Αναδρομή ρήσεων…

Γεώργιος Παπανδρέου

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
(Εξόριστη Κυβέρνηση εως 18 Οκτώβρη 1944)

Θητεία
26 Απριλίου 1944 – 3 Ιανουαρίου 1945 Προκάτοχος Σοφοκλής Βενιζέλος Διάδοχος Νικόλαος Πλαστήρας

Πρωθυπουργός της Ελλάδας

Θητεία
8 Νοεμβρίου 1963 – 30 Δεκεμβρίου 1963 Προκάτοχος Στυλιανός Μαυρομιχάλης Διάδοχος Ιωάννης Παρασκευόπουλος

Θητεία
18 Φεβρουαρίου 1964 – 15 Ιουλίου 1965 Προκάτοχος Ιωάννης Παρασκευόπουλος Διάδοχος Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας

Προσωπικά στοιχεία

Γέννηση 13 Φεβρουαρίου 1888 (1888-02-13)
Καλέντζι Αχαΐας Θάνατος 1 Νοεμβρίου 1968 (80 ετών)
Καστρί Αττικής Εθνικότητα Ελληνική

Για τρομοκράτηση των τρομοκρατών μίλησε στη Βουλή, πριν από λίγες ημέρες, ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, ο οποίος, όπως είναι γνωστό, διακρίνεται για την σοβαρότητα, την απλότητα και την θετικότητα του λόγου του.

Δεν θα μπω στην ουσία της ομιλίας και των απόψεων του βουλευτού.

Άλλος είναι ο σκοπός του σημερινού μου σημειώματος.

Είναι η υπενθύμιση στους παλιούς και η ενημέρωση στους νέους, σχετικώς με ρήσεις, τόσο στη Βουλή όσο και εκτός αυτής, ενός από τους πλέον διακεκριμένους πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας ενός ηγέτη που με τους αγώνες του για την δημοκρατία και με την ρητορική του δεινότητα σημάδεψε την πολιτική ιστορία του τόπου.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον πατέρα του Ανδρέα και παππού του σημερινού πρωθυπουργού, τον θρυλικό Γέρο της Δημοκρατίας, όπως τον ονόμαζε ο ελληνικός λαός και κυρίως η νεολαία, λόγω του ανένδοτου αγώνα του κατά της βίας και νοθείας, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του 1960 τον έφερε στην εξουσία δύο φορές, με μεγάλη πλειοψηφία την δεύτερη, και του άμεσου ανακουφιστικού για τον λαό κυβερνητικού του έργου, το οποίο διακόπηκε από την επάρατη αποστασία και τις αντιλαϊκές φασιστικές ενέργειες του ανεκδιήγητου τέως, του κ. Κοκού δηλαδή, στον οποίο τα πλήθη κραύγαζαν στους δρόμους : «Δεν σε θέλει ο λαός παρ’ τη μάνα σου και μπρος»

Αποτέλεσμα;

Αποστάτες και βασιλιάς άνοιξαν τον δρόμο στην εγκληματική χούντα!

Προχθές λοιπόν ο κ. Χαλβατζής μίλησε για «τρομοκράτηση των τρομοκρατών» και μας θύμισε την περίφημη ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, κατά τον ανένδοτο αγώνα, όταν η τότε κυβέρνηση απαγόρευε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις ή προσπαθούσε να τις περιορίσει απειλώντας τους πολίτες με τους παρακρατικούς.

«Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες», διακήρυσσε ο Γέρος της Δημοκρατίας στις μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, παντού!

Και πράγματι, οι τρομοκράτες τρομοκρατήθηκαν και λούφαξαν.

Ο κ. Χαλβατζής λοιπόν, μιλώντας στη Βουλή για «τρομοκράτηση των τρομοκρατών», ακούσια βέβαια, δανείσθηκε, επανέλαβε ιστορική ρήση, αστού πολιτικού ηγέτη, αντίθετου στις δικές του απόψεις και στις απόψεις του κόμματός του.

Θυμίζω ακόμη, ότι όταν μία από τις κυβερνήσεις των αποστατών απαγόρευσε συγκέντρωση αμέτρητων χιλιάδων οπαδών της Ένωσης Κέντρου και δεν διετίθετο κανένα μπαλκόνι του κέντρου της Αθήνας για την ομιλία του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Γέρος αποφάσισε να μιλήσει στον λαό από τον εξώστη της Λέσχης των Φιλελευθέρων στην πλατεία Καρύτση, απέναντι από το παλαιό κτίριο των εφημερίδων «Βήμα» και «Νέα».

Οι «αρχές» όμως απέκλεισαν τους γύρω δρόμους περικυκλώνοντας την περιοχή στην οποία μερικές μόνο χιλιάδες πολιτών κατάφεραν να διεισδύσουν, για να ακούσουν και να επευφημήσουν τον αρχηγό.

Μπροστά σ’ αυτήν την κατάσταση, ο Γεώργιος Παπανδρέου, άρχισε τον λόγο του με την παραίνεση : «Περικυκλώστε Αθηναίοι και Αθηναίες αυτούς που επιχειρούν να μας περικυκλώσουν!»

Και ω του θαύματος.

Εκατοντάδες χιλιάδες λαού δημιούργησαν ένα τεράστιο κλοιό από το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους, μέχρι την περιοχή της Ομόνοιας!

Η περικύκλωση είχε συντελεσθεί!

Αλλά ας αναφερθώ και σε άλλες ιστορικές ρήσεις του Γέρου της Δημοκρατίας.

«Και ισχύει πάντοτε ο λόγος του Λιβάνου. Η Ελλάς δεν κάμνει επιλογήν Τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν»

Ο Γεώργιος Παπανδρέου έκανε αυτή τη δήλωση που άφησε εποχή τον Μάιο του 1944, στο συνέδριο του Λιβάνου, στο οποίο αποφασίσθηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας, υπό την προεδρία του με συμμετοχή όλων των πολιτικών παρατάξεων.

Το πρωί της 21^ης Απριλίου 1967, ένας νεαρός λοχαγός με συνοδεία στρατιωτικού τμήματος, χτύπησε την πόρτα του Γέρου της Δημοκρατίας στο Καστρί.

Ο Παπανδρέου είχε ξυπνήσει νωρίς και περίμενε την σύλληψή του.

Ο λοχαγός ήταν αμήχανος, είχε «τρακ» και έχανε τα λόγια του, όταν του είπε ότι πρέπει να τον ακολουθήσει.

Ο Παπανδρέου τον κοίταξε στα μάτια και του είπε : «Μη χάνεις την ψυχραιμία σου παιδί μου. Μείνε ήρεμος όπως εγώ που έχω γνωρίσει την ίδια περιπέτεια και «περιποίηση» και άλλες φορές, με άλλους δικτάτορες που με συνέλαβαν και με φυλάκισαν. Έχω συνηθίσει πλέον.»

Λίγα λεπτά αργότερα, ο λοχαγός του είπε: «Κύριε πρόεδρε παρακαλώ συντομεύετε την ετοιμασία σας. Αργούμε…»

Και ο Παπανδρέου : «Μην ανησυχείς παιδί μου. Θα μας δεχθούν έστω και καθυστερημένους!»

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν γνωστός ως αριστοτέχνης ρήτορας και ετοιμόλογος ευφυολόγος. Αυτός έπλασε τη φράση «Μέγα πλήθος μέγα πάθος», που χρησιμοποιείται και σήμερα για μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις. Εδώ παρατίθενται μερικές από τις ρήσεις του :

· Παραφράζοντας το σύνθημα του δικτατορικού καθεστώτος, «Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών» έκανε λόγο για Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων»

· Για τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, είπε το κλασικό : Εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος»

· Σε μία κοινοβουλευτική συζήτηση, ακούγοντας μία ύβρη προς το πρόσωπό του, ρώτησε «Ποιος το λέει αυτό;» για να απαντήσει, μόλις ο υβριστής απάντησε «εγώ», «Τότε δεν έχει καμία σημασία!»

· Ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα

· Τέλος να πω κάτι που λίγοι γνωρίζουν : Κατά την πρωθυπουργία του 26/4/44 – 3/1/45 μια αντιπροσωπεία του ΕΑΜ, στην οποία μετείχε και ο πολύ γνωστός τότε κομμουνιστής συνδικαλιστής Θέος, ζήτησε αιφνιδίως άμεση ακρόαση για κάποιο σοβαρό, όπως ανέφερε, θέμα. Ο πρωθυπουργός δεν είχε χρόνο γιατί τον περίμεναν ξένοι διπλωμάτες, δέχθηκε όμως την αντιπροσωπεία στο γραφείο του, την ώρα που ο κουρέας τον ξύριζε.

Ο Θέος έκανε βηματισμούς γύρω από τον ξυριζόμενο Παπανδρέου και ανέπτυσσε το θέμα του, το οποίο προφανώς δεν εύρισκε σύμφωνο τον πρωθυπουργό.

Σε μια στιγμή που ο Θέος βρισκόταν πάνω από το κεφάλι του, ο Παπανδρέου έπιασε το χέρι του κουρέα που κρατούσε το ξυράφι, σταμάτησε το ξύρισμα, σήκωσε το κεφάλι του, είδε τον Θέο και του είπε : «Άκου Θέο, εγώ θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου τον Θεό και όχι τον Θέο…»

Αυτά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…