Με όλο το σεβασμό που τρέφω για τις διοικήσεις των δημοσιογραφικών συνδικαλιστικών σωματείων και την πλήρη εκτίμηση για τους συναδέλφους, παλιούς και νέους ή νεότερους που τις συγκροτούν, τολμώ να πω ότι η μήνυση της ΠΟΕΣΥ κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (Δημόσιας Τάξης) αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ενέργεια ακραία και υπερβολική.
Κατανοώ την οργή των συναδέλφων που υπήρξαν θύματα αστυνομικής βίας, το δίκαιό τους, θλίβομαι για τους τραυματισμούς τους την ώρα της δουλειάς τους, του λειτουργήματός τους, τους εκφράζω όλη μου τη συμπάθεια, την συναδελφική αλληλεγγύη και την αγάπη μου και τους συμπαρίσταμαι. Δεν μπορώ ωστόσο να δεχθώ με κανένα τρόπο πως για όσα έγιναν στο Σύνταγμα και αλλού στις 28 και 29 Ιουνίου 2011, ένοχος είναι ο υπουργός Χρήστος Παπουτσής, ότι αυτός έδωσε εντολή να χτυπηθούν οι δημοσιογράφοι και ότι οι αστυνομικοί, κάποιοι αστυνομικοί, με δική του εντολή ή εντολή της κυβέρνησης, είχαν βάλει στόχο τους δημοσιογράφους για να τους ξεκάνουν.
Και διερωτώμαι :
Γιατί άραγε να το έκανε αυτό ο υπουργός;
1) Για να εμποδίσει την λήψη των θλιβερών εικόνων των αλητών κουκουλοφόρων που έσπαγαν, έκαιγαν και ρήμαζαν το κέντρο της Αθήνας μας;
2) Για να μην δει ο ελληνικός λαός, ο φιλήσυχος, ο φιλόνομος, ο νομοταγής ελληνικός λαός, τα εγκληματικά στοιχεία εν δράσει;
3) Για να μη δουν οι έντιμοι νοικοκυραίοι αυτούς που καταστρέφουν τις περιουσίες τους που δημιούργησαν με πολυετείς αγώνες, κόπους και αίμα;
4) Για να μην μάθουμε ίσως ποιος καταστρέφει την δημόσια περιουσία;
5) Για να μην ξαναρθούν στο νου μας οι εμπρησμοί και το κάψιμο ζωντανών των τριών υπαλλήλων της Μarfin που δούλευαν για το μεροκάματο;
6) Για να μην ξαναθυμηθούμε τους αστυνομικούς (παιδιά του λαού και μάλιστα του φτωχού λαού, διότι δεν γνωρίζω κανένα πλούσιο ή μεγιστάνα να έκανε το παιδί του χωροφύλακα για 600 € το μήνα), θύματα, νεκρούς και σακατεμένους από τις «μολότωφ» ή τα «γαζώματα» με «καλάσνικωφ» των κουκουλοφόρων δολοφόνων;
Γιατί άραγε;
Είναι λοιπόν ένοχος ο Παπουτσής για την υπερβολική (ναι υπερβολική) χρήση χημικών που έριχνε, μήπως για διασκέδαση, η αστυνομία και όχι για να αντιμετωπίσει την κακοποιό δράση των διαφόρων περιθωριακών και αντικοινωνικών στοιχείων;
Γιατί δεν βρίσκουμε εμείς ούτε ένα καλό λόγο, μια λέξη συμπάθειας για τους νεκρούς και δεκάδες τραυματισμένους και μάλιστα σοβαρά, αστυνομικούς;
Τα όργανα της τάξης που παρανόμησαν να τιμωρηθούν αυστηρά.
Ναι, να τιμωρηθούν αυστηρά.
Αξίζουν όμως ένα καλό λόγο όλοι εκείνοι οι αστυνομικοί που σε κάθε περίσταση αγωνίζονται και δίνουν ακόμη και τη ζωή τους για την προστασία του πολίτη και της περιουσίας του.
Αυτό, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε δίκαιοι.
Τέλος να πω ότι νοερώς είμαι κοντά, δίπλα σε όλους τους παθόντες συναδέλφους μας που δέχθηκαν άδικες επιθέσεις κατά την άσκηση του λειτουργήματός μας, για την ενημέρωση των πολιτών, του ελληνικού λαού.
Κλείνω αρνούμενος να πιστέψω ότι ο κλάδος μας σιγά – σιγά, χωρίς να το καταλάβει, αποδέχεται την ηγεσία εκπροσώπων μιας πολιτικής παράταξης μικρής γενικώς σε ψήφους και πολιτική δύναμη, αλλά δραστήριας σε κινητοποιήσεις και οργανωμένες εκδηλώσεις, δυναμικές συχνά – πυκνά.
Όχι, δεν πρέπει να γίνουμε οι δημοσιογράφοι και δεν θα γίνουμε, όργανα κάποιας μικρής μειοψηφίας που πασχίζει να μας αλώσει εδώ και καιρό.
Ακόμη κάτι :
Αυτά που κατά καιρούς υποστηρίζουν μερικοί, περί… προβοκατόρων της αστυνομίας, τα θεωρώ λίαν επιεικώς, γελοία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου