Αγαπητοί συνάδελφοι,
Το δημοσίευμά σας για τον Λίλη (έτσι τον λέγαμε εμείς οι φίλοι του και έτσι τον ήξερε ο πολύς κόσμος), με συγκίνησε και με έφερε πολλές δεκαετίες πίσω, στην εποχή της νεότητάς μου που εγώ θαύμαζα τον Λίλη κι εκείνος με περιέβαλε με την αγάπη του και με τιμούσε με τη φιλία του.
Ο υπέροχος αυτός ΑΝΘΡΩΠΟΣ που διακρίθηκε στους τομείς της διανόησης, του πολιτισμού, της κουλτούρας γενικά, της δημοκρατικής θεώρησης των γεγονότων και, βέβαια, του ανθρωπισμού, έφυγε γρήγορα απ’ τη ζωή, μέσα στα μαύρα σκοτάδια της χούντας, πικραμένος για την δικτατορία των συνταγματαρχών, αλλά η λάμψη της προσωπικότητάς του θα φωτίζει πάντοτε όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, να δεθούν μαζί του, να διδαχθούν από τον θησαυρό των γνώσεών του, να τον συναναστραφούν απλώς.
Η χούντα τον μισούσε και τον φοβόταν γιατί έχαιρε πάντοτε μεγάλης εκτίμησης. Γι’ αυτό όταν έγραψα πέντε αράδες για το θάνατό του, στην εφημερίδα που τότε εργαζόμουν, κόντεψα να περάσω από στρατοδικείο.
Καλέ μας Λίλη, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
(Αναφέρομαι βέβαια στον αξέχαστο Λίλη Δεσύλλα που κάποιοι από εσάς, οι νεότεροι, δεν είχατε την τύχη να γνωρίσετε. Έγραψα κι εγώ δυο λόγια με την ευκαιρία του μονόπρακτου του, που θα ανεβασθεί, αποτίοντας φόρο τιμής, κάτι σαν μνημόσυνο σ’ εκείνον.)
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου