Ο κίνδυνος του «καπελώματος»

Ειρηνικές, ευτυχώς, παραμένουν οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» πολιτών στις πλατείες.

Ειρηνικές ήσαν, είναι και όλοι ελπίζουμε και ευχόμαστε να παραμείνουν οι δίκαιες αυτές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των συμπατριωτών μας που στην μεγάλη τους, στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μεροκαματιάρηδες, άνεργοι, νέοι και νέες, στους οποίους αντί για όραμα και μεροκάματο, προσφέρουμε στερήσεις, απογοήτευση, απελπισία…

Είναι και οι άνθρωποι της δουλειάς, οι αγωνιστές, οι βιοπαλαιστές που βλέπουν μέρα με την ημέρα τα εισοδήματα τους να συρρικνώνονται και διαπιστώνουν, ότι αυτοί, μόνον αυτοί κάνουν θυσίες για να σωθεί η χώρα από τον όλεθρο, την καταστροφή.

Ωστόσο, άρχισαν να εκδηλώνονται κάποιες κινήσεις από ορισμένες πολιτικές παρατάξεις για την χειραγώγηση των «άχρωμων», των υπερκομματικών συγκεντρώσεων στις πλατείες, όπως επίσης άρχισαν να εκδηλώνονται και υποκινούμενες από γνωστά πολιτικά κέντρα, τάσεις για βίαιες και παντελώς απαράδεκτες ενέργειες, οι οποίες είναι δυνατόν αφενός να πάρουν ανεξέλεγκτες εξελίξεις και διαστάσεις και αφετέρου να εκφυλίσουν και αυτό το ίδιο το «κίνημα της πλατείας» νοθεύοντας τις ειρηνικές προθέσεις και επιδιώξεις του και μετατρέποντας το σε ορμητικό χείμαρρο βιαιοτήτων καταστροφικών για την χώρα και τους πολίτες και κατεδαφιστικών ακόμη και των υγιών θεσμών και αξιών.

Διαφαίνονται λοιπόν προθέσεις κάποιων κέντρων γνωστών και μη εξαιρετέων, εχθρικές για την ίδια τη δημοκρατία μας.

Πολιτικό κοινοβουλευτικό κόμμα, δια της ηγεσίας του, μίλησε ήδη καθαρά για την «ανάληψη» των «αγανακτισμένων» από τον συνδικαλισμό, από τα σωματεία, τα συνδικάτα. Την μεταφορά των πλατειών στις συντεχνίες!

Δηλαδή, με άλλα λόγια να αναλάβει την προώθηση των επιδιώξεων των πολιτών που κάθε απόγευμα συγκεντρώνονται στις πλατείες, το ΠΑΜΕ κυρίως, και βέβαια με ουραγούς την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ των οποίων οι ηγεσίες κάθε άλλο παρά τους εργαζόμενους και τα συμφέροντά τους υπηρετούν και κάποιων άλλων που έχουν φθάσει στο σημείο να εισπράττουν από τον εργοδότη τους που είναι το δημόσιο, ο ελληνικός λαός, τεράστια ποσά για λόγους και σκοπούς που ποτέ δεν μας διευκρίνισαν ούτε μας δικαιολόγησαν και τον τρόπο της διάθεσης των μεγάλων αυτών ποσών.

Να σημειωθεί βέβαια, ότι η είσπραξη των ποσών αυτών από τον δημόσιο κορβανά γίνεται νόμιμα και σύμφωνα με τις συμβάσεις και τους κανονισμούς!

Αλλά για ποιόν λόγο;

Δεν γνωρίζω άλλωστε συνδικαλιστικά σωματεία άλλων κλάδων να επιδοτούνται από τους εργοδότες τους.

Εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω, πιθανόν όμως να υπάρχουν.

Και το εξοργιστικό είναι ότι οι συνδικαλιστές «εισπράκτορες» των επιδοτήσεων αυτών, απειλούν το λαό, τον εργοδότη τους που τους παρέχει (νόμιμα πάντοτε) τεράστια ποσά, με «μπλακ άουτ»

Και βέβαια τους αμείβουμε με πανύψηλους μισθούς. Το παίζουν αφεντικά στην δική μας περιουσία!

Εκεί φθάσαμε απ’ αυτούς που, κατά την άποψη κάποιας πολιτικής παράταξης, πρέπει να γίνεται η διαχείριση και η χειραγώγηση των «αγανακτισμένων πολιτών».

Έχω γράψει πολλές φορές και το ξαναγράφω σήμερα ότι ο συνδικαλισμός, ο οποίος πρέπει να αποτελεί θεμέλιο και βάση της δημοκρατίας μας, έχει από τους «εργατοπατέρες» μεταβληθεί σε υπονομευτή και σε δυναμιτιστή της δημοκρατίας.

Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι συνδικαλιστές, οι οποίοι το πηγαίνουν από απεργία σε απεργία και στερούν από τους… υπηκόους τους εργαζομένους μεροκάματα (αυτοί δεν έχουν ανάγκη. Έχουν τον τρόπο τους). Έχουν γεννηθεί από το ΠΑΣΟΚ, έχουν γαλουχηθεί από το ΠΑΣΟΚ, έχουν ανδρωθεί στο ΠΑΣΟΚ και ουσιαστικά εναντίον του ΠΑΣΟΚ ενεργούν!

Και το ΠΑΣΟΚ μένει ατάραχο.

Θα υπενθυμίσω την πρόσφατη πολυήμερη ταλαιπωρία των πολιτών Αθήνας – Πειραιά – Προαστίων, όταν οι αστικές λεωφορειακές συγκοινωνίες, με πρόεδρο των εργαζομένων τον κ. Κουλαμπαρίτση, είχαν ακινητοποιηθεί ή σε ορισμένες περιπτώσεις έσπαζαν τα νεύρα του κόσμου με το δουλεύω – δεν δουλεύω (είχαν φθάσει στο σημείο να σταματούν για στάση εργασίας και να κατεβάζουν τους επιβάτες στο πουθενά).

Όταν στο ΠΑΣΟΚ κάποτε συγκινήθηκε και ευαισθητοποιήθηκε η συνδικαλιστική του οργάνωση ΠΑΣΚΕ διέγραψε τον μέγα και πολύ κ. Κουλουμπαρίτση και η κατάσταση ομαλοποιήθηκε.

Τα λεωφορεία κινήθηκαν.

Εκτελούν κανονικά τα δρομολόγιά τους.

Μήπως πρέπει να διαγραφούν και οι επίσης «Πασοκοτραφείς» κ.κ. Παπασπύρος της ΑΔΕΔΥ, Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ και προπάντων ο Φωτόπουλος που μας απειλεί με κλείσιμο του… μαγαζιού του και «μπλακ άουτ», για να γλυτώσουν οι εργαζόμενοι από τις απώλειες ημερομισθίων και όλοι μας από τις ατελέσφορες απεργίες, τα συλλαλητήρια, και τα χειρότερα που είναι οι ζημιές, οι λεηλασίες, οι εμπρησμοί και τόσα άλλα που διαπράττουν οι κάθε λογής κακοποιοί, οι οποίοι βρίσκουν ευκαιρίες να αναμιχθούν με τα πλήθη και να αναπτύξουν την κακοποιό τους δραστηριότητα;

Έτσι, θα απομονωθεί και το ΠΑΜΕ που κάθε λίγο και λιγάκι ξεγελά και ξεσηκώνει, με την βοήθεια του ΚΚΕ, εκούσια ή ακούσια, φτωχούς εργαζόμενους, τους τραβάει από την δουλειά και τους βγάζει στους δρόμους μόνο και μόνο για να δείξει τη δύναμη και την δυναμική του (;) και να βγάλει στο σεργιάνι τις κόκκινες παντιέρες ενός συστήματος που κατέρρευσε οριστικά κάτω από την οργή των λαών, στους οποίους πρόσφερε τυραννία, δυστυχία, ανέχεια και πείνα!

Αποτέλεσμα : οι εργαζόμενοι χάνουν μεροκάματα και βυθίζονται στην ανέχεια. Η κ. Παπαρήγα μιλάει τώρα για βαρβαρότητα και πτωχεύσεις, πράγματα δηλαδή που αποτελούσαν αποκλειστικότητα των κομμουνιστικών καθεστώτων!

Και να ήταν μόνο αυτά…

Ο ελεύθερος κόσμος παρακολουθούσε με αποτροπιασμό και φρίκη, τις Σταλινικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, τα καταναγκαστικά έργα, τις δολοφονίες και πολλά άλλα ανατριχιαστικά που οι κομμουνιστικές ηγεσίες, διέπρατταν σε βάρος των λαών για το καλό των λαών!!

Ο Στάλιν, ο Μπέρια και οι συνεργάτες τους δεν ξεχνιούνται εύκολα.

Μόνον η κ. Παπαρήγα και οι σύντροφοί της στην ηγεσία του Περισού τους έχουν ξεχάσει.

Το «κίνημα των πλατειών» , των «αγανακτισμένων» πρέπει να παραμείνει ως έχει, αγνό, πατριωτικό, υπερκομματικό, αχρωμάτιστο και κυρίως χωρίς βιαιότητες και μερικές άσχημες χειρονομίες και κραυγές.

Χωρίς μούτζες, χωρίς απειλές, χωρίς αποκλεισμούς και βέβαια χωρίς απαράδεκτα και καταδικαστέα μηνύματα ανεγκέφαλων ατόμων για εκδηλώσεις μίσους, για έκτροπα και για χαρακτηρισμούς που αρμόζουν μόνον σ’ αυτούς που ηλεκτρονικά τους εκτοξεύουν!