Εαυτούς να αιτιώμεθα

Απερίγραπτα και λίαν απογοητευτικά είναι τα χάλια που έχουν περιέλθει τα δημοσιονομικά τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου.  Ο ελληνικός λαός, οι ελλαδίτες, εδώ και τρία χρόνια αισθάνονται το βραχνά της «τρόικας», την θηλιά του στραγγαλισμού να σφίγγει στο λαιμό τους.  

Τώρα, από περίπου τρεις εβδομάδες, το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο. Στους ελληνοκύπριους.

Ο Ελληνισμός βρίσκεται σε δύσκολη, πολύ δύσκολη θέση.

Διέρχεται περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης με όλα τα επακόλουθά της.

Στην Ελλάδα ύφεση, ανεργία, στερήσεις, συνεχείς μειώσεις εισοδημάτων, υψηλές φορολογίες και πλείστα όσα δεινά οδηγούν το λαό μας στην πλήρη ανέχεια και ένδεια.

Δυστυχώς, η κρίση, με κάπως διαφορετική μορφή και διαφορετικά αίτια, άρχισε να πλήττει και τους αδελφούς μας  Ελληνοκυπρίους.

Ευχή όλων μας είναι η κυπριακή οικονομική κρίση να μην πάρει τις διαστάσεις και την έκταση της ελλαδικής.

Να είναι, και πιστεύω πως θα είναι, πιο ήπια και βέβαια συντομότερη. Τα αίτια της κρίσης εδώ, στην Ελλάδα, είναι γνωστά και έχουν εκτεθεί και αναλυθεί από ειδικούς πάρα πολλές φορές.

Αξίζει ωστόσο να αναφέρω, ότι πριν από 20 χρόνια περίπου, το ΔΝΤ, παρόλο που δεν είχε επίσημη αρμοδιότητα τότε, είχε προειδοποιήσει συμβουλευτικά την ελληνική κυβέρνηση, ότι η οικονομία μας οδεύει προς την καταστροφή. Αυτό το μήνυμα δεν το έλαβαν μόνο οι αρμόδιοι αλλά δημοσιεύτηκε και στον Τύπο.

Αν τα ανωτέρω δεν είναι γνωστά, εκείνο, που ασφαλώς θα θυμούνται όλοι είναι ότι όταν ο κ. Σημίτης, ως πρωθυπουργός, ζήτησε την βοήθεια των καθηγητών φίλων του Σπράου και Γιαννίτση, αυτοί του συνέστησαν δραστικά μέτρα περικοπών. Δυστυχώς, για λόγους άγνωστους, ο πρωθυπουργός δεν πείσθηκε από τις συμβουλές τους και δεν τις εφάρμοσε.

Εξάλλου, στις 22 Μαΐου 1986, ο τότε διευθυντής του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» κ.  Γιάννης Μαρίνος, σε άρθρο του με τον τίτλο «Προτιμούμε να πνιγούμε χορεύοντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού;» σχολιάζοντας την έκθεση του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Δημ. Χαλικιά, υπογράμμισε τους κινδύνους κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας,  συνιστούσε και με σαφήνεια υπεδείκνυε την λήψη των αναγκαίων μέτρων για την σωτηρία της και κατέληγε :

«Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.

Αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται…»

Έτσι, φθάσαμε στην καταστροφή που μας έπληξε καίρια το 2009 και τώρα παλεύουμε, αγωνιζόμαστε τον υπέρ όλων αγώνα, για να σωθούμε.

Και θα σωθούμε οπωσδήποτε διότι τώρα, εδώ και τρία χρόνια, με την οδυνηρή, την  καταπιεστική, την βασανιστική, την δεσποτική μέχρι εξευτελισμού πολλές φορές, «βοήθεια» της «τρόικας», αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τους τρόπους που λειτουργούν τα σύγχρονα κράτη και οι σύγχρονες κοινωνίες. Αρχίσαμε, επιτέλους, να βάζουμε μυαλό και να λειτουργούμε σωστά, έστω και με εξοργιστική βραδύτητα πολλές φορές.

Τώρα, η Κύπρος μας, η ελληνική Κύπρος, θύμα και αυτή, όπως άλλωστε και η μητέρα πατρίδα, η Ελλάδα, πρωτίστως των λαθών των αρμοδίων παραγόντων, της επιπολαιότητάς τους και της επιμονής τους να αγνοούν υποδείξεις και συστάσεις τόσο από  παράγοντες του εσωτερικού, όσο και του εξωτερικού, θύμα κατά δεύτερο λόγο της ανικανότητά τους να διακρίνουν και να εκτιμήσουν τον επερχόμενο κίνδυνο και ακόμη, θύμα μιας «αχαλίνωτης ευημερίας», μιας ευμάρειας και ενός ευδαιμονισμού της κοινωνίας της, έφθασε σε πολύ δύσκολη  οικονομική κατάσταση.  

Οι Τράπεζες της Κύπρου με τα υψηλά τους επιτόκια σε συνδυασμό με την χαμηλή φορολογία «φούσκωσαν» από τον αέρα του χρήματος που προσέλκυαν, κυρίως για ξέπλυμα, από ανατολή και δύση και μαζί τους «φούσκωσαν» και τα μυαλά των τραπεζιτών, μηδέ του κεντρικού τραπεζίτη εξαιρουμένου, που τώρα (τι αστείο αλήθεια), παριστάνουν τους τιμητές!

Στην Κύπρο δημιουργήθηκαν ολόκληρες παροικίες με ανθούσες επιχειρήσεις Ρώσων, οι οποίοι έβλεπαν τη μεγαλόνησο σαν  φορολογικό και επιτοκιακό παράδεισο και τώρα, στα δύσκολα οι φίλοι και ομόθρησκοί μας συμπατριώτες του Πούσκιν, άρχισαν να λακίζουν!

Έχουμε όμως και την κακή διαχείριση των «φουσκωμένων» τραπεζικών λογαριασμών, όπως και τα παράνομα χαριστικά θαλασσοδάνεια σε ημετέρους πολιτικούς και συγγενείς και φίλους πολιτικών που αποκαλύφθηκαν από το «ΕΘΝΟΣ»  την περασμένη Παρασκευή, καθώς και τα τεράστια ποσά που οι Κύπριοι τραπεζίτες άφησαν, ελαφρά τη καρδία να φυγαδευτούν στο εξωτερικό εν μέσω της κρίσης και των μέτρων της «τρόικας», επιτρέποντας τη λειτουργία των τραπεζικών Κυπριακών υποκαταστημάτων, στη Μόσχα και στο Λονδίνο! Ακόμη, και τη σκανδαλώδη φυγάδευση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ λίγο πριν το κούρεμα.

Πρόκειται για ανευθυνότητα και επιπολαιότητα στον υπέρτατο βαθμό. Πρόκειται επίσης για ενέργειες εγκληματικές κάποιων που πρέπει να βρεθούν και να πληρώσουν για τις πράξεις τους. Το κωμικό της  υπόθεσης είναι ότι οι υπεύθυνοι για την κατάρρευση παράγοντες, προσπαθούν τώρα να αποσείσουν τις ευθύνες, να βγάλουν την ουρά τους από το κατάντημα και να ζητούν και τα ρέστα!

Ακούστηκαν υπεύθυνοι υπουργοί Οικονομικών της προηγούμενης κυπριακής κυβέρνησης και τραπεζίτες, καθώς και άλλα πρόσωπα της οικονομικής διαχείρισης, να ρίχνουν τις ευθύνες σε άλλους, σαν οι άλλοι να μην είχαν κανένα έλεγχο και να έπρατταν κατά τη δική τους βούληση.

Για παράδειγμα φέρνω την περίπτωση του κ. Βγενόπουλου, τραπεζίτη της «Λαϊκής», τον  οποίο μόνον από την τηλεόραση γνωρίζω φυσιογνωμικά και βέβαια δεν τον θεωρώ… άγγελο, στον οποίο ρίχνουν τα βάρη για την χρεοκοπία της τράπεζας, σα να μην υπήρχε κυβέρνηση να τον ελέγχει, σα να μην υπήρχε υπουργός Οικονομικών, σα να μην υπήρχε διοικητής - πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου που ρυθμίζει τα των τραπεζικών κινήσεων και ενεργειών.

Τα οικονομικά λοιπόν της Κύπρου τα διηύθυνε ο κ. Βγενόπουλος; Είναι πραγματικά αστείο.

Η αλήθεια είναι, ότι η Κύπρος έμεινε με μόνο στήριγμα την Ελλάδα, μείναμε οι δυο μας στην κυριολεξία, όπως αλήθεια είναι, ότι ευτυχώς η Ελλάδα έσωσε τα τραπεζικά κυπριακά υποκαταστήματα στην επικράτεια της και γλύτωσε τις οικονομίες των δύο χωρών από μεγαλύτερες ζημιές.

Αυτή είναι η αλήθεια που κάποιοι άφρονες ανεγκέφαλοι, θέλουν να αμφισβητούν καλόπιστα ή το πιθανότερο, κακόπιστα.

Ας αιτιώνται λοιπόν εαυτούς οι αδελφοί μας της Κύπρου, όπως αιτιώμεθα κι εμείς οι ελλαδίτες εαυτούς, για το οικονομικό μας κατάντημα, που είναι χειρότερο από το δικό τους.