«Πόλεμο στον πόλεμο».
Αυτή είναι η τελευταία ρήση της ηγέτιδας του ΚΚΕ κυρίας Αλέκας Παπαρήγα, με την οποία απάντησε στην πρόσκληση της κυβέρνησης σε διάλογο για το ασφαλιστικό, που το έχει κάνει «μπάχαλο» η αλήστου μνήμης κυβέρνηση της ΝΔ, δια…νοός και χειρός της επίσης αλήστου μνήμης κ. Πετραλιά την οποία ήδη ο λαός τιμώρησε με άγριο μαύρισμα.
Και να ήταν μόνον το «μπάχαλο» του ασφαλιστικού;
Δυστυχώς έχουμε «μπάχαλο» σε όλα.
Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Πρόκειται για ένα ακόμη λάθος του ΚΚΕ θα έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, για την βαρυσήμαντη, περισπούδαστη και μεγαλόπνοη ρήση της κ. Παπαρήγα : «πόλεμος στον πόλεμο»!
Και η ρήση αυτή δεν ήταν η μόνη αντίδραση στον διάλογο για το ασφαλιστικό. Είχαμε – δυστυχώς – και αντίδραση με γνήσια… δημοκρατικές, κατά την αντίληψη της ελληνικής κομμουνιστικής ηγεσίας, πράξεις και ενέργειες.
Είχαμε (είναι απίστευτο) βίαιη παρεμπόδιση των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών φορέων και οργανώσεων, να προσέλθουν στο υπουργείο για τον διάλογο και περιορισμό του υπουργού στο γραφείο του!
Αυτή είναι η δημοκρατία του ΚΚΕ, της κ. Παπαρήγα και της παρέας του Περισού!
Ένα ακόμη λάθος και μάλιστα μεγάλο λάθος…
Το ΚΚΕ της μικρής μειοψηφίας του 7,5 %, «κάνει πόλεμο» για να επιβάλει βίαια τις απόψεις του στην συντριπτική πλειοψηφία του 92,5% ! Αυτή είναι η δημοκρατία της κομμουνιστικής ηγεσίας και γι’ αυτό πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Το κακό είναι ότι οι εκάστοτε ηγεσίες του ΚΚΕ δεν είχαν διδαχθεί ούτε διδάσκονται από τα λάθη τους, όπως επίσης τίποτα δεν έχουν διδαχθεί από την κατάντια, την διάλυση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και το
χειρότερο ότι βαπτίζοντας δημοκρατία την δικτατορία, τον τραμπουκισμό, την βία και την τρομοκρατία, εμποδίζουν την διατύπωση και την έκφραση απόψεων των εκλεγμένων δημοκρατικά εκπροσώπων σε διάλογο με την κυβέρνηση πάνω σε θέμα κρίσιμο και εθνικό, όπως είναι το ασφαλιστικό.
Έτσι ακριβώς και κάποιοι καλόγεροι βάπτιζαν το κρέας… ψάρι και το έτρωγαν μέχρι σκασμού στις νηστείες!
Αυτή είναι η δημοκρατία των κομμουνιστών. «Πόλεμος στον πόλεμο» και βία σε βάρος αυτών που επιθυμούν να μιλήσουν για τα ζωτικά συμφέροντα των εργαζομένων (των προλεταρίων) και των συνταξιούχων που εκπροσωπούν νόμιμα.
Αυτά για να μην θυμηθούμε και πολλά άλλα «δημοκρατικά» κατορθώματα του ΚΚΕ.
Είναι λοιπόν να μην «πατώσει» πιο πολύ στις επόμενες εκλογές;
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
Ο ΤΥΠΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ!!
Και πάλι συμφωνώ με όσα γράφει στο φύλλο της 20ης Νοεμβρίου 2009, ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης, για τον τύπο, τον ελληνικό και τον ξένο.
Έχω ωστόσο να παρατηρήσω τα ακόλουθα :
1) Το ύψος των κρατικών αμέσων και εμμέσων ενισχύσεων στον ελληνικό τύπο, είναι ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται και οι αδιαφανείς και, κατά κάποιον τρόπο, όχι απόλυτα «καθαρές» ενισχύσεις περισσότερες. Βεβαίως δεν θα αναφερθούμε στις «σκανδαλώδεις» αυτές ενισχύσεις. Αυτό θα γίνει πιθανόν κάποια άλλη φορά. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να αναφερθεί, είναι, ότι τις ενισχύσεις που προαναφέρονται απολαμβάνουν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, εξαιρουμένων των επαρχιακών. Εξυπακούεται ότι των ευεργετηματικών και, εν πολλοίς, προκλητικών κρατικών ενισχύσεων, έχει εξαιρεθεί και ο τοπικός τύπος που προσφέρει πολλά στην ενημέρωση του κοινού και στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια και πραγματικά δεινοπαθεί και αγωνίζεται να επιβιώσει!
2) Εφημερίδες μεγάλων πόλεων στην ουσία δεν υπάρχουν! Είναι όλες «περιτυλίγματα» κάθε λογής προσφορών, δώρων, DVD, CD, βιβλίων, παιχνιδιών κλπ. Επίσης, ο «τύπος» σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο τσαντών, γραβατών, κουβερτών, σκευών εστίασης, καθισμάτων εξοχής, και ότι κανείς μπορεί να φαντασθεί! Χωρίς αυτές τις προσφορές, εφημερίδες και περιοδικά δεν μπορούν να σταθούν. Οι αναγνώστες αγοράζουν τις εφημερίδες, κρατούν τα δώρα και πετούν, οι πιο πολλοί, το έντυπο! Εκεί φθάσαμε…
3) Με θλίψη διαπιστώνω, ότι ο τύπος πεθαίνει. Με θλίψη (λέω με θλίψη γιατί, εκτός από το ενδιαφέρον που έχω σαν πολίτης για την σωστή και έντιμη ενημέρωση, υπηρετώ τον τύπο από το 1950, από την εφηβική ηλικία των 18 ετών) παρακολουθώ το ξεψύχισμα του! Με θλίψη βλέπω εφημερίδες και αξιόλογα περιοδικά να πιάνονται από τα μαλλιά τους για να μην βουλιάξουν. Και δώστου τα DVD κλπ.! Νομίζουν ότι αυτό είναι το… φάρμακο για να σωθούν.
4) Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να υπάρξει σωτηρία; Η συνταγή είναι μία κατά την άποψή μου. Επιστροφή στην παλιά πραγματική εφημερίδα, αυτή με τις 8, 10, 12 σελίδες, την ειδησεογραφική, την ενημερωτική, τη μορφωτική, την πολιτιστική, την σχολιαστική, την έντιμη, την διαφωτιστική. Αυτήν με τις αναλύσεις, τη Ζωή της Πόλεως, το καλό χρονογράφημα κλπ.
Αυτά πιστεύω εγώ.
Έχω ωστόσο να παρατηρήσω τα ακόλουθα :
1) Το ύψος των κρατικών αμέσων και εμμέσων ενισχύσεων στον ελληνικό τύπο, είναι ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται και οι αδιαφανείς και, κατά κάποιον τρόπο, όχι απόλυτα «καθαρές» ενισχύσεις περισσότερες. Βεβαίως δεν θα αναφερθούμε στις «σκανδαλώδεις» αυτές ενισχύσεις. Αυτό θα γίνει πιθανόν κάποια άλλη φορά. Εκείνο ωστόσο που πρέπει να αναφερθεί, είναι, ότι τις ενισχύσεις που προαναφέρονται απολαμβάνουν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, εξαιρουμένων των επαρχιακών. Εξυπακούεται ότι των ευεργετηματικών και, εν πολλοίς, προκλητικών κρατικών ενισχύσεων, έχει εξαιρεθεί και ο τοπικός τύπος που προσφέρει πολλά στην ενημέρωση του κοινού και στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια και πραγματικά δεινοπαθεί και αγωνίζεται να επιβιώσει!
2) Εφημερίδες μεγάλων πόλεων στην ουσία δεν υπάρχουν! Είναι όλες «περιτυλίγματα» κάθε λογής προσφορών, δώρων, DVD, CD, βιβλίων, παιχνιδιών κλπ. Επίσης, ο «τύπος» σε πολλές περιπτώσεις, αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο τσαντών, γραβατών, κουβερτών, σκευών εστίασης, καθισμάτων εξοχής, και ότι κανείς μπορεί να φαντασθεί! Χωρίς αυτές τις προσφορές, εφημερίδες και περιοδικά δεν μπορούν να σταθούν. Οι αναγνώστες αγοράζουν τις εφημερίδες, κρατούν τα δώρα και πετούν, οι πιο πολλοί, το έντυπο! Εκεί φθάσαμε…
3) Με θλίψη διαπιστώνω, ότι ο τύπος πεθαίνει. Με θλίψη (λέω με θλίψη γιατί, εκτός από το ενδιαφέρον που έχω σαν πολίτης για την σωστή και έντιμη ενημέρωση, υπηρετώ τον τύπο από το 1950, από την εφηβική ηλικία των 18 ετών) παρακολουθώ το ξεψύχισμα του! Με θλίψη βλέπω εφημερίδες και αξιόλογα περιοδικά να πιάνονται από τα μαλλιά τους για να μην βουλιάξουν. Και δώστου τα DVD κλπ.! Νομίζουν ότι αυτό είναι το… φάρμακο για να σωθούν.
4) Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να υπάρξει σωτηρία; Η συνταγή είναι μία κατά την άποψή μου. Επιστροφή στην παλιά πραγματική εφημερίδα, αυτή με τις 8, 10, 12 σελίδες, την ειδησεογραφική, την ενημερωτική, τη μορφωτική, την πολιτιστική, την σχολιαστική, την έντιμη, την διαφωτιστική. Αυτήν με τις αναλύσεις, τη Ζωή της Πόλεως, το καλό χρονογράφημα κλπ.
Αυτά πιστεύω εγώ.
Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009
ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
Μια πλήρη εικόνα του Μακεδονικού, από ιστορικής πλευράς, δίνει ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το άρθρο του «Επιστημονικά αυταπόδεικτο : Η Μακεδονία είναι Μία», στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα www.styx.gr
O καλός συνάδελφος στο σύντομο άρθρο του παρουσιάζει την πραγματικότητα με ενάργεια και ιστορική πληρότητα και διαλύει τις εκ του πονηρού δοξασίες γνωστών Σλάβων γειτόνων μας, αλλά και ορισμένων δικών μας που, μάλιστα, τολμούν να πολιτεύονται.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρικόπουλος, διαλύει, κάνει σκόνη, τις παραχαράξεις «κομπογιαννιτών» της ιστορικής επιστήμης και των αγραμμάτων και ανιστόρητων μίσθαρνων οργάνων μεγάλων οικονομικών και άλλου είδους συμφερόντων.
Ακόμη, ο συνάδελφος εκθέτει τους τυχοδιωκτισμούς, τις απάτες και τις γελοίες αυθαιρεσίες των Σκοπίων και των ανά τον κόσμο συμμάχων τους, με επικεφαλής τον γνωστό και μη εξαιρετέο Σόρος, που επιδιώκουν μια νέα τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια προς ίδιον – φυσικά – όφελος.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος αναφέρει ένα από τα πληρωμένα όργανα των Σκοπίων και της παρέας τους, ονόματι Brunwasser, που στο περιοδικό «Archaeology magazine», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων, ότι : «Οι σκοπιανοί είναι οι φυσικοί Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου»!
Στο δημοσίευμα αυτό αντέδρασε άμεσα και έντονα, με επιστημονικά και γνήσια ιστορικά επιχειρήματα ο αμερικανός «Stephen Miller», διδάκτωρ αρχαιολογίας, γράφοντας σε ύφος σαρκαστικό και χλευαστικό : «Εντάξει. Και σε ποια γλώσσα συνεννοούνταν μαζί του;» (Δηλαδή με τον Μέγα Αλέξανδρο). (Εγώ θα έλεγα ότι μίλαγαν σλαβικά, έστω και αν οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν στα Βαλκάνια μετά από 1.100 – 1.200 χρόνια ή ίσως μίλαγαν «κορακίστικα»!)
Και συνεχίζει ο κ. Miller :
«Μόνο γελοία μπορεί να χαρακτηριστεί η διεθνής εκστρατεία αλλοίωσης τετελεσμένων γεγονότων για τα οποία η ιστορία έχει αποφανθεί οριστικά. Η περιοχή της οποίας σήμερα ο πληθυσμός είναι σλαβόφωνος, ονομαζόταν Παιονία, οι κάτοικοί της Παίονες, και για κάποια περίοδο είχε πράγματι κατακτηθεί από τον Έλληνα πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Φίλιππο. Αλλά και η Αίγυπτος, όπως η Βαβυλώνα και η Περσία είχαν υποταχθεί στο μεγαλείο του στρατηλάτη, σήμερα όμως δεν διεκδικούν την αναβάπτισή τους στην κολυμπήθρα των Μακεδόνων!! Ούτε καν το ψελλίζουν». Κι αφού παραθέτει μια σειρά από αδιάσειστα στοιχεία των περιγραφών Στράβωνα, Θουκυδίδη και Ευριπίδη (το αρχαιοελληνικό καταγραμμένο έργο «Αρχέλαος» του τελευταίου, τον πρόγονο του Μ. Αλεξάνδρου αφορούσε) για την ιθαγένεια του Φιλίππου προτάσσει μια αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη αλήθεια… «Ο Φίλιππος γράφει είχε πλειστάκις δαφνο – στεφανωθεί στους Αγώνες της Ολυμπίας όπου σύμπασα η υφήλιος γνωρίζει πως αποκλειστικά σε Έλληνες επιτρεπόταν η συμμετοχή…»
Κλείνοντας, το άρθρο μου αυτό, θα ήθελα να τονίσω, ότι ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το δημοσίευμα του στο διαδίκτυο για το Μακεδονικό, κάνει το θέμα κατανοητό απ’ όλους, φωτίζοντάς το άπλετα και με γνήσια στοιχεία ιστορικά και, επί πλέον προσφέρει εθνική υπηρεσία.
O καλός συνάδελφος στο σύντομο άρθρο του παρουσιάζει την πραγματικότητα με ενάργεια και ιστορική πληρότητα και διαλύει τις εκ του πονηρού δοξασίες γνωστών Σλάβων γειτόνων μας, αλλά και ορισμένων δικών μας που, μάλιστα, τολμούν να πολιτεύονται.
Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρικόπουλος, διαλύει, κάνει σκόνη, τις παραχαράξεις «κομπογιαννιτών» της ιστορικής επιστήμης και των αγραμμάτων και ανιστόρητων μίσθαρνων οργάνων μεγάλων οικονομικών και άλλου είδους συμφερόντων.
Ακόμη, ο συνάδελφος εκθέτει τους τυχοδιωκτισμούς, τις απάτες και τις γελοίες αυθαιρεσίες των Σκοπίων και των ανά τον κόσμο συμμάχων τους, με επικεφαλής τον γνωστό και μη εξαιρετέο Σόρος, που επιδιώκουν μια νέα τάξη πραγμάτων στα Βαλκάνια προς ίδιον – φυσικά – όφελος.
Στο άρθρο του ο δημοσιογράφος αναφέρει ένα από τα πληρωμένα όργανα των Σκοπίων και της παρέας τους, ονόματι Brunwasser, που στο περιοδικό «Archaeology magazine», υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ανεκδιήγητων, ότι : «Οι σκοπιανοί είναι οι φυσικοί Μακεδόνες, απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου»!
Στο δημοσίευμα αυτό αντέδρασε άμεσα και έντονα, με επιστημονικά και γνήσια ιστορικά επιχειρήματα ο αμερικανός «Stephen Miller», διδάκτωρ αρχαιολογίας, γράφοντας σε ύφος σαρκαστικό και χλευαστικό : «Εντάξει. Και σε ποια γλώσσα συνεννοούνταν μαζί του;» (Δηλαδή με τον Μέγα Αλέξανδρο). (Εγώ θα έλεγα ότι μίλαγαν σλαβικά, έστω και αν οι Σλάβοι εμφανίσθηκαν στα Βαλκάνια μετά από 1.100 – 1.200 χρόνια ή ίσως μίλαγαν «κορακίστικα»!)
Και συνεχίζει ο κ. Miller :
«Μόνο γελοία μπορεί να χαρακτηριστεί η διεθνής εκστρατεία αλλοίωσης τετελεσμένων γεγονότων για τα οποία η ιστορία έχει αποφανθεί οριστικά. Η περιοχή της οποίας σήμερα ο πληθυσμός είναι σλαβόφωνος, ονομαζόταν Παιονία, οι κάτοικοί της Παίονες, και για κάποια περίοδο είχε πράγματι κατακτηθεί από τον Έλληνα πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Φίλιππο. Αλλά και η Αίγυπτος, όπως η Βαβυλώνα και η Περσία είχαν υποταχθεί στο μεγαλείο του στρατηλάτη, σήμερα όμως δεν διεκδικούν την αναβάπτισή τους στην κολυμπήθρα των Μακεδόνων!! Ούτε καν το ψελλίζουν». Κι αφού παραθέτει μια σειρά από αδιάσειστα στοιχεία των περιγραφών Στράβωνα, Θουκυδίδη και Ευριπίδη (το αρχαιοελληνικό καταγραμμένο έργο «Αρχέλαος» του τελευταίου, τον πρόγονο του Μ. Αλεξάνδρου αφορούσε) για την ιθαγένεια του Φιλίππου προτάσσει μια αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη αλήθεια… «Ο Φίλιππος γράφει είχε πλειστάκις δαφνο – στεφανωθεί στους Αγώνες της Ολυμπίας όπου σύμπασα η υφήλιος γνωρίζει πως αποκλειστικά σε Έλληνες επιτρεπόταν η συμμετοχή…»
Κλείνοντας, το άρθρο μου αυτό, θα ήθελα να τονίσω, ότι ο συνάδελφος Ευγένιος Ανδρικόπουλος, με το δημοσίευμα του στο διαδίκτυο για το Μακεδονικό, κάνει το θέμα κατανοητό απ’ όλους, φωτίζοντάς το άπλετα και με γνήσια στοιχεία ιστορικά και, επί πλέον προσφέρει εθνική υπηρεσία.
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο του κ. Πάσχου Σανδραβέλη «Η ψυχοπονιάρικη δημοσιογραφία» που δημοσιεύτηκε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της 19ης Νοεμβρίου 2009.
Είναι ένα δημοσίευμα που με βρίσκει σύμφωνο σε γενικές γραμμές αλλά και σε πολλά επί μέρους σημεία του.
Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω μερικές απόψεις και γνώμες μου για το επάγγελμα – λειτούργημα των δημοσιογράφων, που βασίζονται και πηγάζουν στην, παρά ένα χρόνο, εξηντάχρονη πείρα μου.
Πιστεύω λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι η δημοσιογραφία και άλλο η παραδημοσιογραφία. Είναι διαφορετικά πράγματα που, όχι μόνον, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, αλλά, επί πλέον η δεύτερη, η παραδημοσιογραφία, είναι ο ασπονδότερος εχθρός της δημοσιογραφίας, ο δυσφημιστής της, ο «ύπουλος δολοφόνος» της!
Και εξηγούμαι:
1) Η «κλαίουσα δημοσιογραφία» μου είναι άγνωστη και, κατά συνέπεια, αδυνατώ να την εξηγήσω.
2) Οι κλαυθμοί και η AGB κλπ. Δεν ανήκουν στον χώρο της δημοσιογραφικής δραστηριότητας. Είναι στοιχεία επιχειρησιακά που αποσκοπούν στην αύξηση της θεαματικότητας ή της ακροαματικότητας, άρα στο κέρδος, στο ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Άλλωστε αυτό εμμέσως αναφέρει και ο κ. Σανδραβέλης στο άρθρο του, γράφοντας : «Όχι γι’ αυτούς αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες τους»
3) Οι δημοσιογράφοι έχουν αποστολή να καταγράφουν και να δημοσιοποιούν τα γεγονότα και να εκθέτουν με παρρησία τις απόψεις τους, χωρίς να επηρεάζονται από οποιονδήποτε και χωρίς να εξυπηρετούν συμφέροντα δικά τους ή τρίτων.
4) Δημοσιογραφία σημαίνει είδηση, ενημέρωση, ρεπορτάζ, με εντιμότητα, ειλικρίνεια, ακρίβεια, σαφήνεια και συντομία ή μάλλον χωρίς πολυλογία.
5) Η σωστή και έντιμη δημοσιογραφία οφείλει να είναι πολύπλευρη, σφαιρική, να δίνει όλες τις ειδήσεις και να αναφέρει όλες τις απόψεις, χωρίς να εξογκώνει ή να συρρικνώνει τα γεγονότα, κατά το δοκούν.
Χωρίς κλαθμυρισμούς, χωρίς γόους, χωρίς θριαμβολογίες, χωρίς υποτιμητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και προ πάντων με σεβασμό της προσωπικότητας όλων των πολιτών. Και βεβαίως, χωρίς το παραμικρό ίχνος κιτρινισμού και «αβανταδορισμού».
Αυτά εν ολίγοις, αναφέρονται στην δημοσιογραφική δεοντολογία και αυτά πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα.
6) Τέλος, χωρίς να θέλω να θίξω οποιονδήποτε συνάδελφο συντάκτη ή παρουσιαστή της τηλεόρασης ή και του ραδιοφώνου, πιστεύω ότι η δημοσιογραφία αρχίζει από το χειρόγραφο, από την εφημερίδα, από τον τύπο. Σ’ αυτό το σχολείο πιστεύω, ότι πρέπει να έχουν φοιτήσει και να φοιτούν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι, που πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι «γραφιάδες», «καλοί γραφιάδες», να ξέρουν να γράφουν δημοσιογραφικά.
Βέβαια δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις «γλάστρες» ή τις «φιγούρες» που παριστάνουν, στην τηλεόραση, τους δημοσιογράφους.
Είναι ένα δημοσίευμα που με βρίσκει σύμφωνο σε γενικές γραμμές αλλά και σε πολλά επί μέρους σημεία του.
Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση μου να δημοσιοποιήσω μερικές απόψεις και γνώμες μου για το επάγγελμα – λειτούργημα των δημοσιογράφων, που βασίζονται και πηγάζουν στην, παρά ένα χρόνο, εξηντάχρονη πείρα μου.
Πιστεύω λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι η δημοσιογραφία και άλλο η παραδημοσιογραφία. Είναι διαφορετικά πράγματα που, όχι μόνον, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, αλλά, επί πλέον η δεύτερη, η παραδημοσιογραφία, είναι ο ασπονδότερος εχθρός της δημοσιογραφίας, ο δυσφημιστής της, ο «ύπουλος δολοφόνος» της!
Και εξηγούμαι:
1) Η «κλαίουσα δημοσιογραφία» μου είναι άγνωστη και, κατά συνέπεια, αδυνατώ να την εξηγήσω.
2) Οι κλαυθμοί και η AGB κλπ. Δεν ανήκουν στον χώρο της δημοσιογραφικής δραστηριότητας. Είναι στοιχεία επιχειρησιακά που αποσκοπούν στην αύξηση της θεαματικότητας ή της ακροαματικότητας, άρα στο κέρδος, στο ακόμη μεγαλύτερο κέρδος. Άλλωστε αυτό εμμέσως αναφέρει και ο κ. Σανδραβέλης στο άρθρο του, γράφοντας : «Όχι γι’ αυτούς αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες τους»
3) Οι δημοσιογράφοι έχουν αποστολή να καταγράφουν και να δημοσιοποιούν τα γεγονότα και να εκθέτουν με παρρησία τις απόψεις τους, χωρίς να επηρεάζονται από οποιονδήποτε και χωρίς να εξυπηρετούν συμφέροντα δικά τους ή τρίτων.
4) Δημοσιογραφία σημαίνει είδηση, ενημέρωση, ρεπορτάζ, με εντιμότητα, ειλικρίνεια, ακρίβεια, σαφήνεια και συντομία ή μάλλον χωρίς πολυλογία.
5) Η σωστή και έντιμη δημοσιογραφία οφείλει να είναι πολύπλευρη, σφαιρική, να δίνει όλες τις ειδήσεις και να αναφέρει όλες τις απόψεις, χωρίς να εξογκώνει ή να συρρικνώνει τα γεγονότα, κατά το δοκούν.
Χωρίς κλαθμυρισμούς, χωρίς γόους, χωρίς θριαμβολογίες, χωρίς υποτιμητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και προ πάντων με σεβασμό της προσωπικότητας όλων των πολιτών. Και βεβαίως, χωρίς το παραμικρό ίχνος κιτρινισμού και «αβανταδορισμού».
Αυτά εν ολίγοις, αναφέρονται στην δημοσιογραφική δεοντολογία και αυτά πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα.
6) Τέλος, χωρίς να θέλω να θίξω οποιονδήποτε συνάδελφο συντάκτη ή παρουσιαστή της τηλεόρασης ή και του ραδιοφώνου, πιστεύω ότι η δημοσιογραφία αρχίζει από το χειρόγραφο, από την εφημερίδα, από τον τύπο. Σ’ αυτό το σχολείο πιστεύω, ότι πρέπει να έχουν φοιτήσει και να φοιτούν όλοι οι νέοι δημοσιογράφοι, που πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι «γραφιάδες», «καλοί γραφιάδες», να ξέρουν να γράφουν δημοσιογραφικά.
Βέβαια δεν θα ασχοληθώ καθόλου με τις «γλάστρες» ή τις «φιγούρες» που παριστάνουν, στην τηλεόραση, τους δημοσιογράφους.
Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ
Μπράβο μας… κερδίσαμε ένα ακόμη πρωτάθλημα και μάλιστα χωρίς αναβολικά και χωρίς χρήση αντιαθλητικών ουσιών και απαγορευμένων και, βέβαια, παράνομων βοηθημάτων και ενισχύσεων των σωματικών δυνάμεων!
Μπράβο μας… Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις, μόνο με την δική μας αξία, κερδίσαμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα.
Που; Ποιο;
Είναι πράγματι απογοητευτική, θλιβερή η απάντηση :
Στην διαφθορά του δημόσιου τομέα!
Μάλιστα, στην διαφθορά και στα σκάνδαλα είχαμε μεγάλες επιτυχίες την χρονιά που λήγει σε ένα μήνα, το 2009.
Ιδού τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της μη κυβερνητικής οργάνωσης κατά της διαφθοράς «Διεθνής Διαφάνεια» (Δ.Δ.)
Σε μια λίστα 180 κρατών η Ελλάδα κατρακύλησε κατά 14 θέσεις, πέφτοντας από την 57η (στη λίστα του 2008) στην 71 θέση. Και μάλιστα τη μοιράζεται, λόγω ισοβαθμίας, με άλλες τρεις χώρες των Βαλκανίων : τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ.
Στην βαθμολογία, με άριστα το 10, η χώρα μας από τον βαθμό 4,7 έπεσε στον 3,8! Και αυτό γιατί δεν έχει πάρει μέτρα κατά της διαφθοράς, το αντίθετο μάλιστα με την ανοχή της ΝΔ και τα σκάνδαλα επί των ημερών της, ενίσχυσε την διαφθορά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περίοδο 2008 – 2009 παρουσίασαν πρόοδο το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Γουατεμάλα, η Λιθουανία, το Μαυροβούνιο, η Πολωνία, η Συρία και η… Τόνγκα!
Κι εμείς;
Εμείς βουτηχτήκαμε ακόμη περισσότερο στον βούρκο της διαφθοράς και συναγωνιζόμαστε στα άλματα… εις βάθος τους τρεις γείτονές μας στα Βαλκάνια που, όμως, ουσιαστικά έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο, αν ληφθεί υπόψιν η καθυστέρηση γενικώς που τους είχε προκαλέσει η επί δεκαετίες καταστροφική κομμουνιστική διακυβέρνησή τους η οποία καλλιεργούσε πρόσφορο έδαφος για την διαφθορά, με τα ανελεύθερα μέτρα που έπαιρνε, με την κατάπνιξη ελευθέρων φωνών και την κατάργηση των λαϊκών ελευθεριών.
Μικρή πρόοδο σημείωσε η Ρωσία, χάρη στη νομοθεσία κατά της διαφθοράς των Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Η Κύπρος πιο «καθαρή» φέτος. Από την 31η στην 27η θέση με 6,6 βαθμούς.
Τέλος, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα σε βάθος, μαζί με την Μαλαισία, την Κίνα, την Μάλτα, την Σλοβακία και βέβαια την καλή μας φίλη Τουρκία.
Και πάλι Μπράβο μας, λοιπόν και συγχαρητήρια στον εαυτό μας και σε όσους μας συναγωνίζονται στα άλματα σε βάθος.
Μπράβο μας… Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις, μόνο με την δική μας αξία, κερδίσαμε ένα διαφορετικό πρωτάθλημα.
Που; Ποιο;
Είναι πράγματι απογοητευτική, θλιβερή η απάντηση :
Στην διαφθορά του δημόσιου τομέα!
Μάλιστα, στην διαφθορά και στα σκάνδαλα είχαμε μεγάλες επιτυχίες την χρονιά που λήγει σε ένα μήνα, το 2009.
Ιδού τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της μη κυβερνητικής οργάνωσης κατά της διαφθοράς «Διεθνής Διαφάνεια» (Δ.Δ.)
Σε μια λίστα 180 κρατών η Ελλάδα κατρακύλησε κατά 14 θέσεις, πέφτοντας από την 57η (στη λίστα του 2008) στην 71 θέση. Και μάλιστα τη μοιράζεται, λόγω ισοβαθμίας, με άλλες τρεις χώρες των Βαλκανίων : τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ.
Στην βαθμολογία, με άριστα το 10, η χώρα μας από τον βαθμό 4,7 έπεσε στον 3,8! Και αυτό γιατί δεν έχει πάρει μέτρα κατά της διαφθοράς, το αντίθετο μάλιστα με την ανοχή της ΝΔ και τα σκάνδαλα επί των ημερών της, ενίσχυσε την διαφθορά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στην περίοδο 2008 – 2009 παρουσίασαν πρόοδο το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Γουατεμάλα, η Λιθουανία, το Μαυροβούνιο, η Πολωνία, η Συρία και η… Τόνγκα!
Κι εμείς;
Εμείς βουτηχτήκαμε ακόμη περισσότερο στον βούρκο της διαφθοράς και συναγωνιζόμαστε στα άλματα… εις βάθος τους τρεις γείτονές μας στα Βαλκάνια που, όμως, ουσιαστικά έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο, αν ληφθεί υπόψιν η καθυστέρηση γενικώς που τους είχε προκαλέσει η επί δεκαετίες καταστροφική κομμουνιστική διακυβέρνησή τους η οποία καλλιεργούσε πρόσφορο έδαφος για την διαφθορά, με τα ανελεύθερα μέτρα που έπαιρνε, με την κατάπνιξη ελευθέρων φωνών και την κατάργηση των λαϊκών ελευθεριών.
Μικρή πρόοδο σημείωσε η Ρωσία, χάρη στη νομοθεσία κατά της διαφθοράς των Πούτιν και Μεντβέντεφ.
Η Κύπρος πιο «καθαρή» φέτος. Από την 31η στην 27η θέση με 6,6 βαθμούς.
Τέλος, εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα σε βάθος, μαζί με την Μαλαισία, την Κίνα, την Μάλτα, την Σλοβακία και βέβαια την καλή μας φίλη Τουρκία.
Και πάλι Μπράβο μας, λοιπόν και συγχαρητήρια στον εαυτό μας και σε όσους μας συναγωνίζονται στα άλματα σε βάθος.
Ο ΜΕΓΑΣ ΜΙΚΗΣ
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίκης μας, ο Μίκης της Ελλάδας, με την ανοιχτή επιστολή του – απάντηση στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς –Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών», σχετικώς με την επίθεση στο σπίτι του βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη, απέδειξε για μια ακόμη φορά, πόσο μεγάλος Άνθρωπος και μεγάλος Έλληνας, είναι.
Με γενναιότητα, με παλληκαριά, με πραγματική μεγαλοσύνη, ο μέγας Μίκης κατακεραύνωσε τους υπεύθυνους, κατά την προκήρυξή τους, της επίθεσης στο σπίτι του βουλευτή, αλλά ταυτόχρονα, αν διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές της επιστολής – απάντησης, θα διακρίνει την προσπάθεια του να νουθετήσει, έστω και με αρνητικό τρόπο, κάποιους που πορεύονται σε λάθος δρόμο, βαδίζουν σε μονοπάτια που οδηγούν μόνον στην καταστροφή των άλλων, της πατρίδας, αλλά και των ίδιων.
Κρίμα.
Ωστόσο ο Μίκης με το καλλιτεχνικό του «δοξάρι», θίγει ευαίσθητες, υποθέτω, χορδές τονίζοντας :
«Είσθε συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη, σε σύγχρονη έκδοση».
Και τελειώνει ο μεγάλος, ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης : «Καημένε Παπαδόπουλε που είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου…»
Ο Μίκης, ο 84χρονος βάρδος, ο Γεροπλάτανος, ο Δρυς μίλησε σαν Έλληνας.
Μας συγκινεί ο πατριωτισμός του, η λεβεντιά του, η μεγαλοσύνη του και η αγάπη του για όλους!
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μεγάλος, είναι η ίδια η Ελλάδα που μας θέλει όλους ενωμένους και αγαπημένους. Θέλει όλα τα παιδιά της κοντά της, δίπλα της και τα αγαπά όλα με την ίδια αγάπη.
Με γενναιότητα, με παλληκαριά, με πραγματική μεγαλοσύνη, ο μέγας Μίκης κατακεραύνωσε τους υπεύθυνους, κατά την προκήρυξή τους, της επίθεσης στο σπίτι του βουλευτή, αλλά ταυτόχρονα, αν διαβάσει κανείς πίσω από τις γραμμές της επιστολής – απάντησης, θα διακρίνει την προσπάθεια του να νουθετήσει, έστω και με αρνητικό τρόπο, κάποιους που πορεύονται σε λάθος δρόμο, βαδίζουν σε μονοπάτια που οδηγούν μόνον στην καταστροφή των άλλων, της πατρίδας, αλλά και των ίδιων.
Κρίμα.
Ωστόσο ο Μίκης με το καλλιτεχνικό του «δοξάρι», θίγει ευαίσθητες, υποθέτω, χορδές τονίζοντας :
«Είσθε συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη, σε σύγχρονη έκδοση».
Και τελειώνει ο μεγάλος, ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης : «Καημένε Παπαδόπουλε που είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου…»
Ο Μίκης, ο 84χρονος βάρδος, ο Γεροπλάτανος, ο Δρυς μίλησε σαν Έλληνας.
Μας συγκινεί ο πατριωτισμός του, η λεβεντιά του, η μεγαλοσύνη του και η αγάπη του για όλους!
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μεγάλος, είναι η ίδια η Ελλάδα που μας θέλει όλους ενωμένους και αγαπημένους. Θέλει όλα τα παιδιά της κοντά της, δίπλα της και τα αγαπά όλα με την ίδια αγάπη.
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009
ΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ
Οι εποχικοί δασοπυροσβέστες (τους χαρακτηρίζουν εποχικούς γιατί δουλεύουν 8 μήνες τον χρόνο, από Απρίλιο μέχρι τέλος Νοεμβρίου), χωρίς αμφιβολία προσφέρουν έργο ουσιαστικό, έργο εθνικό θα έλεγε κανείς, αγωνιζόμενοι με πραγματική αυτοθυσία για την σωτηρία των δασών που μας απέμειναν.
Οι υπάλληλοι αυτοί με αποδοχές αναντίστοιχες και δυσανάλογες (προς τα κάτω πάντα) προς το έργο που προσφέρουν, αν και εργάζονται σκληρά και πολύ επικίνδυνα 8 μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους 4 μήνες πηγαίνουν στην ανεργία, ουσιαστικά είναι «ξεκρέμαστοι», παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη των υπηρεσιών τους.
Είναι «ξεκρέμαστοι» αν και θα μπορούσαν, με μικρή ίσως, εκπαίδευση ή συμπληρωματική εκπαίδευση ή μετεκπαίδευση να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στο μόνιμο προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οκτώ μήνες τον χρόνο πληρώνονται και μάλιστα με ένσημο του Ι.Κ.Α. και τους άλλους τέσσερις πληρώνονται κατά κάποιον τρόπο, από τον ΟΑΕΔ. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:
Η μονιμοποίησή τους δεν θα ήταν συμφέρουσα για το Πυροσβεστικό Σώμα που θα κάλυπτε τα κενά του με δοκιμασμένο και «ψημένο» προσωπικό, για τον προϋπολογισμό που θα είχε πολύ μικρή επιβάρυνση και για τους ίδιους τους νυν εποχικούς δασοπυροσβέστες που θα μπορούν να βλέπουν το μέλλον με σιγουριά;
Αυτά χωρίς να είμαι ειδικός οικονομολόγος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδης και τα οικονομικά υπουργεία, ας δουν το θέμα με συμπάθεια και καλή θέληση.
Οι υπάλληλοι αυτοί με αποδοχές αναντίστοιχες και δυσανάλογες (προς τα κάτω πάντα) προς το έργο που προσφέρουν, αν και εργάζονται σκληρά και πολύ επικίνδυνα 8 μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους 4 μήνες πηγαίνουν στην ανεργία, ουσιαστικά είναι «ξεκρέμαστοι», παρά το γεγονός ότι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη των υπηρεσιών τους.
Είναι «ξεκρέμαστοι» αν και θα μπορούσαν, με μικρή ίσως, εκπαίδευση ή συμπληρωματική εκπαίδευση ή μετεκπαίδευση να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στο μόνιμο προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος.
Οκτώ μήνες τον χρόνο πληρώνονται και μάλιστα με ένσημο του Ι.Κ.Α. και τους άλλους τέσσερις πληρώνονται κατά κάποιον τρόπο, από τον ΟΑΕΔ. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα:
Η μονιμοποίησή τους δεν θα ήταν συμφέρουσα για το Πυροσβεστικό Σώμα που θα κάλυπτε τα κενά του με δοκιμασμένο και «ψημένο» προσωπικό, για τον προϋπολογισμό που θα είχε πολύ μικρή επιβάρυνση και για τους ίδιους τους νυν εποχικούς δασοπυροσβέστες που θα μπορούν να βλέπουν το μέλλον με σιγουριά;
Αυτά χωρίς να είμαι ειδικός οικονομολόγος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Χρυσοχοΐδης και τα οικονομικά υπουργεία, ας δουν το θέμα με συμπάθεια και καλή θέληση.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ
Είχα σκοπό προχθές, όταν δημιουργήθηκε το θέμα, να γράψω για την ποινική δίωξη για παράβαση καθήκοντος που ασκήθηκε κατά των πρυτανικών αρχών του Ε.Μ.Π. αλλά με πρόφθασε ο διαπρεπής συνάδελφος Γιάννης Πρετεντέρης που κατά το κοινώς λεγόμενο «μου πήρε την μπουκιά από στόμα» με το άρθρο του «Τι εννοεί ο ποιητής;» που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» της 19ης Νοεμβρίου.
Πρόκειται για την μόνιμη και προκλητική κατάληψη χώρου του Πολυτεχνείου όπου έχει εγκατασταθεί από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές», ιστοσελίδα που μεταδίδει στα πέρατα του κόσμου τις απόψεις τους.
Ο πρύτανης του Ε.Μ.Π. ο κ. Μουντζούρης, όταν έγινε γνωστή η δίωξη σε βάρος του και σε βάρος των αντιπρυτάνεων, δήλωσε ότι :
«Πρόκειται για πολιτική δίωξη που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της διακίνησης των ιδεών»
Δηλαδή, σημειώνει ο κ. Πρετεντέρης στο άρθρο του, ο κ. πρύτανης υποστηρίζει ότι «σε ολόκληρη την Ελλάδα η διακίνηση των ιδεών εμποδίζεται και ευτυχώς που οι «αντιεξουσιαστές» κατέλαβαν το Πολυτεχνείο για να τις διακινούν ελευθέρως; Μην τρελαθούμε εντελώς! Και ότι είναι «πρωτοφανής ενέργεια» να παραπέμπονται τα τρία μέλη της Πρυτανείας «για θέματα που υφίστανται εδώ και 15 χρόνια». Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα δεκαπέντε χρόνια η παρανομία γίνεται καθεστώς και κακώς ενοχλούνται οι παράνομοι ή ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας δεν αφορά τις πρυτανικές αρχές εφόσον η παρανομία προηγήθηκε της θητείας τους;»
Έτσι λοιπόν, με τις ευλογίες των πρυτανικών αρχών «κάποιοι κάνουν ότι θέλουν μέσα στους χώρους των ΑΕΙ και πρέπει να διατηρείται το «άβατο» για να προστατεύονται αυτοί οι «κάποιοι» και να… διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες!
Φαίνεται ότι τα άλλα blogs εκτός του E.M.Π. είναι ανελεύθερα, λογοκρίνονται και δεν διακινούν ιδέες κατά τον κ. πρύτανη.
Είναι να γελάμε ή να κλαίμε με τον τρόπο σκέψης κάποιων πνευματικών ηγητόρων μας;
Πρόκειται για την μόνιμη και προκλητική κατάληψη χώρου του Πολυτεχνείου όπου έχει εγκατασταθεί από τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές», ιστοσελίδα που μεταδίδει στα πέρατα του κόσμου τις απόψεις τους.
Ο πρύτανης του Ε.Μ.Π. ο κ. Μουντζούρης, όταν έγινε γνωστή η δίωξη σε βάρος του και σε βάρος των αντιπρυτάνεων, δήλωσε ότι :
«Πρόκειται για πολιτική δίωξη που αποσκοπεί στην παρεμπόδιση της διακίνησης των ιδεών»
Δηλαδή, σημειώνει ο κ. Πρετεντέρης στο άρθρο του, ο κ. πρύτανης υποστηρίζει ότι «σε ολόκληρη την Ελλάδα η διακίνηση των ιδεών εμποδίζεται και ευτυχώς που οι «αντιεξουσιαστές» κατέλαβαν το Πολυτεχνείο για να τις διακινούν ελευθέρως; Μην τρελαθούμε εντελώς! Και ότι είναι «πρωτοφανής ενέργεια» να παραπέμπονται τα τρία μέλη της Πρυτανείας «για θέματα που υφίστανται εδώ και 15 χρόνια». Τι σημαίνει αυτό; Ότι στα δεκαπέντε χρόνια η παρανομία γίνεται καθεστώς και κακώς ενοχλούνται οι παράνομοι ή ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας δεν αφορά τις πρυτανικές αρχές εφόσον η παρανομία προηγήθηκε της θητείας τους;»
Έτσι λοιπόν, με τις ευλογίες των πρυτανικών αρχών «κάποιοι κάνουν ότι θέλουν μέσα στους χώρους των ΑΕΙ και πρέπει να διατηρείται το «άβατο» για να προστατεύονται αυτοί οι «κάποιοι» και να… διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες!
Φαίνεται ότι τα άλλα blogs εκτός του E.M.Π. είναι ανελεύθερα, λογοκρίνονται και δεν διακινούν ιδέες κατά τον κ. πρύτανη.
Είναι να γελάμε ή να κλαίμε με τον τρόπο σκέψης κάποιων πνευματικών ηγητόρων μας;
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΟΥΝΗ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΩΝ "ΑΝΕΡΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ"
Νέα Κίος 16/11/09
Συνάδελφοι παλιοί και νέοι, γέροι και νεαροί,
Συνάδελφοι άνεργοι και εργαζόμενοι,
Συνάδελφοι παραπληγικοί και μη παραπληγικοί,
Συνάδελφοι εν ενεργεία και συνταξιούχοι,
Συνάδελφοι συνταξιούχοι «σαλεμένοι και σαλεμένες»,
Μαζί με την αγάπη μου σας στέλνω και την ανάρτηση της 12ης Νοεμβρίου στην ιστοσελίδα «Άνεργοι δημοσιογράφοι»
(http://www.anergoidimosiografoi.blogspot.com/) με τίτλο : «Ένωση Συνταξιούχων Γερόντων Δημοσιογράφων» …στολισμένο με καραγκιοζάκια, για να κρίνετε το επίπεδο των εμπνευστών και των συντακτών τους και να γελάσετε ή να κλάψετε. Μάλλον το δεύτερο…
Συνάδελφοι,
Όσα απαξιωτικά, κακόβουλα και εξευτελιστικά για τους απόμαχους της δουλειάς αναφέρονται στην ανάρτηση αυτή, για εκείνους που αγωνίσθηκαν για να στεριώσει και να καταξιωθεί το περίπου εκατοντάχρονο συνδικαλιστικό και πνευματικό μας σωματείο, μόνον από την πέννα εχθρών της δημοσιογραφικής μας οικογένειας, της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας, θα ήταν δυνατόν να γραφούν.
Ο υπογράφων (συνταξιούχος αλλά ικανός ακόμη να στέκεται στα πόδια του και να περπατάει) αγωνίζεται ακόμη και τώρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και είναι σε όλους γνωστό αυτό.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, πρόσφατα πάντως, η ιστοσελίδα που προαναφέρω είχε αναρτήσει και άρθρο μου για την εξάλειψη της ανεργίας στον κλάδο μας. Το ίδιο έκαναν και άλλες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες.
Είμαι πάντοτε φίλος και συμπαραστάτης των ανέργων, γιατί έχω γνωρίσει κι εγώ την ανεργία και την υποαπασχόληση. Έχω κι εγώ γνωρίσει την αμοιβή με αποδείξεις (ήταν τα «μπλοκάκια» εκείνων των εποχών), αλλά ποτέ δεν στοίβαξα στην ψυχή μου τόσο μίσος για τους παλιούς συναδέλφους μου που με μόχθο και θυσίες άνοιξαν τον δρόμο για να πορευθώ στο πράγματι ανθρωποβόρο επάγγελμα – λειτούργημά μας.
Κύριοι «Άνεργοι Δημοσιογράφοι», πιστέψτε με, σας αγαπώ πολύ, είμαι κοντά σας, δίπλα σας, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα συναινέσω στην «έξωση» ημών των παλιών από την ΕΣΗΕΑ και την διάλυση του σωματείου μας. Αντίθετα θα αγωνιστώ με όση δύναμη διαθέτω για να μείνει η Ένωσή μας ισχυρή και ενωμένη. Το ίδιο θα κάνει, είναι βέβαιο αυτό, και η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων νέων και γέρων, παλιών και νέων, ανδρών και γυναικών.
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις», λέει ένα παλιό σοφό γνωμικό.
Υ.Γ. Και μια συμβουλή : Πετάξτε τα κόμματα από τα συνδικαλιστικά μας και την Ένωσή μας.
Σας αγαπώ
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΣΗΕΑ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(Παλαίμαχος)
(όχι παραπληγικός, όχι σαλεμένος, απλώς 77 χρόνων που περπατάει ευτυχώς ακόμη χωρίς πατερίτσα ή μπαστούνι)
e-mail : tsiounis@arg.forthnet.gr
gtsiounis@yahoo.gr
http://www.gtsiounis.blogspot.com/
τηλέφωνα : 27510 – 51057
6974 – 727908
Διεύθυνση
Γιατρού Χατζημανώλη 2
21053
Νέα Κίος
Αργολίδα
(Είσθε όλοι ευπρόσδεκτοι για να τα πούμε και από κοντά. Μπορεί να πιούμε και κανένα κρασάκι. Εμένα ο γιατρός μου το επιτρέπει ακόμη… Σας περιμένω.)
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ...
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Στις άμεσες προτεραιότητες που έθεσε ο γνωστός μαφιόζος σαπιοκοιλιάς της ΕΣΗΕΑ μάθαμε οτι είναι η εξασφάλιση ττης παραμονής των συνταξιούχων στην Ενωση καθώς επίσης και την διασφάλιση των συμβασιούχων συναδέλφων της ΕΡΤ. Δηλαδή δύο κατηγορίες ψηφοφόρων του χοντρού που χρόνια τώρα μαζί με τον κολλητό του πρόεδρο υποστηρίζουν, πριμοδοτούν, και διορίζουν κατά βούληση! Για τον χοντρόπετσο αυτό τύπο η ανεργία αποτελεί "άγνωστο πρόβλημα". Ούτε μια κουβέντα για τους 500+ ανέργους δημοσιογράφους. Ακόμα και την ανεργία την έχει κομματικοποιήσει αυτός ο απαράδεκτος μαφιόζος. Γιατί αν δήλωνες υποταγή στο δίδυμο και την γραφική ταξιθ'ετρια (χαιρετισμούς στη χοντρή κυρ Χρήστο) σου εξασφάλιζαν δουλίτσα στη ραδιοτηλεόραση στη ΝΕΤ στην ΕΡΑ ή στη ΓΓ Τύπου και ενημέρωσης. Χαιρετίσματα χοντρέ απο τη Μ.Μ. ξέρεις εσυ...
Και για να χουμε καλό ρώτημα, που το είδατε γραμμένο συνδικαλιστάδες μου, οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι να διαμορφώνουν τις εργασιακές συνθήκες των εργαζόμενων και των ανέργων με την ψήφο τους? Θέλετε κύριοι συνταξιούχοι να συμμετέχετε στα κοινά? Καμία αντίρρηση! Θα ψηφίζετε για να εκλέγετε απ ευθείας έναν εκπρόσωπο σας στο ΔΣ. Καμία άλλη δυνατότητα δεν σας αναγνωρίζουμε. Δουλέψατε, διαπρέψατε, συνταξιοδοτηθήκατε, ΤΕΛΟΣ! Πολύ σωστά το επισήμανε και ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην ΕΣΗΕΑ απο τη Νανά Νταουντάκη και την Αριστερή Όχθη.
Σας σεβόμαστε κύριοι συνταξιούχοι αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να βλέπουμε ένα τσούρμο απο σαλεμένους και σαλεμένες συνταξιούχους να θέλουν να ασκήσουν πιέσεις για να εκλεγεί πρόεδρος ο δικός τους άνθρωπος που τους διοργανώνει ταξιδάκια στο εξωτερικό, ακριβά γεύματα σε πολυτελή ξενοδοχεία, ακόμα και χρηματοδότήσεις εφημερίδων σε υπέργηρους εκδότες, απο το ταμείο της ΕΣΗΕΑ! Χαιρετίσματα κύριε Πάνο απο το φίλο σου τον μπάρμπα Αλέκο... Είναι αστείο το θέαμα τετραπληγικών γερόντων να σύρονται στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ για να ψηφίσουν με το "έτοιμο" ψηφοδέλτιο που τους πλασάρουν τα κοράκια της ΕΣΗΕΑ.
Και φυσικά με τον "προεδρεύοντα" να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα όντας συνταξιούχος με 3 φανερές δουλειές. Κανονικά θα πρέπει να ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ η εργασία για τους συνταξιούχους δημοσιογράφους με τις παχυλότατες συντάξεις που εισπράττουν. Ή τουλάχιστον για εκείνους και εκείνες που δηλώνουν στην εφορία πάνω απο 24 000 ευρώ το χρόνο! Σόμπολε 3 δουλίτσες εσύ, 3 δουλίτσες ο γιόκας σου, 3 δουλίτσες η κυρία παρά τω προέδρω, 3 δουλίτσες ο κολλητός χοντρός 3 δουλίτσες ο "ταμίας", που να περισέψει δουλειά για καμιά άνεργη μάνα, κανένα άνεργο πατέρα...!
Την ώρα που σε ΟΛΑ τα μαγαζία υπάρχουν καθημερινά εργασιακά προβλήματα και οι απολύσεις βαφτίζονται εθελούσιες αποχωρήσεις οι μαλάκες της ΕΣΗΕΑ τσακώνονται για τις καρέκλες: "και γιατί να είναι πρόεδρος ο Π? Και ποιός να είναι? Να είναι ο Δ! Και γιατί να είναι πρόεδρος ο Δ? Και ποιός να είναι? Να είναι η Ε! Και γιατί να...
ΚΑΙ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΟΥΝ- ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
(Αναρτήθηκε από "ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ")
Συνάδελφοι παλιοί και νέοι, γέροι και νεαροί,
Συνάδελφοι άνεργοι και εργαζόμενοι,
Συνάδελφοι παραπληγικοί και μη παραπληγικοί,
Συνάδελφοι εν ενεργεία και συνταξιούχοι,
Συνάδελφοι συνταξιούχοι «σαλεμένοι και σαλεμένες»,
Μαζί με την αγάπη μου σας στέλνω και την ανάρτηση της 12ης Νοεμβρίου στην ιστοσελίδα «Άνεργοι δημοσιογράφοι»
(http://www.anergoidimosiografoi.blogspot.com/) με τίτλο : «Ένωση Συνταξιούχων Γερόντων Δημοσιογράφων» …στολισμένο με καραγκιοζάκια, για να κρίνετε το επίπεδο των εμπνευστών και των συντακτών τους και να γελάσετε ή να κλάψετε. Μάλλον το δεύτερο…
Συνάδελφοι,
Όσα απαξιωτικά, κακόβουλα και εξευτελιστικά για τους απόμαχους της δουλειάς αναφέρονται στην ανάρτηση αυτή, για εκείνους που αγωνίσθηκαν για να στεριώσει και να καταξιωθεί το περίπου εκατοντάχρονο συνδικαλιστικό και πνευματικό μας σωματείο, μόνον από την πέννα εχθρών της δημοσιογραφικής μας οικογένειας, της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας, θα ήταν δυνατόν να γραφούν.
Ο υπογράφων (συνταξιούχος αλλά ικανός ακόμη να στέκεται στα πόδια του και να περπατάει) αγωνίζεται ακόμη και τώρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και είναι σε όλους γνωστό αυτό.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, πρόσφατα πάντως, η ιστοσελίδα που προαναφέρω είχε αναρτήσει και άρθρο μου για την εξάλειψη της ανεργίας στον κλάδο μας. Το ίδιο έκαναν και άλλες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες.
Είμαι πάντοτε φίλος και συμπαραστάτης των ανέργων, γιατί έχω γνωρίσει κι εγώ την ανεργία και την υποαπασχόληση. Έχω κι εγώ γνωρίσει την αμοιβή με αποδείξεις (ήταν τα «μπλοκάκια» εκείνων των εποχών), αλλά ποτέ δεν στοίβαξα στην ψυχή μου τόσο μίσος για τους παλιούς συναδέλφους μου που με μόχθο και θυσίες άνοιξαν τον δρόμο για να πορευθώ στο πράγματι ανθρωποβόρο επάγγελμα – λειτούργημά μας.
Κύριοι «Άνεργοι Δημοσιογράφοι», πιστέψτε με, σας αγαπώ πολύ, είμαι κοντά σας, δίπλα σας, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα συναινέσω στην «έξωση» ημών των παλιών από την ΕΣΗΕΑ και την διάλυση του σωματείου μας. Αντίθετα θα αγωνιστώ με όση δύναμη διαθέτω για να μείνει η Ένωσή μας ισχυρή και ενωμένη. Το ίδιο θα κάνει, είναι βέβαιο αυτό, και η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων νέων και γέρων, παλιών και νέων, ανδρών και γυναικών.
«Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ’ρθεις», λέει ένα παλιό σοφό γνωμικό.
Υ.Γ. Και μια συμβουλή : Πετάξτε τα κόμματα από τα συνδικαλιστικά μας και την Ένωσή μας.
Σας αγαπώ
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΣΗΕΑ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(Παλαίμαχος)
(όχι παραπληγικός, όχι σαλεμένος, απλώς 77 χρόνων που περπατάει ευτυχώς ακόμη χωρίς πατερίτσα ή μπαστούνι)
e-mail : tsiounis@arg.forthnet.gr
gtsiounis@yahoo.gr
http://www.gtsiounis.blogspot.com/
τηλέφωνα : 27510 – 51057
6974 – 727908
Διεύθυνση
Γιατρού Χατζημανώλη 2
21053
Νέα Κίος
Αργολίδα
(Είσθε όλοι ευπρόσδεκτοι για να τα πούμε και από κοντά. Μπορεί να πιούμε και κανένα κρασάκι. Εμένα ο γιατρός μου το επιτρέπει ακόμη… Σας περιμένω.)
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ...
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Στις άμεσες προτεραιότητες που έθεσε ο γνωστός μαφιόζος σαπιοκοιλιάς της ΕΣΗΕΑ μάθαμε οτι είναι η εξασφάλιση ττης παραμονής των συνταξιούχων στην Ενωση καθώς επίσης και την διασφάλιση των συμβασιούχων συναδέλφων της ΕΡΤ. Δηλαδή δύο κατηγορίες ψηφοφόρων του χοντρού που χρόνια τώρα μαζί με τον κολλητό του πρόεδρο υποστηρίζουν, πριμοδοτούν, και διορίζουν κατά βούληση! Για τον χοντρόπετσο αυτό τύπο η ανεργία αποτελεί "άγνωστο πρόβλημα". Ούτε μια κουβέντα για τους 500+ ανέργους δημοσιογράφους. Ακόμα και την ανεργία την έχει κομματικοποιήσει αυτός ο απαράδεκτος μαφιόζος. Γιατί αν δήλωνες υποταγή στο δίδυμο και την γραφική ταξιθ'ετρια (χαιρετισμούς στη χοντρή κυρ Χρήστο) σου εξασφάλιζαν δουλίτσα στη ραδιοτηλεόραση στη ΝΕΤ στην ΕΡΑ ή στη ΓΓ Τύπου και ενημέρωσης. Χαιρετίσματα χοντρέ απο τη Μ.Μ. ξέρεις εσυ...
Και για να χουμε καλό ρώτημα, που το είδατε γραμμένο συνδικαλιστάδες μου, οι συνταξιούχοι δημοσιογράφοι να διαμορφώνουν τις εργασιακές συνθήκες των εργαζόμενων και των ανέργων με την ψήφο τους? Θέλετε κύριοι συνταξιούχοι να συμμετέχετε στα κοινά? Καμία αντίρρηση! Θα ψηφίζετε για να εκλέγετε απ ευθείας έναν εκπρόσωπο σας στο ΔΣ. Καμία άλλη δυνατότητα δεν σας αναγνωρίζουμε. Δουλέψατε, διαπρέψατε, συνταξιοδοτηθήκατε, ΤΕΛΟΣ! Πολύ σωστά το επισήμανε και ο αγωνιστής δημοσιογράφος Γιώργος Βότσης στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην ΕΣΗΕΑ απο τη Νανά Νταουντάκη και την Αριστερή Όχθη.
Σας σεβόμαστε κύριοι συνταξιούχοι αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορούμε να βλέπουμε ένα τσούρμο απο σαλεμένους και σαλεμένες συνταξιούχους να θέλουν να ασκήσουν πιέσεις για να εκλεγεί πρόεδρος ο δικός τους άνθρωπος που τους διοργανώνει ταξιδάκια στο εξωτερικό, ακριβά γεύματα σε πολυτελή ξενοδοχεία, ακόμα και χρηματοδότήσεις εφημερίδων σε υπέργηρους εκδότες, απο το ταμείο της ΕΣΗΕΑ! Χαιρετίσματα κύριε Πάνο απο το φίλο σου τον μπάρμπα Αλέκο... Είναι αστείο το θέαμα τετραπληγικών γερόντων να σύρονται στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ για να ψηφίσουν με το "έτοιμο" ψηφοδέλτιο που τους πλασάρουν τα κοράκια της ΕΣΗΕΑ.
Και φυσικά με τον "προεδρεύοντα" να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα όντας συνταξιούχος με 3 φανερές δουλειές. Κανονικά θα πρέπει να ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ η εργασία για τους συνταξιούχους δημοσιογράφους με τις παχυλότατες συντάξεις που εισπράττουν. Ή τουλάχιστον για εκείνους και εκείνες που δηλώνουν στην εφορία πάνω απο 24 000 ευρώ το χρόνο! Σόμπολε 3 δουλίτσες εσύ, 3 δουλίτσες ο γιόκας σου, 3 δουλίτσες η κυρία παρά τω προέδρω, 3 δουλίτσες ο κολλητός χοντρός 3 δουλίτσες ο "ταμίας", που να περισέψει δουλειά για καμιά άνεργη μάνα, κανένα άνεργο πατέρα...!
Την ώρα που σε ΟΛΑ τα μαγαζία υπάρχουν καθημερινά εργασιακά προβλήματα και οι απολύσεις βαφτίζονται εθελούσιες αποχωρήσεις οι μαλάκες της ΕΣΗΕΑ τσακώνονται για τις καρέκλες: "και γιατί να είναι πρόεδρος ο Π? Και ποιός να είναι? Να είναι ο Δ! Και γιατί να είναι πρόεδρος ο Δ? Και ποιός να είναι? Να είναι η Ε! Και γιατί να...
ΚΑΙ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΠΙΑΣΤΕΙΤΕ ΚΟΡΟΙΔΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ -ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΟΥΝ- ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ
(Αναρτήθηκε από "ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ")
ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ
Είναι εξωφρενικό, είναι πρωτάκουστο, είναι πρωτοφανή, είναι απαράδεκτα αυτά που διάβασα στην εβδομαδιαία Αθηναϊκή εφημερίδα «Η ΣΦΗΝΑ» της Παρασκευής 13 Νοεμβρίου.
«Ψάχνουν τους πίνακες από υπουργεία», είναι ο κύριος τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ του Βασίλη Μούρτη, που εύχομαι το περιεχόμενο του να μην είναι απολύτως ακριβές, τουλάχιστον να είναι υπερβολικό ή ακόμη να εδράζεται σε λανθασμένα στοιχεία ή ανακριβείς πληροφορίες ή, τέλος, να αποτελεί προϊόν εσκεμμένης παραπλάνησης του συντάκτη.
Το εύχομαι, διότι αν το δημοσίευμα έχει έστω και κάποια στοιχεία αλήθειας, το θέμα που θα ανακύψει θα είναι τεράστιο και καθόλου κολακευτικό για την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και για την χώρα.
Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Παραθέτω τον πρόλογο του ρεπορτάζ χωρίς να προσθέσω ούτε κεραία, για να καταλάβουν οι αναγνώστες μου :
«Θα μπορούσε να είναι τίτλος αστυνομικής κινηματογραφικής ταινίας ή τίτλος μυθιστορήματος του Νταν Μπράουν ή και τα δύο : Κλέφτες Πινάκων. Και βέβαια καταλληλότερος συγγραφέας θα ήταν ο Νταν Μπράουν και ερευνητής ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον. Το μέγα ερώτημα, το οποίο για την ώρα παραμένει αναπάντητο, είναι ποιοι είναι εκείνοι που αφαίρεσαν δημόσια περιουσία, δίκην κατσαπλιάδων, για να την οικειοποιηθούν».
Συνεχίζοντας ο συνάδελφος αναφέρει στο ρεπορτάζ του :
«Τουλάχιστον σε δύο υπουργεία, στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, έχει διαπιστωθεί απουσία μεγάλου αριθμού πινάκων ζωγραφικής. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι και στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου προβληματίζονται σοβαρά σχετικά με όσα παρέλαβαν. Και αναρωτιούνται αν οι πίνακες που παρελήφθησαν είναι εκείνοι που είχε πάντα το Μέγαρο ή απουσιάζουν πολλοί πίνακες, οι οποίοι είναι, προφανώς, μεγάλης αξίας.
Είναι τόση η σοβαρότητα του θέματος, ώστε, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, για πρώτη φορά από τότε που το Μέγαρο Μαξίμου χρησιμοποιείται ως γραφείο του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, αποφασίσθηκε να συσταθεί Επιτροπή Απογραφής, η οποία θα καταγράψει όλα τα αντικείμενα που παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση.
Θα ερευνήσει, επίσης, αν στο παρελθόν υπήρχαν και άλλα αντικείμενα και πού βρίσκονται σήμερα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έγινε η απομάκρυνση».
Στο υπουργείο Μεταφορών δεν βρέθηκε σχεδόν τίποτα, από πίνακες, κατά τον συντάκτη της «ΣΦΗΝΑΣ», αλλά ακόμη δεν κινήθηκε κάποια διαδικασία αναζήτησης. Αντίθετα, η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ερευνά ήδη το όλο θέμα.
«Από την πρώτη έρευνα προέκυψε, ότι κατά τη μεταφορά του υπουργείου από το κτίριο της οδού Μητροπόλεως στο σημερινό κτίριο, στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου στο Μαρούσι, υπήρξε διαφορά που κυμαίνεται μεταξύ 20 και 25 πινάκων σημαντικών ζωγράφων».
Στην υφυπουργό κ. Χριστοφιλοπούλου, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου ανέφερε ότι πίνακες βρίσκονται στα εργαστήρια των συντηρητών, αλλά οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν «ήξεις αφήξεις» και ως εκ τούτου, αναφέρει ο δημοσιογράφος εγείρονται υποψίες για κλοπή ή για πώληση ή ίσως για ενοικίαση προς όφελος κάποιων φυσικών προσώπων.
Αλλά το πράμα έχει και συνέχεια. Γράφει ο συνάδελφος Βασίλης Μούρτης :
«Σύμφωνα με νεότερη εκδοχή η αρμόδια υπηρεσία ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία ότι οι πίνακες είναι κλεισμένοι στα υπόγεια του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται σήμερα το υπουργείο. Πλην, όμως, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η υπηρεσία δεν είχε ξεκλειδώσει τα υπόγεια και δεν είχε δείξει τους πίνακες στους πολιτικούς προϊσταμένους ώστε να τους καθησυχάσει και να διασκεδάσει τις ανησυχίες τους».
Η υφυπουργός Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου δήλωσε στην εφημερίδα, σχετικώς με το θέμα, τα ακόλουθα :
«Επειδή το όλο ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, εφόσον πρόκειται για δημόσια περιουσία και δη μεγάλης καλλιτεχνικής, πραγματικής αλλά και ηθικής αξίας, στοχεύουμε στην άμεσή επίλυσή του μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών διαφάνειας».
Υπάρχει όμως και θέμα λογαριασμών 27 κινητών τηλεφώνων με τα οποία η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εξυπηρετείτο. Τις ημέρες αυτές κατέφθασε ο πρώτος λογαριασμός των τηλεφώνων αυτών που συνοδευόταν από… πολλά μηδενικά!
Τέλος, κατά το δημοσίευμα, τα θέματα που προαναφέρονται θα σταλούν στον εισαγγελέα, αν βέβαια, δεν υπάρξουν σαφείς εξηγήσεις και νέα στοιχεία.
Κλείνοντας, ευχόμαστε να πρόκειται για παρεξηγήσεις και στοιχεία αμφίβολης ακριβείας που εξογκώνουν και αλλοιώνουν την πραγματικότητα.
Μακάρι να είναι, έτσι, γιατί αν όλα αυτά είναι ακριβή θα γίνουμε ρεζίλι, για μια ακόμη φορά!
Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε τις καταγγελίες για αφαίρεση ηλεκτρονικών υπολογιστών από τα υπουργικά γραφεία.
«Ψάχνουν τους πίνακες από υπουργεία», είναι ο κύριος τίτλος του ολοσέλιδου ρεπορτάζ του Βασίλη Μούρτη, που εύχομαι το περιεχόμενο του να μην είναι απολύτως ακριβές, τουλάχιστον να είναι υπερβολικό ή ακόμη να εδράζεται σε λανθασμένα στοιχεία ή ανακριβείς πληροφορίες ή, τέλος, να αποτελεί προϊόν εσκεμμένης παραπλάνησης του συντάκτη.
Το εύχομαι, διότι αν το δημοσίευμα έχει έστω και κάποια στοιχεία αλήθειας, το θέμα που θα ανακύψει θα είναι τεράστιο και καθόλου κολακευτικό για την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και για την χώρα.
Περί τίνος πρόκειται λοιπόν;
Παραθέτω τον πρόλογο του ρεπορτάζ χωρίς να προσθέσω ούτε κεραία, για να καταλάβουν οι αναγνώστες μου :
«Θα μπορούσε να είναι τίτλος αστυνομικής κινηματογραφικής ταινίας ή τίτλος μυθιστορήματος του Νταν Μπράουν ή και τα δύο : Κλέφτες Πινάκων. Και βέβαια καταλληλότερος συγγραφέας θα ήταν ο Νταν Μπράουν και ερευνητής ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον. Το μέγα ερώτημα, το οποίο για την ώρα παραμένει αναπάντητο, είναι ποιοι είναι εκείνοι που αφαίρεσαν δημόσια περιουσία, δίκην κατσαπλιάδων, για να την οικειοποιηθούν».
Συνεχίζοντας ο συνάδελφος αναφέρει στο ρεπορτάζ του :
«Τουλάχιστον σε δύο υπουργεία, στο υπουργείο Παιδείας και στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, έχει διαπιστωθεί απουσία μεγάλου αριθμού πινάκων ζωγραφικής. Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι και στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου προβληματίζονται σοβαρά σχετικά με όσα παρέλαβαν. Και αναρωτιούνται αν οι πίνακες που παρελήφθησαν είναι εκείνοι που είχε πάντα το Μέγαρο ή απουσιάζουν πολλοί πίνακες, οι οποίοι είναι, προφανώς, μεγάλης αξίας.
Είναι τόση η σοβαρότητα του θέματος, ώστε, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, για πρώτη φορά από τότε που το Μέγαρο Μαξίμου χρησιμοποιείται ως γραφείο του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, αποφασίσθηκε να συσταθεί Επιτροπή Απογραφής, η οποία θα καταγράψει όλα τα αντικείμενα που παρέλαβε η παρούσα κυβέρνηση.
Θα ερευνήσει, επίσης, αν στο παρελθόν υπήρχαν και άλλα αντικείμενα και πού βρίσκονται σήμερα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο έγινε η απομάκρυνση».
Στο υπουργείο Μεταφορών δεν βρέθηκε σχεδόν τίποτα, από πίνακες, κατά τον συντάκτη της «ΣΦΗΝΑΣ», αλλά ακόμη δεν κινήθηκε κάποια διαδικασία αναζήτησης. Αντίθετα, η νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, ερευνά ήδη το όλο θέμα.
«Από την πρώτη έρευνα προέκυψε, ότι κατά τη μεταφορά του υπουργείου από το κτίριο της οδού Μητροπόλεως στο σημερινό κτίριο, στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου στο Μαρούσι, υπήρξε διαφορά που κυμαίνεται μεταξύ 20 και 25 πινάκων σημαντικών ζωγράφων».
Στην υφυπουργό κ. Χριστοφιλοπούλου, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου ανέφερε ότι πίνακες βρίσκονται στα εργαστήρια των συντηρητών, αλλά οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν «ήξεις αφήξεις» και ως εκ τούτου, αναφέρει ο δημοσιογράφος εγείρονται υποψίες για κλοπή ή για πώληση ή ίσως για ενοικίαση προς όφελος κάποιων φυσικών προσώπων.
Αλλά το πράμα έχει και συνέχεια. Γράφει ο συνάδελφος Βασίλης Μούρτης :
«Σύμφωνα με νεότερη εκδοχή η αρμόδια υπηρεσία ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία ότι οι πίνακες είναι κλεισμένοι στα υπόγεια του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται σήμερα το υπουργείο. Πλην, όμως, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η υπηρεσία δεν είχε ξεκλειδώσει τα υπόγεια και δεν είχε δείξει τους πίνακες στους πολιτικούς προϊσταμένους ώστε να τους καθησυχάσει και να διασκεδάσει τις ανησυχίες τους».
Η υφυπουργός Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου δήλωσε στην εφημερίδα, σχετικώς με το θέμα, τα ακόλουθα :
«Επειδή το όλο ζήτημα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, εφόσον πρόκειται για δημόσια περιουσία και δη μεγάλης καλλιτεχνικής, πραγματικής αλλά και ηθικής αξίας, στοχεύουμε στην άμεσή επίλυσή του μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών διαφάνειας».
Υπάρχει όμως και θέμα λογαριασμών 27 κινητών τηλεφώνων με τα οποία η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εξυπηρετείτο. Τις ημέρες αυτές κατέφθασε ο πρώτος λογαριασμός των τηλεφώνων αυτών που συνοδευόταν από… πολλά μηδενικά!
Τέλος, κατά το δημοσίευμα, τα θέματα που προαναφέρονται θα σταλούν στον εισαγγελέα, αν βέβαια, δεν υπάρξουν σαφείς εξηγήσεις και νέα στοιχεία.
Κλείνοντας, ευχόμαστε να πρόκειται για παρεξηγήσεις και στοιχεία αμφίβολης ακριβείας που εξογκώνουν και αλλοιώνουν την πραγματικότητα.
Μακάρι να είναι, έτσι, γιατί αν όλα αυτά είναι ακριβή θα γίνουμε ρεζίλι, για μια ακόμη φορά!
Υ.Γ. Υπενθυμίζουμε τις καταγγελίες για αφαίρεση ηλεκτρονικών υπολογιστών από τα υπουργικά γραφεία.
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Η ΛΙΝΟΤΥΠΙΑ (στον Γιώργο Μουσταΐρα)
Η λινοτυπία
Φίλε και συνάδελφε Γιώργο,
Η λινοτυπική μηχανή με την οποία… στόλισες το άρθρο μου «Το δύσκολο επάγγελμα του δημοσιογράφου», στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2009 του «Παρατηρητή», με συγκίνησε.
Με γύρισε πίσω μια ζωή. Από το 1950 μέχρι λίγο πριν την συνταξιοδότησή μου, στις αρχές του 1988, μια ζωή στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα τυπογραφεία εκείνων των εποχών. Μια ζωή μέσα στα χειρόγραφα, στην μυρωδιά της μελάνης, στο «φονικό» αντιμόνιο, στις λινοτυπικές μηχανές, στις μήτρες, στα στερεότυπα, στα πιεστήρια…
Με συγκίνησες, με έφερες πίσω δεκαετίες, μου ξαναθύμησες εποχές παλιές, εποχές με πολλές δυσκολίες, με στερήσεις, αλλά το κυριότερο, εσύ και η λινοτυπική σου μηχανή, με ξανανιώσατε…
Ξανασυνάντησα για λίγο τον εαυτό μου νέο να ζει στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα των τυπογραφείων!
Τώρα υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα στην έκδοση των εντύπων, έχουμε μεγάλη εξέλιξη. Η λινοτυπική μηχανή ανήκει στο παρελθόν. Βρίσκεται στα μουσεία αλλά και στις καρδιές των παλιότερων δημοσιογράφων και των τεχνικών του τύπου.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια στην πρώτη σελίδα και σημειώνω : Είμαι παλαίμαχος κι ας μη μοιάζω με παλαίμαχο! Είμαι παλαίμαχος αλλά νέος - ευτυχώς – ακόμη στο μυαλό!
Ευχαριστώ και πάλι.
Γιώργος Τσιούνης
Δημοσιογράφος
Φίλε και συνάδελφε Γιώργο,
Η λινοτυπική μηχανή με την οποία… στόλισες το άρθρο μου «Το δύσκολο επάγγελμα του δημοσιογράφου», στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2009 του «Παρατηρητή», με συγκίνησε.
Με γύρισε πίσω μια ζωή. Από το 1950 μέχρι λίγο πριν την συνταξιοδότησή μου, στις αρχές του 1988, μια ζωή στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα τυπογραφεία εκείνων των εποχών. Μια ζωή μέσα στα χειρόγραφα, στην μυρωδιά της μελάνης, στο «φονικό» αντιμόνιο, στις λινοτυπικές μηχανές, στις μήτρες, στα στερεότυπα, στα πιεστήρια…
Με συγκίνησες, με έφερες πίσω δεκαετίες, μου ξαναθύμησες εποχές παλιές, εποχές με πολλές δυσκολίες, με στερήσεις, αλλά το κυριότερο, εσύ και η λινοτυπική σου μηχανή, με ξανανιώσατε…
Ξανασυνάντησα για λίγο τον εαυτό μου νέο να ζει στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα των τυπογραφείων!
Τώρα υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα στην έκδοση των εντύπων, έχουμε μεγάλη εξέλιξη. Η λινοτυπική μηχανή ανήκει στο παρελθόν. Βρίσκεται στα μουσεία αλλά και στις καρδιές των παλιότερων δημοσιογράφων και των τεχνικών του τύπου.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια στην πρώτη σελίδα και σημειώνω : Είμαι παλαίμαχος κι ας μη μοιάζω με παλαίμαχο! Είμαι παλαίμαχος αλλά νέος - ευτυχώς – ακόμη στο μυαλό!
Ευχαριστώ και πάλι.
Γιώργος Τσιούνης
Δημοσιογράφος
ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΟΙ... ΚΟΥΤΟΦΡΑΝΓΚΟΙ!
Προφανώς οι «κουτόφρανγκοι» δεν είναι και τόσο «κουτόφρανγκοι» ή πιθανότατα ξύπνησαν τον τελευταίο καιρό…
Με άλλα λόγια η Ε.Ε., ξύπνησε, μάλλον καθυστερημένα ή καλύτερα την ξυπνήσαμε εμείς με τις αλλεπάλληλες λαθροχειρίες μας, με τα θρασύτατα ψέματά μας και τις «θορυβώδεις» όσο, και αβάσιμες αισιόδοξες αναφορές μας, σχετικά με την δημοσιονομική μας κατάσταση, στην «Κομισιόν», στους εταίρους μας δηλαδή στην Ε.Ε.
Το ψέμα όμως «έχει κοντά πόδια» όπως πολύ σοφά λέει το γνωμικό του λαού μας. Κι εμείς προσθέτουμε, τα παραμύθια είναι για τα πολύ μικρά παιδιά που μόλις μεγαλώνουν λιγάκι, «ξεπαραμυθιάζονται», αντιλαμβάνονται πως η πραγματικότητα που τους παρουσίαζαν τα παραμύθια ήταν εικονική, ήταν απάτη και ακόμη ότι οι «μπλόφες» και οι «λαμογιές», κάποτε φρακάρουν και οπωσδήποτε, κάποια στιγμή, αποκαλύπτονται.
Και τότε τι γίνεται;
Η απάντηση είναι απλή και επιβεβλημένη από την πείρα της ζωής και από την ιστορία.
Οι ψεύτες, οι λαθροχείρες, οι μπλοφατζήδες και οι κάθε είδους αεριτζήδες, γελοιοποιούνται, ρεζιλεύονται.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την έντονη αντίδραση της «Κομισιόν», όταν αποκαλύφθηκαν τα παραμύθια της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με την οικονομία μας, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι ράκος.
Το κακό είναι ότι στην περίπτωσή μας, μαζί με τη ΝΔ και τους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς της, ρεζιλεύεται και η χώρα, η Ελλάδα!
Κι αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Κάποιοι πρέπει να δώσουν λόγο για τις αχαρακτήριστες πράξεις τους, για τις λαθροχειρίες τους και για τα ψέματά τους.
Βλέπετε, οι… «κουτόφρανγκοι» ξύπνησαν!
Με άλλα λόγια η Ε.Ε., ξύπνησε, μάλλον καθυστερημένα ή καλύτερα την ξυπνήσαμε εμείς με τις αλλεπάλληλες λαθροχειρίες μας, με τα θρασύτατα ψέματά μας και τις «θορυβώδεις» όσο, και αβάσιμες αισιόδοξες αναφορές μας, σχετικά με την δημοσιονομική μας κατάσταση, στην «Κομισιόν», στους εταίρους μας δηλαδή στην Ε.Ε.
Το ψέμα όμως «έχει κοντά πόδια» όπως πολύ σοφά λέει το γνωμικό του λαού μας. Κι εμείς προσθέτουμε, τα παραμύθια είναι για τα πολύ μικρά παιδιά που μόλις μεγαλώνουν λιγάκι, «ξεπαραμυθιάζονται», αντιλαμβάνονται πως η πραγματικότητα που τους παρουσίαζαν τα παραμύθια ήταν εικονική, ήταν απάτη και ακόμη ότι οι «μπλόφες» και οι «λαμογιές», κάποτε φρακάρουν και οπωσδήποτε, κάποια στιγμή, αποκαλύπτονται.
Και τότε τι γίνεται;
Η απάντηση είναι απλή και επιβεβλημένη από την πείρα της ζωής και από την ιστορία.
Οι ψεύτες, οι λαθροχείρες, οι μπλοφατζήδες και οι κάθε είδους αεριτζήδες, γελοιοποιούνται, ρεζιλεύονται.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με την έντονη αντίδραση της «Κομισιόν», όταν αποκαλύφθηκαν τα παραμύθια της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με την οικονομία μας, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι ράκος.
Το κακό είναι ότι στην περίπτωσή μας, μαζί με τη ΝΔ και τους αρμόδιους οικονομικούς υπουργούς της, ρεζιλεύεται και η χώρα, η Ελλάδα!
Κι αυτό δεν μπορεί να μείνει έτσι. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Κάποιοι πρέπει να δώσουν λόγο για τις αχαρακτήριστες πράξεις τους, για τις λαθροχειρίες τους και για τα ψέματά τους.
Βλέπετε, οι… «κουτόφρανγκοι» ξύπνησαν!
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
TA AΝΙΣΤΟΡΗΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...
Ο δάσκαλος στη δημοσιογραφία, παλαιότερος και εμπειρότερος από μένα και σεβαστός απ’ όλους μας κύριος Χρήστος Πασσαλάρης, σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή 8 Νοεμβρίου στην «Real news», αναφέρεται στα χάλια της ελληνικής παιδείας και στην αγραμματοσύνη μερίδας της νεολαίας μας.
Ο κ. Πασσαλάρης, παραθέτει στο άρθρο του απαντήσεις που έδωσαν σπουδαστές της σχολής δημοσιογραφίας στην οποία διδάσκει, (νέοι που φιλοδοξούν να ασκήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα), στο ερώτημά του : «Τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου»
Οι απαντήσεις υπήρξαν φρικτές, τραγικές, φοβερές, απαράδεκτες για το επίπεδο των γνώσεων των ανιστόρητων αυτών παιδιών, που αύριο θα ηγηθούν του έθνους…
Παραθέτω με ανατριχίλα μόνον μερικές, γιατί δεν αντέχω να περιλάβω στο σημερινό μου άρθρο περισσότερη αθλιότητα.
Ιδού λοιπόν :
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαμε την 25η Μαρτίου!!»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους!!»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Δεν ξέρω»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχουμε σχολείο!»
- «Συγγνώμη δεν γνωρίζω»
- «Κάτι με την επανάσταση του ΄21!!»
- «Γιορτάζουμε την επανάσταση με τους Γερμανούς»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους!!»
- «Το 1940 ανακηρύχθηκε (!) πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας»
- «Το 1940 πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες, έτσι νομίζω!!!»
- «Το 1840 (!) πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες»
- «Ένας Θεός ξέρει μόνο!!!»
- «Κάποιος είπε ένα «ΟΧΙ» αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του!»
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαν οι Έλληνες μόλις τελείωσε (!) ο πόλεμος!»
- «Γιορτάζουμε το ότι είναι κλειστά τα σχολεία!»
- «Είναι τότε που πήραμε την πρωτιά με την Έλενα Παπαρίζου!!!»
(Δόξα και τιμή στην ηρωίδα Έλενα Παπαρίζου!!)
Βέβαια, σωστά ο κ. Χρήστος Πασσαλάρης γράφει για ευθύνες όλων των διατελεσάντων υπουργών (Εθνικής) Παιδείας τα μεταπολεμικά χρόνια και ακόμα σωστότερα αφιερώνει το άρθρο του στην υπουργό και στον υφυπουργό (Εθνικής) Παιδείας που θα πάρουν από τον προϋπολογισμό 1 δις ευρώ για την αναβάθμιση της «έρμης παιδείας».
Εγώ ωστόσο, με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στον διακεκριμένο συνάδελφο κ. Πασσαλάρη, έχω να διατυπώσω γενικώς τα ακόλουθα ερωτήματα:
1) Δεν υπάρχουν ευθύνες της οικογένειας για την κατάντια αυτή κάποιων, αρκετών θα έλεγα, παιδιών που ζουν μέσα στο σκοτάδι της αμάθειας;
2) Το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές δεν ευθύνονται; Εμείς, η γενιά μας, παρά την πείνα, την κατοχή, την σκλαβιά, τους πολέμους, τον εμφύλιο και τα κλειστά σχολεία, μάθαμε γράμματα και προκόψαμε. Μάθαμε και ιστορία και γραμματική και συντακτικό.
Τότε οι δάσκαλοί μας, ταλαίπωροι και πεινασμένοι, έδιναν και τη ζωή τους για εμάς «τα παιδιά τους», όπως μας έλεγαν.
Τώρα τι γίνεται;
Απεργίες και πάλι απεργίες και κόντρα απεργίες και για την συνέχεια «εκπαιδευτικοί περίπατοι», στάσεις εργασίας και… συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις. Ακολουθούν συσκέψεις για… νέες κινητοποιήσεις και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα; Παιδιά μικρά και μεγάλα να γυρίζουν στους δρόμους και στους δρόμους να… μορφώνονται!!
Σπουδές στους δρόμους!!
Σπουδές στα καφενεία, στις καφετέριες, σε στέκια που δεν θέλω να αναφέρω.
Γνωρίζω πως υπάρχουν, απαντήσεις και μάλιστα εν πολλοίς δικαιολογημένες. Είναι τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.
Εγώ όμως ένα έχω να τονίσω : Πάνω απ’ όλα είναι τα παιδιά. Πάνω απ’ όλα η νεολαία μας, η ελπίδα του ελληνισμού.
Ας ευχηθούμε, στο μέλλον, τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Ας ευχηθούμε καλή φώτιση, σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Ο κ. Πασσαλάρης, παραθέτει στο άρθρο του απαντήσεις που έδωσαν σπουδαστές της σχολής δημοσιογραφίας στην οποία διδάσκει, (νέοι που φιλοδοξούν να ασκήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα), στο ερώτημά του : «Τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου»
Οι απαντήσεις υπήρξαν φρικτές, τραγικές, φοβερές, απαράδεκτες για το επίπεδο των γνώσεων των ανιστόρητων αυτών παιδιών, που αύριο θα ηγηθούν του έθνους…
Παραθέτω με ανατριχίλα μόνον μερικές, γιατί δεν αντέχω να περιλάβω στο σημερινό μου άρθρο περισσότερη αθλιότητα.
Ιδού λοιπόν :
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαμε την 25η Μαρτίου!!»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους!!»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Δεν ξέρω»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχουμε σχολείο!»
- «Συγγνώμη δεν γνωρίζω»
- «Κάτι με την επανάσταση του ΄21!!»
- «Γιορτάζουμε την επανάσταση με τους Γερμανούς»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους!!»
- «Το 1940 ανακηρύχθηκε (!) πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας»
- «Το 1940 πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες, έτσι νομίζω!!!»
- «Το 1840 (!) πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες»
- «Ένας Θεός ξέρει μόνο!!!»
- «Κάποιος είπε ένα «ΟΧΙ» αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του!»
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαν οι Έλληνες μόλις τελείωσε (!) ο πόλεμος!»
- «Γιορτάζουμε το ότι είναι κλειστά τα σχολεία!»
- «Είναι τότε που πήραμε την πρωτιά με την Έλενα Παπαρίζου!!!»
(Δόξα και τιμή στην ηρωίδα Έλενα Παπαρίζου!!)
Βέβαια, σωστά ο κ. Χρήστος Πασσαλάρης γράφει για ευθύνες όλων των διατελεσάντων υπουργών (Εθνικής) Παιδείας τα μεταπολεμικά χρόνια και ακόμα σωστότερα αφιερώνει το άρθρο του στην υπουργό και στον υφυπουργό (Εθνικής) Παιδείας που θα πάρουν από τον προϋπολογισμό 1 δις ευρώ για την αναβάθμιση της «έρμης παιδείας».
Εγώ ωστόσο, με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στον διακεκριμένο συνάδελφο κ. Πασσαλάρη, έχω να διατυπώσω γενικώς τα ακόλουθα ερωτήματα:
1) Δεν υπάρχουν ευθύνες της οικογένειας για την κατάντια αυτή κάποιων, αρκετών θα έλεγα, παιδιών που ζουν μέσα στο σκοτάδι της αμάθειας;
2) Το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές δεν ευθύνονται; Εμείς, η γενιά μας, παρά την πείνα, την κατοχή, την σκλαβιά, τους πολέμους, τον εμφύλιο και τα κλειστά σχολεία, μάθαμε γράμματα και προκόψαμε. Μάθαμε και ιστορία και γραμματική και συντακτικό.
Τότε οι δάσκαλοί μας, ταλαίπωροι και πεινασμένοι, έδιναν και τη ζωή τους για εμάς «τα παιδιά τους», όπως μας έλεγαν.
Τώρα τι γίνεται;
Απεργίες και πάλι απεργίες και κόντρα απεργίες και για την συνέχεια «εκπαιδευτικοί περίπατοι», στάσεις εργασίας και… συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις. Ακολουθούν συσκέψεις για… νέες κινητοποιήσεις και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα; Παιδιά μικρά και μεγάλα να γυρίζουν στους δρόμους και στους δρόμους να… μορφώνονται!!
Σπουδές στους δρόμους!!
Σπουδές στα καφενεία, στις καφετέριες, σε στέκια που δεν θέλω να αναφέρω.
Γνωρίζω πως υπάρχουν, απαντήσεις και μάλιστα εν πολλοίς δικαιολογημένες. Είναι τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.
Εγώ όμως ένα έχω να τονίσω : Πάνω απ’ όλα είναι τα παιδιά. Πάνω απ’ όλα η νεολαία μας, η ελπίδα του ελληνισμού.
Ας ευχηθούμε, στο μέλλον, τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Ας ευχηθούμε καλή φώτιση, σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009
ΘΡΑΣΟΣ!
Με μία μόνον λέξη θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν όσα είπε ο τέως πρωθυπουργός, στην τελευταία του ομιλία, ως πρόεδρος της ΝΔ, στο έκτακτο συνέδριο του κόμματος.
Θράσος… είναι η λέξη αυτή!
Ο κ. τέως, χωρίς αιδώ, ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου για τελευταία φορά για να μας εκθέσει, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία… τα όσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του πέτυχαν υπέρ της χώρας και του λαού της!!
Ομολογουμένως ο Κώστας Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε εμφανίσεις, σαν την χθεσινή αποχαιρετιστήριά του, ούτε βέβαια είχε δείξει μέχρι τώρα το θράσος που έδειξε χθες.
Η χθεσινή εμφάνιση του τέως δεν τον τιμά για τον απλούστατο λόγο ότι, χωρίς να κοκκινίζει, βγήκε να μας πει, να μας πείσει, πως χάρις στην σωστή και σώφρονα διακυβέρνησή του, το κύρος της Ελλάδας στο εξωτερικό βρίσκεται στα ύψη, στο δε εσωτερικό πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας, λόγω της άριστης κατάστασης των δημοσιονομικών μας, της εξασφάλισης δουλειάς για όλους, της οικονομικής άνεσης των ασφαλιστικών ταμείων, της εξάλειψης της φτώχειας κλπ.!! Είναι υπερήφανος για τα σκάνδαλα, τα Βατοπέδια και τις ρεμούλες!
Επίσης ο μέχρι χθες πρόεδρος της ΝΔ με απίστευτο θράσος που φθάνει σε σημείο πρόκλησης του κοινού αισθήματος, μας μίλησε για την κορυφαία θέση που, διεθνώς, έχει καταλάβει η Ελλάδα, χάρις στους εύστοχους χειρισμούς του και στην σωστή διακυβέρνησή του…
Λοιπόν, είμαστε όλοι ευτυχείς, εύποροι και υπερήφανοι για την διεθνή μας θέση που η Ε.Ε. την αναδεικνύει ως… παράδειγμα προς μίμησιν στις άλλες χώρες – μέλη της, και, επιπλέον, γιατί οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι όλου του κόσμου, καθώς και οι μεγάλες τράπεζες εξαίρουν τα οικονομικά μας επιτεύγματα και σκοτώνονται ποια θα χρηματοδοτεί τις νέες οικονομικές μας εξορμήσεις και κατακτήσεις και, μάλιστα, με πολύ χαμηλό, το χαμηλότερο επιτόκιο!
Ντροπή κ. Καραμανλή.
Ντροπή, γιατί αντί να ζητήσετε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καταστροφή που φέρατε στον τόπο, εσείς και οι συνεργάτες σας, ζητάτε και τα ρέστα!
Ελπίζουμε ότι το χθεσινό ήταν το πολιτικό «κύκνειο άσμα» σας, το άσμα της συμφοράς που φέρατε και ότι πλέον δεν θα μας αναγκάσετε να ασχοληθούμε μαζί σας.
Θράσος… είναι η λέξη αυτή!
Ο κ. τέως, χωρίς αιδώ, ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου για τελευταία φορά για να μας εκθέσει, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία… τα όσα ο ίδιος και η κυβέρνησή του πέτυχαν υπέρ της χώρας και του λαού της!!
Ομολογουμένως ο Κώστας Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε εμφανίσεις, σαν την χθεσινή αποχαιρετιστήριά του, ούτε βέβαια είχε δείξει μέχρι τώρα το θράσος που έδειξε χθες.
Η χθεσινή εμφάνιση του τέως δεν τον τιμά για τον απλούστατο λόγο ότι, χωρίς να κοκκινίζει, βγήκε να μας πει, να μας πείσει, πως χάρις στην σωστή και σώφρονα διακυβέρνησή του, το κύρος της Ελλάδας στο εξωτερικό βρίσκεται στα ύψη, στο δε εσωτερικό πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας, λόγω της άριστης κατάστασης των δημοσιονομικών μας, της εξασφάλισης δουλειάς για όλους, της οικονομικής άνεσης των ασφαλιστικών ταμείων, της εξάλειψης της φτώχειας κλπ.!! Είναι υπερήφανος για τα σκάνδαλα, τα Βατοπέδια και τις ρεμούλες!
Επίσης ο μέχρι χθες πρόεδρος της ΝΔ με απίστευτο θράσος που φθάνει σε σημείο πρόκλησης του κοινού αισθήματος, μας μίλησε για την κορυφαία θέση που, διεθνώς, έχει καταλάβει η Ελλάδα, χάρις στους εύστοχους χειρισμούς του και στην σωστή διακυβέρνησή του…
Λοιπόν, είμαστε όλοι ευτυχείς, εύποροι και υπερήφανοι για την διεθνή μας θέση που η Ε.Ε. την αναδεικνύει ως… παράδειγμα προς μίμησιν στις άλλες χώρες – μέλη της, και, επιπλέον, γιατί οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι όλου του κόσμου, καθώς και οι μεγάλες τράπεζες εξαίρουν τα οικονομικά μας επιτεύγματα και σκοτώνονται ποια θα χρηματοδοτεί τις νέες οικονομικές μας εξορμήσεις και κατακτήσεις και, μάλιστα, με πολύ χαμηλό, το χαμηλότερο επιτόκιο!
Ντροπή κ. Καραμανλή.
Ντροπή, γιατί αντί να ζητήσετε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για την καταστροφή που φέρατε στον τόπο, εσείς και οι συνεργάτες σας, ζητάτε και τα ρέστα!
Ελπίζουμε ότι το χθεσινό ήταν το πολιτικό «κύκνειο άσμα» σας, το άσμα της συμφοράς που φέρατε και ότι πλέον δεν θα μας αναγκάσετε να ασχοληθούμε μαζί σας.
TO...ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ
Δεν ξέρω αν είναι να κλαίει κανείς ή να γελάει…
Δεν ξέρω αν είναι να ντρέπεται κανείς, ή να οργίζεται…
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ευθύνες για κακούς, για άστοχους χειρισμούς, που θα πρέπει να πάρουν τον δρόμο που οδηγεί στην εισαγγελία!
Παρέλαβαν οι ξορκισμένοι με τον… απήγανο προηγούμενοι, ένα ασφαλιστικό, που παρά τις ατέλειες του, λειτουργούσε. Ήταν ο νόμος Ρέππα, σκληρός βέβαια και άδικος ίσως για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά λειτουργούσε και θα λειτουργούσε για αρκετά χρόνια.
Τώρα, σε ποια κατάσταση παρέδωσαν το ασφαλιστικό μετά τις… σωτήριες και τις ανεκδιήγητες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυρίας Φάνης Πάλλη – Πετραλιά, με τις ευλογίες πάντοτε του τέως πρωθυπουργού και αυριανού τέως προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Καραμανλή;
Εν ολίγοις να τι παρέδωσαν :
1) Ι.Κ.Α. αδέκαρο που ο διοικητής του, ο δικός τους διοικητής, κάθε τρεις και λίγο ζητάει εκατοντάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, για την πληρωμή συντάξεων και δώρων.
2) Ο.Α.Ε.Δ. με σηκωμένα τα χέρια και αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους άνεργους.
3) Τ.Ε.Β.Ε. που ψάχνει για γενναία κρατική βοήθεια για να πληρώνει τους δικαιούχους του. Μέχρι πριν από τις αλλοπρόσαλλες ρυθμίσεις της ΝΔ, μπορούσε να τους πληρώνει σχετικώς καλά και μάλιστα με άνεση.
4) Μεγάλα και ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία αδύναμα πλέον και εξουθενωμένα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που απαιτεί άμεσα μέτρα και διερεύνηση σε βάθος.
