Η ζημιά των επαγγελματιών έφθασε
στο σημείο να προσφέρουν οι ψαροπώλες και οι χασάπηδες της Κεντρικής Αγοράς της
Αθήνας, εξ αιτίας απουσίας πελατών, λόγω ανυπαρξίας συγκοινωνιών, σε
περαστικούς, κρέατα και ψάρια δωρεάν για να μην σαπίσουν και αναγκασθούν να τα
πετάξουν! Αυτό ποιος θα τα πληρώσει; Μήπως ο κυριούλης συνδικαλιστής του ΜΕΤΡΟ
με τα ανακατεμένα μαλλιά του με τα γένια και τα φρύδια του που χαρακτήριζε
φασιστική την κυβέρνηση και επέμενε ότι θα αντισταθούν οι απεργοί μέχρις
εσχάτων, γιατί το δίκαιο ήταν με το μέρος τους και το επιβατικό κοινό... ήταν
κοντά τους;
Απίστευτη ήταν η συνεχής οκταήμερη
ταλαιπωρία του κοινού μέσα στο κρύο, τις βροχές, το χαλάζι και των εργαζομένων
που έφθασαν να διανύουν με τα πόδια ακόμη και 10 χιλιόμετρα (20 με την
επιστροφή) την ημέρα, για να πάνε στη δουλειά τους.
Μεγάλη και η απώλεια εσόδων των
συγκοινωνιακών μέσων, οι διοικήσεις των οποίων κάνουν αγώνα κατά των
τζαμπατζήδων για να αποφευχθούν αυξήσεις στα εισιτήρια.
Είναι προφανές πως η όλη
βασανιστική για το κοινό και η επιζήμια για την οικονομία, απεργία του ΜΕΤΡΟ
και των δορυφόρων του, έγινε από κάποιους λίγους <συνδικαλιστές> με την
κομματική υποκίνηση και απεριόριστη υποστήριξη των γνωστών πολιτικών κέντρων,
των οποίων είναι κομματικά όργανα.
Όσον αφορά την νομιμότητα και την
συνταγματικότητα ή μη των κυβερνητικών ενεργειών για την επίταξη, στους
αμφισβητούντες έχουμε να παρατηρήσουμε πως μόνον τα κομματικά παπαγαλάκια
μιλούν για παρανομίες,... χουντικές και φασιστικές μεθόδους, βαρβαρότητες και
αυταρχισμούς.
Η κυβέρνηση ενήργησε μέσα στα
αυστηρά πλαίσια της νομιμότητας και του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και πήρε
μέτρα, όπως άλλωστε όφειλε, για την προστασία του κοινού, του ελληνικού λαού.
Τώρα κάτι για να μαθαίνουν οι
νεότεροι πού δεν τα έζησαν:
<Σταμουλοκολάδες>, από τα
ονόματα Σταμούλος και Κολάς, ονόμαζε ο Αθηναϊκός λαός, στην δεκαετία του 1960,
τους τότε συνδικαλιστές των αστικών λεωφορείων που κάθε τρεις και λίγο κήρυσσαν
απεργίες πού προκαλούσαν αφάνταστες ταλαιπωρίες. Επρόκειτο δηλαδή για τους...
προγόνους των τωρινών <συνδικαλιστών>.
Κλείνοντας να πω στους δήθεν
συνδικαλιστές, ότι ο υγιής συνδικαλισμός αποτελεί στήριγμα και θεμέλιο της
δημοκρατίας, και όχι υπονομευτή της δημοκρατίας, όπως αυτοί τον αντιλαμβάνονται
και τον έχουν καταντήσει.
Άντε και με τις υγείες τους...
