Αντιδράσεις προκάλεσε το περιεχόμενο της πρόσφατης έκθεσης του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Προβόπουλου για την νομισματική πολιτική και την πορεία της οικονομίας μας, η οποία διέρχεται περίοδο σοβαρής κρίσης. Περισσότερο έντονες ήταν οι αντιδράσεις για τα σημεία εκείνα της ενδιάμεσης έκθεσης, στα οποία ο διακεκριμένος οικονομολόγος συνιστά συμμάζεμα των δαπανών των ΚΑΠΗ, των εξόδων για την μεταφορά μαθητών κλπ.
Πιστεύω, ότι οι περισσότεροι από τους αντιδρώντες, εκτός των γνωστών και μη εξαιρετέων πολιτικάντηδων, είναι καλοπροαίρετοι πολίτες, οι οποίοι δεν κατανόησαν πλήρως ή παρερμήνευσαν ή παρανόησαν όσα ο κ. διοικητής της Τ.τ.Ε. εισηγήθηκε.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και κάθε ημέρα γίνονται και πιο καθαρά.
Οι εκδρομές των ΚΑΠΗ, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, κυρίως στο εξωτερικό, είναι πολυδάπανες για τον απλούστατο λόγο ότι έχουν καταστεί στίβος κερδοσκοπίας ορισμένων, των ίδιων τις περισσότερες φορές, επαγγελματιών διοργανωτών των εκδρομών, οι οποίες πρέπει και μπορεί να γίνουν λιγότερο δαπανηρές για τους δήμους και βέβαια να μελετούνται καλύτερα και προσεκτικότερα οι εκδρομές στο εξωτερικό.
«Αρένα» κερδοσκοπίας έχουν γίνει και οι μεταφορές μαθητών της υπαίθρου, στα σχολεία τους. ΚΤΕΛ (μερικά, όχι όλα) και ταξιτζήδες (μερικοί, όχι όλοι) προσπαθούν να κερδίζουν όσο το δυνατόν περισσότερα, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι συγκοινωνιακοί φορείς, άρα και αυτοί, επιτελούν κοινωνικό έργο, το οποίο μάλιστα στην περίπτωση της μεταφοράς μαθητών στα σχολεία για μόρφωση, είναι συγχρόνως και έργο εθνικό.
Ένα ακόμη θέμα που έθιξε ο κ. Προβόπουλος ήταν η τεράστια, η ακατάσχετη οικονομική αιμορραγία των δήμων για την λειτουργία μιας πλειάδας ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, χωρίς τα ανάλογα έσοδα και με χαμηλή ή ακόμη και μηδενική ακροαματικότητα και θεαματικότητα.
Προσοχή. Δεν τάσσομαι υπέρ της κατάργησής τους που θα σήμαινε και την ανεργία για πολλούς συναδέλφους. Αντίθετα, ήταν υπέρ της διατήρησης των δημοσιογραφικών θέσεων, όπως πιστεύω, και ο κ. Προβόπουλος, αλλά και υπέρ του περιορισμού γενικώς των δαπανών των δήμων για την διατήρησή τους. Είμαι επίσης υπέρ της αποδοτικότητας των δημοσιογράφων και της προσέλκυσης εσόδων από διαφημίσεις, πράγματα που μπορούν να επιτευχθούν μόνον με την βούληση των ίδιων των δήμων και την σωστή δραστηριοποίησή τους.
Θα κλείσω με λίγες αράδες για ένα θέμα που εκ πρώτης όψεως μπορεί να θεωρηθεί άσχετο, αλλά στην ουσία είναι απολύτως σχετικό. Πρόκειται για τις πενθήμερες και τις λοιπές εκδρομές των μαθητών την περίοδο του Πάσχα.
Πριν από μερικά χρόνια, ένα βράδυ, σ’ ένα ταβερνάκι της πόλης της Κέρκυρας, στο διπλανό μου τραπέζι, γινόταν μια συζήτηση τεσσάρων κυρίων, διοργανωτών μαθητικών εκδρομών, μάλλον από την βόρεια ή κεντρική Ελλάδα, οι οποίοι με τα πούλμαν που διέθεταν είχαν φέρει μαθητές στην Κέρκυρα.
Άκουσα πράγματα και κερδοσκοπικά κόλπα απίστευτα και οργίσθηκα για την εκμετάλλευση των ανίδεων και αθώων παιδιών και των γονιών τους που κάνουν θυσίες για να τα μορφώσουν και να τα ψυχαγωγήσουν.
Αγανάκτησα και οργίσθηκα. Η οργή μου ωστόσο μετριάσθηκε το μεσημέρι της επομένης, όταν σε κεντρικό εστιατόριο της πόλης, είδα καθηγήτρια συνοδευόμενη από 2 – 3 μαθητές και μαθήτριες να διαπραγματεύονται τις τιμές των «μενού» και να τις περιορίζουν, πριν να καθήσουν τα παιδιά για φαγητό.
Το ίδιο, μου είπαν, γινόταν σε όλα τα καταστήματα που οι μαθητές ψώνιζαν, έτρωγαν ή πήγαιναν για ψυχαγωγία.
Μπράβο στους άξιους δασκάλους και στα παιδιά που εκτιμούν τις θυσίες των γονιών τους.
Μπράβο!
