TA AΝΙΣΤΟΡΗΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...

Ο δάσκαλος στη δημοσιογραφία, παλαιότερος και εμπειρότερος από μένα και σεβαστός απ’ όλους μας κύριος Χρήστος Πασσαλάρης, σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή 8 Νοεμβρίου στην «Real news», αναφέρεται στα χάλια της ελληνικής παιδείας και στην αγραμματοσύνη μερίδας της νεολαίας μας.
Ο κ. Πασσαλάρης, παραθέτει στο άρθρο του απαντήσεις που έδωσαν σπουδαστές της σχολής δημοσιογραφίας στην οποία διδάσκει, (νέοι που φιλοδοξούν να ασκήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα), στο ερώτημά του : «Τι γνωρίζουν για την 28η Οκτωβρίου»
Οι απαντήσεις υπήρξαν φρικτές, τραγικές, φοβερές, απαράδεκτες για το επίπεδο των γνώσεων των ανιστόρητων αυτών παιδιών, που αύριο θα ηγηθούν του έθνους…
Παραθέτω με ανατριχίλα μόνον μερικές, γιατί δεν αντέχω να περιλάβω στο σημερινό μου άρθρο περισσότερη αθλιότητα.
Ιδού λοιπόν :
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαμε την 25η Μαρτίου!!»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους!!»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Δεν ξέρω»
- «Δεν γνωρίζω»
- «Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχουμε σχολείο!»
- «Συγγνώμη δεν γνωρίζω»
- «Κάτι με την επανάσταση του ΄21!!»
- «Γιορτάζουμε την επανάσταση με τους Γερμανούς»
- «Γιορτάζουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους!!»
- «Το 1940 ανακηρύχθηκε (!) πόλεμος μεταξύ Ελλάδας – Ιταλίας»
- «Το 1940 πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες, έτσι νομίζω!!!»
- «Το 1840 (!) πολέμησαν οι Τούρκοι με τους Έλληνες»
- «Ένας Θεός ξέρει μόνο!!!»
- «Κάποιος είπε ένα «ΟΧΙ» αλλά δεν θυμάμαι το όνομά του!»
- «Είναι το «ΟΧΙ» που είπαν οι Έλληνες μόλις τελείωσε (!) ο πόλεμος!»
- «Γιορτάζουμε το ότι είναι κλειστά τα σχολεία!»
- «Είναι τότε που πήραμε την πρωτιά με την Έλενα Παπαρίζου!!!»
(Δόξα και τιμή στην ηρωίδα Έλενα Παπαρίζου!!)

Βέβαια, σωστά ο κ. Χρήστος Πασσαλάρης γράφει για ευθύνες όλων των διατελεσάντων υπουργών (Εθνικής) Παιδείας τα μεταπολεμικά χρόνια και ακόμα σωστότερα αφιερώνει το άρθρο του στην υπουργό και στον υφυπουργό (Εθνικής) Παιδείας που θα πάρουν από τον προϋπολογισμό 1 δις ευρώ για την αναβάθμιση της «έρμης παιδείας».
Εγώ ωστόσο, με όλο τον οφειλόμενο σεβασμό στον διακεκριμένο συνάδελφο κ. Πασσαλάρη, έχω να διατυπώσω γενικώς τα ακόλουθα ερωτήματα:
1) Δεν υπάρχουν ευθύνες της οικογένειας για την κατάντια αυτή κάποιων, αρκετών θα έλεγα, παιδιών που ζουν μέσα στο σκοτάδι της αμάθειας;
2) Το σχολείο, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές δεν ευθύνονται; Εμείς, η γενιά μας, παρά την πείνα, την κατοχή, την σκλαβιά, τους πολέμους, τον εμφύλιο και τα κλειστά σχολεία, μάθαμε γράμματα και προκόψαμε. Μάθαμε και ιστορία και γραμματική και συντακτικό.
Τότε οι δάσκαλοί μας, ταλαίπωροι και πεινασμένοι, έδιναν και τη ζωή τους για εμάς «τα παιδιά τους», όπως μας έλεγαν.
Τώρα τι γίνεται;
Απεργίες και πάλι απεργίες και κόντρα απεργίες και για την συνέχεια «εκπαιδευτικοί περίπατοι», στάσεις εργασίας και… συνδικαλιστικές συγκεντρώσεις. Ακολουθούν συσκέψεις για… νέες κινητοποιήσεις και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα; Παιδιά μικρά και μεγάλα να γυρίζουν στους δρόμους και στους δρόμους να… μορφώνονται!!
Σπουδές στους δρόμους!!
Σπουδές στα καφενεία, στις καφετέριες, σε στέκια που δεν θέλω να αναφέρω.
Γνωρίζω πως υπάρχουν, απαντήσεις και μάλιστα εν πολλοίς δικαιολογημένες. Είναι τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών.
Εγώ όμως ένα έχω να τονίσω : Πάνω απ’ όλα είναι τα παιδιά. Πάνω απ’ όλα η νεολαία μας, η ελπίδα του ελληνισμού.
Ας ευχηθούμε, στο μέλλον, τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Ας ευχηθούμε καλή φώτιση, σ’ αυτούς που την χρειάζονται.