κίνδυνο για την ακεραιότητα και γι’ αυτήν την ίδια τη ζωή των πανεπιστημιακών.
Ίσως τώρα να έφθασε η ώρα ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο κ. Μουντζούρης, να αντιληφθεί πως πρέπει να δώσει ένα τέλος και στην λειτουργία της ιστοσελίδας εξωπανεπιστημιακών στοιχείων στο χώρο του ιδρύματος.
Ίσως να έφθασε αυτή η ώρα, γιατί η πρόσφατη δήλωση – δικαιολογία του κ. Μουντζούρη «περί διακίνησης ιδεών», μόνον παιδαριώδης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί…
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να τονισθεί ιδιαίτερα, ότι και τα παιδιά με τις «κουκούλες» που προφανώς θα εξακολουθήσουν να αποτελούν επιβαρυντικό στοιχείο σε παράνομες πράξεις μετά τα γεγονότα της 6ης και 7ης Δεκεμβρίου, είναι και δικά μας παιδιά. Είναι παιδιά του ελληνικού λαού που κι αυτά, αν και φαινομενικά δείχνουν το αντίθετο, αγαπούν και πονούν την πατρίδα, την Ελλάδα μας.
Γι’ αυτό, έχουμε ύψιστη υποχρέωση, όλοι εμείς, αρχές και απλοί πολίτες, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να τα ξαναφέρουμε στο σωστό δρόμο, κοντά μας.
Κλείνοντας όμως θα πρέπει να πούμε ένα ΜΠΡΑΒΟ στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδη, την ηγεσία της αστυνομίας και στις χιλιάδες αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΑΣ. για τον αγώνα που έδωσαν με αυταπάρνηση, γενναιότητα και φρόνηση υπέρ των πολιτών, από τους οποίους άλλωστε προέρχεται.
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
O "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 2", ΠΑΛΙ
Το τελευταίο μου ομότιτλο, με το σημερινό, άρθρο, έγινε αφορμή να ακουστούν ενδιαφέρουσες απόψεις, εν όψει του νέου διοικητικού χάρτη της χώρας που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με βάση τις εμπειρίες, οι οποίες αποκτήθηκαν, για την διόρθωση κάποιων αστοχιών και… «κακοτεχνιών» του πρώτου «Καποδίστρια» που παρατηρήθηκαν κατά την εφαρμογή του.
Το θέμα λοιπόν της κατάργησης ή της συνένωσης των μικρών δήμων για λόγους, κυρίως, οικονομικούς, δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται, κατά τους γνωρίζοντες καλύτερα τα πράγματα, καθώς και πολλούς παράγοντες και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αποτελεί ένα από τα ζωτικά κύτταρα της δημοκρατίας.
Υπάρχουν, κατά τους ειδήμονες, πολλοί μικροί δήμοι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, διαθέτουν όμως αξιόλογες υποδομές, οργανισμούς και υπηρεσίες.
Τους υποψήφιους για κατάργηση ή συγχώνευση αυτούς δήμους, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κυβέρνηση, ο νομοθέτης του «Καποδίστρια 2» που βρίσκεται στα «σκαριά».
Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλοί μικροί σε πληθυσμό και έκταση δήμοι, οι οποίοι παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, λειτουργούν Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης, καλές βιβλιοθήκες, πνευματικά, πολιτιστικά και μορφωτικά κέντρα με σημαντική δραστηριότητα, περιβαλλοντικά κέντρα, φιλαρμονικές και διάφορα άλλα μουσικά συγκροτήματα, ΚΑΠΗ και επί πλέον ασκούν φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο, έχουν ακίνητη περιουσία και ξενώνες κλπ.
Τι θα γίνει με τους δήμους αυτούς και με τις υποδομές τους;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Πως θα επιβιώσουν και πως θα διοικηθούν οι υπηρεσίες των μικρών αυτών δήμων;
Πως οι υποδομές τους θα διατηρηθούν και θα επεκταθούν;
Μήπως θα υπολειτουργήσουν ή θα καταργηθούν;
Μέγα το ερώτημα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί μεγάλοι σε έκταση και πληθυσμό δήμοι που στην πραγματικότητα είναι… σκορποχώρια.
Πρόκειται για δήμους που τα «διαμερίσματα» τους απέχουν χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, οι υποδομές ανύπαρκτες, η επικοινωνία μεταξύ κέντρου και δημοτικών «επαρχιών» δυσχερής και η εξυπηρέτηση των δημοτών υποτυπώδης.
Και ιδού ένα ακόμη καίριο ερώτημα :
Οι δήμοι αυτοί με οικονομικά όντως κάπως καλύτερα θα «απορροφήσουν» τους μικρούς δήμους με το επίπεδο που προαναφέρθηκε;
Αυτά όλα πρέπει να απασχολήσουν πολύ σοβαρά την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να επιτευχθεί ο στόχος του «Καποδίστρια 2» που είναι η διόρθωση των λαθών του πρώτου «Καποδίστρια» και όχι η χειροτέρευση της κατάστασης.
Το θέμα λοιπόν της κατάργησης ή της συνένωσης των μικρών δήμων για λόγους, κυρίως, οικονομικούς, δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται, κατά τους γνωρίζοντες καλύτερα τα πράγματα, καθώς και πολλούς παράγοντες και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, που αποτελεί ένα από τα ζωτικά κύτταρα της δημοκρατίας.
Υπάρχουν, κατά τους ειδήμονες, πολλοί μικροί δήμοι που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, διαθέτουν όμως αξιόλογες υποδομές, οργανισμούς και υπηρεσίες.
Τους υποψήφιους για κατάργηση ή συγχώνευση αυτούς δήμους, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κυβέρνηση, ο νομοθέτης του «Καποδίστρια 2» που βρίσκεται στα «σκαριά».
Συγκεκριμένα, υπάρχουν πολλοί μικροί σε πληθυσμό και έκταση δήμοι, οι οποίοι παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, λειτουργούν Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης, καλές βιβλιοθήκες, πνευματικά, πολιτιστικά και μορφωτικά κέντρα με σημαντική δραστηριότητα, περιβαλλοντικά κέντρα, φιλαρμονικές και διάφορα άλλα μουσικά συγκροτήματα, ΚΑΠΗ και επί πλέον ασκούν φιλανθρωπικό και ανθρωπιστικό έργο, έχουν ακίνητη περιουσία και ξενώνες κλπ.
Τι θα γίνει με τους δήμους αυτούς και με τις υποδομές τους;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Πως θα επιβιώσουν και πως θα διοικηθούν οι υπηρεσίες των μικρών αυτών δήμων;
Πως οι υποδομές τους θα διατηρηθούν και θα επεκταθούν;
Μήπως θα υπολειτουργήσουν ή θα καταργηθούν;
Μέγα το ερώτημα.
Υπάρχουν όμως και πολλοί μεγάλοι σε έκταση και πληθυσμό δήμοι που στην πραγματικότητα είναι… σκορποχώρια.
Πρόκειται για δήμους που τα «διαμερίσματα» τους απέχουν χιλιόμετρα το ένα από το άλλο, οι υποδομές ανύπαρκτες, η επικοινωνία μεταξύ κέντρου και δημοτικών «επαρχιών» δυσχερής και η εξυπηρέτηση των δημοτών υποτυπώδης.
Και ιδού ένα ακόμη καίριο ερώτημα :
Οι δήμοι αυτοί με οικονομικά όντως κάπως καλύτερα θα «απορροφήσουν» τους μικρούς δήμους με το επίπεδο που προαναφέρθηκε;
Αυτά όλα πρέπει να απασχολήσουν πολύ σοβαρά την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να επιτευχθεί ο στόχος του «Καποδίστρια 2» που είναι η διόρθωση των λαθών του πρώτου «Καποδίστρια» και όχι η χειροτέρευση της κατάστασης.
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
"ΑΠΟΚΑΡΑΜΑΝΛΟΠΟΙΗΣΗ" ΚΑΙ "ΑΠΟΜΗΤΣΟΤΑΚΟΠΟΙΗΣΗ"...
Η αντιπολίτευση είναι θεσμός και ως θεσμός αποτελεί κύριο μοχλό στην λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Κατά συνέπειαν το ενδιαφέρον των πολιτών για μια αξιωματική αντιπολίτευση που θα κινείται στον σωστό δρόμο και θα ελέγχει σωστά την κυβέρνηση, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Στις δημοκρατίες ο ρόλος της αντιπολίτευσης, κυρίως δε της μείζονος είναι σημαντικό στοιχείο της υπόστασής τους για τον απλούστατο λόγο ότι εξασφαλίζει παραγωγικό και εποικοδομητικό διάλογο, διατύπωση και κυκλοφορία ιδεών και σφαιρική ενημέρωση του κοινού που έχει στην διάθεσή του πλήρη εικόνα των πολιτικών δραστηριοτήτων. Επίσης διότι ελέγχει την κυβέρνηση, την εκτελεστική εξουσία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η εκλογή, από τη βάση και με ευρεία συμμετοχή, του νέου προέδρου της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, δίκαια προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας των πολιτών και κέρδισε μια από τις πρώτες θέσεις στα «παραθυράτα» τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, στο ραδιόφωνο και στον τύπο.
Η ΝΔ, στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα παραλλάσσοντας το δημοκρατικό προηγούμενο ανάδειξης ηγεσίας του κόμματος που κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις εκλογές και τώρα κυβερνά την χώρα, προσέφυγε στη βάση, στους οπαδούς της, κατά κάποιο τρόπο, για να αποκτήσει πρόεδρο.
Έτσι, ο Αντώνης Σαμαράς ο εκλεγμένος από την βάση με απόλυτη πλειοψηφία, με 50, 06 % παρέλαβε ήδη την προεδρία, το κόμμα, την σφραγίδα του, και τα πάντα στην Ρηγίλλης, από τον αποχωρήσαντα, κάτω από το βάρος των αποτυχιών του, κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, κ. Κώστα Καραμανλή.
Η βάση της ΝΔ πιστεύω απόλυτα, έκανε την καλύτερη επιλογή αναδεικνύοντας πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά.
Αυτό το πιστεύω διότι :
1) Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι χωρίς αμφιβολία, ένας ευπατρίδης της πολιτικής, είναι πολιτικός με φυσική ευγένεια, με υψηλό ήθος, με πολύ καλές σπουδές, με πολιτική εμπειρία και σπάνια κουλτούρα και πάνω απ’ όλα με δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αισθήματα. Είναι ένας άνθρωπος ήπιου χαρακτήρα, χαμηλών τόνων, αλλά και αποφασιστικός, με υπομονή ανοχή και προθυμία όμως να ακούσει τους πάντες και να μελετήσει τις απόψεις τους. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
2) Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, θα εργασθεί για να μπουν νέες βάσεις, νέες δομές, νέες προοπτικές και νέες μέθοδοι στο κόμμα. Αυτό είναι βέβαιο. Άλλωστε, με τον τρόπο του, αυτό έχει πει κατά την «προεκλογική» περίοδο.
3) Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως στην δραστηριότητα του κ. Σαμαρά, είναι αυτό που επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ, ιδιαίτερα των νέων. Είναι η εξάλειψη της Καραμανλικής και της Μητσοτακικής νοοτροπίας. Είναι η εξαφάνιση των μεθόδων του Καραμανλισμού και του Μητσοτακισμού. Είναι η «αποκαραμανλοποίηση» και «απομητσοτακοποίηση» της παράταξης. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν δεν «ξεριζωθεί» η «παρέα» που κατάστρεψε τον κ. Κώστα Καραμανλή και τον «γκρέμισε» από την πρωθυπουργία και την προεδρία της ΝΔ, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Αν δεν χτυπηθεί κατακέφαλα ο «Καραμανλισμός» (εννοούμε τους «αμαρτωλούς» συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή και τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων), το κόμμα δεν θα έχει ελπίδες επιτυχίας.
Επίσης γνωρίζει πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να προχωρήσει σε ριζικό «απομητσοτακισμό» που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το κόμμα που προεδρεύει. Το πνεύμα Μητσοτάκη (ο θεός να τον έχει γερό και να του δίνει χρόνια του Κώστα) πρέπει να εξορκισθεί.
Μετά από την «αποστασία» και την σύμπλευση με τον απερίγραπτο Κοκό που έφερε εν συνεχεία το αντεθνικό πραξικόπημα, το Μητσοτακέικο πνεύμα, φέρνει διάλυση, καταστροφή!
Χρειάζεται ως εκ τούτου «αποκαραμανλισμός» και «απομητσοτακισμός».Διαφορετικά τίποτα δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί.
4) Παρά τις περί ενότητας κατηγορηματικές δηλώσεις των τριών υποψηφίων, το αντίθετο είναι προφανές, τόσον από την συμπαράταξη με την κ. Μπακογιάννη, δεκάδων βουλευτών και πρώην υπουργών που άρχισαν ήδη να λένε τις κουβέντες τους, όσον και από το σαφές μήνυμα του νέου προέδρου περί περιφρούρησης της ενότητος, η οποία όμως είναι βέβαιο πως θα διαταραχθεί από τις εντολές του «αποστάτη» προς την κ. Ντόρα που ως ικανή, ανήσυχη και ταλαντούχος πολιτικός στοχεύουσα στην πρωθυπουργία, θα επιδιώξει να πάρει ηγετική θέση, με άλλα λόγια, θα ιδρύσει άλλο κόμμα, όπως και ο γεννήτωρ της ακολουθούμενη από μερίδα, μεγάλη νομίζω, βουλευτών και πολιτικών της ΝΔ.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ο Κώστας Μητσοτάκης, έχασε μια μάχη από τον… άσπονδο φίλο του Αντώνη Σαμαρά αλλά του μένει ακόμη μια ευκαιρία. Του μένει μια ακόμη πιθανότητα για να πραγματοποιηθεί το μεγάλο του σχέδιο, να κάνει την κόρη του πρωθυπουργό και τον γιο του υπουργό και… κάτι παραπάνω!
Και γι’ αυτό θα δώσει οδηγίες για έμπρακτη διαφοροποίηση, παρά την διακήρυξη του κ. Σαμαρά ότι θα πατάξει κάθε κίνηση διάσπασης της βάσης της παράταξης.
Ο «γεννήτωρ» θα συμβουλεύσει ή σαφέστερα θα επιβάλει «διάσπαση» και, γιατί όχι, δημιουργία ενός νέου κεντροδεξιού κόμματος με ηγέτιδα την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
5) Ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζοντας ή βάσιμα υποψιαζόμενος τις Μητσοτακικές τακτικές και μεθόδους, ανοίχτηκε ήδη προς τους υποστηρικτές της κ. Ντόρας και μίλησε για «σφουγγάρι», δηλαδή ότι σβήνει την «προεκλογική» αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα τόνισε πως δεν θα επιχειρήσει για κανένα λόγο διχαστικές ή διασπαστικές κινήσεις και θα κάνει το παν για την ενότητα της ΝΔ.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι και ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, είχε κάνει το παν για την ενότητα της Ένωσης Κέντρου του 53 %, πλην όμως ο Κ.Μ. με την στήριξη του Κοκού και των αυλοδούλων, τον ανέτρεψαν και μαζί του ανέτρεψαν αυτήν την ίδια δημοκρατία, την γνήσια βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που είχε δώσει στην Ε.Κ. νωπή εντολή.
Αυτά ο κ. Σαμαράς σα νέος που είναι δεν τα έζησε, όπως τα ζήσαμε εμείς οι παλιοί.
Βέβαια τα γνωρίζει καλά από την μελέτη της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας και ασφαλώς γνωρίζει τον τρόπο που ενεργεί το Μητσοτακέικο και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους σκοπούς και τους στόχους του. Ενεργεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες.
Ας τα έχει λοιπόν όλα αυτά έντονα υπ’ όψιν του ο νέος πρόεδρος της ΝΔ για να μην βρεθεί, κάποια στιγμή, προ εκπλήξεων.
Τελειώνοντας θα πρέπει να συγχαρώ τον κ. Σαμαρά για την εκλογή του, αλλά και για την επίσκεψή του στον πρωθυπουργό που είναι στενός φίλος και συμφοιτητής του. Ήταν η επίσκεψη αυτή ακόμη μια απόδειξη του υψηλού του ήθους, ενώ η δήλωση του ότι, όταν χρειάζεται θα κάνει γόνιμη αντιπολίτευση, σκληρή ενίοτε, αλλά θα συμπαρίσταται στον αγώνα για την βελτίωση της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει ιδιαίτερα να εξαρθεί.
Συγχαρητήρια και Μπράβο Αντώνη Σαμαρά.
Κατά συνέπειαν το ενδιαφέρον των πολιτών για μια αξιωματική αντιπολίτευση που θα κινείται στον σωστό δρόμο και θα ελέγχει σωστά την κυβέρνηση, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Στις δημοκρατίες ο ρόλος της αντιπολίτευσης, κυρίως δε της μείζονος είναι σημαντικό στοιχείο της υπόστασής τους για τον απλούστατο λόγο ότι εξασφαλίζει παραγωγικό και εποικοδομητικό διάλογο, διατύπωση και κυκλοφορία ιδεών και σφαιρική ενημέρωση του κοινού που έχει στην διάθεσή του πλήρη εικόνα των πολιτικών δραστηριοτήτων. Επίσης διότι ελέγχει την κυβέρνηση, την εκτελεστική εξουσία.
Για όλους αυτούς τους λόγους η εκλογή, από τη βάση και με ευρεία συμμετοχή, του νέου προέδρου της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά, δίκαια προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλης μερίδας των πολιτών και κέρδισε μια από τις πρώτες θέσεις στα «παραθυράτα» τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, στο ραδιόφωνο και στον τύπο.
Η ΝΔ, στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ ή καλύτερα παραλλάσσοντας το δημοκρατικό προηγούμενο ανάδειξης ηγεσίας του κόμματος που κέρδισε με μεγάλη διαφορά τις εκλογές και τώρα κυβερνά την χώρα, προσέφυγε στη βάση, στους οπαδούς της, κατά κάποιο τρόπο, για να αποκτήσει πρόεδρο.
Έτσι, ο Αντώνης Σαμαράς ο εκλεγμένος από την βάση με απόλυτη πλειοψηφία, με 50, 06 % παρέλαβε ήδη την προεδρία, το κόμμα, την σφραγίδα του, και τα πάντα στην Ρηγίλλης, από τον αποχωρήσαντα, κάτω από το βάρος των αποτυχιών του, κατά την εξαετή διακυβέρνηση της χώρας, κ. Κώστα Καραμανλή.
Η βάση της ΝΔ πιστεύω απόλυτα, έκανε την καλύτερη επιλογή αναδεικνύοντας πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά.
Αυτό το πιστεύω διότι :
1) Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι χωρίς αμφιβολία, ένας ευπατρίδης της πολιτικής, είναι πολιτικός με φυσική ευγένεια, με υψηλό ήθος, με πολύ καλές σπουδές, με πολιτική εμπειρία και σπάνια κουλτούρα και πάνω απ’ όλα με δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αισθήματα. Είναι ένας άνθρωπος ήπιου χαρακτήρα, χαμηλών τόνων, αλλά και αποφασιστικός, με υπομονή ανοχή και προθυμία όμως να ακούσει τους πάντες και να μελετήσει τις απόψεις τους. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
2) Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, θα εργασθεί για να μπουν νέες βάσεις, νέες δομές, νέες προοπτικές και νέες μέθοδοι στο κόμμα. Αυτό είναι βέβαιο. Άλλωστε, με τον τρόπο του, αυτό έχει πει κατά την «προεκλογική» περίοδο.
3) Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως στην δραστηριότητα του κ. Σαμαρά, είναι αυτό που επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών της ΝΔ, ιδιαίτερα των νέων. Είναι η εξάλειψη της Καραμανλικής και της Μητσοτακικής νοοτροπίας. Είναι η εξαφάνιση των μεθόδων του Καραμανλισμού και του Μητσοτακισμού. Είναι η «αποκαραμανλοποίηση» και «απομητσοτακοποίηση» της παράταξης. Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά, ότι αν δεν «ξεριζωθεί» η «παρέα» που κατάστρεψε τον κ. Κώστα Καραμανλή και τον «γκρέμισε» από την πρωθυπουργία και την προεδρία της ΝΔ, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Αν δεν χτυπηθεί κατακέφαλα ο «Καραμανλισμός» (εννοούμε τους «αμαρτωλούς» συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή και τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων), το κόμμα δεν θα έχει ελπίδες επιτυχίας.
Επίσης γνωρίζει πολύ καλά ο Αντώνης Σαμαράς, ότι είναι απόλυτη ανάγκη να προχωρήσει σε ριζικό «απομητσοτακισμό» που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το κόμμα που προεδρεύει. Το πνεύμα Μητσοτάκη (ο θεός να τον έχει γερό και να του δίνει χρόνια του Κώστα) πρέπει να εξορκισθεί.
Μετά από την «αποστασία» και την σύμπλευση με τον απερίγραπτο Κοκό που έφερε εν συνεχεία το αντεθνικό πραξικόπημα, το Μητσοτακέικο πνεύμα, φέρνει διάλυση, καταστροφή!
Χρειάζεται ως εκ τούτου «αποκαραμανλισμός» και «απομητσοτακισμός».Διαφορετικά τίποτα δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί.
4) Παρά τις περί ενότητας κατηγορηματικές δηλώσεις των τριών υποψηφίων, το αντίθετο είναι προφανές, τόσον από την συμπαράταξη με την κ. Μπακογιάννη, δεκάδων βουλευτών και πρώην υπουργών που άρχισαν ήδη να λένε τις κουβέντες τους, όσον και από το σαφές μήνυμα του νέου προέδρου περί περιφρούρησης της ενότητος, η οποία όμως είναι βέβαιο πως θα διαταραχθεί από τις εντολές του «αποστάτη» προς την κ. Ντόρα που ως ικανή, ανήσυχη και ταλαντούχος πολιτικός στοχεύουσα στην πρωθυπουργία, θα επιδιώξει να πάρει ηγετική θέση, με άλλα λόγια, θα ιδρύσει άλλο κόμμα, όπως και ο γεννήτωρ της ακολουθούμενη από μερίδα, μεγάλη νομίζω, βουλευτών και πολιτικών της ΝΔ.
Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Ο Κώστας Μητσοτάκης, έχασε μια μάχη από τον… άσπονδο φίλο του Αντώνη Σαμαρά αλλά του μένει ακόμη μια ευκαιρία. Του μένει μια ακόμη πιθανότητα για να πραγματοποιηθεί το μεγάλο του σχέδιο, να κάνει την κόρη του πρωθυπουργό και τον γιο του υπουργό και… κάτι παραπάνω!
Και γι’ αυτό θα δώσει οδηγίες για έμπρακτη διαφοροποίηση, παρά την διακήρυξη του κ. Σαμαρά ότι θα πατάξει κάθε κίνηση διάσπασης της βάσης της παράταξης.
Ο «γεννήτωρ» θα συμβουλεύσει ή σαφέστερα θα επιβάλει «διάσπαση» και, γιατί όχι, δημιουργία ενός νέου κεντροδεξιού κόμματος με ηγέτιδα την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.
5) Ο Αντώνης Σαμαράς, γνωρίζοντας ή βάσιμα υποψιαζόμενος τις Μητσοτακικές τακτικές και μεθόδους, ανοίχτηκε ήδη προς τους υποστηρικτές της κ. Ντόρας και μίλησε για «σφουγγάρι», δηλαδή ότι σβήνει την «προεκλογική» αντιπαράθεση. Ταυτόχρονα τόνισε πως δεν θα επιχειρήσει για κανένα λόγο διχαστικές ή διασπαστικές κινήσεις και θα κάνει το παν για την ενότητα της ΝΔ.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω, ότι και ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, είχε κάνει το παν για την ενότητα της Ένωσης Κέντρου του 53 %, πλην όμως ο Κ.Μ. με την στήριξη του Κοκού και των αυλοδούλων, τον ανέτρεψαν και μαζί του ανέτρεψαν αυτήν την ίδια δημοκρατία, την γνήσια βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που είχε δώσει στην Ε.Κ. νωπή εντολή.
