Η λινοτυπία
Φίλε και συνάδελφε Γιώργο,
Η λινοτυπική μηχανή με την οποία… στόλισες το άρθρο μου «Το δύσκολο επάγγελμα του δημοσιογράφου», στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου 2009 του «Παρατηρητή», με συγκίνησε.
Με γύρισε πίσω μια ζωή. Από το 1950 μέχρι λίγο πριν την συνταξιοδότησή μου, στις αρχές του 1988, μια ζωή στα δημοσιογραφικά γραφεία, στα τυπογραφεία εκείνων των εποχών. Μια ζωή μέσα στα χειρόγραφα, στην μυρωδιά της μελάνης, στο «φονικό» αντιμόνιο, στις λινοτυπικές μηχανές, στις μήτρες, στα στερεότυπα, στα πιεστήρια…
Με συγκίνησες, με έφερες πίσω δεκαετίες, μου ξαναθύμησες εποχές παλιές, εποχές με πολλές δυσκολίες, με στερήσεις, αλλά το κυριότερο, εσύ και η λινοτυπική σου μηχανή, με ξανανιώσατε…
Ξανασυνάντησα για λίγο τον εαυτό μου νέο να ζει στην ανθυγιεινή ατμόσφαιρα των τυπογραφείων!
Τώρα υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα στην έκδοση των εντύπων, έχουμε μεγάλη εξέλιξη. Η λινοτυπική μηχανή ανήκει στο παρελθόν. Βρίσκεται στα μουσεία αλλά και στις καρδιές των παλιότερων δημοσιογράφων και των τεχνικών του τύπου.
Υ.Γ. Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια στην πρώτη σελίδα και σημειώνω : Είμαι παλαίμαχος κι ας μη μοιάζω με παλαίμαχο! Είμαι παλαίμαχος αλλά νέος - ευτυχώς – ακόμη στο μυαλό!
Ευχαριστώ και πάλι.
Γιώργος Τσιούνης
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου