"Κουρκούτι" κάνουν το μυαλό του κοσμάκη τα Μ.Μ.Ε, ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά με όσα μεταδίδουν σαν γεγονότα ή σαν εικασίες για τις οικονομικές εξελίξεις και τις συνέπειές τους.
Κομφούζιο πληροφοριών που, κυριολεκτικά κάνουν τον δεινοπαθούντα λαό μας, να παραμιλάει και να πανικοβάλλεται περισσότερο!
Και βέβαια, την μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση έχει η κυβέρνηση, η οποία δεν σπεύδει με σαφείς, κατηγορηματικές, έγκυρες και αξιόπιστες ανακοινώσεις της, να... αποκαταστήσει την ειδησεογραφική τάξη.
Τουλάχιστον, ένα δίμηνο τώρα, μας βομβάρδιζαν τα Μ.Μ.Ε με πληροφορίες για αυξήσεις των τιμολογίων της Δ.Ε.Η από την 1η Ιανουαρίου του 2013, χωρίς βέβαια να έχουν καμιά επίσημη και έγκυρη πληροφορία.
Μέχρι που στην πρωινή εκπομπή του MEGA, την περασμένη Κυριακή 2/12/2012 βγήκε συνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για να αναλύσει και να... δικαιολογήσει τις αναμενόμενες, σε λίγες μέρες, αυξήσεις!
Φάνηκε περίεργο, άνθρωπος της παρέας του περίφημου Φωτόπουλου, του... εργατοπατέρα και του παριστάνοντος τον... προστάτη των καταναλωτών, να δικαιολογεί αυξήσεις του κόστους παραγωγής και πώλησης του ρεύματος!!
Την επομένη, την Δευτέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, διέψευσε τα πάντα.
Δεν υπάρχει θέμα, αύξησης, είπε!
Συμπέρασμα, ο συνδικαλιστής του Φωτόπουλου, έπαιξε το γνωστό παιχνίδι της δυσφήμησης και πρόκλησης πανικού στο κοινό.
Άγνωστος ο απώτερος σκοπός...
Πιθανόν να ετοιμάζεται η καλλιέργεια κατάλληλου κλίματος για την άντληση και νέων εκατομμυρίων ευρώ από την Δ.Ε.Η για τα ταξίδια στο εξωτερικό και
την διαμονή στις σουίτες των πολυτελών ξενοδοχείων των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...
Ας είναι λοιπόν λίγο πιο προσεκτικά τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε και ας παύσουν να δοκιμάζουν τα ήδη σμπαραλιασμένα νεύρα μας με εικασίες και φήμες, όπως το πολύ υψηλό ποσοστό φορολόγησης τους εισοδήματος, την μείωση του αφορολόγητου για τα παιδιά και άλλα πολλά που διαψεύδονται κατηγορηματικά την επομένη και μάλιστα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ο κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ.
------------------------
Τιμώ τον κ, Ευάγγελο Βενιζέλο σαν άνθρωπο και σαν κορυφαίο νομικό επιστήμονα, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και σαν πολιτικό με πείρα και προσφορά.
Όμως, ζητώντας προκαταβολικά συγγνώμη, τον παρακαλώ να επιτρέψει σε μένα, ένα παλιό δημοσιογράφο, να του κάνει μια σύσταση, μια μονολεκτική συμβουλή που είναι: ΠΡΟΣΟΧΗ.
Αυτή τη δύσκολη για την πατρίδα περίοδο, οι πολιτικοί μας πρέπει να ζυγίζουν καλά τα όσα λένε και τα όσα κάνουν, γιατί οι συνέπειες κάποιων λόγων και πράξεων μπορεί να αποβούν ολέθριες. Περισσότερα δεν χρειάζεται να πω. Ο νοών νοείτω...
ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ.
Γιώργος Τσιούνης
Παλαίμαχος Δημοσιογράφος
Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...
Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.
Παραμένουν
δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου,
κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…
Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.
Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…
Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξηνταδύο (62) χρόνια.
Το
καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που
καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς
δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).
Λίγο
πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με
όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας»
Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.
«Σκαπανάκι»
7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω
κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να
κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...
Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.
Παιδί
για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για
μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με
προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του
μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα
αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».
Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος
Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής
(Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος,
Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και
βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους.
Τους ευγνωμονώ.
Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα
δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας
έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη
Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες
μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν
ιλιγγιώδης.
Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.
Η
περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες,
μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε
αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης
μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ»
Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»
Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.
Παράλληλα
για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου
1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και
αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς
Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με
τιμούσε με την φιλία του.
Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια
πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς
άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.
Όλοι μαζί, οι
μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος
(διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και
οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν
έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης,
Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την
«Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη
δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.
Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…
Ίδρυσα
με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε
ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα
ενδιέφεραν τον αναγνώστη.
Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.
Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.
Σας αγαπώ όλες και όλους.
Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.
Γιώργος Ν. Τσιούνης
Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού.