Αυτά ο κ. Σαμαράς σα νέος που είναι δεν τα έζησε, όπως τα ζήσαμε εμείς οι παλιοί.
Βέβαια τα γνωρίζει καλά από την μελέτη της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας και ασφαλώς γνωρίζει τον τρόπο που ενεργεί το Μητσοτακέικο και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους σκοπούς και τους στόχους του. Ενεργεί χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες.
Ας τα έχει λοιπόν όλα αυτά έντονα υπ’ όψιν του ο νέος πρόεδρος της ΝΔ για να μην βρεθεί, κάποια στιγμή, προ εκπλήξεων.
Τελειώνοντας θα πρέπει να συγχαρώ τον κ. Σαμαρά για την εκλογή του, αλλά και για την επίσκεψή του στον πρωθυπουργό που είναι στενός φίλος και συμφοιτητής του. Ήταν η επίσκεψη αυτή ακόμη μια απόδειξη του υψηλού του ήθους, ενώ η δήλωση του ότι, όταν χρειάζεται θα κάνει γόνιμη αντιπολίτευση, σκληρή ενίοτε, αλλά θα συμπαρίσταται στον αγώνα για την βελτίωση της κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει ιδιαίτερα να εξαρθεί.
Συγχαρητήρια και Μπράβο Αντώνη Σαμαρά.
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
O "ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 2"
Είναι προφανές, ότι το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου δεν ορρωδούν προ ουδενός εμποδίου, με άλλα λόγια, δεν «κωλώνουν» με τίποτα.
Δεν διστάζουν ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του να ανοίγουν νέα μέτωπα και να μάχονται ταυτόχρονα σε όλα και μάλιστα, δυναμικά.
Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επίκειται το άνοιγμα του «Καποδίστρια 2» και του νέου εκλογικού συστήματος που θα πρέπει να έχουν εγκαίρως ψηφισθεί, ώστε με το νέο σύστημα και την νέα διοικητική διαίρεση, να γίνουν οι δημοτικές, νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογές, τον Οκτώβριο του 2010.
Αυτό είναι ένα νέο μέτωπο, στο οποίο, χωρίς αμφιβολία, θα δοθούν σκληρές πολιτικές μάχες, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα στα κόμματα.
Το εκλογικό νομοσχέδιο, το οποίο μελετά το ΠΑΣΟΚ και βασίζεται σ’ αυτό που εφαρμόζεται στη Γερμανία, αναμφίβολα θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις και περισσότερες αντιδράσεις, κυρίως, όπως ακούγεται, από τα μικρά κόμματα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο αν προηγουμένως δεν δούμε το νέο εκλογικό νόμο, αν δεν τον αναλύσουν η κυβέρνηση και οι ειδικοί και αν δεν τον σχολιάσουν τα κόμματα, μεγάλα και μικρά και αν τέλος, δεν διατυπώσουν όλοι, υπεύθυνα τις απόψεις τους.
Μπορούμε όμως να πούμε λίγα λόγια για τον «Καποδίστρια» που ήδη ισχύει και εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και τον «Καποδίστρια 2» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Ο «Καποδίστριας», δημιούργημα του Θεσπρωτού πρώην υπουργού Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις και τομές στην διοικητική διαίρεση της χώρας και αποτέλεσε ευεργετική μεταρρύθμιση στην όλη δραστηριότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι περισσότεροι από τους οποίους απέκτησαν νέες δυνάμεις και νέα ζωή και λειτούργησαν επωφελέστερα για τους δημότες τους και γενικότερα για τους κατοίκους των περιοχών που καλύπτουν, για όλους τους πολίτες.
Ο «Καποδίστριας» πρόσφερε στους ΟΤΑ, επιστημονικό και εξειδικευμένο προσωπικό, μηχανήματα, οργάνωση για την άνετη εξυπηρέτηση του κοινού και αρμοδιότητες που συμπλήρωναν ή ακόμη και αναπλήρωναν τις κρατικές, δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, απετέλεσε και ένα σύστημα αποκέντρωσης.
Ο «Καποδίστριας» ήταν ένα μεγάλο έργο και όπως όλα τα μεγάλα έργα παρουσίασε κάποια λάθη, που από καιρό έχουν γίνει ευδιάκριτα και κάποιες ατέλειες που πρέπει να διορθωθούν.
Η πείρα από την εφαρμογή και λειτουργία του «Καποδίστρια» μας οδηγεί στον δρόμο της επιτακτικής πλέον διόρθωσης μερικών πραγμάτων.
Με άλλα λόγια το κλίμα ωρίμασε για τον «Καποδίστρια 2».
Ακούγεται ότι ο αριθμός των δήμων σε όλη την χώρα θα περιορισθεί, πράγμα που έχει καταστεί αναγκαίο. Ένας λόγος πολύ σοβαρός γι’ αυτό είναι ότι οι πολλοί μικροί δήμοι, παρά την γενναία βοήθεια του «Καποδίστρια», δεν κατάφεραν να γίνουν αυτάρκεις και αυτοδύναμοι, κυρίως στα οικονομικά τους. Ως εκ τούτου προβάλλει πλέον η ανάγκη συνενώσεων και μεταβολών, με κάποιο μέτρο, στην διοικητική διαίρεση που ισχύει τώρα.
Στο σημείο αυτό ωστόσο πρέπει να αναφερθεί, ότι δήμοι μικροί, ακόμη και με 500 κατοίκους υπήρχαν και προ του «Καποδίστρια» και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πρόκειται για δήμους που δημιουργήθηκαν με τους παλιούς νόμους για λόγους ιστορικούς, πολιτιστικούς, τουριστικούς, γεωπολιτικούς και άλλους. Ένας από τους δήμους αυτούς είναι και ο δήμος Οινουσών, στην Χίο. Είναι δήμος εφοπλιστών θα έλεγε κανείς.
Επειδή κι εγώ, τα τελευταία περίπου 22 χρόνια, ως παλαίμαχος της δημοσιογραφίας, ζω σε ένα μικρό Καποδιστριακό δήμο που αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά οπωσδήποτε θα μπορούσε να περιληφθεί στις πρόνοιες του παλιού νόμου, έχω να συστήσω να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στην κατηγορία των μικρών αυτών δήμων.
Ας μη νομισθεί πως διατυπώνω, έστω και έμμεσο αίτημα, για την διατήρηση του δήμου που ζω. Κάθε άλλο. Άλλωστε για τον λόγο αυτόν δεν αναφέρω ποιος είναι ο «δικός» μου δήμος.
Εκείνο όμως που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι νομοθέτες του «Καποδίστρια 2», είναι ότι οι μικροί δήμοι που θα καταργηθούν για να συνενωθούν με άλλους μεγαλύτερους ή να δημιουργήσουν νέα αυτοδιοικητικά σχήματα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουν μια, τρόπον τινά, «αυτονομία», όσον αφορά τις υπηρεσίες έκδοσης πιστοποιητικών και άλλες διοικητικές, όπως τα ΚΕΠ κλπ.
Ακόμη, ο «Καποδίστριας 2» είναι απόλυτα απαραίτητο να προβλέπει την ύπαρξη ή καλύτερα την εκλογή αντιδημάρχων με ευρείες αρμοδιότητες στους πρώην δήμους, σ’ αυτούς δηλαδή που θα καταργηθούν. Έτσι θα αποφευχθεί η ταλαιπωρία των κατοίκων τους.
Τελειώνοντας, επιθυμώ να εισηγηθώ στους αερμοδίους που ετοιμάζουν τον «Καποδίστρια 2», να μην «σβήσουν» τους μικρούς δήμους, αλλά στην θέση τους να δημιουργήσουν «μίνι δήμους» για να εξυπηρετούνται, όπως μέχρι τώρα, οι πολίτες και να υπάρξει «αναίμακτη» αλλαγή και το όλο εγχείρημα να πέσει στα «μαλακά» .
Ένα νέο μέτωπο ανοίγει σωστά η κυβέρνηση.
Ευχόμαστε Καλή Επιτυχία.
Δεν διστάζουν ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του να ανοίγουν νέα μέτωπα και να μάχονται ταυτόχρονα σε όλα και μάλιστα, δυναμικά.
Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, επίκειται το άνοιγμα του «Καποδίστρια 2» και του νέου εκλογικού συστήματος που θα πρέπει να έχουν εγκαίρως ψηφισθεί, ώστε με το νέο σύστημα και την νέα διοικητική διαίρεση, να γίνουν οι δημοτικές, νομαρχιακές και περιφερειακές εκλογές, τον Οκτώβριο του 2010.
Αυτό είναι ένα νέο μέτωπο, στο οποίο, χωρίς αμφιβολία, θα δοθούν σκληρές πολιτικές μάχες, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα στα κόμματα.
Το εκλογικό νομοσχέδιο, το οποίο μελετά το ΠΑΣΟΚ και βασίζεται σ’ αυτό που εφαρμόζεται στη Γερμανία, αναμφίβολα θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις και περισσότερες αντιδράσεις, κυρίως, όπως ακούγεται, από τα μικρά κόμματα.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο αν προηγουμένως δεν δούμε το νέο εκλογικό νόμο, αν δεν τον αναλύσουν η κυβέρνηση και οι ειδικοί και αν δεν τον σχολιάσουν τα κόμματα, μεγάλα και μικρά και αν τέλος, δεν διατυπώσουν όλοι, υπεύθυνα τις απόψεις τους.
Μπορούμε όμως να πούμε λίγα λόγια για τον «Καποδίστρια» που ήδη ισχύει και εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια και τον «Καποδίστρια 2» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.
Ο «Καποδίστριας», δημιούργημα του Θεσπρωτού πρώην υπουργού Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκου Παπαδόπουλου υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές παρεμβάσεις και τομές στην διοικητική διαίρεση της χώρας και αποτέλεσε ευεργετική μεταρρύθμιση στην όλη δραστηριότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι περισσότεροι από τους οποίους απέκτησαν νέες δυνάμεις και νέα ζωή και λειτούργησαν επωφελέστερα για τους δημότες τους και γενικότερα για τους κατοίκους των περιοχών που καλύπτουν, για όλους τους πολίτες.
Ο «Καποδίστριας» πρόσφερε στους ΟΤΑ, επιστημονικό και εξειδικευμένο προσωπικό, μηχανήματα, οργάνωση για την άνετη εξυπηρέτηση του κοινού και αρμοδιότητες που συμπλήρωναν ή ακόμη και αναπλήρωναν τις κρατικές, δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, απετέλεσε και ένα σύστημα αποκέντρωσης.
Ο «Καποδίστριας» ήταν ένα μεγάλο έργο και όπως όλα τα μεγάλα έργα παρουσίασε κάποια λάθη, που από καιρό έχουν γίνει ευδιάκριτα και κάποιες ατέλειες που πρέπει να διορθωθούν.
Η πείρα από την εφαρμογή και λειτουργία του «Καποδίστρια» μας οδηγεί στον δρόμο της επιτακτικής πλέον διόρθωσης μερικών πραγμάτων.
Με άλλα λόγια το κλίμα ωρίμασε για τον «Καποδίστρια 2».
Ακούγεται ότι ο αριθμός των δήμων σε όλη την χώρα θα περιορισθεί, πράγμα που έχει καταστεί αναγκαίο. Ένας λόγος πολύ σοβαρός γι’ αυτό είναι ότι οι πολλοί μικροί δήμοι, παρά την γενναία βοήθεια του «Καποδίστρια», δεν κατάφεραν να γίνουν αυτάρκεις και αυτοδύναμοι, κυρίως στα οικονομικά τους. Ως εκ τούτου προβάλλει πλέον η ανάγκη συνενώσεων και μεταβολών, με κάποιο μέτρο, στην διοικητική διαίρεση που ισχύει τώρα.
Στο σημείο αυτό ωστόσο πρέπει να αναφερθεί, ότι δήμοι μικροί, ακόμη και με 500 κατοίκους υπήρχαν και προ του «Καποδίστρια» και εξακολουθούν να υπάρχουν.
Πρόκειται για δήμους που δημιουργήθηκαν με τους παλιούς νόμους για λόγους ιστορικούς, πολιτιστικούς, τουριστικούς, γεωπολιτικούς και άλλους. Ένας από τους δήμους αυτούς είναι και ο δήμος Οινουσών, στην Χίο. Είναι δήμος εφοπλιστών θα έλεγε κανείς.
Επειδή κι εγώ, τα τελευταία περίπου 22 χρόνια, ως παλαίμαχος της δημοσιογραφίας, ζω σε ένα μικρό Καποδιστριακό δήμο που αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά οπωσδήποτε θα μπορούσε να περιληφθεί στις πρόνοιες του παλιού νόμου, έχω να συστήσω να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στην κατηγορία των μικρών αυτών δήμων.
Ας μη νομισθεί πως διατυπώνω, έστω και έμμεσο αίτημα, για την διατήρηση του δήμου που ζω. Κάθε άλλο. Άλλωστε για τον λόγο αυτόν δεν αναφέρω ποιος είναι ο «δικός» μου δήμος.
Εκείνο όμως που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι νομοθέτες του «Καποδίστρια 2», είναι ότι οι μικροί δήμοι που θα καταργηθούν για να συνενωθούν με άλλους μεγαλύτερους ή να δημιουργήσουν νέα αυτοδιοικητικά σχήματα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουν μια, τρόπον τινά, «αυτονομία», όσον αφορά τις υπηρεσίες έκδοσης πιστοποιητικών και άλλες διοικητικές, όπως τα ΚΕΠ κλπ.
Ακόμη, ο «Καποδίστριας 2» είναι απόλυτα απαραίτητο να προβλέπει την ύπαρξη ή καλύτερα την εκλογή αντιδημάρχων με ευρείες αρμοδιότητες στους πρώην δήμους, σ’ αυτούς δηλαδή που θα καταργηθούν. Έτσι θα αποφευχθεί η ταλαιπωρία των κατοίκων τους.
Τελειώνοντας, επιθυμώ να εισηγηθώ στους αερμοδίους που ετοιμάζουν τον «Καποδίστρια 2», να μην «σβήσουν» τους μικρούς δήμους, αλλά στην θέση τους να δημιουργήσουν «μίνι δήμους» για να εξυπηρετούνται, όπως μέχρι τώρα, οι πολίτες και να υπάρξει «αναίμακτη» αλλαγή και το όλο εγχείρημα να πέσει στα «μαλακά» .
Ένα νέο μέτωπο ανοίγει σωστά η κυβέρνηση.
Ευχόμαστε Καλή Επιτυχία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)