Και, τέλος, το ερώτημα είναι ένα και σαφές :
Τι έγιναν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, η περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων;
Τι έγιναν; Ποιος τα κατάπιε;
Περιμένουμε μια απάντηση από τον κύριο Καραμανλή και την κυρία Πετραλιά. Μια άμεση απάντηση.
Περιμένουμε…
Υ.Γ. Το περίφημο «ταμείο της φτώχειας» καταργήθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Μπράβο. Καταργήθηκε ένα εργαλείο περαιτέρω αφαίμαξης των ασφαλισμένων.
Δεν ξέρω αν είναι να ντρέπεται κανείς, ή να οργίζεται…
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ευθύνες για κακούς, για άστοχους χειρισμούς, που θα πρέπει να πάρουν τον δρόμο που οδηγεί στην εισαγγελία!
Παρέλαβαν οι ξορκισμένοι με τον… απήγανο προηγούμενοι, ένα ασφαλιστικό, που παρά τις ατέλειες του, λειτουργούσε. Ήταν ο νόμος Ρέππα, σκληρός βέβαια και άδικος ίσως για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά λειτουργούσε και θα λειτουργούσε για αρκετά χρόνια.
Τώρα, σε ποια κατάσταση παρέδωσαν το ασφαλιστικό μετά τις… σωτήριες και τις ανεκδιήγητες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυρίας Φάνης Πάλλη – Πετραλιά, με τις ευλογίες πάντοτε του τέως πρωθυπουργού και αυριανού τέως προέδρου της ΝΔ κ. Κώστα Καραμανλή;
Εν ολίγοις να τι παρέδωσαν :
1) Ι.Κ.Α. αδέκαρο που ο διοικητής του, ο δικός τους διοικητής, κάθε τρεις και λίγο ζητάει εκατοντάδες εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, για την πληρωμή συντάξεων και δώρων.
2) Ο.Α.Ε.Δ. με σηκωμένα τα χέρια και αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του απέναντι στους άνεργους.
3) Τ.Ε.Β.Ε. που ψάχνει για γενναία κρατική βοήθεια για να πληρώνει τους δικαιούχους του. Μέχρι πριν από τις αλλοπρόσαλλες ρυθμίσεις της ΝΔ, μπορούσε να τους πληρώνει σχετικώς καλά και μάλιστα με άνεση.
4) Μεγάλα και ισχυρά ασφαλιστικά ταμεία αδύναμα πλέον και εξουθενωμένα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που απαιτεί άμεσα μέτρα και διερεύνηση σε βάθος.
Και, τέλος, το ερώτημα είναι ένα και σαφές :
Τι έγιναν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, η περιουσία των εργαζομένων και των συνταξιούχων;
Τι έγιναν; Ποιος τα κατάπιε;
Περιμένουμε μια απάντηση από τον κύριο Καραμανλή και την κυρία Πετραλιά. Μια άμεση απάντηση.
Περιμένουμε…
Υ.Γ. Το περίφημο «ταμείο της φτώχειας» καταργήθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Μπράβο. Καταργήθηκε ένα εργαλείο περαιτέρω αφαίμαξης των ασφαλισμένων.
Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009
"ΒΡΑΔΥΠΟΡΕΙΑ..."
Γκρίνιες και παραπονάκια ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες για την βραδύτητα που, κατά την άποψη ορισμένων, παρατηρείται στο κυβερνητικό έργο.
Η κυβέρνηση συμπλήρωσε ήδη ένα μήνα ζωής και η δραστηριότητα της δεν είναι η αναμενόμενη. Καρκινοβατεί, λένε κάποιοι πολίτες, αντίθετοι στο Π.Α.Σ.Ο.Κ., αλλά και μερικοί φίλοι του κινήματος.
Οι «ανακατατάξεις» των δημόσιων υπηρεσιών, οι αρμοδιότητες των υπουργείων παλιών και νέων, η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η αντιμετώπιση των φλεγόντων θεμάτων και άλλα πολλά, βαδίζουν προς την λύση τους με διστακτικά και αργά βήματα.
Παρατηρείται ένας μη αναμενόμενος σκεπτικισμός, μια διστακτικότητα και μια «βραδυπορεία» που προκαλεί σκέψεις στους άπλούς πολίτες, οπαδούς και μη του Π.Α.Σ.Ο.Κ.
Γενικώς, η νέα κυβέρνηση κινείται αργά και ήδη έχει διανύσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός τρίτου των 100 πρώτων ημερών που ζήτησε, χωρίς να έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο, με εξαίρεση την οικονομική στήριξη των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων που ήδη εξήγγειλε και πήραν το δρόμο της νομοθετικής ρύθμισης.
Υπάρχει βέβαια και ο κυβερνητικός αντίλογος που είναι και σοβαρός και πειστικός.
Ας τον ακούσουμε :
1) Τα πράγματα, η κατάσταση που βρήκανε ήταν πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που περίμεναν. Τα βρήκανε «μπαστούνια» με άλλα λόγια.
2) Η «μάχη» στο γήπεδο της Ε.Ε. είναι σκληρή, εξαιτίας των παραπλανητικών, των αναληθών στοιχείων για την κατάσταση των δημοσιονομικών μας που έδιναν οι Αλογοσκούφηδες, οι Παπαθανασίου και η παρέα. Εξαιτίας επίσης της ψεύτικης απογραφής που είχαν κάνει και ακόμη εξαιτίας της κοροϊδίας που συστηματικά έπαιζαν στην Κομισιόν, χρόνια τώρα.
Ο Αλμούνια είναι «πυρ και μανία» με την χώρα μας και ήδη το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ και δυσοίωνο για την ελληνική οικονομία, η οποία απειλείται με τις συνέπειες των «παιχνιδιών» της προηγούμενης κυβέρνησης.
Ο κ. Αλμούνια μας λέει ότι : «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού»! Είναι βέβαια υπερβολή. Πρόκειται απλώς για ένα νέο και πολύ δυνατό… «καμπανάκι».
Εδώ, θα είχε θέσει ένα φαιδρολόγημα του μακαρίτη Σοφοκλή Βενιζέλου που κάποτε είχε πει : «Μην φοβάστε, η Ελλάδα είναι 3.000 χρόνια στο χείλος του γκρεμού, και δεν έχει πέσει στο γκρεμό»!!
Ωστόσο, το πρόβλημα της οικονομίας μας που είναι και πρόβλημα που σχετίζεται και με την Ε.Ε. υπάρχει. Είναι ένα πρόβλημα ακανθώδες και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και σοβαρά.
3) Η κυβέρνηση ενεργεί με διαφάνεια σε όλους τους τομείς και η διαφάνεια απαιτεί χρόνο. Χρειάζονται χρονικά περιθώρια για δημοσιεύσεις, διακηρύξεις, αναρτήσεις, στο διαδίκτυο και γενικώς για να ρίχνεται άπλετο φως στις προθέσεις, στους σχεδιασμούς και στα τεκταινόμενα, ώστε να μην υπάρξουν πουθενά σκοτεινά σημεία.
Επιβεβαίωση των προαναφερομένων αποτελεί η επιλογή των γενικών γραμματέων των υπουργείων που οι χιλιάδες αιτήσεις με τα βιογραφικά τους αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο. Για να μελετηθούν οι πάρα πολλές αυτές αιτήσεις, να εκτιμηθούν, να γίνει επεξεργασία τους και να επιλεχθούν οι καλύτεροι και οι καταλληλότεροι, απαιτείται χρόνος.
4) Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, μόνο λίγοι γενικοί και ειδικοί γραμματείς έχουν επιλεγεί και έπεται συνέχεια με τους υπόλοιπους και με τους επικεφαλής των ΔΕΚΟ.
Οι διαφανείς αυτές διαδικασίες είναι χρονοβόρες και η τελική τους κρίση χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να είναι αδιάβλητη.
5) Υπάρχουν όμως και άλλες δυσχέρειες πολύ σοβαρές. Μια από αυτές η θέση του προέδρου της Ε.Ρ.Τ. που η θητεία του αργεί να λήξει και η απόλυσή του απαιτεί μαζική εκταμίευση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που βέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπει να δοθούν γιατί το κρατικό ταμείο είναι μείον και η Ε.Ρ.Τ…. βουλιαγμένη παρά τις γενναίες συνδρομές που πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες και παρά τα έσοδα από τις διαφημίσεις. Και είναι απορίας άξιον πως οι ιδιωτικοί σταθμοί εμφανίζουν κέρδη και η Ε.Ρ.Τ. πάει κατά διαβόλου!
Ο Πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. για να επανέλθουμε σ’ αυτόν, επιμένει να παραμένει στη θέση του έστω και πλήρως απομονωμένος από τους αρμόδιους υπουργούς, απόλυτα «ξένος», με συνέπεια να μην λειτουργεί τίποτα στα κρατικά ΜΜΕ που έχουν κυριολεκτικά παραλύσει.
Προφανώς, ο κ. Πρόεδρος, διεκδικεί τα χρήματα μέχρι την λήξη της σύμβασής του ή μια συμφωνημένη αποζημίωση. Χρήματα όμως η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να εκταμιεύσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν. Δεν βρήκε τίποτα!
Τώρα κ. Πρόεδρε είναι εποχή των εισπράξεων. Η εποχή των… γενναίων και αλόγιστων πληρωμών παρήλθε και μάλιστα ανεπιστρεπτί.
Για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέρθηκαν και κυρίως γιατί τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και πρέπει να γεμίσουν, η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρεί με αργά αλλά σταθερά και πολύ μελετημένα βήματα.
Οι ρυθμοί θα επιταχυνθούν μετά τα πρώτα ευνοϊκά αποτελέσματα της τιτάνιας προσπάθειας που γίνεται για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και, γενικώς, της κρατικής μηχανής. Ο προϋπολογισμός για το 2010 είναι σφιχτός και νοικοκυρεμένος. Αρκεί να εφαρμοστεί με αυστηρότητα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως στις προσπάθειες αυτές μπαίνουν κάποια εμπόδια, όπως αυτό του εμπορικού σταθμού του λιμένα Πειραιά. Είναι εμπόδια που δημιουργήθηκαν βασικά από άφρονες αποφάσεις, κάκιστους χειρισμούς της Ν.Δ. που περίπου μια δεκαετία, μέχρι το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 2009 κυβερνούσε τη χώρα.
Υπάρχει βέβαια τώρα κυβερνητική «βραδυπορεία» που σύντομα, έχουμε τη βεβαιότητα, θα μετατραπεί σε «βήμα ταχύ».
Η κυβέρνηση συμπλήρωσε ήδη ένα μήνα ζωής και η δραστηριότητα της δεν είναι η αναμενόμενη. Καρκινοβατεί, λένε κάποιοι πολίτες, αντίθετοι στο Π.Α.Σ.Ο.Κ., αλλά και μερικοί φίλοι του κινήματος.
Οι «ανακατατάξεις» των δημόσιων υπηρεσιών, οι αρμοδιότητες των υπουργείων παλιών και νέων, η λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η αντιμετώπιση των φλεγόντων θεμάτων και άλλα πολλά, βαδίζουν προς την λύση τους με διστακτικά και αργά βήματα.
Παρατηρείται ένας μη αναμενόμενος σκεπτικισμός, μια διστακτικότητα και μια «βραδυπορεία» που προκαλεί σκέψεις στους άπλούς πολίτες, οπαδούς και μη του Π.Α.Σ.Ο.Κ.
Γενικώς, η νέα κυβέρνηση κινείται αργά και ήδη έχει διανύσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός τρίτου των 100 πρώτων ημερών που ζήτησε, χωρίς να έχει παρουσιάσει σημαντικό έργο, με εξαίρεση την οικονομική στήριξη των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων που ήδη εξήγγειλε και πήραν το δρόμο της νομοθετικής ρύθμισης.
Υπάρχει βέβαια και ο κυβερνητικός αντίλογος που είναι και σοβαρός και πειστικός.
Ας τον ακούσουμε :
1) Τα πράγματα, η κατάσταση που βρήκανε ήταν πολύ χειρότερη απ’ αυτήν που περίμεναν. Τα βρήκανε «μπαστούνια» με άλλα λόγια.
2) Η «μάχη» στο γήπεδο της Ε.Ε. είναι σκληρή, εξαιτίας των παραπλανητικών, των αναληθών στοιχείων για την κατάσταση των δημοσιονομικών μας που έδιναν οι Αλογοσκούφηδες, οι Παπαθανασίου και η παρέα. Εξαιτίας επίσης της ψεύτικης απογραφής που είχαν κάνει και ακόμη εξαιτίας της κοροϊδίας που συστηματικά έπαιζαν στην Κομισιόν, χρόνια τώρα.
Ο Αλμούνια είναι «πυρ και μανία» με την χώρα μας και ήδη το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ και δυσοίωνο για την ελληνική οικονομία, η οποία απειλείται με τις συνέπειες των «παιχνιδιών» της προηγούμενης κυβέρνησης.
Ο κ. Αλμούνια μας λέει ότι : «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού»! Είναι βέβαια υπερβολή. Πρόκειται απλώς για ένα νέο και πολύ δυνατό… «καμπανάκι».
Εδώ, θα είχε θέσει ένα φαιδρολόγημα του μακαρίτη Σοφοκλή Βενιζέλου που κάποτε είχε πει : «Μην φοβάστε, η Ελλάδα είναι 3.000 χρόνια στο χείλος του γκρεμού, και δεν έχει πέσει στο γκρεμό»!!
Ωστόσο, το πρόβλημα της οικονομίας μας που είναι και πρόβλημα που σχετίζεται και με την Ε.Ε. υπάρχει. Είναι ένα πρόβλημα ακανθώδες και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα και σοβαρά.
3) Η κυβέρνηση ενεργεί με διαφάνεια σε όλους τους τομείς και η διαφάνεια απαιτεί χρόνο. Χρειάζονται χρονικά περιθώρια για δημοσιεύσεις, διακηρύξεις, αναρτήσεις, στο διαδίκτυο και γενικώς για να ρίχνεται άπλετο φως στις προθέσεις, στους σχεδιασμούς και στα τεκταινόμενα, ώστε να μην υπάρξουν πουθενά σκοτεινά σημεία.
Επιβεβαίωση των προαναφερομένων αποτελεί η επιλογή των γενικών γραμματέων των υπουργείων που οι χιλιάδες αιτήσεις με τα βιογραφικά τους αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο. Για να μελετηθούν οι πάρα πολλές αυτές αιτήσεις, να εκτιμηθούν, να γίνει επεξεργασία τους και να επιλεχθούν οι καλύτεροι και οι καταλληλότεροι, απαιτείται χρόνος.
4) Μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, μόνο λίγοι γενικοί και ειδικοί γραμματείς έχουν επιλεγεί και έπεται συνέχεια με τους υπόλοιπους και με τους επικεφαλής των ΔΕΚΟ.
Οι διαφανείς αυτές διαδικασίες είναι χρονοβόρες και η τελική τους κρίση χρειάζεται σοβαρή μελέτη για να είναι αδιάβλητη.
5) Υπάρχουν όμως και άλλες δυσχέρειες πολύ σοβαρές. Μια από αυτές η θέση του προέδρου της Ε.Ρ.Τ. που η θητεία του αργεί να λήξει και η απόλυσή του απαιτεί μαζική εκταμίευση εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που βέβαια, δεν είναι δυνατόν ούτε πρέπει να δοθούν γιατί το κρατικό ταμείο είναι μείον και η Ε.Ρ.Τ…. βουλιαγμένη παρά τις γενναίες συνδρομές που πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες και παρά τα έσοδα από τις διαφημίσεις. Και είναι απορίας άξιον πως οι ιδιωτικοί σταθμοί εμφανίζουν κέρδη και η Ε.Ρ.Τ. πάει κατά διαβόλου!
Ο Πρόεδρος της Ε.Ρ.Τ. για να επανέλθουμε σ’ αυτόν, επιμένει να παραμένει στη θέση του έστω και πλήρως απομονωμένος από τους αρμόδιους υπουργούς, απόλυτα «ξένος», με συνέπεια να μην λειτουργεί τίποτα στα κρατικά ΜΜΕ που έχουν κυριολεκτικά παραλύσει.
Προφανώς, ο κ. Πρόεδρος, διεκδικεί τα χρήματα μέχρι την λήξη της σύμβασής του ή μια συμφωνημένη αποζημίωση. Χρήματα όμως η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να εκταμιεύσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν. Δεν βρήκε τίποτα!
Τώρα κ. Πρόεδρε είναι εποχή των εισπράξεων. Η εποχή των… γενναίων και αλόγιστων πληρωμών παρήλθε και μάλιστα ανεπιστρεπτί.
Για όλους αυτούς τους λόγους που προαναφέρθηκαν και κυρίως γιατί τα κρατικά ταμεία είναι άδεια και πρέπει να γεμίσουν, η κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρεί με αργά αλλά σταθερά και πολύ μελετημένα βήματα.
Οι ρυθμοί θα επιταχυνθούν μετά τα πρώτα ευνοϊκά αποτελέσματα της τιτάνιας προσπάθειας που γίνεται για την ανασυγκρότηση της οικονομίας και, γενικώς, της κρατικής μηχανής. Ο προϋπολογισμός για το 2010 είναι σφιχτός και νοικοκυρεμένος. Αρκεί να εφαρμοστεί με αυστηρότητα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί πως στις προσπάθειες αυτές μπαίνουν κάποια εμπόδια, όπως αυτό του εμπορικού σταθμού του λιμένα Πειραιά. Είναι εμπόδια που δημιουργήθηκαν βασικά από άφρονες αποφάσεις, κάκιστους χειρισμούς της Ν.Δ. που περίπου μια δεκαετία, μέχρι το βράδυ της 3ης Οκτωβρίου 2009 κυβερνούσε τη χώρα.
Υπάρχει βέβαια τώρα κυβερνητική «βραδυπορεία» που σύντομα, έχουμε τη βεβαιότητα, θα μετατραπεί σε «βήμα ταχύ».
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Το δύσκολο επάγγελμα
του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη
18 Ιουλίου 2009
Μιλάει για δυσκολίες του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (λειτουργήματος θα έλεγα εγώ), ο φίλος και συνάδελφός μου Γιώργος Μουσταΐρας, στον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» της 15ης Ιουλίου του 2009.
Μιλάει για δυσκολίες που σαν νεότερος, ευτυχώς δεν έχει γνωρίσει τις πραγματικές (τις τραγικές) διαστάσεις τους που εμείς, οι παλαίμαχοι γνωρίσαμε και ζήσαμε και νοιώσαμε στο πετσί μας.
Δυσκολίες και αγώνες για την δημοσιογραφία, η οποία μας προσέφερε τότε μόνον γοητεία και… πείνα.
Μιλάει για δυσκολίες (και έχει απόλυτο δίκιο), διότι κάποιες, ίσως πολλές, δυσκολίες υπάρχουν ακόμη.
Σα νεότερος όμως δεν γνώρισε - ευτυχώς – και δεν πρόκειται να γνωρίσει, παρά την κρίση που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, τις δυσκολίες που εμείς γνωρίσαμε.
Μιλάει για δυσκολίες, γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να διανοηθεί, δουλειά από 6 το απόγευμα μέχρι 12 τα μεσάνυχτα και μετά από 3 – 4 ώρες ύπνο, το ξημέρωμα, με τα πόδια από την Καλλιθέα, μέσω Νέων Σφαγείων (τον τωρινό Ταύρο), ανάμεσα από τα ερείπια των Δεκεμβριανών του 1944, των φυλακών Συγγρού, όπου έβρισκαν στέγη και καταφύγιο οι τότε ναρκομανείς και απόκληροι της κοινωνίας, στην οδό Πειραιώς και στη συνέχεια στην Ομόνοια και στην οδό Αναξαγόρα, για την πρωινή δουλειά στο τυπογραφείο της εφημερίδας.
Με τα πόδια, χωρίς δεκάρα στην τσέπη για ταξί που άλλωστε, τότε, δεν κυκλοφορούσαν τα ξημερώματα.
Και η αμοιβή μας;
Μία και μοναδική, αλλά πλούσια :
Η αγάπη μας, ο έρωτάς μας για την δημοσιογραφία!!
Χρήματα; Μηδέν, ούτε δεκάρα.
Τίποτα…
Οι εφημερίδες βουλιαγμένες. Οι κυκλοφορίες μικρές. Οι ρεκλάμες ασήμαντες.
Κάποια μεγάλη Παρασκευή, θαρρώ του 1951, ο μακαρίτης (άγιος άνθρωπος) ιδιοκτήτης και διευθυντής του καθημερινού πλαστηρικού απογευματινού «Φιλελεύθερου» Νίκος Ευαγγελόπουλος, με δάνειο που πήρε, πλήρωσε ο ταμίας του το προσωπικό, εκτός από μένα το νεαρό, τον μαθητευόμενο ακόμη και όταν με ρώτησε : «Παιδί μου πληρώθηκες;» και απάντησα όχι, άνοιξε το πορτοφόλι του και από τα δύο πενηντάρικα που είχε μέσα μου έδωσε το ένα, λέγοντας μου «Καλό Πάσχα».
Θα το θυμάμαι πάντοτε αυτό και θα τιμώ την μνήμη του.
Αυτές ήταν τότε δυσκολίες του επαγγέλματος (λειτουργήματος) μας, καλέ μου φίλε Γιώργο Μουσταΐρα!!
του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη
18 Ιουλίου 2009
Μιλάει για δυσκολίες του δημοσιογραφικού επαγγέλματος (λειτουργήματος θα έλεγα εγώ), ο φίλος και συνάδελφός μου Γιώργος Μουσταΐρας, στον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ» της 15ης Ιουλίου του 2009.
Μιλάει για δυσκολίες που σαν νεότερος, ευτυχώς δεν έχει γνωρίσει τις πραγματικές (τις τραγικές) διαστάσεις τους που εμείς, οι παλαίμαχοι γνωρίσαμε και ζήσαμε και νοιώσαμε στο πετσί μας.
Δυσκολίες και αγώνες για την δημοσιογραφία, η οποία μας προσέφερε τότε μόνον γοητεία και… πείνα.
Μιλάει για δυσκολίες (και έχει απόλυτο δίκιο), διότι κάποιες, ίσως πολλές, δυσκολίες υπάρχουν ακόμη.
Σα νεότερος όμως δεν γνώρισε - ευτυχώς – και δεν πρόκειται να γνωρίσει, παρά την κρίση που αντιμετωπίζει ο κλάδος μας, τις δυσκολίες που εμείς γνωρίσαμε.
Μιλάει για δυσκολίες, γιατί ασφαλώς δεν μπορεί να διανοηθεί, δουλειά από 6 το απόγευμα μέχρι 12 τα μεσάνυχτα και μετά από 3 – 4 ώρες ύπνο, το ξημέρωμα, με τα πόδια από την Καλλιθέα, μέσω Νέων Σφαγείων (τον τωρινό Ταύρο), ανάμεσα από τα ερείπια των Δεκεμβριανών του 1944, των φυλακών Συγγρού, όπου έβρισκαν στέγη και καταφύγιο οι τότε ναρκομανείς και απόκληροι της κοινωνίας, στην οδό Πειραιώς και στη συνέχεια στην Ομόνοια και στην οδό Αναξαγόρα, για την πρωινή δουλειά στο τυπογραφείο της εφημερίδας.
Με τα πόδια, χωρίς δεκάρα στην τσέπη για ταξί που άλλωστε, τότε, δεν κυκλοφορούσαν τα ξημερώματα.
Και η αμοιβή μας;
Μία και μοναδική, αλλά πλούσια :
Η αγάπη μας, ο έρωτάς μας για την δημοσιογραφία!!
Χρήματα; Μηδέν, ούτε δεκάρα.
Τίποτα…
Οι εφημερίδες βουλιαγμένες. Οι κυκλοφορίες μικρές. Οι ρεκλάμες ασήμαντες.
Κάποια μεγάλη Παρασκευή, θαρρώ του 1951, ο μακαρίτης (άγιος άνθρωπος) ιδιοκτήτης και διευθυντής του καθημερινού πλαστηρικού απογευματινού «Φιλελεύθερου» Νίκος Ευαγγελόπουλος, με δάνειο που πήρε, πλήρωσε ο ταμίας του το προσωπικό, εκτός από μένα το νεαρό, τον μαθητευόμενο ακόμη και όταν με ρώτησε : «Παιδί μου πληρώθηκες;» και απάντησα όχι, άνοιξε το πορτοφόλι του και από τα δύο πενηντάρικα που είχε μέσα μου έδωσε το ένα, λέγοντας μου «Καλό Πάσχα».
Θα το θυμάμαι πάντοτε αυτό και θα τιμώ την μνήμη του.
Αυτές ήταν τότε δυσκολίες του επαγγέλματος (λειτουργήματος) μας, καλέ μου φίλε Γιώργο Μουσταΐρα!!
Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009
"ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ" Ο κ. ΤΕΩΣ;
Ο τέως πρωθυπουργός και σε λίγες ημέρες και τέως πρόεδρος της ΝΔ κ. Κώστας Καραμανλής μας εξέπληξε το περασμένο Σάββατο, όταν μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του κόμματος του, τόνισε ιδιαίτερα : «όποιος δεν στηρίζει τον αρχηγό που θα εκλεγεί θα έχει να κάνει μαζί μου»!!
Μας εξέπληξε με τα λόγια του, την απειλή που εκτόξευσε με ωμότητα και ύφος απαράδεκτο για πολιτικό, έστω και τέως.
Ομολογουμένως ο κ. Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αντιθέτως διεκρίνετο για το ήθος του, την ψυχραιμία του και για την ευγένειά του, σε προσωπικό επίπεδο, απέναντι ακόμη και σε κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους.
Κάποιες φορές οι αντίθετοι του στον πολιτικό στίβο, τον είχαν εμφανίσει ως αλαζόνα, υπερφίαλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι «τσαμπουκάς» δεν υπήρξε ο τέως πρωθυπουργός, μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου που, προφανώς για να αποτρέψει την διαφαινόμενη διάλυση του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του, έτριξε τα δόντια προληπτικά και προκαταβολικά σε πιθανούς, βέβαια κατά την άποψή μας, ηγέτες… πολιτικών καπετανάτων της παράταξης, ή τουλάχιστον αρχηγούς ομαδοποιήσεων.
«Θα έχει να κάνει μαζί μου…», είπε ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει εμπεδώσει πως στην πολιτική, ιδιαίτερα στην μεταπολιτευτική εποχή, «τσαμπουκαλίκια» δεν περνούν και οι «τσαμπουκάδες» γίνονται από γραφικοί μέχρι γελοίοι. Και κάθε άλλο από γραφικός ή γελοίος είναι ο Κώστας Καραμανλής. Σαφώς είναι ένας σοβαρός και αξιοπρεπής κύριος και πολιτικός, που απλώς υπήρξε θύμα ορισμένων ανίκανων συνεργατών του. Ένας πολιτικός ο οποίος άξιζε καλύτερης τύχης, που οι γνωστοί «φίλοι» του και η απειρία του, τον πήραν στο λαιμό τους.
Ακόμη και ο θείος του ο Κων/νος Καραμανλής που είχε πυγμή και σε κάποιες περιόδους της πολιτικής του σταδιοδρομίας πήρε παλικαρίσιες αποφάσεις, όχι βέβαια «τσαμπουκαλίδικες», αργότερα έβαλε άφθονο νερό στο κρασί του και…ανέκρουσε πρύμναν.
Έγινε άλλος άνθρωπος, ιδίως όταν γύρισε από το Παρίσι, μετά την μεταπολίτευση. Ήταν ένας άλλος Κων/νος Καραμανλής!
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη πιθανότητα να προκάλεσε τον προχθεσινό «τσαμπουκά» και το ασύμβατο με τον χαρακτήρα του Κώστα Καραμανλή, «νταηλίκι».
Η πιθανότητα των απωθημένων του. Με άλλα λόγια ήταν, ένα ετεροχρονισμένο, ένα αναδρομικό ξέσπασμα πυγμής και «ζοριλικιού» εναντίον αυτών των άχρηστων και απερίγραπτων συνεργατών του που κατέστρεψαν κυριολεκτικά την πολιτική του σταδιοδρομία, η οποία ήδη έχει τερματισθεί και χαρακτηρίζεται από τους πολλούς ως «αλήστου μνήμης». Δηλαδή αντί για τον γάιδαρο χτύπησε το σαμάρι…
Ο Κώστας Καραμανλής που ήδη ιδιωτεύει, είναι στην πραγματικότητα ένας νέος άνθρωπος με λαμπρές σπουδές, με ήθος, με ευγένεια και δύναμη για δουλειά, που κρατήθηκε μακριά από την πραγματικότητα εξαιτίας των κακών επιλογών του, αναφορικά με τους «κολλητούς» του, οι οποίοι τον παραπλανούσαν συνεχώς και συστηματικά, με αποτέλεσμα να τον καταστρέψουν πολιτικώς.
Κρίμα…
Μας εξέπληξε με τα λόγια του, την απειλή που εκτόξευσε με ωμότητα και ύφος απαράδεκτο για πολιτικό, έστω και τέως.
Ομολογουμένως ο κ. Καραμανλής δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές, αντιθέτως διεκρίνετο για το ήθος του, την ψυχραιμία του και για την ευγένειά του, σε προσωπικό επίπεδο, απέναντι ακόμη και σε κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους.
Κάποιες φορές οι αντίθετοι του στον πολιτικό στίβο, τον είχαν εμφανίσει ως αλαζόνα, υπερφίαλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι «τσαμπουκάς» δεν υπήρξε ο τέως πρωθυπουργός, μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Οκτωβρίου που, προφανώς για να αποτρέψει την διαφαινόμενη διάλυση του κόμματος που ίδρυσε ο θείος του, έτριξε τα δόντια προληπτικά και προκαταβολικά σε πιθανούς, βέβαια κατά την άποψή μας, ηγέτες… πολιτικών καπετανάτων της παράταξης, ή τουλάχιστον αρχηγούς ομαδοποιήσεων.
«Θα έχει να κάνει μαζί μου…», είπε ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος φαίνεται ότι δεν έχει εμπεδώσει πως στην πολιτική, ιδιαίτερα στην μεταπολιτευτική εποχή, «τσαμπουκαλίκια» δεν περνούν και οι «τσαμπουκάδες» γίνονται από γραφικοί μέχρι γελοίοι. Και κάθε άλλο από γραφικός ή γελοίος είναι ο Κώστας Καραμανλής. Σαφώς είναι ένας σοβαρός και αξιοπρεπής κύριος και πολιτικός, που απλώς υπήρξε θύμα ορισμένων ανίκανων συνεργατών του. Ένας πολιτικός ο οποίος άξιζε καλύτερης τύχης, που οι γνωστοί «φίλοι» του και η απειρία του, τον πήραν στο λαιμό τους.
Ακόμη και ο θείος του ο Κων/νος Καραμανλής που είχε πυγμή και σε κάποιες περιόδους της πολιτικής του σταδιοδρομίας πήρε παλικαρίσιες αποφάσεις, όχι βέβαια «τσαμπουκαλίδικες», αργότερα έβαλε άφθονο νερό στο κρασί του και…ανέκρουσε πρύμναν.
Έγινε άλλος άνθρωπος, ιδίως όταν γύρισε από το Παρίσι, μετά την μεταπολίτευση. Ήταν ένας άλλος Κων/νος Καραμανλής!
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη πιθανότητα να προκάλεσε τον προχθεσινό «τσαμπουκά» και το ασύμβατο με τον χαρακτήρα του Κώστα Καραμανλή, «νταηλίκι».
Η πιθανότητα των απωθημένων του. Με άλλα λόγια ήταν, ένα ετεροχρονισμένο, ένα αναδρομικό ξέσπασμα πυγμής και «ζοριλικιού» εναντίον αυτών των άχρηστων και απερίγραπτων συνεργατών του που κατέστρεψαν κυριολεκτικά την πολιτική του σταδιοδρομία, η οποία ήδη έχει τερματισθεί και χαρακτηρίζεται από τους πολλούς ως «αλήστου μνήμης». Δηλαδή αντί για τον γάιδαρο χτύπησε το σαμάρι…
Ο Κώστας Καραμανλής που ήδη ιδιωτεύει, είναι στην πραγματικότητα ένας νέος άνθρωπος με λαμπρές σπουδές, με ήθος, με ευγένεια και δύναμη για δουλειά, που κρατήθηκε μακριά από την πραγματικότητα εξαιτίας των κακών επιλογών του, αναφορικά με τους «κολλητούς» του, οι οποίοι τον παραπλανούσαν συνεχώς και συστηματικά, με αποτέλεσμα να τον καταστρέψουν πολιτικώς.
Κρίμα…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)